เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1172
บทที่เกี่ยวข้อง
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1173
ตอนที่ไป่ชงซานกำลังจะวางยาพิษ เฉินฝานกลับส่งแว่นสายตายาวหนึ่งอันให้กับเขาปีนี้ไป่ชงซานอายุหกสิบสี่ปีแล้ว ตั้งแต่ตอนที่อายุห้าสิบก็เริ่มมีอาการสายตายาวตามอายุแล้ว ตลอดสิบสีปีที่ผ่านมามองสิ่งต่างๆด้วยสายตาขมุกขมัวเสมอ เมื่อได้สวมใส่แว่นตา ไป่ชงซานดีใจกล่าวขอบคุณเฉินฝานอย่างไม่หยุดหย่อนดีใจก็ส่วนดีใจ ไป่ชงซานยังจำเป้าหมายครั้งนี้ได้ เขากล่าวขอบคุณเฉินฝานไปพลางวางยาพาไปด้วย เขาใส่พิษรุนแรงชนิดที่ไม่มีสีไม่มีกลิ่นลงไปในชาของเฉินฝานเฉินฝานรับชาจากเขามา ตอนที่เขากำลังจะดื่มชา จู่ ๆ ก็วางถ้วยชาลง ถามว่าเขาเป็นใครเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินฝาน ถึงแม้ในใจของไป่ชงซานจะตื่นตระหนกอย่างมาก ทว่าภายนอกก็คงทำท่าทางใจเย็นไว้ได้ ยังคงทำท่าทีเป็นสาวใช้อาวุโสต่อไปเฉินฝานอมยิ้มมองไป่ชงซานที่กำลังแก้ตัวสุดกำลัง เขาชี้ไปที่แว่นสายตายาวที่บนจมูกของไป่ชงซาน พูดสองสามคำด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ถึงแม้ยายซุนคนเดิมจะอายุมากแล้ว ทว่าสายตายังชัดแจ๋วสามารถร้อยเส้นด้ายลอดผ่านรูเข็มได้อยู่เฉินฝานเรียกหวงหวั่นเอ๋อร์ นางกระชากหนังหน้าปลอมของไป่ชงซานออกทันที ไป่ชงซานที่ถูกเปิดโปงแล้วก็ทำเหมือนพวกจางทง ดื่มชาที่มีพ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1174
ไป่ชงซานที่ตาเปล่งประกายได้ไม่นาน พลันหม่นหมองไปอย่างรวดเร็วเขากล่าวว่าตอนนี้เขาทำผิดบาปใหญ่หลวง ไม่ควรคู่กับการรักษาคนแล้วเฉินฝานพูดตอบกลับเขาไปว่า สำหรับการรักษาไม่มีคำว่าสายไปหรอก หรือว่าเจ้าอยากให้จะหุบเขาร้อยบุปผาของเจ้าเป็นเพียงแค่หุบเขาแห่งพิษงั้นรึ?ไป่ชงซานยังคงยืนนิ่ง เฉินฝานถอนหายใจอย่างเสียดาย ช่างน่าเสียดายยิ่งนักที่วิธีการถอนพิษของเขาไม่ได้ถ่ายทอดให้คนที่เหมาะสมเฉินฝานรู้สึกเสียดายจริง ๆ ไป่ชงซานปรุงพิษได้และเข้าใจเรื่องพิษอย่างดี หากเขาเรียนรู้วิธีการล้างกระเพาะที่เป็นวิชาการแพทย์ในยุคปัจจุบัน คนจำนวนมหาศาลก็จะพลอยได้รับผลดีไปด้วยได้ยินดังนั้น ดวงตาไป่ชงซานเปล่งประกายเต็มที่ เขากล่าวถามเฉินฝานด้วยความเหลือเชื่อว่า เขายินยอมที่จะถ่ายทอดวิธีการถอนพิษของเขาจริงหรือเฉินฝานยิ้มออกมาทันที กล่าวว่าไป่ชงซานไม่อยากเรียนไม่ใช่รึ?ในตอนนั้นเขายังพูดไม่ทันจบ ไป่ชงซานก็คุกเข่าเรียกเขาว่าท่านอาจารย์ทันทีเงื่อนไขของเฉินฝานในการสอนวิธีการล้างกระเพาะยุคปัจจุบันให้ไป่ชงซานมีเพียงข้อเดียวคือ ต่อจากนี้หุบเขาบุปผาจะต้องถอนพิษให้กับชาวบ้านที่ยากไร้โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายเงื่อนไ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1175
ฉินเย่ว์เหมยเรียกคนออกมาทันที “หลินไคหยวน”“กระหม่อมอยู่นี้ขอรับ!” ชายชราผมสีดอกเลาที่อายุประมาณห้าสิบปีคนหนึ่งเดินออกมาจากฝูงชนด้วยความรีบร้อนชายชราผู้นี้ก็คือหลินไคหยวน เป็นเสนาของสำนักศึกษาสูงสุด ในขณะเดียวกันก็เป็นมหาบัณฑิตที่ตำแหน่งสูงที่สุดในต้าชิ่ง เทียบเท่ากับอธิบดีกระทรวงศึกษาธิการในปัจจุบันหลินไคหยวนเพิ่งจะรุดหน้ามาได้มินาน ฉินเย่ว์เหมยก็โบกมือทันที “มิต้องทำความเคารพแล้ว รีบตรวจสอบลายมือเร็วเข้า!”หลินไคหยวนเป็นหนึ่งในขุนนางราชสำนักที่มิเลือกฝั่งใดทั้งสิ้น เมื่อก่อนตอนที่ซูซิวฉีและเสิ่นหมิงหยวนแย่งชิงกันอย่างดุเดือด คนส่วนใหญ่มักจะเลือกข้างแสดงจุดยืนตนเองทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับการเลือกฝั่ง หลินไคหยวนก็จะแกล้งป่วยเสมอ ต่อจากนั้นเมื่อซูซิวฉีตายไปแล้ว เสิ่นหมิงหยวนก็เป็นใหญ่แต่เพียงผู้เดียว หลินไคหยวนทำเป็นแกล้งเสียสติทันที มิว่าเสิ่นหมิงหยวนจะส่งคนประเภทใดเข้ามาที่ราชวิทยาลัย เขาล้วนทำเป็นเมินเฉยเสมอทำเช่นนี้รอให้เฉินฝานตั้งหลักปักฐานในราชสำนักให้มั่นคง เสิ่นหมิงหยวนมิได้ให้ความสนใจกับเขาแล้ว เขาจึงกลับมาคุมบังเหียนสำนักศึกษาสูงสุด ใหม่อีกครั้งหลังจากที่หลิน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1176
เหมือนที่ไป่ชงซานกล่าว ผ่านไปเพียงครู่เดียว เสิ่นหยวนเลี่ยงก็ได้สติฟื้นขึ้นมา ร่างกายมิมีอาการผิดปกติอันใด เพียงแต่ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทั้งหมดเท่านั้นไป่ชงซานจึงพูดขึ้นมาอีกว่า “ฝ่าบาท ข้าน้อยใช้วิธีนี้หลอกพ่อลูกตระกูลเสิ่น เพื่อที่จะเก็บจดหมายของพวกเขาไว้ขอรับ”ฉินเย่ว์เหมยกวาดสายตาเย็นนยะเยือกมองไปที่ไป่ชงซาน ท้ายที่สุดก็จับจ้องไปที่เสิ่นหมิงหยวน“เสิ่นหมิงหยวน เจ้ายังมีสิ่งใดจะพูดอีกหรือไม่?”“เป็นไปมิได้ ๆ”เสิ่นหมิงหยวนพูดพึมพำกับตัวเอง เขามิเคยคิดว่าไป่ชงซานจะทรยศเขา ตอนที่เฉินฝานเรียกไป่ชงซานออกมา เขายังหลงคิดว่าไป่ชงซานทำไปเพื่อเข้าใกล้เฉินฝานจึงจงใจให้ความร่วมมือและมิอยากเชื่อว่า ฝีมือในการวางยาพิษของไป่ชงซานจะถึงระดับขั้นเทพแล้วฉินเย่ว์เหมยพูดเสียงดังลั่น “ไป่เผยหราน เสิ่นหมิงหยวนมีความผิดอันใด?”ไป่เผยหรานตอบกลับทันที “ใส่พิษลงไปในแหล่งน้ำทำให้ราษฎรไร้ความผิดจำนวนมหาศาลเจ็บป่วย แรงร้ายยิ่งกว่าความผิดฐานขายเมืองบ้าน โทษหนักประหารเก้าชั่วโคตร!”“ทหาร!” ฉินเย่ว์เหมยโบกมือทันที “จับตัวพ่อลูกตระกูลเสิ่นไปประหารเดี๋ยวนี้!”“ช้าก่อน!” จู่ ๆ เสิ่นหมิงหยวนก็ดิ้น
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1177
“ข้ามาจากเมืองหรงตู ในหมู่พวกเราเมืองหรงตูล้วนพากันพูดเฉินฝานเป็นชายไร้น้ำยา มิสามารถทำให้ภรรยาตนเองตั้งท้องได้ เฉินฝานทนมิได้ที่ถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเขา จึงให้เฉินเจียงช่วย”“อัครเสนาบดีเบื้องซ้ายเป็นชายไร้น้ำยางั้นรึ?”“ชู่ว! พูดเบา ๆ สิ พวกเจ้าอยากตายก็อย่าลากข้าไปด้วยสิ”“เรื่องที่เจ้าพูด ข้าเหมือนเคยได้ยินญาติข้าที่อยู่เมืองหรงตูกล่าวเช่นนี้ หลังจากนั้นเมื่อไปถามเขาอีก เขากลับบอกว่าเขามิเคยพูดเรื่องเช่นนี้”“แน่นอนว่าเขาต้องมิกล้ายอมรับอยู่แล้ว นับตั้งแต่ที่เฉินฝานเป็นอัครเสนาบดีเบื้องซ้าย ในเมืองหรงตูก็มิมีผู้ใดกล้าพูดเรื่องนั้นอีก”มนุษย์ชอบเรื่องซุบซิบนินทาเป็นที่สุด โดยเฉพาะเรื่องนินทาที่เกี่ยวกับศีลธรรมเช่นนี้ แม้จะพูดกระซิบ แม้ทุกคนจะบอกว่าอย่านำเรื่องนี้ไปบอกกับคนอื่น ทว่าในท้ายที่สุดทุกคนก็รู้อยู่ดีผ่านไปครู่เดียว เรื่องที่ว่าเฉินฝานเป็นชายไร้น้ำยา และให้ภรรยาตนเองนอนกับอาของเขา แพร่กระจายไปทั่วในกลุ่มชาวบ้านโดยรอบ ทุกคนล้วนใช้สายตาเยาะเย้ยมองเฉินฝานบุรุษมิกลัวความตาย ทว่าถูกสวมเขาและไร้น้ำยาสองคำนี้ น่าอายเกินกว่าการถูกตัดหัวเสียอีก หากเฉินฝานเป็นคนธรรมดา เกรงว่
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1178
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของฝูงชนดังขึ้นเรื่อย ๆ ผู้คนค่อยๆเปลี่ยนจากการหัวเราะเยาะเป็นสงสัยแทน สงสัยจุดประสงค์ในการที่เฉินฝานย้ายทิศทางแหล่งน้ำแคว้นหลู่มาที่ต้าชิ่งเฉินฝานคิดที่จะเพิ่มจำนวนผู้ชายในต้าชิ่งจริงหรือ? ต่อให้เขาอยากให้มีเด็กผู้ชายเพิ่มขึ้นจริง เช่นนั้นพวกเขายังจะสามารถเชื่อใจคนที่ให้กำเนิดลูกมิได้งั้นรึ?หลังจากที่เสิ่นหมิงหยวนได้ยินข้อสงสัยของฝูงชน ยิ้มมุมปากทันที เขาชี้นำให้ซื่อหลางกรมคลังอู๋หลายชิ่งตะโกนเสียงดังลั่นทันที “พี่น้องทุกท่าน พวกเจ้าจะเชื่อคำพูดของคนไร้น้ำยางงั้นรึ? พวกเจ้ากล้าที่ดื่มน้ำนั้นไปตลอด?”ฝูงชนทั่วบริเวณพากันตอบกลับ“ข้ามิกล้าดื่มแล้วอย่างแน่นอน”“ข้าก็มิดื่มแล้วเช่นกัน ดื่มน้ำที่มาจากบ่อน้ำบ้านตัวเองเสียยังดีกว่า”“ถูกต้อง แม้น้ำจากบ่อน้ำบ้านตัวเองจะให้เกิดลูกชายยาก ทว่าอย่างน้อยก็มิมีพิษ”“เปลี่ยนทิศทางน้ำมาจากแคว้นหลู่เสียใหญ่โต มิเพียงแต่มีพิษและยังเป็นเรื่องน่าขันอีกด้วย”ปฏิกิริยาของฝูงชนทำให้เสิ่นหมิงหยวนพึงพอใจอย่างมาก เขาให้อู๋หลายชิ่งทำต่อไปอู๋หลายชิ่งหันหน้าไปมองฉินเย่ว์เหมยด้วยสีหน้าเจ็บปวดใจ “ฝ่าบาท การเปลี่ยนทิศทางแหล่งน้ำ ปรับ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1179
“เหลวไหลสิ้นดี!”หลังจากที่ตวาดเสร็จ อ๋องตวนก็รีบรุดหน้าไปลากคอคนที่บอกว่าเสิ่นหมิงหยวนจำใจต้องทำเช่นนี้ทันที กล่าวอย่างร้อนใจว่า “จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้มาจากการที่พวกเจ้าบอกว่าเสี่ยวฝานให้กำเนิดมิได้สินะ ข้าขอถามเจ้าหน่อยว่าเจ้ามีน้องสาวหรือลูกสาวหรือไม่ ให้นางแต่งงานกับเสี่ยวฝาน จากนั้นเจ้าก็ลองถามนางดูว่าเสี่ยวฝานให้กำเนิดได้หรือไม่”ตวาดใส่คนนี้แล้ว อ๋องตวนยังคงมิสะใจ เขาเงยศีรษะขึ้น“ มีกี่คนก็ให้เจ้าน้องสาวลูกสาวแต่งงานกับเสี่ยวฝานให้หมด นอนกับเสี่ยวฝานคืนละหนึ่งคน เพียงมินานข่าวลือนี้ก็จะหายไปทันที!”“......” เฉินฝานแทบจะกระอักเลือด คืนละหนึ่งคน เห็นว่าเขาเป็นพ่อพันธุ์หรือกระไร? ทำทุกวันมิหยุดหย่อน เห็นเขาเป็นเครื่องยนต์เสียบปลั๊กหรือกระไร?เฉินฝานกำลังจะพูด ด้านหน้าก็มีเสียงตวาดลั่นดังขึ้น “ผู้ใดว่าสามีข้าเป็นชายไร้น้ำยา?”เสียงตวาดนั้นดังลั่นและดุดัน ในขณะเดียวกันก็มีเสน่ห์เย้ายวนที่บอกมิถูกฝูงชนที่ยืนอยู่หน้าเฉินฝาน เปิดทางให้โดยอัตโนมัติสุดถนนมีม้าเหงื่อโลหิตที่สง่างามทรงพลังตัวหนึ่งยืนอยู่ สตรีบนหลังม้าสวมมงกุฎจักรพรรดิ สวมชุดคลุมสีทอง ท่าทางองอาจและงดงามมื
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1180
“ปึก!”เสียงเฆี่ยนตีอันหนักหน่วงดังขึ้น“อ้าก!”เฉินเจียงรู้สึกเจ็บปวดที่ใบหน้าสุดขีด เจ็บปวดจนเขาแทบจะหมดสติไปหากมิใช่เฉินฝานกังวลเรื่องท้องของโอวหยางน่าหลัน เกรงว่าตอนนี้แส้หางม้าคงจะฟาดหน้าเขาเป็นครั้งที่สองไปแล้ว“หลันเอ๋อร์ อย่าก่อความวุ่นวาย”เฉินฝานสาวเท้ารุดหน้ามาแย่งแส้หางม้าในมือโอวหยางน่าหลัน“ข้าก่อความวุ่นวายที่ไหนกัน ก็เห็นอยู่เจ้าคนผู้นี้ปากเสีย ปากเสียเช่นนี้หากมิเฆี่ยนตีจะปล่อยไว้เพื่ออันใด?”โอวหยางน่าหลันที่เป็นหญิงแกร่งดั่งเหล็กกล้า มิชอบพูดเรื่องเหตุผล ขอเพียงฝ่ายตรงข้ามทำผิด ก็จะลงมือทันที“เขาน่ารังเกียจจนต้องเฆี่ยนตีก็จริง ทว่ามิใช่เจ้าที่ต้องตี” เฉินฝานชี้ไปที่ท้องใหญ่โตมโหฬาร “ระวังลูกในท้องด้วยสิ”หลังจากที่เฉินฝานกล่าวจบ จู่ ๆ โอวหยางน่าหลันบนหลังม้าก็หยุดนิ่งทันที“เป็นอันใดไป?” เฉินฝานกล่าวถามด้วยความกังวล เขารู้นิสัยโอวหยางน่าหลันดี นางคงจะมิได้ยอมเชื่อฟังเพียงเพราะประโยคเดียวของเขาหรอก หรือว่า...เฉินฝานมองท้องใหญ่โตของโอวหยางน่าหลัน “เจ้าคงจะมิได้...”“อื้อ～” โอวหยางน่าหลันพยักหน้าอย่างว่าง่าย ใบหน้าอันงดงามขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับเด็กที่ทำ
บทล่าสุด
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
