แชร์

เริ่มมีความห่วงใย 2

ภูธิปนั่งกัดกรามแน่นมองลูกสาวที่นั่งก้มกราบเท้าตัวเองที่พื้น และมือของเขาก็มีมือของภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากอย่างทิพย์มณีที่นั่งข้างๆ จับกุมไว้แน่น แม้จะโกรธลูกสาวมากแค่ไหน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อลูกสาวหมดทางจะไปแล้ว ภูธิปหันมามองหน้าภรรยาที่แหงนเงยมองตัวเองพอดีแล้วเอ่ยขึ้น

       “ทิพย์คุยเองเถอะลูกสาวทิพย์ เพราะตั้งแต่ที่มันหนีตามผู้ชายไปทิ้งผู้ชายดีๆ อย่างพ่อแทคไป มันก็ไม่ใช่ลูกสาวพี่อีกแล้ว” เขาเอ่ยบอกภรรยาพร้อมดึงมือออกจากอุ้งมือเหี่ยวย่นของทิพย์มณีแล้วลุกขึ้นยืนและปรายตามองคนที่ก้มลงกราบเท้าตัวเองที่เงยหน้าขึ้นสบตาตัวเองทันที

       “อย่าคิดว่ากลับมาอยู่ที่บ้านแล้วฉันจะให้อภัยแก นังลูกไม่รักดี สมน้ำหน้าโดนมันทิ้ง โดนมันหลอก” แม้จะพูดแบบนั้น แต่ในใจนั้นห่วงลูกสาวคนโตเหลือเกินเมื่อมองเห็นรอยฟกช้ำตามแขนตามหน้า

       “พี่ภูไม่เอาไม่พูดแบบนี้กับลูกนะคะ ยังไงขวัญก็กลับมาแล้ว ยังไงขวัญก็เป็นลูกเรา ลูกเราพลาดไปใช่ว่าจะแก้ไขไม่ได้ เราคุ

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status