Share

บทที่ 1242

Author: เฉินเจียเสี่ยวเกอ
มีชายสองคนปรากฎตัวขึ้นกะทันหัน

โชคดีที่เฉินฝานผ่านการฝึกอย่างหนักในยุคปัจจุบัน หลังจากเดินทางทะลุมิติมาเขาก็ยังคงฝึกฝนด้วยตนเอง แม้จะถูกวางยา ก็ไม่ถูกใครจับได้ง่ายๆ ยิ่งไปกว่านั้นเรือนหลังนี้อยู่ไม่ห่างจากเรือนของหลิงอวี้

เฉินฝานหนีเข้าไปในเรือนของหลิงอวี้ได้สำเร็จ

เพิ่งเข้าไปในเรือนของหลิงอวี้ ชายทั้งสองคนก็ชะงักฝีเท้าเพราะชิงหนิงเดินมา

เมื่อวานชิงหนิงแสดงความสามารถของนางให้เห็นแล้ว ชิงซีไม่กล้าให้ชายทั้งสองคนบุ่มบ่ามเข้าไป

“ใต้เท้า เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับท่านเจ้าคะ?”

ชิงหนิงที่อยู่ไกลๆ สัมผัสได้ถึงความผิดปกติของเฉินฝาน

“ใต้เท้า เหตุใดหน้าท่านถึงแดงก่ำเช่นนี้? เป็นไข้หรือเจ้าคะ?”

“อย่างแตะต้องข้า!”

เฉินฝานปัดมือของชิงหนิงที่จะพยุงเขาทิ้ง

ตอนนี้ไม่อาจให้สตรีคนใดแตะต้องตัวเขาได้ ความรู้สึกที่อัดแน่นในร่างกาย อยู่ในจุดที่ใกล้จะสูญเสียการควบคุมแล้ว

“ใต้เท้า?”

ชิงหนิงเบิกตากว้าง มองเฉินฝานด้วยความงุนงง

เฉินฝานไม่มีแรงอธิบายให้ชิงหนิงฟัง เขาเพียงพูดไม่หยุด “ข้าร้อน! น้ำ ข้าต้องการน้ำเย็น น้ำเย็นจำนวนมาก!”

“เจ้าค่ะๆ! ข้าจะรีบไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้!”

ตอนเฉินฝานบอกว่าร้อน ชิงหนิงเข้
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1243

    “ใต้เท้า!”“เสี่ยวอวี่...” เฉินฝานมองเถียนเสี่ยวอวี่ที่แนบชิดเขาด้วยแววตาตกตะลึงเถียนเสี่ยวอวี่ที่ไร้วรยุทธ์ ตั้งแต่เตียงมาถึงจุดที่เฉินฝานยืนอยู่ ความเร็วของนางเทียบเท่าชิงหนิงที่มีวรยุทธ์“ใต้เท้า ข้า...ข้า...อยาก...”เช่นเดียวกับเหตุการณ์ครั้งนั้นที่เกิดขึ้นกับเฉินฝาน นางถูกวางยาที่คล้ายคลึงกัน เถียนเสี่ยวอวี่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตนเอง นางอยากให้เฉินฝานช่วยนาง แต่นางก็กลัวว่าจะเป็นการทำลายเฉินฝานร่างกายและความคิดย้อนแย้งกันอย่างมาก ทำให้เถียนเสี่ยวอวี่ดูทรมานมากยิ่งขึ้นนางผละออกจากเฉินฝานหลายครั้ง แล้วกลับมาแนบชิดเขาอีกหลายครา“ใต้เท้า พวกเขา...พวกเขาช่างอำมหิตยิ่งนัก ยาครั้งนี้ รุนแรงกว่าของท่านพ่อมาก”เถียนเสี่ยวอวี่กัดฟันแน่นแล้วผละออกมาจากเฉินฝาน นางพยายามผลักเฉินฝานไปไกล “ใต้เท้า ท่านรีบไปเร็วเข้า ไม่ต้องสนใจข้า”เฉินฝานก้มหน้ามองเถียนเสี่ยวอวี่ที่ผละจากเขา แล้วกัดมือตนเองอย่างแรง พยายามห้ามไม่ให้ตนแนบชิดเฉินฝานอีกครั้งปลายจมูกและพวงแก้มของนางแดงระเรื่อ ผิวขาวในเวลานี้อมชมพู ผิวเปล่งประกาย ริมฝีปากอวบอิ่มและชุ่มฉ่ำราวกับกลีบดอกกุหลาบพรมน้ำร่างกายที่ร้อนระอ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1244

    คำพูดของคงจิ้งทำให้เฉินฝานโอบเถียนเสี่ยวอวี่ไว้แน่นโดยไม่รู้ตัวราวกับคนจมน้ำเจอขอนไม้ เถียนเสี่ยวอวี่ตะเกียกตะตายขึ้นมาความร้อนในร่างกายแทบจะเผาทำลายสติของนางจนหมดสิ้นเถียนเสี่ยวอวี่ดีดดิ้นในอ้อมกอดของเฉินฝาน นางหงุดหงิดเสื้อผ้าที่เฉินฝานสวมใส่ จึงฉีกเสื้อของเฉินฝาน วินาทีที่ริมฝีปากของเถียนเสี่ยวอวี่ประทับลงบนตัวเขา เฉินฝานสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ลูกกระเดือกของเขากลิ้งไปมา ร่างกายของเขารู้สึกราวถูกมดนับหมื่นตัวกัดเฉินฝานกัดฟันแน่น ยกมือขึ้นประคองศีรษะของเถียนเสี่ยวอวี่ ล็อกศีรษะของนางเอาไว้แน่นเวลานี้ คงจิ้งเดินเข้ามาแล้ว“สมกับเป็นท่านอัครเสนาบดีจริงๆ เจอข้าก็ไม่แปลกใจแม้แต่น้อย ใต้เท้า...” คงจิ้งหยุดชะงักครู่หนึ่ง น้ำเสียงเบาลงมาก“พวกข้าไม่ได้อยากทำให้ท่านลำบากใจ ขอเพียงท่านปล่อยตัวท่านอาของข้า ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในเมืองหรงตูอีก เรื่องระหว่างท่านกับคงอัน จะถือว่าไม่เคยมีเรื่องนี้เกิดขึ้น”“หากใต้เท้าไม่ยอม เช่นนั้นเราคงต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!” ถ้อยคำประโยคนี้ คงจิ้งพูดไม่ดังนัก แต่เปี่ยมไปด้วยพลังเฉินฝานไม่ตอบคงจิ้ง เขาอดทนกับความร้อนในร่างกาย เอาตัวเถียนเสี่ยวอวี่ไปใ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1245

    เฉินฝานเปิดม่านรถม้ามองใบหน้าแดงก่ำของเฉินฝาน แววตาจางหย่งเชาฉายความตกตะลึง เขาย่อมทราบเรื่องที่สวี่ซื่อเจี๋ยวางแผนสวี่ซื่อเจี๋ยยังบอกเขาอีกว่า หากเฉินฝานมาถึงเมืองหรงตู เช่นนั้นหมายความว่าแผนการของสวี่ซื่อเจี๋ยสำเร็จแล้ว รอเฉินฝานมาถอนคำสั่งเนรเทศเท่านั้นจางหย่งเชามองใบหน้าแดงก่ำของเฉินฝาน รวมถึงดวงตาแดงจัดที่ผ่านการอดกลั้นอย่างแรงกล้า เขารู้สึกทันทีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นย่อมไม่ธรรมดาเฉินฝานกวาดมองเขาด้วยแววตาเย็นชา “จางหย่งเชาเจ้าช่างเก่งจริงๆ ข้ายังไม่ได้ส่งคนมาแจ้ง เจ้าก็รู้ล่วงหน้าแล้วว่าข้าจะมา”“ใต้เท้า” ตัวของจางหย่งเชาสั่นเทาเล็กน้อย “มีทหารมารายงานว่า ท่านออกจากสำนักชิงเมี่ยวแล้ว”“ช่างใจกล้ายิ่งนัก ถึงขนาดกล้าส่งคนไปสะกดรอยข้า”“ใต้เท้า!” จางหย่งเชารีบอธิบาย “ข้าเปล่าขอรับ ข้าเปล่า ข้าเพียงเป็นห่วงความปลอดภัยของใต้เท้า ดังนั้นจึงส่งพวกเขาไปคุ้มกันความปลอดภัยของใต้เท้าที่สำนักชิงเมี่ยว”“คุ้มกันหรือจับตาดู เจ้ารู้ดีแก่ใจ!”เฉินฝานไม่เปลืองน้ำลายกับจางหย่งเชา เหยียบแผ่นหลังของเขาลงจากรถม้า แล้วตรงไปยังรถคุมขังสวี่ซื่อเจี๋ยสวี่ซื่อเจี๋ยเฝ้ารอเฉินฝานด้วยความมั่นใจเต

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1246

    “ท่านอาจารย์ ไม่ค่อยเหมาะสมกระมัง ถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็น...”“ใต้เท้า ข้ารู้ว่าท่านกังวลสิ่งใด ทว่าพุทธศาสนามีหลักธรรมเมตตาต่อสรรพชีวิต ตอนนี้คงอันกำลังจะตาย พระพุทธต้องเข้าใจแน่นอน หากพระพุทธองค์พิโรธ เช่นนั้นข้าจะขอรับผิดชอบสิ่งที่ตามมาเอง”“ท่านผู้ดูแล ท่านผู้ดูแล!”เสียงร้อนรนดังมาจากในวัดตามด้วยร่างของคนๆ หนึ่งปรากฏตัวด้วยความเร็วสูง“ใต้เท้า!”นางพุ่งตัวออกมาแล้วหยุดตรงหน้าเฉินฝานคนคนนี้คือชิงหนิง นางคุกเข่าบนพื้น “โปรดช่วยท่านผู้ดูแลด้วย”ชิงหนิงไม่รอเฉินฝานรับปาก นางลุกขึ้นก่อน “ใต้เท้า ล่วงเกินแล้ว!”พูดจบ นางคว้าแขนของเฉินฝาน วิ่งเข้าไปในสำนักชิงเมี่ยวด้วยความเร็วสูงรอเฉินฝานดึงสติกลับมาได้ เขาก็อยู่ในห้องของเถียนเสี่ยวอวี่แล้ว“ปั้ง!”“ใต้เท้า โปรดช่วยท่านผู้ดูแลด้วยเจ้าค่ะ”“ใต้เท้า โปรดช่วยคงอันด้วย”ด้านนอก เสียงของชิงหนิงและหลิงอวี้ ดังขึ้นตามๆ กัน“ปั้ง!”เฉินฝานล้มลงบนพื้นเถียนเสี่ยวอวี่ที่เดิมทีอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่านางอยู่ข้างกายเขาตั้งแต่เมื่อใด นางกระโจนเข้าไปหาเฉินฝาน เขาไม่ทันตั้งตัว จึงไม่อาจทรงตัวได้ทำให้ล้มลงกับพื้นเถียนเสี่ยวอวี่ไม่มีสติ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1247

    เถียนเสี่ยวอวี่ขอบคุณคงจิ้งในใจ“ใต้เท้า!”เสียงของเถียนเสี่ยวอวี่ดังกว่าเดิม เรี่ยวแรงและเสียงของนางดังและมากพอกันเถียนเสี่ยวอวี่ที่กำลังบ้าคลั่ง ตอนเฉินฝานเสพสุข เขาอยากหัวเราะเล็กน้อยเขาและเถียนเสี่ยวอวี่ร่วมหฤหรรษ์กันสองครั้ง ล้วนเป็นเพราะเหตุผลเดียวกันช่างเถอะไม่ว่าจะเพราะเหตุผลใด มีความสุขก่อนค่อยว่ากันมือข้างหนึ่งประคอง มือข้างหน้าปิด...ทั้งสองบ้าไปแล้วนี่เป็นการเดินทางแสนพิเศษที่เปี่ยมไปด้วยความสุข...ตอนเฉินฝานออกมาจากห้องของเถียนเสี่ยวอวี่ จางหย่าเชาจัดการเรื่องของสวี่ซื่อเจี๋ยเรียบร้อยแล้ว ทางด้านจางหย่งเชามีองครักษ์เงา ‘ดูแลความปลอดภัย’ ส่งกลับเมืองหลวงเฉินฝานอยากพาเถียนเสี่ยวอวี่กลับเมืองหลวงไปด้วยกัน แต่เถียนเสี่ยวอวี่ปฏิเสธอีกครั้งการได้มีช่วงเวลาแสนพิเศษกับเฉินฝานสองครั้ง ชีวิตนี้นางรู้สึกพอใจมากแล้วเป็นภรรยาของเขา นางไม่คู่ควรเพราะเถียนเสี่ยวอวี่ทำความผิด จึงจำต้องบวชใหม่อีกครั้ง พร้อมกับพักนอกสำนักระยะหนึ่งหลังจากเฉินฝานจัดการเรื่องที่พักให้เถียนเสี่ยวอวี่เสร็จ เขาก็ออกเดินทางด้านนอกเรือนของเถียนเสี่ยวอวี่ หวงหวั่นเอ๋อร์นั่งอยู่บนรถม้ารอ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1248

    ม้าตายทำให้รถม้าล้มลงเฉินฝานจำต้องกระโดดออกมาจากรถม้าเฉินฝานเงยหน้ามองรอบๆ โดยรอบมืดสนิท ไร้ผู้คน“แม่นางหวง ดูสิ เจ้าไม่ยอมฟังข้า ตอนนี้ม้าตายแล้วจะทำอย่างไรดี”หวงหวั่นเอ๋อร์ที่ปากเก่งมาโดยตลอด ทั้งยังเจ้าเล่ห์และร้ายกาจ แต่ตอนนี้กลับไม่ยอมตอบคำถามของเฉินฝานเฉินฝานฉงนยิ่งนัก “แม่นางหวง แม่นางหวง!”หลังจากจุดพับไฟเสร็จ ก็ตามหาอยู่นานพักใหญ่ กว่าเฉินฝานจะเจอตัวหวงหวั่นเอ๋อร์หวงหวั่นเอ๋อร์นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ห่างจากรถม้าประมาณสิบเมตร ไม่ว่าเฉินฝานจะร้องเรียกนางอย่างไร นางก็ไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้านั่งขัดสมาธิอยู่ตรงนั้นหวงหวั่นเอ๋อร์ที่เป็นเช่นนี้ เฉินฝานไม่เคยพบเจอมาก่อนทำตัวผิดปกติ ต้องมีเรื่องบางอย่างแน่นอน!เฉินฝานเดินไปหาหวงหวั่นเอ๋อร์ ก้มหน้าร้องเรียกนาง “แม่นางหวง”หวงหวั่นเอ๋อร์ยังคงไม่สนใจเฉินฝาน ตัวของนางกำลังสั่นเทา แม้จะสั่นเทาเพียงเล็กน้อย แต่เฉินฝานก็ยังดูออก“แม่นางหวง เจ้าไม่สบายหรือ?”เฉินฝานเป็นห่วง คนที่ปกติร่าเริง กลับเงียบกะทันหัน เกรงว่าคงจะล้มป่วยแล้ว“แม่นางหวง เจ้าไม่สบายตรงไหน?”เฉินฝานยื่นมือไปเปิดหมวกของหวงหวั่นเอ๋อร์“อย่าแตะต้องข้า!”เฉินฝาน

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1249

    หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง มือทั้งสองข้างของนางยื่นไปที่คอของเฉินฝานดูจากท่าทางของนางแล้ว คล้ายกำลังจะกอดคอเฉินฝานเฉินฝานยื่นคอไปให้นางอย่างว่าง่าย“ไสหัวไปซะ!”ทันใดนั้นเองมือของหวงหวั่นเอ๋อร์เปลี่ยนทิศทาง ผลักเฉินฝานอย่างแรง นางมีกำลังภายในสูง เฉินฝานจึงกระเด็นไปไกลหลังจากเดินโซซัดโซเซอยู่หลายตลบ เฉินฝานก็ทรงตัวได้“เอื๊อก!”หวงหวั่นเอ๋อร์อาเจียนเป็นเลือดอีกครั้ง“ชิ้ง!” หวงหวั่นเอ๋อร์ทิ่มดาบลงไปบนพื้น ทิ้งน้ำหนักตัวไปที่ดาบ นางที่กำลังคุกเข่าอยู่นั้นหายใจหอบภายใต้แสงจันทร์ พวงแก้มของนางแดงยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ให้ตายสิหวงหวั่นเอ๋อร์สบถในใจยาของคงจิ้งคนต่ำช้านั่นช่างรุนแรงเสียจริง นางใช้กำลังภายในขับพิษอยู่นาน แต่กลับขับได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นตอนนี้หวงหวั่นเอ๋อร์ไม่กล้าใช้กำลังภายในขับพิษแล้ว ขืนขับอีก ยาไม่ได้ขับออกมา แต่อวัยวะภายในของนางจะพังหมดเฉินฝานก็เห็นแล้วว่าหวงหวั่นเอ๋อร์ทรมานอย่างมาก เขาเดินไปหานาง“ปล่อยข้า!”เฉินฝานไม่เพียงไม่ปล่อยหวงหวั่นเอ๋อร์ตามคำสั่งนาง เขาโค้งตัวลงแล้วแบกหวงหวั่นเอ๋อร์ขึ้นมา“ปล่อยข้า!”ยิ่งหวงหวั่นเอ๋อร์ร้องตะโกน เฉินฝานก็เดินเร

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1250

    “หา เจ้าว่าอะไรนะ? เสียงเบายิ่งนัก พูดอีกครั้งสิ!” เฉินฝานกล่าวเขาได้ยินแล้วจริงๆ แต่จะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน อาศัยโอกาสนี้เล่นงานเด็กน้อยหวงหวั่นเอ๋อร์คว้าผมของเฉินฝาน “คนบ้า ข้าไม่เชื่อว่าท่านไม่ได้ยิน”“อ๊าก เจ็บๆ เจ้าทึ้งผมข้าเจ็บเช่นนี้ ประเดี๋ยว หากข้าไม่ออกแรงมากหน่อย จะคลายความเจ็บนี้อย่างไร” เฉินฝานก็ไม่เกรงใจ ยังคงพูดจาเหลวไหลหวงหวั่นเอ๋อร์ปล่อยเฉินฝานอย่างว่าง่าย ไม่กล้าพูดอะไรอีกเฉินฝานแบกหวงหวั่นเอ๋อร์เดินหน้า ทั้งสองต่างฝ่ายต่างเงียบ มีเพียงเสียงฝีเท้าและเสียงครางที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ของหวงหวั่นเอ๋อร์เท่านั้น“ท่านจะเดินไปที่ใดอีก? ข้ายอมเข้าหอกับท่านแล้วไม่ใช่หรือ?”“เจ้าจะถอนหมั้นไม่ใช่หรือ? ตอนนี้ตกลงแต่งงานกับข้าแล้วหรือ?” เฉินฝานตอบไม่ตรงคำถาม“ใครจะแต่งงานกับท่าน?”หวงหวั่นเอ๋อร์กัดฟันแน่นจนเสียงดัง นางแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว นางอยากจูบเฉินฝานยิ่งนักเมื่อก่อนรู้สึกว่าชายคนนี้เหม็นเหงื่อยิ่งนัก เหตุใดตอนนี้แม้กระทั่งเหงื่อของเขาก็มีกลิ่นหอมนี่มันเวลาไหนแล้ว เขายังจะพูดเช่นนี้อีก“เจ้าตกลงเข้าหอแล้วไม่ใช่หรือ?”“เข้าหอต้องแต่งงานเท่านั้นหรือ?”“เข้า

Latest chapter

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1315

    “อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1314

    “ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1313

    “นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1312

    สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1311

    เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1310

    การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1309

    วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1308

    หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก

  • เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ   บทที่ 1307

    ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status