LOGINShare
บทที่ 491
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 492
“ได้สิ!”กล่าวว่าเวลาเดินช้า เวลาเดินเร็วเสมอฉินเย่ว์เจียวถูกเฉินฝานกด“มีลูกด้วยกัน!” เฉินฝานฉีกยิ้มกว้าง“...”ฉินเย่ว์เจียวนั่งตะลึงบนตักของเฉินฝาน เฉินฝานรวดเร็วยิ่งนัก นางไม่อาจตั้งตัวกระทั่งพวกสุ่ยเซียนวิ่งหัวเราะออกไปจากห้องโถง เสียงประตูห้องโถงปิดลง ฉินเย่ว์เจียวค่อยดึงสติกลับมา“นายท่าน สามคนนะเจ้าคะ จะมีลูกด้วยกันอย่างไร?”ฉินเย่ว์เจียวที่เดิมทีไม่กลัวฟ้ากลัวดิน จู่ๆ กลับกลายเป็นลูกกวางน้อยไม่ประสีประสา นั่งอยู่บนตักเฉินฝาน ด้วยความเกร็ง นางอยากลุกออกจากตักของเฉินฝาน แต่กลับถูกเฉินฝานกอดแน่น“เหตุใดสามคนจึงมีลูกด้วยกันไม่ได้ เรื่องแค่นี้ข้าทำได้สบายมาก ไม่เชื่อ ก็ลองดู!”ขณะพูด มือที่กอดพี่น้องตระกูลฉิน รัดแน่นพร้อมกัน ให้พวกนางแนบชิดกับตนฉินเย่ว์โหรวค่อนข้างอ่อนยวบ เพียงครู่หนึ่งก็แนบชิดในอ้อมกอดของเฉินฝานแล้ว“นายท่าน น่าตีจริงๆ ท่านทำเช่นนี้พี่สามจะตกใจนะเจ้าค่ะ”กำปั้นน้อยน้อยๆ ของฉินเย่ว์โหรว ทุบแผงอกกว้างของเฉินฝานเบาๆ ส่วนพี่สามที่นางกล่าวถึงนั่ง นั่งตัวเกร็งในอ้อมกอดของเฉินฝาน“จะตกใจได้อย่างไร เย่ว์เจียวของเราเก่งกาจ เมื่อตอนต่อสู้กับโจรภูเขานางยังไม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 493
นับตั้งแต่คิดอยากจะให้ฉินเย่ว์โหรวตั้งครรภ์ เฉินฝานก็เริ่มให้ความสำคัญกับเรื่องหนึ่งรับประทานอาหารที่มีค่าความเป็นด่าง เพิ่มอัตราการให้กำเนิดลูกชายรับประทานอาหารที่มีค่าความเป็นกรด เพิ่มอัตราการให้กำเนิดลูกสาวแม้ทฤษฎีนี้ไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็มีหลักการทางวิทยาศาสตร์ระยะเวลานี้ จากการสังเกต เฉินฝานพบว่าคนแผ่นดินใหญ่ทานอาหารที่มีค่าความเป็นกรดสูงเป็นส่วนมากโดยเฉพาะต้าชิ่งสาหร่ายคืออาหารที่มีค่าความเป็นด่างสูง เฉินฝานให้หลี่ซานซื้อสาหร่ายจากแคว้นเยี่ยนที่อยู่ติดทะเลมาเป็นพิเศษคนแผ่นดินใหญ่ไม่ทานสาหร่าย ตอนหลี่ซานนำภาพวาดสาหร่ายที่เฉินฝานวาดเพื่อเป็นแบบในการซื้อนั้น ผู้คนมองหลี่ซานราวกับคนโง่เขลา โดยเฉพาะการที่เขาซื้อในราคาสูงตอนเก็บสาหร่ายให้หลี่ซาน ชาวประมงทำใจไม่ได้เล็กน้อย จึงให้ปูร้อยกว่าตัวกับเขาโดยไม่คิดเงินตอนกลับมา หลี่ซานบ่นไม่หยุด บอกว่าเฉินฝานทำให้ผู้คนหัวเราะเยาะเขา“หญ้านั้น” แม้จะบอกคำที่ถูกต้องไปหลายครั้งแล้ว แต่ฉินเย่ว์โหรวยังคงเรียกสาหร่ายว่าหญ้า “ข้าน้อยลืมกินเจ้าค่ะ”ไม่ได้ลืม แต่ไม่อยากทาน นางไม่ชอบกลิ่นคาวของสาหร่ายนั่น“ไม่อาจลืมกินเด็ดข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 494
“นายท่าน ท่านเคยบอกว่าชอบกลิ่นตัวข้าน้อยหลังอาบน้ำด้วยกลีบกุหลาบ หรือว่าตอนนี้ท่านไม่ชอบแล้วเจ้าคะ?”นี่คือสิ่งที่เฉินฝานพูดไปครั้งหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นปานิวก็อาบน้ำด้วยกลีบดอกกุหลาบทุกวันดวงตาเมล็ดซิ่งของปานิวน้ำตาคลอ มีความโกรธเคืองเล็กน้อย มองแล้วช่างน่าปวดใจ“หลังจากทำธุระเสร็จ คืนนี้ข้ามาค้างที่นี่”เฉินฝานเงยหน้าขึ้น อยากลูบผมปานิวเพื่อเป็นการปลอบโยนนาง แต่กลับถูกปานิวคว้าเอาไว้ ลากเข้าไปในห้องของนางโดยไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดเมื่อเฉินฝานดึงสติกลับมา มือทั้งสองข้างของปานิวโอบกอดคอของเฉินฝานแล้ว“ตึ้ง!”ภายใต้แรงโน้มถ่วม ทั้งสองชนเข้ากับประตูไม้กลัวปานิวเจ็บตัว เฉินฝานทำได้เพียงกอดนาง ปกป้องนางเอาไว้“ดูเจ้าสิ โง่เขลาจริงๆ เสียงดังขนาดนี้ เจ้าเจ็บแล้วกระมัง”ปานิวส่ายหน้า ดวงตาเมล็ดซิ่งสะกดใจผู้คนมีความดื้อดึงที่เฉินฝานคุ้นเคย “ข้าน้อยไม่ต้องการให้นายท่านมาตอนกลางคืน ข้าน้อยต้องการตอนนี้เจ้าค่ะ ข้าน้อยไม่ทำให้นายท่านเสียเวลาเท่าใดนัก”พูดบ ริมฝีปากอ่อนนุ่มก็ประกบปากของเฉินฝานเรือนร่างของนางมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกกุหลาบ เพราะการกระทำของนาง ทำให้กลิ่นนั้นหอมกว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 495
ทันทีที่ชางเฟยอวี่พูดออกมา เสียงขุ่นเคืองโดยรอบน้อยลงไปมา แทนที่ด้วยเสียงหัวเราะเยาะท่ามกลางผู้คนที่มาชมการแข่งขัน มีตระกูลเฉินจากหมู่บ้านซานเหอ ขณะรายล้อมด้วยเสียงหัวเราะเยาะ พวกเขาค่อยๆ ถอยห่างจากเฉินฝานพวกเขามาชมการแข่งขัน เดิมทีคิดอยากจะเข้าใกล้เฉินฝานหลังจากเสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นครู่หนึ่ง ก็เริ่มมีแววตาเสียดายพวกเขาเสียดายฉินเย่ว์เจียว ตัวสูงใหญ่และแข็งแรง อีกทั้งสะโพกก็ผาย เหมาะแก่การให้กำเนิดลูกชายยิ่งนัก แต่กลับแต่งงานกับคนไร้น้ำยาอย่างเฉินฝานชางเฟยอวี่ถึงขึ้นส่งสายตาเลศนัยให้ฉินเย่ว์เจียวอย่างเปิดเผย ทำเหมือนเฉินฝานเป็นอากาศไม่เพียงชางเฟยอวี่ ผู้ชายอีกหลายคนก็มองฉินเย่ว์เจียวด้วยสายตาเดียวกัน“ชางเฟยอวี่ จะพูดจาเหลวไหลอะไร?”ฉินเย่ว์เจียวที่อารมณ์ร้อนไม่อาจทนได้ นางกำหมัดแน่นฉินเย่ว์เจียวฝึกยิงธนูมานาน มือของนางแข็งแรงมาก หากนางปล่อยหมัดซัดเขา ชางเฟยอวี่ต้องบาดเจ็บสาหัสแน่นอน“ข้าพูดจาเหลวไหลแล้วยังไง เก่งจริงเจ้าก็ตีข้าสิ!” ชางเฟยอวี่โอหังอย่างมาก ถึงขั้นยื่นหน้ามาให้นางเขาไม่กลัว เพราะเขามั่นใจว่าฉินเย่ว์เจียวไม่กล้าตีเขาจริงๆหากนางทำร้ายเขา นั่นเป็นสิ่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 496
ด้วยความไม่ตั้งใจเขาทำให้ไข่มุกบนผมของฉินเย่ว์เจียวปลิวออกไป แล้วไข่มุกนั้นก็บังเอิญพุ่งใส่ตาข้างขวาของชางเฟยอวี่“เฉินฝาน เฉินฝาน!” ชางเฟยอวี่โอดครวญอย่างบ้าคลั่งด้วยความเจ็บปวด“มาล้ว!” เฉินฝานวิ่งมาตรงหน้าชางเฟยอวี่ด้วยความกระวนกระวาย ถามด้วยความเป็นห่วง “คุณชายชางเรียกข้ามีเรื่องอะไร? ไอ้หยา เกิดอะไรขึ้นกับตาของท่าน!”“เจ้าอย่ามาเสแสร้ง เจ้าตั้งใจ อ๊าก ตาของข้า ข้าเจ็บจะตายแล้วๆ!” ชางเฟยอวี่ชี้หน้าเฉินฝานแล้วด่ากราด แต่ยิ่งเขาด่ารุนแรงเท่าใด ดวงตาของเขาก็ยิ่งเจ็บ เลือดก็ยิ่งไหลมากขึ้นเฉินฝานส่ายหน้าพร้อมกับรีบอธิบาย “คุณชายชาง ท่านไม่อาจพูดเช่นนี้ได้ ภรรยาของข้าล่วงเกินท่าน ข้าสั่งสอนนาง ไม่เกี่ยวอะไรกับดวงตาของท่าน”“จะไม่เกี่ยวได้อย่างไร เจ้าสั่งสอนนาง แล้วไข่มุกบนผมของนางวิ่งมาโดนตาลูกชายข้าได้อย่างไร? หากดวงตาของลูกชายข้าไม่อาจรักษาให้หายดี ข้าจะให้เจ้าชดใช้” ฮูหยินชางด่าทอเสียงดัง“อะไรนะขอรับ?” สีหน้าของเฉินฝานฉายความตกตะลึง “ไข่มุกพุ่งใส่ตาของคุณชายชางเช่นนั้นหรือ?”เฉินฝานดึงตัวฉินเย่ว์เจียวมาใกล้ “เป็นความผิดของเจ้า รีบขอโทษคุณชายชางเดี๋ยวนี้!”เดิมทีฉินเย่ว์เจียว
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 497
“ใต้เท้าขอรับ!” คุณท่านชางคุกเข่าอ้อนวอนจางเจิ้งห้าว “ทุกคนล้วนทราบกันดีว่าใต้เท้าคือขุนนางน้ำดีทำงานเพื่อราษฎร ท่านเจ้าเมืองถึงขั้นเขียนหนังสือชื่นชม ชื่นชมที่ท่านมีความยุติธรรม แม้จะเป็นญาติสนิทมิตรสหาย ท่านก็ไม่เคยลำเอียง ใต้เท้าโปรดมอบความยุติธรรมให้กับลูกชายของข้าด้วยขอรับ!”“ข้า...ข้าย่อมทำตามกฎหมาย” จางเจิ้งห้าวไม่พอใจอย่างมาก แต่ก็ไม่อาจแสดงออกมา ไม่เพียงไม่อาจแสดงออก เรื่องนี้เขาต้องตัดสินอย่างยุติธรรม ไม่อาจลำเอียงคำพูดร่ายยาวเมื่อครู่ของคุณท่านชาง ไม่ได้ชื่นชมจางเจิ้งห้าวแม้แต่น้อย แท้จริงแล้วเป็นการตรึงเขาเอาไว้ แล้วอ้างท่านเจ้าเมืองมากดทับหากจางเจิ้งห้าวเข้าข้างเฉินฝาน เช่นนั้นก็จะเป็นการตัดสินด้วยความลำเอียง ไม่เห็นท่านเจ้าเมืองอยู่ในสายตา“ขอบคุณใต้เท้าขอรับ!”คุณท่านชางก้มคำนับ กัดฟันแน่นแสยะยิ้มร้ายกาจ วันนี้เขาจะเอาเฉินฝานให้ตาย เพื่อแก้แค้นชางเฟยอวี่ ยิ่งไปกว่านั้นเพื่อช่วงชิงทรัพย์สินและภรรยาทาสของเฉินฝานหลังจากเฉินฝานเข้ามาบริหาร การค้าของตระกูลหลี่ กำไรพุ่งทะยาน เงินไหลมาเทมา จนคุณท่านชางเห็นแล้วอิจฉาตาร้อนแล้วยังมีบรรดาภรรยาทาสของเฉินฝาน แต่ละคนอรชรยิ่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 498
“ไม่อาจเป็นเพราะเฉินฝานยังไม่มีลูกชั่วคราว แล้วรังแกกันแบบนี้กระมัง”“ให้โอกาสเฉินฝานได้อธิบาย”“ให้โอกาสเฉินฝานได้อธิบาย”ชาวบ้านเดือดพล่าน จางเจิ้งห้าวไม่อาจไม่ให้โอกาสเฉินฝานจางเจิ้งห้าวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินฝาน เจ้าตั้งใจทำร้ายดวงตาของชางเฟยอวี่ เป็นเรื่องที่แน่ชัดแล้ว แต่ว่า เพื่อความยุติธรรม ข้าจะให้โอกาสเจ้าในการอธิบาย”คำพูดของจางเจิ้งห้าวทำให้คนมากมายรู้สึกไม่ยุติธรรม พวกเขาเริ่มไม่พอใจ“ตั้งใจ? ทั้งยังเป็นเรื่องที่แน่ชัดแล้ว? คำพูดของนายอำเภอเกินไปแล้วกระมัง เอนเอียงไปทางตระกูลชางชัดเจนเกินไปแล้ว”“ถูกต้อง ภรรยาพูดจาล่วงเกิน เฉินฝานเพียงสั่งสอนเท่านั้น ใครจะคิดว่าไข่มุกพุ่งเข้าตาชางเฟยอวี่”“เรื่องนี้ ข้าว่าจะโทษก็โทษชางเฟยอวี่เอง เขาอยากจะล่วงเกินภรรยาของคนอื่น ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ หากเขาไม่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้แบบนั้น ไข่มุกจะพุ่งใส่ตาเขาได้อย่างไร”นายท่านชางเริ่มรู้สึกผิดปกติ แต่ผิดปกติอย่างไร เขาไม่อาจอธิบายได้“ใต้เท้าขอรับ!” เฉินฝานเริ่มอธิบาย “ข้าน้อยไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอรับ”“เจ้าแก้ตัว เห็นชัดว่าเจ้าออกแรงมากไปจึงทำให้ไข่มุกกระเด็นเข้าตาข้า!” เห็นสถานการณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 499
“คุณชายชางอย่าโมโหเช่นนั้นขอรับ รีบไปหาหมอดีกว่า มิเช่นนั้นจะตาบอดแล้วจริงๆ”คำพูดของเฉินฝานเตือนสติคุณท่านชาง เขาตะคอกพ่อบ้าน “บ่าวแก่ไร้ความรับผิดชอบในหน้าที่ ยังยืนนิ่งอยู่ทำไม รีบพาคุณชายไปหาหมอเร็วเข้า!”“เฉินฝาน เจ้าตั้งใจทำร้ายดวงตาลูกชายข้าแน่นอน อีกทั้งนายอำเภอก็ยังร่วมมือกับเจ้า” ตอนเดินผ่านเฉินฝาน คุณท่านชางพูดเสียงเหี้ยมเวลานี้เขาค่อยรู้ตัวว่า เหตุใดเฉินฝานจึงบอกว่าเขาสนิทสนมกับจางเจิ้งห้าว จางเจิ้งห้าวชักสีหน้าให้เฉินฝานทันที ทั้งยังทำร้ายภรรยาของเฉินฝานเขาคิดว่าจางเจิ้งห้าวอยู่ในกำมือของเขาแล้ว แต่สุดท้ายอีกฝ่ายเพียงให้ความร่วมมือในการแสดงเท่านั้น เพื่อให้ชาวบ้านเดือดดาลแล้วเอนเอียงไปทางเฉินฝานเฉินฝานพูดเสียงแผ่วเบา “ถูกต้อง!”ชางเส้าอวี่กัดฟันแน่น “เฉินฝาน เจ้าคอยดูเถอะ!”“ได้ ข้าจะรอนะ แต่ว่าคุณชายชางรีบไปรักษาดวงตาของท่านก่อนเถอะ”ตอนกลางคืนครอบครัวของเฉินฝานเพิ่งรับประทานอาหารค่ำเสร็จ จางเจิ้งห้าวก็มา เขายืนอยู่หน้าโต๊ะหนังสือของเฉินฝาน มองอีกฝ่ายด้วยความระมัดระวังเฉินฝานทำราวกับไม่เห็นจางเจิ้งห้าวอย่างไรอย่างนั้น ก้มหน้าก้มตาดูบัญชี“ว่าไปแล้ว” หลี่ซา
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
