Se connecterShare
บทที่ 26 เหลียนฮวาแม่ดอกบัวขาว
Dernière mise à jour:
2024-12-13 13:51:27
Related chapter
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 27 ไข่มุก
บทที่ 27 ไข่มุกเรื่องราวของครอบครัวของท่านเจ้าเมืองก็ดำเนินไปตามครรลอง ใครที่ควรจะถูกวางยาพิษก็ถูกวางยาพิษไป ใครที่ยังโง่เง่าเป็นควายก็เป็นควายไป แต่เช้าวันนี้ครอบครัวของเจียงหย่าเสวี่ยนั้นก็เริ่มปรึกษากับผู้คุ้มทั้งสองที่พวกนางรั้งไว้เพื่อที่จะได้ปรึกษากับพวกเขา โดยท่านแม่เจียงหย่าเสวี่ยพร้อมด้วยป้าจวงกำลังนั่งสนทนากับผู้คุ้มทั้งสองซึ่งเป็นชายฉกรรจ์ที่มากความสามารถในการป้องกันและต่อสู้ ที่คุ้มครองความปลอดภัยในการย้ายถิ่นฐานครั้งนี้ของตระกูลเจียง พวกเขามีความชำนาญและภักดีอย่างยิ่ง และเจียงซิ่วเหยาก็ต้องการที่จะให้พวกเขาอยู่ช่วยคุ้มกันที่โรงงานที่พวกนางกำลังจะสร้างที่เมืองแห่งนี้ "พวกท่านล่ะ มีความคิดจะอยู่ช่วยงานกับพวกข้าต่อหรือไม่" เจียงซิ่วเหยามองผู้คุ้มกันที่นั่งอยู่ตรงหน้าหลังจากที่นางได้เอ่ยถามว่าพวกเขาต้องการจะทำงานกับพวกนางหรือไม่ นางมีรอยยิ้มบนใบหน้าเอ่ยวาจาเบาๆ กับพวกเขา "ข้ารู้ว่ามันเป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ เพราะพวกท่านก็ล้วนเป็นคนเมืองหลวง แต่ข้าก็อยากให้พวกท่านได้พิจารณาดู เรากำลังจะตั้งหลักกันที่นี่ และเราจะสร้างบ้าน สร้างโรงงานผลิตสินค้าที่นี่ พวกเราต้องการคนจ้างคนดู
Dernière mise à jour : 2024-12-13เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 28 เก็บคนได้จากลำธาร
บทที่ 28 เก็บคนได้จากลำธารท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมายังลำธารใสสะอาด เสียงน้ำที่ไหลกระทบหินก้องสะท้อนให้ความรู้สึกสงบ ลำธารนี้เต็มไปด้วยหินขนาดเล็กและพืชน้ำที่เขียวขจี เจียงหย่าเสวี่ยและป้าจวงกำลังนั่งเก็บหอยมุกที่พบในลำธาร แต่ละตัวมีเปลือกเงาวาวที่สะท้อนแสงแดดเล่นสีรุ้ง นางจึงไม่สามารถห้ามความตื่นเต้นได้"ป้าจวง ดูสิ! หอยมุกพวกนี้ช่างสวยจริง ๆ!" เจียงหย่าเสวี่ยเอ่ยด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความตื่นเต้นป้าจวงยิ้มและพยักหน้า "ใช่เจ้าค่ะคุณหนูเล็ก หากว่านำไปขายน่าจะทำเงินไม่น้อยทีเดียว โดยเฉพาะสีแดงและสีม่วง เป็นสีที่หาได้ยากมากจริง ๆ" นางมีความคิดว่าหากนำไปฝากให้หลงจู๊ฟู่เสี่ยวหานประมูลน่าจะได้เงินไม่น้อยทั้งคู่ช่วยกันเก็บหอยมุกใส่ตะกร้ามิติของป้าจวง ทั้งสองตั้งใจว่าจะเก็บเท่าที่เห็นอยู่ตรงหน้า ส่วนที่เหลือก็ค่อยมาเก็บในวันหลัง และหากว่าพวกนางสามารถซื้อภูเขาลูกนี้ได้ พื้นที่ทั้งหมดก็จะเป็นของพวกนาง ถึงตอนนั้นจะมาเก็บเมื่อไหร่ก็ได้แล้ว อย่างไรก็ตาม ระหว่างที่เจียงหย่าเสวี่ยก้มลงเก็บหอยอยู่นั้น นางก็มองเห็นสิ่งหนึ่งอยู่ตรงมุมลำธารที่ลึกกว่าเดิม"ป้าจวง ดูนั่น!" เจียงหย่าเสวี่ยชี้ไปท
Dernière mise à jour : 2024-12-13เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 29 สินบน
บทที่ 29 สินบนย้อนไป 1 เดือนก่อนหน้าในยามราตรีที่เงียบสงบ ภายในห้องลับของโรงเตี๊ยมในเมืองหลวง ไฟโคมที่แขวนอยู่บนผนังส่งแสงวูบวาบทำให้เงาสะท้อนของคนสองคนที่กำลังเจรจากันเคลื่อนไหวตามจังหวะของไฟที่แกว่งไปมา เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นจากห้องนั้น ชายทั้งสองนั่งประจันหน้ากันที่โต๊ะไม้เก่าแก่ กลิ่นไม้เก่าอบอวลผสมกับกลิ่นอายแห่งความลับที่ทำให้บรรยากาศน่าอึดอัดเจียงเฉินนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางที่ดูมั่นคง ดวงตาของเขาจ้องไปยังชายตรงหน้าด้วยความระมัดระวัง ชายที่นั่งตรงข้ามเขาไม่ใช่คนธรรมดา เขาคือพ่อค้ารายใหญ่ของเมืองหลวงที่มีอำนาจในแวดวงการค้าขาย "พ่อค้าใหญ่เซี่ยจง" ชายผู้ถูกลือว่าไม่มีสิ่งใดที่เขาไม่สามารถซื้อได้ ถ้ามีทองคำมากพอพ่อค้าเซี่ยจงยิ้มแย้มอย่างมีเลศนัย มือที่สวมแหวนทองขยับไปหยิบถุงหนังขนาดใหญ่จากด้านข้างแล้ววางลงบนโต๊ะ เสียงเงินตำลึงในถุงดังก้องเบา ๆ ราวกับเสียงเรียกที่เย้ายวนใจ เจียงเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่มือของเขาเอื้อมไปสัมผัสถุงนั้นก่อนที่จะค่อย ๆ เปิดมันออก ภายในเต็มไปด้วยเหรียญตำลึงที่ส่องแสงสีเงินสุกใส"ท่านเสนาบดีเจียงเฉิน ข้านำสิ่งนี้มาเพื่อเป็นการขอบคุณล่วงหน้าสำหรับค
Dernière mise à jour : 2024-12-13เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 30 แผนสังหารที่ล้มเหลว
บทที่ 30 แผนสังหารที่ล้มเหลว“บัดซบ!!!”"เพี๊ยะ!!!"“เพี๊ยะ”เสียงตวาดดังลั่นพร้อมกับฝ่ามือที่ฟาดเข้าที่ใบหน้าของคนสนิท ภายในห้องหนังสือขนาดใหญ่ของจวนตระกูลเจียง ดวงตาของเสนาบดีเจียงเฉินแดงฉานด้วยความโกรธ พ่อบ้านและบ่าวรับใช่คนสนิท ต่างตัวสั่นเทา หมอบกราบลงกับพื้น หวังเฟิงและหวังหยู๋ ลูกน้องมือขวาของเขาทั้งสองต่างสั่นสะท้าน เมื่อเผชิญกับความโกรธของเจ้านาย ภาพลักษณ์ของเสนาบดีเจียงเฉินที่แสนสุภาพและมีรอยยิ้มอ่อนโยนในยามปกติได้หายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงชายวัยกลางคนที่เต็มไปด้วยความเดือดดาลอย่างไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้“พวกเจ้ามันเลี้ยงเสียข้าวสุกจริง ๆ แค่สังหารชินอ๋องที่มีองครักษ์ติดตามไม่กี่คนก็ยังทำไม่ได้! ข้าจะเก็บพวกเจ้าไว้ทำไม ถ้าใช้การไม่ได้เลยแบบนี้!”เสียงของเจียงเฉินดังก้องราวกับฟ้าผ่า ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว มือใหญ่ตบหน้าหวังเฟิงอย่างแรงจนเสียงดังไปทั่วห้องอีกครั้งหวังเฟิงกัดฟันอดกลั้น ความเจ็บปวดจากการถูกตบไม่มีสิ่งใดเทียบได้กับความหวาดกลัวในใจ เขายังคงคุกเข่าอยู่กับพื้น ก้มหน้าแนบพื้น ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา“เรียนนายท่าน ในกลุ่มขององครักษ์นั้น...
Dernière mise à jour : 2024-12-13เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 31 การต่อรอง
บทที่ 31 การต่อรองทางเมืองหลวงส่งมือสังหารจำนวนมากมาเพิ่มอย่างลับๆ ทางแม่ทัพซู่หลิงและเหล่าองครักษ์ต่างก็เร่งค้นหาร่างของชินอ๋องอยู่ในป่าอย่างเร่งด่วน ส่วนชายปริศนาที่เจียงหย่าเสวี่ยและป้าจวงช่วยชีวิตและเก็บมาได้ กำลังพักรักษาตัวอยู่ในเรือนไม่ได้รับรู้ถึงการตามหาและตามล่าตัวเองแต่อย่างใดวันนั้นหลังจากที่ป้าจวงและเจียงหย่าเสวี่ยกลับมาจากดูที่ดินพร้อมเก็บชายหนุ่มปริศนาผู้บาดเจ็บสาหัสและความจำเสื่อมมาด้วย 1 คน ตอนนี้เขาพักอยู่ที่เรือนรับแขกที่มีเหลืออยู่ 1ห้องพอดี หลังจากที่เจียงหย่าเสวี่ยเข้าไปดูอาการของเขาและเห็นว่าไข้ลดลงแล้ว เพียงแต่ว่าแผลที่ศีรษะยังน่าเป็นห่วงอยู่นางจึงให้เขาพักผ่อน และให้อาหานค่อยดูแล จากนั้นทั้งสามก็ปรึกษากันว่า ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกนางต้องไปชำระเงินและจัดการเรื่องการตั้งตระกูลตามที่ได้แจ้งให้ท่านเจ้าเมืองทราบไว้ก่อนหน้านี้ ให้เรียบร้อยเสียที วันนี้พวกนางจึงจะเข้าไปทำสัญญาซื้อขายที่ดินกับทางเมืองอวี้ไห่และเจียงหย่าเสวี่ยยังบอกกับท่านแม่ของนางว่านางต้องการภูเขาด้านหลังนั้นเพิ่มและได้ให้ท่านแม่ดูเหตุผลที่นางอยากได้ ซึ่งเมื่อเห็นไข่มุกหลากสีสันส่องประกายอยู่ ท่านแม่พ
Dernière mise à jour : 2024-12-14เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 32 จ้างแรงงาน
บทที่ 32 จ้างแรงงานเย็นวันนั้นหลังจากที่เจียเฟิงซิ่วเหยา เจียงหย่าเสวี่ย ซึ่งต่อไปจะเรียกแซ่ของตัวเองว่าเฟิง นั้นก็กลับมาปรึกษาการเรื่องที่ดินใหม่ทันทีเฟิงซิ่วเหยานั้นเสนอให้เริ่มทำรั้วและทำความสะอาดพื้นที่ได้เลย เพราะว่าตอนนี้นั้นใกล้ที่จะเข้าหน้าหนาวแล้ว และเท่าที่จำได้ท่านแม่ของนางบอกว่าหน้าหนาวของที่นี่นั้นหิมะตกหนักมากและยาวนานถึง 3 เดือนที่เดียวหากว่าช้าไปกว่านี่การสร้างบ้านและโรงงานของพวกนางอาจจะมีปัญหาได้ ป้าจวงที่นั่งฟังก็เห็นด้วยเช่นกันเฟิงหย่าเสวี่ยนั้นเห็นด้วยเรื่องการทำรั่วและการปรับทำความสะอาดที่ดิน ส่วนเรื่องการสร้างบ้านนั้นนางเสนอท่านแม่และป้าจวงอีกอย่าง นั้นคือ นางคิดว่านางจะวาดมันออกมาเลยเพราะว่านางมีแบบที่ต้องการในใจแล้ว แต่หากว่ามีคนสงสัยหรือถามก็ให้ป้าจวงเป็นคนตอบคำถามพวกเขาแทน…ป้าจวง……..อีกแล้วรึคุณหนู!!!อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาถึงเรื่องที่ว่าตอนนี้พวกนางมีแต่ผู้หญิงเด็ก แม่ลูกอ่อน คนเจ็บที่ไม่รู้ที่มาที่ไป และคนชรา (ที่ไม่ชรา) ทำให้ท่านแม่นั้นพยักหน้าเอาตามที่ลูกสาวบอก เพราะว่าจะให้รอคนคุ้มกันจากเมืองหลวงนั้นหากว่าพวกเขาตกลงที่จะมา มันก็ต้องใช้เวลาอยู่ดีและ
Dernière mise à jour : 2024-12-14เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 33 รับคนพิการและเด็กทำงานด้วย
บทที่ 33 รับคนพิการและเด็กทำงานด้วยยามเช้าของวันที่อากาศสดใส ลุงจงนายทหารผ่านศึกผู้พิการจากสงคราม มายืนแอบมองการจ้างงานของตระกูลเฟิงอย่างลับๆ หัวใจของเขาหนักอึ้ง จากการถูกปฏิเสธเมื่อวานนี้ แม้จะพยายามแล้ว แต่เมื่อเจ้าหน้าที่ศาลาว่าการเห็นว่าเขาพิการพวกเขาจึงไม่ให้เขาลงชื่อทำให้ลุงจงผิดหวังมากพอสมควร แต่ทว่านี่ก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเสมอมา นั้นคือการถูกปฎิเสธนั้นเอง และที่ยืนอยู่กับเขาเป็นกลุ่มเด็กชายที่มีอายุประมาณ 8 - 10 ปี เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าพวกเขาเด็กไปเลยไม่ให้ลงชื่อเช่นกันแต่ว่าทางเจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้ปิดโอกาสเขาบอกว่าหากว่าพรุ่งนี้พวกเขาลองไปดูก็ได้ ไม่แน่ว่าทางนายจ้างอาจจะมีงานอย่างอื่นให้พวกเขาทำ ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ต้องการงานต้องการเงินทั้งนั้นพวกเขาหน้าที่ก็ไม่อยากที่จะตัดโอกาสใครแต่พวกเขาก็ไม่อยากจะตัดสินใจโดยพลการ กลุ่มลุงจงและเด็กๆ 10 กว่าคนจึงยืนมองพวกชาวบ้านที่ต่อแถวรับอาหารอยู่ไกลๆ ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายถึงแม้ว่าพวกเขาจะแอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นคนงานที่ได้มีรายชื่อต่างก็กัดกินซาลาเปาไส้เนื้อกันอย่างเอร็ดอร่อยเฟิงหยวนเจี๋ยนายท่านเจ้าตระกูลเฟิง เดินไปมาด้วยความกระตือรือร้น ใ
Dernière mise à jour : 2024-12-17เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 34 เซรุ่ม
บทที่ 34 เซรุ่มเมื่อชาวบ้านได้รับมอบหมายงานจากเจ้าหน้าที่ศาลาว่าการพวกเขาต่างก็แยกย้ายกันไป กลุ่มที่ต้องตัดไม้ล้วนเป็นชายฉกรรจ์มีแรงเยอะก็แยกออกไป กลุ่มคนแก่และเด็กก็แยกออกไป ส่วนกลุ่มที่อาสาเป็นแม่ครัวที่เฟิงหย่าเสวี่ยให้แยกออกมา นั้นตอนนี้พวกนางทั้ง 20 คนต่างก็รอว่านายหญิงจะให้พวกนางทำอาหารอะไรเป็นมื้อเที่ยง เฟิงหย่าเสวี่ยให้อาหงไปเรียกเหล่าแม่บ้านมาที่บริเวณที่พวกนางจะตั้งเป็นโรงครัวที่ได้กางเต้นท์ ตั้งโต๊ะวางอาหารสด เครื่องปรุงเอาไว้มากมายเมื่อชาวบ้านมาถึงบริเวณที่ตั้งโรงครัวที่ทางตระกูลเฟิงจัดเตรียมไว้ พวกเขาต่างก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ภายในบริเวณที่จัดให้เป็นโรงครัวนั้นเต็มไปด้วยเนื้อหมูสดใหม่ที่หั่นเป็นชิ้นใหญ่ ไก่ที่ถอนขนแล้วกองเป็นภูเขาเล็กๆ อยู่บนภาชนะขนาดใหญ่ และอาหารทะเลสด ๆ ทั้งกุ้ง หอย ปู ปลา ซึ่งเฟิงหย่าเสวี่ยได้ซื้อมาจากชาวบ้านในเมืองอวี้ไห่ นอกจากนี้ยังมีผักสด ๆ เป็นตะกร้าใหญ่ ๆ เรียงรายเอาไว้เต็มพื้นที่ไปหมด"นี่... นี่มันอาหารที่พวกเราจะได้ทำกินเองหรือ?" ป้าถิงที่เป็นหนึ่งในแม่ครัวมือฉมังของเมืองอวี้ไห่เอ่ยขึ้นมา"ใช่เจ้าค่ะท่านป้า " เฟิงหย่าเสวี่ยต
Dernière mise à jour : 2024-12-17
Latest chapter
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...
ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...“…อา อื๊อ อี้หลง”เจิ้งอี้หลงใช้ความจัดเจนดูดดุนปลายลิ้นกับทรวงอกอวบสวยทำให้นางแอ่นหน้าอกขึ้นมาด้วยเสียวซ่าน ขณะที่มืออีกข้างก็เขี่ยคลึงเล่นไปที่ปลายถันที่ยังว่างอยู่จนยอดแข็งชันสู้มือหญิงสาวส่ายร่างบิดไปมาบนที่นอนด้วยด้วยความกระสันซ่าน อารมณ์ปรารถนาของนางถูกปลุกเร้าจนตื่นเพริศ เนื้อตัวเร่าร้อนไปหมดนางปรารถนาเขาจริงๆ ส่วนเจิ้งอี้หลงนั้น เมื่อหญิงสาวตอบสนองและไม่หวงเนื้อหวงตัว เขาจึงจัดเต็มตามอารมณ์ที่เก็บกดไว้ ริมฝีปากของเขาหยอกเย้าดูดดุนอยู่ที่ปลายถัน ส่วนมือก็บีบเค้นปทุมถันอวบใหญ่แรงขึ้นจนผิวขาวๆ เริ่มเป็นจ้ำสีแดงตามรอยมือและปาก จนเมื่อเขาละริมฝีปากจากปลายถันก็เล็มไล้ไต่ลงมาที่เนินหน้าท้อง แล้วซุกไซ้จมูกและปากอยู่ที่สะดือสวย ก่อนจะใช้นิ้วเลื่อนลูบไปที่เนินเนื้อโหนกนูนที่บิดส่ายอยู่ใต้ร่างเขา“อ๊า…อี้หลงค่ะ ฉัน..”หญิงสาวสะดุ้งเฮือกขึ้นมา แล้วจับข้อมือชายหนุ่มไว้ เจิ้งอี้หลงยกยิ้มที่มุมปากและค่อยดึงมือของเขาออก และยกมือของนางมาจูบและรวบดูดปลายนิ้วเล็กเรียวแสนสวยนั้นเสียเลย เฟิงหย่าเสวี่ยตัวอ่อนระรวย ไม่มีแรงที่จะห้ามปรามเขาเสียแล้ว… (เฮ้อช่าง
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1
ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1ค่ำคืนอันสดใสในฤดูใบไม้ผลิ ท้องฟ้ายามราตรีเหนือพระราชวังต้าหมิงสว่างไสวไปด้วยแสงประกายของดอกไม้ไฟที่พุ่งขึ้นสูง สาดส่องท้องฟ้าด้วยสีสันอันตระการตา เสียงเพลงบรรเลงจากเครื่องดนตรีพื้นบ้านผสมผสานกับเสียงปรบมือและเสียงหัวเราะของเหล่าประชาชนที่มารวมตัวกันอย่างคับคั่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขและความปลื้มปีติภายในพระราชวังงานเฉลิมฉลองครบรอบ 5 ปีแห่งการครองราชย์ของฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงกำลังดำเนินไปอย่างยิ่งใหญ่ ท้องพระโรงอันวิจิตรตระการตาประดับประดาไปด้วยโคมไฟหลากสี เสนาอำมาตย์และขุนนางจากทั้งแคว้นต้าหมิงและแคว้นต้าโจวต่างมาชุมนุมกันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อร่วมแสดงความยินดีและสรรเสริญความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของสองแคว้นฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงประทับบนบัลลังก์แกะสลักมังกร พระพักตร์เปี่ยมด้วยความสุขและความภาคภูมิใจ ขณะที่เฟิงฮองเฮา หรือเฟิงหย่าเสวี่ยนั่งเคียงข้างพระสวามี สวมอาภรณ์สีเหลือทองประดับประดาอย่างงดงามสมเกียรติสะท้อนความงดงามหยดย้อยของนางอย่างชัดเจน แววตาของนางแสดงถึงความมุ่งมั่นและความรักและความเมตตาที่มีต่อแผ่นดินและประชาชน"กระหม่อมขอกราบบังคมทูล" เสนาบดีอาวุ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุค
ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุคภายในห้องผ่าตัดขนาดกลางที่ถูกดัดแปลงอย่างพิถีพิถัน แสงจากโคมไฟหลากดวงส่องรวมตรงกลาง เผยให้เห็นเตียงผ่าตัดที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ บนเตียงมีชายชราผู้สูญเสียขาจากสงครามนอนหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยาชา รอบข้างเต็มไปด้วยเครื่องมือแพทย์ที่ดูแปลกตาสำหรับแพทย์จำนวนไม่น้อยในยุคนี้วันนี้ถือเป็นวาระสำคัญที่หลายคนต่างพูดถึง เพราะจะมีการผ่าตัดเพื่อใส่ขาเทียมให้กับผู้ป่วยที่ขาพิการโดยผู้นำการผ่าตัดคือนายท่านเฟิงหยวนเจี๋ย คุณชายหมอเทวดาซึ่งกำลังมีชื่อเสียงขจรขจาย และถือเป็นคุณชายเนื้อหอมมากๆ ผู้หนึ่งของแคว้นต้าหมิง และอีกผู้ยิ่งใหญ่อีกผู้หนึ่งก็คือฮองเฮาเฟิงหย่าเสวี่ย ซึ่งแม้ร่างกายเพิ่งฟื้นตัวได้ไม่นาน แต่ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของนางก็ไม่เป็นสองรองใคร และการผ่าตัดในครั้งนี้ก็เป็นการที่นางต้องการที่จะทำด้วย และวาระสำคัญเช่นนี้ฮ่องเต้ของทั้งสองแคว้นนั้นไม่รอช้าที่จะส่งนายแพทย์มาเพื่อศึกษาดูงาน ซึ่งฮองเฮาเฟิงนั้นก็ยินดีที่จะให้พวกเขาได้เรียนรู้ในการผ่าตัดครั้งนี้ด้วยเหล่าแพทย์ของจากทั้งสองแคว้นคือแคว้นต้าโจวและต้าหมิงรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ทางด้านหลังเพื่อศึกษาขั้นตอนในก
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์
ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์หลังจากที่เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นคืนสติ ข่าวดีนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็วตอนนี้ทั้งประชาชนแคว้นอวี้ไห่และประชาชนแคว้นต้าหมิงต่างก็ความสุขที่ได้รับรู้ว่าเฟิงฮองเฮานั้นได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เมืองอวี้ไห่ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ดอกเหมยท้อบานสะพรั่งทั้งสวนส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ภายในสวนที่จัดแต่งเอาไว้อย่างงดงามนั้นมีเสียงหัวเราะและบทบทสนทนาของคนในครอบครัวเฟิงที่นั่งล้อมวงคุยกันอยู่ เฟิงหย่าเสวี่ยหลังจากฟื้นก็ได้รับการดูแลอย่างดีทั้งจากอาจารย์ของนาง ท่านป้าจวงและเฟิงหยวนเจี๋ยที่มักจะนำยาบำรุงชั้นเลิศที่เขาคิดค้นขึ้นมาสำหรับนางโดยเฉพาะมาให้ดื่มเสมอ ทำให้ร่างก่ายของนางนั้นแข็งแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว สมกับที่นางนั้นได้ตกอยู่ในมือของเหล่าหมอเทวดาจริงๆ"ท่านแม่" เฟิงหย่าเสวี่ยเอ่ยเรียกเฟิงซิ่งเหยาที่กำลังนั่งปักรองเท้าอยู่ในสวนดอกไม้ "ท่านแม่ดูอิ่มเอิบขึ้นมากเลยนะเจ้าคะ" เฟิงซิ่งเหยายิ้มอายๆ ขณะที่มือลูบท้องน้อยที่เริ่มนูนขึ้น"เสด็จพ่อของเจ้านี่สิ... ตั้งแต่รู้ว่าข้าตั้งครรภ์บุตรคนนี้ก็เอาแต่แพ้ท้องแทนข้า กินไม่ได้นอนไม่หลับวิงเวียนอยู่ตลอดเ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)
บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างโรงพยาบาลในยุคปัจจุบัน เฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาที่เคยเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวากลับสับสนเล็กน้อย ราวกับจิตวิญญาณของนางยังคงล่องลอย เธอมองเพดานสีขาวสะอาดและพยายามดึงความทรงจำที่กระจัดกระจายกลับคืนมาเธอถูกพาออกจากโลกแห่งยุคโบราณและกลับมายังยุคปัจจุบัน ร่างกายของนางอ่อนแอแต่หัวใจของนางเต็มไปด้วยความทรงจำอันเจ็บปวด นางนึกถึงผู้คนที่นางได้ช่วยเหลือและเสียสละเพื่อพวกเขา นึกถึงท่านแม่และเจ้าเล็กหากว่าพวกเขารู้ข่าวจะเป็นอย่างไรนะ…คงจะเศร้าเสียใจอย่างแน่นอน..ไหนจะป้าจวงที่จะต้องรู้สึกผิดที่ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือนางได้ จากนั้นน้ำตาไหลของนางก็ออกมาเงียบๆ ขณะที่นางพึมพำชื่อคนที่คุ้นเคยจากโลกอีกใบหลังจากนั้น เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นตัวและกลับไปดำเนินชีวิตในฐานะจิตรกร นางใช้ศิลปะในการแสดงความรู้สึกและความทรงจำจากอดีต ทุกภาพที่นางวาดล้วนเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการเสียสละและความหวัง นางกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียง ผู้คนต่างหลงใหลในผลงานของนางโดยไม่รู้ว่านั่นคือเศษเสี้ยวของชีวิตที่นางเคยผ่านพ้นมา แต่ทว่าพู่กันชิงหลงที่เธอใช
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?
บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?“จบแล้ว...” เฟิงหย่าเสวี่ยพึมพำ เสียงแผ่วบางราวกับสายลมที่พัดผ่านใบไม้ร่วง ร่างบางของนางค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างช้าๆ ราวกับวิญญาณที่กำลังหลุดลอยไปจากโลกนี้“คุณหลีหนิง!” เสียงของเจิ้งอี้หลงดังขึ้นด้วยความตกใจ พระองค์รีบพุ่งเข้ามาประคองร่างของนางไว้ในอ้อมพระกร พระพักตร์ซีดเผือด น้ำพระเนตรเอ่อคลอ “คุณหลีหนิง! ลืมตาขึ้นมา! อย่าทิ้งข้าไปแบบนี้!”ดวงตาของเฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างยากลำบาก เปลือกตาที่หนักอึ้งเผยให้เห็นดวงตาที่แฝงไว้ด้วยความอ่อนล้าและเศร้าสร้อย ริมฝีปากซีดเผือดสั่นระริก “อี้หลง... ข้า... ข้าเหนื่อยเหลือเกิน...”“ไม่เป็นไร ข้าอยู่ตรงนี้” เจิ้งอี้หลงพูดด้วยน้ำเสียงสั่น มือหนาลูบใบหน้าซีดขาวของนางอย่างอ่อนโยน ราวกับพยายามปลอบประโลมความเจ็บปวดของนาง “เจ้าอย่าพูดแบบนี้ เจ้าจะไม่เป็นอะไร ข้าสัญญา...”เฟิงหย่าเสวี่ยพยายามยกมือที่อ่อนแรงขึ้นแตะใบหน้าที่แสนหล่อเหลาของเจิ่งอี้หลง มือที่เย็นเฉียบสั่นระริกจนเจิ้งอี้หลงรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง “ข้า... ใช้พลังทั้งหมดแล้ว... ทุกหยด... ตอนนี้ข้ารู้สึกเหมือน... เหมือนวิญญาณกำลังหลุดลอย
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!
บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!เฟิงหย่าเสวี่ยถูกกับไป่เหลียนใช้มีดจี้ที่คอและถูกจับเอาไว้ พยายามนิ่งมากที่สุดแม้ว่าตอนนี้นางแmบจะไม่มีแรงที่จะยืนแล้ว ขณะนั้นเองมือขวากำเข็มเงินแน่น สายตาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของอีกตนที่ตอนนี้ทุกคนต่างก็ล้อมไป่เหลียนเอาไว้ ทุกทางส่วนกองทัพเด็กของนางนั้นต่างก็ถูกช่วยเหลือและพาออกจากสถานที่นี้แล้ว ทำให้ตอนนี้กลางลานนั้นมีเพียงนางเท่านั้นที่ยังคงยืนหยัดอยู่พร้อมกับตัวประกันของนางที่เป็นคนที่สำคัญที่สุดด้วย"เจ้าคิดว่าตัวเองจะหยุดข้าได้หรือ?" ไป่เหลียนเอ่ยเสียงเย็น พลางหันมองดวงหน้าที่งดงามของนังเด็กบ้าผู้นี้…เหตุใดนางถึงได้งดงามเช่นนี้แม้ว่าตอนนี้หน้าของนางจะซีดเซียวมากก็ตาม ไป่เหลียนคิด ดวงตาฉายแววอำมหิตขึ้นมาอีกครั้ง "เด็กน้อยอย่างเจ้า ช่างงดงามเสียจริงหากว่าความงามของเจ้าเป็นของข้าคงจะดีไม่น้อย ฮ่าฮ่าฮ่า!" นางพูดขึ้นมา พลางพยักหน้ากับความคิดของตัวเอง และคิดหาทางที่จะใช้ประโยชน์จากความเยาว์วัยนี้ให้ได้"ข้ารู้ว่าท่านกำลังทำผิด" เฟิงหย่าเสวี่ยตอบเสียงมั่นคง มือยังคงกำเข็มเงินแน่น "ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด การทำร้ายผู้บริสุท
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!
บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!จวงหลิวอวี้จ้องมองเหตุการณ์ที่เบื้องหน้าอย่างแน่นิ่ง สายตาของนางจับจ้องเฟิงหย่าเสวี่ยที่ยกพู่กันชิงหลงขึ้นมา เสียงหัวใจเต้นหนักหน่วงในอกบอกให้นางรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก นางรีบพุ่งตัวเข้าหาหลานสาวทันที มือแข็งแรงคว้ามือที่กำพู่กันไว้แน่นก่อนที่จะทันได้วาดอะไรลงในอากาศ“อะไรก็ตามที่เจ้าคิดจะทำและเสียสละ...จงหยุดมันเดี๋ยวนี้!!!” จวงหลิวอวี้เอ่ยเสียงดัง สายตาของนางเต็มไปด้วยความกังวลและห่วงใยเฟิงหย่าเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมองป้าจวง ดวงตาคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความรักและเคารพที่นางมีต่อผู้ที่คอยปกป้องและดูแลมาตลอด ทว่าในแววตานั้นกลับแฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง“ท่านป้า...” เฟิงหย่าเสวี่ยพูดเสียงสั่น ดวงตาเริ่มเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา “ข้าขอโทษ...” คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความอาลัยจวงหลิวอวี้มองหลานสาวอย่างตกตะลึง นางยื่นมือไปจับใบหน้าของเฟิงหย่าเสวี่ย “เสวี่ยเออร์... เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เจ้าคือความหวังของตระกูลเฟิง! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเสียสละตัวเองเด็ดขาด เจ้านึกถึงท่านแม่และน้องชายของเจ้าสิพวกเขาจะเป็นอย่างไร หากว่า
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน
บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน"และนี่คือผลงานชิ้นเอกของข้า!" ไป่เหลียนผายมือไปที่เด็กๆ "พิษที่ไม่เพียงทำลายร่างกาย แต่ยังบดขยี้จิตวิญญาณ ทำให้พ่อแม่ต้องเห็นลูกของตัวเองกลายเป็นเครื่องมือสังหาร! ความทรมานทั้งผู้ใช้และผู้ถูกใช้ นี่คือสิคือสิ่งที่เรียกว่าพิษที่ดีที่สุดที่ที่ข้าสามารถสร้างขึ้นมาได้ ไม่เพียงทำลายหนึ่งแต่ทำลายได้ทั้งครอบครัวฮ่าฮ่าฮ่า!" เสียงหัวเราะของนางดังลั่นไปทั่วเฟิงซินซินร้องไห้จ้า มือน้อยๆ กำพู่กันแน่นดวงตาเล็กๆ ของนางมองไปที่เหล่าเด็กๆ ที่ถูกทำให้กลายเป็นหุ่นเชิดเป็นร่างที่ไร้ชีวิต"นางสละความเป็นมนุษย์... แลกกับพลังแห่งความชั่วร้าย ยิ่งมีผู้ถูกพิษตาย พิษก็ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งมีผู้ทุกข์ทรมาน พิษก็ยิ่งร้ายกาจ... วงจรแห่งความชั่วร้ายที่ไม่มีวันสิ้นสุด!"จวงหลิงเฟิงสะท้านเฮือก "นี่มัน... เกินกว่าที่มนุษย์คนใดจะทำได้ไป่เหลียนเจ้านี่มันกู่ไม่กลับจริงๆ ไม่เคยสำนึกถึงความผิดของตัวเอง..""ฮ่าฮ่าฮ่า!!!นี่เจ้ารู้ได้อย่างไรเพื่อนรักว่าข้าไม่ใช่มนุษย์แล้ว!" ไป่เหลียนตะโกนก้องและหันมาจ้องมองเพื่อนรักในอดีตที่ได้กลายมาเป็นศัตรูคู่แค้น และเพราะความแค้น
