Share

บทที่ 122

เดิมทีผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ แต่เสียดายที่เธอผลักไสเขาเป็นให้คนอื่น

ไม่อย่างนั้น เธอถังรั่วเวยคนนี้เอง ก็จะได้มีส่วนร่วมในความรุ่งโรจน์ของวันนี้ได้เช่นกัน

เมื่อเธอหันไปมองหวังซวี่ที่อยู่ข้าง ๆ เธอ เธอก็เห็นหวังซวี่นั่งหดตัวลีบอยู่ในฝูงชน ตัวสั่นราวกับหนูไม่กล้ามองเห็นแสง

คนหนึ่งยืนหยัดอย่างภาคภูมิท่ามกลางผู้คน ดื่มด่ำกับความรุ่งโรจน์

ส่วนอีกคนก็ดูน่าสมเพช ราวกับตัวตลกไม่มีผิด

ช่างเป็นความแตกต่างนี่มากมายเสียจริง

สุดท้าย ฉินเวิ่นเทียนก็พาฉู่เฉินไปหาหนิงชิงเสว่: “แพทย์เซียนฉู่นี่คือหนิงชิงเสว่หลานสาวของตระกูลหนิง”

เขาไม่รู้ว่า ฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่รู้จักกัน ดังนั้นพวกเขาจึงแนะนำกันและกันไปตามระเบียบ

ฉู่เฉินหยิบแก้วไวน์แดงแล้วทักทายหนิงชิงเสว่: “สวัสดีครับ คุณหนูหนิง”

หนิงชิงเสว่หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาด้วยสีหน้าอันซับซ้อน เธอไม่พูดอะไรสักคำ และเธอกำลังมองเขาด้วยสายตาประหลาดใจ เธอไม่อาจเชื่อได้เลยจริง ๆ และที่มากไปกว่านั้นคือเธอรู้สึกเสียใจ

“คุณหนูหนิง ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าผมเป็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน แต่คุณไม่เชื่อผม”

ฉู่เฉินมองดูเธอแล้วยิ้มเล็กน้อย “ตอนนี้คุณเชื่อแล้วหรือยังครับ”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status