Share

บทที่ 786

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซวี่หรันหยุดหอบหายใจและลุกขึ้นนั่งทันที จ้องมองไปที่ไป๋หรันอย่างไม่ละสายตา

ในทางกลับกัน ฉู่เฉินเหมือนไม่สนใจการกระทำของไป๋หรัน จึงหลับตาลงอย่างเงียบๆ และบำเพ็ญเพียรอยู่ที่ประตู เหตุผลที่เขาเฝ้าประตูก็เพราะกลัวว่าผีที่อยู่ในร่างของซวี่หรันจะหาโอกาสหนี และยังสามารถเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันได้อีก

“หยุดทำเรื่องน่ากลัวนี้ได้แล้ว ออกมาคุยกันเถอะ” ไป๋หรันพูดอีกครั้ง

“ใครจะคิดล่ะว่าในสถานที่เล็กๆ อย่างเมืองอินทรีทะยานเวหา ข้าจะได้พบเจอกับเจ้า” ในที่สุดซวี่หรันก็พูด แต่นั่นไม่ใช่เสียงของเธอ แต่เป็นน้ำเสียงของคนชราที่เหนื่อยล้า

“นั่นเป็นเพราะการับรู้ของเจ้ามีข้อจำกัด” ไป๋หรันตอบอย่างตรงไปตรงมา

“ข้าอยากรู้ว่านัก พวกเราตัวตนที่อยู่บนวิถีนอกรีต ใช้ชีวิตอย่างไม่เป็นไปตามกฏของโลก ไฉนเจ้ามาอยู่กับมนุษย์ได้อย่างไร”

ซวี่หรันถามโดยเหลือบมองที่ฉู่เฉินซึ่งเฝ้าประตูอยู่

“นั่นไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า พวกเรามาทำข้อตกลงกันดีกว่า คืนผู้หญิงที่เจ้าสิงร่างเสียมาซะ คืนแก่นแท้ของนางมาด้วย แล้วพวกเราจะปล่อยเจ้าไป เจ้าจะว่าอย่างไร?”

น้ำเสียงของไป๋หรันดูเหมือนจะเป็นการเจรจา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status