เช้าวันต่อมา แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องผ่านระเบียงห้องนอนเข้ามาตกกระทบกับร่างเปลือยเปล่าที่นอนหลับบนเตียง ณิชาส่งเสียงในลำคอเบาๆ ก่อนจะเปิดเปลือกตาออก ความรู้สึกเมื่อตื่นนอนขึ้นมาแล้วสัมผัสได้ก็คือความเจ็บตรงช่วงล่างและอาการครั่นเนื้อครั่นตัว เธอฝืนความเจ็บปวดดึงศีรษะขึ้นจากหมอนใบใหญ่ นั่งพิงหัวเตียงด้วย
เธอเดินตามแม็กซ์เวลล์เข้ามาในบริษัทยักษ์ใหญ่ใจกลางเมือง โดยมีชายชุดดำจำนวนหนึ่งคอยประกบหลังเพื่อรักษาความปลอดภัย เคยได้ยินชื่อบริษัทเขา แต่ไม่เคยได้มาเยือนสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ย่ำก้าวเข้ามา ภายในถูกตกแต่งสวยหรู พนักงานยิ้มแย้มดูเป็นมิตร ไม่แปลกใจเลยทำไมบริษัทเขาถึงเป็นที่รู้จักทั้งในและ
"นายหญิงซื้อไปเยอะขนาดนี้ กินหมดเหรอครับ" "แบ่งนายกับเจ้านายของนายกินด้วยไง" "อย่าดีกว่าครับ" วินซ์ปฏิเสธ เมื่อได้ยินณิชาบอกว่าจะแบ่งของกินให้ตน "แบ่งให้นายคนเดียวพอแล้ว" "นายไม่ชอบกินขนมเหรอ?" "ถ้านายรู้ นายคงไม่พอใจมาก" "เรื่องของเขาสิ" เธอตอบกลับอย่างไม่แคร์ สองเท้าเล็กชะลอลง เมื่อได้ยินผู้ห
หลังจากได้ฟังณิชาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น แม็กซ์เวลล์บอกวินซ์เรียกพนักงานกลุ่มนั้นมาหา การที่พนักงานจับกลุ่มนินทาภรรยาของเขา เท่ากับหยามหน้าและไม่ให้เกียรติเขาซึ่งเป็นเจ้านาย สายตาคมเข้มจ้องมองพนักงานสี่คนซึ่งยืนก้มหน้า ความเงียบของแม็กซ์เวลล์พลอยทำให้ภายในห้องทำงานเต็มไปด้วยความอึดอัดและตึงเครียด
"อืมม~" อารมณ์กำหนัดเริ่มพุ่งขึ้นเกือบถึงขีดสุด แก่นกายอุ่นลำใหญ่พองขยายเต็มแน่นมือเล็ก หัวเห็ดแดงก่ำขึ้นกว่าเดิมเพราะโดนพิษของสวาทเล่นงาน "เอามันใส่เข้าไปในตัวเธอ" "ตะ...ตอนนี้เลยเหรอ" "ฉันจะไม่พูดซ้ำ" เธอจำยอมทำตามคำสั่งของเขาอย่างไม่มีทางเลือก ความชักช้าอืดอาดของเธอพานทำแม็กซ์เวลล์หงุดหงิด เขา
@ร้านอาหารแห่งหนึ่ง "สวัสดีค่ะท่านประธาน เชิญทางนี้เลยค่ะ" ผู้จัดการร้านอาหารออกมาต้อนรับแม็กซ์เวลล์และณิชาด้วยตัวเอง เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร ก่อนจะเดินนำทั้งสองคนมายังโต๊ะอาหาร ณิชายื่นเมนูอาหารคืนให้พนักงาน มองแม็กซ์เวลล์อย่างพิจารณา เคยได้ยินข่าวว่าเขากำลังเรียนมหาลัยอยู่ปีสุดท้าย แต่ทำไม
"ยัยปราง ฉันว่าไปนั่งสั่งอาหารเถอะ คนนี้ณัชชาพี่สาวณิชา" เพื่อนที่มาด้วยกันเข้ามากระซิบ พยายามดึงแขนมะปรางออกจากตรงนั้น ทว่าอีกฝ่ายกลับยังคงไม่ยอมไป "ขอโทษด้วยนะคะที่เข้ามาเสียมารยาท นึกว่าเป็นณิชาเพราะหน้าตาคล้ายกันจนแทบแยกไม่ออก แถมการแต่งตัวยังดูเหมือนณิชาอีก" "เธอเป็นเพื่อนของน้องสาวฉันเหรอ?"
วันต่อมา ณิชาเดินถือถาดอาหารเช้ามายังมุมสระว่ายน้ำของบ้านตามคำสั่งแม็กซ์เวลล์ เธอวางถาดอาหารลงโต๊ะแล้วมองไปยังเขาซึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ ไม่นานนักร่างหนาก็โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ สองมือเสยผมเปียกปอนไปข้างหลัง ก่อนจะเบือนใบหน้ามาทางเธอในเวลาต่อมา ท่อนบนเปลือยเปล่า แน่นขนัดไปด้วยมัดกล้ามเนื้อไร้ไขมันส่วนเกิ
"...." "ผมไม่เคยคิดจะทิ้งพี่เลยนะ พี่ก็รู้ว่าผมรักพี่มากขนาดไหน" "ก็นายไม่สนใจฉัน" "ถ้าเป็นเรื่องนี้ผมขอโทษ หายงอนผมนะ" "...." "เงียบแบบนี้คือ? ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้ผมพาไปกินอาหารญี่ปุ่นเอาไหม" เจเลอร์มองดรีมผ่านกระจกตรงหน้า เธอทำหน้าลังเลเล็กน้อยเมื่อได้ยินเขาพูดถึงอาหารญี่ปุ่นเพราะมันเป็นของโป
"เป็นยังไงบ้าง" "สวยมาก" "นายชอบไหม" "ชอบมาก ชุดนี้สวยเหมาะกับพี่" ดรีมยิ้มพลางเลื่อนมือขึ้นมาเกาท้ายทอยตัวเองด้วยความเขินอาย "เรามาถ่ายรูปคู่กันดีไหม" "พี่อยากถ่ายรูปคู่กับผมเหรอ?" "ใช่ เรายังไม่มีรูปคู่กันเลยนี่หน่า นะๆ พี่คะ รบกวนถ่ายรูปให้เราสองคนหน่อยได้ไหมคะ" "ได้ค่ะ" พนักงานสาวตอบรับด
หลายวันต่อมา "อื้อ...ทำอะไรของพี่เนี่ย" ชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เมื่อโดนคนตัวเล็กเข้ามาปลุกโดยวิธีการจุ๊บแก้มซ้ำหลายๆ รอบ เธอมักเข้ามาปลุกเขาแบบนี้ทุกเช้า "ตื่นเร็วเช้าแล้ว" "ขอนอนต่ออีกห้านาทีนะ ผมเพลียมากเลย" คนฟังทำหน้านิ่ว ทุกครั้งที่เข้ามาปลุก เจเลอร์มักพูดแบ
"ไปกอดต่อบนห้อง" เขาจับมือดรีมให้เดินตามไปยังลิฟต์ สามวันที่ผ่านมาบอกตามตรงว่าคิดถึงเธอมาก แม้จะคุยกันผ่านแชตเป็นประจำแต่มันก็ไม่ทำให้หายคิดถึงเท่าเห็นหน้า ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย เจเลอร์จูงมือดรีมมายังห้องตัวเอง เมื่อเข้ามาข้างในเขาไม่รอช้าที่จะดึงคนตัวเล็กมากอดอีกครั้งด้วยความคิดถึง
สามวันต่อมา "รู้สึกยังไงบ้างที่มีผู้ชายโพสต์รูปลงไอจี" ณิชาที่กำลังเดินคล้องแขนดรีมเลือกซื้อของบนห้างสรรพสินค้าเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวเขาก็ลบออกไปเองแหละ" "การที่ผู้ชายทำแบบนี้ฉันว่ามันชัดเจนแล้วนะว่าเจเลอร์อะ เขาคิดเหมือนกันกับแก" "แต่ว่าเขาไม่เคยพูดว่ารู้สึกยังไงกับฉัน" เธอพูดตัดพ้อออกมา
"อะ" ชายหนุ่มรุ่นน้องปรายสายตามองสร้อยประจำตระกูลที่ดรีมคืนให้เพียงนิด ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองวิวตรงหน้าต่อพลางขยับปากพูดกับหญิงสาว "พี่เก็บไว้ใส่เถอะ" "แต่ว่านี่เป็นสร้อยประจำตระกูลของนายเลยนะ จะเอามาให้ฉันเก็บไว้ใส่เองได้ยังไง" "พี่เป็นเมียผมแล้วนะ ของๆ ผัว ก็เหมือนของๆ เมีย" "คะ...ใครเป็นเม
เช้าวันต่อมา แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องนอนสี่เหลี่ยมหรูกระทบเข้ากับเจ้าของใบหน้าสวยหวานที่กำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียง เปลือกตาสีขาวค่อยๆ ปรือขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะมีแสงแดดกำลังแยงตา เธอดึงตัวเองขึ้นจากหมอนใบใหญ่พลางมองไปรอบห้องนอน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือคอนโดของเจเลอร์ แล้วเธอก็นอนที่นี่
"เจเลอร์" เสียงนั้นทำให้เจเลอร์และดรีมพลันสายไปมอง พบว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่คือพิตต้า หล่อนเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม "เจอกันอีกแล้วนะ" "มีอะไร" "ทำไมต้องทำตัวห่างเหินกันด้วยล่ะ เมื่อก่อนเจเลอร์ไม่เป็นแบบนี้นี่หน่า" "เรื่องของเรามันจบไปแล้ว จะพูดถึงทำไมอีก" "เพราะพิตต้ายังรักเจเลอร์อยู่ เราจะไม่
เธอปลีกตัวจากเจเลอร์มาเข้าห้องน้ำเพราะไม่ว่าจะเดินไปทางไหนเขาก็เอาแต่เดินตามราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไหน หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก้าวออกมาล้างมือ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือแล้วทิ้งลงถังขยะ จังหวะกำลังเดินออกไปเป็นต้องชะงัก เมื่อพิตต้า อดีตแฟนเก่าของเจเลอร์ได้เดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี เธอและพิตต