LOGINShare
บทที่ 98
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56
Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 99
ยามที่เฉินฝานไม่ได้มาส่งอาหารให้ในวันแรก เขาคิดว่าจะส่งมาให้ในวันที่สองผลคือในวันที่สาม ที่สี่ ที่ห้า...ล้วนไม่เห็นเขามาส่งอาหารเลยก่อนหน้านี้ที่บ้านของเฉินเจียง เขาเคยบอกว่าเฉินฝานไร้ค่า ยามนี้ต่อให้หิวโหยเพียงใดก็ไม่มีหน้าจะไปหา“ข้าบ่น แล้วสั่งสอนหลานออกมาเช่นนี้ มันเป็นความผิดของข้าหรือ?”นางโจวยิ่งฮึดฮัดมากขึ้น“จะไม่ใช่ความผิดของเจ้าได้อย่างไรกัน ข้าไม่ได้ให้เจ้าไปใจจืดใจดำกับเขาปานนั้นเสียหน่อย”“ใจจืดใจดำ? ข้า?”และแล้วนางโจวกับเฉินฟู่ก็ทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้น-กินข้าวเสร็จครอบครัวของเฉินผิงกลับไปแล้ว ฉินเย่ว์เจียวและฉินเย่ว์โหรวอยู่ในครัว พูดคุยกระซิบกระซาบกันอยู่นานไม่ออกมากันเสียทีผู้หญิงมีเรื่องให้พูดคุยกันเยอะซึ่งเฉินฝานก็ไม่สนใจ เขาพูดกับสองพี่น้องในครัวแล้วออกไปเฉียนลิ่วบอกว่าเขาได้ค้นพบหนองน้ำแห่งใหม่แล้ว และเรียกเฉินฝานไปดูว่าคุณภาพปลาในหนองน้ำนั้นดีหรือไม่ครั้นกลับมาบ้านก็เงียบสงบเสียแล้ว สองพี่น้องต่างไม่อยู่ที่บ้านเฉินฝานเดาว่าพวกนางไปบ้านของเฉินผิง เขาจึงนั่งบนเตียง ขณะที่รอก็อ่านหนังสือไปด้วยด้านนอกเย็นจนหนาวเหน็บ เปลือกตาของเฉินฝานปิดแน่นแล้วพ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 100
“นายท่าน...”เสียงออดอ้อนปนเกียจคร้านเอ่อล้นออกมาจากริมฝีปากชมพูของฉินเย่ว์โหรว ทันใดนั้นมือหยกอันละเอียดอ่อนโอบรอบคอของเฉินฝานแทบไม่มีระยะห่างระหว่างคนทั้งคู่เฉินฝานสามารถรับรู้ถึงสัมผัสที่นุ่มนิ่มได้อย่างชัดเจนลูกกระเดือกขยับอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ดวงตาของเขามืดลงเขาหยุดมือที่เคลื่อนไหวสะเปะสะปะของฉินเย่ว์โหรว และอุ้มนางไปที่เตียง “อย่าขยับ ข้าจะอุ้มเจ้าขึ้นไป!”ขณะที่วางฉินเย่ว์โหรวลงบนเตียง มือของนางก็เกี่ยวรอบคอของเฉินฝานอีกครั้งด้วยการยื้อยุดนี้ ผ้าปิดหน้าอกมากกว่าครึ่งหนึ่งจึงเลิกขึ้นเฉินฝานรู้สึกถึงเลือดร้อนพุ่งขึ้นไปบนหัว เขาเชยคางของฉินเย่ว์โหรวขึ้นพลางพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เย่ว์โหรว เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่”ใบหน้าของฉินเย่ว์โหรวแดงก่ำ รอยยิ้มเขินอายในแววตาหยาดเยิ้มพร่ามัว “ข้ารู้ พี่สามบอกเอง ให้ข้าช่วยผลิดอกออกผลให้นายท่านเถอะ”“...” จริง ๆ แล้ววันนี้สองสาวกระซิบกระซาบและยังออกไปดื่มด้วยกัน ที่แท้ก็เพื่อสิ่งนี้เฉินฝานวางฉินเย่ว์โหรวลง จากนั้นก็เอนตัวนอนอยู่ข้างกายนาง ใช้มือประคองคางมน และมองฉินเย่ว์โหรวด้วยรอยยิ้ม “เพื่อผลิดอกออกผล?”ฉินเย่ว์
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 101
คนพวกนั้นบอกให้เขารับอนุภรรยาก็ช่างเถอะ แต่ภรรยาทั้งสองคนของเขา ก็อยากให้เขามีอนุภรรยาเพิ่มด้วย“พวกเจ้าไม่หึงหวงหรือ?” เฉินฝานแกล้งทำเป็นถลึงตามองหญิงสาวสองคนด้านหลังที่ร่วมวงกับชาวบ้าน“หึงหวง?” ฉินเย่ว์เจียวกับฉินเย่ว์โหรวมองหน้ากัน แล้วยกมือขึ้นป้องหน้าพร้อมกับหัวเราะ “นายท่านถ้าไม่ใช่ความจำเสื่อม ก็แกล้งให้พวกเราดีใจ เรื่องเช่นนี้หญิงสาวคนใดจะหึงหวงกันเจ้าคะ ทุกคนล้วนอยากให้สามีของตนรับอนุภรรยาเพิ่ม”“...” เฉินฝานฉงนงุนงง หรือเขาลืมวัฒนธรรมสำคัญอะไรอีกแล้วหรือ?ในตอนหลัง เมื่อทำความเข้าใจแล้ว เฉินฝานเพิ่งเข้าใจว่าเหตุใดสองพี่น้องตระกูลฉินจึงอยากให้เขามีภรรยาหลายคนบุรุษต้าชิ่ง ยิ่งมีภรรยามากเท่าใด ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาเก่งมากเท่านั้น โดยเฉพาะในช่วงปีที่เศรษฐกิจไม่ดีด้วยเหตุนี้ ในต้าชิ่ง บุรุษคนหนึ่งมีภรรยากี่คน จึงกลายเป็นเครื่องวัดว่าชายคนนั้นมีความสามารถหรือไม่ยกตัวอย่างเช่นเวลานี้เฉินฝานมีภรรยาห้าหกคน หรือมากกว่านี้ ยามพวกฉินเย่ว์เจียวและฉินเย่ว์โหรวออกไปข้างนอก คนอื่นรู้ว่าพวกนางมีพี่น้องมากมายเช่นนั้น ต่างก็พากันอิจฉาแท้จริงแล้วราชสำนักคอยชี้นำเรื่องนี้อย่างลับๆ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 102
หญิงสาวทั้งสามแถว ยืนเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ มีจำนวนไม่ต่ำกว่ายี่สิบคนมองออกไป แม้จะซูบผอม สวมผ้าหยาบ แต่มีดีที่ความอ่อนเยาว์ พวกนางแต่ละคนล้วนสะสวยแม้แคว้นต้าชิ่งจะยากจน แต่ปฏิเสธไม่ได้จริงๆ ว่าหญิงสาวที่นี่งดงามยิ่งนักตั้งแต่ทะลุมิติมากระทั่งทุกวันนี้ เฉินฝานยังไม่เคยพบเจอหญิงสาวคนใดอัปลักษณ์มาก่อนเผชิญหน้ากับดวงหน้างดงามอ่อนเยาว์ บวกกับดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง เฉินฝานเคร่งเครียด จะให้เขาเลือกอย่างไรเฮ้อ ช่างเถอะเฉินฝานตั้งใจว่าจะเลือกส่งๆ สักสองสามคน จะได้จบๆ ขอเพียงเฉินฝานเดินผ่านหญิงสาวคนใดไปแล้วไม่เลือก หญิงสาวคนนั้นก็จะร้องไห้เฉินฝานสงสาร ตอนที่กำลังจะหันกลับไปเลือก หญิงสาวตรงหน้าก็ร้องไห้อีกแรกเริ่มเพียงสะอื้นเสียงเบา ตอนหลังร้องไห้กันหลายคน พวกนางจึงฟูมฟายเสียงดังชั่วขณะหนึ่ง ลานหน้าบ้านของเฉินฝาน ก็มีเสียงร้องไห้ดังระงมเฉินฝานเครียดหนักมาก เขาไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไรจริงๆสถานการณ์เช่นนี้ นอกจากเฉินฝานและหญิงสาวที่กำลังร้องไห้เหล่านั้น คนอื่นๆ ต่างชินชาแล้ว เพราะในทุก ๆ ปี ยามที่ทางการจัดสรรคู่ ล้วนมีหญิงสาวมากมายที่ไม่ผ่านการคัดเลือกและจัดสรรออก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 103
“ป้า ข้าไม่รับนางเป็นอนุภรรยา ข้า...”เมื่อได้ยินเฉินฝานบอกว่าไม่รับ นางจะทนฟังต่อไปได้อย่างไร“แม้ปานิวของข้าจะดูซูบผอม แต่สะโพกนางผาย มีลูกชายให้ได้แน่นอน” ขณะพูด หญิงวัยกลางคนเริ่มถอดเสื้อผ้าลูกสาวอีกทั้งไม่เพียงถอดเสื้อผ้าตัวนอก เสื้อตัวในก็เตรียมที่จะถอดด้วยฐานะทางบ้านของนาง เมื่อเฉินฝานไม่เลือก เข้าฤดูวสันต์ปีหน้าแม้จะโชคดีเป็นคนที่ถูกเลือก แต่เมื่อไปถึงบ้านสามี ต้องถูกครอบครัวสามีอ้างเหตุผลต่างๆ เพื่อหย่ากับนางแน่นอน“เฮ้อ ป้าอย่าทำเช่นนี้เลย” เฉินฝานรีบปรามหญิงวัยกลางคน หญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือน ถอดเสื้อตัวในในที่สาธารณะ ชีวิตนางจบสิ้นแล้ว“เช่นนั้นน้องฝาน เจ้ายอมรับปานิวเป็นอนุภรรยาแล้วหรือ?” พวงแก้มแดงก่ำเพราะอากาศหนาวเย็นของหญิงวัยกลางคน เปี่ยมไปด้วยความหวัง“...ก็ได้ ข้ารับไว้...”เฉินฝานยังพูดไม่จบ หญิงวัยกลางคนอีกหลายคนรีบลากลูกสาวของตนมาใกล้ บอกว่าลูกสาวของตนก็มีลูกชายให้เขาได้ พร้อมกับเริ่มถอดเสื้อผ้าลูกสาวของตน“เฮ้อ พวกป้าๆ พวกท่านทำอะไรเนี่ย หยุดเดี๋ยวนี้ หยุดเดี๋ยวนี้”ความจริง การห้ามปรามของเฉินฝานนั้นไร้ประโยชน์ เพราะพวกเขาเห็นสิ่งที่หญิงวัยกลางคนทำได้ผ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 104
ไม่มีคนเชื่อคำพูดของเฉินฝานแม้เขาจะหาเงินได้มาก แต่การบอกว่าจะเลี้ยงดูคนห้าสิบกว่าคน เหลือเชื่อเกินไปแล้วเมื่อครู่เฉินฝานพูดปากเปียกปากแฉะ คนในครอบครัวของหญิงสาวเหล่านี้ไม่ยอมให้พวกนางสวมเสื้อผ้าเวลานี้ เฉินฝานไม่จำเป็นต้องพูด ต่างกุลีกุจอใส่เสื้อตัวนอกให้ลูกสาว พาพวกนางเดินออกไปข้างนอกตั้งแต่ผู้ใหญ่ไปจนถึงพวกหญิงสาว ทุกคนต่างเศร้าสลดผู้คนกลุ่มหนึ่งซึ่งนำโดยจูต้าอัน พูดจาเหน็บแนมหน้าบ้านของเฉินฝานบ้างก็บอกว่าเฉินฝานตระหนี่บ้างก็บอกว่าเฉินฝานทำเป็นหน้าใหญ่ใจโต แท้จริงแล้วไม่มีเงินถึงขั้นมีคนบอกว่า เฉินฝานไม่เก่งเรื่องบนเตียง ดังนั้นจึงไม่กล้ามีภรรยาหลายคนคำพูดเหน็บแนมมากขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังไม่ชวนฟังขึ้นเรื่อยๆหลังจากพูดจาเสียดสีเฉินฝานจบ พวกเขาก็เริ่มหัวเราะเยาะคนที่พาหญิงสาวเหล่านั้นมา“เฮ้อ พวกเจ้าโง่หรือเปล่า? เป็นสาวเป็นนาง พามาถอดเสื้อผ้าให้คนอื่นดูฟรีๆ”ในธรรมเนียมของต้าชิ่ง หญิงสาวคนหนึ่งที่ยังไม่ออกเรือน สวมใส่เสื้อผ้ากับไม่สวมใส่เสื้อผ้า ไม่มีอะไรแตกต่างกัน“โง่จริงๆ หลังเข้าฤดูวสันต์ปีหน้า แม้พวกนางจะถูกคัดสรร แต่เมื่อฝ่ายชายได้ยินว่าเฉินฝานเห็นเรือนร่างแ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 105
หญิงวัยกลางคนวิ่งไปตรงหน้าเฉินฝาน คุกเข่าลง“น้องฝาน เมื่อครู่เจ้าบอกว่า เจ้าจะรับหญิงสาวทั้งห้าสิบกว่าคนเอาไว้ เจ้าอย่าคืนคำนะ”“ข้าไม่ได้คืนคำ ห้าสิบกว่าคน ขอเพียงยินดีที่จะอยู่ ข้ารับทั้งหมด” เฉินฝานพูด พร้อมกับส่งสายตาให้ฉินเย่ว์เจียวพยุงหญิงวัยกลางคนขึ้นหญิงวัยกลางคนไม่ยอมลุก “น้องฝาน ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนดี แต่ว่า คำพูดไร้หลักฐาน”เฉินฝานหันไปพูดกับฉินเย่ว์โหรว “เย่ว์โหรว เจ้าหยิบกระดาษกับพู่กันออกมา”แม้จะไม่เข้าใจว่าเฉินฝานทำเช่นนี้มีจุดประสงค์อะไร แต่ฉินเย่ว์โหรวไม่ลังเลแม้แต่น้อย ขานรับ แล้วทำตามที่เฉินฝานสั่งทันที“ท่านป้า” เฉินฝานชี้ไปยังฉินเย่ว์โหรวที่หยิบกระดาษและพู่กันออกมาแล้ว “นี่คือภรรยาของข้า ข้าให้นางเขียนหนังสือรับรอง ประเดี๋ยวนางจะจดชื่อลูกสาวของท่าน แบ่งเป็นสองฉบับ ท่านหนึ่งฉบับ ข้าหนึ่งฉบับ เช่นนี้ท่านวางใจแล้วกระมัง”“เขยฝาน!” หญิงวัยกลางคนรีบเปลี่ยนสรรพนามร้องเรียกทันที ดึงลูกสาวของตน คำนับขอบคุณเฉินฝานไม่หยุด “เจ้าเป็นคนดีจริงๆ ขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยลูกสาวข้า”“ท่านป้า!” จูต้าอันที่ยืนมองด้านนอกร้องตะโกนเสียงดัง “ท่านอย่าเพิ่งรีบร้อนคำนับขอบคุณ หากหนังสื
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 106
คนพวกนั้นพาพวกสาวๆ ไปตัดฟาง“อย่าๆๆ!” เฉินฝานที่เพิ่งดึงสติกลับมารีบร้องปราม “พวกนางไม่ได้พักที่นี่”“จริงอยู่ว่าที่นี่ไม่กว้างพอ เขยฝาน บ้านของเจ้ามีที่ดินผืนใดกว้างกว่านี้ พวกเราตัดฟางแล้วสร้างกระท่อมที่นั่นกัน”“ไม่ใช่!” เฉินฝานอธิบาย “เมื่อครู่ข้าบอกแล้วว่า ข้าจะให้พวกนางมีชีวิตรอด แต่พวกนางไม่ต้องแต่งงานกับข้า ไม่ต้องอยู่กับข้า”“???” บรรดาพ่อแม่ของพวกหญิงสาวมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเฉินฝานหมายความว่าอย่างไร“เจ้าพูดจาไร้สาระอะไรเนี่ย? เจ้าแต่งงานกับพวกนาง แต่ไม่ให้พวกนางอยู่ด้วยเนี่ยนะ?” จูต้าอันฉวยโอกาสนี้พูดเสียงดังพ่อแม่ของพวกหญิงสาวงงงวย “เขยฝาน? เจ้าไม่ให้พวกนางอยู่ที่หมู่บ้านซานเหอ แล้วจะให้พวกนางอยู่ที่ใด?”“ทุกท่านพาลูกสาวของตนกลับไปก่อน” เฉินฝานยกมือขึ้น “ทุกท่านโปรดให้เวลาข้าห้าวัน อีกห้าวันข้าจะหาที่พักให้พวกหญิงสาวแน่นอน”“ระยะเวลาห้าวันหาที่พักสำหรับห้าสิบกว่าคนเนี่ยนะ? พวกท่านอย่าเชื่อเขา!” จูต้าอันที่อยากเห็นเฉินฝานขายหน้ารีบพูดสีหน้าของเฉินฝานไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “หมาบ้าจากไหนเนี่ย เห่าหอนไปทั่ว!”“น้องฝาน ข้าจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้” เฉียนลิ่วพาคนสี่ห้าคนล้อมจู
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
