LOGINShare
บทที่ 150
Related chapters
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 151
“นอกจากเขาแล้ว เมืองลั่วก็ไม่มีคุณหลินคนที่สอง!”มู่หรงยิ่นกล่าวอย่างเย็นชาหวังเจียเฉียนควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ราวกับว่าถูกดูดพลังออกไปหมดแล้วทั้งร่างกาย หย่อนก้นทรุดลงไปนั่งบนพื้น ราวกับคนทุกข์โศก หวังเซิ่งหลานหมอบคืบคลานอยู่บนพื้น ตัวสั่นเทาไปหมดเขาไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่า ตัวเองจะเป็นผู้รุกราน คิดมาถึงเลยว่าทุกคนที่อยากประจบประแจงตุฯหลินต่างก็ทำไม่สำเร็จหวังเจียเฉียนรีบพลิกตัวกลับมา ก้มหัวเพื่อขอร้องให้ยกโทษให้“คุณหลิน ฉันผิดไปแล้ว ฉันมีตาแต่กลับมองข้ามไท่ซานไป ไม่รู้ว่าคุณคือคุณหลินแห่งติ่งติ่งผู้โด่งดัง ไม่อย่างนั้น จะขอให้ฉันมีความกล้าสักร้อยครั้ง ฉันก็ไม่กล้ามา”หลังจากที่หวังเจียเฉียนพูดจบ เขาก็กลอกตาขึ้น แล้วลุกขึ้นทั้งต่อยทั้งเตะหวังเซิ่งหลานที่อยู่ข้าง ๆ ทันที“ไอ้สารเลว มีตาหามีแววไม่ กล้าดีอย่างไรมาทำให้คุณหลินขุ่นเคือง! ฉันจะตีแกให้ตาย!”หวังเซิ่งหลานถูกหวังเจียเฉียนทุบตีจึงกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำอีก เดิมทีใบหน้าไม่ได้มีอหารบวมเป่ง แต่เนื่องจากถูกหวังเจียเฉียน ตบ ตบ ตบไม่รู้กี่สิบครั้งเข้าที่ใบหน้า ทั้งปากและจมูกต่างก็มีเลือดไหลออกมา ราวกับคนที่บาดเจ็บหนักเจียนต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 152
“นั่นน่ะไม่ต้องแล้ว ติงไท่มาท้าทาย ศักยภาพไม่ดีพอก็ต้องตาย เป็นเพราะเขาก่อกรรมทำเข็ญเอง เจียงไห่เซิงต้องการมาถกเถียงเรื่องนี้ ผมเองก็ไม่ได้ติดอะไร”หลินหยางยังเป็นปรมาจารย์ ดังนั้นเขาจึงต้องมีคุณสมบัติของความเป็นนปรมาจารย์ ถ้าเขาฆ่าคนที่มาท้าทายเขา ก็ไม่ใช่ว่าเขาไร้เหตุผลสักหน่อย แต่การเจรจาก็จะเป็นแค่เรื่องไร้สาระ!“เอาล่ะ แล้วก็เรื่องโรงพยาบาล...”มู่หรงยิ่นยังคงคิดเรื่องที่ต้องการจะให้หลินหยางลงมือรักษาสมาชิกตระกูลฉิน“ชายคนนั้นอีกไม่นานก็คงตายแล้ว รอจนกว่าหมอชื่อที่มีชื่อเสียงประจำตระกูลของพวกคุณมาดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน วันนี้ฉันมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ”มู่หรงยิ่นพยักหน้าและกล่าวว่า "งั้นฉันจะกลับไปก่อน"ก่อนจากไป มู่หรงยิ่นไม่ลืมมารยาทที่จะทักทายทักทายเสิ่นลี่หมินและภรรยาของเขาอย่างสุภาพ ซึ่งทำให้คู่รักสูงวัยรู้สึกภูมิใจ“คุณมู่หรงนี้ถือเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเมืองลั่ว แต่ก็ยังสุภาพต่อผู้อื่นมาก”เสิ่นลี่หมินชื่นชม“นั่นไม่ใช่เพราะพี่หลินหยางหรอกหรือ ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครมองเรา”เสิ่นโย่วเวยเบะปากพูดออกมาก“แม่สาวน้อย ทำไมถึงพูดแบบนี้ คุณมู่หรงน่ะ ไม่แน่ในอนาคตอาจจะกล
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 153
“เอาล่ะ หยุดพูดก่อนสักสองสามคำเถอะ พวกเรายุไม่ขึ้นหรอก ยอม ๆ คืนเงินไปดี ๆ เถอะ”หลิวจางอู่เปิดประตูแล้วลงจากรถ ทั้งยังพาจางชุ่ยอิงเข้ามาด้วย “พี่ พี่เขย กินข้าวหรือยัง?”หลิวจางอู่กล่าวพร้อมรอยยิ้มเต็มใบหน้า “ใครให้พวกคุณเข้ามา”หลินหยางเอ่ยขึ้นเบา ๆ“พวกเราเอาเงินมาคืนน่ะ…” หลิวจางอู่พูดด้วยรอยยิ้ม“ออกไป! รอที่ประตู!”หลินหยางเหลือบมองหลิวจางอู่ ซึ่งทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว จึงทำได้แค่พาจางชุ่ยอิงถอยออกไป รออยู่ที่สวนดอกไม้ “นี่มันบ้าอะไรหัน กล้าดีอย่างไรสั่งให้พวกเราออกมา เขาคิดวาเขาเป็นใครกันน่ะ”จางชุ่ยอิงเบาเสียงของเธอลง บนใบหน้าเต็มไปด้วยคำด่าทออย่างไม่พอใจ“ใช่แล้ว! รังแกคนอื่นเกินไปแล้วจริงๆ แถมยังไม่เคารพใครอีกด้วย”หลิวจางอู่เองก็โกรธมากเช่นกัน เพราะสุดท้ายแล้วก็ถูกไล่ออกมา ซึ่งความจริงคือเขาเสียหน้านั่นเอง แม้ว่าทั้งคู่จะบ่นเบา ๆ ก็ตาม แต่หลินหยางที่กำลังรับประทานอาหารอยู่ในห้องก็ได้ยินอย่างชัดเจนหลังจากที่ทานอาหารแล้ว หลินหยางจึงพูดกับเวยเวยว่า "ไปเรียกให้พวกเขาเข้ามา"หลังจากที่หลิวจางอู่และภรรยาของเขาเข้ามา ก็ส่งบัตรธนาคารให้ทันที“พี่ พี่เขย ในบัตรใบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 154
“ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว งั้นพวกคุณก็ไปเถอะ”หลินหยางชี้ไปทางประตูแล้วเอ่ยขึ้น“จะไปก็ไปซะ! ถ้าก้าวเข้ามาอีกเพียงแค่ครึ่งก้าว ตายยกครัวแน่!”หลิวจางอู่ลากจางชุ่ยอิงออกไป"นี่……"เมื่อหลิวจี๋หลันเห็นสิ่งนี้ ก็ทำใจไม่ได้นิดหน่อยกับเงินสามล้านนี้“ป้าหลิว ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ เชื่อผมเถอะ ไม่เกินสิบนาที พวกเขาจะกลับมาแล้วอ้อนวอนขอคืนเงิน”หลังจากที่หลินหยางพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหามู่หรงยิ่นเจ้าเฒ่าแก่น้อยอย่างหลิวจางอู่นั้น ง่ายต่อการจัดการ มู่หรงยิ่นเพียงแค่เข้าไปทักทายอย่างง่าย ๆ แล้วทำให้หลิวจางอู่ไม่สามารถอยู่ในเมืองลั่วได้ ทำให้ครอบครัวของเขาล้มละลายแน่นอนว่าไม่นานหลังจากที่หลิวจางอู่และภรรยาของเขาออกไป พวกเขาก็รีบวิ่งกลับ“พี่ พี่เขย ผมได้โอนเงินเข้าบัตรเพิ่มอีกห้าแสนแล้ว รวมทั้งหมดเป็นสามล้านห้าแสน รวมทั้งต้นทั้งดอกผมคืนหมดแล้ว โปรดรับไว้ด้วยนะครับ”เจ้าสองคนนี้ ที่เมื่อสักครู่นี้สาบานทั้งชีวิตด้วยคนทั้งตระกูล “คุณน้า คุณน้าสะใภ้! เมื่อครู่นี้ไม่ใช่พูดเหรอคะว่า ถ้าเหยียบกลับเข้ามาเพียงแค่ครึ่งก้าว จะตายทั้งครอบครัวไม่ใช่เหรอคะ? ตอนนี้ก็วิ่งกลับม
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 155
หลิวจางอู่ดูเหมือนหมาปั๊กที่พยายามทำให้หลินหยางพอใจ“คุณไม่จำเป็นต้องขอร้องผม คนที่พวกคุณต้องขอโทษควรเป็นครอบครัวลุงเสิ่น ควรขอให้เขายกโทษให้มากกว่า”หลินหยางพูดด้วยสีหน้าเลือดเย็นไม่แยแส“พี่ พี่เขย ผมตระหนักถึงความผิดของตัวเองแล้วจริง ๆ ก่อนหน้านี้มีแต่พวกเราที่จิตใจเหี้ยมโหดเยี่ยงหมาป่าไร้คราบความเป็นคน อกตัญญู! ขอแค่คุณยกโทษให้พวกเรา ไม่เช่นนั้นเราจะต้องล้มละลายจริง ๆ นะครับ”หลิวจางอู่รู้ว่าน้องสาวของเขาเป็นคนหูเบา ตอนแรกที่ยืมเงินก็ใช้วิธีต่าง ๆ ขอร้องให้ได้มาตอนนี้เขาหันกลับไปใช้กลอุบายเก่า ๆ ของตัวเอง ทำเป็นเหมือนสำนึกแค้นใจตัวเองที่ทำผิดไป ทำตัวน่าเวทนามาขอร้องวิงวอน จางชุ่ยอิงน่ะ เพื่อเห็นแก่โรงงานของเธอเอง จึงจำเป็นต้องก้มหน้าลงอ้อนวอนขอโทษเสิ่นลี่หมินตะคอกอย่างเย็นชา แต่กลับไม่ได้ใจอ่อนเลย เพียงแค่หันหน้าหนี แล้วเมินเฉย“ผมไม่มีน้องชายแบบคุณ ในสองปีนี้ คุณทำให้พวกเราพบเจอกับความหายนะ!”หลิวจี๋หลันเองก็โกรธมากเช่นกัน ดังนั้นจึงไม่ยอมใจอ่อนและอภัยในทันทีเมื่อหลิวจางอู่เห็นแบบนี้ จึงกลอกตา แล้วคุกเข่าลงดังตุ้บ แล้วตบหน้าตัวเองทั้งสองข้าง เริ่มขายความน่าสงสาร เล่น
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 156
เมื่อพวกหลิวจางอู่ทั้งคู่ได้ยินสิ่งนี้ ก็รู้สึกอมทุกข์ขึ้นมาทันที“คุณชายหลิน เมื่อกี้ไม่ใช่ท่านบอกว่าแค่พี่สาวกับพี่เขยของผมยกโทษให้ก็โอเคแล้วเหรอครับ”“สิ่งที่ผมพูดคือ คุณควรขอโทษพวกเขา และขอให้พวกเขาให้อภัย แต่ผมไม่ได้บอกว่าผมจะปล่อยพวกคุณไป”สิ่งที่หลินหยางเกลียดที่สุดคือคนเนรคุณ ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้คิดที่จะปล่อยพวกหลิวจางอู่ทั้งคู่เลย “คุณชายหลิน พวกเราทั้งสองไม่ได้ง่ายเลย ในตอนนี้เงินพวกเราก็คืนไปแล้ว ขอโทษก็ขอโทษไปแล้ว อยากขอร้องให้ท่านช่วยหลีกทางให้พวกเราเถอะ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะต้องล้มละลายจริง ๆ แน่ ขอร้องล่ะครับ!”หลิวจางอู่ทำได้เพียงแค่อ้อนวอนต่อไป“หากว่าคุณสิ้นเนื้อประดาตัว แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม”หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส“คุณกำลังบังคับให้พวกเราตายเหรอ?”จางชุ่ยอิงอดไม่ได้ที่จะพูด“ถ้าจะตายก็ไปตายไกล ๆ หน่อยนะ”หลิวจางอู่และจางชุ่ยอิงคุกเข่าลงอีกครั้ง แต่หลินหยางกลับนิ่งเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อน“พี่สาว พี่เขย ช่วยผมพูดบางอย่างเถอะ โรงงานของเราจะเจ๊งจริง ๆ แล้ว งั้นเอางี้ ต่อไปที่พวกเราหาเงินได้ เราจะแบ่งให้พวกคุณครึ่งหนึ่งเลย”หลิวจางอู่เห็นว่าหลินหยางใ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 157
“เวยเวย ไปดูอันที่ดีกว่าเถอะ พยายามอยู่ในใจกลางเมือง ครบครับสะดวกสบายในทุก ๆ อย่าง หากว่าเงินไม่พอ เดี๋ยวผมจ่ายให้เอง”นี่เป็นมิตรไมตรีในความทรงจำของหลินหยาง ที่เขาจะสามารถช่วยเหลือได้อย่างมากที่สุด “นายน้อย ท่านเพิ่งจะช่วยพวกเราในเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก ๆ ไปแล้ว แถมยังช่วยรักษาพวกเราอีก แล้วเราจะปล่อยให้คุณจ่ายค่าซื้อบ้านให้อีกได้อย่างไร?”เสิ่นลี่หมินส่ายหัวปฏิเสธ“ลุงเซิน ไม่เป็นไร ไม่ต้องเกรงใจผมแล้ว” หลินหยางยิ้มอย่างไรก็ตามเสิ่นลี่หมินยังคงยืนยันให้เสิ่นโย่วเวยมองไปที่บ้านธรรมดา ๆ ควบคุมค่าใช้จ่ายให้อยู่ในสองล้าน ไม่ยอมให้รับเงินจากหลินหยาง“นายน้อย ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ขาดแคลนเงิน เงินไม่กี่ล้านเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยสำหรับคุณ ก็ไม่มีความหมายสำหรับคุณ มันจะทำให้คนไม่โลภมาก เอาไว้เป็นสิ่งวัดกัน ผมซาบซึ้งในความมีน้ำใจและความกรุณาของคุณนะครับ”“พี่หลินหยาง พ่อของฉันพูดถูก เงินนี้สำหรับพวกเรา ถือว่าเพียงพอแล้ว ไม่ต้องขอคุณเพิ่มแล้วล่ะ” เสิ่นโย่วเวยกล่าวเมื่อหลินหยางได้ยินแบบนี้ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วหยิบกุญแจรถให้เสิ่นโย่วเวย เธอและหลิวจี๋หลันจะได้ออกไปดูบ้านกัน หานลี่ฉินจาก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 158
มู่หรงยิ่นพาแพทย์ผู้โด่งดังจากหนานตูตรงไปที่วอร์ด“เลขาหลี่ ท่านนี้คือถังเต้าหมินแพทย์ชื่อดังจากหนานตูของพวกเรา เดินทางมาจากเมืองหลวง”มู่หรงยิ่นแนะนำ“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ แล้วไปรักษาก่อน คุณหยีหลิงเป็นผู้สืบทอดสายตรงของตระกูลฉิน สถานะของเธอมีความสำคัญค่อนข้างมาก จึงไม่สามารถมีช่องว่างให้ผิดพลาดได้แม้แต่นิดเดียว หากว่าเธอเกิดเหตุร้ายขึ้นในเมืองลั่วของพวกคุณ ตระกูลมู้หรงทั้งตระกูลของพวกคุณ รับผิดชอบไม่ไหวแน่”เลขาฉีหยีหลิงมีสีหน้าเย็นชา คำพูดของเธอก็เต็มไปด้วยคำข่มขู่"วางใจเถอะครับ ตราบใดที่มีผมอยู่ที่นี่ จะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่นอน!"ถังเต้าหมินรู้ว่าคนที่เขาต้องการรักษาคือสมาชิกของตระกูลฉินแห่งเฟิ่งหยาง แถมยังเอาใจใส่มากอีกด้วย นี่เป็นโอกาสของเขาที่จะมีชื่อเสียงในหนานตู"หวังว่าอย่างนั้นนะ!"เลขาหลี่ส่งเสียงอย่างเย็นชามู่หรงยิ่นไม่พอใจอย่างยิ่งที่ถูกเลขาตัวน้อยข่มขู่เช่นนี้ ถึงจะไม่พอใจอย่างมาก แต่ก็ทำได้เพียงแค่อดทนเท่านั้นพอฉินหยีหลิงมาถึงเมืองลั่วจู่ ๆ ก็มีอาการป่วยแปลก ๆ สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลมู่หลง แต่ถ้าเธอเสียชีวิตที่นี่จริง ๆ ตระกูลฉินต้องดำเนินคดีน
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
