เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 567
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 568
“ความผิดพลาดทั้งหมดของอวี่ถง เกิดจากกระหม่อมที่สอนสั่งไม่ดี ตามใจลูกสาวมากเกินไป กระหม่อมยินดีที่จะสละตำแหน่งยศบรรดาศักดิ์……”“ท่านพ่อ!” เหอจื่อหลินมองเหอกังอย่างไม่เชื่อสายตาสละตำแหน่งยศบรรดาศักดิ์!ตอนนี้ตระกูลเหอเหลือเพียงตำแหน่งยศบรรดาศักดิ์ ถ้าสละอีกพวกเขาก็ไม่ต่างจากชาวบ้านทั่วไปตำแหน่งยศบรรดาศักดิ์ที่ตระกูลเหอได้มา ไม่เพียงเป็นผลงานจากการทำงานหนักของเหอกังและเหอจื่อหลิน แต่ยังรวมถึงการทำงานหนักของบรรพบุรุษจากรุ่นสู่รุ่น“ท่านพ่อ ถ้าสละตำแหน่งยศบรรดาศักดิ์ ท่านพ่อไม่ละอายใจต่อบรรพบุรุษของตระกูลเหอบ้างหรือขอรับ?”“หุบปาก!” เหอกังตะโกนห้ามเหอจื่อหลินรู้สึกละอายใจต่อบรรพบุรุษ เมื่อถึงเวลานั้น เขาจะขอการอภัยโทษจากบรรพบุรุษเองเขาเชื่อว่าบรรพบุรุษจะให้อภัยเขาท้ายที่สุดแล้ว อวี่ถงก็เป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและใจดีมากเหอกังกล่าวต่อ “หลังจากสละตำแหน่งยศบรรดาศักดิ์ กระหม่อมจะขอลากลับบ้านเกิด กระหม่อมขอเพียงฝ่าบาทไว้ชีวิตอวี่ทงและส่งนางไปเป็นแม่ชีที่วัดเพื่อกลับตัวกลับใจพ่ะย่ะค่ะ”ขุนนางทุกคนรับรู้ถึงความไม่พอใจในน้ำเสียงของเหอกังที่มีต่อฉินเย่ว์เหมย และยังรับรู้ได้ว่าคำพูดของเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 569
นี่ยังใช่ฮ่องเต้ผู้เชื่อฟังที่อยู่ในความทรงจำของพวกเขาหรือไม่?เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาอันนับไม่ถ้วนที่พลันเพ่งมาที่เขา เสิ่นหมิงหยวนรู้สึกสุดที่จะทนอย่างยิ่งในราชสำนักแห่งนี้ เขาเป็นบุคคลที่มีสัจจะทางวาจาคนหนึ่งเวลานี้ฉินเย่ว์เหมยตำหนิเขาอย่างโจ่งแจ้งและยังดุด่าด้วยคำพูดที่รุนแรงเสิ่นหมิงหยวนหรี่ตาเล็กน้อยพร้อมกับสบตาฉินเย่ว์เหมยโหดร้าย น่ากลัวลูกพันธุ์ผสมจองหองนักใช่ไหม ทำให้ข้าอับอายใช่ไหมในอีกไม่กี่เดือน ข้าจะทำให้เจ้าตายอย่างอนาถ“ฉลององค์ของฝ่าบาท ทรงมีสิ่งใด ฝ่าบาทย่อมรู้ดีกว่ากระหม่อมมิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”ขณะที่พูด เสิ่นหมิงหยวนจงใจเหยียบเสื้อคลุมมังกรเขาใช้เท้าเหยียบมังกรทองกลางท้องพระโรงราชสำนักแค่ลูกพันธุ์ผสม มังกรทอง? คางคกมากกว่ากระมัง“ดูเหมือนว่า ฝ่าบาทยังไม่สร่างเมา!” เสิ่นหมิงหยวนพูดพร้อมกับหันไปราวกับไม่ได้ตั้งใจและสั่งเสิ่นหยวนฮวา “หยวนฮวา หยิบฉลององค์มังกรที่พื้นคืนให้กับฝ่าบาท ให้ฝ่าบาทเก็บรักษาให้ดีและอย่าโยนฉลององค์มังกรออกไปอีก ไม่อย่างนั้น มันจะหายไปจริง ๆ”หายไปเสิ่นหมิงหยวนกล่าวสองคำนี้อย่างหนักแน่นภัยคุกคามเต็มล้นเสิ่นหยวนฮวาหยิบเสื
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 570
หลี่เต๋อฉวนก้าวไปข้างหน้าและตอบทันที “ฝ่าบาท กระหม่อมอยู่พ่ะย่ะค่ะ!”“ข้าถามเจ้า ข้าดื่มจนเมาแล้วหลับนอนกับเสียนเฟยที่อุทยานหลวงใช่หรือไม่?”“พ่ะย่ะค่ะ ตอนนั้นกระหม่อมยังคิดว่าเป็นนางกำนัลคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง?”เมื่อคืน หลี่เต๋อฉวนพาขันที หมัวมัวและนางกำนัลทั้งวังหลังมายืนดู เขาไม่สามารถพูดเท็จได้แต่เขายังทิ้งคำสงสัยเอาไว้ตอนท้าย ด้วยการพูดว่าเหออวี่ถงจงใจล่อลวง เพื่อจะยกความผิดฐานยั่วยวนเจ้านายให้กับนาง“นางกำนัลอะไร นี่เจ้ากำลังสงสัยความงามของข้ารึ?” ฉินเย่ว์เหมยลุกขึ้นชักดาบขององครักษ์ที่อยู่ด้านข้างแล้วชี้หน้าหลี่เต๋อฉวน“ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ! เสียนเฟยเหนียงเหนียงงดงามตามธรรมชาติ แม้จะใส่ชุดผ้าหยาบก็ไม่สามารถปกปิดความงามของเสียนเฟยเหนียงเหนียงได้พ่ะย่ะค่ะ”หลี่เต๋อฉวนเช็ดเหงื่อที่ซึมบนหน้าผากฮ่องเต้น้อยผู้นี้ ปกติเชื่อฟังทุกอย่าง วันนี้กลับแข็งทื่อขึ้นมากะทันหันหากฉินเย่ว์เหมยฆ่าเขาตอนนี้ ต่อให้เสิ่นหมิงหยวนจะโกรธเพียงใดหรือมีความแข็งแกร่งแค่ไหน ก็ไม่สามารถช่วยเขาไล่ฉินเย่ว์เหมยลงจากบัลลังก์ได้เพราะว่าเขาเป็นแค่คนถูกตอนคนหนึ่งฉินเย่ว์เหมยกวาดตามองแล้วหยุดที่เสิ่นหมิงห
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 571
“ฉินหย่งคังคิดว่าคืนตำแหน่งเฟยให้เหออวี่ถง ดึงตระกูลเหอเข้ามาเป็นพวก ก็สามารถต่อการกับพวกเราได้งั้นหรือ? ช่างไร้เดียงสาเสียจริง!”ระหว่างที่เดินทางกลับ เสิ่นหยวนฮวาเห็นสีหน้าของเสิ่นหมิงหยวนดูแย่ จึงพูดจาถากถางฉินเย่ว์เหมย ทำไปเพื่อเอาอกเอาใจพ่อตนเองเสิ่นหมิงหยวนที่หลับตาค่อยๆลืมตาขึ้น “เรื่องนี้จะประมาทไม่ได้ พ่อลูกตระกูลเหอไม่ใช่คนธรรมดา”เสิ่นหยวนเลี่ยงพยักหน้า “ท่านพ่อพูดถูก ฉินหย่งคังเกลียดท่านพ่อที่สุด ทว่าเขาต้องขอโทษต่อหน้าสาธารณชน ยอมรับความผิดของตัวเอง สาเหตุที่อยู่เบื้องหลังจะต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่”“ไอ้หยา!” เสิ่นหยวนฮวาส่ายหน้า “น้องรอง ท่านพ่อ ข้าว่าพวกเจ้าระแวงเกินไปแล้ว ต่อให้ฉินหย่งคังดึงตระกูลเหอเข้ามาเป็นพวกได้สำเร็จ แล้วมันอย่างไรต่อ”“ตระกูลเหอไร้ซึ้งอำนาจ และเหอกังและเหอจื่อหลินเป็นพวกชอบใช้กำลังแต่ไม่ใช้สมอง ฉินหย่งคังอยากจะอาศัยพวกเขาพลิกกลับมาชนะช่างน่าขันเสียจริง”“ที่พี่ใหญ่พูดก็มีเหตุผล....... ”เสิ่นหยวนเลี่ยงดำดิ่งสู่ห้วงความคิด “ไม่ว่าอย่างไรเหอกังและเหอจื่อหลินก็เป็นแค่สองแม่ทัพสมองกลวง ฝีมือจะเก่งกาจแค่เพียงใดก็ไม่มีประโยชน์”“ฝีมือ......แย่แล้ว!”
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 572
“นายท่าน!”กลุ่มเด็กสาวหน้าตาสละสลวย เดินเข้ามาหาเฉินฝานอย่างพร้อมเพรียง“สุ่ยเซียน เหมยกุ้ย โบตั๋น เย่ว์จี้......”สิบสองบุปผาล้ำค่าของจวนเฉินแห่งอำเภอผิงอัน มากันครบทุกคน“พวกเจ้าก็มาด้วย!”เฉินฝานคิดไม่ถึงว่าพวกนางก็จะมาด้วย ประหลาดใจเป็นอย่างมาก“พี่ใหญ่ไม่วางใจสาวใช้คนอื่น ดังนั้นจึงให้คนพาพวกนางมาด้วย” ฉินเย่ว์โหรวที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล“อืม” เฉินฝานพยักหน้า การจัดแจงของฉินเย่ว์เหมยนี้สมเหตุสมผล สาวใช้เมืองหลวงจะรู้มือเหมือนกับสาวใช้อำเภอผิงอันได้อย่างไร“นายท่าน ท่านรีบมาดูเหล่านายน้อยเถอะ”สุ่ยเซียน เหมยกุ้ย โบตั๋น เย่ว์จี้แต่ละคนล้วนอุ้มเด็กเจ้าเนื้อไว้หนึ่งคนแต่ละคนผิวอมชมพู อ้วนตุ้ยนุ้ยเฉินฝานมองแล้วในใจรู้สึกปลื้มปิติเป็นอย่างมากเขาลูบหัวเบาๆ เผยให้รอยยิ้มที่ไร้เดียงสาฮี่ฮี่ไม่คิดเลยว่าเฉินฝานจะมีลูกชายแล้ว และยังมีทีเดียวสี่คนเลยด้วยวันนี้ เป็นวันที่สี่ฝาแฝดครบเดือนพอดีไม่สามารถเฉลิมฉลองใหญ่โตได้ ทว่าสิ่งที่ควรเฉลิมฉลองอย่างไรก็ต้องเฉลิมฉลองเฉินฝานลงมือทำครัวด้วยตัวเอง อาหารที่มีในยุคปัจจุบันเท่านั้นรายเรียงอยู่บนสองโต๊ะใหญ่เพิ่ง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 573
“ให้อำนาจหงอิงคุมบังเหียนกองกำลังสืบราชการลับอีกครั้ง......”ผลลัพธ์เช่นนี้เฉินฝานไม่ค่อยพอใจเสียเท่าไหร่นักให้เหอจื่อหลินทำเสียยังดีกว่า“ทำไมล่ะ แบบนี้ไม่ดีงั้นหรือ?”เห็นว่าเฉินไม่ได้ดีใจมากมาย ฉินเย่ว์เหมยฉงนสงสัย“ดี ดีสิ มีการคุ้มครองของหงอิงแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถมาคุกคามชีวิตท่านแล้วล่ะ” เฉินฝานเกาหัวแกรกๆ ใบหน้าเผยให้เห็นฟันขาว ดูแล้วช่างไร้เดียงสาถ้าเสิ่นหมิงหยวนให้เหอจื่อหลินกลับ ความคิดออกง่ายแบบนั้นล่ะก็ ซูซิวฉีก็คงจะไม่ตาย เขาก็คงไม่เข้าวังแล้วล่ะ“เหตุใดท่านจึงมาอยู่ที่นี้? ไม่ใช่ว่ามารับข้าหรอกกระมัง?”ดูท่าทางแล้วฉินเย่ว์เหมยจะไม่เชื่อคำพูดของเขา เฉินฝานจึงรีบร้อนเปลี่ยนหัวข้อสนทนา“ใครมารับเจ้ากัน!” แววตาของฉินเย่ว์เหมยกะพริบพราย มองดูก็รู้เลยว่าประหม่า ข้าแค่ผ่านมาพอดี“โอ้ ก่อนที่ออกวังมา ข้าจำได้ว่าฝ่าบาทไปสักการะเทพเจ้าที่เขาเมฆาสวรรค์ เขาเมฆาสวรรค์อยู่ทางเหนือ ราชนิเวศน์นี้อยู่ทางใต้ การเดินทางของฝ่าบาทถือโอกาสเดินทางมาไกลพอควรเลยนะ”สีหน้าของเฉินฝานเคร่งขรึมอย่างมาก ไม่ยิ้มแม้แต่น้อย ทว่าทุกคำทุกตัวอักษรของเขากำลังยิ้มอยู่“เจ้า......อย่าคิดเข้าข้างต
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 574
“ฝ่าบาท ข้าไปค้นพบผู้ที่มีความสามารถเลิศล้ำเขย่าโลกมาคนหนึ่ง หากไม่ใช้งานคนผู้นี้ คงเป็นความเสียหายครั้งใหญ่ของต้าชิ่ง”ตอนที่เพิ่งจะเข้าท้องพระโรง เสิ่นหมิงหยวนพูดเสียงดังทันที“โอ้? ขุนนางเสิ่นเจอผู้มากความสามารถอะไรอีกงั้นหรือ?”ฉินเย่ว์เหมยถามพอให้เป็นพิธี เสิ่นหมิงหยวนต้องการจะเลื่อนตำแหน่งคนของตัวเองอีกแล้ว ฉินเย่ว์เหมยรู้สึกชินตาไปนานแล้วเสิ่นหมิงหยวนไม่ได้ตอบกลับทันควัน เขาหยิบม้วนกระดาษจากแขนเสื้อออกมาอ่าน“ผืนเมฆากว้างใหญ่ปกคลุมจันทราอยู่ทิศอุดร อีกาเฒ่าโศกเศร้าโศกาเกาะอยู่บนกิ่งพฤกษา บนพื้นพสุธามีม้าพันธุ์ดีไร้ซึ่งผู้ที่จะค้นพบม้าเหล่านั้น ดินแดนเหลืองบุษราคัมพันลี้ทำให้ผู้คนอาลัยอาวรณ์ร่างของฉินเย่ว์เหมยสะดุ้งโหยง แทบจะลุกขึ้นยืนเฉินฝานเองก็ตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่งลำนำบทนี้เป็นสิ่งที่เฉินฝานเขียนความยากลำบากในใจหลังร่ำสุราเมื่อวานตอนเช้าที่ตื่นมาหาไม่เจอ คิดไปเองว่าเป็นขันทีหรือสาวใช้คนใดคนหนึ่งเก็บไป จึงไม่ได้ใส่ใจไม่คิดเลยว่า จะไปอยู่ในมือของเสิ่นหมิงหยวน“กลอนดี ช่างเป็นกลอนที่เลิศล้ำที่สุดแห่งยุคเลยล่ะ!”หลิวเกาจัวจอมประจบประแจงเป็นคนแรกที่ออกมาชื่นชม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 575
“เสิ่นหมิงหยวน เจ้า......”“ขอบคุณการสนับสนุนของทุกท่าน ข้าน้อยจะไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวังฉินเย่ว์เหมยโกรธจัด ตอนนี้วางแผนที่จะไม่สนใจอันใดทั้งสิ้นเปิดหน้าสู้กับเสิ่นหมิงหยวน เฉินฝานก็ยืนขึ้นขัดคำพูดของฉินเย่ว์เหมย－“ปึก!”เพิ่งจะถึงพระตำหนักไท่เหอ ฉินเย่ว์เหมยก็เอาหนังสือสาสน์กราบทูลในมือขว้างใส่เฉินฝาน ตามด้วยการบ่นอุบอิบ“ข้ากำลังช่วยเจ้า เจ้ากลับอวดดีเช่นนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะรับตำแหน่งนี้ ตกปากรับคำเสิ่นหมิงหยวนไปอำเภอหลี! เจ้าคิดหรือว่าสามารถพาหงอิงกลับมาได้สำเร็จ เจ้าก็สามารถสู้ชนะเสิ่นหมิงหยวนได้แล้ว?”“ลำนำเยอะแยะมากมายเจ้าไม่เขียน ดื้อดึงจะเขียนแบบนั้น เจ้าประเมินตัวเองสูงเกินไป อย่าลืมสิ เจ้าก็เป็นแค่ชาวนาที่มาจากหมู่บ้านภูเขาเล็กๆเท่านั้น”รับตำแหน่งที่เสิ่นหมิงหยวนบีบบังคับในวัง เฉินฝานก็รู้อยู่แล้วว่าฉินเย่ว์เหมยจะต้องมีปฏิกิริยาแบบนี้เผชิญกับความโกรธที่คุกรุ่นของฉินเย่ว์เหมย เฉินฝานทำเพียงแค่ยิ้มบางๆเขาไม่ได้ประเมินตัวสูงเกินไป ทว่าเขาเก่งกาจกว่าคนต้าชิ่งอยู่แล้วในฐานะที่เป็นผู้ทะลุมิติมาจากยุคปัจจุบัน ความรู้ยุคปัจจุบันในหัว หยิบยกมาใช้อย่างตามใจชอบก็สามารถเ
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
