เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 512
บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 513
“เย่ว์โหรวก็ตั้งท้องแล้ว ทำไมข้ายังไม่ตั้งท้องอีกล่ะ ก็พูดกันหมดไม่ใช่หรือว่าข้าบั้นท้ายใหญ่ เหมาะกับการเลี้ยงลูกในท้องไม่ใช่หรือ? คนโกหก พวกเขาทุกคนเป็นโกหก นายท่านท่านก็เป็นคนโกหกด้วย!”ช่วงก่อนเฉินฝานชมนางว่าร่างกายล่ำสัน มีคุณสมบัติในการให้กำเนิดลูกตอนแรก นางรีบไล่เหล่าน้องสาวลงไปจากรถม้า ตอนที่ร่วมอภิรมย์กับเฉินฝานบนรถม้า ความมั่นใจเต็มเปี่ยม รู้สึกว่าอีกไม่นานท้องของตนจะได้การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกลับไม่เคยคิดเลยว่าเย่ว์โหรวที่อ่อนแอกว่านางร้อยเท่าจะตั้งท้อง แต่นางกลับไม่มีวี่แววดวงใจอันเล็กจิ๋วที่แข็งแกร่งของฉินเย่ว์เจียว ถูกโจมตีอย่างจังมองดูหญิงสาวที่กำลังตีโพยตีพายอยู่ในอ้อมอกตัวเอง เฉินฝานกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ“นายท่าน ที่ว่าเรือนร่างของข้าน้อยดีนั้นเป็นเรื่องโกหกใช่หรือไม่ คงจะให้กำเนิดลูกไม่ได้ใช่หรือไม่”ฉินเย่ว์เจียวอายุเยอะกว่าฉินเย่ว์โหรว ไม่เพียงแต่ร่างกายและอายุเท่านั้น ไม่ว่าจะตรงไหนก็มีเยอะกว่าฉินเย่ว์โหรวทั้งนั้นอย่างเช่นบั้นท้ายอย่างเช่น......สิ่งที่มีสองข้างทับกำลังทับอกเขาอยู่ตอนนี้......เฉินฝานกลืนน้ำลายดังเอื้อก ก้มหัวลงไปกระซิบข้างติ่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 514
ในคืนวันเดียวกัน นายท่านชางกับชางเฟยอวี่ออกบ้านด้วยความตื่นเต้นดีใจตอนที่พวกนายท่านชางเพิ่งจะออกจากบ้านไป เย่ว์หนูก็เดินเข้ามาในห้องหนังสือของเฉินฝาน“นายท่าน อย่างที่ท่านคาดไว้ คนตระกูลชางออกจากบ้านแล้ว และยังออกไปสามคันรถ”เฉินฝานหยุดปลายปากกาเล็กน้อย “ดี เจ้าสะกดรอยตามไป”“เจ้าค่ะ!” เย่ว์หนูรับคำสั่งและออกไป“เดี๋ยวก่อน!” เฉินฝานเรียกเย่ว์หนูไว้ “ออกจากเมืองไปแล้ว ข้าเดาว่ารถม้าตระกูลชางสามคันนั้นจะแยกกันเดินทาง เจ้าไม่ต้องตามไปสักคันเดียว รออยู่ภูเขาจ้วงติงตรงนั้นแหละ!”“นายท่านสงสัยว่าจุดหมายปลายทางของตระกูลชางคือวัดเทพอัปสร?”“มีความเป็นไปได้สูงมาก”วันนั้นตอนอยู่ที่วัดเทพอัปสร เฉินฝานก็สงสัยว่าตระกูลชางและวัดเทพอัปสรมีความเกี่ยวข้องกันแล้ว－ในวัดเทพอัปสร“เหลวไหล เหลวไหลทั้งเพ!”เมื่อฟังคำบอกเล่าของนายท่านชางแล้ว ชิงอวิ๋นส่ายหน้าไม่หยุด ดูเหมือนใบหน้าเรียบเฉยกลับแฝงการดูถูกเล็กน้อยเจ้าหนุ่ม อยากจะสู้กับข้า เจ้ายังปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเลย“ท่านเซียน เรื่องมันก็เข้าที่เข้าทางแล้ว ท่านลงมือได้แล้ว ต้องเอาให้ถึงตาย!” ชางเฟยอวี่พูดอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตชิงอวิ๋นปัดฝุ่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 515
“เด็กโง่!” เฉินฝานบีบจมูกอันงดงามของฉินเย่ว์โหรวเบาๆ “คนเหล่านั้นไม่ได้เห็นเสียหน่อยว่าพวกเรามีลูกหลังจากนั้นเอาไปพูดมั่วซั่ว เจ้าก็ยังเชื่ออีก!” “แต่ว่า...... สีหน้าของฉินเย่ว์โหรวก็ยังคงกังวล“ข้าน้อยเห็นท้องโตมาตั้งมากมายแล้ว แต่ไม่ใหญ่ขนาดข้าเช่นนี้ ยังมี......อื้อ......” เห็นดวงตาสองข้างของฉินเย่ว์โหรวแดงเล็กน้อย เฉินฝานใจเจ็บ เชิดหน้านางขึ้นจูบปากของนางอย่างไม่คิดในช่วงเวลาที่ตั้งท้องฉินเย่ว์โหรว อารมณ์อ่อนไหวง่าย ก็ถูกเฉินฝานปลอบประโลมด้วยดูดคลึงริมฝีปากเช่นนี้......ผ่านไปครู่หนึ่งเฉินฝานลูบท้องของฉินเย่ว์โหรวเบาๆ “เด็กดี อย่าคิดมากเลย เพราะในท้องของเจ้าไม่ได้มีแค่ลูกคนเดียว ดังนั้นตั้งใหญ่กว่าปกติอยู่แล้วสิ” “จริงหรือ?”ดวงตากลมคู่นั้นของฉินเย่ว์โหรวสุกสกาวราวกับดวงดาว ขนตาก็เปล่งประกายอีกด้วยมองจนใจของเฉินฝานแทบจะละลายแล้ว เขาจุ๊บท้องฉินเย่ว์เจียวโหรว“ถ้าไม่จริงจะทำอะไรข้าก็ได้เลย!”“เช่นนั้น......” ฉินเย่ว์โหรวก้มหน้ามองท้องตนเอง สายตาเต็มด้วยความรักของแม่ที่มีต่อลูก “ท้องของข้าน้อยมีลูกสองคน?”ลูกฝาแฝดฉินเย่ว์โหรวเคยได้ยินมาเท่านั้น ยังไม่เคยพบไม่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 516
คนด้านนอกที่ทุบประตูตัวไถลเข้ามา ทุกคนร่างทับกันไปมารวมกันเป็นกลุ่มก้อน เสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อนตอนที่เปิดประตูเฉินฝานก็ถอยหลังออกมาแล้ว เอามือไพล่หลัง มองทุกสิ่งอย่างสงบนิ่งหลังที่ผ่านไปสิบกว่านาที คนที่กองรวมกันจึงแยกตัวออก คนที่อยู่ด้านล่างสองสามคนโดนทับจนได้รับแผลฉกรรจ์ ครอบครัวของพวกเขาร้องไห้ฟูมฟายหามคนออกไป“เฉินฝาน เจ้าสมควรตายไปเสีย”“เจ้าจะต้องจงใจเป็นแน่!”คนเหล่านั้นเอาความโกรธมาลงที่เฉินฝานเฉินฝานผายมือออก พูดอย่างบริสุทธิ์ใจว่า “ทั้งที่พวกเจ้ามาทุบประตูบ้านให้ข้าโผล่หัวออกมาแท้ๆ ข้าก็ตอบรับคำขอของพวกเจ้า เปิดประตูออกมา เหตุใดจึงยังบอกว่าข้าจงใจกันล่ะ?”“......”เหล่าผู้คนถูกเฉินฝานพูดจี้ใจดำจนน้ำท่วมปากเรื่องราวก็เป็นเช่นนี้จริงๆพวกเขาคงจะไม่มีใครคิดหรอกว่าเฉินฝานจะเปิดประตูออกมาเอง คนปกติเมื่อได้ยินสถานการณ์เช่นนี้ สิ่งที่คิดก็ต้องเป็นการหลบหนีเมื่อครู่ตอนที่อยู่ด้านนอกพวกเขาได้ยินหลี่ซานให้เฉินฝานรีบหนีไป พวกเจ้าจึงลนลาน จึงใช้แรงมากขึ้นไปอีก“เขาจงใจเบี่ยงเบนความสนใจพวกเรา ทุกคนอย่าลืมจุดหมายที่เรามาในครั้งนี้สิ” ชาง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 517
“คุณพระ!”“น้องสี่!”“พี่สี่!”ฉินเย่ว์เจียวและฉินเย่ว์ฉู่พุ่งตัวเข้าไปพร้อมกันเย่ว์หนูพยายามจะลืมสองตาที่ถูกทำลายไปแล้วขึ้นมาสายตาพร่ามัว“นาย......นายท่าน ขอ......อภัย เย่ว์หนูไม่ดีเอง เย่ว์หนูไม่สามารถปกป้องนายหญิงไว้ได้”เย่ว์หนูไม่เพียงได้รับบาดเจ็บที่ตาสองข้างเท่านั้น แผ่นหลังเองก็เต็มไปด้วยแผลเช่นกันเลือดสีสดไหลลงมาจากแผ่นหลัง ผสมปนเปอยู่กับฉินเย่ว์โหรว“ใครทำ ใครทำร้ายเย่ว์โหรวและลูกของข้า ใครทำวะ?”เฉินฝานในตอนนี้ ก็เหมือนสิงโตตัวหนึ่งที่กำลังโกรธจัด แววตาผุดเปลวไฟที่สามารถแผดเผาคนได้“นาย.......ท่าน นายหญิงเย่ว์โหรวไม่ได้รับบาดเจ็บ ทว่านางตกใจจนหมดสติไป จะคลอดแล้ว เร็ว...... ถ้าช้าไปอีกก็......แค่ก!”เย่ว์หนูกระอักเลือดออกจากปาก เป็นลมล้มพับหมดสติกับพื้นไป“เย่ว์หนูเย่ว์หนู......หมอ เย่ว์เจียวเจ้ารีบไปตามหมอกับหมอตำแยทำคลอดมา!”“หมอข้าไปเรียกให้ก็ได้ น้องเย่ว์เจียวไปเรียกหมอตำแยมาเถอะ!” หลี่ซานกล่าว“รับทราบ!”ฉินเย่ว์เจียวและหลี่ซานรีบออกไปอย่างรีบร้อนเฉินฝานอุ้มฉินเย่ว์โหรวขึ้น ในขณะเดียวกันก็ออกคำสั่งและแนะนำพวกสุ่ยเซียนโบตั๋นทำแผลให้เย่ว์หนูบาดแผล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 518
ฉินเย่ว์โหรวที่อยู่บนเตียงเรี่ยวแรงยิ่งโรยราลงไปเรื่อยๆพวกเย่ว์เจียวเสียเวลาอยู่ด้านนอกไปนานขนาดนั้น น้ำคร่ำของฉินเย่ว์โหรวแตกแล้ว รอให้หมอตำแยมาทำคลอดก็ไม่ทันแล้ว“เย่ว์เจียว มา!”เฉินฝานอุ้มฉินเย่ว์โหรวเดินออกไปด้านนอกทันทีด้านนอกประตูใหญ่จวนเฉิน เต็มไปด้วยความโกลาหลวุ่นวายผู้คนด้านในสามชั้น ด้านนอกสามชั้นล้อมบ้านเฉินฝานไว้ ฉินเย่ว์เจียวและหลี่ซานที่อยากจะพุ่งออกไป ถูกคนที่ขวางประตูเบียดเสียดปะปนเข้าด้วยกัน ฉินเย่ว์เจียวอยากหยิบธนูขึ้นมาก็ยังทำไม่ได้เลยเพราะคนพวกนั้นเบียดนางจนไม่มีช่องว่างแม้แต่น้อยจางเจิ้งห้าวส่งนักว่าการมาจำนวนมาก ทว่านักว่าการก็เยอะไม่เท่ากับราษฎรอยู่ดี พวกเขาเองก็ถูกห้อมล้อมจนขยับไปไหนไม่ได้เช่นกันเสียงโวยวาย เสียงตะโกน เสียงกรนด่าผสมปนเปกันไปหมด“อ้าก!”ฉินเย่ว์โหรวที่แต่เดิมก็ทรมานมากอยู่แล้ว เสียงเอะอะโวยวายเหล่านี้ทำให้นางสติแตกกระเจิงทันทีนางปิดหูพลางกรีดร้องทว่าการกรีดร้องทำให้นางอ่อนแอลงกว่าเดิม เสี่ยงอันตรายมากขึ้น“เย่ว์โหรว เพื่อลูก เจ้าต้องสงบสติอารมณ์นะ” เฉินฝานใช้เสื้อผ้าปกปิดนางไว้ เพื่อเสียงที่จะมากระทบกับโสตประสาทของนางเบาลง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 519
ผ่านไปชั่วครู่เดียว คนที่ถือมีดทำครัวรุดหน้าขึ้นมา หยุดอยู่ตรงนั้นไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย ราวกับว่าถูกตอกติดกับพื้นดินรังสีอาฆาตในแววตาของเฉินฝานไร้สิ่งปกปิด ทำให้พวกเขาอกสั่นขวัญแขวนตอนนี้ เขาไม่ใช่มนุษย์ เขาคือเทพแห่งความตายทุกตัวอักษรในคำพูดของเขาล้วนเป็นกลิ่นอายแห่งความตายเฉินฝานอุ้มฉินเย่ว์โหรว ค่อยๆรุดหน้าไปทีละก้าว คนที่ปิดล้อมเขาไว้ก็ถอยไปเรื่อยๆเช่นกันไม่มีใครกล้าสกัดกั้นไว้!“อย่าไปกลัว เขาแค่ขู่ขวัญพวกเรา!”“ปิดล้อมเขาไว้ จะให้เขาออกไปไม่ได้!”ชางเฟยอวี่คอแหบแห้งไปหมดแล้ว ทว่าคนเหล่านั้นราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเขา คนที่ถอยหนีก็ยังคงถอยต่อไปหลังจากปีศาจร้ายออกมาน่าหวาดกลัว ทว่าเฉินฝานในตอนนี้น่าหวาดกลัวกว่าเสียอีก“เย่ว์เจียว เร็วเข้า รีบเอารถม้าไปจอดที่ประตูหน้า”หลี่ซานพูดเตือนฉินเย่ว์เจียวเฉินฝานในตอนนี้ สามารถเดินออกมาจากประตูใหญ่ได้สำเร็จ“โอ้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”ฉินเย่ว์เจียวกระโดดทะยานสองสามก้าว ก็หายวับไปแล้วหลี่ซานตกตะลึงฝีมือของฉินเย่ว์เจียว ถูกเฉินฝานฝึกฝนให้เก่งกาจขนาดนั้นแล้วหรือ?!ประตูหน้าตระกูลเฉิน“นายท่าน ข้า......ท้อง......เจ็บปวดเหลือ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 520
เฉินฝานถอดเสื้อด้านนอกของตัวเองออก มัดเข้ากับสองข้างของรถม้าอย่างคล่องแคล่ว ในขณะเดียวกันก็ออกคำสั่งกับฉินเย่ว์เจียวที่ตะลึงงันจนยืนแข็งทื่อเหมือนหุ่นไก่ “ไม่ต้องตะลึง ไม่ต้องตกใจ ตอนนี้เจ้าเข้าไปในจวน เอาเสื้อผ้ากับผ้าห่มผืนเล็กของเย่ว์โหรวออกมา ให้เสาเย่าต้มน้ำร้อนสองสามหม้อใหญ่ ให้เหมยกุ้ยเอามุ้งกันยุงที่ซักใหม่ ตัดออกมาเป็นชิ้นๆเอาไปทำผ้าพันแผลให้ข้า แล้วก็ให้เย่ว์จี้เอากรรไกรไปอังไฟให้ขึ้นสีแดง หลังจากนั้นก็เอามาให้ข้าทั้งหมด”“......ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้!”ในสถานการณ์แบบนี้จะมาถามว่าเจ้าทำคลอดเป็นหรือไม่ มันก็ไม่มีความหมายแล้วไม่นานนักฉินเย่ว์เจียวหอบกองเสื้อผ้าและผ้าห่มผืนเล็กๆมาเหมยกุ้ยหอบผ้าพันแผลที่ทำจากมุ้งกันยุงกองใหญ่มาเย่ว์จี้นำกรรไกรสองสามอันที่อั่งไฟจนขึ้นสีแดงมาเช่นกันเสาเย่าพาสาวใช้คนอื่นยกน้ำร้อนออกมาจากในจวนทีละอ่าง“เย่ว์โหรว!”เฉินฝานพยุงฉินเย่ว์โหรวที่หมดสติขึ้นมา“จะหลับไม่ได้นะ ถ้าเจ้าหลับไป เหล่าลูกน้อยจะหลับไปตลอดกาล เพื่อเหล่าลูกน้อย เจ้าต้องแข็งแกร่งนะ”หญิงสาวที่เดิมอ่อนแอ ในการเป็นแม่ต้องแข็งแกร่งเมื่อได้ยินว่าหากนางหลับไป ลูกน้อยในท้อง
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
