LOGINShare
บทที่ 184
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 185
ฉินโม่หนงมองดูหลินหยางจากไป เธอสูดบุหรี่เข้าลึก ๆ จากนั้นหายใจออกเป็นวงแหวนควันอย่างสง่างาม แล้วดับก้นบุหรี่“หลินหยาง ฉันหวังว่าคุณจะไม่มีวันค้นพบความจริงตลอดไป การรู้ความจริง อาจไม่ใช่เรื่องดีสำหรับคุณ”ฉินโม่หนงถอนหายใจอย่างเอ้อระเหย ลมในยามค่ำคืนที่พัดผ่าน ทำให้เธอรู้สึกหนาวขึ้นเล็กน้อยคืนนี้ เธอคงอยู่คนเดียวอีกครั้ง ทั้งที่นอนไม่หลับหลินหยางขับรถ ไปทางแยกที่พ่อแม่ของเขาประสบอุบัติเหตุก่อน ในหัวยังนึกถึงวิดีโอเหตุการณ์อุบัติเหตุทางรถยนต์คนขับรถผู้ก่อการในที่เกิดเหตุที่มีผู้เสียชีวิต ทางสถานีตำรวจทำการตรวจสอบประวัติของคนขับรถ เขาก็เป็นเพียงคนขับรถบรรทุกธรรมดา ที่มีประวัติอาชญากรรมไม่ดี โดยตอนที่เกิดอุบัติเหตุ เขาเพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำมาได้ครึ่งปี“ดูเหมือนว่ายังต้องหาโอกาสตรวจสอบไฟล์จากสถานีตำรวจเกี่ยวกับคดีนี้อีกครั้ง”หลินหยางกำลังคิดว่าการตรวจสอบไฟล์ของทางสถานีตำรวจคงเป็นเรื่องยาก แม้ว่าเขาจะขอให้ครอบครัวมู่หรงออกมารับหน้าหน้าให้ แต่ก็อาจจะเป็นไปไม่ได้แต่เฉาเค่อหมิงอาจจะมีวิธี ที่เพียงพอสำหรับการได้รับไฟล์ ท้ายที่สุดเขาเป็นผู้อำนวยการฝ่ายเลขานุการการเงิน ซึ่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 186
หลิงหยางก็ต้องยอมรับว่าโฉวเยี่ยจื่อเป็นผู้หญิงที่มีมากความสามารถจริงๆเสน่ห์ของเธอแตกต่างจากผู้หญิงอย่างฉินโม่หนงและมู่หรงยิ่น เธอสามารถนำเสน่ห์ ความน่าหลงใหล และความเซ็กซี่ออกมาได้สุดขั้ว ปลุกเร้าความปรารถนาของผู้ชายที่จะพิชิต“ดีเลย ตายคามือคุณ ฉันเองก็อยากตายสนองความต้องการเหมือนกัน”โฉวเยี่ยจื่อดูเหมือนจะไม่กลัวความตายเลย ไม่เพียงแต่ไม่มีความกลัวในดวงตาของเธอ แต่ยังมีแสงที่น่าหลงใหลในดวงตาของเธอเสียอีก มือข้างหนึ่งเอื้อมไปยังร่างกายส่วนล่างของหลินหยาง“พี่ชายคุณถูกฉันฆ่าไปแล้ว คุณไม่อยากฆ่าแก้แค้นฉันเหรอ?”หลินหยางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมโฉวเยี่ยจื่อถึงมาพัวพันเขา ตามเหตุผลแล้ว ทั้งที่ตัวเขาเป็นศัตรูของเธอด้วยซ้ำหลินหยางเดาความตั้งใจจริงของโฉวเยี่ยจื่อไม่ออกเลย อย่างนั้นเขาจึงยังคงต้องระมัดระวังอย่างมาก“ในสองปีนี้เราสองพี่น้องฆ่าคนไปแล้วไม่น้อย ถือได้ว่าเป็นผู้ก่อกรรมทำเข็ญไว้มากมาย เป็นคนชั่วที่เลวร้าย ในไม่ช้าก็เร็วแล้วก็ต้องมีโอกาสตายในที่สุด แล้วอย่างนี้คุณจะมีสิทธิ์แก้แค้น ”โฉวเยี่ยจื่อกล่าว“คุณก็รู้ใจตัวเอง”แม้ว่าโฉวเยี่ยจื่อจะพูดเช่นนั้น แต่หลินหยางก็ไม่ทำได้จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 187
“จะเป็นไปได้ยังไง? ผมไม่ใช่คนแบบนั้น”ทายาทเศรษฐีกล่าวว่า“งั้นก็ไม่มีความหมายแล้วสิ ไม่ใช่ว่าคุณอยากจะขึ้นฉันเหรอ นี่แสดงว่าฉันไม่มีเสน่ห์สินะ นี่ถือเป็นการดูถูกฉัน”หลังจากที่โฉวเยี่ยจื่อพูดอย่างนั้น เธอก็เปิดประตูรถแล้วลงจากรถไปทายาทเศรษฐีถูกโฉวเยี่ยจื่อทำให้อึ้งไปชั่วขณะ เขาจึงรีบลงรถไปแล้วพูดว่า "คนสวย คุณหมายถึงอะไร? คุณยังหวังให้ผมทำไม่ดีกับคุณอยู่หรือเปล่า?"“แล้วคุณอยากอย่างว่าไหมล่ะ” โฉวเยี่ยจื่อพูดด้วยรอยยิ้ม“อยาก! อยากอย่างมากเลยหล่ะ ตราบใดที่คุณขึ้นรถของผม ไปที่โรงแรมหรือไปที่ป่า ผมจะติดตามคุณไปจนสุดทาง รับรองเลยว่าคุณต้องพอใจได้อย่างแน่นอน ”ทายาทเศรษฐีจงใจอวดกล้ามเนื้อ ในใจรู้สึกมีความสุข คิดไม่ถึงเลยว่าระหว่างทางกลับบ้านกลางดึกแบบนี้ จะได้พบเข้ากับหญิงชั้นสูงสักคนโฉวเยี่ยจื่อเพิกเฉยต่อทายาทเศรษฐี แต่หลังจากขยิบตาให้เขาแล้ว เธอก็บิดเอวแล้วเดินไปที่สวนสาธารณะข้างๆ จิตวิญญาณของทายาทเศรษฐี ถูกโฉวเยี่ยจื่อล่อลวง เขาจึงรีบตามไปทันทีที่เดินเข้าไปในเงามืด จู่ ๆ โฉวเยี่ยจื่อก็หันหลังกลับมา แล้วเคลื่อนไหวโดยการหักคอทายาทเศรษฐี ทายาทเศรษฐีตัณหากลับคนนี้ ถึงแก่ความ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 188
ความเป็นจริงคืนนี้หลินหยางกำลังพิจารณาอยู่ว่า จะลงมือช่วยคนตระกูลฉินดีไหม สิ่งนี้สำหรับเขาแล้ว อาจจะเป็นวิกฤติ และก็อาจจะเป็นโอกาส เนื่องจากช่วงหัวค่ำเขาต้อเดินทางออกจากเมืองลั่ว ไปที่หนานตู ในฐานะตระกูลฉินแห่งสี่ตระกูลใหญ่ ณ หนานตู ประเทศหลง ค่อนข้างเหมาะที่จะเป็นสปริงบอร์ดให้เขา ท้ายที่สุดแล้วเมืองลั่วก็เล็กเกินไป เนื่องจากเขาได้รับการถ่ายทอดจากนักปราชญ์แห่งการแพทย์ ตัวเขาก็มีทั้งภารกิจและความรับผิดชอบเป็นของตัวเอง มีบางสิ่งที่ต้องทำหลินหยางรับสาย แต่เสียงที่มาจากโทรศัพท์ไม่ใช่เสียงของมู่หรงยิ่น“คุณคือหมอเทวดาหลินหรือเปล่าครับ?” เสียงของชายคนหนึ่งดังมาจากโทรศัพท์“คุณเป็นใคร ทำไมคุณถึงใช้โทรศัพท์มู่หรงยิ่นโทรหาผม?”หลินหยางก้มดูหน้าจอโทรศัพท์ เพื่อให้มั่นใจว่าเป็นสายจากมู่หรงยิ่น“ตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยาง เซวียเผิงจวี่! มู่หรงยิ่นอยู่ในมือของฉันแล้ว เธอติดเชื้อผื่นพิษโลหิตแล้ว ได้ยินมาว่าพวกแกสองคนเป็นเพื่อนกัน ถ้าแกไม่อยากให้เธอตาย รีบไปรักษาโรงพยาบาลเถอะ” “ถ้าแกรักษาให้หายขาดได้ ทุกคนมีความสุข ฉันจะให้ผลประโยชน์แก! แต่ถ้าแกรักษาให้หายไม่ได้ มู่หรงยิ่นจะต้องถูกฝัง”หลัง
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 189
“เป็นความคิดที่ดี! คุณชายเซวียฉลาดมาก!”หลี่เหยียนปรบมือทันทีเมื่อมู่หรงยิ่นด้ยินสิ่งนี้ เธอก็ขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา "คุณชายเซวีย สิ่งที่คุณกำลังทำมันเป็นการกลั่นแกล้งกันเกินไป! คุณคิดว่าตระกูลมู่หรงของฉันอ่อนแอจริงๆ หรือ?"เซวียเผิงจวี่ยิ้มอย่างดูถูกแล้วพูดว่า "อย่าพูดว่าคุณเป็นเพียงส่วนหนึ่งของตระกูลมู่หรงสิ แม้แต่ตระกูลมู่หรงในหนานตู ก็ยังไม่ได้อยู่ในสายตาตระกูลฉินของพวกเราเลย ให้รังแกคุณเหรอ แล้วยังไงต่อล่ะ? "มู่หรงยิ่นรู้ว่าเซวียเผิงจวี่นำปรมาจารย์ฝึกยุทธมาด้วย ซึ่งตระกูลมู่หรงไม่สามารถจัดการได้เลยเซวียเผิงจวี่ยืนกรานที่จะเทเลือดพิษลงบนร่างกาย แต่เธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากถูกรังแกอยู่แบบนี้ ถึงแม้ในใจของมู่หรงยิ่นจะโกรธมากก็ตาม“คุณชายเซวีย โปรดคิดให้ดีอีกครั้ง!”หานลี่ฉินพยายามห้ามปรามอย่างกล้าหาญ ทั้งนี้เจียงหลินเลขาของมู่หรงยิ่นก็รีบเข้ามาปกป้องมู่หรงยิ่นไว้ “ผู้อำนวยการหาน คุณอยากลองรสผื่นพิษโลหิตเหมือนกันเหรอ?”เซวียเผิงจวี่เหลือบมองหานลี่ฉินด้วยความเย็นชา“คุณชายเซวีย คุณหนูฉินไมได้หลับทั้งคืน ได้แต่อยู่ที่โรงพยาบาลตลอดเวลา ผมพยายามอย่างเต็มที่แล้ว! ยิ่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 190
ในเวลานี้ ฉินอี๋หลิ ซึ่งหมดสติอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลได้ลืมตาขึ้นมา“พี่ อย่า...อย่าทำให้มู่หรงยิ่น…”ฉินอี๋หลิงอ่อนแอมากเซวียเผิงจวี่โยนเจียงหลินที่ได้รับบาดเจ็บลงบนพื้น แล้วเดินไปที่เตียงโรงพยาบาล ก่อนจะพูดว่า "น้อง เธอไม่ต้องมายุ่งหรอก คุณลุงให้พี่มาจัดการ ให้พี่จัดการอย่างเต็มกำลัง พี่มีกำลังที่จะทำ"ฉินอี๋หลิงต้องการหยุดเขา แต่ก็ไม่มีแรงที่จะพูดจริงๆ“มู่หรงยิ่น เลือกสิ ความอดทนของผมมีจำกัดนะ”เซวียเผิงจวี่กล่าวมู่หรงยิ่นกำหมัดของเธอแน่น เมื่อเผชิญกับการคุกคามจากเซวียเผิงจวี่ เธอก็ไม่กลัวหรือประนีประนอม“ฉัน มู่หรงยิ่น ไม่มีความสามารถที่ยอดเยี่ยมใดๆ แต่ฉันเต็มใจที่จะไม่ยอมอ่อนข้อ แล้วก็จะไม่ยอมถูกคุกคามอีกต่อไป”“ดี! สมกับเป็นผู้หญิงที่เซวียเผิงจวี่ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นจริงๆ มีความกล้า ผมจะทำให้คุณได้ตามต้องการแล้วกัน”เซวียเผิงจวี่ทำท่าส่งสัญญาณ แล้วสวีเฟ่ยหงก็โปรยเลือดพิษลงบนร่างกายของมู่หรงยิ่นโดยตรง“ตอนนี้คุณก็ติดเชื้อแล้ว ฉันเชื่อว่า ตอนนี้คุณคงจะเรียกหมอมาได้แล้วแน่นอน!” เซวียเผิงจวี่ยิ้มเยาะ“ไม่ต้องเชิญแล้ว ทุกคนต่างก็ตายพร้อมกันหมดแล้ว แต่ถึงอย่างไรก็ตาม พ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 191
“หืม?" คอนี่มันบอบบางเกินไปแล้วมั้ง ฉันยังไม่ทันออกแรงอะไรเลย หล่อนก็ตายเสียแล้ว คืนให้คุณแล้วกัน” เซวียเผิงจวี่โยนร่างที่ไร้ลมหายใจของเจียงหลินลงที่เบื้องหน้าของมู่หรงยิ่นคนทั้งหมดในห้องผู้ป่วยล้วนหวาดหวั่น เงียบงันไม่กล้าเอ่ยวาจา คนเป็นๆ ทั้งคนถูกฆ่าทิ้งไปเช่นนี้แล้ว เป็นใครจะไม่หวาดกลัวบ้างมู่หรงยิ่นกอดร่างไร้ชีวิตของเจียงหลินน้ำตาไหลอาบหน้า เจ็บปวดใจอย่างยิ่ง“มู่หรงยิ่น คุณก็อย่าได้รีบร้องไห้ไปเลย นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น และนี่ก็คือราคาที่คุณต้องจ่ายสำหรับการเลือกที่ผิดพลาด ถ้าคุณเลือกเป็นผู้หญิงของผมแต่แรก ก็จะไม่มีใครต้องตายเพราะคุณแบบนี้” “ผมไม่ชอบบังคับผู้หญิง แต่กับผู้หญิงที่ขัดใจผม ผมก็จะค่อยๆ ทรมานพวกหล่อนไปอย่างช้าๆ” เซวียเผิงจวี่พูดด้วยสีหน้าชั่วร้ายและหยิ่งผยองดวงตาทั้งคู่ของมู่หรงยิ่นแดงก่ำ ถลึงตาที่เต็มไปด้วยความแค้นใส่เซวียเผิงจวี่ เธอแค้นจนแทบอยากจะแล่เขาออกเป็นพันๆ หมื่นๆ ชิ้นเสียเดี๋ยวนี้“สายตาแบบนี้ถูกแล้ว น่าเสียดาย ต่อให้สายตาจะดุแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์ คุณจะทำอะไรผมได้? ฮ่า ฮ่า ฮ่า…” เซวียเผิงจวี่หัวเราะเสียงดังอย่างลำพอง“คุณ…คุณชายเซวีย ผมเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 192
แน่นอนว่ามู่หรงยิ่นย่อมไม่เต็มใจที่จะตายอยู่ที่นี่เช่นนี้ เธอเองก็รู้ดีว่า ความหวังเดียวในตอนนี้คือหลินหยางทว่า ความหวังนี้ริบหรี่เหลือเกิน ต่อให้หลินหยางสามารถรักษาฉินอี๋หลิงได้ ก็เกรงว่าจะเกิดความขัดแย้งขึ้นกับเซวียเผิงจวี่อยู่ดีไม่ว่าอย่างไร หลินหยางก็จะถูกดึงเข้ามาในเรื่องนี้ นี่ไม่ใช่เรื่องดีเลย และก็ไม่ใช่สถานการณ์ที่มู่หรงยิ่นต้องการเห็นด้วยดังนั้นในใจของเธอจึงรู้สึกขัดแย้งอย่างมาก ทั้งไม่เต็มใจที่จะตายเช่นนี้ แต่หากต้องนำหลินหยางมาเป็นความหวังสุดท้าย ที่เหลืออยู่เพียงความหวังเดียว ก็กลัวว่าจะเป็นการทำร้ายหลินหยางเช่นกันในเวลานั้นเอง หลินหยางก็กำลังใช้ความเร็วสูงสุดมุ่งหน้ามาที่โรงพยาบาลห้องผู้ป่วยห้องนี้หลินหยางคุ้นเคยเป็นอย่างมาก ตอนนั้นที่เฉาเค่อหมิงถูกพิษก็พักอยู่ที่นี่ที่นี่เป็นห้องผู้ป่วยพิเศษของโรงพยาบาล อุปกรณ์ครบครันพรั่งพร้อมอย่างยิ่ง ตัวห้องพักก็กว้างขวางอย่างมากเช่นกัน นี่เป็นห้องพักที่เตรียมไว้สำหรับคนไข้กลุ่มพิเศษเท่านั้นทางโทรศัพท์ หลินหยางได้รู้แล้วว่าอีกฝ่ายจับตัวมู่หรงยิ่นไว้ และยังทำให้มู่หรงยิ่นติดเชื้อผื่นพิษโลหิตอีก ใช้วิธีการต่ำช้าแบบนี้มาบีบ
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
