Share

บทที่ 402

เมื่อเห็นลูกชายที่ซื่อบื้อของตัวเองยังคงยืนอยู่ข้าง ๆ เหมือนยักษ์เฝ้าประตู เขาโกรธมากจึงตบหน้าอีกฝ่ายแล้วพูดว่า "ไอ้โง่ นี่มันเป็นความผิดของแกทั้งหมด"

หานเล่ยถูกตบและล้มลงไปกับพื้น รู้สึกได้ถึงเสียงหึ่งๆ ในหู เขาเป็นลมล้มพับไปตรงนั้น

“เอาล่ะ หยุดเล่นได้แล้ว”

ฉู่เฉินขัดจังหวะ "วันนี้ฉันแค่ให้บทเรียนนิดหน่อยกับแกแล้ว หากยังทำอีกครั้งในอนาคต แกจะถูกลงโทษอย่างไร้ความเมตตาอย่างแน่นอน!"

"ครับๆ !"

หานฉินหู่ทุบหน้าอกฃฃทันทีและรับปาก "ใต้เท้า ไม่ต้องห่วงครับ จากนี้ไปหากท่านบอกว่าไปทางตะวันออก ผมจะไม่กล้าไปทางตะวันตก"

……

นอกค่ายทหาร ฉู่เมิ่งเหยาเห็นฉู่เฉินอยู่ข้างในโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ เป็นเวลานาน

เธอกดโทรศัพท์ต่อสายออกแล้วพูด "คุณย่า หนูยอมรับเงื่อนไขของคุณย่าแล้ว แต่หนูต้องการให้ตระกูลเว่ยช่วยคนสักคนให้หนู ... "

ทันใดนั้น ก็มีรถป้ายทะเบียนฉู่โจวแล่นเข้ามา

ชายวัยกลางคนหน้าเหลี่ยมและชายหน้าตาหล่อเหลาลงจากรถ

“คุณลุง...” ฉู่เมิ่งเหยาพูดไม่ออก

ชายวัยกลางคนคือเว่ยถงซานหัวหน้าตระกูลเว่ย ซึ่งเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในฉู่โจว และชายหนุ่มคือเว่ยไห่หลง ลูกชายของเขาเอง

“เมิ่งเหยา ในที่สุดเธอก
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status