LOGINShare
บทที่ 641
Last Updated:
2024-10-30 18:00:03Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 642
การกระทำนี้ของเขา น้ำเสียงอ่อนโยนนี้ของเขา เปลี่ยนชีวิตของลู่ซืออี๋ทั้งชีวิตลู่ซืออี๋ในเวลานี้ หัวใจเต้นแรง พวงแก้มแดงระเรื่อจนยากจะควบคุมกลัวลู่ชุนเยี่ยนและเฉินฝานเห็นความผิดปกติ นางรีบวิ่งออกไปด้วยความกระวนกระวายลู่ชุนเยี่ยนส่ายหน้า นางคิดว่าเป็นเพียงความซุกซุนของลู่ซืออี๋เท่านั้นหลังจากลู่ซืออี๋ออกไป เฉินฝานและลู่ชุนเยี่ยนพูดคุยเรื่องตัดเย็บเสื้อผ้านอกจากทำเสื้อผ้าสำเร็จรูปแล้ว เฉินฝานอยากซื้อจักรเย็บผ้า“ใต้เท้า ท่านคิดถูก พวกเราจะซื้อจักรเย็บ ใต้เท้า ท่านว่า...”ลู่ชุนเยี่ยนหยิบพู่กันและกระดาษขึ้นมา คิดคำคำนวณพร้อมกับพูด “เสื้อหนึ่งตัว ตั้งราคาขายได้สูงสุดสิบตำลึง แต่ว่าจักรเย็บผ้า พวกเราสามารถขายได้เครื่องละห้าร้อยตำลึง ข้าสังเกตดูแล้ว อะไหล่หลายอย่างของจักรเย็บผ้า เมื่อใช้เป็นเวลานานต้องเปลี่ยน”“เมื่อลูกค้าต้องการเปลี่ยนอะไหล่ พวกเขาต้องซื้อกับเรา ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้ถามข้า ใต้เท้าคิดค้นจักรเย็บผ้าขึ้นมา จะสร้างรายได้ให้ท้องพระคลังมากเท่าใด ข้าน้อยตอบไปว่าหนึ่งร้อยล้านตำลึง”“ตอนนี้คิดคำนวณดูแล้ว ข้าน้อยคิดค่อนข้างรอบคอบ ต้องไม่ใช่แค่หนึ่งร้อยล้านตำลึงแน่นอน อย่างน้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 643
ผ่านไปครู่หนึ่ง ลู่ชุนเยี่ยนจับไก่กลับมาหนึ่งตัว เดิมทีเฉินฝานตั้งใจจะช่วยลู่ชุนเยี่ยนจัดการไก่ แต่ลู่ชุนเยี่ยนไม่ยอมไม่อาจเอาชนะนางได้ เฉินฝานได้แต่ทำเพียงงานง่ายๆ เช่นก่อไฟเป็นต้นลู่ซืออี๋ยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว มองเฉินฝานและลู่ชุนเยี่ยนง่วนอยู่ในครัว กระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย พวงแก้มทั้งสองข้างเผยให้เห็นลักยิ้มแสนน่ารักตอนที่ทั้งสามคนนั่งกินข้าวด้วยกัน จู่ๆ ลู่ซืออี๋ก็คีบน่องไก่ให้เฉินฝานเฉินฝานเพิ่งกล่าวขอบคุณ ลู่ซืออี๋ก็พูดสิ่งที่น่าตกใจ “ท่านแม่ ซืออี๋ยกน่องไก่ให้ท่านใต้เท้า ใต้เท้าเป็นพ่อของข้าดีไหมเจ้าคะ?”“พู่!”เฉินฝานข้าวพุ่งทันทีข้าวในปากของเฉินฝานพุ่งออกมาทันทีลู่ชุนเยียนรีบปิดปากลู่ซืออี๋เอาไว้“อี๋เอ๋อร์ ห้ามพูดจาเหลวไหล!”“อื้อๆๆ...”แม้ลู่ซืออี๋จะพูดไม่รู้เรื่อง แต่เฉินฝนและลู่ชุนเยี่ยนต่างได้ยินอย่างชัดเจนนางบอกว่า “ท่านแม่ หรือว่าท่านไม่ชอบใต้เท้าหรือเจ้าคะ?”เมื่อได้ยินเช่นนั้นใบหน้าสง่างามของลู่ชุนเยี่ยน แดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเด็กน้อยคนนี้คิดจะเอาชีวิตนางจริงๆนางร้องเรียกพร่ำเพรื่อเช่นนี้ ทำให้ตนหัวใจเต้นแรงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 644
หญิงสาวอุ้มเขาขึ้นกระโดด เพียงครู่หนึ่งเขาก็ถูกพาตัวขึ้นบนรถม้าอีกคัน“ท่านใต้เท้า รีบปกป้องใต้เท้าเร็วเข้า!”องครักษ์ทั้งสามกระโดดลงมา ล้อมรถม้าคันนั้นองครักษ์เหล่านี้คือองครักษ์ลับของฉินเย่ว์เหมย แม้ก่อนหน้านี้เฉินฝานจะปฏิเสธ แต่ฉินเย่ว์เหมยยังคงไม่วางใจ แอบให้หงอิงส่งองครักษ์มาดูแลองครักษ์ทั้งสามติดตามข้างกายเขามาโดยตลอด เฉินฝานทราบเรื่องนี้มานานแล้ว เพียงแต่ไม่อยากปฏิเสธความหวังดีของฉินเย่ว์เหมย จึงแกล้งทำเป็นไม่รู้มือข้างหนึ่งยื่นออกไปนอกรถม้า โบกมือให้องครักษ์ทั้งสามคน“พวกเจ้าถอยออกไป ข้างไม่เป็นไร!”เฉินฝานไม่เป็นอะไรจริงๆ เพราะว่า...“คิดถึงท่านยิ่งนัก!”“...” เฉินฝานมองหญิงสาวที่นั่งทับตนอย่างหมดคำจะบรรยาย หญิงสาวระดมจูบเขาคล้ายว่าการจูบเขานั้นไม่อาจทำให้นางพอใจได้ หญิงสาวเริ่มฉีกเสื้อผ้าของเขา“เพี๊ยะ!”เฉินฝานตบบั้นท้ายของหญิงสาว“นายท่าน ทำไมท่านต้องตีก้นข้าด้วย เจ็บนะ” ฉินเย่ว์เจียวหน้ามู่ทู่ แม้จะถูกตีจนเจ็บ ทว่ามือที่ฉีกเสื้อของเฉินฝานยังคงไม่หยุด“ระวังหน่อย อยู่บนรถม้า”เฉินฝานยื่นมืออยากห้ามฉินเย่ว์เจียว แต่ถูกนางคว้ามือเอาไว้ ถลึงตามอง ริมฝีปากแดง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 645
ท้องพระโรงเช้าวันนี้ หลินชางเป็นคนแรกที่พูดเขาถือหยกสมปรารถนา ยืนอยู่หน้าตำหนัก “ฝ่าบาท ตั้งแต่เฉินฝานเลื่อนขั้นเป็นซื่อหลางกรมพระคลัง ตำแหน่งเสนาบดีกรมพระคลังว่างเว้นมาโดยตลอด ท้องพระคลังถือเป็นรากฐานของแคว้น หวังว่าฝ่าบาทรีบเลือกคนมาทำหน้าที่นี้พ่ะย่ะค่ะ”“เสนาบดีกรมพระคลัง ต้องรีบแต่งตั้งพ่ะย่ะค่ะ”ฉินเย่ว์เหมยเพิ่งพูดจบ หลิงชางหยิบรายชื่อออกมาจากแขนเสื้อในใบรายชื่อของหลินชางมีเพียงคนเดียว หลังจากเขาอ่านชื่อในใบรายชื่อ ยังตั้งใจพูดเสริมอีกหนึ่งประโยค“ฝ่าบาท บุคคลที่จะถูกคัดเลือกนี้ กระหม่อมให้ท่านอัครเสนาบดีดูแล้ว ใต้เท้าเห็นว่าคนผู้นี้มีความสามารถโดดเด่น มีความสามารถที่จะดำรงตำแหน่งเสนาบดีกรมพระคลัง”หลินชางอ้างชื่อเสิ่นหมิงหยวนความหมายที่ซ่อนอยู่นั้นก็คือไม่ได้ให้ฉินเย่ว์เหมยตัดสินใจ เพียงแจ้งให้ทราบเท่านั้นเสิ่นหมิงหยวนเงียบ เพียงพยักหน้า แสดงให้เห็นว่าหลินชางพูดถูกมือของฉินเย่ว์เหมยที่จับบัลลังก์มังกรอยู่นั้น กุมแน่นเล็กน้อยคนผู้นั้นมีความสามารถ?ถุย!คนที่หลินชางพูดถึง คือมั่วหมิงเจอบุตรของพี่สาวหลินชางมั่วหมิงเจอคือคุณชายเที่ยวเตร่ไม่เอาการเอางานคนหนึ่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 646
“ตึ้ง!”บุรุษที่สั่นเทาด้วยความหวาดกลัวสะดุดล้ม เนื้อตัวของเขาสั่นจนไม่อาจควบคุมได้ ข้างกายเขาคือเสิ่นหยวนเลี่ยงพอดิบพอดีเสิ่นหยวนเลี่ยงยื่นมือไปพยุงตามสัญชาตญาณ แต่กลับถูกชายคนนั้นกระชากให้ล้มลง“ใต้เท้า”“ท่านไม่เป็นอะไรกระมังพวกพ้องของเสิ่นหมิงหยวนล้วนเป็นพวกประจบประแจง เมื่อเห็นเสิ่นหยวนเลี่ยงล้มลง รีบกรูกันเข้ามาขุนนางที่ยืนล้อมเสิ่นหยวนเลี่ยงไม่น้อยกว่าสิบคนชั่วขณะหนึ่ง ในตำหนักวุ่นวายเล็กน้อยท่ามกลางความวุ่นวายนี้ เสิ่นหยวนเลี่ยงกระซิบบอกชายคนนั้นเสียงเบา “อยากมีชีวิตรอดหรือไม่?”บุรุษชะงักไปครู่หนึ่ง ตามด้วยพยักหน้า “อยากขอรับ”“ดีมาก ข้าขอถามเจ้า เจ้าเป็นคนแคว้นใด?”“ขอรับ?” บุรุษตกอยู่ในความฉงนสงสัยอีกครั้ง “แน่นอนว่าข้าเป็นชาวแคว้นต้าชิ่ง...”“ไม่ใช่ เจ้าคือ...”“โอ๊ยโหย” หลิวเกาจัวที่วิ่งมาคนแรกพยุงเสิ่นหยวนเลี่ยงขึ้นแล้ว หลิวเกาจัวมองนิ้วโป้งของเสิ่นหยวนเลี่ยงด้วยความปวดใจ ตอนล้มลง นิ้วโป้งของเขาบวมเป่ง“โบราณกล่าวว่า นิ้วทั้งสิบประสานกับหัวใจ ท่านใต้เท้าเสิ่นน่าจะเจ็บมากกระมังขอรับ”เสิ่นหยวนเลี่ยงขมวดคิ้วเล็กน้อย เจ็บบ้าเจ็บบออะไร!ประจบไม่เป็นก็อย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 647
“ฝ่าบาท พระตำหนักจินหลวน เป็นตำหนักหารือตัดสินงานบ้านงานเมือง ปล่อยให้ขุนนางชั้นต่ำสกปรกเข้ามาได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”เสิ่นหมิงหยวนเพิ่งพูดจบ ขุนนางมากมายด้านหลังเขาต่างเห็นด้วย โดยเฉพาะหัวหน้าเลขาฝ่ายพิธีการหลิวเกาจัว“พระตำหนักจินหลวนคือเส้นเลือดใหญ่ของหัวใจมังกร เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ ขุนนางที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยกลิ่นเงิน ไม่ควรเข้ามาในนี้พ่ะย่ะค่ะ”“ฝ่าบาท โปรดรีบไล่พวกเขาออกไปด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝ่าบาท โปรดมีรับสั่ง!”“ขุนนางในตำหนักคุกเข่ากันเป็นแพคล้ายว่าหากไม่ไล่พวกพ่อค้าเหล่านี้ พวกเขาก็จะก่อกบฏอย่างไรอย่างนั้นฉินเย่ว์เหมยอดทนกับการโจมตีครั้งใหญ่นี้ นางเหยียดตัวนั่งตรง เผชิญหน้ากับสายตาบีบบังคับ“พ่อค้าพ่อสกปรกเช่นนั้นหรือ? ขุนนางที่รัก หรือว่าทุกวันนี้พวกท่านไม่ได้กินข้าวปลาอาหารที่พ่อค้าค้าขายหรือ? หรือว่าพวกท่านไม่ได้จุดตะเกียงน้ำมันที่พ่อค้าค้าขาย? หรือว่าพวกท่านไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าที่พวกพ่อค้าค้าขาย?”ทันทีที่ถ้อยคำนี้ออกมาจากปากของฉินเย่ว์เหมยพวกขุนนางที่ถูกรังเกียจจนไม่อาจทนได้ อยากจะเดินออกไปเองนั้น น้ำตาคลอเบ้าบัณฑิตชนชั้นนำ กสิกร กรรมกร และพ่อค้าวาณิชย์นับ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 648
ตัวของเริ่นอวี่เฟยสั่นเทา “กระหม่อม กระหม่อม...”“ณ แดนเหนือ กองทัพหมาป่ากำลังต่อสู้กับชาวหูที่พยายามลุกล้ำ อากาศหนาวเย็น กองทัพหมาป่ามีความต้องการเสื้อผ้าฝ้ายและกางเกงผ้าฝ้ายโดยด่วน แต่เจ้ากลับฉวยโอกาสนี้ พาพ่อค้าชาวหูมากว้านซื้อดอกฝ้ายของแคว้นเรา”“พูดมา! เจ้าร่วมมือกับศัตรูหรือไม่?”สิ้นเสียงของฉินเย่ว์เหมย บรรดาพ่อค้ารีบพูดทันที “ฝ่าบาท เขาต้องร่วมมือกับศัตรูแน่นอนพ่ะค่ะย่ะ ตอนพ่อค้าชาวหูมากว้านซื้อ ไม่เพียงกว้านซื้อดอกฝ้ายในคลัง แม้กระทั่งดอกฝ้ายในไร่ที่ยังไม่ได้เก็บเกี่ยวพวกเขาก็ซื้อ อย่าว่าแต่เมล็ดฝ้าย แม้กระทั่งเปลือกฝ้ายก็ไม่หักลบพ่ะย่ะค่ะ”“พวกกระหม่อมยังสงสัย ไม่หักลบแม้กระทั่งเมล็ดและเปลือกฝ้าย ทั้งยังซื้อในราคาแพง เขาต้องอยากให้กองทัพหมาป่าหนาวตายแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ เขาคือกบฏชั่วพ่ะย่ะค่ะ”“ฝ่าบาท!” เหอกังเดินออกมาจากแถวของขุนนาง “กองทัพหมาป่าคือกำลังสำคัญของแคว้น ผู้บ่อนทำลาย ควรถูกลงโทษด้วยการทัณฑ์พาหนะแยกร่างพ่ะย่ะค่ะ!”“กระหม่อม กระหม่อม...”คำว่าทัณฑ์พาหนะแยกร่างทำให้เริ่นอวี่เฟยเหงื่อแตก ขยับลิ้นอยู่นานก็ไม่อาจทำให้ตรงได้เขาใช้สายตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลือกับหลิ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 649
เขาเพิ่งได้รับใบสั่งซื้อของราชสำนักจากหลินชาง กำลังนั่งนับเงินในบ้านอย่างมีความสุข สตรีเกรี้ยวกราดคนหนึ่ง ยกธนูขึ้นบุกรุกเข้ามาในบ้านของเขา“ฮ่องเต้ต้าชิ่ง ท่านเป็นใบ้หรือ ฮ่าๆ !” เริ่นอวี่เฟยหยุดด่าฉินเย่ว์เหมยแล้ว เขาชี้ไปทางขุนนางทั้งหลายแล้วหัวเราะเยาะ “คิดไม่ถึงว่าฮ่องเต้ต้าชิ่งของพวกเจ้า จะเป็นใบ้”ฉินเย่ว์เหมยโมโหมากหงอิงก็หงุดหงิดมากเหตุใดนางจึงประมาทเช่นนี้ ไม่ค้นตัวเริ่นอวี่เฟยให้ละเอียด ไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาพกป้ายชื่อติดตัว“หลี่ชิ่ง!” เสิ่นหมิงหยวนพูดแล้ว “เอาตัวพ่อค้าชาวหูคนนี้...”“ช้าก่อน!”เฉินฝานแหวกจากวงขุนนางที่ยืนอยู่ด้านหน้าเขา ค่อยๆ เดินไปด้านหน้าเขาหยุดลงตรงหน้าเริ่นอวี่เฟย พูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ “อยากตาย?”“ใช่!” เริ่นอวี่เฟยเชิดหน้าขึ้น “อยากตาย เจ้าคือคนที่จะฆ่าข้าหรือ?”เฉินฝานพยักหน้า “แน่นอน แต่ว่า...” ตอนเฉินฝานเดินผ่านเริ่นอวี่เฟย เขาพูดเสียงแผ่วเบา “อยากมีชีวิตรอดหรือไม่?”เริ่นอวี่เฟยชะงักครู่หนึ่งในระยะเวลาสั้นๆ ถ้อยคำนี้ เขาได้ยินมาสองครั้งแล้วเฉินฝานไม่รอเขาตอบ พูดเสียงเบา ‘อยากมีชีวิตรอด ก็ต้องกัดให้แน่น’พูดจบ เฉินฝานเดินผ่านเขา
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
