บทที่ 1124

“ที่อื่นไฟไม่ไหม้ กลับไหม้ร้านขายยา ต้องมีคนตั้งใจทำให้เกิดขึ้นแน่นอน ท่านอัครเสนาบดี ใต้เท้าต้องให้ท่านเจ้าเมืองตามสืบเรื่องนี้” หมอหลี่กล่าว

“มีเผยหรานอยู่ ไม่ต้องถึงมือพานอีเฟยหรอก”

พูดยังไม่ทันขาดคำ ไป่เผยหรานก็ปรากฏตัว เฉินฝานเพิ่งพูดจบ ไป่เผยหรานก็เดินเข้ามา

หลังจากไป่เผยหรานทำความเคารพเสร็จ เขาก็พูดขึ้น “ใต้เท้า เจอตัวคนวางเพลิงแล้วขอรับ!”

เฉินฝานพยักหน้า “เจ้าทำงานรวดเร็วจริงๆ!”

“ทว่ายังไม่ทันสอบปากคำ เขาก็ปลิดชีพตนเองแล้ว”

สีหน้าของไป่เผยหรานฉายความหงุดหงิด ขณะพูดเขาคุกเข่าลง “ใต้เท้า ข้าสะเพร่าในหน้าที่ โปรดลงโทษข้าด้วย!”

“เจ้ารีบลุกขึ้น” เฉินฝานกล่าว “หากคนวางเพลิงไม่ปลิดชีพตนเอง เช่นนั้นถึงเป็นเรื่องแปลก วางเพลิงเวลานี้ ย่อมเป็นผู้กล้าตาย ข้าเดาว่าคนวางเพลิงไม่ได้มีแค่หนึ่งคนกระมัง”

ไป่เผยหราน “ขอรับ ใต้เท้า มีทั้งหมดห้าคน ตายทั้งห้าคน แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่ข้าไม่เข้าใจ รู้สึกแปลกยิ่งนัก”

เฉินฝาน “หื้ม? แปลกอย่างไร”

ไป่เผยหราน “เหตุใดคนวางเพลิงจึงไม่เลือกวางเพลิงตอนกลางดึก แต่กลับเลือกวางเพลิงยามซู แม้ฟ้าจะมืดแล้ว ทว่าเวลานั้นในร้านขายยามากมายยังมีคนอยู่ วางเพลิงเวลาน