LOGINShare
ตอนที่ 15 เธอเป็นเมียฉัน
Last Updated:
2025-02-14 14:30:09ชานนท์มาพาปุณณิศามาพบกับหมอที่เป็นเพื่อนของเขาเพื่อขอคำแนะนำการคุมกำเนิด เมื่อคุณหมออธิบายถึงข้อดีข้อเสียของการคุมกำเนิดแต่ละวิธีแล้วก็ให้หญิงสาวเป็นคนตัดสินใจเอง
“หมอคะถ้าหนูเลือกฝังเข็มได้ไหมคะ” ปุณณิศาตัดสินใจเลือกวิธีนี้เพราะหนึ่งในข้อดีของยาชนิดนี้คือเธอจะปวดประจำเดือนน้อยลง เนื่องจากที่ผ่านมาในแต่ละเดือนนั้นเธอปวดท้องมากจนบางครั้งลุกไม่ขึ้นเลยทีเดียว
“ได้ครับ แต่คนไข้จะเจ็บ 2 ครั้งคือครั้งที่ฝังกับครั้งที่เอาออกแต่เรื่องความปลอดภัยก็ค่อนข้างสูงกว่าวิธีอื่น”
“มันเจ็บไม่มากใช่ไหมคะ”
“ไม่ครับคนไข้จะเจ็บก็ตอนที่ฉีดยาชาเท่านั้นแล้วแผลก็เล็กมากระยะเวลาคุมกำเนิดก็มี 3-5 ปี แต่ถ้าอยากจะเอาออกก่อนครบกำหนดก็สามารถเอาออกได้ทันทีครับ” คุณหมออธิบายอีกครั้งเพื่อประกอบการตัดสินใจเนื่องจากวิธีอื่นเธอจะไม่เจ็บตัว
“ปุณ แน่ใจนะว่าจะเลือกวิธีนี้” ชานนท์นึกว่าเธอจะเลือกวิธีทานยาคุมกำเนิดเหมือนที่เธอเคยบอกกับเขา
“ค่ะ หนูกลัวพลาด แล้วหนูก็ขี้ลืมด้วยค่ะ วิธีนี้เหมาะกับหนูที่สุดแล้ว”
“แล้วไม่กลัวเข็มเหรอ”
“กลัวสิคะ แต่หมอบอกว่ามันเจ็บนิดเดียวใช่ไหมคะ”
“ครับ ถ้าคนไข้กลัวก็แค่หลับตา ใช้เวลาไม่นานครับ”
จากนั้นคุณหมอก็ซักประวัติต่อก่อนจะให้เธอขึ้นไปนอนบนเตียงเพื่อทำการฝังยาบริเวณต้นแขนด้านใน
“พี่นนท์มานั่งฝั่งนี้ได้ไหมคะ” ปุณณิศาให้เขามานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับที่คุณหมอกำลังจะฝังเข็ม
ชายหนุ่มเดินมาตามคำขอ เขารู้ว่าเธอน่าจะกลัวอยู่ไม่น้อยจึงได้จับมือไว้ข้างหนึ่ง หญิงสาวยื่นแขนข้างซ้ายให้หมอ ส่วนตัวเองนั้นซุกใบหน้าเข้ากับมือของตนเองที่มือใหญ่ของชานนท์กุมอยู่ เขาเอามือลูบศีรษะเธอเบาๆ อย่างให้กำลังใจ
“ไหนว่าไม่กลัวไง”
“ก็มันน่าหวาดเสียวนี่คะ”
“หมอจะฉีดยาแล้วนะครับ” เสียงคุณหมอบอกเพื่อให้หญิงสาวเตรียมใจ
ขณะที่คุณหมอลงเข็มฉีดยาชาหญิงสาวก็จับมือเขาไว้แน่น มันเจ็บแค่นิดเดียวอย่างที่หมอบอกแค่เธอก็ไม่อยากให้เขาปล่อยมือ ความอบอุ่นจากมือใหญ่มันทำให้เธอรู้สึกดี
“เดี๋ยวหมอจะฝังยาแล้วนะครับ คนไข้จะรู้สึกตึงๆ แต่ไม่จะไม่เจ็บนะครับ”
ใช้เวลาไม่ถึงนาทีหมอก็ฝังเข็มเสร็จ จากนั้นก็ติดพลาสเตอร์แบบกันน้ำและให้คำแนะนำเกี่ยวกับการปฏิบัติตัวอีกเล็กน้อย รวมถึงให้ปุณณิศาทานยาแก้ปวดไว้ด้วยเพราะถ้าหมดฤทธิ์ยาชาแล้วเธออาจจะปวดแผลได้
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ” ปุณณิศายกมือไหว้ก่อนจะเดินออกมารอหน้าห้องเพราะชานนท์ขอคุยกับเพื่อนต่ออีกหน่อย
“วันนี้เรากินข้าวข้างนอกเลยนะ” ชานนท์บอกหญิงสาวหลังจากที่เขาพาเธอออกมาจากจากคลินิกของเพื่อน
“แล้วคุณปู่ล่ะคะ”
“ฉันโทรบอกแล้ว ยังเจ็บแผลอยู่ไหม”
“ไม่ค่ะ แค่รู้สึกตึงๆ นิดหน่อยเอง แผลแค่นี้สบายมากค่ะ”
“วันนี้เธอจะกินอะไร ฉันให้เธอเลือกเลย”
“แน่นะคะ” ปุณณิศายิ้มเพราะนานๆ ทีถึงจะมีคนเลี้ยงข้าว
“ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นแค่เลี้ยงข้าวเอง”
“ก็หนูจะได้กินของฟรีนี่คะ ปกติไม่ค่อยมีใครเลี้ยงข้าวหนูหรอกค่ะ นอกจากพี่รหัส”
“เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงให้เบื่อเลยดีไหมล่ะ”
“ของฟรีหนูไม่มีทางเบื่อแน่นอนค่ะ”
“แล้วตกลงจะกินอะไร” เขาถามขณะที่กำลังวนหาที่จอดรถ
“ปกติพี่กินอะไรคะ”
“กินได้ทุกอย่าง” เขาไม่รู้จะตอบยังไงเพราะตัวเองไม่เคยมาทานอาหารบนห้างเพราะส่วนใหญ่แล้วจะไปทานตามร้านอาหารมากกว่า
“หนูอยากกินอาหารญี่ปุ่นได้ไหมคะ แพงไปหรือเปล่า”
“หิวมากไหม”
“ไม่เท่าไหร่คะ”
“เดี๋ยวฉันจะพาไปกินร้านประจำก็แล้วกันนะ” ชานนท์ขับรถออกจากศูนย์การค้าแล้วตรงไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่เขาเคยไปทาน
ร้านที่เขาพาปุณณิศามาทานนั้นเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นแบบโอมากาเสะซึ่งจะมีเชฟมาทำให้ทานที่หน้าโต๊ะ
“หนูไม่ได้หมายถึงร้านแบบนี้นะคะ” เธอกระซิบ
“แล้วแบบไหนล่ะที่อยากกิน”
“ก็แบบที่มันอยู่บนห้างไงคะ”
“ไหนๆ ก็มาแล้วกินแบบนี้ไปก่อน ส่วนร้านที่จะไปกินบนห้างเอาไว้เธอไปกินกับเพื่อนหรือน้องชายก็ได้”
“แต่หนูไม่เคยมากินและสั่งไม่เป็นหนูกลัวทำพี่ขายหน้า”
“เธอใช้ตะเกียบเป็นไหมล่ะ”
“เป็นค่ะ”
“แค่นั้นก็พอ ส่วนเรื่องหารเดี๋ยวฉันจะบอกเชฟให้ ตกลงไหม”
“ค่ะ”
ปุณณิศาเพลิดเพลินกับอาหารแปลกไหม ไม่ว่าเชฟจะทำอะไรส่งให้เธอก็ทานได้อย่างเอร็ดอร่อย ชานนท์เห็นแล้วก็เจริญอาหารตามเธอไปด้วย
“ขอบคุณนะคะ” ปุณณิศากล่าวขอบคุณหลังจากที่ทั้งสองกลับมาถึงบ้าน
“ชอบไหมล่ะ”
“ชอบค่ะ หนูไม่เคยกินมาก่อนเลย”
“ถ้าชอบวันหลังก็ไปอีก”
“ไม่ล่ะค่ะ ของอร่อยแบบนั้นกินครั้งเดียวก็พอ”
“ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ เอาเป็นว่าถ้าฉันอยากกินฉันจะพาเธอไปด้วย ตกลงไหมล่ะ” ชานนท์
“หนูไม่ได้ขอนะคะ”
“อือ เดี๋ยวฉันจะทำงานต่อเธออาบน้ำเข้านอนก่อนเลย”
“หนูต้องนอนห้องเดียวกับคุณจริงๆ เหรอคะ”
“จริงสิ ถ้านอนคนละห้องชมพู่ก็คงเอาไปบอกปู่”
“งั้นหนูนอนบนโซฟานะคะ”
“นอนบนเตียงนั่นแหละ”
“หนูกลัวพี่นนท์อึดอัด”
“กลัวฉันอึดอัดหรือกลัวฉันทำอะไรกันแน่”
“หนูไม่ได้กลัวสักหน่อย คุณก็รู้ว่าหนูมีประจำเดือน อีกอย่างหนูก็กลัวจะทำที่นอนเลอะ”
“เลอะก็แค่ซัก อย่าคิดมากเลยรีบนอนเถอะ เครื่องสำอางกับครีมที่อยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในห้องแต่งตัวใช้ได้เลยนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
ปุณณิศาอาบน้ำเสร็จก็มาหาชุดนอนเธอเลือกชุดที่เรียบร้อยที่สุดแต่มันก็ยังโป๊จนต้องสวมเสื้อคุมทับไว้อีกชั้น พอเดินมาที่โต๊ะเครื่องแป้งก็ต้องตกใจเพราะเครื่องสำอางที่เห็นนั้นเป็นยี่ห้อที่เธอเคยเห็นรีวิวแต่ไม่เคยคิดจะซื้อมาใช้เพราะราคาของมันแพงจนเอื้อมไม่ถึง ที่ผ่านมาเธอใช่แค่ครีมซองในร้านสะดวกซื้อ หมดก็ซื้อใหม่ ยี่ห้อไหนลดราคาก็ซื้อ ไม่ได้เจาะจงว่าต้องใช้แบบเดิมตลอด
“จ้องแบบนั้นเมื่อไหร่จะเสร็จละ”
ปุณณิศาสะดุ้งเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำงานเสร็จแล้ว
“หนูไม่เคยใช้นี่คะ ก็ต้องดูว่าอะไรใช้ตอนไหน”
“ฝึกไว้ อีกหน่อยก็ชิน เจ็บแผลไหม น้ำเข้าแผลหรือเปล่า”
“เจ็บนิดหน่อยค่ะ”
“จะกินยาแก้ปวดไหมล่ะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้หนูทนได้”
“อือฉันจะไปอาบน้ำล่ะ พรุ่งนี้ฉันมีประชุมแต่เช้า”
“พี่นนท์ พรุ่งนี้หนูขอติดรถไปหาแม่ได้ไหมคะ”
“ได้สิ งั้นไปพร้อมกันเลย แล้วตอนเย็นฉันแวะรับที่นั่นเลยดีไหม”
“ค่ะ”
“เธอขับรถเป็นไหม”
“ไม่ค่ะ”
“ถ้าแผลหายแล้วแล้วจะพาไปเรียนขับรถ จะได้ไหนมาไหนคนเดียวได้สะดวก แต่ช่วงนี้ฉันรับส่งเธอไปก่อนก็แล้วกัน”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูเกรงใจ หนูนั่งรถเมล์ได้”
“ปุณณิศาอย่าลืมสิว่าตอนนี้เธอเป็นเมียฉันอยู่นะ จะนั่งรถเมล์ให้ลำบากทำไม งานบ้านไม่ต้องทำ”
“ค่ะ ไม่ลืมหรอกค่ะ ดีเหมือนกัน หนูจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”
ชายนนท์แอบยิ้มเพราะปุณณิศาจะไม่ต้องเหนื่อยนั่งรถเมล์หรือทำงานบ้านแต่เขาจะทำให้เธอเหนื่อยอย่างอื่นแทน
Related chapters
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 16 อยากให้ลืม
แผลจากการฝังยาคุมกำเนิดของปุณณิศาหายดีหลังจากผ่านไปสี่วันตอนนี้เธอกลับมาสวมเสื้อแขนสั้นและไปทานอาหารที่บ้านของคุณปู่มนตรีได้อย่างไม่ต้องระแวงว่าท่านจะถามถึงที่มาของแผลที่ต้นแขน“เย็นนี้พี่นนท์ไปทานข้าวกับลูกค้า เราทานข้าวกันสองคนนะคะคุณปู่” ปุณณิศาพูดพลางตักอาหารใส่จานให้ปู่มนตรี เธอชอบที่จะทานกับคุณปู่แค่สองคนมากกว่าเพราะถ้าชานนท์อยู่ด้วยเธอจะค่อนข้างเกร็ง“ปู่ชินแล้วล่ะ ตานนท์ก็บ้างานแบบนี้ตลอด จะห่วงก็แต่หนูนั่นแหละ ย้ายมาอยู่กับพี่เขาก็เกือบอาทิตย์แล้ว เป็นยังไงบ้างล่ะ”“ก็ดีค่ะ”“ถ้าพี่เขาทำอะไรให้ลำบากใจก็บอกปู่นะ หลานปู่นะ มันค่อนข้างจริงจังกับงานบางครั้งก็อาจจะกลับดึกบ้าง หนูอยู่คนเดียวได้ไหมล่ะ จะให้ชมพู่ไปอยู่เป็นเพื่อนไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่คนเดียวได้”หลังอาหารค่ำปุณณิศาก็นั่งคุยเป็นเพื่อนคุณปู่จนกระทั่งถึงเวลาที่ท่านต้องเข้านอน หญิงสาวจึงเดินกลับมายังบ้านของชานนท์ซึ่งตอนนี้เจ้าของบ้านยังไม่กลับมาจากทานอาหารเย็นกับลูกค้าหญิงสาวอาบน้ำแล้วลงมานั่งรอเข้าที่ห้องรับแขกอย่างที่เคยรอเป็นประจำ ปุณณิศาไม่รู้ว่าคืนนี้จะกลับมาตอนไหน เธอนั่งรอเขาอยู่ที่ห้องรับแขกจนกระทั่งเผลอหลับ
Last Updated : 2025-02-15เจ้าสาวเบอร์ตอง ก็แค่เมีย แต่ไม่ใช้สะใภ้
“ปู่ครับ ผมว่าแม่ต้องมีแผนอะไรแน่ๆ เลยจู่ๆ ก็ขึ้นมากรุงเทพ” ชานนท์ได้รับสายจากมารดาว่าเย็นนี้ให้เขาไปทานอาหารที่บ้านซึ่งพอเขาโทรกลับไปถามบิดาว่าอยากให้เขาเอาเครื่องดื่มอะไรไปให้ไหม บิดาของเขากลับบอกว่ามารดาลงมากรุงเทพกับเพื่อนซึ่งมันดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ เพราะปกติแล้วท่านจะไม่ค่อยไปไหนหากบิดาไม่ไปด้วย “ปู่ก็ไม่รู้เหมือน แล้วยังไงล่ะ เราไปทานอาหารเย็นกับแม่เขาไหม” “ก็คงต้องไปแหละ ผมอยากชวนปูไปด้วย” ชานนท์รับมือกับมารดาได้ไม่ดีเท่าไหร่เขาจึงอยากชวนคุณปู่ไปด้วย เพราะท่านกับมารดามักจะมีความคิดเห็นไม่ค่อยตรงกัน “แล้วหนูปุณล่ะ” “กำลังเตรียมตัวครับ ปู่ครับ ผมกลัวว่าแม่จะไปยอมรับปุณ” “หนูปุณน่ารักออกอย่างนั้นจะไม่ยอมรับได้ยังไง ปู่ว่าแกกังวลเกินไปหรือเปล่า” “ไม่รู้สิครับ ผมมีลางสังหรณ์แปลกๆ” “ไม่มีอะไรหรอก ปู่ไปด้วยทั้งคน” ชานนท์ขับรถมายังบ้านของบิดามารดาซึ่งเขาอาศัยอยู่มาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าท่านทั้งสองจะไปทำที่ไร่ส้มที่เชียงใหม่แล้วแต่ที่บ้านก็ยังมีคนสวนและแม่บ้านที่คอยดูแลอยู่เสมอ “มาแล้วเหรอตา
Last Updated : 2025-02-15เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 18 ฉันจะจ้างไปเรื่อยๆ
ชานนท์มาจอดที่หน้าบ้านเรือนไทย เขาและปุณณิศาลงไปส่งคุณปู่ที่ห้องรับแขก พอนายทศเห็นก็รีบเอาน้ำเย็นๆ มาต้อนรับ “เป็นยังไงบ้างล่ะหนูปุณ เจอฤทธิ์แม่ตานนท์เข้าไป คงไม่คิดจะถอยหรอกนะ” “ไม่หรอกค่ะคุณปู่” “ปู่ดีใจที่เห็นหนูสองคนหนักแน่นนะ ถ้าไม่ติดว่ายังต้องเรียนหนังสือปู่จะให้รีบแต่งงานกันก่อนเลย” “คุณท่านครับ เรียนก็แต่งได้ คุณท่านจำหลานคุณสุพจน์ได้ไหมครับ เขาเพิ่งแต่งงานจดทะเบียนไปเอง” “อ้อ จริงสิ” มนตรีนึกออกเพราะเขาก็ไปร่วมงานแต่งงานซึ่งจัดเป็นงานเล็กๆ ภายในครอบครัวเท่านั้น “ปู่ครับ ผมว่าเรื่องแต่งงานเอาไว้ก่อนดีไหม ผมอยากให้ปุณเรียนให้จบจะได้ไม่มีใครว่าเอาได้ แล้วถ้าต้องแต่งเหมือนหลานคุณสุพจน์ปู่จะยอมเหรอครับ” “ไม่มีทาง แต่งแบบนั้นรู้กันไม่กี่คน หลานชายปู่แต่งงานทั้งทีต้องจัดให้ใหญ่ ถ้าอย่างนั้นหนูปุณอดทนหน่อยนะลูก แม่ตานนท์เขามาแค่แป๊บเดียวไม่กี่วันก็คงกลับเชียงใหม่” “ค่ะคุณปู่” ปุณณิศารับคำ เพราะถ้าให้เธอต้องแต่งงานตอนนี้คงไม่ดีแน่ ทั้งสองคนคุยกับปู่อีกไม่นานก็ขอตัวกลับบ้าน ระหว่างทางชา
Last Updated : 2025-02-15เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 19 ยังไงก็ต้องได้
“กรี๊ด!!!!” แม้ว่าแพรไพลินจะกรี๊ดลงกับหมอนแต่เสียงก็ยังเล็ดลอดออกมาจนมารดาต้องรีบเดินเข้ามาห้าม “เบาๆ หน่อยสิลูก เดี๋ยวป้านุชก็มาได้ยินหรอกค่ะ” “แม่ขา แพรว่าเราคงหมดหวังแล้วล่ะค่ะ พี่นนท์ทั้งรักทั้งหลงมันขนาดนั้นไหนจะคุณปู่ที่เห็นดีเห็นงามไปอีกคนเราจะเสียเวลาเปล่านะคะแม่” “ไม่หรอกลูก หนูอย่าลืมสิว่าเรามีป้านุชที่อยู่ข้างเรานะ คนเป็นแม่ย่อมมีสิทธิ์มากกว่าใครอื่น” “แต่เท่าที่เห็นพี่นนท์ไม่ฟังแม่เขาเลยนะคะ” “มันเพิ่งเริ่มต้น แม่ว่าเดี๋ยวป้านุชก็จัดการเด็กคนนั้นได้ ถ้าแยกเขาสองคนออกจากกันได้ หนูก็เข้าไปแทรกตรงกลางแค่นั้นเอง” “แล้วถ้าป้านุชทำไม่ได้ เราจะไม่เสียเวลาเปล่าเหรอค่ะ” แพรไพลินมองไม่เห็นทางออกเลยว่าจะแยกชานนท์กับภรรยาออกจากกันยังไง “เราต้องทนลูก แม่ไม่อยากให้หนูไปเป็นเมียพ่อเลี้ยงแก่ๆ พวกนั้น ถ้าหนูได้แต่งงานกับคุณชานนท์หนูจะได้สบายไปทั้งชาติเท่าที่แม่รู้มาบริษัทของเขาทำรายได้ปีหนึ่งเป็นพันล้าน” “แม่คะ ถ้าเขามีเงินเยอะมากขนาดนั้นจริงๆ ทำไมป้านุชกับลุงธาตรีถึงไปทำไร่ที่เชียงใหม่ล่ะคะ ถ้าหนูมีเ
Last Updated : 2025-02-15เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 20 ปุณของพี่
“นนท์เรื่องคุณปู่เป็นไงบ้างว่ะ” “ก็เรียบร้อยดี” ชานนท์ตอบเมคินในขณะที่เพื่อนคนอื่นไม่สนใจจะฟังเพราะตอนนี้บนตักของแต่ละคนมีสาวๆ นั่งอยู่ “แล้วออกมากินเหล้าแบบนี้ปุณไม่ว่าเหรอ” “ไม่หรอก เราจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัว” “จริงสิ ปุณก็แค่รับจ้างเป็นเมียมึงเท่านั้นเอง แล้วนี่จะจ้างถึงเมื่อไหร่” “ก็จนกว่าจะเจอคนที่อยากแต่งงานด้วยนั่นแหละ” “แล้วปู่ไม่เร่งให้แต่งงานเหรอ” “ไม่เพราะปุณยังเรียนอยู่ ปู่ก็เลยยอม” “ปู่ชอบปุณเหรอว่ะ” “อือ ทั้งรักทั้งหลงเลยแหละ กูนี่กลายเป็นหมาหัวเน่าไปแล้ว” “แล้วมึงไม่หลงบ้างเหรอ” “มึงก็รู้ว่ากูเบื่อคนง่ายจะตาย” “เหรอ แต่กูว่าตอนนี้มึงกำลังหลงว่ะ เพราะนี่มันก็เดือนหนึ่งแล้วนะที่มึงยังไม่เรียกเด็กไปนอนด้วยเลยสักคน แล้วเวลามึงพูดถึงปุณมึงดูมีความสุขมาก” “ก็กูจ่ายเงินแล้วไง กูก็ต้องใช้ให้คุ้มสิวะ” “อ๋อ มึงจ่ายไปเยอะด้วยสิ” เมคินพูดอย่างรู้ทัน เขารู้จักนิสัยชานนท์ดี ถ้าชายหนุ่มไม่ถูกใจมีหรือเขาจะจ่ายเธอเยอะขนาดนั้น แม้แต่กั
Last Updated : 2025-02-15เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 21 คืนเร่าร้อน
ปุณณิศาแทบจะลืมหายใจเมื่อเธอตอนนี้เธอกลืนกินท่อนเอ็นร้อนเข้ามาลึกสุดจนรู้สึกคับแน่นไปทั่วท้องน้อย“เจ็บมากไหมปุณ”ชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใย“ไม่ค่ะหนูทนได้”ชานนท์ให้รางวัลความอดทนของหญิงสาวด้วยจูบเร่าร้อน ฝ่ามือลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่ม ก่อนจะจับที่สะโพกกลมกลึงให้เริ่มขยับทีละนิด“อื้อ... พี่นนท์”หญิงสาวกอดรัดเขาไว้แน่นเมื่อรู้สึกถึงความเสียวที่มันกำลังเพิ่มขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด“ขยับสิปุณ ขยับตามใจปุณจะได้รู้ว่าเวลาที่พี่อยู่ด้านบนพี่รู้สึกดีแค่ไหน”เขาช่วยประคองสะโพกพอเห็นว่าเธอจับจังหวะได้แล้วก็ปล่อยให้เธอได้ทำตามใจปรารถนา แล้วมือที่ว่างก็เปลี่ยนมาเคล้นคลึงหน้าอกอวบ กอบกุมมันเข้าปากร้อนสลับไปมาทั้งสองข้างจนเปียกชุ่มไปทั่วทั้งสองข้าง บางจังหวะก็ใช้ฟันครูด บางจังหวะก็ดูดแรงจนแก้มตอบ ปลายลิ้นก็กระหน่ำรัวบนเม็ดทับทิมถี่รัวไปตามอารมณ์กระสันหญิงสาวเร่งจังหวะบดเบียดโพรงนุ่มเข้าหาความแข็งแกร่ง เธอเร่งขย่มขยับไปตามตามอารมณ์ที่กำลังปะทุเดือด พอร่างกายเรียนรู้ว่าจุดไหนที่ทำให้ตนเองรู้สึกดีก็ขยับกระแทกไปตรงจุดเดิมซ้ำๆ ความร้อนในร่างกายพุ่งขึ้นสูงไปตามความเร็วที่เธอเร่งจังหวะ ขึ้น
Last Updated : 2025-02-15เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 22 เอาที่สบายใจ
เช้าวันนี้ปุณณิศาตื่นนอนมาด้วยความเมื่อยล้า เธอค่อยๆเอามือที่โอบอยู่บนเอวออกอย่างเบาที่สุดก่อนจะรีบเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว และพอกลับเข้ามาในห้องนอนชานนท์ยังไม่ตื่นหญิงสาวนั่งลงข้างเตียงมองใบหน้าหล่อนั้นแล้วยิ้ม ถ้าเขาเป็นคนรักของเธอจริงๆ เธอคงจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากที่สุด ชานนท์เป็นผู้ชายที่สาวๆ ต่างฝันถึง เขาทั้งหล่อทั้งรวยและเวลาอยู่บนเตียงก็ดุดันจนเธอหลงใหล หลายวันที่ไม่ได้กลับมานอนที่บ้านเธอคิดถึงเขามาก เขาคงทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงติดเซ็กซ์ไปแล้ว ปุณณิศาคิดไม่ออกว่าถ้าถึงวันที่เขาเลิกจ้างชีวิตเธอจะเป็นยังไงต่อเธอรักเขาไปแล้ว รักไปตั้งแต่ตอนไหนตัวเองก็ไม่แน่ใจ ถ้าวันหนึ่งเขาเจอคนที่เหมาะสมเธอคงจะเจ็บไม่น้อย แต่ในเมื่อเวลานั้นยังมาไม่ถึงเธอก็จะตักตวงความสุขเอาไว้ให้มากที่สุด“แอบมองแบบนี้คิดอะไรอยู่เหรอ”“เปล่านะคะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธแล้วถอยห่างแค่ก็ยังช้ากว่าเขา ชานนท์ดึงเธอลงมานอนกอดอย่างรวดเร็ว“ยังจะมาปฏิเสธอีก ฉันเห็นว่าเธอจ้องหน้าฉัน”“ตาพี่นนท์ปิดอยู่จะเห็นได้ยังไง”“นั่นไง ถ้าไม่มองจะรู้ได้ยังไงว่าตาฉันปิดอยู่”“หนูว่าพี่นนท์ปล่อยหนูก่อนดีกว่านะคะ นี่มันสายแล้ว หนูว่าคุณปู่
Last Updated : 2025-02-15เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 23 น่ารักแล้วรักไหม
ชานนท์ควันออกหูเมื่อได้ยินเธอพูดว่าอายุมาก เขาอายุมากที่ไหนแค่ก็แค่สามสิบปีเองนะ “เธอกำลังว่าฉันแก่นะปุณณิศา” “เปล่านะคะ หนูไม่ได้พูดคำนั้นเลย หนูก็แค่บอกว่าพี่นนท์อายุมากแล้วเป็นผู้ใหญ่แล้วคงไม่ทำอะไรเด็กแบบหนูหรอก”“ความหมายมันก็คล้ายกัน”“อย่าทำหน้าเครียดสิคะ พี่นนท์ยังไม่แก่สักนิดแถมยังหล่อมากอีกด้วย” “ไม่ต้องมาประจบ จะไปซื้อเสื้อไหม ถ้าจะไปก็เดินนำก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” “พี่นนท์จะใส่แน่นะคะ” “ถ้าเธอกล้าใส่ฉันก็กล้าใส่” “ขอบคุณค่ะ พี่นนท์น่ารักที่สุดเลยค่ะ ถ้าใครได้เป็นแฟนต้องโชคดีมากแน่ๆ เลยนะคะ” “แล้วตอนนี้เธอคิดว่าตัวเองโชคดีไหมล่ะ” “ตอนนี้หนูเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยค่ะ” ปุณณิศาคล้องแขนชายหนุ่มแล้วเดินไปยังแผนกกางเกงยีนผู้ชายก่อนเป็นอันดับแรก “หนูว่าสีซีดๆ แบบนี้พี่นนท์ใส่แล้วหล่อมากเลยค่ะ” “แล้วปกติฉันไม่หล่อเหรอ” “หล่อสิคะ หล่อที่สุดอยู่แล้วค่ะ” พอได้กางเกงของชายหนุ่มแล้วก็ไปยังร้านที่เธอจะซื้อบ้าง ชานนท์เลือกสีที่ใกล้เคียงกับของเขา จากนั้นก็ไป
Last Updated : 2025-02-15
Latest chapter
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 43 เข้าหอครั้งที่เท่าไหร่ (ตอนจบ)
หลังจากไปทานอาหารค่ำ ชานนท์ก็ไปส่งปนัดดาและกัญญาวีร์ที่บ้าน กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่า “หนูคิดอะไรอยู่” ชานนท์ถามคนที่นั่งพิงหัวไหล่ของตนอยู่บนโซฟาตัวโตในห้องนอนหลังจากที่หญิงสาวอาบน้ำเสร็จ “กำลังคิดว่าหนูเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากคนหนึ่ง ไม่น่าเชื่อนะคะว่าหนูจะรอดจากแผนการของคุณพลอยกมลมาได้” “นั่นสิ พี่ไม่คิดเลยว่าเขาจะร้ายกาจขนาดนั้น ถ้าพี่ยอมแต่งงานกับเขาตามที่แม่บอกก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตพี่จะมีความสุขแบบนี้ไหม ขอบคุณนะปุณ ขอบคุณที่หนูเข้ามาในชีวิตพี่” “หนูต้องขอบคุณพี่นนท์ คุณปู่และก็ครอบครัวของพี่มากกว่าที่ไม่รังเกียจหนู” “หนูเป็นเด็กกตัญญูที่หนูทำก็เพื่อครอบครัว ใครจะรังเกียจหนูล่ะ พี่ยิ่งรักหนูมากขึ้นด้วยซ้ำ” “พี่บอกรักหนูอีกแล้ว” ปุณณิศาแหงนหน้ามองแล้วยิ้ม “หนูชอบไหมล่ะ พี่อยากบอกรับหนูทุกวันวันละหลายรอบเลยดีไหม” “ดีคะ หนูก็จะบอกรักพี่วันละหลายๆ รอบ หนูมีความสุขมากเลยค่ะ” “แต่หน้าหนูยังดูเป็นกังวลอยู่เลยนะ” “ก็เรื่องแม่ของพี่” “แม่เลิกจับคู่แล้วล
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 42 ฉีกหน้าใคร
“ปุณ ไม่น้อยใจใช่ไหมที่ไม่มีงานแต่งงานใหญ่โต” ชานนท์ถามหญิงสาวที่อยู่ในเดรสสีขาวซึ่งดูไม่เหมือนชุดแต่งงานเท่าไหร่ ส่วนเขาก็แค่สวมเสื้อเชิ้ตสบายๆ เพราะวันนี้เป็นแค่การจดทะเบียนสมรสและการทานอาหารร่วมกันของครอบครัวเท่านั้น” “ไม่ค่ะ หนูว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะคะไม่ต้องจัดงานให้วุ่นวาย” “พี่กลัวหนูเสียใจ” “ไม่เลยค่ะ แค่พี่นนท์อยู่ข้างๆ หนูแค่นั้นก็พอแล้วค่ะ” “ก็หนูน่ารักแบบนี้พี่ถึงรักหนูหมดใจ” “อะไรนะคะ” “พี่บอกว่ารักหนูหมดใจ” “พี่นนท์” หญิงสาวกอดเขาแน่น “หนูเป็นอะไร ไหนว่าไม่น้อยใจแล้วร้องไห้ทำไม” “ก็เมื่อกี้พี่บอกรักหนู หนูดีใจ” “พี่ขอโทษที่พูดช้าไป แต่พี่รักหนูมานานแล้ว รักมาก” “หนูก็รักพี่ค่ะ แล้วก็ดูออกว่าพี่รักหนู รักของพี่ไม่ต้องพูดหนูก็รู้” “ต่อไปพี่จะพูดบ่อยดีไหม” “แล้วแต่พี่เลย หนูไม่บังคับหรอกค่ะ” “หนูทำไมน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ” ชานนท์กอดเธอแล้วจุมพิตไปบนไรผมอย่างรักใครก่อนที่จะพากันไปยังบ้านของคุณปู่ ในห้องรับแขกตอนนี้มี
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 41 ซ้อนแผน
สัญชัยโทรหาพลอยกมลเพื่อแจ้งว่าเขาจัดการงานที่สั่งเรียบร้อยแล้ว เลยอยากได้เงินส่วนที่เหลือเพิ่ม พลอยกมลนัดให้เขาไปที่ตึกร้างแห่งหนึ่งซึ่งอยู่นอกเมือง “ทำไมต้องออกไปไกลขนาดนั้นด้วยล่ะ” “ฉันไม่อยากให้ใครเห็นว่านายอยู่กับฉัน ถ้าได้เงินแล้วก็เก็บตัวสักพักนะ” “แน่นอนผมว่าจะข้ามฝั่งแก้มมือแถวปอยเปตสักหน่อย เงินที่พี่ให้มารับรองได้เลยว่าผมจะใช้ให้คุ้ม” เขานัดแนะกับตำรวจอีกครั้งว่าให้พูดยังไงบ้างเพื่อให้ผู้ว่าจ้างยอมสารภาพ จากนั้นก็ให้ถอยออกมาแล้วตำรวจจะเข้าไปจัดการต่อ ขณะที่ขับรถไปตามเส้นทางที่พลอยกมลบอก สองข้างทางก็เริ่มเปลี่ยวขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีบ้านคนและรถยนต์สัญจรผ่านไปมาเลยแม้แต่คันเดียวเพราะเป็นถนนเลี่ยงเมืองแต่แล้วจู่ๆ ก็มีรถจักรยานยนต์คันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วสูง มันขับมาจนเกือบจะชิดกับรถที่เขาขับอยู่ จากนั้นชะลอให้ความเร็วเท่ากัน คนซ้อนท้ายเปิดกระจกหมวกกันน็อคขึ้น พอเขาลดกระจกลงมันก็รีบบิดหนีไป สัญชัยรู้สึกหงุดหงิดเขาอยากจะขับตามไปเอาเรื่องแต่ติดที่ว่าตัวเองกำลังทำตามแผนอยู่จึงได้แต่ปล่อยผ่าน แต่พอขับมาถึงบริเวณทางโค
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 40 ใครกันทำแบบนี้
สัญชัยเลือกโรงแรมม่านรูดที่ใกล้ที่สุดเพื่อจัดการกับเหยื่อแสนโอชะ จากแผนเดิมเขาจะจัดการเธอในรถ แต่เพราะอยากหาความสุขจากเรือนร่างที่หอมกรุ่นให้สมกับความเหนื่อยที่ต้องตามเธอมาถึงกรุงเทพ เตียงนอนกว้างๆ จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเขา เขานั่งมองเธออย่างใจเย็น รอเวลาให้เธอรู้สึกตัวเพราะอยากสนุกกับเธอตอนที่มีสติมากกว่า มือหยาบกร้านเลื่อนตามเรียวขาที่โผล่พ้นกระโปรงสีสวย ไต่ขึ้นสูงทีละนิด มือหนึ่งดึงบรรจงจับเส้นผมสวยมาดมอย่างเสน่หา กลิ่นกายสาวหอมเย้ายวนกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมา ถึงแม้จะรู้ว่าเธอมีสามีแล้วแต่ก็ใช่ว่าจะโชกโชนเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยเจอมาก่อนหน้านี้ เพราะเสียงฮึมฮัมในลำคอบวกกับมือที่ไต่ไปตามแขนและขาทำให้ปุณณิศาค่อยๆ รู้สึกตัวทีละนิด เธอได้กลิ่นเหงื่อไคลลอยมาปะทะจมูกแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านั้นตนเองถูกใครบางคนพาออกมาจากสวนสาธารณะ พอเธอลืมตาขึ้นมาก็เจอกับผู้ชายคนเดิมที่ตอนนี้ใบหน้าของมันอยู่ห่างเธอเพียงคืบ “กรี๊ดดดดด ปล่อยฉันนะ นายจับฉันมาทำไม ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ”ปุณณิศาตะโกนสุดเสียงพร้อมกับขยับตัวหนีจนหลังชนกับหัวเตีย
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 39 ครั้งนี้ไม่พลาด
ปุณณิศาไม่ขัดข้องที่งานแต่งงานของตนเองจะถูกจัดขึ้นตามฤกษ์ที่คุณปู่หาให้ แต่มารดาของหญิงสาวดูจะตกใจที่ความสัมพันธ์แบบปลอมๆ ที่ทั้งสองมีในตอนแรกเปลี่ยนไปเร็วมาก แต่พอเธอได้คุยกับคุณปู่ของชายหนุ่มก็สบายใจขึ้น ปนัดดาไม่ได้เรียกร้องอะไรมากขอแค่ชานนท์จะไม่ทิ้งลูกสาวเธอแค่นั้นก็พอแล้ว แต่ปู่มนตรีไม่ยอมและบอกว่าเรื่องสินสอดทองหมั้นจะจัดให้อย่างเหมาะสม แม้ว่าการแต่งงานครั้งนี้จะเป็นเพียงการแต่งแบบเงียบๆ เชิญแค่ครอบครัวของทั้งสองฝ่ายมาเป็นพยานในการจดทะเบียนสมรสเท่านั้นก็ตาม แต่หลังจากหญิงสาวเรียนจบแล้วก็จะมีการจัดงานแต่งงานขึ้นอีกครั้งถึงตอนนั้นก็คงจะจัดอย่างยิ่งใหญ่ซึ่งชานนท์และปุณณิศาก็เห็นดีด้วย “แม่เราว่ายังไงบ้างล่ะตานนท์จะมาร่วมงานไหม” “ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมบอกแค่พ่อกับยัยตา ส่วนคุณแม่ผมยกหน้าที่ให้คุณพ่อเป็นคนบอกครับ” “กลัวไหมว่าแม่เขาจะไม่มา” “ถึงเขาไม่มาเราก็แต่งกันได้นี่ครับปู่” ชานนท์ไม่ได้สนใจว่ามารดาจะมาร่วมงานหรือเปล่า คนที่เขาแคร์มากที่สุดเป็นคุณปู่กับปุณณิศามากกว่า “หลานปู่คนนี้มันแน่จริงๆ ไม่
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 38 หนูคิดว่าปู่โง่เหรอ
หลังจากที่ตกลงคบกันอย่างจริงจังแล้ว ปุณณิศาก็รู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม เพราะไม่ต้องกังวลถึงเรื่องสัญญาที่กำลังจะหมดลง แต่ทุกครั้งที่เธอมาทานอาหารหรือมานั่งคุยกับคุณปู่มันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิด “ปู่คะ แค่นี้พอหรือยังคะ” ปุณณิศาถามคุณปู่มนตรีพร้อมกับชูดอกกล้วยในมือให้ท่านดู วันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งตามปกติแล้วปุณณิศาจะกลับไปช่วยมารดาทำขนมที่บ้าน แต่วันนี้เธอเห็นว่าลุงทศไม่ค่อยสบายก็เลยอยากจะอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่ ท่านจึงชวนเธอมาที่เรือนกล้วยไม้เพื่อตัดกล้วยไม้บางส่วนไปถวายพระในวันพรุ่งนี้ “พอแล้วล่ะ ขอบใจหนูมากที่มาช่วยปู่ แล้วพรุ่งนี้จะไปวัดกับปู่ไหมล่ะ” “ค่ะ หนูว่าจะทำกล้วยบวชชีไปถวายพระด้วยดีไหมคะ กล้วยที่คุณปู่ปลุกไว้กำลังสุกได้ที่เลยค่ะ” “ได้สิ หนูทำเป็นเหรอ” “ค่ะ หนูเคยช่วยแม่อยู่บ่อยๆ” “จริงสิ ปู่จำได้หนูเคยบอกว่าแม่ทำขนมไทยขายด้วย” “ค่ะคุณปู่ แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำไปขายแล้วค่ะ แม่ทำขนมส่งร้านกาแฟค่ะ แต่บางครั้งก็จะมีลูกค้าขาประจำมาสั่งเป็นหม้อใหญ่ เอาไปเลี้ยงแขกบ้างไปถวายพระบ้าง” “แล้ว
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 37 จำว่าเป็นเมียก็พอ
วันนี้ปุณณิศามีเรียนในตอนบ่ายหญิงสาวจึงตื่นนอนสายกว่าทุกวัน เธอไม่ต้องไปทานอาหารเช้ากับคุณปู่เพราะวันนี้ท่านไปทำบุญที่วัดกับลุงทศตั้งแต่เช้าเรื่องที่ชานนท์บอกว่าจะคุยด้วยก็ยังไม่ได้คุย เพราะเมื่อคืนเธอหมดแรงหลับไปก่อน พอตื่นเช้ามาเขาก็ออกไปทำงานแล้ว หญิงสาวเดินลงมาที่ห้องครัวก็มีอาหารวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เธอทานเสร็จก็เก็บล้างและคิดว่าจะออกไปมหาวิทยาลัยสักสิบเอ็ดโมงเพราะมีแผนจะไปยืมไอแพดที่มหาวิทยาลัยขณะกำลังแต่งตัวชานนท์ก็โทรมาบอกเธอรอเขาอยู่ที่บ้านเพราะชายหนุ่มจะมารับเธอไปส่งที่มหาวิทยาลัย พอเขามาถึงเธอก็เร่งให้เขารีบไปส่งทันที“มีเรียนบ่ายโมงใช่เหรอ ทำไมดูรีบจังพี่ว่าจังพี่ว่าจะชวนหนูไปหาอะไรกินแล้วค่อยไปเรียนสักหน่อย”“หนูรีบไปยืมไอแพดค่ะ พี่นนท์ออกรถเลยค่ะ”“ยืมไอแพด ยืมใครครับ แล้วทำไมไม่ซื้อเอง”“ยืมที่คณะค่ะ เขามีให้นักศึกษายืม แต่ต้องเขียนคำร้องแล้ววันนี้ก็เปิดให้เขียนคำร้องวันแรกค่ะ หนูอยากรีบไปเขียนก่อนเข้าเรียนค่ะ”“พี่เคยบอกว่าถ้าอยากได้อะไรก็ให้บอกจำไม่ได้เหรอ”“จำได้ค่ะ แต่นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของหนู”ชานนท์หันมามองก่อนจะถอนหายใจอย่างแรงพลางส่ายหน้า“
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 36 หลงเด็ก
ชานนท์กดริมฝีปากลงกับเนินอกอวบอิ่มหนักๆ สร้างร่องรอยตีตราจองไว้ทุกจุดที่ลากผ่า ปลายนิ้วเรียวยาวเลื่อนลงไปสัมผัสจุดอ่อนไหวเบื้องล่าง“พี่นนท์...”“เปียกอีกแล้ว”“ก็เพิ่งอาบน้ำ”“แน่ใจเหรอว่าเพราะอาบน้ำ”“พี่นนท์ขา...”หญิงสาวเสียงสั่นเลือดลมในกายพลุ่งพล่านร้อนรุ่มไปด้วยเพลิงราคะที่พร้อมจะแผดเผา ลมหายใจเริ่มสะดุดเพราะนิ้วร้ายที่รุกล้ำนั้นขยับเข้าออกเร่งเร้าให้ไฟให้โหมกระหน่ำมากขึ้นทุกขณะ“เสียวมากไหนคนเก่ง”“อื้ม พี่นนท์ขาอย่าแกล้ง”“ใครจะแกล้งเมียกันล่ะ พี่ก็แค่กำลังจะส่งหนูไปสวรรค์”“อ๊า...”เสียงครวญครางของหญิงสาวที่ค่อยๆ เพิ่ม ระดับความดังมากขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งสูงจากการปรนเปรอด้วยนิ้วร้ายที่หมุนวนคว้านครูดเสียดสีจนสมองของปุณณิศามึนงงไปหมด ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงแรงบีบรัดที่ตอดถี่รัวกล้ามเนื้อภายในกลีบกุหลาบสีสวยของเธอ สองหนุ่มสาวสบตาสื่อสารกันทางความรู้สึกที่เข้าใจได้ไม่ยาก ปุณณิศาหน้าแดงซ่านร่างกายกำลังจะถึงจุดสูงสุด ชานนท์ดูดเต้างามเข้าอุ้งปาก ปลายลิ้นตวัดเลียเม็ดทับทิม ขณะส่งนิ้วรัวเร็วจนในที่สุดหญิงสาวก็ขับน้ำหวานออกมาจนชุ่มไปทั้งปลายนิ้ว เธอเกร็งกระตุกรัดนิ้วอย่างรุนแรงจนเขาต้องร
เจ้าสาวเบอร์ตอง ตอนที่ 35 ง้อเมีย
ชานนท์ขับรถตรงมาจอดที่หน้าบ้านของตัวเองเพราะอยากจะคุยกับปุณณิศาให้รู้เรื่อง แต่พอเขาจอดรถ เธอก็เปิดประตูแล้วรีบเดินไปทางบ้านของคุณปู่ เขาเลยต้องเดินตามเธอไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าตัวเองเพิ่งจะร้องไห้มาในรถแต่พอมาเจอกับคุณปู่ปุณณิศาก็ปรับอารมณ์ของตนเองได้อย่างดี เธอไม่อยากให้ท่านต้องเป็นกังวลไปด้วยที่เห็นว่าเธอกับเขาโกรธกันอยู่ “เปิดเทอมแล้วเรียนนักไหมล่ะปุณ” “ไม่ค่ะ ช่วงนี้ยังสบายๆ อยู่ค่ะ แต่เดือนหน้าก็คงจะเริ่มหนักขึ้น” “อดทนนะ อีกไม่ถึงสองปีก็จะจบแล้ว คิดไว้หรือยังว่าจบแล้วจะไปทำงานที่ไหน”“หนูอยากสอนที่โรงเรียนใกล้บ้านค่ะ แต่ไม่รู้จะสอบได้ไหม เพราะโรงเรียนที่อยู่ในเมืองคนก็จะสอบกันเยอะค่ะ แต่บางทีก็คิดเหมือนกันค่ะว่าอยากจะไปสอบโรงเรียนไกลๆ เพราะไม่ค่อยมีใครอยากไปกันเท่าไหร่ โอกาสที่เราจะสอบบรรจุเป็นข้าราชการได้ก็มีมากขึ้น”“แล้วถ้าต้องอยู่ลำบากแบบนั้นหนูจะทนได้เหรอลูก” ปู่มนตรีเป็นห่วงกลัวหลานสะใภ้จะลำบาก“ได้สิคะ”“ปู่ขออวยพรให้หนูสอบได้โรงเรียนที่อยู่ใกล้ๆ บ้านก็แล้วกันนะลูก ปู่ไม่อยากให้ไปไกลเลย”“ขอบคุณค่ะคุณปู่”“จะไปสอบทำไมใ
