เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 389
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 390
“เฉินฝานสู้ไม่ได้ จึงวางแผนผู้ลอบสังหารฆ่าเจี่ยงหงเหวินผู้มาจากอำเภอตูอัน!”“เฉินฝานต้องชีวิตชดใช้ด้วยชีวิต ในฐานะผู้ปกครอง นายอำเภออำเภอผิงอันหลูเฉิงกวงต้องรับผิดด้วยการลาออก!”เมื่อความโกรธของชาวบ้านอยู่ในจุดสูงสุด ลวี่เหลียงเจ๋อก็ประกาศวลีสุดท้าย“ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”“หลูเฉิงกวงต้องรับผิดด้วยการลาออก!”อาจารย์ปู่ของเขากล่าวตามทันที เขาหันหน้าเข้าหาชาวบ้านที่โกรธแค้น ยกแขนขึ้นสูงพร้อมตะโกนดังลั่น“ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”“หลูเฉิงกวงต้องรับผิดด้วยการลาออก!”ชาวบ้านอำเภอตูอันกล่าววลีนั้นต่อเฉินฝานและหลูเฉิงกวงอย่างกดดัน“นี่มันกลับขาวเป็นดำไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่พวกเขาต้องการฆ่าเสี่ยวฝาน แต่กลับพูดว่าพวกเราเป็นคนวางแผนผู้ลอบสังหาร!”“ต้องการชีวิตของเสี่ยวฝาน ก็ข้ามร่างของข้าไปก่อนแล้วกัน!”เฉียนลิ่วตะโกนเสียงดังและพุ่งตัวออกไปอยู่ตรงหน้าเฉินฝาน“ข้ามร่างของข้าด้วย!” จูจื้ออันก็ยืนขวางเช่นกัน“ข้าด้วย!”“ข้า!”“ข้า!”พวกชาวบ้านในหมู่บ้านซานเหอที่ช่วยเฉินฝานจับปลาออกไปยืนขวางทุกคนตอนนั้นเฉินฝานเพิกเฉยต่อความเกลียดชังที่เคยมีต่อเขาในสมัยก่อนและให้พวกเขาไปจับปลาโดยบอกว่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 391
“ปกป้องใต้เท้า ปกป้องใต้เท้า!” ที่ปรึกษาส่วนตัวของลวี่เหลียงเจ๋อหันหลังไปตะโกนเสียงดังองครักษ์และนักว่าการจำนวนมากที่ลวี่เหลียงเจ๋อพามาผสมปนเปไปกับกองกำลังของเฉินฝานพวกเขารีบร้อนถอนกำลังกลับ ในความสับสนอลหม่านก็ชนคนข้างๆ คนพวกนั้นที่ถูกพวกเขาชนก็ไปชนคนอื่นอีกราวกับโดมิโน่ที่ล้มครืนครั้งใหญ่ลูกธนูที่เฉินฝานยิงออกไป ยังคงพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วดูแล้วกะจะยิงให้โดนลวี่เหลียงเจ๋อ“ใต้เท้า!”ลูกน้องลวี่เหลียงเจ๋อตะโกนสุดเสียงจบเห่แล้วหลูเฉิงกวงส่ายหัวไม่หยุด ถ้าเฉินฝานยิงธนูใส่ลวี่เหลียงเจ๋อตาย ก็คือการลอบสังหารขุนนางที่จักรพรรดิแต่งตั้งเอง เขาตายแน่ๆชีวิตแลกด้วยชีวิต!ไม่คุ้มค่าเสียเลยเสี่ยวฝาน เจ้าไม่รู้ถึงความสามารถของตัวเองรึไงกัน?ชีวิตของเจ้ามีค่ากว่าลวี่เหลียงเจ๋อเป็นไหนๆ“อ้าก!”ข้างกายหลูเฉิงกวงมีเสียงกรีดร้องอย่างรุนแรงดังขึ้นต่อสู้กับลวี่เหลียงเจ๋อใกล้จะยี่สิบปีแล้ว ไม่ต้องหันหน้าไปดู ลู่เฉิงกวงก็เลยว่านี่เป็นเสียงลวี่เหลียงเจ๋อหลูเฉิงกวงหลับตาอย่างปวดใจท่านใต้เท้าเอ๋ย ไม่ได้ดูแลรักษาเฉินฝานไว้ให้ดี ข้าน้อยขอโทษท่านด้วยละกัน“อ้าก อ้าก อ้าก!”
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 392
คนอำเภอตูอันโต้แย้ง คนอำเภอผิงอันก็สวนกลับทันที“สรุปแล้วก็คือนายอำเภอตูอันของพวกเจ้าขี้ขลาด”“นอกจากกลิ่นปัสสาวะแล้ว ข้ายังได้กลิ่นอุจจาระด้วยนะ”“เจ้าจะบอกว่า... นายอำเภอตูอันนั้นไม่เพียงแต่ฉี่แตกเท่านั้นแต่ขี้แตกด้วย?”“จริงๆแล้วข้าก็ได้กลิ่นเหมือนกัน!”“ตกใจจนฉี่แตกขี้แตก? ต่อจากนี้ก็เรียกเขาว่านายอำเภอขี้แตกกันเถอะ” ราษฎรที่กล้าหาญพูดออกมาเสียแบบนี้ คำพูดของเขาสร้างเสียงหัวเราะอย่างอื้ออึง“นายอำเภอขี้แตก เจ้าตั้งชื่อได้ดีนี่ ฮ่าฮ่า!”“ฮ่าฮ่า!”เผชิญหน้ากับการหัวเราะเยาะเย้ยที่ถาโถมราวกับคลื่นน้ำ คนอำเภอตูอันไม่มีใครกล้าโต้แย้งสักคนเพราะลวี่เหลียงเจ๋อตกใจจนทั้งฉี่ทั้งขี้ทะลักออกมาหมดจริงๆ“นี่ พูดถึงการประลองครั้งนี้ เฉินฝานของอำเภอผิงอันเก่งกาจโคตรๆ คิดดูสิเมื่อครู่ลูกธนูตั้งหลายดอกพุ่งไปหาเขา ท่าทีของเขาก็ยังไม่ลุกลี้ลุกลน ถ้าเป็นข้าล่ะก็ เกรงว่าคงจะถูกยิงใส่จนกลายเป็นเม่นไปแล้ว”“อย่าว่าแต่ธนูเลย ให้ข้าลงสนามล่ะก็ เจี่ยงหงเหวินชนครั้งแรกก็มอดม้วยแล้ว ไม่ต้องรอให้นักฆ่าลงมือ เฉินฝานเทพจริงๆ!”“เรื่องนี้ข้าเห็นด้วย เขาหลบเจี่ยงหงเหวินได้สองครั้ง เทพสุดๆ!”“เฉินฝานเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 393
“ลวี่เหลียงเจ๋อ!” หลูเฉิงกวงโกรธจนเรียกชื่อจริงของลวี่เหลียงเจ๋อออกมา “เจ้าวางลำดับความสำคัญสลับกันแล้ว ดีชั่วสลับกันไปหมด คนที่นักฆ่าจะสังหารคือเฉินฝาน เห็นได้ชัดเลยว่านักฆ่าพวกเจ้าเป็นคนบงการ”“ฮ่าฮ่า” ลวี่เหลียงเจ๋อหัวเราะดังลั่นอย่างเยือกเย็น “ข้าบงการนักฆ่าในอำเภอผิงอันของเจ้า? เจ้ากำลังจะพูดอีกนัยหนึ่งว่าข้าเก่งกาจ หรือตั้งใจจะชี้ให้เห็นว่าการป้องกันของอำเภอผิงอันหละหลวมเกินไป ปล่อยให้ข้าบงการนักฆ่าได้ง่ายดายเช่นนั้น?”“เจ้าไม่ได้บงการ ไม่หมายความว่าเจี่ยงหงเหวินไม่ได้บงการ เจ้ากับข้าต่างก็รู้ดี ครอบครัวเจี่ยงหงเหวินเป็นมหาเศรษฐี อย่าว่าผู้มากฝีมือแห่งทะเลสาบหูเลย แม้กระทั่งพวกอันธพาล..... ”หลูเฉิงกวงพูดถึงพวกอันธพาล ก็ถูกลวี่เหลียงเจ๋อพูดแทรก “นี่ ใต้เท้าหลู เจ้าพูดได้น่าสนใจดี ถ้านักฆ่าเจี่ยงหงเหวินเป็นคนบงการจริงๆ เช่นนั้นพวกนักว่าการมือปราบในอำเภอผิงอันของพวกเจ้ามีมากมายขนาดนั้น ก็จัดการพ่อค้าคนหนึ่งไม่เลย ปล่อยให้พ่อจัดแจงนักฆ่าเข้ามาในสนามแข่งได้อย่างง่ายดาย?”“..... ” ฝีปากของหลูเฉิงกวงสู้ลวี่เหลียงเจ๋อไม่ได้จริงๆ ประลองไปสองสามยก เขาก็ถูกลวี่เหลียงเจ๋อทำให้โมโหจน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 394
“คิดว่าตัวเองพรสวรรค์เลิศล้ำ เหอะ!” ลวี่เหลียงเจ๋อพ่นลมออกมาอย่างไม่พอใจ “ข้าเป็นขุนนางมาหลายปี เห็นคนมีความสามารถมานับไม่ถ้วน แต่ไม่เห็นเจอคนที่คุยโวโอ้อวดมากมายเช่นเจ้า“โอ้?” เฉินฝานฉีกยิ้มเบาๆ “ใต้เท้า ท่านไม่เชื่อข้าน้อย เช่นนั้นลองมาทดสอบดูก็ได้”“ทหาร ขับไล่ชาวบ้านหน้าด้านนี่ลงไป!” ลวี่เหลียงเจ๋อไม่ฟังคำพูดของเฉินฝานแม้แต่น้อย เรียกทหารมาเลยเสียอย่างนั้น“ใต้เท้า ท่านก็อย่ารีบร้อนสิ!”ท่ามกลางความอลหม่าน เฉินฝานหลบนักว่าการสองสามคนที่พุ่งมาเพื่อขับไล่เขาลงเวทีได้อย่างคาดไม่ถึงองครักษ์หลี่ที่สังเกตทุกอย่างไม่ได้ปริปากพูดอะไรหรี่ตามององครักษ์หลี่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาเป็นเวลานาน และฝีมือไม่เลวเลย เขามองปราดเดียวก็มองออกว่า ก้าวเท้าไม่กี่ก้าวของเฉินฝานดูเหมือนจะโชคดีถึงหลบนักการได้ แต่จริงๆแล้วมีกลเม็ดอยู่ในนั้นแค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นคนที่ฝีไม้ลายมือไม่ธรรมดา คนเช่นนี้หลบธนูได้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร“ใต้เท้าไม่ให้ข้าทดสอบก็ไม่เป็นไร ข้าน้อยมีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจ อยากจะถามใต้เท้า นักฆ่าคนนั้นไม่ได้เปิดเผยใบหน้า เขาใช้อะไรยิง พวกเรายิ่งมองไม่เห็นอีก ท่านกับที่ปรึกษาของ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 395
“ที่พวกเจ้าพูดทั้งสองฝ่ายล้วนมีเหตุผล เริ่มแรกนี่แยกแยะไม่ออก ข้าน้อยขอแนะนำให้ใต้เท้าลวี่และใต้เท้าหลูส่งกองกำลังไปตรวจสอบดีๆ ตรวจสอบให้ชัดเจนว่าสรุปแล้วนักฆ่ามาได้อย่างไร?”“หลี่...”ลวี่เหลียงเจ๋ออยากจะพูด กำลังจะปริปาก องครักษ์หลี่ก็พูดเช่นกัน“ใต้เท้าลวี่ ท่านถงจื้อส่งให้ข้ามาควบคุมการประลองระหว่างอำเภอตูอันและอำเภอผิงอันของพวกท่าน ตอนนี้ผลการประลองออกมาแล้ว แข่งสามรอบอำเภอผิงอันชนะไปสองรอบ อำเภอตูอันของพวกท่านแพ้แล้ว ก็ควรปฏิบัติตามคำมั่นที่ให้ไว้ก่อนหน้านี้”ลวี่เหลียงเจ๋ออยากจะพูดอีก องครักษ์หลี่กลับไม่เปิดช่องว่างให้เขา เขาหยิบป้ายแขวนเอวของท่านถงจื้อออกมา “ท่านถงจื้อออกคำสั่งให้ข้ากลับหรงตูวันนี้ให้ได้ ตอนนี้เวลาก็มืดค่ำแล้ว ใต้เท้าลวี่ขอความกรุณาฝ่ายท่านปฏิบัติตามที่คำมั่นที่ให้ไว้โดยทันที!”ป้ายแขวนเอวของท่านถงจื้อก็เอาออกมาแล้ว ใต้เท้าลวี่ไม่กล้าขัดขืนธุรกิจของตระกูลหลี่และร้านเนื้อตระกูลติงสองร้านคืนให้กับอำเภอผิงอันทั้งหมดลวี่เหลียงเจ๋อพาลูกน้องและกลุ่มพ่อค้าเดินมาอย่างโมโห คิดว่าต่อจากนี้จะทำลายอำเภอผิงอันให้ราบคาบ แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าจะสูญเสียพ่อครัวฝีมือด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 396
“ถุยถุยถุย พูดซี้ซั้วอะไรน่ะ? จะแต่งงานกับใครก็ได้ทว่าจะแต่งกับเขาไม่ได้”แม่ของเด็กสาวฉุดดึงนางไว้ทันที ตำหนิอย่างจริงจัง“แม่ เด็กสาวมองไปแม่ของตัวเองด้วยความสับสนสุดขีดพลางพูดว่า “ท่านไม่ได้หวังให้ลูกแต่งงานกับผู้ชายที่เก่งกาจหรอกหรือ? ช่วงก่อนเฉินฝานก็ได้รับตำแหน่งคนสอบอันดับแรกระดับมณฑลอำเภอผิงอันของพวกเรา ตอนนี้ก็ทำให้คนอำเภอตูอันพ่ายแพ้ นำธุรกิจตระกูลหลี่กลับมา ผู้ชายที่เก่งกาจเช่นนี้ จะแต่งงานกับใครก็ได้ทว่าจะแต่งกับเขาไม่ได้ได้อย่างไรกัน พูดราวกับเขาว่าเป็นไอสวะคนหนึ่ง”“เจ้าพูดถูก” แม่ของเด็กสาวลากลูกสาวเข้ามาใกล้ๆตัวเอง พูดเสียงทุ้มต่ำ “จริงๆแล้วเขาก็คือไอสวะ!”“แม่ ท่านพูดอะไรน่ะ? เฉินฝานมีความสามารถขนาดนั้น จะเป็นไอสวะได้อย่างไร?”เด็กสาวโมโหจ้องเขม็งไปที่แม่ของตัวเองด้วยความโกรธแม่ของเด็กสาวเบะปาก พูดอย่างไม่เห็นด้วยว่า “มีความสามารถแล้วมันอย่างไรต่อ? ให้กำเนิดลูกไม่ได้ เขาก็แค่ไอสวะ!”“ให้กำเนิดลูกไม่ได้มันเกี่ยวอะไรกับเฉินฝาน เฉินฝานเป็นผู้ชาย ผู้ชายให้กำเนิดลูกไม่ได้เสียหน่อย”“ว่าแล้วเด็กสาวซื่อบื้ออย่างเจ้าไม่เข้าใจล่ะสิ ผู้ชายไม่มีน้ำยา ต่อให้ผู้หญิงมีความส
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 397
“ทุกท่านทุกคน ความเข้าใจผิดได้กระจ่างแล้ว!” หลูเฉิงกวงออกมากู้หน้าให้ “วันนี้ก็ถือเป็นวันที่น่ายินดีของพวกเราอำเภอผิงอัน ข้าตัดสินใจจะเปิดยุ้งฉางแจกข้าวหนึ่งวัน ทุกครอบครัวทุกบ้านสามารถมารับข้าวสารหนึ่งชั่งได้เลย”“นี่เป็นเรื่องที่ดีสุดๆไปเลย ขอบคุณท่านผู้พิพากษาเทศมณฑล”“ขอบคุณท่านผู้พิพากษาเทศมณฑล!”“ไม่ต้องขอบคุณข้า อยากจะขอบคุณก็ขอบคุณเฉินฝานเถอะ!”“ขอบคุณเฉินฝาน ขอบคุณเฉินฝาน!”สถานการณ์ที่น่ารื่นรมย์ยินดีเช่นนี้ ความวุ่นวายที่ว่าเฉินฝานไม่มีลูกถูกหยุดไปชั่วคราวทว่าในใจคนบางคนไม่ได้คิดแบบนั้นสมรสมาเกือบปีครึ่งแล้ว ภรรยาทั้งหมดยังไม่มีวี่แววว่าจะตั้งครรภ์จะเป็นอย่างที่ฉินเย่ว์เจียวพูดจริงๆหรือ?.........เฉินฝานเพิ่งจะกลับถึงที่พักในเมือง หลูเฉิงกวงก็เอาหนังสือสัญญาของธุรกิจตระกูลหลี่และร้านเนื้อสองร้านของติงลั่วส่งมาให้พวกนี้ล้วนเป็นสิ่งที่เฉินฝานชนะจึงเอากลับมาได้ ตอนนี้ก็เป็นของเขาทั้งหมดธุรกิจพวกนี้เป็นแหล่งที่มาภาษีรายได้ส่วนใหญ่ของอำเภอผิงอัน ส่งให้เฉินฝานดำเนินกิจการ หลูเฉิงกวงก็วางใจเฉินฝานรับเพียงหนังสือสัญญาร้านขายเนื้อสองร้านของติงลั่ว นอกจากนี้เขาให้
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 730
เหอกังนิ่งเงียบไปเพียงหนึ่งวินาที“ทหารทั้งหมดจงฟังคำสั่ง!” เหอกังยกป้ายสั่งการทหารขึ้นสูง “ถอยทัพกลับลำไปทางเดิม!”ระหว่างที่ถอยกลับทางเดิม เฉินฝานยังให้เหอกังออกคำสั่งอีกสองเรื่องคำสั่งแรก นายทหารทุกคนถอดชุดเกราะเครื่องหัวออก ก็คือให้ทุกคนถอดหมวกเหล็กบนหัวออก นำเสื้อผ้าห่อไว้ มัดไว้ที่เอวกองกำลังยุคโบราณ เพื่อที่แยกมิตรและศัตรู ชุดเกราะเครื่องหัวจะมีสัญลักษณ์สัญลักษณ์บนชุดเกราะเครื่องหัวของกองกำลังลาดตระเวนคือพู่ระย้าสีแดงสีแดงสะดุดตาเกินไป ไม่สะดวกในการหลบหลีกคำสั่งที่สอง ทุกคนต้องเก็บกิ่งที่มีใบไม้มาสองสามชิ้น มัดรวมให้เป็นวงกลม สวมไว้บนศีรษะตอนที่ออกคำสั่งทั้งสองนี้ เหอกังก็ตัดหัวนายทหารไปอีกหนึ่งคนเพราะสองคำสั่งนี้ ก็ไม่ต่างอันใดกับการล่าถอยกลับทางเดิม เหลวไหลสิ้นดีไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าหรือลูกน้องในกองกำลังลาดตระเวนทั้งหมด คิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจที่คาดหัวใบไม้หนึ่งชิ้น จะสามารถรักษาชีวิตได้กว่าชุดเกราะเครื่องหัวที่ทำจากเหล็กงั้นหรือ?เฉินฝานไม่ได้ผิดปกติจริงๆใช่หรือไม่?กลับไปถึงสถานที่กวาดล้างพลทหารม้าสามพันคนของเหยียนอิง เฉินฝานออกคำสั่งให้หยุดเคลื่อนทัพในขณ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 729
เฉินฝานอมยิ้มพลางพยักหน้า “ถูกต้อง หากไม่ยั่วโมโหอ๋องเจิ้งหนาน หลี่เทียนจะออกมาได้อย่างไร”“ทว่า ทำเช่นนี้เป็นการทำให้พวกเราเข้าสู่สภาวะจนตรอกมิใช่หรือ?”“ท่านแม่ทัพ ทำเช่นนี้ สามารถทำให้พวกเรามีชีวิตต่อไปได้!”“เช่นนี้พวกเราจึงสามารถมีชีวิตต่อไปได้งั้นหรือ? ใต้เท้าเฉิน...”เหอกังที่อยู่ด้านข้างหยุดพูดไปครู่หนึ่ง “เจ้าต้องการล่อกองกำลังเมืองเตียนที่เมืองฝูตูให้ออกมา หลังจากนั้นพวกเราก็กลับลำไปยึดโจมตีเมืองฝูตูงั้นหรือ?”“ปิดบังท่านแม่ทัพไม่ได้จริงๆ ข้าน้อยก็มีความประสงค์เช่นนี้ มีเพียงการทำเช่นนี้ เมืองหรงตูและพวกเราจึงยังมีโอกาสที่จะมีชีวิตอยู่”“น้องฝาน วิธีนี้น่าอัศจรรย์ก็จริง ทว่า...” สีหน้าของเหอจื่อหลินเปลี่ยนจากสดใสเป็นหม่นหมอง “กองกำลังสามหมื่นคนของหลี่เทียนนั้น ห่างจากพวกเราไม่ถึงห้าสิบลี้แล้ว อิงจากความเร็วของกองกำลังเตียนตู ต้านทานไว้ครึ่งชั่วยาม ก็จะไล่ตามพวกเราทัน พวกเราต้องการโจมตีโต้กลับเมืองฝูตู ก็ต้องหลบหลีกพวกเขาก่อน”“กองกำลังลาดตระเวนมีสองหมื่นเจ็ดพันกว่าคน และมีม้าสงครามที่ไปยึดครองมาเมื่อครู่สามพันตัว เป้าหมายยิ่งใหญ่เช่นนี้ ความยากในหลบหลีกหลี่เทียนยากยิ่งนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 728
“ข่าวที่ข้าได้รับมาเมื่อครู่ กองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งแสนคนที่เหยียนเชียงนำทัพไม่ได้ข้ามฝั่งมา”“ไม่ได้ข้ามฝั่งรึ?” เหอกังตกใจอย่างมาก กล่าวด้วยความโมโหทันที “เวลาครึ่งก้านธูปที่แล้วพลส่งข่าวมารายงานว่ากองกำลังหนึ่งแสนคนนั้นของเหยียนเชียงเริ่มข้ามฝั่งแล้วมิใช่หรือ? พลส่งข่าวของเจ้าเป็นอันใดไป จึงรายงานไม่แม่นยำเช่นนี้!”“ท่านพ่อ เมื่อครู่กองกำลังเมืองเตียนข้ามฝั่งจริงๆ ทว่าผ่านไปไม่นานพวกเขาทั้งหมดก็กลับลำ ตอนนี้เดินทางมุ่งสู่เมืองหรงตูแล้ว”“กล่าวเช่นนี้...” สีหน้าของเหอกังเปลี่ยนเป็นเข้มงวด “กองกำลังเตียนตูไม่คิดที่จะสนใจพวกเรา ทว่ามุ่งตรงไปบุกโจมตีเมืองหรงตู หากสูญเสียเมืองหรงตูไป เช่นนั้นพวกเรา...”เช่นนั้นกองกำลังลาดตระเวนก็เหมือนกับเด็กกำพร้าไร้บ้านหากไปเยือนหรงตูมิได้ พวกเขาก็เป็นทหารเร่ร่อนกลุ่มหนึ่งที่ไม่กำลังสนับสนุนใดๆจากแนวหลัง“เร็วเข้า พวกเราต้องเร่งฝีเท้าในการเคลื่อนทัพ” เหอกังกล่าวเสียงดัง “แผนการเดียวในตอนนี้ พวกเราทำได้เพียงแข่งความเร็วกับเหยียนเชียง”“ข้าว่าวิธีนี้ก็ไร้ผล” เย่ว์หนูที่อยู่ด้านข้างเฉินฝานส่ายหน้ากล่าวเสียงเบา “พละกำลังของกองกำลังเมืองเตียนตูมีม
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 727
เฉินฝานเดินอยู่ด้านหน้า ฉินเย่ว์เจียวลากศพของเหยียนอิง สองคนเรียงรายเดินออกจากกระโจมไปสถานการณ์รบด้านนอกจวนจะเข้าใกล้จุดสิ้นสุดแล้วห่าธนูในคราเดียว กองกำลังเมืองเตียนตูสามพันกว่าคนนี้ ทุกคนล้วนถูกลูกธนูของกองกำลังลาดตระเวนปักราวกับเม่นเหอจื่อหลินพาคนไปตรวจสอบว่ามีกองกำลังเมืองเตียนตูที่ยังตายไม่สนิทหรือไม่ ดังนั้นจึงเกิดเสียงการแทงซ้ำและเสียงโอดครวญเป็นครั้งคราว“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”“ถวายบังคมใต้เท้าเฉิน!”เมื่อเห็นเฉินฝานแล้ว เหล่านายทหารพากันคุกเข่าเฉินฝานลนลานรีบทำท่าขอให้ลุกขึ้น “ทุกท่านไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเถอะ”นายทหารเหล่านั้นโน้มศีรษะติดกับพื้นจึงยอมลุกขึ้นยืนนับตั้งแต่ที่เข้ากระโจมจนมาถึงตอนที่ออกจากกระโจมมา ห่างกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหล่ากองกำลังลาดตระเวนด้านหน้าเฉินฝาน ทุกคนล้วนมีชีวิตชีวาพวกเขาทหารผู้ดีทหารไร้ประโยชน์ที่ถูกฝูงชนหัวเราะเยาะ ในเวลาสั้นๆครึ่งชั่วโมง สามารถกำจัดพลทหารม้าของกองกำลังเมืองเตียนตูหนึ่งกลุ่มได้ทั้งหมดต่อจากนี้ จะคอยดูว่าผู้ใดจะกล้ากล่าวว่าพวกเขาไร้ประโยชน์ได้อีก!เหล่าทหารเพิ่งจะลุกขึ้นยืน เหอกังรีบรุดหน้าเข้ามาทันที สีหน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 726
เหยียนอิงถูกฉินเย่ว์เจียวนำน้ำเย็นหนึ่งถังราดใส่จนตื่น“อ้าก!”“ใครกัน? ชาติชั่วผู้ใดรนหาที่ตาย บังอาจใช้น้ำราดใส่ข้า!”เหยียนอิงที่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความตกใจเด้งตัวกระโดดลงจากเตียง คว้าดาบใหญ่ข้างกายขึ้นมา ต้องการจะฟันออกไปตอนที่เขาเห็นชัดเจนว่าคนที่ยืนข้างเตียงเขาคือฉินแย่ว์เจียว วางดาบลงทันที พลันปรากฏรอยยิ้มสัปดน“เจ้าหนุ่มหน้าปลาเก๋านั้น สามารถจัดการเรื่องต่างๆ เพราะถวิลหาสาวน้อยที่งดงามเช่นนี้ ข้าก็แปลกใจหรอก”“แม่สาวน้อย เจ้าจะมาด้วยตนเองหรือต้องการให้ข้าช่วย!”“ข้าว่าข้าช่วยเจ้าดีกว่า เจ้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”เหยียนอิงหัวเราะร่าลุกขึ้นยืน กำลังจะโถมตัวใส่ร่างของฉินเย่ว์เจียว“ปึก!”จอกสุราหนึ่ง ลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียว ชนเข้ากับใบหน้าของเหยียนอิงอย่างรุนแรง“อ้าก!”เหยียนอิงที่ได้รับบาดเจ็บตะโกนลั่น ยื่นมือออกไปคิดที่จะคว้าดาบใหญ่ของเขาอีกครั้ง“ปึก!”มีวัตถุหนึ่งชิ้นลอยมาจากด้านหลังฉินเย่ว์เจียวอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่จอกสุรา ทว่าเป็นเกาทัณฑ์ดอกเหมยหนึ่งลูกนี่เป็นหนึ่งในอาวุธลับมากมายที่ฉินเย่ว์เหมยมอบให้เฉินฝาน เกาทัณฑ์ดอกเหมยใช้งานง่ายที่สุด วันที่สองข
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 725
ฉกฉวยโอกาสยามราตรี กองกำลังลาดตระเวนสองหมื่นนาย สามารถข้ามแม่น้ำลวี่สุ่ยครั้งที่สองได้แล้วคนมากมายเพียงนี้ กล่าวไม่มีลาดเลาอันใดแม้แต่น้อย นั้นเป็นเรื่องโกหกตอนที่กองกำลังลาดตระเวนข้ามฝั่ง ทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูที่ลาดตระเวนผู้หนึ่งพบเห็น“คน มีคนจำนวนมากกำลังข้ามฝั่ง” กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นกล่าวกับสหายร่วมรบของตนคำพูดของกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้น ไม่เพียงไม่ได้รับความใส่ใจจากสหายร่วมรบเท่านั้น ยังถูกสหายร่วมเขกกะโหลกหนึ่งที“เป็นเพราะไม่นอน ตาพร่ามัวไปแล้วหรือ ข้ามฝั่งอันใดกัน?” สหายร่วมรบชี้ไปที่แม่น้ำ “ดูสิ ด้านบนมีเรือหรือไม่? ไม่มีเรือจะข้ามฝั่งมาได้เยี่ยงไร”“ทว่า...”กองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นหันกลับไปชำเลืองมองอีกครั้ง “ข้าเห็นจริงๆ เหมือนว่าพวกเขาไม่ได้นั่งเรือข้ามมา ทว่าเดินบนผิวน้ำมา”สะพานลอยไม่โผล่ขึ้นมาผิวน้ำทั้งหมด ดูแล้วก็เหมือนกับคนกำลังเดินผิวน้ำจริงๆกองกำลังเมืองเตียนตูผู้นั้นถูกสหายร่วมรบของตนเขกกะโหลกอีกครั้ง “เดินบนผิวน้ำ? นับถือที่เจ้าพูดเช่นนี้ออกมาได้ ที่เจ้าเห็นมิใช่คน แต่เจ้าเห็นผีแล้วต่างหาก!”“ที่ข้าเห็นเป็นผีงั้นรึ?”“จะไม่ใช่ได้อย่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 724
“สร้างสะพานลอยเช่นนี้ กองกำลังเมืองเตียนตูฝั่งตรงข้ามคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆหรอกกระมัง”“พวกเจ้าพูดถูก” เฉินฝานกล่าว “กองกำลังเมืองเตียนตูคงไม่ให้พวกเราสร้างได้อย่างสบายๆ ดังนั้นที่พวกเราสามารถสร้างได้เป็นสะพานลอยใต้น้ำ”เฉินฝานนำแผนที่ออกมา มือวางไว้ที่แม่น้ำลวี่สุ่ย “ตรงส่วนนี้ พื้นที่แม่น้ำค่อนข้างแคบ สายน้ำก็ค่อนข้างไหลเชี่ยวเช่นกัน กองกำลังเมืองเตียนตูจะต้องคาดไม่ถึงว่าพวกเราจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัวเป็นแน่ ดังนั้นช่วงนี้การลาดตระเวนของกองกำลังเตียนตูต้องไม่เข้มงวดเพียงนั้นเป็นแน่ ความสามารถทางน้ำของกองกำลังหญิงยอดเยี่ยม พวกนางสามารถฉกฉวยโอกาสยามราตรี ดำน้ำลงไปในแม่น้ำสร้างสะพาน”ในตอนแรกที่ฝึกกองกำลังหญิง ตามปกติแล้วก็ฝึกตามที่หน่วยรบพิเศษฝึกฝน ดังนั้นการดำน้ำสร้างสะพานประเภทนี้ชำนาญเป็นธรรมดาอยู่แล้ว“สหายกองกำลังลาดตระเวน เพียงแค่ตระเตรียมเถาวัลย์และกิ่งไม้ให้พร้อมก็ใช้ได้แล้ว”ขั้นตอนในการสร้างสะพาน เป็นดังที่เฉินฝานคาดการณ์ไว้ กองกำลังเมืองเตียนตูคาดไม่ถึงว่าพวกเฉินฝานจะกลับมาบุกโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว และสิ่งที่คาดไม่ถึง คิดเหนือชั้นไปอีก คือพวกเฉินฝ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 723
“ใต้เท้าเฉิน ไยเจ้ายังคิดที่จะล้อเล่นอีก!” เหอกังสีหน้าจริงจัง เขาออกคำสั่งกับเหอจื่อหลิน “จื่อหลิน เจ้าปกป้องใต้เท้าเฉินให้ออกจากป่าไปในคืนนี้ มุ่งหน้าสู่หรงตู”“ท่านแม่ทัพใหญ่ ข้า...”“ใต้เท้าเฉิน ข้ารู้ว่าเจ้าอยากอยู่ ทว่าพวกเราไม่สามารถเสี่ยงอันตรายเรื่องนี้ได้ หากสูญเสียเจ้าไป ต้าชิ่งของพวกเราก็ถึงจุดจบจริงๆแล้ว”เหอกังพูดขัดคำพูดเฉินฝานก่อนที่จะออกเดินทางครั้งนี้ ฉินเย่ว์เหมยลอบนัดพบพ่อลูกตระกูลเหอลับๆ ไม่ว่าจะเกิดอันใดขึ้นให้พ่อลูกตระกูลเหอต้องปกป้องชีวิตของเฉินฝานไว้กล่าวว่า หากไร้ซึ่งเฉินฝาน ต้าชิ่งก็สูญสลายเช่นกันคำพูดของฉินเย่ว์เหมย เหอกังเห็นด้วยทั้งหมดตอนนี้ต้าชิ่งมีทั้งศึกภายในและภายนอก ขุนนางทุจริตกุมอำนาจ หากไม่มีเฉินฝาน ก็มิมีใครสามารถต่อกรกับเสิ่นหมิงหยวนได้“ท่านแม่ทัพใหญ่!” เฉินฝานทำมือเคารพให้เหอกัง “ขอบคุณความไว้วางใจของท่านแม่ทัพใหญ่ที่มีต่อข้าน้อย ในเมื่อท่านแม่ทัพคิดว่าข้าน้อยสามารถช่วยต้าชิ่งให้รอดพ้นได้ เช่นนั้นไยไม่เชื่อมั่นให้ข้าน้อยทำให้กองกำลังเมืองเตียนตูพ่ายแพ้กันล่ะ?”“ใต้เท้าเฉิน ข้าเชื่อมั่นว่าท่านมีความสามารถเช่นนั้นอยู่แล้ว ทว่าการจะหล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 722
ระเบิดดินที่ฝังไว้ จวนจะได้แผลงฤทธิ์แล้ว ม้าและพลทหารที่ถูกระเบิดจนลอยขึ้นจะบรรเทาการปิดล้อมของกองกำลังเมืองเตียนตูได้ชั่วคราวผ่านไปไม่นานนัก ท้องฟ้าก็มืดสนิทเมื่อท้องฟ้ามืดแล้ว เหล่าทหารลาดตระเวนล้วนถอนหายใจอย่างโล่งอกพวกเขาปลอดภัยชั่วคราวแล้วต่อให้กองกำลังเมืองเตียนตูจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถจะหาญกล้าบุกโจมตีเข้ามาในป่าตอนกลางคืนเหยียนเชียงที่เป็นผู้นำกองกำลังหนึ่งแสนคนของเมืองเตียนอันก็ไม่ได้รีบร้อน ตอนที่ฟ้ายังไม่ทันมืด เขาก็ออกคำสั่งให้คนไปตั้งค่ายทหารแล้ว“ท่านเจ้านครฝ่ายขวา เส้นทางที่จะระเบิด จวนจะไม่มีแล้ว กองทัพของข้าสามารถโจมตีตามไปได้ จัดการพวกเขาให้หมด เพื่อขจัดอุปสรรคในการเข้าเมืองหลวงของท่านอ๋อง”แม่ทัพสองสามคนเป็นฝ่ายขอออกทัพกับเหยียนเชียงก่อนปัญญาชนหน้าใสเฉินฝานอยู่ในป่า จับเป็นเขาได้สามารถได้เงินห้าหมื่นตำลึงทองการบุกเข้าป่ายามราตรีเรื่องต้องห้ามเช่นนี้ กองทัพเมืองเตียนตูมิได้หวาดกลัวอย่างไรเสียก็เป็นเงินห้าหมื่นตำลึงทองเชียวนะใครจะไม่อยากได้กันเหยียนเชียงจ้องแม่ทัพที่มาขอออกรบก่อนเหล่านั้น “เรื่องที่ว่าจะขจัดอุปสรรคทางไปเมืองหลวงให้ท่านอ๋องอะไ
