LOGINShare
Chapter 6/1
Last Updated:
2025-03-02 21:26:33Chapter 6
[6/1] (หมอชลกันต์ ทอร์ค) “ฮึกก! ฮือออ~ หายไปไหนมา ฮึกก! คนใจร้าย หายไปไหนมา ฮืออ..” “คิดถึงไหม? คิดถึงพี่ เหมือนที่พี่คิดถึงเราไหม หยก....” “ไม่คิดถึง ฮึกก ฮืออ.... ไม่คิดถึงเลย” “หืม? จริงดิ่? ไม่คิดถึงแล้วร้องไห้ทำไม” ปึ่กๆ!! “เป็นห่วง ฮึกก เป็นห่วงจะตายอยู่แล้ว ฮืออ... กลัวไปหมด ฮึก! กลัวว่าพี่จะเป็นอะไรไป” “อย่างนั้นเลย?” “อื้มมม!! 0_0” ผมกำลังยืนดูฉากรักในหนังดราม่าน้ำเน่าอยู่ ขณะที่ทั้งสองคนยืนจูบกันอยู่ตอนนี้โดยที่ยังไม่รู้ตัวเลยว่ามีผมยืนอยู่ตรงนี้ด้วย คนรักเก่าของหยกกำลังกอดเธออยู่ในช่วงค่ำคืนงานนิทรรศการระดับโลก แสงไฟน้อยนิดที่สาดส่องจากด้านในอาคารที่จัดงานมายังสวนที่พวกเรายืนอยู่ เลยอาจจะทำให้พวกเขาไม่ได้สนใจคนมาใหม่อย่างผม ถ้าหากหยกยังรู้สึกกับเขาอยู่หรืออยากกลับไปอยู่กับเขา ผมก็จะยอมน้อมรับความจริงและปล่อยเธอไป จะไม่หลอกตัวเองอีกแล้วแม้ว่าข้างในใจของผมมันจะอยากมีเธออยู่ด้วยก็ตาม “หยก” ผมตัดสินใจเรียกหยกท่ามกลางจังหวะที่ทั้งสองยังยืนกอดกันอยู่ ผมยืนอยู่และกำลังมองไปยังทั้งสองคน ยอมรับว่าใจยังไม่แข็งพอที่จะพูดอะไรออกไป แต่ถ้าผมไม่ยอมจบตอนนี้ คนที่เสียใจอาจจะมีมากกว่านี้หลายคน “พี่หมอ!! 0_0” หยกหันหน้ามามองผมและท่าทีตกใจอย่างสุดขีด เมื่อเห็นว่าเป็นผมที่ยืนอยู่ด้านหลังภัทรกาฬ ก่อนที่หยกจะผลักตัวออกจากคนรักของเธอ “มะ มาได้ยังไงคะ!! คือ.... หยก พี่หมอคะ... ค่ะ..คือ” ผมรู้ว่าตอนนี้หยกคงทำตัวไม่ถูกหรอกว่าจะยังไงต่อ หัวใจของเธอคงอยากไปกับเขาตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอกันแล้ว แต่ในหัวอาจจะกำลังแคร์ความถูกต้องอยู่ เพราะเราก็ยังอยู่ในสถานะสามีภรรยาตามกฎหมาย ถ้าหยกรู้ความจริงว่าเรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะผมจัดฉาก เธอจะว่ายังไงจะโกรธหรือดีใจผมไม่อาจจะรู้ได้หรอก แต่สิ่งที่ผมทำให้ในตอนนี้เพราะอยากจะให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างที่เธออยากได้มันจริงๆ ที่ผ่านมาเรื่องที่พวกเขาทะเลาะกันหนักหนาสาหัสแค่ไหนผมไม่รู้ ว่าทำไมมันต้องถึงขั้นเลยเถิดทำให้หยกสับสนทุกอย่างไป จนยอมรับข้อเสนอมาแต่งงานกับผม เพียงเพราะอยากหนีความจริงที่เจ็บปวดในครั้งอดีต ทั้งๆ ที่ในใจเธอก็คงไม่อยากจะให้มันออกมาเป็นแบบนี้ ซึ่งผมก็เข้าใจดี และที่ผ่านมาผมเองก็ผิดต่อทั้งสองคนมาก ที่พลัดพรากพวกเขา... เพราะความรักที่แก่ตัวของผมเอง “ไม่ต้องพูดอะไรแล้วหยก พี่เข้าใจตั้งนานแล้ว” “ขอโทษ ฮึกก!! หยกขอโทษ...” “หยกไม่ต้องขอโทษอะไรพี่ทั้งนั้นเลย พี่เข้าใจทุกอย่าง พี่เองที่ยังหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน” ผมเป็นคนฝืนความรู้สึกตัวเองไม่เก่ง แต่ก็ต้องปั้นหน้ายิ้มเอาไว้ ทั้งๆ ที่แววตากลับดูหม่นอยู่ข้างใน ผมเองก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าไม่สามารถทดแทนหรือเป็นตัวแทนของคนที่เธอรักได้อยู่แล้ว คนเรามันต้องแยกแยะได้ว่ารู้สึกดีกับรู้สึกรัก บางทีมันไม่ได้มาคู่กัน หวังว่าครั้งนี้หยกจะตัดสินใจถูก “แต่...” “คุณรู้ใช่ไหม? ว่าผมกับหยกยังรักกันอยู่” ภัทรกาฬคว้าเอวเล็กเข้ามาแนบชิดตัวเอง แล้วหันมามองหน้าผม “ผมรู้” “ฮึกก… ฮืออ ~~” หยกยืนร้องไห้อยู่ตอนนี้ เธอคงจะสับสนอยู่ “ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก ผมขอคุณแค่นี้” ที่พูดแบบนั้นไม่ได้อยากพูดเพื่อให้ตัวเองดูดีขึ้นมา แต่ที่พูดไปก็เพื่อชีวิตครั้งใหม่ของสองแม่ลูกคู่นี้ต่างหาก ที่ผมอยากจะทำให้มันถูกต้องซักที “ผมไม่มีวันทำเธอเสียใจอีกแน่” ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาก็หนักแน่นเอาเรื่องอยู่ ครั้งนี้เขาก็คงจะไม่อยากเสียหยกไปจริงๆ นั่นแหละ “พี่หมอ ฮึกก!” หยกที่เอาแต่ยืนร้องไห้เพราะความรู้ผิดที่มีต่อผม ที่ผ่านผมวางตัวกับเธออย่างเสมอต้นเสมอปลาย เราไม่เคยทะเลาะกันเลย ต่างคนต่างช่วยกันสร้างความสุข ช่วยกันเลี้ยงดูปกป้องด้วยความรัก “ทันทีที่กลับไทย พี่จะเซ็นใบหย่าให้เราทันที อย่าคิดมากเลย.... แค่หยกได้อยู่กับคนที่หยกรักจริงๆ แค่นี้พี่ก็มีความสุขแล้ว” ผมไม่อาจจะโทษว่าเป็นความผิดของใคร เพราะคนเรามันตัดสินใจผิดพลาดกันได้ ความรู้สึกสับสนของหยกในตอนนั้น ที่ตัดสินใจทำในสิ่งที่เธอคิดว่าควรทำ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เลย มันกลับกลายเป็นแผลในใจที่คอยวนเวียนทำให้เธอเจ็บปวดมากกว่าเดิม เมื่อพูดคุยกันจนเกิดความเข้าใจทุกฝ่ายแล้ว หยกได้บอกให้ภัทรกาฬกลับไปก่อน เพราะตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะไปกับเขา ผมและหยกเดินทางกลับถึงที่พัก ที่ตอนนี้มีน้าสาวเฝ้าปกป้องให้อยู่ ก่อนหน้านี้หลังจากที่คนตัวเล็กหายออกมานาน ผมก็โทรบอกให้น้าสาว มาเฝ้าเจ้าก้อนกลมของผมแทน “อ้าว มากันแล้วหรอ?” เราเดินเข้ามายังห้องรับรองแขก ที่ตอนนี้มีน้าสาวนั่งเฝ้าเด็กน้อยที่หลับอยู่ในฟูกเล็ก “หยกต้องขอโทษด้วยนะคะที่ออกไปโดยไม่มีความรับผิดชอบแบบนี้ คุณวาณิการ์เลยต้องมาเดือดร้อนไปด้วยเลย ขอโทษนะคะ” “ไม่เป็นไรเลยจ้ะ ปกป้องน่ารักขนาดนี้ฉันเองก็อยากดูแล” “ขอบคุณคุณน้ามากเลยนะครับ ผมคงไม่รบกวนแล้ว” หลังจากที่น้าสาวของผมกลับไป หยกก็เดินมาอุ้มปกป้องที่นอนในฟูกบนโซฟาเบดของห้องรับรอง ก่อนจะพากันเข้าห้องนอน จัดแจงที่นอนให้เจ้าก้อนเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว จึงเดินออกมาในห้องรับรองอีกครั้งหนึ่ง “พี่หมอคะ” “ถ้าจะมาขอโทษ ไม่ต้องเลยนะครับ พี่พูดไปแล้วว่าไม่เป็นไร เพราะฉะนั้นอย่ารู้สึกผิดเลยนะ” ผมรู้ว่าอีกคนจะพูดว่าอะไร “หยกขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาค่ะ ขอบคุณจริงๆ” “แค่เห็นหยกจะมีความสุขกับคนที่ตัวเองรัก แค่นี้พี่ก็ดีใจมากๆ แล้วครับ” ที่ผ่านมาผมไม่นึกโกรธคนตัวเล็กเลย เรื่องของหัวใจไม่มีใครห้ามหรือบังคับกันได้ เอาเป็นที่ผ่านมาผมไม่เคยเสียใจหรือเสียดายเลยที่ได้ใช้ชีวิตในช่วงเวลาหนึ่งกับผู้หญิงอย่างปิ่นหยก เพราะผมคิดว่าตัวเองก็เต็มที่แล้วเหมือนกัน กริ่งงๆๆ ~~ เสียงโทรศัพท์ของหยกดังขึ้น หน้าจอโชว์เบอร์แปลกที่ไม่มีการบันทึกชื่อเอาไว้แต่เธอก็ยังกดรับสาย “แปบนึงนะคะพี่หมอ” ผมพยักหน้าให้หยกเป็นการอนุญาต ก่อนจะหยิบรีโมทหน้าทีวีมากดเลื่อนช่องหาอะไรดูไปพลางๆ ติ๊ด! “สวัสดีค่ะ?” ถึงแม้ว่าสายตาจะยังมองที่หน้าจอทีวี แต่หูของผมก็ยังแอบฟังใครอีกคนคุยโทรศัพท์ไปด้วย “ใยบัว!!? ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน!? .....แกหายไปอยู่ที่ไหน ห้ะ? รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแกแค่ไหน อยู่ดีๆ ก็หายไปเลย ติดต่อก็ไม่ได้” ใยบัวหรอ? เพื่อนสนิทของหยกคนนั้นหรอกหรอ? โทรมาทำไมกัน... ทั้งๆ ที่สองคนนี้ก็ไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว “จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง เล่นหายไปแบบไม่บอกใครตั้งเป็นปีน่ะ แล้วนี่แกเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม? ไปอยู่ที่นั่นแกทำงานอะไร?” “นั่นเสียงเด็กที่ไหนร้องน่ะ แกเลี้ยงเด็กหรอ?” “ได้สิ ขอแค่แกบอกมา ฉันยินดีจะช่วยแกเสมอบัว” “พี่หมอก็นั่งอยู่ตรงนี้กับฉันเลย แกมีอะไรหรือเปล่า?” “อ้าว! ตัดสายทิ้งซะแล้ว” ผมนั่งพิงพนักอยู่บนโซฟาเบด ทำท่ากดรีโมทเปลี่ยนช่องทีวีไปมา แต่ทุกบทสนทนากลับอยู่ในความสนใจของผม พอได้ยินว่าชื่อใครโทรมาหาหยก “ใยบัวโทรมา?” ผมถามอีกคนไป เพราะได้ยินชื่อที่เธอพูดออกมา “ใช่ค่ะ หายไปตั้งนานติดต่อก็ไม่ได้ นี่ก็เพิ่งจะเห็นโทรมา” “ป่านนี้คงไปเที่ยวไหนสักที่อยู่มั้ง” หยกกลับบ้านที่จันทบุรีบ่อยครั้ง ซึ่งก็มีบ้างที่เธอไปหาเพื่อนสนิทที่ชุมชนท้ายตลาด แต่ครั้งที่ไปบ้านของเพื่อนสนิทหลายเดือนก่อน หยกก็ได้รู้ว่าอีกคนไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว และทางครอบครัวของเธอก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน แต่หยกยังไม่รู้เรื่องว่าผมเคยเจอเพื่อนสนิทของเธอซึ่งก็น่าจะเกือบๆ ปีได้แล้ว ที่ตอนนั้นผมบินไปดูงานที่ภูเก็ต ยังไงซะผมก็ไม่ได้พูดกับเธอให้รับรู้ว่าผมเจอเพื่อนสนิทของเธอแล้ว “ดูเหมือนว่าเธอจะกำลังลำบากนะคะ น้ำเสียงดูไม่มีความสุขเลย เห็นว่าไปทำงานที่ภูเก็ต” “ก็ดีแล้วนี่ครับ” แสดงว่าอีกฝ่ายที่โทรเข้ามาคงจะบอกที่อยู่ให้หยกรู้แล้ว “แต่พี่หมอไม่สงสัยหรอคะ ว่าทำไมจู่ๆ ใยบัวถึงออกจากงานของท่านผู้ว่าฯ กะทันหัน แถมยังหนีไปอยู่ไกลถึงภูเก็ตทั้งที่ไม่บอกอะไรใครเลย” “อาจจะไปหาแฟนที่นั่นรึเปล่า?” ที่เธอย้ายไปกะทันหัน อาจจะเพราะว่าย้ายไปอยู่กับแฟนของเธอก็ได้ ใครจะไปรู้ “ใยบัวไม่เคยมีแฟนค่ะ” “เรื่องของเค้าเถอะครับ หยกรีบเข้าไปนอนเถอะ ....พรุ่งนี้เราต้องกลับโรม” จริงๆ ไม่ใช่เรื่องอะไรของผมเลยที่จะมาสงสัย แต่ก็นั่นล่ะ ....ลึกๆ ก็คิดเหมือนกันกับปิ่นหยก แต่ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วทางที่ดีคนตัวเล็กควรเก็บความสงสัยเอาไว้ก่อนแล้วไปนอน เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้ากลับโรม เห็นว่าภัทรกาฬเองก็จะมาหาเธอและเจ้าก้อนของผมด้วย “ก็ได้ค่ะ อ่อ! หยกฝากพี่โอนเงินให้เพื่อนหยกก่อนได้ไหมคะ? ถ้ากลับถึงไทยหยกจะคืนพี่หมอทันทีค่ะ” หยกบออกผมก่อนจะเดินเข้าห้องนอน “นี่เขาโทรมายืมเงินหยกหรอ?” เป็นเพื่อนประสาอะไร ตอนหายไปไม่บอกไม่กล่าว พอตอนเดือดร้อนกลับโทรมาขอความช่วยเหลือกันอย่างหน้าตาเฉย ผมล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าเธอคิดอะไรอยู่ “ใยบัวคงจะลำบากมากจริงๆ ค่ะ เห็นบอกว่าเลี้ยงเด็ก” “เลี้ยงเด็ก?” ผมทำหน้าสงสัยและขมวดคิ้วไปด้วย “หมายถึงทำงานเลี้ยงเด็กเล็กน่ะค่ะ” “งั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวพี่จัดการให้ หยกรีบไปนอนเถอะครับ” หลังจากพรุ่งนี้เป็นต้นไปปกป้องก็จะได้ไปอยู่กับพ่อแท้ๆ ของเขาแล้ว ผมเองนึกแล้วก็ใจหาย ต่อให้ไม่ใช่ลูกในไส้แต่ผมก็เฝ้าเลี้ยงดูตั้งแต่เขาลืมตาขึ้นมาโลก ทำหน้าที่คนเป็นพ่ออย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่อย่างเดียว คุณหญิงวิมนรัตน์และท่านผู้ว่าฯ ก็รักและเอ็นดูปกป้องมากเสียจนไม่กล้าคิดต่อไปเลย ถ้าหากกลับไทยแล้ว คงจะต้องบอกผู้ใหญ่ให้ทราบเรื่องนี้ และเรื่องที่เรากำลังจะหย่ากัน
Related chapters
เงาใจใบสมรส Chapter 6/2
Chapter 6[6/2]@ภูเก็ต, ประเทศไทยสองแม่ลูกยังคงอยู่ที่ห้องพักของทางโรงพยาบาลจนถึงช่วงดึก คุณหมอเจ้าของไข้ของเด็กหญิงใยไหมมาบอกผู้เป็นแม่แล้วว่า การผ่าตัดสำหรับคืนนี้อาจจะต้องขอเลื่อนออกไปก่อนเนื่องจากทีมแพทย์ยังไม่ได้ข้อสรุปของแผนที่จะทำการผ่าตัดสอดท่อ สำหรับเด็กเล็กขนาดนี้ความเสี่ยงนั้นมีมากมาย ถ้าทุกสิ่งอย่างไม่เอื้ออำนวยหรือติดขัดอย่างใดอย่างหนึ่ง อาจจะส่งผลอันตรายต่อเด็กมาเลยทีเดียวอีกทั้งยังต้องรอศัลยแพทย์จากโรงพยาบาลร่วม ที่เก่งในเรื่องผ่าตัดเข้ามาช่วยอีกแรง ซึ่งคุณหมอวิเชษฎ์ยืนยันว่าหมอผ่าตัดคนนี้จะช่วยให้การรักษาของใยไหมดีขึ้น แต่ก็ต้องรอไปอีกจนถึงพรุ่งนี้ตอนค่ำเหมือนเดิม“แอ่กๆ แอร๋~”เด็กน้อยตัวเล็กยังนอนร้องไห้ในอกแม่ไม่หยุดเป็นระยะหนึ่งแล้ว ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาก็ยิ่งร้องมากเท่าไหร่ น้ำมูกก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น จนมันไปส่งผลกระทบทำให้หายใจลำบากขึ้นไปอีก“โอ๋ๆๆ ... คนดีของแม่ อย่าร้องไห้นะคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้คุณหมอคนเก่งก็มาหาหนูแล้วนะคะ ไม่ร้องๆ ลูก”ผู้เป็นแม่ปลอบลูกสาวตัวน้อยให้ไม่ร้องในอ้อมอกอุ่น ทว่ากลับเป็นเธอเสียเองที่ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาได้ด้วยความที่นึก
Last Updated : 2025-03-02เงาใจใบสมรส Chapter 7/1
Chapter 7[7/1]@ภูเก็ต, ประเทศไทยเวลาล่วงเลยผ่านมาหนึ่งวันเต็มๆ แล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ ใยไหมจะต้องเข้าห้องผ่าตัด ซึ่งคนเป็นแม่อย่างใยบัวมีความกดดันไม่น้อยเลย เธอไม่รู้ว่าผลการรักษาจะออกมาเป็นอย่างไร แต่ก็ได้แต่ภาวนาขอให้นางฟ้าตัวน้อยของเธอปลอดภัย“คุณแม่และญาติรอน้องด้านนอกก่อนนะคะ” เสียงพยาบาลหน้าห้องผ่าตัดบอกทั้งสามคนให้รอด้านนอก“บัวกังวลจังเลยค่ะ”“เจ้าตัวเล็กของพวกเราจะไม่เป็นไรบัว อย่าคิดมากเลยนะครับ”ปรเมทเอื้อมมือมาจับใยบัวเอาไว้แน่น เขาอยากให้เธอไม่กังวลเรื่องการผ่าตัดเกินไป อย่างไรเสียก็ถึงมือหมอแล้ว เจ้าตัวเล็กของพวกเราจะต้องไม่เป็นอะไร“หนูบัว อย่าเครียดเลยนะลูก”“ขอบคุณทุกคนมากนะคะ”ป้ายัชฟินรู้จักกับใยบัวมาปีกว่า ถึงจะไม่มาก ทว่าเธอก็เป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ให้สองแม่ลูก ถ้าหากเห็นใยบัวไม่สบายใจ เธอเองก็อดสงสารไม่ได้เลยจริงๆ20.00 น.ทั้งสามคนยังนั่งตั้งหน้าตั้งตาอยู่หน้าห้องผ่าตัด เป็นเวลาเกือบจะ 2 ชั่วโมงมากแล้วที่นางฟ้าตัวน้อยของพวกเขายังอยู่ด้านในนั้น และยังไร้วี่แววประตูจะเปิดออกมาเลย“น้องบัว.... หนูใยไหมเป็นยังไงบ้าง?” หญิงสาวผู้มาใหม่กึ่งวิ่งกึ่งเดินรีบมาหา
Last Updated : 2025-03-02เงาใจใบสมรส Chapter 7/2
Chapter 7[7/2]ตอนนี้ทุกคนก็กลับบ้านไปพักผ่อนกันหมดแล้ว จะเหลือเพียงแค่ใยบัวที่ยังต้องเฝ้านางฟ้าตัวน้อยของเธออยู่ ตั้งแต่ออกมาจากห้องผ่าตัดจนถึงตอนนี้เจ้าตัวเล็กก็ยังไม่ทันได้รู้สึกตัวเลย คนเป็นแม่อย่างเธอได้แต่ภาวนาขอให้ลูกสาวหายไวๆเธอวาดฝันอนาคตของตัวเองและใยไหมไว้ต่างๆ นานา ถ้าลูกโตขึ้นกว่านี้เธอจะพาลูกไปเที่ยว ไปทานของอร่อยๆ กัน จะพาลูกไปเดินช้อปปิ้งแต่งตัวสวยๆ ให้ลูก เลือกโรงเรียนดีๆ ให้ลูกได้มีโอกาสเหมือนเด็กคนอื่นทุกอย่างที่ลูกอยากได้เธอจะพยายามสนับสนุนเขาเต็มที่ ถึงแม้ครอบครัวของเด็กคนอื่นอาจจะมีพ่อแม่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่เธอเองก็เชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองทำให้ลูกหรือแม้กระทั่งความรักที่มอบให้ใยไหม มันจะช่วยเติมเต็มสิ่งที่เขาขาดหายไปได้แกร่ก!“พี่ปลื้ม!?” เสียงประตูหน้าห้องเปิดออก พร้อมกับปรเมทที่รีบเดินเข้ามาในห้อง คุณแม่ลูกหนึ่งจึงต้องหันไปมองผู้มาใหม่“บัวพี่ลืมมือถือน่ะ จำได้ว่าวางไว้โต๊ะแถวนี้”“อ่อ... นี่ค่ะ บัวเก็บเอาไว้ให้” ร่างบางเดินไปหยิบโทรศัพท์ของอีกคนที่เธอเป็นคนเก็บเอาไว้ให้ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา“ขอบคุณครับ งั้นพี่กลับก่อนนะ”“ขับรถดีๆ นะคะ”เมื่อได้
Last Updated : 2025-03-02เงาใจใบสมรส chapter 8/1
Chapter 8[8/1]“งั้นคุณคงต้องไปฟ้องกันที่ศาลแล้วล่ะค่ะ ยังไงบัวกับลูกก็ไม่มีวันไปกับหมอแน่นอน”ใยบัวขอยื่นคำขาดเพราะอย่างไรเธอก็จะไม่มีวันให้ลูกไปอยู่กับเขา ใช่.... เขาเป็นหมอ เขามีเงิน มีอำนาจเหลือล้นที่อาจจะช่วยให้ใยไหมอยู่สุขสบายได้ตลอดแต่ไม่คิดบ้างหรอว่าที่ผ่านมาเรื่องระหว่างเรามันเป็นแค่ความผิดพลาด ที่เกิดจากการกระทำที่ขาดสติของคนทั้งสองที่ใยบัวต้องคิดแบบนี้ไม่ใช่ว่าอยากกีดกันพ่อกับลูก ต่อให้หมอบอกว่ากำลังจะหย่ากับปิ่นหยกด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ถ้าเขาอยากจะรับผิดชอบเรื่องนี้จริงๆ ก็แค่ออกไปจากชีวิตของพวกเราสองคนแม่ลูก ก็เท่านั้น....อย่าให้ลูกต้องตกเป็นขี้ปากของชาวบ้านเลยว่า มีแม่ไปแอบตีท้ายครัวคนอื่นจนท้องกับสามีชาวบ้าน แบบนี้ใยบัวคิดว่ามีแต่จะวุ่นวายไปกันใหญ่ แล้วเธอจะมองหน้าเพื่อนสนิท และทุกๆ คนได้อย่างไร“คุณอย่าเอาแต่ใจเลย ถ้าลูกโตขึ้นคุณบอกผมได้ไหมว่าแกจะมีชีวิตที่ดีได้ยังไง? คุณบอกผมได้ไหม... ถ้าลูกกลับมาเป็นแบบนี้อีก คุณจะมีปัญญาหาเงินที่ไหนมารักษาแก? ถ้าคุณมี... คุณคงไม่โทรไปหาหยกหรอกจริงไหม? ตอบผมสิบัว”“ฮึก!! ฮือ.... ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าบัวไม่พยายาม ทุกวันนี้ก็พยายามอ
Last Updated : 2025-03-14เงาใจใบสมรส chapter 8/2
Chapter 8[8/2]1 อาทิตย์เต็มๆ ที่ใยบัวใช้ชีวิตอยู่กับลูกที่โรงพยาบาล จนตอนนี้คุณก็ยังอยากให้เจ้าตัวน้อยของเธออยู่ดูอาการก่อนอีกสักสองสามคืนโชคดีที่มีน้ำตาลและปรเมทผลัดกันไปช่วยดูร้านกาแฟให้เธอ หลักๆ ส่วนมากก็จะเป็นน้ำตาลเพราะปรเมทเองเขาก็มีงานประจำที่ยังทำอยู่ส่วนป้ายัชฟินก็จะมาได้เฉพาะแค่ช่วงเย็นหลังจากปิดร้านอาหารเสร็จเท่านั้น ใยบัวถึงจะได้กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านวันนี้ใยไหมอาการดีขึ้นมาหายใจได้โล่งขึ้นจากเดิม ถึงแม้ว่าจะยังมีเครื่องออกซิเจนช่วยก็ตาม อีกไม่นานเธอเชื่อว่านางฟ้าตัวน้อยเยาว์วัยอย่างเข้าเดือนที่ 4 มาหมาดๆ จะต้องหายเป็นปกติหมอวิเชษฎ์ได้คุยกับใยบัวแล้วเมื่อวานนี้ ว่าถึงแม้จะรักษาแล้วก็ยังมีโอกาสกลับมาเป็นอีกได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหายขาดจากโรคนี้ไม่ได้เหมือนกัน“บัวกับตาลลงไปหาอะไรทานไหม? เดี๋ยวพี่จะดูเจ้าตัวเล็กให้เอง” ปรเมทถามสาวๆ ทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่บนโซฟาภายในห้องวันนี้เขากับน้ำตาลปิดร้านให้ใยบัวเร็วกว่าปกติ เพราะขายดีจนของที่สแปร์เอาไว้ยังหมดเกลี้ยง จึงได้มาเยี่ยมหลานเร็วกว่าทุกวัน“ไปไหมบัว พี่ชักจะเริ่มหิวแล้วเหมือนกัน” น้ำตาลดูเหมือนจะหิวมากกว่าใคร
Last Updated : 2025-03-14เงาใจใบสมรส chapter 9/1
Chapter 9 [9/1] หลังจากที่หมอกันต์บุกมาป่วนถึงโรงพยาบาลในหลายวันก่อน จนถึงตอนนี้ใยบัวก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย และใยไหมก็ได้ออกจากโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใยบัวเพิ่งทราบจากคุณหมอวิเชษฎ์ว่าที่แท้จริงแล้วเขากับหมอกันต์เป็นญาติกัน และเขายังบอกอีกว่าเคยเล่าเรื่องเคสของใยไหมให้หมอกันต์ฟัง คุณหมอวิเชษฎ์เห็นว่าใยไหมมีอาการแบบเดียวกับหมอกันต์เมื่อตอนยังเป็นเด็ก พอได้ฟังแบบนั้นแล้วใยบัวจึงเข้าใจที่มาของโรคทางพันธุกรรมของลูกสาวตัวน้อยแล้ว และก็แอบโกรธอีกคนที่ทำให้ใยไหมต้องเป็นแบบนี้ ตอนนี้ใยบัวก็ยังเปิดร้านตามปกติ และมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบร้านไปเล็กน้อย เพราะดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของปรเมทกับเจ้าแม่สาวขนมหวานจะเป็นไปได้ดี ถึงขั้นเอ่ยปากให้น้ำตาลมาทำหน้าที่หุ้นส่วนร้านแทนเขา เนื่องจากปรเมทยังมีงานประจำที่บริษัททัวร์ของตัวเองอยู่ ส่วนใยบัวก็คงจะทำงานที่ร้านได้ไม่เต็มที่เหมือนอย่างเก่า เพราะต้องวิ่งหัวหมุนทั้งสองหน้าที่ไม่ว่าจะเป็นร้านกาแฟที่ต้องดูแลช่วยกันกับน้ำตาล และอีกบทบาทคือการต้องดูแลเจ้าตัวเล็กของเธอควบคู่กันไปด้วย “บัวขึ้นไปดูใยไหมก่อนนะคะพี่ตาล เดี๋ยวให้น้องพราวลงมาช่วยค่ะ”
Last Updated : 2025-03-14เงาใจใบสมรส chapter 9/2
Chapter 9[9/2]1 เดือนต่อมาแล้ววันที่หมอนัดใยไหมก็มาถึง วันนี้หมอวิเชษฎ์มีนัดตรวจร่างกายและเช็คค่าปอดของเจ้าตัวน้อยว่าอยู่ในเกณฑ์ดีหรือไม่ หลังจากการรักษาไปเมื่อเดือนที่แล้ว“น้ำหนักตัวลดลงกว่าเดิมอีกนะครับคุณบัว”“หรอคะหมอ?”“พยายามให้เขาอยู่ในเกณฑ์ปกติอีกหน่อยนะครับ ส่วนเรื่องปอดของน้องเนี่ย มันยังมีจุดเล็กๆ ที่เกิดฝ้าอยู่ครับ อาจจะมีโอกาสกลับมาเป็นอีกรอบได้”“แล้วแบบนี้บัวต้องทำยังไงคะคุณหมอ?”เพิ่งจะรักษาไปแท้ๆ ทำไมใยไหมยังไม่หายขาดสักที ลูกของเธอตัวเล็กแค่นี้เองจะให้ทรมานไปถึงไหนกัน“ถ้าย้ายไปโรงพยาบาลที่มีเครื่องมีที่ทันสมัยกว่านี้ อาจจะช่วยได้ครับ”“ย้ายโรงพยาบาล?”“อย่างที่รู้ๆ โรงบาลของเรา เครื่องมืออาจจะยังไม่มากพอ หมอก็ได้แต่ช่วยเท่าที่ทำได้ แต่โรงพยาบาลเอกชนสมัยนี้ก็เป็นตัวเลือกที่ดีเลยนะครับ ถ้าผมแนะนำก็พอจะมีโรงบาลที่แก้ไขโรคนี้ได้โดยตรงครับคุณบัว”“แล้วลูกบัวจะหายขาดจริงๆ ใช่ไหมคะ? คุณหมอ”ใยบัวชักจะเริ่มเป็นกังวลขึ้นมาอีกแล้ว ทั้งๆ ที่ก็เพิ่งจะรักษาไปทำไมปอดของเจ้าตัวเล็กถึงยังไม่หายขาด สงสารก็แต่ลูกสาวของเธอนี่แหละที่ต้องมาทรมานแบบนี้แล้วจะมั่นใจได้อย่างไรถ้าเกิดว่
Last Updated : 2025-03-14เงาใจใบสมรส chapter 10/1
Chapter 10[10/1]ตื่นเช้ามาวันใหม่ใยบัวมีนัดคุยกับพ่อของใยไหม เธอไม่รู้จักช่องทางการติดต่อชลกันต์หรอก เพียงแต่วันก่อนๆ ที่เธอขอเลขบัญชีธนาคารเพื่อที่จะโอนเงินคืนให้เขา ทว่าอีกคนกลับเขียนมาแค่เบอร์โทรศัพท์ทีแรกใยบัวก็คิดว่าคงจะให้มาเป็นแบบพร้อมเพย์ แต่ลองใส่ตัวเลขสอบหลักเข้าไปในระบบแล้วกลับไม่สามารถโอนใส่หมายเลขนี้ได้ ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนเขียนมาแท้ๆแล้วพอลองเอาหมายเลขสิบหลักนี้ต่อสายไปหาเขาในเมื่อคืนนี้ ก็ยังติดต่อได้แบบปกติดีจนได้คุยนัดหมายกันเรื่องลูกในวันนี้ร่างบางนั่งรออีกฝ่ายที่ร้านกาแฟในส่วนที่เป็นออฟฟิศของตนเอง ฉะนั้นจึงไม่เป็นกังวลเรื่องที่จะกลัวใครอื่นมาได้ยิน และเพราะรู้ว่าไปไหนไกลไม่ได้ มีทั้งร้านและใยไหมที่เธอต้องดูแลอีก โดยสรุปเลยต้องนัดชลกันต์มาร้านของเธอจนกระทั่งสักพักใหญ่ๆ เกือบเย็น ที่ชลกันต์เดินเข้ามาถึงร้านในสภาพที่ใส่ชุดสูทสีโอลด์โรสผูกทักสิโด้สีขาว ทรงผมถูกเซทเนี๊ยบมาอย่างดี ถ้าให้เดาใยบัวคิดว่าคงจะเพิ่งมาจากงานแต่งของปิ่นหยกกับภัทรกาฬตั้งแต่หลายวันก่อนงานแต่งของหยก ใยบัวได้ถูกเพื่อนสาวโทรมาชวนเหมือนกัน ทว่าเธอกลับตอบปฏิเสธไปเพราะเหตุผลหลายๆ อย่าง และมีเหตุผลที
Last Updated : 2025-03-14
Latest chapter
เงาใจใบสมรส special X
Special X[ปกป้อง x ใยไหม]บอสตัน เป็นเมืองที่มีวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยมากกว่าร้อยแห่ง มีนักเรียนต่างชาติมากกว่าหลักแสนคน เมืองนี้ถูกจัดอันดับให้เป็นเมืองที่มีการศึกษาดีที่สุดของโลก และยังเป็นเมืองที่สร้างโอกาสในการทำงานให้แก่เหล่านักเรียนอีกมากมายแน่นอนว่าในบรรดานักธุรกิจในเมืองไทยหลายต่อหลายคน ล้วนอยากส่งเสริมให้ลูกของตนเองนั้นได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด และหนึ่งในตัวเลือกหลักของคนกลุ่มนี้ก็มักจะส่งลูกตนเองมาเรียนกันที่นี่" ปก ดูสิ ตอนนี้ชุดของเพชรเปื้อนไปหมดแล้วเนี่ย เพราะยัยบ้านนอกนั่นคนเดียวเลย เจอกันในคลาสก็ทำให้ฉันหงุดหงิดแล้วนะ นี่ยังจะมาเจอกันข้างนอกอีก หึ่ยย!"สาวสวยร่างระหงรีบกอดแขนออเซาะเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆ หลังจากที่ตัวเองโดนผู้หญิงอีกคนซุ่มซ่ามทำน้ำกาแฟหกเลอะใส่ตัวน้ำเพชรเป็นหญิงสาวชาวไทยที่เติบโตในต่างแดน หล่อนย้ายมาอยู่กับครอบครัวตั้งแต่สมัยยังเด็กแล้ว ทั้งชีวิตของหล่อนได้รับการศึกษาที่ดีจากเมืองนี้มาโดยตลอดจนกระทั่งหล่อนโต ก็ยังคงใช้ชีวิตอยู่ที่บอสตันอีกเช่นเคย เมื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ หล่อนก็แยกย้ายจากเพื่อนเก่าที่เคยเรียนมาด้วยกันสมัยไฮสคูล จะเหลือก็แต่ ‘ปกป
เงาใจใบสมรส special IX Part 2
Special IXpart 2“เข้ามาก่อนก็ได้ครับ” ชลกันต์บอกคนที่เอาแต่ยืนนิ่งเข้าทรงอยู่หน้าประตู ก่อนที่เธอจะได้ยินเสียงและเริ่มขยับตัวตาม“ขอโทษค่ะ รักไม่รู้ว่าอาจารย์หมอมีแขก”ใยบัวมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกันกับผ้าเช็ดหน้าที่เธอคนนี้ถืออยู่ ผ้าผืนนั้นมันคือผืนที่เธอเป็นคนซื้อให้สามีเอง แล้วที่เธอบอกว่าหมอกันต์ลืมเอาไว้ในกระเป๋าของเด็กผู้หญิงตรงหน้า มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน นี่สามีเธอกลายเป็นคนขี้ลืมของไว้ในกระเป๋าคนอื่นได้ด้วยงั้นเหรอ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณ...?”“รักค่ะ คุณคงจะเป็นภรรยาของอาจารย์หมอใช่ไหมคะ? ตัวจริงสวยกว่าในรูปในกระเป๋าตังค์ของอาจารย์อีกนะคะเนี่ย”“กระเป๋าตังค์?” ใยบัวยกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม ขณะที่เด็กผู้หญิงคนนี้ยังยืนพูดอยู่ กลิ่นน้ำหอมของเธอถูกพัดโชยเข้ามาเตะปลายจมูก กลิ่นนี้ที่ใยบัวเคยได้สัมผัสมันมาก่อน มันคือกลิ่นเดียวกันกับที่เคยติดอยู่บนเสื้อเชิ้ตที่เคยซักให้สามี และเมื่อครู่นี้ผู้หญิงคนนี้ยังบอกอีกว่าเคยเห็นรูปของเธอในกระเป๋าเงินของสามีเธออย่างนั้นเหรอเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่?ใยบัวเปลี่ยนอิริยาบถการนั่ง ก่อนจะเดินเข้าหาสามี เธอแตะไหล่หนาเอาไว้มั่นมือ จากนั
เงาใจใบสมรส special IX Part 1
Special IXpart 1“สวัสดีค่ะคุณบัว …แต่งตัวสวยจังเลยนะคะ ดึกแล้วแท้ๆ” นางพยาบาลสาวสวยที่รับหน้ามี่ประจำหน้าห้อทักทายขึ้น เมื่อเห็นว่ามีแขกคนสำคัญของเจ้าของห้องนี้มา“ขอบคุณค่ะ คุณฝน พอดีบัวคิดว่าคุณหมออยู่เวรดึกน่าจะหิว บัวก็เลยทำกับข้าวมื้อดึกแล้วก็รีบเอามาให้ค่ะ”เธอถือปิ่นโตใบเล็กยกขึ้นเล็กน้อยขณะที่คุยอยู่กับพยาบาลหน้าห้องของสามี อันที่จริงเธอก็รู้อยู่แล้วว่าต่อให้ตนเองไม่ทำมา อย่างไรซะสามีของเธอก็ออกไปหาอาหารทานข้างนอกได้อย่างสบายอยู่แล้ว แต่ที่อุตส่าห์ทำมื้อดึกมาให้เขาตอนนี้ ก็เพราะว่าอยากมาให้เห็นกับตาตัวเองมากกว่า ว่าเรื่องที่เธอสงสัยอยู่มันเป็นมาอย่างไรกันแน่“แหม…. ช่างเป็นภรรยาที่เอาใจใส่มากเลยนะคะ แต่คุณบัวคงมาช้าไปแล้วมั้งคะ”“?” ใยบัวยกคิ้วขึ้นสูงเป็นเครื่องหมายคำถาม ขณะที่พยาบาลสาวพูดให้เธอได้เกิดความสงสัย“ก็คุณหมอน่ะ เพิ่งจะเอาไปกินก๋วยเตี๋ยวโต้รุ่งกับน้องรัก เมื่อตะกี้นี้เองค่ะ”“รัก?” เธอไม่คุ้นหูกับชื่อนี้มาก่อนเลย“อ๋อ ก็น้องต้องรัก ที่เป็นเด็กเอ็กเทิร์นของแผนกเราน่ะค่ะคุณบัว คนนี้เก่งใช้ได้เลยนะคะ…. ถ้าไม่เก่งจริงก็คงไม่ได้คำชื่นชมจากปากคุณหมอกันต์ง่ายๆ หรอกค่ะ ค
เงาใจใบสมรส special VIII
Special VIIIหลังจากที่ผ่านพ้นช่วงกลางวันไปแล้ว ก็ถึงเวลาส่งลูกเข้านอนที่ห้องพักของพี่เลี้ยงที่ได้จัดเตรียมเอาไว้ให้ เด็กๆ ดูตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้นอนกับนภา เพราะที่ผ่านมานภาจะมาทำงานที่บ้านของเจ้านายเฉพาะช่วงตอนกลางวันเท่านั้น เธอทำงานแบบไปเช้าเย็นกลับตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ดังนั้นโอกาสที่จะได้นอนกับพี่เลี้ยงในค่ำคืนนี้จึงเป็นคืนพิเศษสำหรับเด็กน้อยทั้งสอง“ป้าภาขา~ วันนี้น้องไหมจะนอนฝั่งนี้นะคะ” พอเข้ามาห้องของพี่เลี้ยงแล้ว เด็กหญิงก็รีบอุ้มตุ๊กตากระโดดขึ้นไปนอนบนเตียงทางฝั่งที่ตัวเองได้เลือกเอาไว้เลย“แอร๊~ อี่ๆ” ส่วนเจ้าหนูใยแก้วก็ไม่น้อยหน้าพี่สาวเลย แม้จะยังไม่ประสีประสาอะไร ทว่าก็ยังอยากจะสื่อสารออกมาเหมือนคนอื่นๆ และเมื่อเห็นพี่สาวขึ้นไปนอนบนเตียงบ้าง ใยแก้วก็อยากจะทำเหมือนอย่างพี่สาว โดยที่ชี้นิ้วเล็กๆ ไปทางอีกฟากมุมของเตียง เป็นการสื่อว่าเจ้าหนูตัวน้อยอยากจะได้พื้นที่ตรงนั้นคนมาส่งเด็กทั้งสองอย่างใยบัวถึงกับอดขำเจ้าตัวแสบไม่ได้ ใยแก้วกำลังมีพฤติกรรมเลียนแบบพี่สาวของตัวเอง ไม่ว่าใยไหมจะทำอะไรหรือพูดอะไรน้องสาวของเธอก็มักจะทำตามเสมอ“บัวฝากด้วยนะคะพี่ภา”“ได้เลยค่ะ คุณบัวไม่
เงาใจใบสมรส special VII
Special VIIชลกันต์ทำตามที่ตนเองรับปากกับลูกเมียเอาไว้ได้อย่างที่พูดจริงๆ เพราะวันนี้เป็นวันที่พวกเขาจะได้เดินทางไปเที่ยวจริงๆ แล้ว เด็กหญิงใยไหมดูเหมือนจะดีใจมากเป็นพิเศษเพราะนานๆ ทีจะได้ไปเปิดหูเปิดตาไกลบ้านตัวเองคราวนี้ชลกันต์ถึงขั้นให้โบนัสพี่เลี้ยงเด็กอย่างนภาเป็นตั๋วเครื่องบินไปกลับ รวมทั้งที่พักแบบฟรีๆ ในครั้งนี้ด้วย เนื่องจากกลัวว่าภรรยาของเขาจะเหนื่อยหากทั้งเที่ยวและยังต้องดูแลลูกน้อยทั้งสองอีก ดังนั้นการพาพี่เลี้ยงเด็กไปด้วยอาจจะเป็นผลดีมากกว่าส่วนเด็กหญิงใยแก้วที่ยังไม่ประสีประสาอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ใหญ่จะพาตนเองไปไหน เพียงแต่เห็นพี่สาวมีท่าทางดีอกดีใจจนออกนอกหน้า เห็นดังนั้นแล้วก็อดตื่นเต้นตามพี่สาวไม่ได้“คิกกๆ คูมแม่ขา~ ทำไมเยาต้องขึ้นเครื่องบินไปคะ? ทำไมเยาไม่ยั่งยดไปอ่า” เด็กหญิงใยไหมหยุดสนใจไอศกรีมในมือของตัวเองก่อนจะตั้งคำถามที่ยังสงสัยมานานแล้ว“เรานั่งรถไปไม่ได้หรอกนะคะ มันไกลมากกก”“ใช่แล้วจ้ะใยไหม” พี่เลี้ยงเด็กพูดเสริมคุณแม่ของเด็กตัวน้อย“ใช่ครับลูก ที่ที่เราไปมีแต่ทะเลภูเขาล้อมรอบ พ่อขับรถไปเองไม่ไหวหรอกนะครับ”“อ๋อออ อย่างงั้นเองหยอ”“ครับ”ชลกันต์นึกขำก
เงาใจใบสมรส special VI
Special VIหลายวันถัดมาหลังจากที่ชลกันต์กลับบ้านดึกวันนั้น ใยบัวก็เริ่มตงิดในใจมากขึ้นแล้ว วันนี้โชคดีที่ใยไหมไปโรงเรียนและเจ้าตัวเล็กก็ไปนอนกับคุณยายที่จันทบุรีแล้ว กว่าจะกลับกรุงเทพฯ ก็น่าจะตอนเย็นเลยคุณแม่ลูกสองจึงถือโอกาสเข้ามาตรวจสอบความเรียบร้อยภายในโรงพยาบาลของสามี อันที่จริงในวันแต่งงานนอกจากสินสอดทองมั่นที่เธอควรจะได้แล้ว คุณหญิงและท่านผู้ว่าฯยังมีเมตตากรุณายกหุ้นส่วนในเครือโรงพยาบาลในเธอได้มีสิทธิ์เป็นเจ้าของร่วมอีก ซึ่งเธอเองก็ซาบซึ้งน้ำใจของพ่อกับแม่สามีเป็นอย่างมากวันนี้ร่างบางแต่งตัวด้วยชุดออกแนวเป็นทางการสักหน่อย เพราะมีคุยธุระกับคุณหญิงวิมลรัตน์และคุณหมอตุลา เรื่องสาขาในเครือที่ต่างจังหวัดอีกด้วย เพราะเห็นว่าจะลงทุนซื้อเครื่องมือการแพทย์แบบใหม่เพิ่มอีกทุกสาขาดังนั้นในฐานะหุ้นส่วนสำคัญที่เจ้าของโรงพยาบาลให้เกียรติคนอย่างเธอก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด อีกทั้งถ้าหากเด็กน้อยที่บ้านโตขึ้นจนดูแลตัวเองกันได้แล้ว เธอก็อยากจะเข้ามาทำงานช่วยกิจการครอบครัวบ้าง“หนูบัวจ้ะ แม่คิดว่าเครื่องมือแพทย์ของบริษัทที่ตาตุลย์เสนอมาให้มันก็ราคาค่อนข้างสูงมากเลยนะ หรือหนูคิดว่าไง?” แม่สามีทั
เงาใจใบสมรส special V
Chapter V“วันนี้จะลงมือซักผ้าเองเลยเหรอคะคุณบัว?” สาวใช้คนเดียวเอ่ยถามภรรยาของเจ้าของบ้าน เมื่อเห็นว่าเธอกำลังถือตะกร้าผ้าลงมาด้านล่างทางห้องซักล้างเดิมทีใยบัวและนภาต่างก็ช่วยเรื่องงานบ้านกันเสมออยู่แล้ว เพราะใยบัวเองก็ไม่ได้ทำขนมส่งลูกค้าอย่างเช่นเคยเนื่องจากต้องมีเวลาให้ลูกๆ ทั้งสองคนมากกว่านี้“ชุดทำงานของคุณหมอน่ะค่ะพี่ภา ไม่เยอะเท่าไหร่”“ขยันจังนะคะ จริง ๆ ให้พี่ซักให้ก็ได้ค่ะ”“ไม่เป็นไรเลยค่ะ บัวอยากซักเอง”“งั้นเดี๋ยวพี่ไปดูคุณหนูๆ ก่อนนะคะ”“ค่ะ”จากนั้นคุณแม่ลูกสองจึงเดินถือตะกร้ามาถึงห้องซักผ้า เพื่อทำการซักมือ เนื่องจากเสื้อผ้าของผู้เป็นสามีส่วนมากจะเน้นโทนสีขาวรวมทั้งชุดกราวนด์อีก 2-3 ตัวนี้ด้วย จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องขยี้ด้วยมือมาถึงขั้นตอนที่ต้องจุ่มผ้าแต่ละผืนลงใส่น้ำ แม่บ้านจำเป็นอย่างใยบัวไม่รอช้า ก่อนที่หยิบชิ้นแรกขึ้นมาเพื่อเตรียมซัก ทว่าก่อนที่จะได้ลงไปในกะละมัง มือบางกลับต้องชะงักค้างกลางอากาศ เมื่อได้กลิ่นของน้ำหอมที่ตนเองรู้สึกไม่คุ้นชินกับมันเลยสักนิด“หืม.... กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงนี่?” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อดมกลิ่นบนเสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้เป็นสามีกล
เงาใจใบสมรส special IV
Special IVก๊อกๆๆๆ“เชิญครับ”เสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่นานเจ้าของห้องก็กล่าวอนุญาต จากนั้นก็มีร่างของหญิงสาวสวมใส่ชุดกาวน์สีขาวทรงสั้นเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารในมือ ใช่แล้ว... คนที่เข้ามาเมื่อครู่นี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากหมอด้วยกัน“พอดีว่ารักจะมาปรึกษาเรื่องเคสคนไข้กับอาจารย์หมอนิดหน่อยน่ะค่ะ พอจะมีเวลาว่างไหมคะ?” ต้องรักเป็นนักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 6 หรือเรียกกันง่ายภาษาหมอว่า Extern หรือเอาแบบแปลไทยเป็นไทยเลยก็เรียกได้ว่า ‘นิสิตแพทย์เวชปฏิบัติ’ต้องรักมาฝึกงานที่นี่ได้ 2 สัปดาห์กว่าแล้วตามที่หลักสูตรกำหนด ที่เธอเลือกมาโรงพยาบาลแห่งนี้ก็เพราะว่าชลกันต์เคยไปอบรมที่คณะแพทย์อยู่บ่อยครั้งหญิงสาวนักศึกษาแพทย์หน้าตาสะสวยอย่างต้องรัก ปลาบปลื้มผลงานและรูปร่างหน้าตาของหมอชลกันต์เป็นทุนเดิม ยิ่งพอรู้ว่าเขาคือทายาทเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้แล้ว มีหรือที่เธอจะไม่อยากมาทำงานที่นี่“ได้สิครับ ตอนนี้ผมยังพักเบรกอยู่” หมอหนุ่มรุ่นพี่อนุญาตแล้ว พลางกับผายมือออกมาตรงหน้าเป็นเชิงสัญลักษณ์ให้อีกฝ่ายนั่งลงเก้าอี้ตรงหน้า ต้องรักพยักหน้าขอบคุณก่อนจะนั่งลง พร้อมกับเอกสารในมือที่ถือมาด้วย“เป็นเคส OR ออร์โธป
เงาใจใบสมรส special III
Special III“กรี๊ดดดด!!!”ปึกก!!เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจตามมาด้วยเสียงของหล่นลงพื้น ภายในสวนหย่อมข้างๆ กับสนามฟุตบอลขนาดเล็กของโรงเรียน ในช่วงพักกลางวันเด็กๆ ต่างวิ่งเล่นซุกซนกันไปมาอย่างสนุกสนาน หนึ่งในนั้นยังมีเจ้าตัวจิ๋วชั้นอนุบาล 2 อย่างใยไหมกับปกป้องอยู่ด้วยและเสียงที่กรีดร้องออกมาเมื่อครู่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากขาประจำของเราอีกเช่นเคยใยไหมโดนปกป้องแกล้งอีกครั้งอย่างที่เคยเป็น เพราะเหตุนี้เลยทำให้เด็กทั้งคู่ไม่ชอบอยู่ด้วยกันเท่าไหร่นัก แม้ใยไหมจะแสบและซนเวลาอยู่ที่บ้าน ทว่าพอมาโรงเรียนเธอก็มักจะแพ้ความแสบซนของเด็กที่ชื่อปกป้องแบบขาดรอยวันนี้ก็เช่นกันที่ปกป้องเอาหนอนตัวเขียวตาโตตาหน้าน่าเกลียดมาใส่ไว้ในรองเท้าของใยไหม ขณะที่เธอกำลังวิ่งเล่นนอยู่กับเพื่อนอีกคนและได้ถอดรองเท้าเอาไว้ไม่ไกลมากนัก เพื่อให้ตนเองวิ่งได้อย่างสะดวกมากขึ้น พอกลับมาจะใส่รองเท้าอีกครั้งกลับต้องเจอสิ่งที่ไม่คาดคิด จนต้องโยนรองเท้าทิ้งไป“ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้า แบร่ๆ” เด็กชายตัวโตดูเหมือนจะพอใจในผลงานของตนเองเป็นอย่างมาก จนกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่“ฮึกก!! เยาจาฟ้องคูมพ่อกับคูมแม่ ฮือออๆๆ ~”“ฟ้องไปเลยเ
