เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 590
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 591
“ฝ่าบาท กระหม่อมผิดไปแล้ว กระหม่อมไม่รู้ว่าผู้ตรวจการเฉินและคนอื่น ๆ กำลังคุยกันเรื่องการค้าขาย”“กระหม่อมเข้ามาโดยพลการเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝ่าบาท กระหม่อมผิดไปแล้ว กระหม่อมสมควรตาย!”อย่างมองว่าเสิ่นหยวนฮวาตะโกนดังสนั่นแท้จริงแล้วเขาทำอย่างขอไปที เพราะเขาคุกเข่าไม่ตรงทิศทาง หน้าของเขาไม่ได้หันไปทางฉินเย่ว์เหมยด้วยซ้ำฉินเย่ว์เหมยย่อมรู้แผนการในใจของเสิ่นหยวนฮวานางยกมุมปากขึ้นน้อย ๆ แสดงให้เห็นถึงการยิ้มเยาะ“เจ้าไม่ได้รบกวนข้า แต่เป็นนายจ้างใหญ่แซ่ฉู่ หากนายจ้างใหญ่แซ่ฉู่ให้อภัยเจ้า ข้าย่อมให้อภัยเจ้าแน่นอน”ฉู่หยางหงยิ้มกล่าว “ไม่จำเป็นต้องขออภัยกับข้า”เสิ่นหมิงหยวนประจบประแจงทันที “นายจ้างใหญ่แซ่ฉู่ใจกว้างยิ่งนัก ไม่น่าแปลกใจที่บริหารสมาคมการค้าได้เป็นอันดับหนึ่ง”“หยุดประจบประแจงข้าเถอะ ใช้ไม้นี้กับข้าไม่ได้หรอก” ฉู่หยางหงพลันพลิกหน้ามือเป็นหลังมือไม่ไว้หน้าเสิ่นหมิงหยวนแม้แต่น้อยเสิ่นหมิงหยวนหน้าซีด สีหน้าแย่เล็กน้อยเมื่อถูกฉู่หยางหงหักหน้าต่อหน้าทุกคน“คนที่พวกเจ้าทำให้ตกใจกลัวไม่ใช่ข้า แต่เป็นน้องฝาน ดังนั้น พวกเจ้าขอโทษเขาเถอะ ถ้าเขาให้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 592
“ทำตัวประหลาด ผู้ชายสองคนอยู่ในห้องเดียวกันตลอดเวลา คงทำเรื่องขยะแขยงอยู่ก็ได้”เมื่อเสิ่นหยวนฮวากลับมาถึงห้องของเสิ่นหมิงหยวน เขาเริ่มบ่นพึมพำพูดจาหยาบคายว่าร้ายผู้อื่น“หยุดพูดจาไร้สาระ พูดสิ่งที่มีประโยชน์บ้าง!” เสิ่นหมิงหยวนพูดด้วยความโกรธ“คนน่าขยะแขยงสองคน จะพูดสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้อย่างไร?” เมื่อถูกสั่งสอน เสิ่นหยวนฮวาทำหน้าไม่พอใจ“ไสหัวออกไป!”เสิ่นหมิงหยวนไล่เสิ่นหยวนฮวาออกไป“ท่านพ่อ ระวังโมโหเกินเสียสุขภาพขอรับ” เสิ่นหยวนเลี่ยงรีบกล่าวเสิ่นหมิงหยวนมองเสิ่นหยวนเลี่ยงนิ่งเป็นเวลาหลายวินาทีก่อนจะพูด “หยวนเลี่ยง พวกเขากินดื่มอย่างที่หยวนฮวาพูดจริงรึ?”“ขอรับ!” เสิ่นหยวนเลี่ยงพยักหน้า “ท่านพ่อ เป็นเช่นนั้นขอรับ แต่ระหว่างนั้น ฉู่หยางหงพูดหลายครั้งว่าเป็ดขาวที่ทำกับเฉินฝานอร่อยมากและสบายใจมากที่ได้ทำการค้าขายกับเขา”“ไม่รู้ว่าเจ้าเฉินฝานใช้อะไรทำเป็ดขาวเหล่านั้น ถึงทำให้คนชาวฉู่กล่าวชมไม่หยุด ท่านพ่อ หรือไม่ให้ข้าบุกเข้าไปในกระโจม ด้วยเหตุผลว่าเข้าไปจับตัวนักลอบฆ่าแล้วดูว่าเจ้าเฉินฝานทำเป็ดขาวพวกนั้นอย่างไร”เสิ่นหมิงหยวนสะบัดแขนเสื้อพร้อมกับแสดงสีหน้าเหยียดหยาม “ไม่จ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 593
“ฝ่าบาท! ทหารกองทัพหมาป่าต่อสู้อย่างดุเดือดกับพวกชาวหูที่อยู่ทางตอนเหนือ แต่เหตุใดราชสำนักถึงลดเสบียงทหารของกองทัพหมาป่าอย่างเข้มงวด ในกองทัพมีเพียงข้าวสารและไม่มีเนื้อสัตว์!”“ถ้าไม่มีเนื้อสัตว์ ทหารกินไม่อิ่ม แล้วเราจะสู้กับพวกชาวหูที่สูงกว่าเราได้อย่างไร!”ผู้นำร่างใหญ่ผิวคล้ำคนหนึ่งพูดถึงความต้องการของเขาสำหรับการเดินทางครั้งนี้ชายผู้นี้มีชื่อว่าชุยต๋าหลุน เป็นมือขวาที่เก่งกาจของเพ่ยจี้และนายกองทหารม้าของกองทัพหมาป่า มีชื่อเสียงในด้านอารมณ์ฉุนเฉียวด้วยบุคลิกที่ฉุนเฉียวของเขา เขาจึงไม่เคยพูดคุยกับคนอื่นมากเกินไป เมื่อพูดสู้ไม่ได้ก็จะใช้หมัดโดยตรง มีขุนนางในราชสำนักหลายคนเกรงกลัวเขาและด้วยเหตุนี้ เพ่ยจี้ถึงได้ส่งเขากลับมาขออาหารแห้งและเนื้อสัตว์“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยรึ?” ฉินเย่ว์เหมยหันไปถามเลขาธิการกรมกลาโหม “เฉิงจื้อซิน นี่เป็นความบกพร่องในหน้าที่ของเจ้า ข้าขอสั่งเจ้าตอนนี้ ชดเฉยเนื้อสัตว์ที่ขาดส่งของกองทัพหมาป่าให้ครบและเจ้าเป็นผู้นำส่งไปที่ตอนเหนือด้วยตนเอง!”“ฝ่าบาท!” เฉิงจื้อซินกล่าวสีหน้าขมขื่น “ไม่ใช่ว่ากระหม่อมตั้งใจจะหักลบ แต่เงินไม่พอจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ กระหม่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 594
“ผู้ตรวจการเฉิน เจ้าไม่ได้เพิ่งทำการค้ากับแคว้นฉู่หรอกหรือ? เช่นนั้นก็เอาเงินห้าแสนตำลึงให้กับนายกองทหารชุยโดยเร็วแถอะ ทหารอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเนื้อสัตว์” เสิ่นหยวนเลี่ยงเร่งเร้าตาม ชุยต๋าหลุนเขาติดสินบนคนในสมาคมการค้าแคว้นฉู่เขาได้ข่าวว่าแม้ว่าการค้าจะมีข้อสรุปเบื้องต้นแล้ว แต่ยังไม่ได้เงิน คราวเดียวจำนวนห้าแสน ตีให้ตายเฉินฝานก็ไม่มีปัญหาหามาได้“เจ้าเอาเงินมา ข้าจะกลับกองทัพหมาป่าทันที จอมพลกับนายทหารยังรอข้ากลับไป”“เห็นแก่เจ้าที่รู้จักกับจอมพล ข้าจะไม่ทูลต่อฝ่าบาทให้เจ้ารับผิดชอบอีก” ชุยต๋าหลุนกล่าว“ส่วนเรื่องเงิน…...”“ผู้ตรวจการเฉิน รีรออะไรอีกเล่า? นายกองทหารชุยรีบกลับกองทัพหมาป่า!” เสิ่นหยวนเลี่ยงเร่งเร้า เฉินฝานเสิ่นหมิงหยวนยังคงเงียบแต่หลังจากเสิ่นหยวนเลี่ยงกล่าวเร่งเร้า สายตาของเขาก็ดูแปลกชอบกลเฉินฝานเจ้าเป็นคนฉลาด แต่น่าเสียดายที่ได้พบกับซูซิวฉีก่อน เจ้าจึงมีชะตากรรมที่ไม่ดี“นายกองทหารชุย สำหรับเงินนั้น ตอนนี้ข้าไม่มีจริง ๆ……แต่!” เฉินฝานพลันเปลี่ยนบทสนทนา “นายกองทหารชุย อย่าเพิ่งใจร้อน ข้าไม่มีเงิน แต่ข้ามีเนื้อสัตว์”“เนื้อสัตว์? เนื้อสัตว์ก็ได้ แล้วเนื้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 595
ขุนนางใจเสาะรีบหลับตา กลัวว่าเปิดประตูแล้วจะเห็นฉากนองเลือดขุนนางใจกล้าแอบย่องเท้า เอียงคอและมองอย่างสงสัยว่าเฉินฝานเป็นศพที่มีครบทุกส่วนหรือไม่“ห้ะ?!”เมื่อเห็นคนที่เดินออกมา ทุกคนต่างตกตะลึง“น้องฝาน เมื่อครู่นี้ข้าผิดเอง!” ชุยต๋าหลุนวางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของเฉินฝาน มืออีกข้างหนึ่งเช็ดปากที่มันเยิ้ม “ไม่แปลกใจเลยที่จอมพลชอบเจ้า เจ้ามีความสามารถบางอย่างจริง ๆ!”เขามีความสุขมาก ขณะที่ยกย่องเฉินฝาน ชุยต๋าหลุนก็ตบหลังเฉินฝานอย่างแรงชุยต๋าหลุนเป็นคนมีพลังมาก เขาตบหลังเฉินฝานจนเจ็บจี๊ด“......” เฉินฝานพูดไม่ออกไปสักพัก โชคดีที่เขาไม่ใช่คนธรรมดา ไม่เช่นนั้น ชุยต๋าหลุนตบเขาแบบนี้คงจะทำให้เขาอาเจียนเป็นเลือดได้เกิดอะไรขึ้น?ขุนนางทุกคนมองหน้ากันและกันเมื่อครู่นี้จะฆ่าฆ่าเฉินฝานให้ได้ไม่ใช่รึ? ทำไมเข้าครัวเพียงครู่เดียว พอออกมาก็เรียกพี่น้องกันแล้ว“นายกองทหารชุย พวกเจ้า……” เสิ่นหยวนเลี่ยงรีบเดินเข้าไปหา“ข้าไม่มีเวลาคุยไร้สาระกับเจ้า จอมพลยังรอข้ากลับไปรายงาน!”ชุยต๋าหลุนผลักเสิ่นหยวนเลี่ยงออกอย่างเบื่อหน่ายก่อนเดินทางกลับมา จอมพลกำชับเขาว่าอย่าได้พัวพันกับพ่อลูกตระกูลเสิ่น
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 596
“ท่านพ่อ ออกไปสิขอรับ!” เสิ่นหยวนฮวาขยับร่างกายตามการขยับของเสิ่นหมิงหยวน และหันหน้าเข้าหาเสิ่นหมิงหยวนเสมอเสิ่นหมิงหยวนจ้องเขม่นเสิ่นหยวนฮวาไม่อยากสนใจ แต่เมื่อเดินผ่านตัวเขา เขาพลันหยุดกะทันหันจมูกของเขาสั่นสองสามครั้งและเขาหันมองเสิ่นหยวนฮวา “เจ้าถืออะไรอยู่ในมือ?”“ข้าเปล่า!” เสิ่นหยวนฮวาส่ายหัวราวกับป๋องแป๋ง “ท่านพ่อ ไม่มีอะไรอยู่ในมือข้า…...ก่อนที่จะพูดจบ ตอนที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง เขาพลันถูกเสิ่นหมิงหยวนเอาออกมา“พี่ชาย เจ้า......”เสิ่นหยวนเลี่ยงชี้มือของเสิ่นหยวนฮวาและตกตะลึงอยู่พักหนึ่งเสิ่นหยวนฮวาถือเป็ดขาวที่ปรุงสุกหนึ่งตัวไว้ในมือเป็ดขาวที่ผ่านกระบวนการย่างแล้วมีสีแดงเลื่อม มันเยิ้มน่าดึงดูด เนื้อสัมผัสนุ่มและมีกลิ่นหอมความร้อนกำลังพอดี หนังกรอบห่อหุ้มเนื้อที่อุ่นร้อนและชวนให้อยากกัดสักหนึ่งคำ“ขะ ข้าเห็นคนหลงใกลกันมากมายเลยอยากเอากลับมาดูว่าหมอนั่นใส่ยาแฝดอะไรลงไปหรือไม่?”“ใส่ยาแฝดก็ไม่ควรนำกลับมาที่นี่ พี่ไม่รู้เหรอว่าท่านพ่อไม่ชอบเนื้อเป็ดที่สุด” เสิ่นหยวนเลี่ยงขยิบตาให้เสิ่นหยวนฮวาเพื่อส่งสัญญาณให้เขาทิ้งมัน“ถ้าอย่างนั้น ข้าจะเอามันไปทิ้ง!” เสิ่นหยวนฮวา
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 597
ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของขุนนางทุกคนเงินที่ส่องประกายแวววาวกล่องแล้วกล่องเล่าถูกยกเข้ามาในโรงเตี๊ยมอำเภอหลีในห้องโถงหลักของโรงเตี๊ยมไม่มีพื้นที่มากพอ จนต้องวางไว้ที่ลานด้านนอก“เสี่ยวฝาน!” ฉู่หยางหงกล่าว “นี่คือค่าถ่ายทอดทักษะสำหรับเป็ดย่างของปีนี้และเงินสำหรับสั่งคอเป็ด ตีนเป็ดและอื่น ๆ ในเดือนนี้”“ทั้งหมดห้าล้านห้าแสนตำลึง ให้คนของเจ้าลองนับดูเถอะ!”“นอกจากนี้ ข้าผู้แซ่ฉู่ยังรู้สึกโชคดีมากที่ได้ทำการค้ากับเจ้า เพื่อแสดงความขอบคุณ ข้าผู้แซ่ฉู่ขอมอบเป็ดขาวชุดต่อไปจำนวนห้าล้านตัวให้กับอำเภอหลีโดยไม่คิดเงินแม้แต่แดงดียว”เหล่าขุนนางตื่นตะลึงอ้าปากค้างนับไม่ถ้วนห้าล้านห้าแสนตำลึงบวกห่านขาวห้าล้านตัวโดยไม่เก็บเงินเฉินฝานไม่ได้คุยโม้ตั้งแต่แรก เขาสามารถหาเงินมาบรรเทาภัยพิบัติได้โดยไม่ต้องใช้เงินที่สำคัญไม่ได้มีรายได้เพียงเล็กน้อย แต่มีรายได้จำนวนมากและที่ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่ข้อตกลงเพียงครั้งเดียว แต่เป็นข้อตกลงระยะยาวสำหรับแคว้นต้าชิ่งที่ล้าหลังและยากจน นี่เป็นเรื่องดีที่สะท้านทั่วท้องฟ้าและแผ่นดินสีหน้าของกลุ่มขุนนางที่มีเสิ่นหมิงหยวนเป็นผู้นำแตกต่างกันไปบางคนทำตัว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 598
“ทหารยิงธนูเตรียมพร้อม!”ทหารยิงธนูสามร้อยคนชักคันธนูพร้อมกันพรึบ ๆ พร้อมเผชิญหน้ากับฝูงชนท่ามกลางฝุ่นควันตรงหน้าหลีชิ่งชูธงสีแดงเล็กในมือ…...“ช้าก่อน!”เฉินฝานยกม่านรถขึ้นแล้วพูดอย่างรีบร้อน “อย่ายิงธนู พวกเขาคือ…...”“ผู้มีพระคุณอยู่ที่นั่น!”เสียงตะโกนข้างหน้ากลบเสียงของเฉินฝานทันใดนั้น หน้ารถม้าของเฉินฝานมีคนคุกเข่าเต็มไปหมดปรากฎว่าพวกเขาเป็นชาวบ้านจากอำเภอหลี สิ่งที่อยู่ในมือคืออาหารและเสื้อผ้าแต่ละอย่าง“ท่านนายอำเภอ นี่มันอะไรกันหรือ ทำฝ่าบาทตื่นตระหนก เจ้ารู้ว่ามีความผิดหรือไม่?” เสิ่นหมิงหยวนถามนายอำเภอของอำเภอหลีด้วยเสียงแข็งทื่อ“ท่านอัครเสนาบดี ชาวบ้านในอำเภอหลีต่างก็พูดผู้ตรวจการเฉินเป็นพ่อแม่ที่เกิดใหม่ของพวกเขา เมื่อพวกเขาได้ยินว่าเขากำลังจะจากไป พวกเขาก็ยืนกรานที่จะส่งผู้ตรวจการเฉิน ไม่ว่าข้าน้อยพยายามหยุดยั้งอย่างไรก็หยุดพวกเขาไว้ไม่ได้ขอรับ”นายอำเภอของอำเภอหลีทำหน้าลำบากใจ แต่ในใจไม่ได้ลำบากใจแม้แต่น้อย เขาไม่ได้ห้ามไม่ให้ชาวบ้านมาส่งเฉินฝาน แต่ยังให้สนับสนุนพวกเขา“ใต้เท้า ความตั้งใจของชาวบ้านไม่ควรขัดขืนนะขอรับ!”ประโยคสุดท้าย หากพูดตรง ๆ ก็คือการต
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
