นั่นไม่ใช่ระเบิดและไม่ใช่การบดขยี้อีกด้วยแต่กลับเป็นการที่ถูกฉู่เฉินตบเข้าที่หน้าอกอย่างแรงพลั๊ก!ร่างที่ไร้หัวของเขาล้มไปข้างหลังอย่างแรง และไม่เคลื่อนไหวทุกคนในบริเวณนั้นก็ช็อคไปตามๆกันปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ถูกตบหน้าอกสะเทือนถึงสมอง?“เรื่องนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง?”รอยยิ้มของฉีหงเทาแข็งค้างบนใบหน้า จากนั้นเขาก็คำรามออกมาจนสุดปอดใบหน้าของฉีเทียนเหอบิดเบี้ยว และมือสองข้างที่ไขว้หลังอยู่อดไม่ได้ที่จะสั่นไหวดวงตาของฉีเฟิงเบิกกว้างราวกับว่าเขากำลังเห็นผี ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อในเวลาเดียวกัน พี่ใหญ่เหอและน้องเหอสอง ก็ตะโกนออกมาด้วยความโศกเศร้า "น้องสาม"ทันใดนั้น ได้ยินเพียง “ฟิ้ว” สองครั้ง ทั้งสองคนก็ได้ล่าถอยและพุ่งตรงไปทางประตูวิลล่าอย่างรวดเร็ว“โอ้พระเจ้า พวกเขาจะวิ่งหนีกันแล้วเหรอ?”ฝูงชนตกใจมากจนล้มลงคางของพวกเขาก็หล่นลงไปกองกับพื้นแน่นอนว่าพี่น้องเหอกำลังจะหนีไป และตั้งแต่วินาทีที่น้องสามเสียชีวิต หัวใจของพวกเขาก็ปั่นป่วนเหมือนถูกพายุพัดโหมกระหน่ำอย่างน้อยน้องสามก็เป็นนักรบกำลังภายใน คาดไม่ถึงว่าจะตายเพราะตบเพียงแค่ครั้งเดียว งั้นฉู่เฉินก็เป็
บอดี้การ์ดหลายคนยังคงนิ่งไม่ขยับ เพียงแค่สบตากันไปมา ด้วยสีหน้าที่ลังเลห้าสิบล้านมันเยอะมากเลยนะแต่พวกเราจะมีชีวิตรอดกลับมาเอาเงินนั้นไหม!เมื่อกี้นายไม่เห็นชะตากรรมอันน่าสลดของสามคนนั้นเหรอ? โดนฆ่าตายจนกระดูกสลายหายไปเป็นฝุ่นผงเลยนะสีหน้าของฉีเทียนเปลี่ยนไป และตวาดอย่างดุเดือด "ออกไปจัดการสิ ไอ้พวกขยะ ยังไงซะมันก็ตีได้แค่คนเดียวเท่านั้นแหละ!”“ หนึ่งร้อยล้าน หากใครฆ่ามันได้ ตระกูลฉีจะให้เงินรางวัลคนนั้นหนึ่งร้อยล้าน!”ดังคำกล่าวที่ว่า ยิ่งรางวัลล่อตาล่อใจแค่ไหนจะต้องมีผู้กล้าออกหน้าอาสา จิตใจของทุกคนปั่นป่วนและหายใจแรงขึ้นบ้าน่า นั่นมันหนึ่งร้อยล้านเลยนะ!ด้วยเงินรางวัลนี้ ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ไปตลอดชีวิตเลย แค่นอนอยู่เฉยๆ ก็เพียงพอแล้วยิ่งไปกว่านั้น ฉีเทียนเหอก็พูดถูก พวกเขามีทั้งหมดห้าสิบถึงหกสิบคน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เชื่อว่าจะรับมือกับไอ้หนุ่มนั้นไม่ได้เมื่อคิดถึงจุดนี้ ความกลัวและความหวาดหวั่นในจิตใจของบอดี้การ์ดตระกูลฉีหลายคนก็สลายหายไปทันที แทนที่ด้วยความโลภอันไม่มีที่สิ้นสุด"ฆ่ามัน!"ทุกคนกัดฟัน และพร้อมใจกันหยิบอาวุธขึ้นมา เพื่อเข้าโจมตีฉ
"นั่นถูกต้องใช่ไหม?" ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้นมองและพูดออกไปอย่างไร้อารมณ์ “ถ้าแกบอกฉันถึงทุกคนที่อยู่เบื้องหลังแก ฉันจะไว้ชีวิตตระกูลฉีให้ก็ได้”“แกจินตนาการไม่ออกหรอก!”ฉีเทียนเหอรีบปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด "ถ้าอยากจะฆ่านักก็ฆ่าเลยสิ อย่างไรก็ตาม คนแก่อย่างฉันก็มีชีวิตอยู่มานานมากพอแล้ว แต่แกจะไม่มีวันพบศัตรูที่แท้จริงของแก แกจะใช้ชีวิตทั้งชีวิตด้วยความรู้สึกผิดและฝันร้าย”“สุดท้ายแกก็น่าสมเพชไปกว่าฉันซะอีก ฮาฮ่าฮ่า”เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หัวเราะอย่างภาคภูมิใจ“ไม่พูดใช่ไหม?”สายตาของฉู่เฉินเปลี่ยนกลายเป็นเย็นชา และเขาก็คว้าฉีหงเทาเอาไว้“ไม่ คุณพ่อครับ ช่วยผมด้วย ผมไม่อยากตาย...”ฉีหงเทาพยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"ใบหน้าของฉีเทียนเหอเปลี่ยนไปอย่างมากฉู่เฉินออกแรงไปที่แขน และหักคอของชีหงเทาในทันที“เทาเอ๋อร์!”ฉีเทียนเหอ ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด“ยังไม่พูดอีกใช่มั้ย?”ฉู่เฉินจับชายวัยกลางคนมาอีกคน และหักคอของเขาเช่นกันเขาก็คือฉีหงเฟยลูกชายคนที่สามของฉีเทียนเหอ และเป็นคนที่มีส่วนร่วมในการเผาสถานรับเลี้ยงเด็ก ชิงซานในตอนนั้น
ทันทีที่เขาเห็นใบหน้าของฉู่เฉินสีหน้าของฉีเฟิงก็แข็งค้างในทันที ไม่คาดคิด ตกตะลึง และไม่น่าเชื่อ"อ๊ากกกกกก!"เขาส่งเสียงร้องราวกับเห็นผี สายตาของเขาขุ่นเคือง: "เป็นแก เป็นแกนี่เอง!"“แม้ว่าฉันจะกลายเป็นผี ฉันก็จะไม่ปล่อยแกไป”“งั้นก็รอจนกว่าแกจะกลายเป็นผีซะเถอะ”ฉู่เฉินยิ้มอย่างไม่แยแส และหักคอเขาอย่างรุนแรงห้องใต้ดิน ชั้นสองหนิงชิงเสว่ได้มองไปที่ชายร่างยักษ์สองคนที่กำลังค่อยๆ เดินเข้ามาหา และใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและพูดว่า "พวกแก... จะทำอะไร?""จะทำอะไร?"ชายร่างยักษ์เหลือบตามองเธอและพูดว่า "คุณหนูหนิง ใครๆก็บอกว่าคุณเป็นหนึ่งในสี่หญิงงามในหนานเจียง วันนี้ได้มีโอกาสเจอตัวเป็นๆซักที งามสมคำร่ำลือจริงๆ "“แม้ว่าเธอจะถูกจองไว้ให้เป็นผู้หญิงของนายน้อยเฟิง แต่กี่วันที่ผ่านมาพวกพี่ชายก็คอยปกป้องเธออยู่ไม่ห่างเลยนะจ้ะ”“เธอควรต้องตอบแทนให้แก่พวกพี่ชายบ้างถูกไหมล่ะ?”เขาจงใจเน้นคำว่า "ตอบแทน" อย่างชัดเจน ด้วยความโลภในแววตา“แก... แกกล้าดียังไง!”ใบหน้าที่งดงามของหนิงชิงเสว่เปลี่ยนเป็นสีขาวซีด และพยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต"เพี๊ยะ!""เชื่อฟังกับฉันหน่อยสิ"ชา
“คุณปู่ผู้อำนวนการ ทุกคนในตระกูลฉีที่ฆ่าพวกคุณนั้น ตอนนี้พวกเขาได้มาอยู่ต่อหน้าพวกคุณแล้วนะครับ ต่อจากนี้ไปพวกคุณสามารถพักผ่อนอย่างสงบสุขได้สักที”“เสี่ยวสือโถวยังรู้มาอีกว่า ยังมีคนไม่น้อยที่ซ่อนอยู่ในความมืด แต่มันก็ไม่สำคัญ สักวันหนึ่งผมจะกระชากหัวพวกมันทั้งหมดออกมา และส่งพวกมันทั้งหมดลงนรกไปเพื่อสารภาพบาปกับพวกคุณเองครับ!”เขาเปิดไวน์ที่ซื้อมาจากข้างถนน เทลงหน้าหลุมศพ แล้วยืนขึ้นเพื่อจะจากไปภายในโรงพยาบาล.หนิงชิงเสว่เพิ่งฟื้นจากอาการหมดสติ และประโยคแรกที่เธอพูดคือ: "น้องเสี่ยวสือโถว..."แต่หลังจากมองเห็นบริเวณรอบๆ อย่างชัดเจน เธอก็ตระหนักได้ว่า ขณะนี้เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลด้านข้างคือเย่จิง แต่งกายด้วยชุดตำรวจ ยืนเฝ้าข้างเตียงและพูดว่า "ชิงเสว่ คุณได้สติแล้วหรอ?"เมื่อเห็นหนิงชิงเสว่กำลังจะลุกขึ้นนั่ง เย่จิงก็รีบช่วยเธอลุกขึ้นแล้วพูดว่า "อย่าขยับเขยื้อนร่างกายมากนัก หมอบอกว่าคุณแขนหัก น่าจะเกิดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ในครั้งนั้น..."“พี่เย่ ฉัน... ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันน่ะ?”หนิงชิงเสว่สำรวจห้องผู้ป่วยอย่างกระวนกระวายใจเย่จิงเล่าให้เธอฟังอย่างละเอียดเกี่ยว
เมื่อเห็นใบหน้าของหนิงชิงเสว่ที่เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่เศร้าหมอง เย่จิงก็ยิ่งรู้สึกเศร้าใจ เพราะคิดไม่ถึงว่าเธอจะมีภูมิหลังเป็นแบบนี้เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า "เธอไม่ได้ละเมิดกฎหมายหนิ ฉันจะจับเธอได้ยังไง?"“คนที่ทำคือน้องชายของเธอ เราจะไม่จับคนดี และปล่อยคนไม่ดีไปแทน”“ชิงเสว่ ถ้าฉันจับน้องชายของเธอได้ ฉันไม่สามารถลดหย่อนโทษได้นะ หวังว่าเธอจะเข้าใจ”เย่จิงลังเลที่จะพูดออกมา เพราะชิงเสว่เป็นเพื่อนที่ดีของเธอ และเธอก็ไม่อยากให้มิตรภาพของพวกเธอได้รับผลกระทบใบหน้าของหนิงชิงเสว่ซีดลงอย่างมากในทันที เพราะเธอไม่รู้ว่าเย่จิงจะหัวรั้นขนาดนี้เมื่อมาถึงจุดนี้ เธอจึงทำได้เพียงเช็ดน้ำตาแล้วพูดว่า "พี่เย่ มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งในห้องใต้ดินของตระกูลฉี เธอสติไม่ดี พี่ได้ช่วยเธอออกมาแล้วหรือยัง?"“ช่วยแล้ว ตอนนี้เธอถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลไปแล้ว ฉันจะพาเธอไปที่นั่นเดี๋ยวนี้แหละ”เย่จิงพูดก่อนที่จะขึ้นไปบนรถตำรวจสิบกว่านาทีต่อมาที่ภายในโรงพยาบาล.เย่จิงมองดูห้องผู้ป่วยที่ว่างเปล่าด้วยสีหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า "คนไข้อยู่ที่ไหน?"“หัวหน้า ผมเพิ่งไปเข้าห้องน้ำมา พอกลับมาก็พบว่าเธอหายไปแล้ว...”ชายผู้รับผิ
“ป้าหลาน ไม่ต้องห่วง ผมจะต้องรักษาคุณให้หายได้อย่างแน่นอน”ฉู่เฉินมองไปที่ป้าหลานที่หลับสนิทและร้องไห้สะอึกสะอื้น "เมื่อถึงตอนนั้น พวกเราจะไปพบพี่สาวทั้งเจ็ดคนด้วยกัน แล้วหลังจากนั้นพวกเราจะดูแลป้าเองครับ"คืนนั้น โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นที่ตระกูลฉีสร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งเจียงหนาน และทุกคนต่างหวาดกลัวกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ทุกคนต่างคาดเดากันไปว่า ชายสวมหน้ากากทองสัมฤทธิ์คือใครเย่จิงยังได้รับคำสั่งว่า เธอต้องจับคนร้ายตัวจริงให้ได้ภายในหนึ่งเดือน เพื่อทำให้ความคิดเห็นของประชาชนสงบลงขณะเดียวกันในป่าทึบที่ต่างประเทศเห็นเพียงหน้าผากสีขาวของเสือที่มีขนาดตัวมากกว่า 500 กิโลกรัม กำลังจ้องมองชายชุดดําที่อยู่ข้างหน้าที่ห่างไปสิบเมตรเสือขาวดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงอันตรายจากชายชุดดำ มันทำท่าทางพร้อมที่จะต่อสู้ และเปล่งเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวออกมาจากปากของมันชายชุดดำยืนเอามือไพล่หลังไว้ และยิ้ม: "เจ้าสัตว์ร้าย โชคร้ายที่แกได้มาพบฉัน ลู่ทง คนนี้นะ"บางทีมันอาจจะเข้าใจคำพูดของเขา และเสือขาวก็โกรธจัด และคำรามเสียงลากยาว ร่างขนาดใหญ่โตของมันก็พุ่งเข้ามาหาเขา โดยการกระโดดครั้งเดียวนั
สีหน้าขอ ถังรั่วเวยเปลี่ยนไปและเธอก็พูดว่า "คุณพ่อ หนูไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะคะ ทำไมหนูต้องขอโทษเขาด้วย?""ลูกกำลังพูดอะไรอยู่น่ะ?"ถังไห่ซานพูดด้วยความโกรธ "ลูกกับเสี่ยวหวังร่วมมือกันรังแกเสี่ยวฉู่ที่บริษัท แต่ลูกกลับบอกว่าลูกไม่ได้ทำผิดอะไรเลยเนี่ยนะ?"“ขอโทษเสี่ยวฉู่เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพ่อจะไม่เห็นด้วยที่ลูกคบกับเสี่ยวหวัง”ทันทีที่เขาพูดแบบนั้น ใบหน้าของหวังซวี่ก็เปลี่ยนไปเช่นกันท่าทางของถังรั่วเวยก็เปลี่ยนไป เธอกัดริมฝีปากแน่น มองไปที่ฉู่เฉินด้วยความโกรธและพูดว่า "ฉัน... ฉันขอโทษ..."เธอกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจไว้ไม่ได้อีกต่อไป เธอหันหลังกลับและรีบขึ้นไปบนชั้นสองและขังตัวเองไว้ในห้องเมื่อไหร่กันที่เธอร่วมมือกับหวังซวี่และคนอื่น ๆ เพื่อรังแก ฉู่เฉิน? เห็นได้ชัดว่า ฉู่เฉินเข้ากับใครไม่ได้ และตกเป็นเป้าหมายเองด้วยซ้ำ"รั่วเวย..."หวังซวี่ต้องการตามไปถังไห่ซาน หยุดเขาไว้และพูดกับฉู่เฉิน "เสี่ยวฉู่ ที่ฉันโทรหาเธอในวันนี้ ฉันก็มีอีกอย่างที่จะบอกให้เธอได้รู้"“เรื่องนั้นคือ ฉันกำลังวางแผนที่จะหมั้นรั่วเวยกับเสี่ยวหวัง แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอจะคิดเห็นอย่างไร?”"ผมขอให้พวกเขามีความสุขค