บทที่ 6

จากนั้นหลินไปหลันก็พาพี่สาวลู่ซิงเดินไปน้ำตกกัน

"พี่ลู่ซิงเร็วๆ"

"เจ้าค่ะๆ" ลู่ซิงรีบเร่งฝีสาวตามคุณหนูที่รักไป

มาถึงน้ำตกมองขึ้นไปบนต้นน้ำมีหลายชั้นเหมือนกันคงจะมีตาน้ำผุดขึ้น น้ำจึงมีให้ใช้ตลอดดีจริงๆ แหล่งอาหารชั้นดีคนที่อยู่ใกล้กับภูเขาลูกนี้คงไม่มีนายพรานเท่าไรส่วนมากคงมีแต่จวนของพวกขุนนาง พวกผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดินทีคอยกดขี่คนที่จนอย่างพวกชาวบ้านตาดำๆ ไม่ว่ายุคสมัยไหนก็คงมีให้เห็นตลอดไป่หลันคิดในใจ

ชาวบ้านก็คงไม่มีใครขึ้นเขาได้เพราะลำธารขวางอยู่ไม่มีใครทำสะพานข้ามมาได้ เลยไม่มีใครเข้ามาหาของป่าจึงมีอาหารเต็มฝืนป่าเช่นนี้ เพราะสะพานที่ไป่หลันทำเธอก็ทำประตูปิดเหมือนกันและป้องกันอาจจะมีสัตว์ป่าหลงฝูงลงมาหากินฝั่งข้างล่าง ไป่หลันเปิดก็ต่อเมื่อเธอพาคนงานขึ้นมาหาอาหารเหมือนกันนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เธอพาคนมาด้วย ส่วนมากเธอจะแอบขึ้นมาคนเดียวตอนแม่นมเผลอกับพี่สองทั้งสองไม่เห็น ไม่งั้นมาคนเดียวโดนบ่นตลอดเลยต้อฝแอบๆเอา

"โอ้พี่ลู่ซิงปลากับกุ้งเยอะมากมีแต่ตัวใหญ่ๆเลยเจ้าค่ะเรามาช่วยกันจับดีกว่าเอาแต่กุ้งก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาลอบมาดักเอาก็ได้ข้าจะทำเพิ่มแล้วมาวางเองแล้วให้พวกสาวๆขึ้นมาเก็บผักด้วย และข้าจะตามหาหัวมันเทศกับมันฝรั่งไว้เป็นอาหารของพวกคนงานและจะเอาพันธ์ุลงไปปลูกก่อนจะถึงหน้าหนาวอีกสี่เดือนเราสามารถเก็บเกี่ยวได้แล้วเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะให้เขาสร้างโรงเรือนเพราะปลูกผักเพิ่มด้วยจะได้มีผักหน้าหนาวไว้กินกัน" ไป่หลันพูดกับพี่สาวลู่ซิง สักพักก็ลงไปจับก้งจับปลาและแอบเล่นน้ำกับพี่ลู่ซิงให้สดชื่นนิดหน่อย

"ไปพี่ลู่ซิงเราได้กุ้งเยอะแล้วนี้ละอาหารเย็นข้าจะเผาปลาย่างกุ้งให้พวกพี่กินเย็นนี้ พวกเราเดินไปใกล้ๆคนที่อยู่ข้างล่างก่อนข้าถึงจะเอาหมูออกมากองไว้ไก่กับกระต่ายใส่ตระกร้าไว้แล้วพี่ก็ไปเรียกพวกผู้ชายขึ้นมาขนลงไปนะเจ้าคะข้าจะนั่งเฝ้ารออยู่ที่นี้ อย่าลืมเอาตระกร้ามาเพิ่มอีกหลายๆใบด้วยละพี่  ไป่หลันบอกพีลู่ซิฝ

"เจ้าค่ะคุณหนู" ลู่ซิงตอบ พอพี่สาวลู่ซิงเดินไปตามคนงานมาขนกลับ ไป่หลันเธอก็เอาหมูป่าออกมาวางไว้ไก่และกระต่ายไส่ไว้ในตระกร้าและเอาเห็ดโคนออกมากองไว้แยกเป็นกองๆเห็ดหอมเห็ดหูหนูดำอีกอย่างเยอะ ผักป่าอีกกองใหญ่เดี๋ยวรอบเย็น จะเข้าสำรวจหามันฝรั่งกับหัวมันเทศดูสาวๆก็ให้เก็บผักขุดหน่อไม้กลับไปเยอะๆ ไหนจะปลาในลอบอีก ไป่หลันหยิบน้ำในมิติออกมากินให้ร่างกายแข็งแรงเมื่อเช้าเธอแอบใส่น้ำดื่มให้พวกคนงานกินเรียบร้อย

คอยไม่นานเสียงคนเดินและเสียงพูดคุยกันมาแต่ไกลใกล้จะถึง

"ทำไมถึงให้นายหญิงอยู่ในป่าคนเดียวรีบเดินพวกเจ้า" เสียงพ่อบ้านพูด

"ขอรับพ่อบ้านพวกข้ารีบแล้วขอรับ" ไป่หลันรีบส่งเสียง

"ข้าอยู่ทางนี้" พอได้ยินเสียงนายหญิงทุกคนรีบวิ่งอย่างเร็ว

"ไม่ต้องรีบข้าสบายดี" ทุกคนไป่หลันรีบบอก พอมาถึงทุกคนตกตลึงกับกองของป่าที่นายหญิงเก็บไว้รอหมูป่าอีก3ตัว พ่อบ้านอ้าปากพะงาบๆพูดอะไรไม่ออก

"ทุกคนเป็นอะไรไป"

"โอ้ะนายหญิงท่านเก็บกับแม่นางลู่ซิงสองคนหรือขอรับ"

"ใช่แล้วละพวกท่านช่วยกันขนกับจวนของพวกเรากันเถอะ" พ่อบ้านคลุกเข่าทุกคนก็คลุกเข่าและก้มหัวขอบคุณนายหญิงขอรับบางคนน้ำตาไหล

พ่อบ้านเองก็น้ำตาไหลเหมือนกันพวกเขาเป็นแค่ทาสแต่นายหญิงไม่คิดรังเกียจเลย และยังหาเสบีบงช่วยด้วยตัวเองอีกและยังให้ที่อยู่อย่างดีอาหารการกินเหมือนเจ้านายทุกอย่าง

"พวกท่านทำอะไรลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างงั้นข้าจะโกรธจริงๆด้วย" ไป่หลันบอกพ่อบ้านก้มหัวแล้วบอก

"ขอพวกข้าเคารพนายหญิงเถอะขอรับชาตินี้ขอเป็นทาสรับใช้แม้ชีวิตก็ให้นายหญิงใด้ขอรับ" ทุกคนก้มหัวเคารพ3ครั้ง

"ไม่เป็นไรทุกคนคือครอบครัวของข้าจะรับผิดชอบชีวิตพวกเจ้าให้มีชีวิตที่ดีทุกคนเท่าๆกัน"

"ขอรับนายนายหญิง" ทุกพูดพร้อมกันเสียงดัง

"เอาละพวกท่านรีบขนของลงเขาเถอะจะได้กลับไปกินมื้อเที่ยงกันแล้วค่อยขึ้นมาใหม่รอบบ่ายกัน"

หมูป่าไป่หลันเอาเถาวัลย์มัดไว้ให้แล้วไม้ก็ตัดเตรียมไว้ให้หาบลงไปได้เร็วไม่ต้องเสียเวลารอ ลู่ฟางกับลู่ซิงเดินเข้ามาจับแขนไป่หลันเดินลงเขาพร้อมกับคนงานิทุกคนเก็บของใส่ตระกร้าที่เตรียมมาขนของป่ากันเต็มทุกตระกร้า ไป่หลันถามพ่อบ้าน

"ได้นายช่างมาด้วยไหม"

"นายช่างรอนายหญิงที่จวนขอรับเขาบอกเป็นชุดเดียวกับที่ทำบ้านที่จวนขอรับ"

"ดีแล้ว"

พอมาถึงจวนทุกคนต่างรีบวิ่งออกมารับของต่อกันและช่วยกันขนเข้าจวนด้วยเสียงหัวเราะ เด็กๆวิ่งตามมาดูหมูป่าสามตัวอย่างตื่นเต้น

"พวกเราจะได้กินเนื้อกันใช่ไหมขอรับ/เจ้าคะ" เสียงพ่อบ้านตอบ

"ใช่แล้วละเด็กๆ"

"เย้!!!!"

เสียงร้องเย่ๆอย่างดีใจดังขึ้นจากเด็กๆ นายช่างเดินมาหาไป่หลัน

"พระชายาต้องการสร้างตรงไหนบ้างพะย่ะค่ะ" ไป่หลันหัวเราะ

"ข้าบอกท่านแล้วไม่ใช่หรือว่าให้เรียกนายหญิงข้าไม่ต้องการตำแหน่งพระชายามันก็แค่หัวโขนเท่านั้น"

"ก็ได้ขอรับนายหญิง"

"ดีข้าชอบคนที่พูดกันรู้เรื่อง แล้วท่านดูแบบแล้วเป็นยังไง" ไป่หลันถามเข้าเรื่องทันที

"คิดว่าทำได้ขอรับ"

"แบบบ้านก็เหมือนเดิมแต่ที่เพิ่มคือโรงเรือนแต่ข้าอยากให้ท่าช่วยสร้างโรงเรือนแบบโล่งก่อน ข้าจะแบ่งกั้นเป็นห้องให้ได้สองฝั่งหันหลังชนกันก่อนประมาณ13ห้องก่อนได้ไหมอีก3วันขอให้เข้าพักได้เลย ให้ท่านเอาคนงานมาเพิ่มได้เลยเท่าไรก็ได้ขอให้เสร็จที่คนงานของเราจะเข้ามาในอีก3วัน ถ้าคนของท่านไม่พอเราจะให้คนของเรามาช่วยท่านจะว่ายังไง"

"ได้ขอรับนายหญิง พรุ่งข้าจะพาคนงานเข้าทำเลยขอรับ"

"ดี" ไป่หลันตอบรับอย่างพึงพอใจ

"มาทำสัญญาได้เลยท่านคิดเท่าไรว่ามาได้เลย"

"ประเมินราคาที่3000ตำลึงทองขอรับนายหญิงเพราะต้องสร้างโรงเรือนใหญ่อีก2โรง"

"ได้ข้าจ่ายให้ท่านก่อนครึ่งหนึ่งที่เหลือเสร็จงานแล้วเราจะจ่ายอีกรอบ" จากนั้นก็เขียนสัญญาขึ้นมา2ฉบับให้นายช่างเก็บไว้คนละใบ

ไป่หลันให้พ่อบ้านเป็นคนเก็บใบสัญญาไว้ นายช่างจึงขอกลับเลยเพราะต้องรีบไปเตรียมของและคนงานที่จะเข้าทำการสร้างพรุ่งเลย แม่นมรีบเดินมาตามคุณหนูของนางมากินมื้อเที่ยง

"วันหลังไม่ต้องรอข้าให้กินกันก่อนได้เลยเดี๋ยวเด็กๆจะหิวเอา"

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะนายหญิงพวกเด็กๆกินกันแล้วไปนั่งเฝ้าหมูกันสนุกสนานกันเลยเจ้าค่ะ"

"อ้อ งั้นกินไปก่อนเถอะแม่นมเราบอกหลายครั้งแล้วไม่ให้รอข้า "

"ไม่ได้เจ้าค่ะนมกินไม่ลงถ้าคุณหนูยังไม่ได้กินด้วยเจ้าค่ะ"

"รีบกินเลยนะ" ไป่หลันคีบอาหารใส่ถ้วยให้แม่นมของเธอ

"ทุกคนกินได้เลยคราวหน้าไม่ต้องรอข้า"

"ขอรับ/เจ้าค่ะนายหญิง"

พอกินอาหารอิ่มแล้วก็บอกให้ทุกคนนั่งย่อยอาหารพักหนึ่งก่อนค่อยไปทำงานต่อ พ่อบ้านเอาเงินมาคืนให้1000ตำลึงทอง หลินไป่หลันไม่รับเธอบอกให้เขาทำบัญชีรายรับรายจ่ายได้เลยเธอเพิ่มเงินให้อีก2000ตำลึงทองไว้หมุนเวียนในจวน เพื่อใครเจ็บไข้ได้ป่วยถึงขั้นหาหมอตอนกลางคืนและไว้ซื้อเครื่องปรุงและเมล็ดผักเพิ่มถ้าไม่พอก็ให้มาเบิกที่เธอได้

ไป่หลันคิดว่าจะสอนวิธีทำหน่อไม้ดองและอื่นๆ

"หน่อไม้จะดองให้เก็บไว้กินได้นานและเอาไปต้มเอาไปเผาแล้วทำเป็นเส้นๆแล้วตากแดดไว้กินได้นานเลยละหน่อไม้สดถ้าจะกินต้องต้มให้หายขมสักสองน้ำให้หน่อไม้จืดก่อนแล้วค่อยเอามาทำกิน หรือสับชิ้นใหญ่หน่อยต้มจิ้มน้ำพริกอร่อยมากเลยละช่วยกันปอกเปือกได้เลย และสับชิ้นเล็กๆอย่างนี้ให้ได้เยอะๆเอาไปแช่น้ำสักคืนพรุ่งล้างน้ำออกให้เสร็ดน้ำ เอาใส่เกลือคลุกให้เข้ากันใส่เกลือเยอะหน่อยไม่อย่างนั้นหน่อไม้จะเน่าได้ และสับแบบเป็นแผ่นก็ดองเหมือนกัน" ไป่หลันพูดอธิบายบายและพาลงมือทำ พอทุกคนดูทำเป็นแล้ว ไป่หลันก็เดินออกมาทำอย่างอื่น

เพราะได้ให้พ่อบ้านสั่งใหม่เยอะมากมีดทำครัวมีดใหญ่เธอสั่งให้ซื้อมาให้ครบทุกอย่าง เธอบอกให้เด็กหนุ่มที่ใส่ลอบดักปลา

"ให้พากันไปเก็บปลากลับมาได้เลยและเอาเหยื่อใส่เข้าไว้ทุกอันเหมือนเดินเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปย้ายเลยไปอีกหน่อยไม่ต้องไกลมาก"

"เอาถังไปใส่ได้เลยช่วยกันขนกลับมาไหวหรือเปล่า" ไป่หลันเอ่ยเย้าหนุ่มๆสาวๆที่อาสาขึ้นไปเอาปลา

จากนั้นเธอก็เดินไปที่พวกผู้ชายชุดหนึ่งที่แหล่หมูอยู่เธอสั่งให้3คนไปตัดใบสนในป่ามารมควันหมูไว้กินได้นานๆและบอกให้พ่อบ้านว่าให้เอาแป้งมันมาให้แม่บ้านล้างไส้หมูเครื่องในไม่ต้องทิ้งเธอสอนวิธีตุ๋นเครื่องในและหมักใส่และย่างกินกันตอนเย็น

คนงานเยอะจึงช่วยกันทำจึงเสร็จเร็วขึ้นวันนี้ไม่ต้องขึ้นเขาอีกก็ได้ช่วยกันทำตรงนี้ให้เสร็จเป็นอย่างๆไปก่อนแต่เธอจะขึ้นไปสำรวจแน่นอนสอนคนงานเสร็จก่อนสักพักหนุ่มสาวที่ไปเก็บปลาก็กลับมาพวกเขายกถังปลาคนละข้างเหมือนจะหนักมาก

"นายหญิงได้เยอะมากเลยขอรับเต็มลอบทุกอันเลยขอรับที่ตัวเปลืกแข็งด้วยมีขาเยอะๆก็มีขอรับ" ไปหลันหัวเราะที่เด็กหนุ่มไม่รู้จัก

"ไหนขอดูหน่อย"

"โอ๊ะ นี้มันปูนี้นาและกุ้งแม่น้ำมีแต่ตัวใหญ่ๆ"

เธอจึงบอกให้แยกออกไว้คนละถังนี้และของดีวันนี้พวกเราจะกินปลาเผากุ้งเผาและย่างปูกินอ้อมีหมูย่างด้วยไป่หลันจึงสอนให้สาวๆขอดเก็ดปลาผ่าท้องเอาขี้ออกมาล้างน้ำและปรุงเพื่อตากแดดจนแห้งใส่ไหเก็บไว้กินได้นานเลยละ

และเลือกเอาปลาตัวใหญ่เอาไว้สัก30ตัวก็พอเพราะมีหลายอย่างต้องย่างวันนี้และสอนแม่บ้านตำน้ำจิ้มเยอะๆทั้งแบบเผ็ดและไม่เผ็ดสำหรับเด็กๆด้วย จากนั้นหลินไป่หลันก็เตรียมตัวขึ้นเขาไปคนเดียวก่อน

แต่ที่จวนท่านอ๋อง คนสนิทกำลังรายงานเรื่องพระชายาทำอะไรตอนนี้เขารู้ทุกการกระทำของเธอในท้ายจวน

รอก่อนพระชายาเราต้องรู้เรื่องของเจ้าครบทุกอย่างถึงจะคุยกันดูสักทีอ๋องหนุ่มนั่งคิดในใจเรื่องที่พระชายาคนนั้นแปลกไปทุกๆอย่างๆ

โปรดติดามตอนต่อไป