วันนี้เป็นวันที่ฉันอยู่รัสเซียมาได้ประมาณหนึ่งเดือนแล้ว คิดถึงพี่ฟ้า พี่มายและก็พี่ดามากแต่เพราะคุณพ่อและพี่ชายฉันทำลายวิธีติดต่อหาพวกเธอทั้งหมดแล้ว มือถือเครื่องใหม่ของฉันจึงดูเหมือนพวกเศษขยะไปเลยถึงแม้ว่าจะมันเล่อค่ามากแค่ไหนก็ตาม
" คุณหนูครับ จัดการพวกหมาลอบกัดเรียบร้อยแล้วครับ "
เสียงบอดี้การ์ดของฉันดังขึ้นทันทีเมื่อฉันเปิดประตูกลับออกมาจากชั้นด่านฟ้าและเจอเข้ากับพวกเขานับสิบคน
" อืม "
" จะไปที่ไหนต่อดีครับ "
" ฉันจะไปเซ็นเอกสารที่บริษัทก่อน วันนี้ต้องไปงานเลี้ยงที่โคตรไม่อยากไปในรัสเซียแค่คิดก็ขี้เกียจจะไปแล้ว "
" งั้นให้ยกเลิกเลยดีไหมครับคุณหนู "
" ยังก่อน ตระกูลนั้นยังพอมีประโยชน์กับเราอยู่ ไม่อยากตัดออกทันทีที่เข้ามาบริหารใหม่ "
" ของคุณไพเวทน่ะเหรอครับ "
" อื้ม เย็นนี้เตรียมรถคันใหม่ให้ด้วยสักสองสามคัน ฉันไม่อยากไปงานเลี้ยงนั่นและขับรถบุบๆกลับมาเพราะไอ้หมาลอบกัดบางตัวนะ "
" โตพอที่รู้จักจะต่อลองกับพ่อแล้วสิเนี่ย ย่อมได้ถ้ายัยหนูของพ่อกล้าที่จะต่อลองพ่อก็จะกล้าให้ รีบกลับมาเลย พ่อยัยหนูดามากดดันพ่ออยู่ทุกวัน "" แล้วครีมจะรีบกลับไปค่ะพ่อ ขอบคุณนะคะ "ฉันวางสายใส่ผู้เป็นพ่อด้วยท่าทางดีใจก่อนที่จะสั่งให้เลขาตัวเองรีบตีตั๋วกลับไปยังประเทศไทยทันทีถ้าไม่ติดว่ามีน้ำเสียงกึ่งกังวลกึ่งสงสัยเอ่ยถามกับมาทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเธอเข้า" จะรีบกลับไปไหนเหรอคะ "จริงสิ ยัยนี่ยังฝึกงานเป็นเลขาของฉันอยู่นี่น่า" กลับบ้านสิ เดี๋ยวที่นี่ก็ให้ผู้จัดการคนเดิมเป็นคนคอยรายงานตรงกับฉันกับพี่ชายเองไว้จะสลับกันมาดูแล "" ทำไมต้องรีบกลับ ไหนพ่อคุณบอกสามปี "" ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ว่าแต่เธอรู้ได้ไง แอบเข้าทางพ่อฉันเหรอ "" อยากได้ลูกเสือก็ต้องกล้าเข้าถ้ำเสือสิคะ ถ้าฉันไม่ให้คุณกลับล่ะ "" โทษนะ ไม่ใช่เมียไม่ต้องมาสั่ง "ฉันบอกปัดไปอย่างรำคาญก่อนจะกดโทรศ
งานแต่งงานถูกหลายล้อมด้วยพวกมาเฟียมากหน้าหลายตาแถมหนึ่งในนั้นยังมีเพื่อนสนิทพวงตำแหน่งนักธุรกิจร้อนแรงเข้ามาร่วมงานด้วยอีกต่างหาก ทุกอย่างราบรื่นดีไปหมดจนฉันนึกตกใจเลยถ้าไม่ติดว่ายัยนั่นยื่นมันมาให้ฉันพลางชูสองนิ้วบ่งบอกว่าพวกมันเตรียมการกันมาอย่างดี" อะไรเนี่ย "ฉันมองเจ้าเม็ดยาสีฟ้าพวงกล่องผลิตภัณฑ์ล็อตใหม่ที่เพิ่งเข้ามาได้ไม่กี่วันก่อนจะหน้าแดงขึ้นมาดื้อๆเมื่อยัยวิมหัวเราะใส่ฉันอย่างเจ้าเล่ห์" จะอะไรล่ะ อุปกรณ์ยาทำลูกน่ะสิ ของขวัญวันแต่งงานแกเลยนะ เจ๋งดีใช่ไหมล่ะ แบบมีกลิ่นวิปครีมแบบชื่อแกเลย "" ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง! ให้ของแบบนี้มาในงานแต่งฉันเนี่ยนะ "" เออสิ เมียสามขนาดนี้คงแซ่บน่าดูสินะได้ข่าวว่าติดกันหนักถึงขนาดที่ว่าแอบกินกันในห้องทำงานเลยด้วยนี่ "" ฉันเปล่า! "คนตัวเล็กส่ายหัวดุ๊กดิ๊กไปมาทันทีด้วยใบหน้าเขินอายจนแทบจะปกปิดเอาไว้แทบไม่อยู่" โกหกอะ พี่มายแกเอาไปเม้ากับเมียฉันหมดแล้ว " 
" อือ "คนร่างบางเริ่มขยับตัวพึมพำออกมานิดหน่อยเมื่อรู้สึกหนักในช่วงบริเวณหน้าท้องของตนพอฟื้นลืมตาขึ้นก็พบว่าพิศชยานอนกอดเธอไว้โดยที่เนินเนื้อสวยยังคงหนีบกลืนแกนกายของเธออยู่ไม่ห่างในขณะที่แขนของเธอก็ถูกครอบครองโดยเมียทั้งสองที่กอดแนบมันเอาไว้กับจุดกึ่งกลางลำตัวไม่แปลกใจเลยที่เธอจะขยับตัวได้ยากลำบากแบบนี้" ตื่นได้แล้วค่ะที่รักสายแล้วนะ "ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก้อนที่นางพญาทั้งสามจะค่อยๆขยับออกจากตัวฉันไปอย่างงัวเงีย" มายลุกไม่ไหวแล้วค่ะ ครีมอุ้มมายไปอาบน้ำหน่อยสิคะคุณสามี "คนร่างสวยอ้อนแฟนเด็กที่ยิ้มตาปิดใส่เธอจนตาหยีแล้วออกแรงอุ้มอีกฝ่ายไปยังห้องอาบน้ำด้านใน" อุ้มฟ้าด้วย มาอุ้มฟ้าด้วยคะ สามี ภรรยาเหนื่อยไม่ไหวแล้ว"แล้วใครใช้ให้หักโหมเอากับฉันขนาดนั้นกันล่ะไม่เหนื่อยก็แปลกแล้วหลังๆพวกเธอเล่นขย่มกันเองจนหลังของฉันแทบไม่ติดพื้นน่ะ" มาค่ะเค้าอุ้มนะคะ คุณภรรยา อื้ม... "คนร่างบ
ฉันมารู้ตัวว่าตัวเองกลายเป็นตัวละครในนิยายที่ฉันชอบอ่านตอนอายุสิบสี่ หมายถึงอายุของวิปครีมน่ะ มันเป็นช่วงเวลาวันเกิดครบรอบของวิปครีมพอดีฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าสวยหวานตายิ้มน่ารักแบบนี้ทำเอาหัวใจเต้นกระตุกแบบฉุดไม่อยู่กันทั้งนั้นแม้แต่ตัวฉันเองยังหลงตัวเองหนักขนาดนี้ก็ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ใหญ่ซึ่งมาร่วมงานส่วนใหญ่จะทั้งรักและเอ็นดูฉันมากขนาดไหนจนพี่ๆของฉันต้องออกมายืนค้อนกันด้วยท่าทีเอื้อมระอาและก็นั่นล่ะหลังจากวันเกิดครั้งนั้นฉันก็ตั้งปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลของนางเอกอีกเด็ดขาดนางร้ายก็ด้วยฉันจะพยายามไม่ไปยุ่งย่ามกับพวกเธอแต่แล้วทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับฉันอีกแล้วล่ะ ก็เพราะในวันเกิดอายุครบสิบเก้าปีของฉันดันถูกคุณนางเอกเข้าใจว่าเป็นพวกแย่งแฟนชาวบ้านไปซะแล้ว ส่วนต้นเหตุก็เพราะดันไปยืนอยู่ในที่ๆไม่ควรยืนอยู่นั่นล่ะ อันที่จริงฉันแค่ต้องการจะมาหาซื้ออุปกรณ์ในการทำรายงานก็แค่นั้นเอง รู้สึกตัวอีกทีก็ถูกคุณแฟนนางเอกใช้เป็นเครื่องมือประชดประชันชีวิตรักของพวกเค้าแล้วจนถึงขนาดที่ฉันถูกหมายหัวเอาไว้เลยนะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ฉันไม่ได้บอกแม้แต่ชื่อของตัวเองกับพวกเธอไปสักหน่อย
“ปล่อยฟ้านะคะ พี่ดารา!”น้ำเสียงโกรธเคืองติดบึงตึงดังออกมาจากปากของคนหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังสะบัดสะบิ้งใส่คนหน้าสวยซึ่งกำลังง้องอนเธอเต็มที่ นี่สินะที่เรียกว่าฉากประชดประชันของเหล่าคุณตัวเอกเขาน่ะ ฉันเพิ่งจะเคยเห็นคนทะเลาะกันตรงทางเดินที่มีคนพลุกพล่านอยู่จริงๆก็คราวนี้นี่แหละ" พี่ไม่ปล่อย มาคุยกันดีๆก่อนสิคะฟ้า มันไม่ใช่อย่างที่ฟ้าคิดนะคะ "" แล้วมันแบบไหนกันล่ะคะ ฟ้าไม่อยากฟังคำแก้ตัวของพี่ดาราอีกแล้ว! "คนร่างบางมีน้ำตาซึมยังไม่พอเธอยังสลัดมือของคนพี่ออกอีกต่างหาก ดูท่าจะไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะหยุดยืนดูอยู่เฉยๆซะแล้วสิ ยังไงตัวประกอบก็คือตัวประกอบวันยังค่ำนั่นแหละถ้าฉันจะเลือกเดินตรงออกไปเลยมันจะได้รึเปล่านะ ก็ฉันไม่อยากมาหยุดยืนดูพวกคุณทะเลาะกันเหมือนคนอื่นๆเขาสักหน่อยนี่น่า เสียเวลาจะตายหมับ!ห๊ะ หา...แต่แล้วทำไมอยู่ๆถึงโดนดึงกระเป๋าเป้เอาไว้ด้วยล่ะ ฉันจำได้ว่าตั้งใจจะเดินผ่านไปพวกเค้าอย่างเนียนๆแล้วนะและพอฉันหันหลังกลับไปมองก็พบว่ามือของคนร่างบางจับกระเป๋าของฉันไว้อย่างแน่นเลยล่ะ เป็นโจรขโมยกระเป๋ารึไงนะเธอน่ะ" ฟ้าคะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดสิคะ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับคุณนุชเลยนะคะ "" เหรอ
“พี่ตกลงได้ยังไงคะ พี่ประชดเหรอ ทำไมพี่ต้องหมั้นกับพี่เท็มด้วยคะ พี่ก็มีคุณนิสัยไม่ดีอยู่ด้วยแล้วนี่น่า ยกเลิกได้ไหมคะ พี่ก็ไปคบกับตระกูลนั้นแทนสิ พี่มายุ่งกับตระกูลน้องครีมทำไมคะ”คนตัวเล็กถามคนร่างบางที่เอาแต่นั่งรถหรูออกมาจากบ้านของตนด้วยท่าทีนิ่งเฉยก่อนจะเห็นคนตัวเล็กยู่ปากเหมือนเกลียดเธอเข้าไส้ คงเป็นเพราะบังเอิญใช้เธอเป็นเครื่องมือตอนที่ทะเลาะกับพี่ดาราสินะ คนตัวเล็กจะไม่พอใจก็ไม่แปลก แต่จะว่าไปแล้วเธอก็ประหลาดใจด้วยซ้ำที่เจอคนตายิ้มที่บ้านของเธออีกครั้งในฐานะลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านมาเฟียตระกูลใหญ่ตระกูลที่สามารถคานอำนาจพี่ดาราของเธอได้อย่างไม่ต้องสงสัย“ทำไมพี่เท็มไม่มารับพี่เองคะ ส่งตัวเล็กมาแทนก็เอาแต่บ่นพี่ใส่ไม่ยอมหยุดเลย”“ตัวเล็กอะไรคะ น้องครีมไม่ใช่ตัวเล็กของพี่สักหน่อย อีกอย่างถึงยังไงน้องครีมก็มีศักดิ์เหนือกว่าพี่ต้องเรียกน้องครีมว่าคุณหนูเล็กสิคะ”“ไม่ล่ะค่ะ พี่จะเรียกเราว่าตัวเล็ก และถ้าตัวเล็กอยากให้พี่เรียกเราว่าคุณหนูเล็ก ก็บังคับพี่สิคะ”“ฮึ่ย!”ดูสิ ดูเขาทำเข้านอกจากจะไม่พยายามแล้วคนตัวเล็กยังมองค้อนใส่เธออีกต่างหากเดาว่าคนตายิ้มคงกลัวว่าเธอจะไปแย่งพี่ชายสุดที
" ขอบคุณค่ะพี่มาย "ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ๋อมแอ๋มเนื่องจากพี่มายพาฉันไปทานอาหารยังไม่พอเธอยังพาฉันกลับมาส่งที่บ้านหลังใหญ่โดยที่ไม่ต้องร้องขออีกต่างหาก" ไม่เป็นไรค่ะ ก็น้องครีมช่วยพี่เอาไว้นี่น่า "คนหน้าสวยส่งยิ้มหวานจนตาแทบปิดให้กับฉันที่ยกมือปิดปากพี่เค้าไว้แทบจะทันทีที่เผยยิ้มออกมาทำให้เจ้าตัวต้องดึงมือฉันมาถือไว้อย่างถือวิสาสะ" น้องครีมปิดปากพี่ทำไมคะ "" พี่มายยิ้มให้ครีมเยอะเกินไปแล้วค่ะ ครีมไม่ชอบ "คนที่บอกไม่ชอบเบือนใบหน้าหนีเธอก่อนที่ใบหูของคนตัวเล็กจะแดงระเรื่อออกมาดื้อๆ" ค่ะ พี่เชื่อน้องครีมก็ได้ "ปากบอกว่าเชื่อแต่ก็ยังไม่เห็นหยุดยิ้มให้กันเลย ปากพี่เค้าจะยิ้มให้เธอไปถึงไหนกัน คนตัวเล็กได้แต่ยืนคิดก่อนที่เสียงผู้เป็นพี่ชายจะเรียกสติเธอให้หันไปแกะมือจากคนร่างสวยออกและหลบตาเธอด้วยความลนลาน" ครีม ใครมาส่งเนี่ย อะ สวัสดีครับน้องมาย พี่ไม่นึกเลยว่าตัวเล็กจะยอมให้ใครมาส่งนอ
เพราะวันนี้มีเรียนคาบที่สำคัญยิ่งทำให้ชีวิตลูกสาวเจ้าของมหาลัยอย่างฉันต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่ไก่โห่ไม่เว้นแม้กระทั่งลูกสาวเจ้าของภัตตาคารและลูกสาวเจ้าพ่อคาสิโนถูกกฎหมายในต่างประเทศซึ่งพวกเธอก็ยืนหาววอดวายใส่ฉันไม่แพ้กัน“ฉันล่ะเกลียดวิชานี้จริงๆเมื่อไรจะจบๆไปสักทีนะ! ดูสภาพฉันสิ เอาหน้าจุ่มน้ำมาเรียนได้ก็บุญแล้วเนี่ย!”เสียงของเทียนไขหญิงสาวผู้มีอิทธิพลกับคนหมู่มากดังขึ้นข้างๆหูของฉันซึ่งกำลังเปิดหนังสือเล่มหนาออกมาอย่างขมุกขมัวภายใต้เสียงนินทาซุบซิบกันยกใหญ่“เอาน่าๆใช่ว่าพวกเราจะมาเข้าเรียนบ่อยๆ สักหน่อยนี่ แถมวิชาภาคเช้าของพวกเราก็มีไม่กี่วิชาเองนะ และก็หยุดบ่นเหมือนพวกเราเรียนกันมานานได้แหละยัยเทียน ”เชอร์รี่ออกเสียงเตือนสติคนร่างเพรียวที่ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะพลางเบนสายตาไปยังคนหน้าสวยซึ่งกำลังหยิบหนังสือออกมาเช่นกัน“แกก็พูดได้ดิ แกชอบเรียนนี่เชอ แม่คนรักเรียนผู้จะเอาเกียรตินิยมอันดับ 1 มาประดับไว้ในครอบครอง”“เทียนแกก็ว่าแต่เราดูครีมสิ ยังไม่เ
" อือ "คนร่างบางเริ่มขยับตัวพึมพำออกมานิดหน่อยเมื่อรู้สึกหนักในช่วงบริเวณหน้าท้องของตนพอฟื้นลืมตาขึ้นก็พบว่าพิศชยานอนกอดเธอไว้โดยที่เนินเนื้อสวยยังคงหนีบกลืนแกนกายของเธออยู่ไม่ห่างในขณะที่แขนของเธอก็ถูกครอบครองโดยเมียทั้งสองที่กอดแนบมันเอาไว้กับจุดกึ่งกลางลำตัวไม่แปลกใจเลยที่เธอจะขยับตัวได้ยากลำบากแบบนี้" ตื่นได้แล้วค่ะที่รักสายแล้วนะ "ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าก้อนที่นางพญาทั้งสามจะค่อยๆขยับออกจากตัวฉันไปอย่างงัวเงีย" มายลุกไม่ไหวแล้วค่ะ ครีมอุ้มมายไปอาบน้ำหน่อยสิคะคุณสามี "คนร่างสวยอ้อนแฟนเด็กที่ยิ้มตาปิดใส่เธอจนตาหยีแล้วออกแรงอุ้มอีกฝ่ายไปยังห้องอาบน้ำด้านใน" อุ้มฟ้าด้วย มาอุ้มฟ้าด้วยคะ สามี ภรรยาเหนื่อยไม่ไหวแล้ว"แล้วใครใช้ให้หักโหมเอากับฉันขนาดนั้นกันล่ะไม่เหนื่อยก็แปลกแล้วหลังๆพวกเธอเล่นขย่มกันเองจนหลังของฉันแทบไม่ติดพื้นน่ะ" มาค่ะเค้าอุ้มนะคะ คุณภรรยา อื้ม... "คนร่างบ
งานแต่งงานถูกหลายล้อมด้วยพวกมาเฟียมากหน้าหลายตาแถมหนึ่งในนั้นยังมีเพื่อนสนิทพวงตำแหน่งนักธุรกิจร้อนแรงเข้ามาร่วมงานด้วยอีกต่างหาก ทุกอย่างราบรื่นดีไปหมดจนฉันนึกตกใจเลยถ้าไม่ติดว่ายัยนั่นยื่นมันมาให้ฉันพลางชูสองนิ้วบ่งบอกว่าพวกมันเตรียมการกันมาอย่างดี" อะไรเนี่ย "ฉันมองเจ้าเม็ดยาสีฟ้าพวงกล่องผลิตภัณฑ์ล็อตใหม่ที่เพิ่งเข้ามาได้ไม่กี่วันก่อนจะหน้าแดงขึ้นมาดื้อๆเมื่อยัยวิมหัวเราะใส่ฉันอย่างเจ้าเล่ห์" จะอะไรล่ะ อุปกรณ์ยาทำลูกน่ะสิ ของขวัญวันแต่งงานแกเลยนะ เจ๋งดีใช่ไหมล่ะ แบบมีกลิ่นวิปครีมแบบชื่อแกเลย "" ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง! ให้ของแบบนี้มาในงานแต่งฉันเนี่ยนะ "" เออสิ เมียสามขนาดนี้คงแซ่บน่าดูสินะได้ข่าวว่าติดกันหนักถึงขนาดที่ว่าแอบกินกันในห้องทำงานเลยด้วยนี่ "" ฉันเปล่า! "คนตัวเล็กส่ายหัวดุ๊กดิ๊กไปมาทันทีด้วยใบหน้าเขินอายจนแทบจะปกปิดเอาไว้แทบไม่อยู่" โกหกอะ พี่มายแกเอาไปเม้ากับเมียฉันหมดแล้ว " 
" โตพอที่รู้จักจะต่อลองกับพ่อแล้วสิเนี่ย ย่อมได้ถ้ายัยหนูของพ่อกล้าที่จะต่อลองพ่อก็จะกล้าให้ รีบกลับมาเลย พ่อยัยหนูดามากดดันพ่ออยู่ทุกวัน "" แล้วครีมจะรีบกลับไปค่ะพ่อ ขอบคุณนะคะ "ฉันวางสายใส่ผู้เป็นพ่อด้วยท่าทางดีใจก่อนที่จะสั่งให้เลขาตัวเองรีบตีตั๋วกลับไปยังประเทศไทยทันทีถ้าไม่ติดว่ามีน้ำเสียงกึ่งกังวลกึ่งสงสัยเอ่ยถามกับมาทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเธอเข้า" จะรีบกลับไปไหนเหรอคะ "จริงสิ ยัยนี่ยังฝึกงานเป็นเลขาของฉันอยู่นี่น่า" กลับบ้านสิ เดี๋ยวที่นี่ก็ให้ผู้จัดการคนเดิมเป็นคนคอยรายงานตรงกับฉันกับพี่ชายเองไว้จะสลับกันมาดูแล "" ทำไมต้องรีบกลับ ไหนพ่อคุณบอกสามปี "" ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ว่าแต่เธอรู้ได้ไง แอบเข้าทางพ่อฉันเหรอ "" อยากได้ลูกเสือก็ต้องกล้าเข้าถ้ำเสือสิคะ ถ้าฉันไม่ให้คุณกลับล่ะ "" โทษนะ ไม่ใช่เมียไม่ต้องมาสั่ง "ฉันบอกปัดไปอย่างรำคาญก่อนจะกดโทรศ
วันนี้เป็นวันที่ฉันอยู่รัสเซียมาได้ประมาณหนึ่งเดือนแล้ว คิดถึงพี่ฟ้า พี่มายและก็พี่ดามากแต่เพราะคุณพ่อและพี่ชายฉันทำลายวิธีติดต่อหาพวกเธอทั้งหมดแล้ว มือถือเครื่องใหม่ของฉันจึงดูเหมือนพวกเศษขยะไปเลยถึงแม้ว่าจะมันเล่อค่ามากแค่ไหนก็ตาม" คุณหนูครับ จัดการพวกหมาลอบกัดเรียบร้อยแล้วครับ "เสียงบอดี้การ์ดของฉันดังขึ้นทันทีเมื่อฉันเปิดประตูกลับออกมาจากชั้นด่านฟ้าและเจอเข้ากับพวกเขานับสิบคน" อืม "" จะไปที่ไหนต่อดีครับ "" ฉันจะไปเซ็นเอกสารที่บริษัทก่อน วันนี้ต้องไปงานเลี้ยงที่โคตรไม่อยากไปในรัสเซียแค่คิดก็ขี้เกียจจะไปแล้ว "" งั้นให้ยกเลิกเลยดีไหมครับคุณหนู "" ยังก่อน ตระกูลนั้นยังพอมีประโยชน์กับเราอยู่ ไม่อยากตัดออกทันทีที่เข้ามาบริหารใหม่ "" ของคุณไพเวทน่ะเหรอครับ "" อื้ม เย็นนี้เตรียมรถคันใหม่ให้ด้วยสักสองสามคัน ฉันไม่อยากไปงานเลี้ยงนั่นและขับรถบุบๆกลับมาเพราะไอ้หมาลอบกัดบางตัวนะ "
พาร์ท ดารากร" ค่ะ เรื่องงานแต่งดาจัดการไว้เรียบร้อยค่ะคุณพ่อ ไม่ต้องเป็นห่วง น้องครีมโอเคค่ะ ไว้ดาจะให้ครีมไปเยี่ยมบ้านเรานะคะ ค่ะ แล้วจะบอกคุณทรงพลให้ทราบนะคะ "คนร่างสวยในชุดสูทสีขาวสะอาดตามองโทรศัพท์เครื่องหรูของตนเองอย่างชั่งใจก่อนจะเงยใบหน้าขึ้นมามองคนร่างบางซึ่งวิ่งมารอรับเธอน้อยๆ น่ารักไปแล้วยัยตัวเล็กของพี่" พี่ดา มานานรึยังคะ เข้ามาก่อนสิคะครีมช่วยถือนะ "" เป็นโปรโมชั่นรึไงคะ มีมาช่วยพี่ถือกระเป๋าด้วยเนี่ย "" ครีมช่วยถือเพราะอยากช่วยค่ะ ไม่มีโปรโมชั่นอะไรหรอก มาค่ะครีมพาพี่ดาไปที่โต๊ะอาหารนะคะ "คนน่ารักจูงมือคนเป็นพี่ท่ามกลางสายตานับสิบคู่ที่จ้องมาทางพวกเธอด้วยแววตาเป็นประกาย คุณหนูเล็กของพวกเราพาแฟนมาเปิดตัวที่บ้านถึงสามคนเชียวหรือ จะไม่ให้พวกเขาตกใจได้เช่นไร" คุณพ่อขา พี่ดามาแล้วค่ะ "เสียงยัยตัวเล็กพาฉันไปหาท่านทรงพลที่นั่งประกบคู่กับลูกชายหน้าหล่อทั้งสองคนไว้ทันทีเมื่อเดาได้ว่าลูกสาวคน
" เป็นไงความรู้สึกแรกแห่งการโดนเมียตามถึงที่น่ะ "น้ำเสียงเย้ยหยันของเด็กสาวอ่อนวัยเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เพื่อนสาวหน้าสวยอย่างเธอหันควันมาชายตามองพวกเธอเป็นระยะๆ" ก็ดี "คนร่างบางตอบเพื่อนสนิทของตนที่ยังคงค่อนแขวะใส่กันไม่เลิก" สีหน้าไม่ได้สำนึกเลยนะ "" ต้องสำนึกอะไรล่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อยว่าแต่เรื่องทางนั้นดีแล้วเหรอ ถึงได้กลับมาหากันที่นี่ได้ "ฉันเอ่ยปากถามยัยเทียนไขที่กำลังจดเลคเชอร์อย่างตั้งอกตั้งใจพลางปรายตามองพวกเราที่ดูจะชิวกันเหลือเกินเนื่องจากทำงานที่อาจารย์สั่งให้ทำกันเสร็จหมดแล้วจะเหลือก็แต่ของเทียนไขคนเดียวนั่นแหละที่กำลังจดจ่อกับการลอกเลคเชอร์อย่างตั้งใจ“คุณดารากรของแกจัดการให้แล้วล่ะ ทุกอย่างมันง่ายดายอย่างกับปลอกกล้วยเข้าปากเมื่ออยู่ในมือของคุณดารากร”" คือแกกำลังชมแฟนฉันอยู่ถูกไหม "คนน่ารักเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงระรื่นแต่เพื่อนสาวของเธอกับเบ้หน้าใส่ค
ฉันเดินเห็นไปจนทั่วงานแล้วของกินในตลาดบ้านนอกนี่ก็จัดว่าเลิศรสดีเหมือนกัน ฉันชอบนะ คงต้องมองมันใหม่ซะแล้วล่ะ จริงสิ พวกยัยวิมบอกฉันว่างานวันนี้มันจะมีจุดพลุไฟฉลองครบรอบห้าปีที่จัดตั้งตลาดนี้ขึ้นด้วยนะ น่าตื่นเต้นชะมัด ใจจริงฉันคิดว่างานนี้จบลงฉันคงไม่อยู่ที่นี่แล้วล่ะ เพราะพี่ฟ้าดันไปรีดเอาความจริงจากยัยเทียนซะยับก็เลยรู้เรื่องของฉันที่แอบมาอู้อยู่ที่นี่เสียหมดนั่นก็เลยเป็นสาเหตุให้ไม่ต้องกลับไปแล้วเพราะพี่ฟ้าจะเดินทางมารับฉันถึงที่นี่เองเลยน่ะสิ ว่าแต่ผู้หญิงคนนี้จะมานั่งกอดเข่าขวางทางคนเดินตลาดเค้าไปทั่วอีกนานไหมคะ" มานั่งทำอะไรตรงนี้คะ ลุกขึ้นก่อนเถอะค่ะ- เกวลิน? "ฉันชะงักน้ำเสียงราบเรียบของตัวเองทันทีเมื่อคนร่างสวยเงยใบหน้าขึ้นมาสบตากับฉันพลางมีหยดน้ำตาไหลซึมออกมาจากขอบตา" วิปครีม...คุณไปอยู่ไหนมารู้ไหมฉันตามหาคุณซะทั่วงาน! ฮึก! "เอ้า ความผิดฉันด้วยเหรอ ทั้งที่ก็บอกเธอไปแล้วตัวเองไม่ใส่ใจฉันเองต่างหากล่ะ ยัยนี่นิแล้วมากอดฉันทำไมเล่า จะผลักออกก็น่าเกลียด ให้ตายสิ&
ก็ไม่คิดว่าเธอจะเป็นใจร้ายกับฉันได้ขนาดนี้ทำไมถึงให้มานอนห้องรับแขกกันล่ะ ทั้งที่บ้านเธอก็ออกจะกว้างขวางแถมมีลูกน้องด้วยนี่ จะโหดร้ายเกินไปรึเปล่า" คุณหนูครับผมว่าไปนอนโรงแรมดีกว่านะครับ เห็นคุณหนูบ่นปวดหลังมาสองวันแล้ว "" นั่นสินะ "ฉันตอบบอดี้การ์ดคนสนิทไปเสียงเรียบเอาเข้าจริงฉันก็ให้พวกเขาประจำตำแหน่งกันอยู่ที่โรงแรมหรูในตัวเมืองเพื่อรอดูสถานการณ์ที่ฉันจะเรียกใช้งานนั่นล่ะ ยังไม่ค่อยไว้ใจเธอเท่าไร" ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วว่าให้แค่คุณพักในไร่ของฉันคนเดียว "" ก็ใช่ไงพวกเขาไม่ได้พักที่นี่ แค่มาแวะเวียนดูแลฉันมันก็เท่านั้นเอง "" ฉันไม่ได้บอกคุณเหรอ ว่าอยู่ที่นี่ได้แค่คนเดียว "" เผด็จการเกินไปไหม ฉันไม่ได้อยู่ในฐานะลูกจ้างของคุณนะ แถมยังเป็นเจ้านายของคุณอีกด้วย ถ้าเกลียดขี้หน้ากันขนาดนั้นก็รีบๆ เซ็นรับไร่ตัวเองคืนไปซะสิ แต่นี่จะถือว่าเรื่องทั้งหมดระหว่างคุณยัยวิมและก็ฉันจบกันนะ "ฉันพูดพลางปรายตามองคนร่า
เพราะฉันเกวลินบอกว่าเป็นเพราะฉันงั้นเหรอ เรื่องบ้าอะไรกันวะคะ จะว่าไปแล้วยัยวิมมันมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออะไรในห้องฉันล่ะเนี่ย จริงสิ เมื่อคืนประมาณตีสองมีคนบ้ามาเคาะประตูห้องฉันด้วยสินะ อืม หลังจากนั้นฉันก็เดินไปเปิดประตูมันออกอย่างคนเมาขี้ตาพอรู้ว่าเป็นยัยวิมซึ่งเมาแอ๋มาเลยฉันก็ผลักมันลงกับพื้นแล้วพยายามคล้ำหากุญแจห้องให้แต่ทว่าก็ไม่เจอ มันคงไปทำตกหายที่ไหนสักแห่งนั่นล่ะ จากนั้นฉันก็เลยหงุดหงิดจับไปนอนบนเตียงอย่างคนเสียไม่ได้พลางขยับตัวไปมาก็เด้งตกพื้นแต่ด้วยความขี้เกียจของฉันที่ง่วงนอนขั้นอรหันต์แล้วก็เลยยอมนอนมันลงไปซะตรงนั้นแหละพอรู้สึกตัวอีกทีก็เช้าแล้วบวกกับเจอตบตั้งแต่ตื่นนอนทำเอาชีวิตของคุณหนูวิปครีมคนนี้โครตมีสีสันเลยค่ะแปล๊บ..." โครตเจ็บ! "" ไหวป่ะเพื่อน "น้ำเสียงมันดูอ่อยๆชอบกลแฮะ ปกติต้องเป็นเดือดเป็นแค้นแทนฉันแล้วไม่ใช่รึไงเนี่ย นี่หัวหน้ากลุ่มของแกเชียวนะ โดนตบแถมยังโดนตบตั้งสองรอบเลยด้วย!!" ทำไมเกวลินไม่ใส่เสื้อผ้า "