เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 292
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 293
ถ้าหากสายตาของเขาสามารถฆ่าคนได้ หลินหยางก็คงถูกสายตาของจ้าวเจิ้งฮ่าวสับจนเละเป็นโจ๊กแล้วจ้าวเจิ้งฮ่าวทรมานตนเองเพื่อไม่ลืมความอัปยศของตน อดทนอดกลั้น ไม่ได้พูดอะไรต่ออีกหลินหยางพูดกับเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่มาพร้อมกับรถฉุกเฉิน “พาสองแม่ลูกคู่นี้ส่งไปที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาล”เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ไม่รู้จักจ้าวเจิ้งฮ่าว ฟังแค่คำสั่งของหลินหยางเท่านั้น รีบพาตัวหลี่หรุ่นจูกับลูกสาวขึ้นรถฉุกเฉินหลี่หรุ่นจูกล่าวขอบคุณกับหลินหยางหลายครั้ง รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่งรถฉุกเฉินเปิดสัญญาไซเรน พาหลี่หรุ่นจูสองแม่ลูกออกไป จ้าวเจิ้งฮ่าวทำได้เพียงว้าวุ่นใจ อดกลั้นต่อความเจ็บปวดในเวลานี้ แม้แต่หัวหน้าบ้านพักทหารก็พาคนมาที่นี่ด้วย“หัวหน้าอู๋ รีบสั่งให้รถของบ้านพักทหารพาตัวคุณชายจ้าวส่งโรงพยาบาล”หัวหน้าอู๋ไม่กล้ารีรอ รีบดำเนินการทันทีหลินหยางไม่ได้ขัดขวางอีก ถึงอย่างไรตนก็ได้ทำสิ่งที่ควรทำเรียบร้อยแล้ว แล้วก็ไม่สนใจที่จะเล่นกับจ้าวเจิ้งฮ่าวก่อนหน้าที่จ้าวเจิ้งฮ่าวจะขึ้นรถ ยังไม่ลืมเตือนให้หัวหน้าเก็บศพสุนัขของเขา!จ้าวเจิ้งฮ่าวถูกหามขึ้นรถของบ้านพักทหาร เจียงรั่วหานนั่งเข้าไปในรถเพ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 294
เฉาเค่อหมิงกล่าวโน้มน้าวจางซูอวิ๋นในเวลานี้กล่าว “เค่อหมิง คุณกังวลในเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องกังวลเกินไป ในเมื่อคุณหลินกล้าทำ ถ้าอย่างนั้นก็ย่อมต้องกล้ารับ คุณกังวลใจอะไร?”จากนั้นจางซูอวิ๋นพูดกับหลินหยาง “คุณหลิน ไม่สู้คุณไปรักษาให้นายท่านก่อนเถอะ”“นำทางเลยครับ”หลินหยางพยักหน้าเล็กน้อย ในเมื่อรับปากเฉาเค่อหมิงว่าจะรักษาให้นายท่านเฉาแล้ว เขาย่อมไม่มีทางผิดคำพูดเมื่อถึงบ้านพักที่เฉาจงเฉวียนอยู่ เฉาเค่อหมิงกล่าวแนะนำก่อน เฉาจงเฉวียนมองสำรวจหลินหยาง กล่าว “เคยเค่อหมิงได้ยินมานานแล้วว่าเธออายุยังน้อย แต่ฝีมือทางการแพทย์ไม่ธรรมดา ผมยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ หวังว่าวันนี้ผมจะได้เปิดโลก ได้เปิดหูเปิดตาฝีมือทางการแพทย์ที่เลิศล้ำของคุณหลิน”เฉาจงเฉวียนเข้าใจอาการป่วยของตนเองมาก อย่างไรเสียเมื่อก่อนก็เคยตรวจมาไม่น้อย เคยเจอหมอชื่อดังมาไม่น้อยเช่นกัน แต่ก็ไม่สามารถรักษาได้เขาสมัครเป็นทหารตั้งแต่อายุยังน้อย เคยถูกยิงครั้งหนึ่ง กระสุนทะลุปอด ถึงแม้ว่าจะรอดชีวิตกลับมาได้ แต่ร่างกายก็ไม่ดีมาตลอด ตอนนี้อายุมากแล้ว สะสมจนกลายเป็นโรคเรื้อรัง ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ถึงแม้ว่าจะได้ยินมาว่าหลิน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 295
หลินหยางเห็นว่าเฉาจงเฉวียนไอจนหายใจไม่ออก ก็ไม่ได้ใส่ใจตนมาเพื่อรักษาอาการป่วยให้เขา ตาแก่นี่กลับดูถูกเพราะตนเองอายุมากกว่า ภายในใจของหลินหยางรู้สึกไม่พอใจมากไว้หน้าแก เรียกแกว่านายท่าน ไม่ให้เกียรติแก จะทำให้แกลงนรกได้ตลอดเวลา!“คุณหลิน เชิญคุณมารักษาอาการป่วยให้นายท่าน ไม่ใช่ให้คุณมาทำให้คนสูงอายุแบบเขาโมโห ถ้าหากคนทำให้นายท่านโมโหจนเป็นอะไรไป ความรับผิดชอบนี้เป็นของใคร?”จางซูอวิ๋นตำหนิด้วยสีหน้าไม่พอใจเฉาเค่อหมิงกล่าวอย่างไม่พอใจเช่นกัน “นายท่านไม่รู้ถึงฝีมือการรักษาของคุณ มีความสงสัยอยู่บ้างก็เป็นเรื่องที่ปกติมาก ทำไมคุณหลินถึงต้องทำให้ผู้สูงอายุแบบเขาโมโหถึงขั้นนี้ด้วย”“ผมจงใจ”หลินหยางกล่าวเสียงเรียบเฉาเค่อหมิงสองสามีภรรยาได้ยินแบบนี้ เกือบจะอดไม่ไหวแล้วแตกคอกับหลินหยางเสียเลย แต่เมื่อเฉาจงเฉวียนได้ยินดังนั้น ก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม ไอหนักยิ่งกว่าเดิม ถึงขั้นตาเหลือกเล็กน้อยเฉาจงเฉวียนด่าไม่ออก ทำได้เพียงด่าอย่างบ้าคลั่งในใจเท่านั้น “เด็กบ้าจากไหน อยากจะทำให้ฉันโมโหจนตายจริง ๆหรือไง!”เฉาเค่อหมิงรีบฉีดยาออกฤทธิ์พิเศษให้เฉาจงเฉวียนเพื่อทำให้อาการสงบ ไม่อย่างนั้นเฉาจ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 296
หลินหยางนำเข็มเงินทั้งสี่สิบเก้าเล่มปักลงบนร่างกายของเฉาจงเฉวียนอย่างรวดเร็ว การหายใจของเฉาจงเฉวียนเริ่มคงที่ขึ้น แล้วเขาก็ค่อย ๆผล็อยหลับไปหลินหยางเขียนใบสั่งยา ยื่นให้เฉาเค่อหมิง“ผมใช้วิชาการฝังเข็มรักษาโรคเรื้อรังบริเวณปอดของเขาเรียบร้อยแล้ว หลังจากนี้ให้จัดยาตามใบสั่งยา กินวันละสองครั้ง ยาหนึ่งตำรับกินสองวัน สามารถกลับมาแข็งแรงเหมือนปกติได้ภายในหนึ่งเดือน”เฉาเค่อหมิงรับใบสั่งยามา บนใบหน้าคลายความกังวล ในที่สุดก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก“คุณหลินสมกับที่เป็นหมอเทวดาที่มีฝีมือการรักษาที่ยอดเยี่ยม แพทย์ที่มีชื่อเสียงเฉพาะทางทั่วทั้งจังหวัดทางตอนใต้ต่างก็หมดหนทาง เลือกที่จะรักษาโรคแบบประคองอาการ พอถึงมือคุณ กลับสามารถรักษาหายดีได้อย่างง่ายดาย ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”ไม่พูดถึงอย่างอื่น เฉาเค่อหมิงนับถือฝีมือทางการแพทย์ของหลินหยางเป็นอย่างยิ่งจริง ๆ“คุณหลิน เมื่อครู่นี้พวกเราสองสามีภรรยาไม่เข้าใจสถานการณ์ ถึงได้ล่วงเกินไป ได้โปรดยกโทษด้วย”เฉาเค่อหมิงถือโอกาสกล่าวขอโทษหลินหยางโบกมือกล่าว “เรื่องของหลิวเย่าหมิง คุณช่วยผมแล้ว ผมรักษาอาการป่วยของนายท่านเฉา ก็เพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณ”“กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 297
เฉาเค่อหมิงเข้าใจเรื่องนี้แล้ว ก็เลยกล่าวอย่างตรงไปตรงมาเสียเลย “ขอบคุณคุณหลินที่เข้าใจความลำบากใจของผม”“การฝังเข็มยังต้องดำเนินการต่อเนื่องไปอีกประมาณสี่สิบนาที ไม่สามารถหยุดกลางคันได้ ลูกน้องของจ้าวเจี้ยนชิงน่าจะใกล้มาถึงแล้วสินะ? ขึ้นอยู่กับผู้อำนวยการแล้ว”หลินหยางเองก็ไม่สนใจแผนการเล็ก ๆของเฉาเค่อหมิง คนที่เป็นข้าราชการระดับสูง รู้รักษาตัวรอดมาแต่ไหนแต่ไร นอกเสียจากว่าจะเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของตัวเอง ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางแตกคอกับคนอื่นง่าย ๆเฉาเค่อหมิงพยักหน้ากล่าว “คุณหลินโปรดวางใจ ต่อให้เป็นจ้าวเจี้ยนชิงมาด้วยตัวเอง ผมก็จะคิดหาหนทางขวางเขาเอาไว้ให้ได้สี่สิบนาทีแน่”“ผมไม่มีอะไรที่ไม่วางใจ ขวางไม่ได้ เกิดปัญหาขึ้นก็เป็นชีวิตของพ่อคุณ”หลินหยางกล่าวประจบสอพลอ และประจบประแจงแล้ว ฟังแล้วก็ไม่รู้สึกไม่ค่อยสบายหูเท่าไหร่ แต่ก็เป็นเรื่องจริงมาก ๆจากนั้นเฉาเค่อหมิงก็พูดอย่างตรงไปตรงมา “คุณหลิน อีกเดี๋ยวผมจะพยายามยืดเวลาเอาไว้ให้ได้มากที่สุด คุณสามารถออกไปทางประตูด้านหลังได้”เฉาเค่อหมิงพาเลขาเดินมาถึงด้านนอกบ้านพัก เตรียมที่จะขัดขวางลูกน้องของจ้าวเจี้ยนชิงในบ้านพักเหลือ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 298
“ความจริงเป็นแบบนี้! นังหนูคนนี้ถูกอบรมสั่งสอนจากครอบครัวอย่างเข้มงวดมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยมีความรัก หวั่นไหวง่าย เธอเข้าใจเรื่องความรักจริง ๆเสียที่ไหน คุณหลินเป็นผู้ใหญ่แล้ว คิดว่าน่าจะเข้าใจความลำบากใจของหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างฉันใช่ไหม?”คำพูดของจางซูอวิ๋น เปลือกนอกฟังดูแล้วเหมือนไม่มีปัญหาอะไร ทำให้คนจับความผิดปกติไม่ได้ แต่ความเย่อหยิ่งภายในน้ำเสียงและคำพูดนั้นกลับปิดไม่มิดเลยแม้แต่น้อย“ผมเข้าใจดีเลยละครับ”หลินหยางพยักหน้าเล็กน้อยจางซูอวิ๋นกล่าวด้วยสีหน้าปลื้มใจ “ถ้าอย่างนั้นก็ดี ถ้าอย่างนั้นก็ดี คุยกับคนฉลาดอย่างคุณหลิน ก็หมดเรื่องไปเยอะ”หลินหยางยกมือขึ้นเล็กน้อยพร้อมกล่าว “ผมเข้าใจได้ แต่ก็ค่อนข้างเข้าใจยากอยู่เหมือนกัน”“งั้นเหรอคะ? มีเรื่องในที่เข้าใจยากเหรอ? หรือว่าที่ฉันพูดยังไม่ชัดเจนพองั้นเหรอ?”จางซูอวิ๋นกล่าวอย่างสงสัย“ในเมื่อลูกสาวของคุณชอบผม แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม? คุณพูดเรื่องพวกนี้กับผมทำไม? คุณควรจะดูแลลูกสาวคุณให้ดี ให้เธออยู่ห่างจากผม คุณนายเฉา คุณเรียงลำดับความสำคัญไม่ถูกใช่ไหม?”ในระหว่างที่หลินหยาง ดวงตาก็เปล่งประกายความเย็นยะเยือก จ้องมองจางซูอ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 299
จางซูอวิ๋นโมโหมาก แต่ทำได้แค่เพียงโมโหเท่านั้น เธอทำอะไรหลินหยางไม่ได้ในฐานะที่เป็นภรรยาผู้อำนวยการ จางซูอวิ๋นคุ้นเคยกับการทำท่าทางสูงส่ง เดิมทีคิดว่าการพูดคุยครั้งนี้จะสามารถจัดการหลินหยางได้อย่างสบาย ๆ เป็นผู้คุมเกม แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะถูกหลินหยางสั่งสอนกลับมายกหนึ่ง ทำให้เสียหน้ามาก ๆหลินหยางหลับตา ไม่สนใจจางซูอวิ๋นที่มีสีหน้าแย่“หึ! คิดจะจัดการฉัน? ไม่รู้ว่าฉันไม่ธรรมดาเหรอไง? แกจัดการไม่ได้ ควบคุมไม่ได้หรอก!”หลินหยางไม่ได้เก็บคำพูดของจางซูอวิ๋นมาใส่เลยสักนิดในเวลานี้ ด้านนอกบ้านพักทหาร รถทหารของกองทหารรักษาการณ์ขับเข้ามาอย่างรวดเร็วหลี่อิงขุยรองนายพลลูกน้องของจ้าวเจี้ยนชิงยกทัพมาด้วยตนเอง“ล้อมบ้านพักทหารเอาไว้ แม้แต่แมลงวันสักตัวก็ไม่ให้บินออกไปได้!”หลี่อิงขุยนั่งอยู่บนรถ สั่งการผ่านวิทยุสื่อสารพลทหารของกองทหารรักษาการณ์รักลุ่มหนึ่งพร้อมกระสุนจริงกระโดดลงจากรถบรรทุกของทหารอย่างรวดเร็ว เริ่มล้อมบ้านพักทหารเอาไว้ ขบวนทัพน่าตกใจมากที่เมืองลั่ว คนที่สามารถเคลื่อนย้ายขบวนทัพแบบนี้ได้ มีเพียงแค่สองคนเท่านั้นคนหนึ่งคือนายกเทศมนตรี เหยียนหรูอวี้ อีกคนก็คือนายพลจ้าวเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 300
หลี่อิงขุยทำได้แค่ให้พลทหารถอยออกมา จากนั้นรีบโทรศัพท์รายงานจ้าวเจี้ยนชิงจ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้ได้เดินทางไปถึงโรงพยาบาลแล้ว เมื่อได้ยินรายงานของหลี่อิงขุยว่าเฉาเค่อหมิงขัดขวางการจับกุมตัว ก็โมโหเป็นอย่างยิ่ง“เอาโทรศัพท์ให้เฉาเค่อหมิง”เฉาเค่อหมิงรับโทรศัพท์ที่หลี่อิงขุยยื่นมาให้ แนบเข้ากับใบหู“เค่อหมิง นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง?”จ้าวเจี้ยนชิงกับเฉาเค่อหมิงเติบโตมาในบ้านพักด้วยกัน บิดาของพวกเขาทั้งสองคนเคยเป็นสหายร่วมรบในทีมเดียวกันมาก่อน ทั้งสองตระกูลจึงสนิทกัน“คนที่ทำร้ายเจิ้งฮ่าวจนบาดเจ็บ เป็นผู้มีพระคุณของฉัน ครั้งก่อนที่ฉันถูกพิษ ก็เป็นเขาที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้”ที่เฉาเค่อหมิงไม่อธิบายให้หลี่อิงขุยฟังมากมาย ก็เป็นเพราะต้องการวางมาด ระดับของหลี่อิงขุยไม่คู่ควรให้เขาต้องอธิบายจ้าวเจี้ยนชิงโทรศัพท์มาหาด้วยตนเอง เฉาเค่อหมิงย่อมไม่ปิดบังอยู่แล้ว“แต่เขาทำร้ายลูกชายของฉันจนบาดเจ็บ ถ้าหากเจ็บเล็กน้อยยังพอว่า ฉันยังไว้หน้านายได้”จ้าวเจี้ยนชิงย่อมไม่มีทางรามือแน่นอน“ดังนั้น ฉันไม่ขัดขวางที่นายจะจับตัวเขา เพียงแค่ขอเวลายี่สิบนาที! ตอนนี้คุณหลินกำลังรักษาอาการป่วยของนายท่า
บทล่าสุด
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 601
จ้าวเจี้ยนชิงตกตะลึงไปแล้ว “ราง รางวัลพลเมืองดีเด่น?”เฉิงคั่วร้อนใจ “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าคนตายคาที่ ทุกคนเห็นกันหมด! คุณทำ...”เสียงเพี้ยะดังขึ้นทีหนึ่ง!เหยียนฮ่าวสะบัดฝ่ามือเข้าไปที่บนใบหน้าของเขา เขากล่าวเสียงขรึม “เมื่อครู่นี้แกเห็นอะไร?”“ผม...”เฉิงคั่วสีหน้าซีดขาว ภายใต้สีหน้าที่เย็นยะเยือกของเหยียนฮ่าว กลับไม่กล้าพูดอะไรอีกเขาเป็นปรมาจารย์บ้านนอกคนหนึ่ง จะล่วงเกินเหยียนฮ่าวไม่ได้อย่างเด็ดขาด!“พวกแกเห็นอะไร?”เหยียนฮ่าวกวาดสายตามองคนอื่นด้วยสีหน้าเย็นชาพร้อมกล่าวขึ้นอีกครั้งทั้งหมดนิ่งเงียบ“คดีของวันนี้ง่ายมาก!” เหยียนฮ่าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หวังเทียนเหิงรัฐมนตรีกรมอัยการสูงสุด กลั่นแกล้งประชาชน บังคับใช้กฎหมายที่รุนแรง!”“คุณหลินป้องกันตัวตามกฎหมาย ถือว่าเป็นการอพยพฉุกเฉิน!”“ผมพูดจบแล้ว มีใครเห็นด้วย มีใครคัดค้านไหม?”การอพยพฉุกเฉินสามารถฆ่าคนได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ? ไม่มีเหตุผล!ทุกคนตะลึงงันแต่ว่าภายใต้สายตาของเหยียนฮ่าว สีหน้าของทุกคนดูไม่ดีแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เพียงเพราะบิดาของเหยียนฮ่าวยังเป็นอธิบดีกรมอัยการสูงสุด คำพูดของเขาก็คือกฎหม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 600
เหยียนฮ่าวรู้สึกหมดความอดทนอยู่บ้าง “อยากจะเจรจาก็รีบพูดมา ไม่พูดฉันจะไปแล้ว!”หลินหยางกลับจิบไวน์อึกหนึ่ง ถึงได้หันหน้าไปมองเขาแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณชายเหยียน เหมือนว่าคุณจะเข้าใจผิดไปนะ”“คุณ มีสิทธิ์อะไรมาเจรจากับผม?”“ว่าอะไรนะ?”เหยียนฮ่าวงุนงงไปทันที หลินหยางเพียงแค่ดีดนิ้วทีหนึ่ง!ทันใดนั้น เหยียนฮ่าวก็ล้มลงไปบนพื้นอย่างรุนแรง กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดราวกับไม่ใช่เสียงของมนุษย์! ร่างกายคดงอราวกับกุ้งต้มสุก!ยังดีที่ครั้งก่อนต่อสู้ครั้งใหญ่กับหวังเหลียนเฉิง หลังจากทำลายคฤหาสน์จนพัง หลินหยางก็ได้ให้คนมาซ่อมแซมแล้ว ยังใช้วัสดุเก็บเสียงชั้นดีอีกด้วย ถึงไม่ทำให้เสียงร้องที่ราวกับจะขาดใจตายของเขาไม่ดังเล็ดลอดออกไปข้างนอกหลินหยางนั่งอยู่บนโซฟา ดื่มไวน์อย่างไม่รีบไม่ร้อน เอาหูไปนาเอาตาไปไร่กับเสียงร้องอันน่าเวทนานั่นหลังจากผ่านไปห้านาที ถึงได้ค่อย ๆ วางแก้วไวน์ลงเสียงร้องอันน่าเวทนาของเหยียนฮ่าวก็ค่อย ๆ หยุดลงเขาในเวลานี้นอนอยู่บนพื้น เหงื่อท่วมตัว สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แม้แต่พรมยังถูกเขาฉีกจนเละเทะ!“รู้สึกดีแล้วใช่ไหม?”หลินหยางกล่าวพร้อมรอยยิ้ม“แก แกทำอะไรกับฉัน?
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 599
“แกคิดว่าแกมีลั่วหงอวี๋คอยปกป้อง ก็จะทำอะไรตามอำเภอใจได้อย่างนั้นหรือ? เพ้อเจ้อ! บ้านเมืองมีขื่อมีแป แม้ว่าจะเป็นลั่วหงอวี๋ก็ไม่สามารถต่อต้านได้!”จ้าวเจี้ยนชิงรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากไม่ใช่เพราะมีลั่วหงอวี๋ หลินหยางจะสามารถหนีมานานขนาดนี้ได้ยังไง!เขาทำได้แค่มองดูหลินหยางทำตัวอวดดีมานานขนาดนั้น แต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้ ถูกบีบจนแทบจะเสียสติ!แต่ต่อหน้ากำลังของทางการ!ลั่วหงอวี๋ทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น!ในระหว่างที่พูด เขาหันไปพูดกับเหยียนฮ่าว “คุณชายเหยียน หลินหยางฆ่าข้าราชการของกรมอัยการสูงสุดต่อหน้าทุกคน ยังทำร้ายชาวตงอิ๋งจนบาดเจ็บ ทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศ คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม!”แม้แต่ฮิเดนากะ ยามาโมโตะก็รีบกล่าวเช่นกัน “คุณชายเหยียนได้โปรดให้ความเป็นธรรม แก่ชาวตงอิ๋งด้วย!”เหยียนฮ่าวเข้าใจในทันที หันหน้าไปมองหลินหยางแสยะยิ้มกล่าว “ไม่คิดเลยว่าแกจะก่อเรื่องวุ่นวายใหญ่โตขนาดนี้ ยังกล้าทำลายความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศอีกด้วย!”“ใครก็ได้!”ปรมาจารย์หลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาก้าวออกมาพร้อมกัน บนตัวแฝงไปด้วยสีหน้าอันดุร้าย ทุกคนเป็นปรมาจารย์ระดับแปด!
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 598
“ท่านรัฐมนตรี ท่านช่วยตบหน้ามัน แก้แค้นให้ผมหน่อยได้ไหม?”จ้าวเจิ้งฮ่าวรีบกล่าว“อนาคตอันน้อยนิดของแก...” หวังเทียนเหิงกล่าวอย่างเยาะหยัน“คงจะไม่ทำร้ายใครอีกใช่ไหม? แกควรคิดให้ดีล่ะ...”หลินหยางกล่าวด้วยความประหลาดใจหวังเทียนเหิงกลับตะคอก “ฉันจะทำร้ายแกจะทำไม!”ในระหว่างที่พูด เขาก็ตบหน้าเข้าไปฉาดหนึ่งท่าทางของเขาเหยียดหยามมาก หลินหยางปรมาจารย์ระดับเจ็ดแล้วยังไง ต่อหน้าฐานะอย่างตนเอง เขามีสิทธิ์อะไรมาขัดขืน?ต้องโดนตบหน้าแต่โดยดีเหมือนกัน!ครู่ต่อมา ความเหยียดหยามบนใบหน้าของเขาก็ชะงักไปทันทีฝ่ามือของเขาถูกหลินหยางจับเอาไว้ในมือ“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ? ฉันเป็นถึงตัวแทนของทางการแห่งหนานหลิงเชียวนะ?!”หวังเทียนเหิงกล่าวด้วยความโมโห“รู้แล้ว ๆ”หลินหยางใบหน้าแฝงไปด้วยรอยยิ้ม“รู้แล้วก็...”หวังเทียนเหิงยังพูดไม่ทันจบประโยค หลินหยางกลับตบหน้าเขาฉาดหนึ่งอย่างรวดเร็ว สำหรับหลินหยางแล้วถือเป็นการใช้กำลังเพียงน้อยนิดเท่านั้นแต่หวังเทียนเหิงกลับถูกตบลอยกระเด็นออกไปทันที ฟันผสมเลือดปลิวอยู่กลางอากาศ!นี่ยังไม่หมด ยังไม่รอให้เขาตกถึงพื้น หลินหยางเตะเขาลอยกระเด็นออกไปอีก หวังเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 597
เจียงรั่วหานหัวใจตึงเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงชายชู้ของตนเอง ครั้งนี้หลินหยางตกอยู่ในอันตรายจริง ๆ!อย่างไรเสียใช้ยศตำแหน่งข่มเหงคนอื่น!ซ่งหว่านอวี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็ถอนหายใจในใจเช่นกัน ต่อให้ตำแหน่งของหลินหยางที่เมืองลั่วสูงกว่านี้แล้วจะยังไงต่อหน้าผู้มีอิทธิพลอย่างหวังเทียนเหิง ก็ทำได้แค่เพียงอดกลั้นเท่านั้น!“จะตรวจสอบงั้นก็ได้ แต่ก็ต้องทำตามขั้นตอนทางกฎหมาย”หลี่หรูเยว่สีหน้าไม่สุขุม แต่กลับไม่กล้าให้หลินหยางมีข้อหาขัดขวางทางการติดตัว“กฎหมาย?” หวังเทียนเหิงยิ้มเยาะ กล่าวด้วยท่าทีหยิ่งยโส “คำพูดของฉัน ก็คือกฎหมาย! มีปัญหา? เข้าไปในห้องกับฉันค่อย ๆ คุยกัน ถ้าทำให้ฉันพอใจได้ ไม่แน่ว่าฉันอาจจะปล่อยแกไปสักครั้ง!”เขาทำตัวอวดดีกำเริบเสิบสาน! ถึงอย่างไรเหยียนฮ่าวก็ได้แทรกแซงคดีนี้ด้วยตนเองแล้ว ถ้าอยากจะจับหลินหยางให้อยู่หมัด! ต้องมีหลักฐานแน่ชัด ทำให้หลินหยางดิ้นไม่หลุดตลอดไป!ส่วนการหลับนอนกับปรมาจารย์ระดับแปดคนหนึ่ง นั่นก็เป็นเพียงเรื่องของผลพลอยได้เท่านั้น!เขาจ้องมองสำรวจรูปร่างที่สวยงามประณีตของหลี่หรูเยว่ด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว มีความร้อนกลุ่มหนึ่งพลุ่งพล่านขึ้นในท้องน้อยข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 596
แต่กลัวว่าเขาจะฉวยโอกาสช่วงจังหวะชุลมุน ลงมือกับจ้าวเจิ้งฮ่าว!“นายพลจ้าววางใจ”สีหน้าเฉิงคั่วหนักใจ ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่งในฐานะที่เขาเป็นปรมาจารย์ระดับห้า ประกอบกับมีนักรบทหารองครักษ์ชาวตงอิ๋งที่มีระดับมานะสร้างกลุ่มหนึ่งคอยช่วยเหลือ ก็มากพอที่จะจับตัวปรมาจารย์หนึ่งในนั้นได้“แม่งเอ๊ย ในเมื่อพวกแกทั้งหมดยอมเป็นสุนัขรับใช้ของหลินหยาง ถ้าอย่างนั้นก็ไปตายให้หมด! คิดว่าปรมาจารย์ระดับเก้าของฉันมีไว้ประดับเหรอไงวะ!?”จ้าวเจี้ยนชิงดวงตาแดงก่ำด้วยความริษยา ตนเป็นผู้บังคับบัญชาของเมืองลั่วมานานหลายปี ยังไม่มีลูกน้องที่แข็งแกร่งขนาดนี้ หลินหยางเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็มีปรมาจารย์ระดับหกถึงสี่คนเป็นสุนัขรับใช้?!หลินหยางยิ่งใช้ชีวิตดีเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะสับหลินหยางให้แหลกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น!แต่ทว่ายังไม่ทันได้ลงมือเขาก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วทั้งตัว แรงอาฆาตที่เย็นยะเยือกขั้นสุดกลุ่มหนึ่งลอยมา!“จ้าวเจี้ยนชิง แกอยากตายใช่ไหม?”ในเวลานี้ หลี่หรูเยว่ยืนอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ ในมือของเธอใช้โซ่เหล็ก จูงม๋อจื่อที่เหมือนกับเป็นสัตว์ร้าย จ้องมองเขาด้วยความเย็นชาจ้าวเจี้ยนชิงรูม่านตาหดทันที กล่าวอย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 595
ก็แค่ปรมาจารย์ระดับหกคนหนึ่งเท่านั้น เขาไม่สนใจอยู่แล้วแต่ปรมาจารย์ระดับหกคนหนึ่งไม่คิดเลยว่าจะมาเป็นยามให้หลินหยาง เขาไม่สามารถเข้าใจได้!แม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ระดับเก้าก็ยังไม่เคยได้รับการปฏิบัติแบบนี้!จ้าวเจิ้งฮ่าวและคนอื่น ๆ ต่างก็อ้าปากค้างอย่างตกตะลึงสถานการณ์ตรงราวกับเป็นภาพลวงตาเลยทีเดียว!ไอ้หมอนี่หัวสมองมีปัญหาเหรอไง? ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เป็นปรมาจารย์ระดับหก แต่กลับมาเป็นยามให้คนที่มีระดับเจ็ดอย่างหลินหยาง?!“นับว่าแกพอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่การรับใช้คนที่กำลังจะตาย เป็นการทำให้ตัวเองเสื่อมถอยแท้ ๆ เลย!”จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา “หลินหยางทำลายการค้าระหว่างกองทัพกับชาวตงอิ๋ง ฉันมาเพื่อค้นหาหลักฐาน”“ตอนนี้ฉันให้โอกาสแกกลับตัวกลับใจหนึ่งครั้ง สวามิภักดิ์ต่อฉัน! ไม่อย่างนั้น จะถือว่าแกขัดขวางการสอบสวน! ฝ่าฝืนกฎหมายระดับประเทศ! ฉันจะประหารชีวิตแกทันที”เขามีความคิดที่จะชักจูงคนคนนี้ถึงอย่างไรปรมาจารย์ระดับหกในเมืองลั่วก็นับว่าเป็นยอดฝีมือ ฆ่าไปก็น่าเสียดายแต่ทว่าอาต้ากลับกล่าวเสียงเย็นชา “รับเลี้ยงฉัน? แกคู่ควรเหรอ! ไสหัวไป!”“แกคิดให้ดี ๆ กล้าขัดขวาง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 594
เจียงรั่วหานกล่าวโต้เถียงด้วยสีหน้าแดงก่ำแต่นี่ก็คือเรื่องจริงถึงอย่างไรตนก็ไม่ได้ขึ้นเตียงกับหลินหยาง แต่ทว่าทำในรถ...“ไม่ต้องรีบ นั่งลงคุยกัน...” ซ่งหว่านอวี๋ท่าทางสบาย ๆ พูดจาปลอบโยนอย่างมีเลศนัย “เป็นเพราะพี่กลัวเธอถูกหลินหยางหลอกเอา หลินหยางนั่นบังคับให้พี่ทำเรื่องแบบนั้น เขาไม่ใช่คนดีอะไร!”“พี่หว่านอวี๋พี่ไม่เข้าใจเขา!”เจียงรั่วหานกลับวางแก้วกาแฟลง รีบพูดขึ้นว่า “อันที่จริงหลินหยางเป็นคนดีคนหนึ่ง ก่อนหน้านี้ที่เขาทำแบบนั้นกับพี่ อัน อันที่จริงเป็นเพราะจ้าวเจิ้งฮ่าวเป็นต้นเหตุ!”“ฉันบอกเขาแล้ว ว่าต่อไปห้ามแตะต้องพี่อีก!”ไม่แตะต้องฉัน?ฉันต้องการให้เธอช่วยเหลือเรื่องนี้เหรอ?เธอกินอิ่มแล้วไม่กะจะไม่เหลือไว้ให้ฉันกินสักคำเลยเหรอไง!ซ่งหว่านอวี๋สีหน้าดูแย่เล็กน้อย เธอกินอาหารทะเลมื้อหรูจนเคยชินแล้ว จะกินอาหารจืดชืดลงได้ยังไงอีก?“พี่หว่านอวี๋ ต่อไปฉันคงต้องอาศัยพี่คอยเป็นที่กำบังให้ฉันแล้ว ครอบครัวนี้ ฉันทนอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแม้แต่วันเดียวแล้ว!”เจียงรั่วหานยังหันหน้าไปมองซ่งหว่านอวี๋ด้วยท่าทางขอร้อง“เรื่องเล็กน้อย...”ซ่งหว่านอวี๋กล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ ไม่ว่าจะพู
