Share

บทที่ 332

หงเจียเชากอดเอวของผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าทางใหญ่โตและใจกว้าง หรี่ตามองไปที่ฉู่เฉิน "นั่นใคร?"

เขาไม่ได้สนใจฉู่เฉิน สนใจแค่ว่าไอ้เด็กคนนี้เห็นตัวเองแล้ว ทำไมไม่ทักทาย

"นายน้อยหง เขาชื่อฉู่เฉิน เป็นเพื่อนของลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งค่ะ ครั้งนี้ฉันพาเขามาขอความช่วยเหลือจากท่าน"

อู๋อวี่เหมิงพูดพลางส่งซิกฉู่เฉิน เพื่อให้เขาฉลาดขึ้นสักหน่อย

อย่างไรก็ตามฉู่เฉินกลับไม่รู้ร้อนรู้หนาว เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ ให้กับหงเจียเชา

บัดซบ!

ไอ้เด็กคนนี้ช่างกล้า

ทุกคนรอบตัวอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง แล้วมองฉู่เฉินอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น

อู๋อวี่เหมิงโกรธจัด

ส่วนกัวไคก็หัวเราะเสียงดังในใจ

ไอ้โง่!

แกคิดว่าจะกำราบกับนายน้อยหงได้ง่ายๆเหรอ? แกถึงคราวซวยแล้ว

ตามที่คาดไว้ หงเจียเชาหน้าบึ้งตึงพูดอย่างเย็นชาแล้วเยาะเย้ย: "ขอให้ฉันช่วยเรื่องอะไร? บอกมาสิ"

“นายน้อยหง เขาต้องการเข้าร่วมการประมูลในวันพรุ่งนี้ คุณช่วยมอบการ์ดเชิญของคุณให้เขาสักใบ……”” อู๋อวี่เหมิงพูดอย่างเสียใจ

หากรู้ว่าฉู่เฉินจะสิ้นคิดขนาดนี้ ต่อให้ทุบตีจนตายเธอก็จะไม่พาฉู่เฉินมาด้วย

ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงบัตรเชิญ คงจะดีกว่า ถ้านายน้อยหงไม่ฆ่า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status