Mag-log inShare
บทที่ 587
Kaugnay na kabanata
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 588
“คิดไม่ถึงว่าฝีมือของเจ้าจะเหนือชั้นกว่าหงอิง” ฉินเย่ว์เหมยมองเฉินฝาน สีหน้าฉายความตกตะลึง“ไม่ถึงขั้นนั้น แค่พอไล่เลี่ยกัน”ในฐานะอดีตทหารพิเศษ การต่อสู้ระยะประชิดหงอิงไม่อาจเอาชนะเขาได้ ทว่าวิชาดาบและวิชาตัวเบาเขาก็ไม่อาจเอาชนะหงอิงได้นี่จึงเป็นอีกหนึ่งจุดประสงค์ที่เฉินฝานแกล้งหงอิงแสดงความสามารถของตนเอง หลังจากนี้ฉินเย่ว์เหมยจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของเขา เขาดูแลตัวเองได้“ดังนั้น...เท้าของหงอิงเหม็นจริงๆ หรือ?” ฉินเย่ว์เหมยอดไม่ได้ที่จะถามขนตางอนยาวกระพือพั่บๆ ใบหน้างดงาม ฉายความสงสัยนี่เป็นครั้งแรกที่เฉินฝานเห็นฉินเย่ว์เหมยในมุมหญิงสาวนึกขึ้นได้กะทันหันแม้ฉินเย่ว์เหมยจะเป็นพี่สาวคนโตของพวกฉินเย่ว์เจียว แต่นางก็เพิ่งอายุยี่สิบเอ็ดเท่านั้นช่วงอายุวัยนี้ แม้จะมีความเป็นผู้ใหญ่เพียงใดก็เป็นเพียงเกราะป้องกันที่แสดงออกมาเท่านั้นฉินเย่ว์เหมยที่สัมผัสได้ถึงแววตาของเฉินฝาน ดึงสติกลับมาทันทีนางหลบสายตาเขาเล็กน้อย ทว่าไม่ถึงหนึ่งวินาที ก็กลับมาเย็นชาดังเดิม“ข้า...”“ไม่เหม็น ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย เมื่อครู่ข้าเพียงแกล้งหงอิงเท่านั้น”เฉินฝานรู้ว่าฉินเย่ว์เหมยรักส
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 589
“ไม่ใช่ขอรับ พวกเขารีบกลับไปฆ่าเป็ด” เสิ่นหยวนเลี่ยงพูด“ชาวบ้านที่โง่เขลาจริงๆ เงินไม่กี่เวินนั้นจะมีค่าเพียงใด?” เสิ่นหยวนฮวาด่าทอเสิ่นหมิงหยวนถลึงตามองเสิ่นหยวนฮวา สำหรับชาวบ้านทั่วไปเงินไม่กี่เวิน ถือว่ามีค่ามาก“พวกทหารรักษาการณ์เล่า ให้พวกเขาไป พาตัวเฉินฝานมาให้ข้า!”“ท่านพ่อ!” เสิ่นหยวนเลี่ยงรีบตอบทันที “ข้าสั่งพวกเขาไปนานแล้ว แต่ฝ่าบาทอยู่ข้างใน หงอิงและทหารรักษาพระองค์นับสิบนายก็อยู่ด้วย แล้วยังมีเหอจื่อหลิน ขวางด้วยชีวิต คนของเราไม่อาจเข้าไปได้ขอรับ”“เช่นนั้นข้าไปด้วยตนเอง!” เสิ่นหมิงหยวนสะบัดแขนเสื้อ ก้าวเดินออกไปเป็นเพียงฮ่องเต้หุ่นเชิด ตำหนักนอนของเขา เสิ่นหมิงหยวนคนนี้ยังสามารถเข้าออกได้ตามใจ นับประสาอะไรกับการไปจับตัวบุรุษให้สตรียั่วเย้า ไม่ได้เช่นนั้นหรือ?“ดื่ม ดื่ม เราดื่มกันเถอะ!”“ทุกคนดื่มด้วยกัน!”“ถูกต้อง ต้องดื่มให้สะใจ!”เสิ่นหมิงหยวนเพิ่งลงจากรถม้า ก็ได้ยินเสียงร้องเรียกให้ดื่มอย่างมีความสุขเวลานี้ ในเรือนแขก แขกเหรื่อล้นหลาม บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารสีหน้าของทุกคน เปี่ยมด้วยรอยยิ้ม ทุกคนอยู่ด้วยกัน ชนแก้วกินดื่ม บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะหา
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 590
“พวกเจ้าเป็นอะไรกัน ไม่มีการสอบสวน ก็จะสังหารแล้ว”“น้องฝานคุยการค้ากับพวกเรา เป็นกบฏอย่างไร?”พวกแขกเหรื่อยืนขวางด้านหน้าเฉินฝาน ไม่ให้ทหารรักษาการณ์เมืองหลวงของหลี่ชิ่งเข้าไป“หลี่ชิง คนขวาง ก็คือกบฏ ฆ่าให้หมด!” เสียงตะคอกของเสิ่นหมิงหยวนดังมาจากด้านหลัง“กบฏ หากพวกเจ้าแตะต้องพวกข้า เช่นนั้นก็รอให้สองแคว้นทำสงครามก็แล้วกัน!” บุรุษวัยกลางคนสวมชุดหรูหรา เดินออกมา ยืนอยู่ตรงหน้าหลี่ชิ่ง“สองแคว้นทำสงคราม? ฮ่าๆๆ!”เสิ่นหยวนฮวาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ช่างกล้าพูดจริงๆ เป็นเพียงพ่อค้า ความคิดช่างผิดแปลกยิ่งนัก!”เสิ่นหยวนฮวารู้ดีว่าคนที่เฉินฝานเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงเป็นพ่อค้าเฉินฝานเป็นเพียงพ่อค้าจนๆ คนหนึ่งเท่านั้น คนที่เขาเชิญมาร่วมงานย่อมเป็นพ่อค้าที่มีฐานันดรศักดิ์ไม่ต่างจากเขา“ฉู่จิงการค้าของเรา ไม่มีชื่อเสียงในต้าชิ่ง” ชายวัยกลางคนในชุดผ้าฝ้ายพูดเสียงเรียบฉู่จิงการค้าตระกูลฝ่ายมารดาของมารดาเสิ่นหยวนฮวา ครอบครองการค้ามากมายในต้าชิ่ง การค้านี้ เสิ่นหยวนฮวาไม่เคยได้ยินในต้าชิ่งเขาเดินผ่านหลี่ชิ่งมายังตรงหน้าชายวัยกลางคน “รู้ว่าการค้าของตนไม่ได้ยิ่งใหญ่ แล้วยังไม่รีบไสหัวไปอี
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 591
“ฝ่าบาท กระหม่อมผิดไปแล้ว กระหม่อมไม่รู้ว่าผู้ตรวจการเฉินและคนอื่น ๆ กำลังคุยกันเรื่องการค้าขาย”“กระหม่อมเข้ามาโดยพลการเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”“ฝ่าบาท กระหม่อมผิดไปแล้ว กระหม่อมสมควรตาย!”อย่างมองว่าเสิ่นหยวนฮวาตะโกนดังสนั่นแท้จริงแล้วเขาทำอย่างขอไปที เพราะเขาคุกเข่าไม่ตรงทิศทาง หน้าของเขาไม่ได้หันไปทางฉินเย่ว์เหมยด้วยซ้ำฉินเย่ว์เหมยย่อมรู้แผนการในใจของเสิ่นหยวนฮวานางยกมุมปากขึ้นน้อย ๆ แสดงให้เห็นถึงการยิ้มเยาะ“เจ้าไม่ได้รบกวนข้า แต่เป็นนายจ้างใหญ่แซ่ฉู่ หากนายจ้างใหญ่แซ่ฉู่ให้อภัยเจ้า ข้าย่อมให้อภัยเจ้าแน่นอน”ฉู่หยางหงยิ้มกล่าว “ไม่จำเป็นต้องขออภัยกับข้า”เสิ่นหมิงหยวนประจบประแจงทันที “นายจ้างใหญ่แซ่ฉู่ใจกว้างยิ่งนัก ไม่น่าแปลกใจที่บริหารสมาคมการค้าได้เป็นอันดับหนึ่ง”“หยุดประจบประแจงข้าเถอะ ใช้ไม้นี้กับข้าไม่ได้หรอก” ฉู่หยางหงพลันพลิกหน้ามือเป็นหลังมือไม่ไว้หน้าเสิ่นหมิงหยวนแม้แต่น้อยเสิ่นหมิงหยวนหน้าซีด สีหน้าแย่เล็กน้อยเมื่อถูกฉู่หยางหงหักหน้าต่อหน้าทุกคน“คนที่พวกเจ้าทำให้ตกใจกลัวไม่ใช่ข้า แต่เป็นน้องฝาน ดังนั้น พวกเจ้าขอโทษเขาเถอะ ถ้าเขาให้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 592
“ทำตัวประหลาด ผู้ชายสองคนอยู่ในห้องเดียวกันตลอดเวลา คงทำเรื่องขยะแขยงอยู่ก็ได้”เมื่อเสิ่นหยวนฮวากลับมาถึงห้องของเสิ่นหมิงหยวน เขาเริ่มบ่นพึมพำพูดจาหยาบคายว่าร้ายผู้อื่น“หยุดพูดจาไร้สาระ พูดสิ่งที่มีประโยชน์บ้าง!” เสิ่นหมิงหยวนพูดด้วยความโกรธ“คนน่าขยะแขยงสองคน จะพูดสิ่งที่เป็นประโยชน์ได้อย่างไร?” เมื่อถูกสั่งสอน เสิ่นหยวนฮวาทำหน้าไม่พอใจ“ไสหัวออกไป!”เสิ่นหมิงหยวนไล่เสิ่นหยวนฮวาออกไป“ท่านพ่อ ระวังโมโหเกินเสียสุขภาพขอรับ” เสิ่นหยวนเลี่ยงรีบกล่าวเสิ่นหมิงหยวนมองเสิ่นหยวนเลี่ยงนิ่งเป็นเวลาหลายวินาทีก่อนจะพูด “หยวนเลี่ยง พวกเขากินดื่มอย่างที่หยวนฮวาพูดจริงรึ?”“ขอรับ!” เสิ่นหยวนเลี่ยงพยักหน้า “ท่านพ่อ เป็นเช่นนั้นขอรับ แต่ระหว่างนั้น ฉู่หยางหงพูดหลายครั้งว่าเป็ดขาวที่ทำกับเฉินฝานอร่อยมากและสบายใจมากที่ได้ทำการค้าขายกับเขา”“ไม่รู้ว่าเจ้าเฉินฝานใช้อะไรทำเป็ดขาวเหล่านั้น ถึงทำให้คนชาวฉู่กล่าวชมไม่หยุด ท่านพ่อ หรือไม่ให้ข้าบุกเข้าไปในกระโจม ด้วยเหตุผลว่าเข้าไปจับตัวนักลอบฆ่าแล้วดูว่าเจ้าเฉินฝานทำเป็ดขาวพวกนั้นอย่างไร”เสิ่นหมิงหยวนสะบัดแขนเสื้อพร้อมกับแสดงสีหน้าเหยียดหยาม “ไม่จ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 593
“ฝ่าบาท! ทหารกองทัพหมาป่าต่อสู้อย่างดุเดือดกับพวกชาวหูที่อยู่ทางตอนเหนือ แต่เหตุใดราชสำนักถึงลดเสบียงทหารของกองทัพหมาป่าอย่างเข้มงวด ในกองทัพมีเพียงข้าวสารและไม่มีเนื้อสัตว์!”“ถ้าไม่มีเนื้อสัตว์ ทหารกินไม่อิ่ม แล้วเราจะสู้กับพวกชาวหูที่สูงกว่าเราได้อย่างไร!”ผู้นำร่างใหญ่ผิวคล้ำคนหนึ่งพูดถึงความต้องการของเขาสำหรับการเดินทางครั้งนี้ชายผู้นี้มีชื่อว่าชุยต๋าหลุน เป็นมือขวาที่เก่งกาจของเพ่ยจี้และนายกองทหารม้าของกองทัพหมาป่า มีชื่อเสียงในด้านอารมณ์ฉุนเฉียวด้วยบุคลิกที่ฉุนเฉียวของเขา เขาจึงไม่เคยพูดคุยกับคนอื่นมากเกินไป เมื่อพูดสู้ไม่ได้ก็จะใช้หมัดโดยตรง มีขุนนางในราชสำนักหลายคนเกรงกลัวเขาและด้วยเหตุนี้ เพ่ยจี้ถึงได้ส่งเขากลับมาขออาหารแห้งและเนื้อสัตว์“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยรึ?” ฉินเย่ว์เหมยหันไปถามเลขาธิการกรมกลาโหม “เฉิงจื้อซิน นี่เป็นความบกพร่องในหน้าที่ของเจ้า ข้าขอสั่งเจ้าตอนนี้ ชดเฉยเนื้อสัตว์ที่ขาดส่งของกองทัพหมาป่าให้ครบและเจ้าเป็นผู้นำส่งไปที่ตอนเหนือด้วยตนเอง!”“ฝ่าบาท!” เฉิงจื้อซินกล่าวสีหน้าขมขื่น “ไม่ใช่ว่ากระหม่อมตั้งใจจะหักลบ แต่เงินไม่พอจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ กระหม่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 594
“ผู้ตรวจการเฉิน เจ้าไม่ได้เพิ่งทำการค้ากับแคว้นฉู่หรอกหรือ? เช่นนั้นก็เอาเงินห้าแสนตำลึงให้กับนายกองทหารชุยโดยเร็วแถอะ ทหารอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเนื้อสัตว์” เสิ่นหยวนเลี่ยงเร่งเร้าตาม ชุยต๋าหลุนเขาติดสินบนคนในสมาคมการค้าแคว้นฉู่เขาได้ข่าวว่าแม้ว่าการค้าจะมีข้อสรุปเบื้องต้นแล้ว แต่ยังไม่ได้เงิน คราวเดียวจำนวนห้าแสน ตีให้ตายเฉินฝานก็ไม่มีปัญหาหามาได้“เจ้าเอาเงินมา ข้าจะกลับกองทัพหมาป่าทันที จอมพลกับนายทหารยังรอข้ากลับไป”“เห็นแก่เจ้าที่รู้จักกับจอมพล ข้าจะไม่ทูลต่อฝ่าบาทให้เจ้ารับผิดชอบอีก” ชุยต๋าหลุนกล่าว“ส่วนเรื่องเงิน…...”“ผู้ตรวจการเฉิน รีรออะไรอีกเล่า? นายกองทหารชุยรีบกลับกองทัพหมาป่า!” เสิ่นหยวนเลี่ยงเร่งเร้า เฉินฝานเสิ่นหมิงหยวนยังคงเงียบแต่หลังจากเสิ่นหยวนเลี่ยงกล่าวเร่งเร้า สายตาของเขาก็ดูแปลกชอบกลเฉินฝานเจ้าเป็นคนฉลาด แต่น่าเสียดายที่ได้พบกับซูซิวฉีก่อน เจ้าจึงมีชะตากรรมที่ไม่ดี“นายกองทหารชุย สำหรับเงินนั้น ตอนนี้ข้าไม่มีจริง ๆ……แต่!” เฉินฝานพลันเปลี่ยนบทสนทนา “นายกองทหารชุย อย่าเพิ่งใจร้อน ข้าไม่มีเงิน แต่ข้ามีเนื้อสัตว์”“เนื้อสัตว์? เนื้อสัตว์ก็ได้ แล้วเนื้
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 595
ขุนนางใจเสาะรีบหลับตา กลัวว่าเปิดประตูแล้วจะเห็นฉากนองเลือดขุนนางใจกล้าแอบย่องเท้า เอียงคอและมองอย่างสงสัยว่าเฉินฝานเป็นศพที่มีครบทุกส่วนหรือไม่“ห้ะ?!”เมื่อเห็นคนที่เดินออกมา ทุกคนต่างตกตะลึง“น้องฝาน เมื่อครู่นี้ข้าผิดเอง!” ชุยต๋าหลุนวางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของเฉินฝาน มืออีกข้างหนึ่งเช็ดปากที่มันเยิ้ม “ไม่แปลกใจเลยที่จอมพลชอบเจ้า เจ้ามีความสามารถบางอย่างจริง ๆ!”เขามีความสุขมาก ขณะที่ยกย่องเฉินฝาน ชุยต๋าหลุนก็ตบหลังเฉินฝานอย่างแรงชุยต๋าหลุนเป็นคนมีพลังมาก เขาตบหลังเฉินฝานจนเจ็บจี๊ด“......” เฉินฝานพูดไม่ออกไปสักพัก โชคดีที่เขาไม่ใช่คนธรรมดา ไม่เช่นนั้น ชุยต๋าหลุนตบเขาแบบนี้คงจะทำให้เขาอาเจียนเป็นเลือดได้เกิดอะไรขึ้น?ขุนนางทุกคนมองหน้ากันและกันเมื่อครู่นี้จะฆ่าฆ่าเฉินฝานให้ได้ไม่ใช่รึ? ทำไมเข้าครัวเพียงครู่เดียว พอออกมาก็เรียกพี่น้องกันแล้ว“นายกองทหารชุย พวกเจ้า……” เสิ่นหยวนเลี่ยงรีบเดินเข้าไปหา“ข้าไม่มีเวลาคุยไร้สาระกับเจ้า จอมพลยังรอข้ากลับไปรายงาน!”ชุยต๋าหลุนผลักเสิ่นหยวนเลี่ยงออกอย่างเบื่อหน่ายก่อนเดินทางกลับมา จอมพลกำชับเขาว่าอย่าได้พัวพันกับพ่อลูกตระกูลเสิ่น
Pinakabagong kabanata
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
