LOGINShare
บทที่ 1119
Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1120
ผู้ที่มาเยือนคือทหารประจำกายของฉินเย่ว์เหมย เมื่อเฉินฝานเห็นเขาก็รีบรุดหน้ามาหาทันที “ฝ่าบาทเป็นอันใดไปงั้นรึ?”“ฝ่าบาทมิได้เป็นอันใดขอรับ แต่เป็นเรื่องร้านขายเครื่องปรุงยาจีนจำนวนมากไฟไหม้พร้อมกันต่างหากขอรับ”เมื่อได้ยินว่ามิใช่เรื่องของฉินเย่ว์เหมย เฉินฝานก็โล่งใจทันที โบกมืออย่างมิแยแสพลางกล่าวว่า “เช่นนั้นก็รีบให้ท่านเจ้าเมืองลู่พานอีเฟยไปดับไฟก็ใช้ได้แล้ว หน้าที่ของเจ้าคืออารักขาฝ่าบาท รีบกลับไปเถอะ”ปรากฏว่าเขาพูดมิทันจบ มีร่างเงาหนึ่งพุ่งตัวจากด้านข้างเฉินฝานออกไป ตอนที่พุ่งตัวออกก็ยังชนเข้ากับเฉินฝานอีกด้วยเฉินฝานกำลังคิดว่าผู้ใดบังอาจมาชนเขา มิรู้จักมองตาม้าตาเรือ คนผู้นั้นก็ตะโกนอย่างเสียสติเสียงดังลั่น“รีบไปดับไฟ ไร้ซึ่งเครื่องยาจีน จะทำอย่างไรกับคนติดพิษเหล่านี้เล่า?”เมื่อฟังเสียงก็รู้ว่าเป็นหมอหลี่มิเพียงหมอหลี่เท่านั้น คนติดพิษในศูนย์บรรเทาทุกข์ก็พากันลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล คิดที่จะวิ่งออกไป เป็นดั่งที่หมอหลีพูด หากยาถูกเผาไหม้จนหมด เช่นนั้นพวกเขาจะรอดได้อย่างไร?“จงกลับไปนอนทั้งหมดเดี๋ยวนี้ ในเมืองมีทหารและขุนนางมากมายปานนั้น มิต้องให้ถึงมือพวกเจ้าไปดับไฟหร
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1121
ฉินเย่ว์เหมยออกคำสั่งด้วยตนเอง เปลวไฟที่กำลังแผดเผาร้านขายยาถูกดับอย่างรวดเร็ว“ไปสืบหาความจริงเดี๋ยวนี้! กล้าวางเพลิงใต้จมูกข้า เมื่อสืบรู้ว่าเป็นใครเอาตัวไปประหารให้หมด!”ตอนเฉินฝานไปถึง ฉินเย่ว์เหมยกำลังสั่งให้ไป่เผยหรานเลขาธฺการกรมยุติธรรมสืบหาคนวางเพลิงแม้ฉินเย่ว์เหมยจะพูดกับไป่เผยหราน ทว่าสายตาของนางกลับจับจ้องไปที่เสิ่นหมิงหยวนและพวกทว่าทางด้านเสิ่นหมิงหยวนกลับมีสีหน้าปกติ เขาประสานมือทั้งสองข้างโค้งลำตัวพร้อมกับพูดเสียงดัง “ฝ่าบาททรงพระปรีชา ผู้ถูกวางยาพิษมากมายกำลังรอสมุนไพรเหล่านี้ไปรักษา ผู้ที่วางเพลิงเวลานี้ คือบุคคลที่ต้องการทำให้ผู้ถูกยาพิษตาย ต้องสืบหาตัวคนร้าย เมื่อเจอตัวแล้ว ไม่เพียงประหาร ทั้งยังต้องเอาตัดหัวเสียบประจานไว้บนกำแพงเมือง!”ตอนเสิ่นหมิงหยวนกล่าวถ้อยคำนี้ เขาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่เฉินฝานเฉินฝานขมวดคิ้วเล็กน้อย ยิ้มบางๆ ให้กับเสิ่นหมิงหยวนไอ้แก่นี่ เวลานี้แล้วยังคิดแสดงละครหลอกผู้อื่น โยนความผิดให้เขา“เสิ่นหมิงหยวน...”“ฝ่าบาท!” เฉินฝานโค้งคำนับเล็กน้อย พูดเสียงดังแทรกฉินเย่ว์เหมยในเมื่อเสิ่นหมิงหยวนกล่าวถ้อยคำเช่นนี้ได้ หมายค
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1122
เขาง้อนางมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ? หูหนวกหรือ?“ใต้เท้า ท่านรีบง้อนางเร็ว สามีไม่อาจคิดเล็กคิดน้อยกับภรรยาได้!”“เคล้ง เคล้ง เคล้ง!”คานของศูนย์บรรเทาทุกข์เริ่มสั่นคลอนแล้ว ผู้ป่วยในศูนย์บรรเทาทุกข์พยายามลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไป ทว่าคนที่อาการรุนแรง พวกเขาไม่อาจแม้กระทั่งคลาน“ไปไหนก็ไป!”เฉินฝานโยนหมอหลี่ออกไปจากศูนย์บรรเทาทุกข์ รีบหันไปง้อหวงหวั่นเอ๋อร์ที่อยู่บนคาน “โธ่ แม่ทูลหัวของข้า ข้าผิดไปแล้วจริงๆ เจ้าหยุดฟันได้แล้ว หากคนเหล่านี้ตายเพราะศูนย์บรรเทาทุกข์ถล่มทับ เช่นนั้นข้าก็ไม่อาจมีชีวิตรอด ถึงตอนนั้นเจ้าจะยกเลิกการแต่งงานได้อย่างไร”หวงหวั่นเอ๋อร์ยังคงไม่หยุด“ได้!” ทันใดนั้นเองเฉินฝานก็พูดเสียงดัง “ในเมื่อเจ้าอยากให้ข้าตายมาก เช่นนั้นหมายความว่าเจ้าไม่อยากถอนหมั้น แล้วเหตุใดต้องทำให้เป็นเรื่องยุ่งยาก เรามาเป็นสามีภรรยากันตอนนี้เลย!”พูดจบ เฉินฝานปีนป่ายขึ้นไปหาหวงหวั่นเอ๋อร์ โอบเอวของนางแล้วกระโดดลงมาจากคาน จากนั้นเดินเข้าไปในห้องพักของเขาที่อยู่ภายในศูนย์บรรเทาทุกข์ตลอดทั้งสถานการณ์ที่เกิดขึ้นหวงหวั่นเอ๋อร์ไม่ขัดขืน ไม่ใช่เพราะนางไม่อาจเอาชนะเฉินฝาน แต่เป็นเพราะนางคิดไม่ถึงว่า
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1123
“ข้าบ้ายิ่งกว่านี้ได้อีก”เฉินฝานโยนหวงหวั่นเอ๋อร์ขึ้นไปบนเตียงหวงหวั่นเอ๋อร์ลุกขึ้น ทว่าตัวของนางกลับล้มลงไปกะทันหัน เฉินฝานทับนางเอาไว้แล้ว คว้ามือทั้งสองข้างของนางกดไว้เหนือศีรษะ“เทียบกับเป็นสามีภรรยาในปรโลก สู้เรามาเข้าห้องหอเวลานี้ยังจะดีเสียกว่า”เสียงทุ้มต่ำของเฉินฝาน สำหรับสาวน้อยวัยแรกแย้มที่ไม่ประสีประสากับโลกกว้าง ถือเป็นการยั่วเย้าที่เกินจะต้านทานลมหายใจอุ่นๆ ของเฉินฝานรินรดใบหน้าของหวงหวั่นเอ๋อร์และใบหู ทำให้หวงหวั่นเอ๋อร์รู้สึกถึงไอร้อนในร่างกายที่แผ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว พวงแก้มจวบจนใบหูแดงก่ำ“ท่าน...ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!” หวงหวั่นเอ๋อร์พูดเฉินฝานใช้นิ้วชี้วาดบนพวงแก้มแดงระเรื่อของหวงหวั่นเอ๋อร์ “แต่ฟังจากน้ำเสียงของเจ้าแล้ว เหตุใดจึงไม่เหมือนกำลังปฏิเสธเล่า”“คนบ้า!”หวงหวั่นเอ๋อร์กำหมัดแน่นหมายจะต่อยเฉินฝาน ทว่าหมัดของนางกลับอ่อนยวบ ไม่ใช่ว่านางไม่อยากออกแรง เพียงแต่รู้สึกว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดในร่างกาย ถูกเฉินฝานสูบไปจนหมดแล้ว“สามีภรรยา นี่คือช่วงเวลาชวนหวานที่สุดของมนุษย์ คนบ้าอะไรกัน” เฉินฝานโน้มหน้าลง ประทับจุมพิตลงบนใบหน้าของหวงหวั่นเอ๋อร์พวงแก้มของหญิงสาววั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1124
“ที่อื่นไฟไม่ไหม้ กลับไหม้ร้านขายยา ต้องมีคนตั้งใจทำให้เกิดขึ้นแน่นอน ท่านอัครเสนาบดี ใต้เท้าต้องให้ท่านเจ้าเมืองตามสืบเรื่องนี้” หมอหลี่กล่าว“มีเผยหรานอยู่ ไม่ต้องถึงมือพานอีเฟยหรอก”พูดยังไม่ทันขาดคำ ไป่เผยหรานก็ปรากฏตัว เฉินฝานเพิ่งพูดจบ ไป่เผยหรานก็เดินเข้ามาหลังจากไป่เผยหรานทำความเคารพเสร็จ เขาก็พูดขึ้น “ใต้เท้า เจอตัวคนวางเพลิงแล้วขอรับ!”เฉินฝานพยักหน้า “เจ้าทำงานรวดเร็วจริงๆ!”“ทว่ายังไม่ทันสอบปากคำ เขาก็ปลิดชีพตนเองแล้ว”สีหน้าของไป่เผยหรานฉายความหงุดหงิด ขณะพูดเขาคุกเข่าลง “ใต้เท้า ข้าสะเพร่าในหน้าที่ โปรดลงโทษข้าด้วย!”“เจ้ารีบลุกขึ้น” เฉินฝานกล่าว “หากคนวางเพลิงไม่ปลิดชีพตนเอง เช่นนั้นถึงเป็นเรื่องแปลก วางเพลิงเวลานี้ ย่อมเป็นผู้กล้าตาย ข้าเดาว่าคนวางเพลิงไม่ได้มีแค่หนึ่งคนกระมัง”ไป่เผยหราน “ขอรับ ใต้เท้า มีทั้งหมดห้าคน ตายทั้งห้าคน แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่ข้าไม่เข้าใจ รู้สึกแปลกยิ่งนัก”เฉินฝาน “หื้ม? แปลกอย่างไร”ไป่เผยหราน “เหตุใดคนวางเพลิงจึงไม่เลือกวางเพลิงตอนกลางดึก แต่กลับเลือกวางเพลิงยามซู แม้ฟ้าจะมืดแล้ว ทว่าเวลานั้นในร้านขายยามากมายยังมีคนอยู่ วางเพลิงเวลาน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1125
“ใต้เท้า เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน ใต้เท้าพานส่งสมุนไพรที่ต้องใช้ในวันพรุ่งนี้มาแล้ว ข้าจัดสรรคนไปต้มยาก่อนขอรับ”ของที่เฉินฝานต้องการ อ๋องตวนและหงอิงจัดซื้อมาเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้สูตรยาที่ใช้รักษาคนป่วยในศูนย์บรรเทาทุกข์ยังคงใช้ตำรับยาของหมอหลี่ แม้ตำรับยาของเขาไม่อาจรักษาให้หายปลิดทิ้ง ทว่ายืดชีวิตคนป่วยได้“เจ้าไปเถอะ!”“อ๊าก!”เฉินฝานเพิ่งนั่งลง ก็ได้ยินเสียงร้องของหมอหลี่เฮ้อ วิชาแพทย์ของผู้เฒ่าคนนี้ค่อนข้างดี ทั้งยังเป็นคนมีความรับผิดชอบ เพียงแต่ตื่นตูมไปหน่อยด้านนอกยังคงเป็นเสียงบ่นของหมอหลี่“เหตุใดยาจึงเปียกหมด ไม่อาจใช้ยาที่เปียกได้ ใต้เท้าของพวกเจ้าน่าจะรู้ดี!”“หมอหลี่ นี่เป็นยาที่แห้งที่สุดแล้วขอรับ ตอนดับไฟทำให้ยาเปียกหมดขอรับ”“ตอนนั้นพวกเจ้าระมัดระวังหน่อยไม่ได้หรือ?”“เวลานั้นจะตระหนักอะไรมากมายได้ขอรับ อีกทั้งคนที่มาช่วยดับไฟก็ไม่ได้มีแค่พวกข้า ชาวบ้านในเมืองมากมายต่างมาเข้าร่วม”“ใช่ขอรับๆ โดยเฉพาะพวกชายฉกรรจ์ พวกเขายกถังน้ำบุกเข้าไปในกองไฟ เหตุที่ไฟไหม้ครั้งนี้ดับได้เร็ว ล้วนอาศัยพวกเขาขอรับ”“เฮ้อ ช่างเถอะๆ พวกเจ้าวางไว้ก่อน!”...ดึกมากแล้วลมพัดผ่าน ทำ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1126
“เฮ้อ เขาเพียงล้อเล่นเท่านั้น พวกท่านอย่าเก็บมาใส่ใจ!” เฉินฝานรีบปลอบผู้ป่วยที่เวลานี้หวาดกลัวและไม่สบายใจ พวกเขาเชื่อคำพูดของฉินเย่ว์เหมย ลำพังหวงหวั่นเอ๋อร์เพียงคนเดียว ทำให้พวกเขาเชื่อว่าคนข้างกายเฉินฝานล้วนไม่ธรรมดาหวงหวั่นเอ๋อร์อายุเพียงสิบหกสิบเจ็ด รูปโฉมงดงาม ทว่าเมื่อนางออกโรง ไม่เพียงทำให้ทุกคนตกตะลึง แต่ยังฆ่าสังหารจะตายราบเป็นหน้ากลองพวกชายชุดดำที่บุกเข้าศูนย์บรรเทาทุกข์ในวันนี้ คนใดบ้างที่ไม่ใช่ยอดฝีมือเวลานั้น พวกเขามองไม่ออกเลยว่าหวงหวั่นเอ๋อร์ลงมืออย่างไร ตัวของหวงหวั่นเอ๋อร์และดาบของนางรวดเร็วยิ่งนัก พวกเขาเห็นเพียงปุยเมฆสีน้ำเงินลอยล่องไปมา เห็นเพียงลำแสงสีเงินเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว เวลาไม่นาน พวกชายชุดดำโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ตอนทุกอย่างจบลง หวงหวั่นเอ๋อร์ไว้ชีวิตชายชุดดำสองคน ทว่าชายชุดดำทั้งสองกินยาปลิดชีพตนในทันทีเวลานี้บุรุษหน้าตาสะอาดสะอ้าน มองดูแล้วน่ากลัวยิ่งกว่าหวงหวั่นเอ๋อร์“ใต้เท้า ท่านทำให้เขาโมโห รีบไปส่งเขาเถอะขอรับ แล้วกล่าวลากันให้ดี”คนในศูนย์บรรเทาทุกข์หลายคนต่างพากันเกลี้ยกล่อมเฉินฝานให้รีบไปง้อฉินเย่ว์เหมย“พวกรักตัวกลัวตาย” เฉินฝานเบ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1127
“ไม่ได้ ไม่ได้!”เสียงที่ร้องตะโกนดังขึ้นดึงอารมณ์ของเฉินฝานและฉินเย่ว์เหมยกลับมาเฉินฝานมองไปตามสัญชาตญาณหมอหลี่กำลังพาหมออีกหลายคนตากสมุนไพรเปียกชื้นไว้ที่กระท่อมนอกศูนย์บรรเทาทุกข์“กระจายๆ หน่อย บุ้งกี๋หนึ่งอันไม่อาจบรรจุเยอะมากได้ สมุนไพรเหล่านี้ต้องตากให้แห้งก่อนฟ้าสว่าง”หมอหลี่นำสมุนไพรออกมาจากบุ้งกี๋ เพราะกับบอกหมอทั้งหลาย“หมอหลี่ ตอนต้มยาก็ต้องใส่น้ำ แม้ตอนนี้สมุนไพรจะเปียกทว่าก็ใช้ได้กระมัง” หมอคนหนึ่งถามขึ้น“นั่นไม่เหมือนกัน ก่อนเทสมุนไพรลงบนกระทะ สมุนไพรต้องแห้ง สมุนไพรแห้งมีพิษชื้นน้อย”พิษชื้น?เฉินฝานพูดในใจ เดินไปที่กระท่อม ฉินเย่ว์เหมยก็เดินตามไปเช่นเดียวกัน“ใต้เท้า ท่านมาแล้ว” หมอหลี่เป็นคนตรงไปตรงมา ไม่ชอบประจบประแจง ดังนั้นเพียงเงยหน้าขึ้นพูด จากนั้นก็ก้มหน้าทำงานต่อเฉินฝานชอบคนแบบหมอหลี่ ดังนั้นจึงให้เขาอยู่ที่ศูนย์บรรเทาทุกข์ต่อตั้งแต่ตัวตนของเฉินฝานเปิดเผย เมื่อก่อนไม่มีหมอคนใดยอมมาศูนย์บรรเทาทุกข์ ตอนนี้พวกเขาต่างก็แย่งกันมาที่ศูนย์บรรเทาทุกข์ไม่เพียงแย่งกันมา ทั้งยังยินดีที่จะเปิดเผยเคล็ดลับการรักษาที่สืบทอดกันมาจากบรรพบุรุษแม้กระทั่งเฉิน
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
