LOGINShare
บทที่ 299
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 300
หลี่อิงขุยทำได้แค่ให้พลทหารถอยออกมา จากนั้นรีบโทรศัพท์รายงานจ้าวเจี้ยนชิงจ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้ได้เดินทางไปถึงโรงพยาบาลแล้ว เมื่อได้ยินรายงานของหลี่อิงขุยว่าเฉาเค่อหมิงขัดขวางการจับกุมตัว ก็โมโหเป็นอย่างยิ่ง“เอาโทรศัพท์ให้เฉาเค่อหมิง”เฉาเค่อหมิงรับโทรศัพท์ที่หลี่อิงขุยยื่นมาให้ แนบเข้ากับใบหู“เค่อหมิง นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง?”จ้าวเจี้ยนชิงกับเฉาเค่อหมิงเติบโตมาในบ้านพักด้วยกัน บิดาของพวกเขาทั้งสองคนเคยเป็นสหายร่วมรบในทีมเดียวกันมาก่อน ทั้งสองตระกูลจึงสนิทกัน“คนที่ทำร้ายเจิ้งฮ่าวจนบาดเจ็บ เป็นผู้มีพระคุณของฉัน ครั้งก่อนที่ฉันถูกพิษ ก็เป็นเขาที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้”ที่เฉาเค่อหมิงไม่อธิบายให้หลี่อิงขุยฟังมากมาย ก็เป็นเพราะต้องการวางมาด ระดับของหลี่อิงขุยไม่คู่ควรให้เขาต้องอธิบายจ้าวเจี้ยนชิงโทรศัพท์มาหาด้วยตนเอง เฉาเค่อหมิงย่อมไม่ปิดบังอยู่แล้ว“แต่เขาทำร้ายลูกชายของฉันจนบาดเจ็บ ถ้าหากเจ็บเล็กน้อยยังพอว่า ฉันยังไว้หน้านายได้”จ้าวเจี้ยนชิงย่อมไม่มีทางรามือแน่นอน“ดังนั้น ฉันไม่ขัดขวางที่นายจะจับตัวเขา เพียงแค่ขอเวลายี่สิบนาที! ตอนนี้คุณหลินกำลังรักษาอาการป่วยของนายท่า
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 301
เฉาเค่อหมิงให้เลขาเฝ้าประตูเอาไว้ ห้ามให้คนอื่นเข้ามา เขาจึงเดินตามจ้าวสือม่าวเข้าไปในบ้านพัก เมื่อมาถึงห้องนอนของเฉาจงเฉวียน“คุณหลิน ต้องขออภัยด้วย ผมขวางเอาไว้ไม่ได้จริง ๆ...”เฉาเค่อหมิงกังวลว่าจะส่งผลกระทบกับการรักษาอาการป่วยของนายท่านหลินหยางยกมือขึ้นเล็กน้อยกล่าว “ไม่เป็นไร การรักษาใกล้จะเสร็จแล้วเฉาจงเฉวียนที่กำลังอยู่ในอาการหมดสติสีหน้าในเวลาแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง เขาที่เดิมทีมีสีหน้าที่ซีดขาว ริมฝีปากม่วงคล้ำ ตอนนี้กลับมีสีแดงระเรื่อ ราวกับเป็นคนละคนหลินหยางค่อย ๆดึงเข็มออก“ที่รัก คุณเป็นอะไรไป?”เฉาเค่อหมิงเห็นจางซูอวิ๋นนั่งหน้างออยู่ด้านข้างไม่พูดจา จึงรีบถามจางซูอวิ๋นเองก็ไม่กล้าพูดว่าตนเองถูกหลินหยางยั่วโมโหจนพูดไม่ออก จึงทำได้แค่พ่นลมหายใจออกมาโดยไม่พูดอะไรจ้าวสือม่าวที่เดินเข้ามาอย่างโมโหเมื่อเห็นสีหน้าของเฉาจงเฉวียน ในใจของเขาก็ตื่นตะลึงเป็นอย่างยิ่ง “เจ้าเด็กนี่ มีฝีมือทางการแพทย์ที่เลิศล้ำจริง ๆเหรอ?”ร่างกายกับอาการป่วยของเฉาจงเฉวียน จ้าวสือม่าวรู้ดีแก่ใจ เคยให้หมอที่มีชื่อเสียงหลายคนพิจารณาแล้วว่าไร้ยารักษา ทำได้แค่เพียงรักษาแบบประคองอาการเพื่อยืดอายุ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 302
ถึงแม้ว่าเฉาเค่อหมิงจะเคยเห็นฝีมือทางการแพทย์ของหลินหยางมาก่อน แต่ครั้งนี้หลินหยางไม่แม้แต่จับชีพจร ก็พูดถึงอาการเจ็บป่วยของจ้าวสือม่าวออกมาได้ เหมือนกับเป็นเครื่องมือทดสอบทางการแพทย์ในรูปแบบมนุษย์ น่ากลัวเหลือเกิน!นี่ไม่ใช่หมอเทวดา อะไรคือหมอเทวดา?เฉาเค่อหมิงตระหนักได้ว่า เรื่องนี้อาจจะพลิกผันได้พูดจาก้นบึ้งของหัวใจ เฉาเค่อหมิงไม่ต้องการให้หลินหยางเกิดเรื่อง อย่างแรกคือรู้สึกซาบซึ้ง อย่างที่สองคือหมอเทวดาแบบนี้ ในภายภาคหน้าจะต้องมีมูลค่ามากกว่านี้ ถ้าหากตายไปแบบนี้ ก็น่าเสียดายเกินไปจ้าวสือม่าวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากสงบสติอารมณ์ได้ก็กล่าวว่า “เธอรักษาอาการป่วยของฉัน ฉันจะไว้ชีวิตเธอสักครั้ง”จ้าวสือม่าวเปลี่ยนใจ คนยิ่งแก่ยิ่งกลัวตาย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจ้าวสือม่าวที่ได้ความทรมานจากโรคร้ายที่ซ่อนอยู่ เขายิ่งอยากรักษาอาการป่วยของตนเองให้หายเป็นปลิดทิ้งเมื่อหลินหยางได้ยินดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะอย่างเหยียดหยามออกมาตาแก่นี่หน้าใหญ่ใจโตจริง ๆ!“เธอทำร้ายหลานชายฉัน ความผิดนี้เดิมทีก็สมควรตาย เธอควรจะดีใจว่า ตนยังมีคุณค่า ดังนั้นฉันถึงได้ให้โอกาสเธอมีชีวิตรอดสักค
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 303
จากตอนแรก หลี่อิงขุยไม่ได้เห็นหลินหยางอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อยถึงอย่างไรเขาก็เป็นปรมาจารย์ คนที่จะถูกปรมาจารย์เห็นอยู่ในสายตา มีเพียงแค่ปรมาจารย์เท่านั้น!ตอนนั้น หลินหยางเองก็ไม่ได้เห็นหัวของหลี่อิงขุยรวมทั้งพลทหารของกองทหารรักษาการณ์พวกนี้ที่เขาพามาเช่นกัน เขาชอบเพียงแค่การที่ได้เห็นผู้หญิงที่ตนชอบอยู่ในสายตาเท่านั้นกระบวนท่าของหลี่อิงขุยไม่ได้ผล จึงเปลี่ยนกระบวนท่าโจมตีทันที หลินหยางกระทืบเท้าขวา ไถลตัว ฉวยโอกาสพุ่งตัวออกไปด้านนอกหน้าต่าง ตกลงไปในสวน“จะหนีไปไหน!”หลี่อิงขุยคิดไม่ถึงว่าฝีมือของหลินหยางจะปราดเปรียวเช่นนี้ เหมือนกับปลาไหลหลี่อิงขุยมุทะลุมาก พุ่งตัวกระแทกกระจกแตก มุดหน้าต่างที่แตกตามออกไปแต่ด้านนอกบ้านพักยังมีพลทหารของกองทหารรักษาการณ์เฝ้าอยู่อีกสิบกว่านาย หลี่อิงขุยเองก็ไม่กังวลว่าหลินหยางจะสามารถหนีไปได้“เจ้าหนุ่ม หนีค่อนข้างเร็วเลยนี่! แต่ว่าแกหนีพ้นไหม? ทั่วทั้งบ้านพักทหารได้ถูกล้อมเอาไว้หมดแล้ว ต่อให้มีปีก แกก็หนีไปได้ยาก! ถ้าหากแกหลบหนีไปได้ต่อหน้าต่อตาฉันจริง ๆ ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหน?”หลี่อิงขุยพ่นลมหายใจอย่างเย้ยหยันจ้าวสือม่าวถือไม้เท้าเดินออกมา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 304
กระบวนท่านี้ว่องไวมาก เหมือนกับงูพิษแลบลิ้น จู่โจมอย่างฉับพลัน หากไม่ใช่ว่าตอนนี้หลินหยางมีประสบการณ์ต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา ประกอบกับความสามารถที่เหนือกว่าหลี่อิงขุย ก็อาจจะถูกเขาจัดการได้สำเร็จทันทีที่สำเร็จ ดวงตาสองลูกของเขาก็คงจะถูกควักออกมาแน่หลินหยางล็อกข้อมือของหลี่อิงขุยเอาไว้ อีกทั้งปลายนิ้วของอีกฝ่ายในตอนนี้เกือบจะแตะโดนขนตาของหลินหยางแล้ว ถ้าช้ากว่านี้อีกสักนิด ลูกตาก็คงจะถูกควักออกมา“กระบวนท่านี้ไม่แล้ว ฉันเรียนรู้แล้ว”หลินหยางฉีกยิ้ม มือที่ล็อกอยู่บริเวณจุดมิ่งเหมินของหลี่อิงขุยออกแรงทันที แขนทั้งข้างของหลี่อิงขุยรู้สึกชาวาบและไร้เรี่ยวแรงทันทีจากนั้นหลินหยางใช้กระบวนท่าลิงเฒ่าถวายลูกท้อหนึ่งในกระบวนท่าของฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์ มือทั้งสองค้างจับขากรรไกรล่างของหลี่อิงขุย ในเวลาเดียวก็ตีเข่านี่คือหนึ่งในท่าไม้ตายของฝ่ามือแปดอัฏฐลักษณ์ ถ้าหากมีเจตนาฆ่าคน ทันทีที่โดนกระบวนท่านี้ อีกฝ่ายไม่ตายก็ต้องเจ็บสาหัสหลี่อิงขุยลอยกระเด็นออกไปทันที กระแทกเข้ากับกำแพงของบ้านพัก ถูกซากปรักหักพังทับเอาไว้ เป็นตายไม่มีใครรู้ฉากนี้ ทำให้ทุกคนอ้าปากค้างตกตะลึงทันที!จ้าวสือม่าวรู้ว่าหล
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 305
ให้พลทหารกองทหารรักษาการณ์กลุ่มนี้หมอบลงไปบนพื้น แบบนี้สำหรับพวกเขาแล้ว เป็นความอัปยศอย่างเปิดเผยแต่ชีวิตของนายท่านจ้าวอยู่ในมือของหลินหยาง พวกเขาไม่กล้าขัดขืน ไม่อย่างนั้นด้วยอุปนิสัยที่โหดเหี้ยมทารุณของจ้าวเจี้ยนชิง ถ้าหากนายท่านจ้าวเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายก้อย พวกเขาต้องตายแน่“มัวอึ้งอะไรอยู่? หูตึงเหรอไง? รีบหมอบลงไปซิ!”จ้าวสือม่าวหวาดกลัวมาก ตะโกนใส่พลทหารกองทหารรักษาการณ์พลทหารกองทหารรักษาการณ์ทั้งหมดโยนปื้นทิ้ง แล้วหมอบคว่ำหน้าลงไปบนพื้น ไม่กล้าแม้แต่เงยหน้าหลินหยางพาตัวจ้าวสือม่าวขึ้นรถ ขับรถออกไปจากบ้านพักทหารทันทีพลทหารกองทหารรักษาการณ์ที่ล้อมด้านนอกบ้านพักทหารเอาไว้ได้ข่าวแล้ว ก็ไม่กล้าขัดขวางเช่นกัน แล้วก็ไม่กล้าตาม“ตอนนี้เธอปล่อยฉันได้แล้วใช่ไหม?”จ้าวสือม่าวนั่งอยู่ข้างคนขับ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก“ดูพฤติกรรมนี้ของคุณ ยิ่งแก่ยิ่งกลัวตายจริง ๆ บิดาของนายพลแห่งกองทหารรักษาการณ์ผู้สง่าผ่าเผย กลัวถึงขนาดนี้? ไม่มีความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญเลยสักนิด”หลินหยางไม่ได้มีความรู้สึกดีใด ๆต่อจ้าวสือม่าว จึงพูดจาไม่เกรงใจเอามาก ๆ“ตอนที่ฉันยังหนุ่มลำบากสมัครเป็นทหารได
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 306
..เผียะ!จ้าวสือม่าวยกมือขึ้นตบหน้าผู้บัญชาการ“ไอ้พวกสวะ วัน ๆ ไม่ทำอะไร! เพราะความไร้ความสามารถของพวกแก ถึงทำให้ฉันเสียหน้า!”“เพราะความไร้ความสามารถของพวกแก ฉันถึงเกือบตายคามือของไอ้สารเลวนั่นแล้ว!”จ้าวสือม่าวดุด่าทหารรักษาการณ์จนเละไม่เป็นท่า เพื่อระบายความโกรธในใจออกมา “พาผมไปโรงพยาบาลที”จ้าวสือม่าวต้องการไปพบจ้าวเจิ้งฮ่าวหลานชายของเขาที่โรงพยาบาล ซึ่งในขณะเดียวกันก็ต้องการหารือกับจ้าวเจี้ยนชิงเกี่ยวกับธุระต่อไป ณ บ้านพักทหาร เฉาจงเฉวียนรับรู้ได้ถึงสุขภาพของเขาที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จึงรู้สึกประทับใจและนับถือฝีมือทางการแพทย์ของหลินหยางอย่างมาก “หมอเทวดาท่านนี้ มีความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่มาก ทำไมเขาถึงกล้าทำอย่างนี้กัน?”ตระกูลจ้าวแห่งเมืองลั่วนั้น ถือได้ว่าเป็นตระกูลอันดับหนึ่งอย่างแท้จริง แม้ว่าตระกูลมู่หรงแห่งสมาคมการค้าวั่นเหา และตระกูลเฉินแห่งสมาคมการค้าหงซิ่งจะเป็นตระกูลที่ร่ำรวย แต่หนึ่งในสามของพื้นที่ในเมืองลั่วนี้ ก็ยังไม่อาจเทียบได้กับตระกูลจ้าว “เขาเพียงแค่อาศัยทักษะทางการแพทย์ขั้นสูงของตัวเอง ดังนั้นจึงยะโสโอหังจนมองไม่เห็นหัวใคร ไร้ซึ่งความยำเกรงต่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 307
หลินหยางมองดูรถยนต์ที่มุ่งตรงไปทางโรงพยาบาลแห่งเมือง เห็นถึงสถานการณ์การบาดเจ็บของสองแม่ลูก ในตอนนั้นหลินหยางเคยเห็นอาการบาดเจ็บของผู้เป็นแม่ไปแล้ว ไม่ได้รุนแรงสักเท่าไร ไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต หลัก ๆ เลยคือเมื่อบาดแผลหายไปแล้วจะยังคงทิ้งร่องรอยของแผลเป็นไว้อยู่ ส่วนสถานการณ์ของฝั่งลูกนั้นค่อนข้างรุนแรง ขั้นตอนการผ่าตัดก็ค่อนข้างยุ่งยากเช่นกัน วันนี้ที่โรงพยาบาลแห่งเมืองยุ่งมากเป็นพิเศษ หานลี่ฉินเองก็ยุ่งมากเสียจนเวียนหัวตาลาย เขาวางแผนไว้แล้วว่าช่วยชีวิตเด็กด้วยการผ่าตัด จึงรีบไปรับจ้าวเจิ้งฮ่าวที่กำลังถูกส่งตัวมายังโรงพยาบาล เขารู้ว่านี่คือลูกชายของจ้าวเจี้ยนชิง แต่ในฐานะโรงพยาบาลจะกล้าละเลยได้อย่างไร? หานลี่ฉินเองก็จัดแจงให้หมอเตรียมการผ่าตัดในทันใด แล้วรีบไปรับจ้าวเจี้ยนชิงมาโรงพยาบาล เป็นการสร้างแรงกดดันให้เขาอย่างมาก หลินหยางทำร้ายหลี่อิงขุย ก่อนจะมัดจ้าวสือม่าวไว้เพื่อป้องกันการหลบหนี ในส่วนของจ้าวเจี้ยนชิงเองก็ได้รับการตอบโต้กลับเช่นกัน จ้าวเจี้ยนชิงโกรธจัดจนเนื้อเต้น แทบจะทุบโทรศัพท์ทิ้งให้แหลกเป็นชิ้น ๆ อยู่แล้ว สิ่งนี้ยุ่งยุเขาได้อย่างชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 601
จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 597
เจียงรั่วหานหัวใจตึงเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงชายชู้ของตนเอง ครั้งนี้หลินหยางตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ!อย่างไรเสียใช้ยศตำแหน่งข่มเหงคนอื่น!ซ่งหว่านอวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถอนหายใจในใจเช่นกัน ต่อให้ตำแหน่งของหลินหยางที่เมืองลั่วสูงกว่านี้แล้วจะยังไงต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอย่างหวังเทียนเหิง ก็ทำได้แค่เพียงอดกลั้นเท่านั้น!“จะตรวจสอบงั้นก็ได้ แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนทางกฎหมาย”หลี่หรูเยว่สีหน้าไม่สุขุม แต่กลับไม่กล้าให้หลินหยางมีข้อหาขัดขวางทางการติดตัว“กฎหมาย?” หวังเทียนเหิงยิ้มเยาะ กล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส “คำพูดของฉัน ก็คือกฎหมาย! มีปัญหา? เข้าไปในห้องกับฉันค่อย ๆ คุยกัน ถ้าทำให้ฉันพอใจได้ ไม่แน่ว่าฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง!”เขาทำตัวอวดดีกำเริบเสิบสาน! ถึงอย่างไรเหยียนฮ่าวก็ได้แทรกแซงคดีนี้ด้วยตนเองแล้ว ถ้าอยากจะจับหลินหยางให้อยู่หมัด! ต้องมีหลักฐานแน่ชัด ทำให้หลินหยางดิ้นไม่หลุดตลอดไป!ส่วนการหลับนอนกับปรมาจารย์ระดับแปดคนหนึ่ง นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของผลพลอยได้เท่านั้น!เขาจ้องมองสำรวจรูปร่างที่สวยงามประณีตของหลี่หรูเยว่ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว มีความร้อนกลุ่มหนึ่งพลุ่งพล่านขึ้นในท้องน้อยข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 596
แต่กลัวว่าเขาจะฉวยโอกาสช่วงจังหวะชุลมุน ลงมือกับจ้าวเจิ้งฮ่าว!“นายพลจ้าววางใจ”สีหน้าเฉิงคั่วหนักใจ ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้า ประกอบกับมีนักรบทหารองครักษ์ชาวตงอิ๋งที่มีระดับมานะสร้างกลุ่มหนึ่งคอยช่วยเหลือ ก็มากพอที่จะจับตัวปรมาจารย์หนึ่งในนั้นได้“แม่งเอ๊ย ในเมื่อพวกแกทั้งหมดยอมเป็นสุนัขรับใช้ของหลินหยาง ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายให้หมด! คิดว่าปรมาจารย์ระดับเก้าของฉันมีไว้ประดับเหรอไงวะ!?”จ้าวเจี้ยนชิงดวงตาแดงก่ำด้วยความริษยา ตนเป็นผู้บังคับบัญชาของเมืองลั่วมานานหลายปี ยังไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยางเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็มีปรมาจารย์ระดับหกถึงสี่คนเป็นสุนัขรับใช้?!หลินหยางยิ่งใช้ชีวิตดีเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะสับหลินหยางให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว แรงอาฆาตที่เย็นยะเยือกขั้นสุดกลุ่มหนึ่งลอยมา!“จ้าวเจี้ยนชิง แกอยากตายใช่ไหม?”ในเวลานี้ หลี่หรูเยว่ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ในมือของเธอใช้โซ่เหล็ก จูงม๋อจื่อที่เหมือนกับเป็นสัตว์ร้าย จ้องมองเขาด้วยความเย็นชาจ้าวเจี้ยนชิงรูม่านตาหดทันที กล่าวอย
