Mag-log inShare
บทที่ 384
Kaugnay na kabanata
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 385
“ไม่นะ!”“นายท่าน!”สามพี่น้องตระกูลฉินวิ่งออกไปพร้อมกันผู้หญิงที่ทนดูเลือดไม่ได้ก็พากันปิดตา“หยุดพวกนางเอาไว้!” จางเจิ้งห่าวรีบออกคำสั่งให้หยุดพี่น้องตระกูลฉินนี่คือคำขอของเฉินฝานก่อนลงสนามแข่ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างการแข่งขัน ต้องปกป้องภรรยาของเขาให้ดีพวกนางพุ่งตัวเข้าเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ แต่ยังอาจถูกชนจนเสียชีวิตเฮ้อ!หลูเฉิงกวงหลับตาลงอย่างเศร้าใจมันจบแล้วความเร็วเช่นนั้น เมื่อเกือกม้ากระทืบเท้าลงไป เฉินฝานจะมีชีวิตรอดได้อย่างไรลวี่เหลียงเจ๋อที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับหลูเฉิงกวง เบิกตาไว้กว้างมากและแทบไม่สามารถปกปิดความตื่นเต้นที่แสดงบนใบหน้าได้จะตายแล้ว ในที่สุดเจ้าหนุ่มนั่นจะตายแล้ว!“ว้าว!”“สุดยอด!”“เก่งมาก!”ทันใดนั้นเสียงตะลึงของชาวบ้านพลางดังขึ้นเรื่อย ๆสามพี่น้องตระกูลฉินและหลูเฉิงกวงแทบไม่กล้าลืมตาเฉินฝานตายอย่างอนาถมากใช่หรือไม่?“พวกพี่สะใภ้ ทำอะไรกัน เปิดตาดูสิ พี่ฝานสุดยอดมาก!”เฉินต้ายาและเฉินเอ้อร์ยาดึงเสื้อผ้าของสามพี่น้องตระกูลฉินพร้อมตะโกนอย่างตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน จางเจิ้งห้าวที่อยู่บนอัฒจันทร์ก็พูดกับหลูเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 386
ข้างหน้าเป็นทางเลี้ยวซ้าย รถม้าของเจี่ยงหงเหวินครองถนนฝั่งซ้าย เป็นไปไม่ได้ที่เฉินฝานจะเลี้ยวซ้ายเพื่อหลีกเลี่ยงเจี่ยงหงเหวินได้ ส่วนทางขวา เฉินฝานยิ่งทำไม่ได้ เพราะ......ทางขวาเป็นหน้าผา“เจี่ยงหงเหวินกำลังทำผิดกฎ!”“ใช่ ทำผิดกฎ เขาแพ้แล้ว!”“ซือหลี่ เจี่ยงหงเหวินแพ้แล้ว!”“อำเภอผิงอันชนะ ขอให้ทั้งสองฝ่ายหยุดทันที!” ซือหลี่ตะโกนเสียงดังแต่เจี่ยงหงเหวินที่ต้องการฆ่าเฉินฝานกลับไม่ฟัง!“คราวนี้เขาจะหลบอย่างไรอีก?”“เขาตายแน่!”ผู้ชมจากอำเภอตูอัน ไม่สนใจว่าทำผิดกฎหรือไม่ พวกเขาแค่อยากให้เฉินฝานตาย ใบหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมลวี่เหลียงเจ๋อที่ยืนอยู่บนแท่นรับชม สีหน้าของเขาดูโหดเหี้ยมยิ่งกว่าผู้ชมด้านล่างเขาต้องการให้เจี่ยงหงเหวินชนเฉินฝานจนตาย ไม่อยากรอแม้เพียงวินาทีเดียว“นายท่านจะต้องพลิกแพลงเหตุร้ายให้กลายเป็นปลอดภัยได้เหมือนสองครั้งก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน เขาจะทำแน่นอน เขาจะทำอย่างแน่นอน!”ฉินเย่ว์เจียวปลอบใจน้องสาวที่เอนกายอยู่ข้าง ๆ นาง“พลิกแพลงเหตุร้ายให้กลายเป็นปลอดภัย?”“ฮ่า ๆ!”หลังจากได้ยินคำพูดของฉินเย่ว์เจียว ชาวบ้านเมืองตูอันที่ไร้ยางอายก็หัวเร
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 387
“นายท่าน ระวัง!”“เสี่ยวฝาน ระวัง!”“ปัง!”เสียงลูกศรกระทบกับวัตถุและเสียงของพี่น้องตระกูลฉินดังขึ้นพร้อมกันสายตาของผู้คนนับหมื่นจับจ้องไปที่รถไอน้ำของเฉินฝานบนรถไอน้ำ——ไม่มีเรือนร่างของเฉินฝาน!“เฉินฝานล่ะ?”“อย่าบอกนะว่าเขาถูกลูกศรยิงตกหน้าผาแล้ว”ถึงแม้เฉินฝานสามารถเลี้ยวรถไอน้ำด้วยการวิ่งเข้าโค้งที่จำกัดมาก แต่เขาก็อยู่ไม่ไกลจากหน้าผา“เป็นไปได้สูงมาก ความเร็วของลูกธนูดอกนั้นไม่เหมือนเป็นธนูธรรมดา แต่เหมือนเป็นหน้าไม้กลมากกว่า”“เป็นหน้าไม้กล”มือปราบหลายคนกำลังคุยกัน“หน้าไม้กล?”“ถ้าถูกยิงด้วยหน้าไม้กล ตกลงหน้าผาก็เป็นเรื่องปกติ”“นายท่าน!”ฉินเย่ว์เจียวพุ่งตัวไปที่หน้าผาดั่งลูกศรที่หลุดจากคันธนู“นายท่าน!”ฉินเย่ว์โหรวและฉินเย่ว์ฉู่วิ่งไปที่หน้าผาด้วย“เร็วเข้า!” ลวี่เหลียงเจ๋อโบกมือให้องครักษ์ที่อยู่ข้างตัวเขา“เสี่ยวฝาน!” หลูเฉิงกวงและพวกข้าราชการของอำเภอผิงอันวิ่งไปทางนั้นเช่นกันชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ก็ตรงไปทางนั้นจำนวนไม่น้อยเพียงครู่เดียว ขอบหน้าผาก็เต็มไปด้วยผู้คน แต่ละคนยืดคอออกไปอย่างยาวและมองลงไปหน้าผาเพื่อหาคน“นายท่าน!”“เสี่ยวฝาน!”เป็น
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 388
“ปัง!”เจี่ยงหงเหวินที่พิงเก้าอี้ถูกม้าที่วิ่งอย่างดุเดือดชนจนกระเด็นไปทางเฉินฝานวินาทีที่ร่างของเฉินฝานกับเจี่ยงหงเหวินซ้อนทับกัน“สวบ!”ลูกธนูที่หกแทงเข้าขมับเจี่ยงหงเหวินอย่างจังยังไม่ทันส่งเสียงร้อง เจี่ยงหงเหวินก็เสียชีวิตทันที“ฝั่งตรงข้ามเนินเขานั่น! พาคนไปค้นหาเร็ว!” หลูเฉิงกวงชี้ไปยังจุดที่ลูกธนูพุ่งออกมาและสั่งเหออี๋หมินด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ“นายท่าน!”“หงเหวิน!”คนในครอบครัวของเฉินฝานและคนในครอบครัวของเจี่ยงหงเหวิน ต่างเข้าไปหาพวกเขา ยืนล้อมเขาสองคน ต่างคนต่างอารมณ์ครอบครัวหนึ่งมีความสุข อีกครอบครัวหนึ่งโศกเศร้าพี่น้องตระกูลฉินและครอบครัวของเฉินผิงกอดเฉินฝานและร้องไห้ด้วยความดีใจคนในครอบครัวของเจี่ยงหงเหวินกอดร่างของเขาและร้องไห้โฮผู้ชมต่างตกตะลึงอยู่กับที่ พวกเขามาดูการแข่งขันครั้งนี้ ก็เพื่อมาดูว่าเจี่ยงหงเหวินเอาชนะและฆ่าเฉินฝานอย่างไรไม่คาดคิดเลยว่าเจี่ยงหงเหวินจะแพ้ ไม่เพียงพ่ายแพ้แต่ยังทำผิดกฎอีกด้วยการแข่งขันขับรถม้าและชนคนตาย ชาวบ้านไม่มีการคัดค้านแต่ยังรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจ เพราะนั่นเป็นการดวลกันระหว่างผู้ชายแต่เอาชนะด้วยวิธีการใช้ทางลัด ชาวบ้า
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 389
“ในการแข่งขันครั้งนี้ เจี่ยงหงเหวินจากอำเอตูทำผิดกฎ เฉินฝานจากอำเภอเมืองผิงอันเป็นผู้ชนะ!”หลังจากขนย้ายร่างของเจี่ยงหงเหวินเสร็จ องครักษ์หลี่ผู้เป็นตัวแทนของใต้เท้าถงจื้อก็ประกาศเสียงดัง“ตามข้อตกลงของทั้งสองฝ่ายก่อนหน้านี้ ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหลี่จะถูกส่งคืนให้กับอำเภอตูอัน รวมถึงร้านขายเนื้อสองแห่งที่เป็นของตระกูลติงในอำเภอผิงอัน”ทันทีที่องครักษ์หลี่พูดจบ ลวี่เหลียงเจ๋อก็ก้าวไปข้างหน้า “องครักษ์หลี่ มีผู้ลอบสังหารในสนามแข่ง อำเภอผิงอันไม่มีมาตรการป้องกันด้านความปลอดภัยที่ดีพอ จนทำให้มีผู้บาดเจ็บและเสียชีวิต ไม่เป็นผล!”“ไม่เป็นผล!”“ไม่เป็นผล!”ชาวบ้านอำเภอตูต่างโห่ร้องสนับสุนเมื่ออาจารย์ปู่ของลวี่เหลียงเจ๋อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็ยกมือขึ้นตะโกน “อำเภอผิงอัน จงคืนชีวิตนายน้อยเจี่ยงของข้า!”“อำเภอผิงอัน จงคืนชีวิตนายน้อยเจี่ยงของข้า!”“อำเภอผิงอัน จงคืนชีวิตนายน้อยเจี่ยงของข้า!”ชาวบ้านที่มาดูส่วนใหญ่เป็นชาวนาที่ไม่รู้หนังสือ ภายใต้คำกล่าวที่สามารถล้างสมองของลวี่เหลียงเจ๋อและอาจารย์ปู่ของเขา ทำให้ชาวบ้านที่มาดูแต่ไม่ได้มาจากอำเภอตูอันจำหนวนหนึ่งก็เข้าร่วมด้วยเสียงที่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 390
“เฉินฝานสู้ไม่ได้ จึงวางแผนผู้ลอบสังหารฆ่าเจี่ยงหงเหวินผู้มาจากอำเภอตูอัน!”“เฉินฝานต้องชีวิตชดใช้ด้วยชีวิต ในฐานะผู้ปกครอง นายอำเภออำเภอผิงอันหลูเฉิงกวงต้องรับผิดด้วยการลาออก!”เมื่อความโกรธของชาวบ้านอยู่ในจุดสูงสุด ลวี่เหลียงเจ๋อก็ประกาศวลีสุดท้าย“ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”“หลูเฉิงกวงต้องรับผิดด้วยการลาออก!”อาจารย์ปู่ของเขากล่าวตามทันที เขาหันหน้าเข้าหาชาวบ้านที่โกรธแค้น ยกแขนขึ้นสูงพร้อมตะโกนดังลั่น“ชีวิตต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”“หลูเฉิงกวงต้องรับผิดด้วยการลาออก!”ชาวบ้านอำเภอตูอันกล่าววลีนั้นต่อเฉินฝานและหลูเฉิงกวงอย่างกดดัน“นี่มันกลับขาวเป็นดำไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่พวกเขาต้องการฆ่าเสี่ยวฝาน แต่กลับพูดว่าพวกเราเป็นคนวางแผนผู้ลอบสังหาร!”“ต้องการชีวิตของเสี่ยวฝาน ก็ข้ามร่างของข้าไปก่อนแล้วกัน!”เฉียนลิ่วตะโกนเสียงดังและพุ่งตัวออกไปอยู่ตรงหน้าเฉินฝาน“ข้ามร่างของข้าด้วย!” จูจื้ออันก็ยืนขวางเช่นกัน“ข้าด้วย!”“ข้า!”“ข้า!”พวกชาวบ้านในหมู่บ้านซานเหอที่ช่วยเฉินฝานจับปลาออกไปยืนขวางทุกคนตอนนั้นเฉินฝานเพิกเฉยต่อความเกลียดชังที่เคยมีต่อเขาในสมัยก่อนและให้พวกเขาไปจับปลาโดยบอกว่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 391
“ปกป้องใต้เท้า ปกป้องใต้เท้า!” ที่ปรึกษาส่วนตัวของลวี่เหลียงเจ๋อหันหลังไปตะโกนเสียงดังองครักษ์และนักว่าการจำนวนมากที่ลวี่เหลียงเจ๋อพามาผสมปนเปไปกับกองกำลังของเฉินฝานพวกเขารีบร้อนถอนกำลังกลับ ในความสับสนอลหม่านก็ชนคนข้างๆ คนพวกนั้นที่ถูกพวกเขาชนก็ไปชนคนอื่นอีกราวกับโดมิโน่ที่ล้มครืนครั้งใหญ่ลูกธนูที่เฉินฝานยิงออกไป ยังคงพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วดูแล้วกะจะยิงให้โดนลวี่เหลียงเจ๋อ“ใต้เท้า!”ลูกน้องลวี่เหลียงเจ๋อตะโกนสุดเสียงจบเห่แล้วหลูเฉิงกวงส่ายหัวไม่หยุด ถ้าเฉินฝานยิงธนูใส่ลวี่เหลียงเจ๋อตาย ก็คือการลอบสังหารขุนนางที่จักรพรรดิแต่งตั้งเอง เขาตายแน่ๆชีวิตแลกด้วยชีวิต!ไม่คุ้มค่าเสียเลยเสี่ยวฝาน เจ้าไม่รู้ถึงความสามารถของตัวเองรึไงกัน?ชีวิตของเจ้ามีค่ากว่าลวี่เหลียงเจ๋อเป็นไหนๆ“อ้าก!”ข้างกายหลูเฉิงกวงมีเสียงกรีดร้องอย่างรุนแรงดังขึ้นต่อสู้กับลวี่เหลียงเจ๋อใกล้จะยี่สิบปีแล้ว ไม่ต้องหันหน้าไปดู ลู่เฉิงกวงก็เลยว่านี่เป็นเสียงลวี่เหลียงเจ๋อหลูเฉิงกวงหลับตาอย่างปวดใจท่านใต้เท้าเอ๋ย ไม่ได้ดูแลรักษาเฉินฝานไว้ให้ดี ข้าน้อยขอโทษท่านด้วยละกัน“อ้าก อ้าก อ้าก!”
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 392
คนอำเภอตูอันโต้แย้ง คนอำเภอผิงอันก็สวนกลับทันที“สรุปแล้วก็คือนายอำเภอตูอันของพวกเจ้าขี้ขลาด”“นอกจากกลิ่นปัสสาวะแล้ว ข้ายังได้กลิ่นอุจจาระด้วยนะ”“เจ้าจะบอกว่า... นายอำเภอตูอันนั้นไม่เพียงแต่ฉี่แตกเท่านั้นแต่ขี้แตกด้วย?”“จริงๆแล้วข้าก็ได้กลิ่นเหมือนกัน!”“ตกใจจนฉี่แตกขี้แตก? ต่อจากนี้ก็เรียกเขาว่านายอำเภอขี้แตกกันเถอะ” ราษฎรที่กล้าหาญพูดออกมาเสียแบบนี้ คำพูดของเขาสร้างเสียงหัวเราะอย่างอื้ออึง“นายอำเภอขี้แตก เจ้าตั้งชื่อได้ดีนี่ ฮ่าฮ่า!”“ฮ่าฮ่า!”เผชิญหน้ากับการหัวเราะเยาะเย้ยที่ถาโถมราวกับคลื่นน้ำ คนอำเภอตูอันไม่มีใครกล้าโต้แย้งสักคนเพราะลวี่เหลียงเจ๋อตกใจจนทั้งฉี่ทั้งขี้ทะลักออกมาหมดจริงๆ“นี่ พูดถึงการประลองครั้งนี้ เฉินฝานของอำเภอผิงอันเก่งกาจโคตรๆ คิดดูสิเมื่อครู่ลูกธนูตั้งหลายดอกพุ่งไปหาเขา ท่าทีของเขาก็ยังไม่ลุกลี้ลุกลน ถ้าเป็นข้าล่ะก็ เกรงว่าคงจะถูกยิงใส่จนกลายเป็นเม่นไปแล้ว”“อย่าว่าแต่ธนูเลย ให้ข้าลงสนามล่ะก็ เจี่ยงหงเหวินชนครั้งแรกก็มอดม้วยแล้ว ไม่ต้องรอให้นักฆ่าลงมือ เฉินฝานเทพจริงๆ!”“เรื่องนี้ข้าเห็นด้วย เขาหลบเจี่ยงหงเหวินได้สองครั้ง เทพสุดๆ!”“เฉินฝานเ
Pinakabagong kabanata
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
