เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 54 ย้อนเกล็ดมังกร!!
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-20 22:02:19
บทที่เกี่ยวข้อง
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 55 ในเมื่อเจ้าไม่ยอมหยุด...ข้าจะเป็นคนหยุดเจ้าเอง!!
บทที่ 55 ในเมื่อเจ้าไม่ยอมหยุด...ข้าจะเป็นคนหยุดเจ้าเอง!!ท่านเจ้าเมืองฉินเจิ้งนั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ แสงไฟจากตะเกียงสะท้อนใบหน้าที่ดูเคร่งขรึมและเย็นชา เขาสั่งพ่อบ้านให้ไปบอกอี้เหนียงหวังเหลียนฮวาว่าเขากลับมาแล้วและต้องการให้เธอมาพบ ด้วยคำพูดที่แฝงความเหนื่อยล้า"บอกนางว่าข้ากลับมาแล้ว ข้าเหนื่อย อยากให้หวังเหลียนฮวามาหาข้าเดี๋ยวนี้"ไม่นานนัก อี้เหนียงหวังเหลียนฮวาก็เดินเข้ามาพร้อมกับบ่าวหญิงที่ถือถ้วยน้ำแกงไก่เข้ามาด้วย นางมีท่าทางงดงามและอ่อนช้อยน่าทะนุถนอมเช่นเดิม เสื้อผ้าที่สวมใส่สวยงาม ดูหรูหราและสะดุดตาโดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าตอนนี้ที่จวนท่านแม่ของเขากำลังเจ็บป่วยอยู่ นางยิ้มเอียงอายเมื่อเห็นท่านเจ้าเมืองฉินเจิ้ง ยิ้มพลางพยายามแอบมองเขาอย่างสนใจ ใบหน้าของท่านเจ้าเมืองยังคงดึงดูดใจและทรงพลังสำหรับหญิงสาวเขาเหลือบตามองนางและเก็บสายตากลับจากที่ใบหน้าเหยือกเย็นตอนนี้เขาทำให้ใบหน้าของตัวเองมีรอยยิ้มที่มุมปากทรงเสน่ห์ และเฝ้ารอการมาถึงของนางหวังเหลียนฮวาค่อยๆ เข้ามาหยุดยืนตรงหน้าเขา ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลมองสบสายตาของท่านเจ้าเมือง ใบหน้าของท่านเจ้าเมืองฉินเจิ้งนั้นหล่อเหลาราวกับภ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 56 โอกาสที่สองของชีวิต
บทที่ 56 โอกาสที่สองของชีวิตเฟิงหย่าเสวี่ยอยู่ในสวนของคฤหาสน์ ขณะที่กำลังวางแผนการทำนาเกลือกับป้าจวงและท่านแม่ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงบและเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้"ท่านแม่ ป้าจวงเจ้าคะ ข้าคิดว่าการวางรากฐานในการทำนาเกลือครั้งแรกนี้จำเป็นต้องใช้ผู้ที่เชี่ยวชาญมากพอสมควร เพราะพื้นที่ของเรามันกว้างใหญ่ หากใช้การผันน้ำตามธรรมชาติ เกรงว่าน้ำอาจจะไปไม่ถึง" เฟิงหย่าเสวี่ยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงใคร่ครวญป้าจวงพยักหน้าเห็นด้วย "จริงเจ้าค่ะ ข้าก็คิดเช่นนั้น การทำนาเกลือในพื้นที่ใหญ่ขนาดนี้ต้องการการจัดการที่ดีมาก มิฉะนั้นจะได้ผลผลิตไม่เต็มที่"เฟิงหย่าเสวี่ยพยักก่อนจะกล่าวต่อ "ข้าคิดว่าเราควรใช้เครื่องสูบน้ำเพื่อสูบน้ำจากทะเลเข้าสู่นาที่อยู่บริเวณห่างไกล ข้าต้องการวาดแบบอุปกรณ์ขึ้นมาเพื่อให้พวกช่างได้ลงมือทำ"ท่านแม่ฟังแล้วมองบุตรสาวด้วยความสงสัย "เครื่องสูบน้ำ? เสวี่ยเออร์ เจ้าหมายถึงสิ่งใดหรือ? แม่ไม่เข้าใจนัก" เฟิงซิ่วเหยาไม่เคยได้ป้าจวงเองก็มองเฟิงหย่าเสวี่ยด้วยความงุนงง "เครื่องสูบน้ำนี้คือสิ่งใดเจ้าคะ? ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเช่นกัน"เฟิงหย่าเสวี่ยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะอธิบาย "มันคืออุปกรณ์
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 57 ดื่มน้ำสัตย์สาบาน
บทที่ 57 ดื่มน้ำสัตย์สาบานร่างของท่านเจ้าเมืองฉินเจิ้งยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงบนเตียง แม้ร่างกายของเขาจะกลับมามีลมหายใจอีกครั้ง แต่ด้วยพิษที่ฝังลึกยังทำให้เขาไม่สามารถฟื้นตัวได้ในทันที ป้าจวงจึงให้หมอชราเป็นผู้ดูแลเขาต่อ โดยนางกล่าวกำชับกับหมอชราอย่างเข้มงวดให้ดูแลท่านเจ้าเมืองอย่างดีที่สุด จากนั้นนางก็จากจวนเจ้าเมืองและกลับไปยังคฤหาสน์เฟิงเพื่อรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ท่านแม่เฟิงซิ่งเหยาและเฟิงหย่าเสวี่ยรับทราบเฟิงซิ่งเหยาและเฟิงหย่าเสวี่ยฟังเหตุการณ์ที่ป้าจวงเล่าแล้วถอนหายใจพร้อมกัน ความสูญเสียที่เกิดขึ้นนั้นนับว่าเลวร้าย แต่ก็ยังดีที่ท่านเจ้าเมืองสามารถรักษาชีวิตไว้ได้ พวกนางต่างรู้ดีว่าผู้ที่สูญเสียมากที่สุดในครั้งนี้คือท่านเจ้าเมืองเอง ทั้งผู้เป็นมารดาที่สิ้นไป และอี้เหนียงที่ต้องสิ้นใจ ทว่าในการสูญเสียก็ยังมีความหวังที่ส่องแสงอยู่ ที่แสงที่ว่านั้นพักอยู่ภายในเรือนของพวกนางนั้นเองขณะที่ป้าจวงกำลังเล่าเรื่องนั้น นอกประตูห้องก็มีคนผู้หนึ่งยืนฟังอยู่โดยไม่ได้ตั้งใจ เงาของบุคคลนั้นทอดยาวไปในความมืด ทำให้ไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นใคร นางยืนสงบ แต่หูของนางกลับตั้งใจฟังอย่างระมัดระวัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 58 ส่งตัวอย่างเกลือเกล็ดหิมะขาวเข้าวังหลวง ep 1
บทที่ 58 ส่งตัวอย่างเกลือเกล็ดหิมะขาวเข้าวังหลวง ep 1“ตอนนี้เกลือตัวอย่างได้สำเร็จแล้ว ข้าคิดที่จะส่งเข้าราชสำนักให้พวกเขาได้เห็นตัวอย่างของเกลือเกล็ดหิมะของตระกูลเฟิงของพวกเราเจ้าค่ะ” เฟิงหย่าเสวี่ยคุยกับทุกคนขณะที่พวกเขาทานอาหารเย็นเสร็จและนั่งล้อมปรึกษางานกันเช่นปรกติทุกวัน“แม่ก็เห็นด้วยนะเพราะว่าการที่ตระกูลเฟิงส่งเกลือตัวอย่างเข้าวังเป็นการยืนยันว่าพวกเราสามารถที่จะผลิตเกลือบริสุทธิ์ได้แล้วจริงๆ หากว่าเกลือเถื่อนนั้นได้กระจายออกไปแล้วมันจะเป็นข้อเปรียบเทียบที่ชัดเจนที่สุด และเมื่อประชาชนได้เห็นเกลือบริสุทธิ์ของตระกูลเฟิง ทั้งราคาที่พวกเราขายก็ไม่แพง แม่คิดว่าพวกเขาจะต้องการเกลือของเรามากกว่าแน่นอน" เฟิงซิ่วเหยาเอ่ยขึ้นมาพลางใช้มือกำเกลือบริสุทธิ์สีขาวสะอาดราวกับหิมะอย่างที่เจ้าเล็กว่าขึ้นมาดูอีกครั้งก่อนจะยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจ ….100 ล้านตำลึงที่ลูกสาวนางอยากได้น่าจะอยู่ไม่ไกลหากว่ามีเกลือคุณภาพดีขนาดนี้นางคิด…“เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าไป่หลิวและอวิ่นหลิวนำเกลือไปส่งที่เมืองหลวง แต่ว่าเมื่อถึงที่นั่นแล้วจะต้องมีคนคอยรับนะเจ้าคะแล้วใครที่พวกเราพอใจไว้ใจได้ในการรับเกลือเกล็ดหิมะตร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 59 ส่งตัวอย่างเกลือเกล็ดหิมะขาวเข้าวังหลวง ep 2
บทที่ 59 ส่งตัวอย่างเกลือเกล็ดหิมะขาวเข้าวังหลวง ep 2"ถ้าเกลือตระกูลเฟิงสามารถผลิตและส่งให้ทางราชสำนักได้ในราคาที่ถูกกว่า ข้าจะทำอย่างไรดี..."เสนาบดีเจียงเฉินแม้ว่าในใจนั้นจะทั้งหนักใจและกังวลแต่ทว่าใบหน้าของเขานั้นกลับมีรอยยิ้มแตะเอาไว้ที่มุมปากเฉกเช่นทุกครั้ง เมื่อเขาได้ยินเสนาบดีชรากงเฉินจื่อที่เป็นขุนนางฝั่งแม่ทัพซู่หลิงเอ่ยชื่อเขาออกมาตรงๆ เขาก็จำเป็นต้องเดินออกมา และเอื้อมมือไปกองเกลือเกล็ดหิมะของตระกูลขึ้นมากำหนึ่งก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลตามแบบฉบับบัณฑิตผู้มีการศึกษาว่า“ข้าไม่เคยเห็นเกลือที่มีคุณภาพที่ดีเช่นนี้มาก่อนจริงๆ” เขาพูดและหยุดวิจารณ์อยู่เพียงเท่านั้นเพราะหลังจากที่ได้จับเกลือเม็ดเล็กขาวละเอียดและบริสุทธิ์ขนาดนี้ ความเสียดายและอิจฉาริษยาในใจมันตีขึ้นมาถึงคอจนเขาพูดต่อไปไม่ได้จริงๆ …เจียงซิ่วเหยาเจ้าสามารถทำเกลือบริสุทธิ์ออกมาได้จริงๆ หรือนี่!! “ข้าทราบมาว่าผู้ที่ผลิตเกลือเกล็ดหิมะนี้คือตระกูลเฟิงแห่งเมืองอวี้ไห่…ซึ่งข้าก็ได้ข้อมูลมาอีกเล็กน้อยว่าตระกูลเฟิงนั้นเป็นหญิงที่ถูกสามีหย่าร้าง และไล่พวกนางออกจากตระกูล นางพาลูกน้อยสองคนร่อนเร่จากเมืองหลวงไปถึงเมืองอว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 60 ไว้ทุกข์ 3 ปี
บทที่ 60 ไว้ทุกข์ 3 ปีงานศพของฮูหยินผู้เฒ่าของจวนเจ้าเมืองผ่านไปหลายวันแล้ว ในห้องพักของเขาท่านเจ้าเมืองฉินเจิ้ง เขาค่อยๆ หยิบรองเท้าและของเล่นเด็กที่เขาเคยซื้อมาก่อนที่จะเกิดเหตุร้ายในครอบครัวของเขา จากนั้นเขานึกถึงลูกสาวตัวน้อยของเขา เขามองของเหล่านั้นด้วยความรู้สึกอ่อนแอและเต็มไปด้วยความคิดถึงฉากหนึ่งในความทรงจำของเขา ย้อนกลับไปเมื่อเขาได้พบกับมังกรทองชิงหลงในช่วงที่เขาเกือบเสียชีวิต มังกรทองชี้ให้เห็นข้อผิดพลาดมากมายของเขา ท่ามกลางเปลวแสงทองอันเจิดจ้า มังกรชิงหลงจ้องตรงไปยังฉินเจิ้งด้วยสายตาคมกริบ"เจ้ารู้หรือไม่ว่าความผิดพลาดของเจ้าคืออะไร?" มังกรทองเอ่ยด้วยเสียงดังก้องที่ทำให้ฉินเจิ้งรู้สึกเล็กลง"ข้ารู้ว่าข้าเคยผิดพลาดมากมาย ข้าทำหลายสิ่งโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา" ฉินเจิ้งตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิดมังกรทองพยักหน้า "เจ้าคิดได้เช่นนั้นก็ถูกแล้ว เจ้าทำให้ลูกเมียของเจ้าต้องทนทุกข์เพราะความไม่รอบคอบของเจ้า"คำพูดของมังกรทองเหมือนคมดาบที่แทงเข้ามาในใจของฉินเจิ้ง เขารู้ดีว่ามันคือความจริงทุกประการ"แต่ข้ายังให้โอกาสเจ้า เพราะเจ้ามีความดีในตัว เจ้าเป็นบุตรกตัญญูที่ยังคง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 61 ข่าวลือ / ลงพนัน ep 1
บทที่ 61 ข่าวลือ / ลงพนัน ep 1 ท่านแม่ทัพซู่หลิงได้รับราชโองการที่ให้ตระกูลเฟิงจากเมืองอวี้ไห่เข้าพบองค์ฮ่องเต้ในเมืองหลวงเขาไม่รีรอ รีบเดินออกมาทันทีและตรงไปยังม้าทั้งสามตัวของเขา เจ้าม้านิลมังกรและเจ้าไป่หลิวและไป่อวิ่นนั้นดูทรงพลังและพร้อมเสมอสำหรับการเดินทางไกล เมื่อเขาควบม้ากลับสู่เมืองอวี้ไห่ เจ้าไป่หลิวและไป่อวิ่นที่เคยลากเกลือขนาดหนักมาก่อนคราวนี้ไม่มีของหนักให้ลาก เขาคิดว่าการเดินทางกลับรวดเร็วกว่าที่คาดไว้อย่างแน่นอนก่อนที่จะกลับถึงเมืองอวี้ไห่ ท่านแม่ทัพซู่หลิงแวะที่จวนของตนเองในเมืองหลวง ซึ่งเป็นจวนที่องค์ฮ่องเต้ประทานให้แก่เขาเมื่อครั้งที่เขาตีเอาดินแดนทางตะวันออกของแคว้นโจวที่ถูกชนเผ่านอกด้านพยายามเข้ามายึดครอง เขาใช้เวลาเพียงสามวันและแทบจะไม่เสียเลือดเนื้อของนายทหารเลยก็สามารถบุกยึดดินแดนกลับมาได้ โดยที่ชนเผ่านอกด้านนั้นโดนตีจนกระจุยกระจาย แทบจะไม่สามารถรวมตัวกันได้อีก และเขายังจับตัวหัวหน้าเผ่ากลับมาเป็นเชลยด้วย โดยบอกพวกเขาว่าหากว่ายังมารุกรานวุ่นวายดินแดนของแคว้นต้าโจวอีกเขาจำนำศีรษะของหัวหน้าเผ่ากลับไป และจะไล่ล่าพวกเขาทุกคนไม่เว้นแม้แต่ลูกเล็กเด็กแดง เขาจะฆ่าและ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 62 ข่าวลือ / ลงพนัน ep 2
บทที่ 62 ข่าวลือ / ลงพนัน ep 2ภายในราชวังนั้นก็สนุกสนานกันเต็มที่ส่วนด้านนอกวังประชาชนที่ได้รับข่าวลือนั้นต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันสนุก มีทั้งฝ่ายที่รับสารจากข่าวลือ มาแล้วเชื่อทันทีโดยไม่มีการ คิด วิเคราะห์ แยกแยะ และฝ่ายที่ทันเกมส์รู้ว่านี่เป็นเพียงแผนการหนึ่งของเสนาบดีเจียงเฉินที่จะทำให้ตัวเองดูดี และยังเป็นการล้างมลทินให้กับอดีตฮูหยินเอกเจียงซิ่วเหยาด้วยนั้นเอง"เจ้ารู้หรือไม่ ข่าวลือนี้ทำให้ข้านึกถึงตำนานรักของท่านบัณฑิตหนุ่มรูปงามกับสาวงามที่เผชิญกับอุปสรรคมากมายในชีวิต ข้ารู้สึกเสียใจที่เรื่องราวของท่านเสนาบดีจบลงเช่นนี้" ชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเสียดาย ขณะที่นั่งอยู่ในโรงน้ำชาเล็กๆ ในตลาดกลางเมืองหลวง"เสียใจอะไรกั้น!!! เจ้าไม่เห็นหรือว่ามันเป็นแค่การจัดฉากเพราะอยากให้นางกลับมา ข้าได้ยินข่าวเล็ดลอดออกมาจากข้างในวังว่า เขาต้องการสูตรเกลือเกล็ดหิมะขาวของตระกูลของนางนั่นต่างหาก" อีกคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงขำขัน และเอ่ยออกมาอย่างผู้รู้จริง ข้อมูลวงในนั้นแน่นมากประหนึ่งไปนั่งอยู่ข้างบัลลังก์ของฮ่องเต้ อย่างไรอย่างนั้น“เล่ามาข้าออกท้องที่เลยตกข่าวไปเรื่องราวมันเป็นมาอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23
บทล่าสุด
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...
ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...“…อา อื๊อ อี้หลง”เจิ้งอี้หลงใช้ความจัดเจนดูดดุนปลายลิ้นกับทรวงอกอวบสวยทำให้นางแอ่นหน้าอกขึ้นมาด้วยเสียวซ่าน ขณะที่มืออีกข้างก็เขี่ยคลึงเล่นไปที่ปลายถันที่ยังว่างอยู่จนยอดแข็งชันสู้มือหญิงสาวส่ายร่างบิดไปมาบนที่นอนด้วยด้วยความกระสันซ่าน อารมณ์ปรารถนาของนางถูกปลุกเร้าจนตื่นเพริศ เนื้อตัวเร่าร้อนไปหมดนางปรารถนาเขาจริงๆ ส่วนเจิ้งอี้หลงนั้น เมื่อหญิงสาวตอบสนองและไม่หวงเนื้อหวงตัว เขาจึงจัดเต็มตามอารมณ์ที่เก็บกดไว้ ริมฝีปากของเขาหยอกเย้าดูดดุนอยู่ที่ปลายถัน ส่วนมือก็บีบเค้นปทุมถันอวบใหญ่แรงขึ้นจนผิวขาวๆ เริ่มเป็นจ้ำสีแดงตามรอยมือและปาก จนเมื่อเขาละริมฝีปากจากปลายถันก็เล็มไล้ไต่ลงมาที่เนินหน้าท้อง แล้วซุกไซ้จมูกและปากอยู่ที่สะดือสวย ก่อนจะใช้นิ้วเลื่อนลูบไปที่เนินเนื้อโหนกนูนที่บิดส่ายอยู่ใต้ร่างเขา“อ๊า…อี้หลงค่ะ ฉัน..”หญิงสาวสะดุ้งเฮือกขึ้นมา แล้วจับข้อมือชายหนุ่มไว้ เจิ้งอี้หลงยกยิ้มที่มุมปากและค่อยดึงมือของเขาออก และยกมือของนางมาจูบและรวบดูดปลายนิ้วเล็กเรียวแสนสวยนั้นเสียเลย เฟิงหย่าเสวี่ยตัวอ่อนระรวย ไม่มีแรงที่จะห้ามปรามเขาเสียแล้ว… (เฮ้อช่าง
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1
ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1ค่ำคืนอันสดใสในฤดูใบไม้ผลิ ท้องฟ้ายามราตรีเหนือพระราชวังต้าหมิงสว่างไสวไปด้วยแสงประกายของดอกไม้ไฟที่พุ่งขึ้นสูง สาดส่องท้องฟ้าด้วยสีสันอันตระการตา เสียงเพลงบรรเลงจากเครื่องดนตรีพื้นบ้านผสมผสานกับเสียงปรบมือและเสียงหัวเราะของเหล่าประชาชนที่มารวมตัวกันอย่างคับคั่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขและความปลื้มปีติภายในพระราชวังงานเฉลิมฉลองครบรอบ 5 ปีแห่งการครองราชย์ของฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงกำลังดำเนินไปอย่างยิ่งใหญ่ ท้องพระโรงอันวิจิตรตระการตาประดับประดาไปด้วยโคมไฟหลากสี เสนาอำมาตย์และขุนนางจากทั้งแคว้นต้าหมิงและแคว้นต้าโจวต่างมาชุมนุมกันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อร่วมแสดงความยินดีและสรรเสริญความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของสองแคว้นฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงประทับบนบัลลังก์แกะสลักมังกร พระพักตร์เปี่ยมด้วยความสุขและความภาคภูมิใจ ขณะที่เฟิงฮองเฮา หรือเฟิงหย่าเสวี่ยนั่งเคียงข้างพระสวามี สวมอาภรณ์สีเหลือทองประดับประดาอย่างงดงามสมเกียรติสะท้อนความงดงามหยดย้อยของนางอย่างชัดเจน แววตาของนางแสดงถึงความมุ่งมั่นและความรักและความเมตตาที่มีต่อแผ่นดินและประชาชน"กระหม่อมขอกราบบังคมทูล" เสนาบดีอาวุ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุค
ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุคภายในห้องผ่าตัดขนาดกลางที่ถูกดัดแปลงอย่างพิถีพิถัน แสงจากโคมไฟหลากดวงส่องรวมตรงกลาง เผยให้เห็นเตียงผ่าตัดที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ บนเตียงมีชายชราผู้สูญเสียขาจากสงครามนอนหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยาชา รอบข้างเต็มไปด้วยเครื่องมือแพทย์ที่ดูแปลกตาสำหรับแพทย์จำนวนไม่น้อยในยุคนี้วันนี้ถือเป็นวาระสำคัญที่หลายคนต่างพูดถึง เพราะจะมีการผ่าตัดเพื่อใส่ขาเทียมให้กับผู้ป่วยที่ขาพิการโดยผู้นำการผ่าตัดคือนายท่านเฟิงหยวนเจี๋ย คุณชายหมอเทวดาซึ่งกำลังมีชื่อเสียงขจรขจาย และถือเป็นคุณชายเนื้อหอมมากๆ ผู้หนึ่งของแคว้นต้าหมิง และอีกผู้ยิ่งใหญ่อีกผู้หนึ่งก็คือฮองเฮาเฟิงหย่าเสวี่ย ซึ่งแม้ร่างกายเพิ่งฟื้นตัวได้ไม่นาน แต่ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของนางก็ไม่เป็นสองรองใคร และการผ่าตัดในครั้งนี้ก็เป็นการที่นางต้องการที่จะทำด้วย และวาระสำคัญเช่นนี้ฮ่องเต้ของทั้งสองแคว้นนั้นไม่รอช้าที่จะส่งนายแพทย์มาเพื่อศึกษาดูงาน ซึ่งฮองเฮาเฟิงนั้นก็ยินดีที่จะให้พวกเขาได้เรียนรู้ในการผ่าตัดครั้งนี้ด้วยเหล่าแพทย์ของจากทั้งสองแคว้นคือแคว้นต้าโจวและต้าหมิงรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ทางด้านหลังเพื่อศึกษาขั้นตอนในก
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์
ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์หลังจากที่เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นคืนสติ ข่าวดีนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็วตอนนี้ทั้งประชาชนแคว้นอวี้ไห่และประชาชนแคว้นต้าหมิงต่างก็ความสุขที่ได้รับรู้ว่าเฟิงฮองเฮานั้นได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เมืองอวี้ไห่ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ดอกเหมยท้อบานสะพรั่งทั้งสวนส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ภายในสวนที่จัดแต่งเอาไว้อย่างงดงามนั้นมีเสียงหัวเราะและบทบทสนทนาของคนในครอบครัวเฟิงที่นั่งล้อมวงคุยกันอยู่ เฟิงหย่าเสวี่ยหลังจากฟื้นก็ได้รับการดูแลอย่างดีทั้งจากอาจารย์ของนาง ท่านป้าจวงและเฟิงหยวนเจี๋ยที่มักจะนำยาบำรุงชั้นเลิศที่เขาคิดค้นขึ้นมาสำหรับนางโดยเฉพาะมาให้ดื่มเสมอ ทำให้ร่างก่ายของนางนั้นแข็งแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว สมกับที่นางนั้นได้ตกอยู่ในมือของเหล่าหมอเทวดาจริงๆ"ท่านแม่" เฟิงหย่าเสวี่ยเอ่ยเรียกเฟิงซิ่งเหยาที่กำลังนั่งปักรองเท้าอยู่ในสวนดอกไม้ "ท่านแม่ดูอิ่มเอิบขึ้นมากเลยนะเจ้าคะ" เฟิงซิ่งเหยายิ้มอายๆ ขณะที่มือลูบท้องน้อยที่เริ่มนูนขึ้น"เสด็จพ่อของเจ้านี่สิ... ตั้งแต่รู้ว่าข้าตั้งครรภ์บุตรคนนี้ก็เอาแต่แพ้ท้องแทนข้า กินไม่ได้นอนไม่หลับวิงเวียนอยู่ตลอดเ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)
บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างโรงพยาบาลในยุคปัจจุบัน เฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาที่เคยเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวากลับสับสนเล็กน้อย ราวกับจิตวิญญาณของนางยังคงล่องลอย เธอมองเพดานสีขาวสะอาดและพยายามดึงความทรงจำที่กระจัดกระจายกลับคืนมาเธอถูกพาออกจากโลกแห่งยุคโบราณและกลับมายังยุคปัจจุบัน ร่างกายของนางอ่อนแอแต่หัวใจของนางเต็มไปด้วยความทรงจำอันเจ็บปวด นางนึกถึงผู้คนที่นางได้ช่วยเหลือและเสียสละเพื่อพวกเขา นึกถึงท่านแม่และเจ้าเล็กหากว่าพวกเขารู้ข่าวจะเป็นอย่างไรนะ…คงจะเศร้าเสียใจอย่างแน่นอน..ไหนจะป้าจวงที่จะต้องรู้สึกผิดที่ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือนางได้ จากนั้นน้ำตาไหลของนางก็ออกมาเงียบๆ ขณะที่นางพึมพำชื่อคนที่คุ้นเคยจากโลกอีกใบหลังจากนั้น เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นตัวและกลับไปดำเนินชีวิตในฐานะจิตรกร นางใช้ศิลปะในการแสดงความรู้สึกและความทรงจำจากอดีต ทุกภาพที่นางวาดล้วนเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการเสียสละและความหวัง นางกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียง ผู้คนต่างหลงใหลในผลงานของนางโดยไม่รู้ว่านั่นคือเศษเสี้ยวของชีวิตที่นางเคยผ่านพ้นมา แต่ทว่าพู่กันชิงหลงที่เธอใช
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?
บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?“จบแล้ว...” เฟิงหย่าเสวี่ยพึมพำ เสียงแผ่วบางราวกับสายลมที่พัดผ่านใบไม้ร่วง ร่างบางของนางค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างช้าๆ ราวกับวิญญาณที่กำลังหลุดลอยไปจากโลกนี้“คุณหลีหนิง!” เสียงของเจิ้งอี้หลงดังขึ้นด้วยความตกใจ พระองค์รีบพุ่งเข้ามาประคองร่างของนางไว้ในอ้อมพระกร พระพักตร์ซีดเผือด น้ำพระเนตรเอ่อคลอ “คุณหลีหนิง! ลืมตาขึ้นมา! อย่าทิ้งข้าไปแบบนี้!”ดวงตาของเฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างยากลำบาก เปลือกตาที่หนักอึ้งเผยให้เห็นดวงตาที่แฝงไว้ด้วยความอ่อนล้าและเศร้าสร้อย ริมฝีปากซีดเผือดสั่นระริก “อี้หลง... ข้า... ข้าเหนื่อยเหลือเกิน...”“ไม่เป็นไร ข้าอยู่ตรงนี้” เจิ้งอี้หลงพูดด้วยน้ำเสียงสั่น มือหนาลูบใบหน้าซีดขาวของนางอย่างอ่อนโยน ราวกับพยายามปลอบประโลมความเจ็บปวดของนาง “เจ้าอย่าพูดแบบนี้ เจ้าจะไม่เป็นอะไร ข้าสัญญา...”เฟิงหย่าเสวี่ยพยายามยกมือที่อ่อนแรงขึ้นแตะใบหน้าที่แสนหล่อเหลาของเจิ่งอี้หลง มือที่เย็นเฉียบสั่นระริกจนเจิ้งอี้หลงรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง “ข้า... ใช้พลังทั้งหมดแล้ว... ทุกหยด... ตอนนี้ข้ารู้สึกเหมือน... เหมือนวิญญาณกำลังหลุดลอย
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!
บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!เฟิงหย่าเสวี่ยถูกกับไป่เหลียนใช้มีดจี้ที่คอและถูกจับเอาไว้ พยายามนิ่งมากที่สุดแม้ว่าตอนนี้นางแmบจะไม่มีแรงที่จะยืนแล้ว ขณะนั้นเองมือขวากำเข็มเงินแน่น สายตาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของอีกตนที่ตอนนี้ทุกคนต่างก็ล้อมไป่เหลียนเอาไว้ ทุกทางส่วนกองทัพเด็กของนางนั้นต่างก็ถูกช่วยเหลือและพาออกจากสถานที่นี้แล้ว ทำให้ตอนนี้กลางลานนั้นมีเพียงนางเท่านั้นที่ยังคงยืนหยัดอยู่พร้อมกับตัวประกันของนางที่เป็นคนที่สำคัญที่สุดด้วย"เจ้าคิดว่าตัวเองจะหยุดข้าได้หรือ?" ไป่เหลียนเอ่ยเสียงเย็น พลางหันมองดวงหน้าที่งดงามของนังเด็กบ้าผู้นี้…เหตุใดนางถึงได้งดงามเช่นนี้แม้ว่าตอนนี้หน้าของนางจะซีดเซียวมากก็ตาม ไป่เหลียนคิด ดวงตาฉายแววอำมหิตขึ้นมาอีกครั้ง "เด็กน้อยอย่างเจ้า ช่างงดงามเสียจริงหากว่าความงามของเจ้าเป็นของข้าคงจะดีไม่น้อย ฮ่าฮ่าฮ่า!" นางพูดขึ้นมา พลางพยักหน้ากับความคิดของตัวเอง และคิดหาทางที่จะใช้ประโยชน์จากความเยาว์วัยนี้ให้ได้"ข้ารู้ว่าท่านกำลังทำผิด" เฟิงหย่าเสวี่ยตอบเสียงมั่นคง มือยังคงกำเข็มเงินแน่น "ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด การทำร้ายผู้บริสุท
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!
บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!จวงหลิวอวี้จ้องมองเหตุการณ์ที่เบื้องหน้าอย่างแน่นิ่ง สายตาของนางจับจ้องเฟิงหย่าเสวี่ยที่ยกพู่กันชิงหลงขึ้นมา เสียงหัวใจเต้นหนักหน่วงในอกบอกให้นางรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก นางรีบพุ่งตัวเข้าหาหลานสาวทันที มือแข็งแรงคว้ามือที่กำพู่กันไว้แน่นก่อนที่จะทันได้วาดอะไรลงในอากาศ“อะไรก็ตามที่เจ้าคิดจะทำและเสียสละ...จงหยุดมันเดี๋ยวนี้!!!” จวงหลิวอวี้เอ่ยเสียงดัง สายตาของนางเต็มไปด้วยความกังวลและห่วงใยเฟิงหย่าเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมองป้าจวง ดวงตาคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความรักและเคารพที่นางมีต่อผู้ที่คอยปกป้องและดูแลมาตลอด ทว่าในแววตานั้นกลับแฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง“ท่านป้า...” เฟิงหย่าเสวี่ยพูดเสียงสั่น ดวงตาเริ่มเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา “ข้าขอโทษ...” คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความอาลัยจวงหลิวอวี้มองหลานสาวอย่างตกตะลึง นางยื่นมือไปจับใบหน้าของเฟิงหย่าเสวี่ย “เสวี่ยเออร์... เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เจ้าคือความหวังของตระกูลเฟิง! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเสียสละตัวเองเด็ดขาด เจ้านึกถึงท่านแม่และน้องชายของเจ้าสิพวกเขาจะเป็นอย่างไร หากว่า
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน
บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน"และนี่คือผลงานชิ้นเอกของข้า!" ไป่เหลียนผายมือไปที่เด็กๆ "พิษที่ไม่เพียงทำลายร่างกาย แต่ยังบดขยี้จิตวิญญาณ ทำให้พ่อแม่ต้องเห็นลูกของตัวเองกลายเป็นเครื่องมือสังหาร! ความทรมานทั้งผู้ใช้และผู้ถูกใช้ นี่คือสิคือสิ่งที่เรียกว่าพิษที่ดีที่สุดที่ที่ข้าสามารถสร้างขึ้นมาได้ ไม่เพียงทำลายหนึ่งแต่ทำลายได้ทั้งครอบครัวฮ่าฮ่าฮ่า!" เสียงหัวเราะของนางดังลั่นไปทั่วเฟิงซินซินร้องไห้จ้า มือน้อยๆ กำพู่กันแน่นดวงตาเล็กๆ ของนางมองไปที่เหล่าเด็กๆ ที่ถูกทำให้กลายเป็นหุ่นเชิดเป็นร่างที่ไร้ชีวิต"นางสละความเป็นมนุษย์... แลกกับพลังแห่งความชั่วร้าย ยิ่งมีผู้ถูกพิษตาย พิษก็ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งมีผู้ทุกข์ทรมาน พิษก็ยิ่งร้ายกาจ... วงจรแห่งความชั่วร้ายที่ไม่มีวันสิ้นสุด!"จวงหลิงเฟิงสะท้านเฮือก "นี่มัน... เกินกว่าที่มนุษย์คนใดจะทำได้ไป่เหลียนเจ้านี่มันกู่ไม่กลับจริงๆ ไม่เคยสำนึกถึงความผิดของตัวเอง..""ฮ่าฮ่าฮ่า!!!นี่เจ้ารู้ได้อย่างไรเพื่อนรักว่าข้าไม่ใช่มนุษย์แล้ว!" ไป่เหลียนตะโกนก้องและหันมาจ้องมองเพื่อนรักในอดีตที่ได้กลายมาเป็นศัตรูคู่แค้น และเพราะความแค้น
