로그인공유
บทที่ 6
최신 업데이트:
2025-03-22 15:49:22จากนั้นหลินไปหลันก็พาพี่สาวลู่ซิงเดินไปน้ำตกกัน
"พี่ลู่ซิงเร็วๆ" "เจ้าค่ะๆ" ลู่ซิงรีบเร่งฝีสาวตามคุณหนูที่รักไป มาถึงน้ำตกมองขึ้นไปบนต้นน้ำมีหลายชั้นเหมือนกันคงจะมีตาน้ำผุดขึ้น น้ำจึงมีให้ใช้ตลอดดีจริงๆ แหล่งอาหารชั้นดีคนที่อยู่ใกล้กับภูเขาลูกนี้คงไม่มีนายพรานเท่าไรส่วนมากคงมีแต่จวนของพวกขุนนาง พวกผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดินทีคอยกดขี่คนที่จนอย่างพวกชาวบ้านตาดำๆ ไม่ว่ายุคสมัยไหนก็คงมีให้เห็นตลอดไป่หลันคิดในใจ ชาวบ้านก็คงไม่มีใครขึ้นเขาได้เพราะลำธารขวางอยู่ไม่มีใครทำสะพานข้ามมาได้ เลยไม่มีใครเข้ามาหาของป่าจึงมีอาหารเต็มฝืนป่าเช่นนี้ เพราะสะพานที่ไป่หลันทำเธอก็ทำประตูปิดเหมือนกันและป้องกันอาจจะมีสัตว์ป่าหลงฝูงลงมาหากินฝั่งข้างล่าง ไป่หลันเปิดก็ต่อเมื่อเธอพาคนงานขึ้นมาหาอาหารเหมือนกันนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เธอพาคนมาด้วย ส่วนมากเธอจะแอบขึ้นมาคนเดียวตอนแม่นมเผลอกับพี่สองทั้งสองไม่เห็น ไม่งั้นมาคนเดียวโดนบ่นตลอดเลยต้อฝแอบๆเอา "โอ้พี่ลู่ซิงปลากับกุ้งเยอะมากมีแต่ตัวใหญ่ๆเลยเจ้าค่ะเรามาช่วยกันจับดีกว่าเอาแต่กุ้งก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาลอบมาดักเอาก็ได้ข้าจะทำเพิ่มแล้วมาวางเองแล้วให้พวกสาวๆขึ้นมาเก็บผักด้วย และข้าจะตามหาหัวมันเทศกับมันฝรั่งไว้เป็นอาหารของพวกคนงานและจะเอาพันธ์ุลงไปปลูกก่อนจะถึงหน้าหนาวอีกสี่เดือนเราสามารถเก็บเกี่ยวได้แล้วเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าจะให้เขาสร้างโรงเรือนเพราะปลูกผักเพิ่มด้วยจะได้มีผักหน้าหนาวไว้กินกัน" ไป่หลันพูดกับพี่สาวลู่ซิง สักพักก็ลงไปจับก้งจับปลาและแอบเล่นน้ำกับพี่ลู่ซิงให้สดชื่นนิดหน่อย "ไปพี่ลู่ซิงเราได้กุ้งเยอะแล้วนี้ละอาหารเย็นข้าจะเผาปลาย่างกุ้งให้พวกพี่กินเย็นนี้ พวกเราเดินไปใกล้ๆคนที่อยู่ข้างล่างก่อนข้าถึงจะเอาหมูออกมากองไว้ไก่กับกระต่ายใส่ตระกร้าไว้แล้วพี่ก็ไปเรียกพวกผู้ชายขึ้นมาขนลงไปนะเจ้าคะข้าจะนั่งเฝ้ารออยู่ที่นี้ อย่าลืมเอาตระกร้ามาเพิ่มอีกหลายๆใบด้วยละพี่ ไป่หลันบอกพีลู่ซิฝ "เจ้าค่ะคุณหนู" ลู่ซิงตอบ พอพี่สาวลู่ซิงเดินไปตามคนงานมาขนกลับ ไป่หลันเธอก็เอาหมูป่าออกมาวางไว้ไก่และกระต่ายไส่ไว้ในตระกร้าและเอาเห็ดโคนออกมากองไว้แยกเป็นกองๆเห็ดหอมเห็ดหูหนูดำอีกอย่างเยอะ ผักป่าอีกกองใหญ่เดี๋ยวรอบเย็น จะเข้าสำรวจหามันฝรั่งกับหัวมันเทศดูสาวๆก็ให้เก็บผักขุดหน่อไม้กลับไปเยอะๆ ไหนจะปลาในลอบอีก ไป่หลันหยิบน้ำในมิติออกมากินให้ร่างกายแข็งแรงเมื่อเช้าเธอแอบใส่น้ำดื่มให้พวกคนงานกินเรียบร้อย คอยไม่นานเสียงคนเดินและเสียงพูดคุยกันมาแต่ไกลใกล้จะถึง "ทำไมถึงให้นายหญิงอยู่ในป่าคนเดียวรีบเดินพวกเจ้า" เสียงพ่อบ้านพูด "ขอรับพ่อบ้านพวกข้ารีบแล้วขอรับ" ไป่หลันรีบส่งเสียง "ข้าอยู่ทางนี้" พอได้ยินเสียงนายหญิงทุกคนรีบวิ่งอย่างเร็ว "ไม่ต้องรีบข้าสบายดี" ทุกคนไป่หลันรีบบอก พอมาถึงทุกคนตกตลึงกับกองของป่าที่นายหญิงเก็บไว้รอหมูป่าอีก3ตัว พ่อบ้านอ้าปากพะงาบๆพูดอะไรไม่ออก "ทุกคนเป็นอะไรไป" "โอ้ะนายหญิงท่านเก็บกับแม่นางลู่ซิงสองคนหรือขอรับ" "ใช่แล้วละพวกท่านช่วยกันขนกับจวนของพวกเรากันเถอะ" พ่อบ้านคลุกเข่าทุกคนก็คลุกเข่าและก้มหัวขอบคุณนายหญิงขอรับบางคนน้ำตาไหล พ่อบ้านเองก็น้ำตาไหลเหมือนกันพวกเขาเป็นแค่ทาสแต่นายหญิงไม่คิดรังเกียจเลย และยังหาเสบีบงช่วยด้วยตัวเองอีกและยังให้ที่อยู่อย่างดีอาหารการกินเหมือนเจ้านายทุกอย่าง "พวกท่านทำอะไรลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างงั้นข้าจะโกรธจริงๆด้วย" ไป่หลันบอกพ่อบ้านก้มหัวแล้วบอก "ขอพวกข้าเคารพนายหญิงเถอะขอรับชาตินี้ขอเป็นทาสรับใช้แม้ชีวิตก็ให้นายหญิงใด้ขอรับ" ทุกคนก้มหัวเคารพ3ครั้ง "ไม่เป็นไรทุกคนคือครอบครัวของข้าจะรับผิดชอบชีวิตพวกเจ้าให้มีชีวิตที่ดีทุกคนเท่าๆกัน" "ขอรับนายนายหญิง" ทุกพูดพร้อมกันเสียงดัง "เอาละพวกท่านรีบขนของลงเขาเถอะจะได้กลับไปกินมื้อเที่ยงกันแล้วค่อยขึ้นมาใหม่รอบบ่ายกัน" หมูป่าไป่หลันเอาเถาวัลย์มัดไว้ให้แล้วไม้ก็ตัดเตรียมไว้ให้หาบลงไปได้เร็วไม่ต้องเสียเวลารอ ลู่ฟางกับลู่ซิงเดินเข้ามาจับแขนไป่หลันเดินลงเขาพร้อมกับคนงานิทุกคนเก็บของใส่ตระกร้าที่เตรียมมาขนของป่ากันเต็มทุกตระกร้า ไป่หลันถามพ่อบ้าน "ได้นายช่างมาด้วยไหม" "นายช่างรอนายหญิงที่จวนขอรับเขาบอกเป็นชุดเดียวกับที่ทำบ้านที่จวนขอรับ" "ดีแล้ว" พอมาถึงจวนทุกคนต่างรีบวิ่งออกมารับของต่อกันและช่วยกันขนเข้าจวนด้วยเสียงหัวเราะ เด็กๆวิ่งตามมาดูหมูป่าสามตัวอย่างตื่นเต้น "พวกเราจะได้กินเนื้อกันใช่ไหมขอรับ/เจ้าคะ" เสียงพ่อบ้านตอบ "ใช่แล้วละเด็กๆ" "เย้!!!!" เสียงร้องเย่ๆอย่างดีใจดังขึ้นจากเด็กๆ นายช่างเดินมาหาไป่หลัน "พระชายาต้องการสร้างตรงไหนบ้างพะย่ะค่ะ" ไป่หลันหัวเราะ "ข้าบอกท่านแล้วไม่ใช่หรือว่าให้เรียกนายหญิงข้าไม่ต้องการตำแหน่งพระชายามันก็แค่หัวโขนเท่านั้น" "ก็ได้ขอรับนายหญิง" "ดีข้าชอบคนที่พูดกันรู้เรื่อง แล้วท่านดูแบบแล้วเป็นยังไง" ไป่หลันถามเข้าเรื่องทันที "คิดว่าทำได้ขอรับ" "แบบบ้านก็เหมือนเดิมแต่ที่เพิ่มคือโรงเรือนแต่ข้าอยากให้ท่าช่วยสร้างโรงเรือนแบบโล่งก่อน ข้าจะแบ่งกั้นเป็นห้องให้ได้สองฝั่งหันหลังชนกันก่อนประมาณ13ห้องก่อนได้ไหมอีก3วันขอให้เข้าพักได้เลย ให้ท่านเอาคนงานมาเพิ่มได้เลยเท่าไรก็ได้ขอให้เสร็จที่คนงานของเราจะเข้ามาในอีก3วัน ถ้าคนของท่านไม่พอเราจะให้คนของเรามาช่วยท่านจะว่ายังไง" "ได้ขอรับนายหญิง พรุ่งข้าจะพาคนงานเข้าทำเลยขอรับ" "ดี" ไป่หลันตอบรับอย่างพึงพอใจ "มาทำสัญญาได้เลยท่านคิดเท่าไรว่ามาได้เลย" "ประเมินราคาที่3000ตำลึงทองขอรับนายหญิงเพราะต้องสร้างโรงเรือนใหญ่อีก2โรง" "ได้ข้าจ่ายให้ท่านก่อนครึ่งหนึ่งที่เหลือเสร็จงานแล้วเราจะจ่ายอีกรอบ" จากนั้นก็เขียนสัญญาขึ้นมา2ฉบับให้นายช่างเก็บไว้คนละใบ ไป่หลันให้พ่อบ้านเป็นคนเก็บใบสัญญาไว้ นายช่างจึงขอกลับเลยเพราะต้องรีบไปเตรียมของและคนงานที่จะเข้าทำการสร้างพรุ่งเลย แม่นมรีบเดินมาตามคุณหนูของนางมากินมื้อเที่ยง "วันหลังไม่ต้องรอข้าให้กินกันก่อนได้เลยเดี๋ยวเด็กๆจะหิวเอา" "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะนายหญิงพวกเด็กๆกินกันแล้วไปนั่งเฝ้าหมูกันสนุกสนานกันเลยเจ้าค่ะ" "อ้อ งั้นกินไปก่อนเถอะแม่นมเราบอกหลายครั้งแล้วไม่ให้รอข้า " "ไม่ได้เจ้าค่ะนมกินไม่ลงถ้าคุณหนูยังไม่ได้กินด้วยเจ้าค่ะ" "รีบกินเลยนะ" ไป่หลันคีบอาหารใส่ถ้วยให้แม่นมของเธอ "ทุกคนกินได้เลยคราวหน้าไม่ต้องรอข้า" "ขอรับ/เจ้าค่ะนายหญิง" พอกินอาหารอิ่มแล้วก็บอกให้ทุกคนนั่งย่อยอาหารพักหนึ่งก่อนค่อยไปทำงานต่อ พ่อบ้านเอาเงินมาคืนให้1000ตำลึงทอง หลินไป่หลันไม่รับเธอบอกให้เขาทำบัญชีรายรับรายจ่ายได้เลยเธอเพิ่มเงินให้อีก2000ตำลึงทองไว้หมุนเวียนในจวน เพื่อใครเจ็บไข้ได้ป่วยถึงขั้นหาหมอตอนกลางคืนและไว้ซื้อเครื่องปรุงและเมล็ดผักเพิ่มถ้าไม่พอก็ให้มาเบิกที่เธอได้ ไป่หลันคิดว่าจะสอนวิธีทำหน่อไม้ดองและอื่นๆ "หน่อไม้จะดองให้เก็บไว้กินได้นานและเอาไปต้มเอาไปเผาแล้วทำเป็นเส้นๆแล้วตากแดดไว้กินได้นานเลยละหน่อไม้สดถ้าจะกินต้องต้มให้หายขมสักสองน้ำให้หน่อไม้จืดก่อนแล้วค่อยเอามาทำกิน หรือสับชิ้นใหญ่หน่อยต้มจิ้มน้ำพริกอร่อยมากเลยละช่วยกันปอกเปือกได้เลย และสับชิ้นเล็กๆอย่างนี้ให้ได้เยอะๆเอาไปแช่น้ำสักคืนพรุ่งล้างน้ำออกให้เสร็ดน้ำ เอาใส่เกลือคลุกให้เข้ากันใส่เกลือเยอะหน่อยไม่อย่างนั้นหน่อไม้จะเน่าได้ และสับแบบเป็นแผ่นก็ดองเหมือนกัน" ไป่หลันพูดอธิบายบายและพาลงมือทำ พอทุกคนดูทำเป็นแล้ว ไป่หลันก็เดินออกมาทำอย่างอื่น เพราะได้ให้พ่อบ้านสั่งใหม่เยอะมากมีดทำครัวมีดใหญ่เธอสั่งให้ซื้อมาให้ครบทุกอย่าง เธอบอกให้เด็กหนุ่มที่ใส่ลอบดักปลา "ให้พากันไปเก็บปลากลับมาได้เลยและเอาเหยื่อใส่เข้าไว้ทุกอันเหมือนเดินเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปย้ายเลยไปอีกหน่อยไม่ต้องไกลมาก" "เอาถังไปใส่ได้เลยช่วยกันขนกลับมาไหวหรือเปล่า" ไป่หลันเอ่ยเย้าหนุ่มๆสาวๆที่อาสาขึ้นไปเอาปลา จากนั้นเธอก็เดินไปที่พวกผู้ชายชุดหนึ่งที่แหล่หมูอยู่เธอสั่งให้3คนไปตัดใบสนในป่ามารมควันหมูไว้กินได้นานๆและบอกให้พ่อบ้านว่าให้เอาแป้งมันมาให้แม่บ้านล้างไส้หมูเครื่องในไม่ต้องทิ้งเธอสอนวิธีตุ๋นเครื่องในและหมักใส่และย่างกินกันตอนเย็น คนงานเยอะจึงช่วยกันทำจึงเสร็จเร็วขึ้นวันนี้ไม่ต้องขึ้นเขาอีกก็ได้ช่วยกันทำตรงนี้ให้เสร็จเป็นอย่างๆไปก่อนแต่เธอจะขึ้นไปสำรวจแน่นอนสอนคนงานเสร็จก่อนสักพักหนุ่มสาวที่ไปเก็บปลาก็กลับมาพวกเขายกถังปลาคนละข้างเหมือนจะหนักมาก "นายหญิงได้เยอะมากเลยขอรับเต็มลอบทุกอันเลยขอรับที่ตัวเปลืกแข็งด้วยมีขาเยอะๆก็มีขอรับ" ไปหลันหัวเราะที่เด็กหนุ่มไม่รู้จัก "ไหนขอดูหน่อย" "โอ๊ะ นี้มันปูนี้นาและกุ้งแม่น้ำมีแต่ตัวใหญ่ๆ" เธอจึงบอกให้แยกออกไว้คนละถังนี้และของดีวันนี้พวกเราจะกินปลาเผากุ้งเผาและย่างปูกินอ้อมีหมูย่างด้วยไป่หลันจึงสอนให้สาวๆขอดเก็ดปลาผ่าท้องเอาขี้ออกมาล้างน้ำและปรุงเพื่อตากแดดจนแห้งใส่ไหเก็บไว้กินได้นานเลยละ และเลือกเอาปลาตัวใหญ่เอาไว้สัก30ตัวก็พอเพราะมีหลายอย่างต้องย่างวันนี้และสอนแม่บ้านตำน้ำจิ้มเยอะๆทั้งแบบเผ็ดและไม่เผ็ดสำหรับเด็กๆด้วย จากนั้นหลินไป่หลันก็เตรียมตัวขึ้นเขาไปคนเดียวก่อน แต่ที่จวนท่านอ๋อง คนสนิทกำลังรายงานเรื่องพระชายาทำอะไรตอนนี้เขารู้ทุกการกระทำของเธอในท้ายจวน รอก่อนพระชายาเราต้องรู้เรื่องของเจ้าครบทุกอย่างถึงจะคุยกันดูสักทีอ๋องหนุ่มนั่งคิดในใจเรื่องที่พระชายาคนนั้นแปลกไปทุกๆอย่างๆ โปรดติดามตอนต่อไป
관련 챕터
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 7
จากนั้นหลินไป่หลันก็ขึ้นเขาไปคนเดียวเธอเอาปืนเก็บเสียงออกมาไว้ใช้เมื่อจวนตัวหรือถ้าบังเอิญเจอสัตว์ป่าดุร้ายป้องกันไว้ก่อน ธนูไป่หลันก็สะพายหลังไปด้วยเธอใช้มีดพร้าเล่มพอเหมาะมือถือและทำสัญลักษ์เอาไว้ป้องกันการหลงป่าไป่หลันเดินขึ้นเขาที่มีเนินบ้างเป็นทุ่งโล่งบ้างเพื่อหาหัวมันเทศและมันฝรั่งจนเจอผักป่าเยอะแยะไปหมด ยิ่งลึกเท่าไรเห็ดก็เยอะมากบางอย่างไป่หลันก็เก็บโยนเข้ามิติเห็นโคนไป่หลันไม่พลาดที่จะเก็บใส่มิติไว้ นี้มันสวนครัวในป่าชัดๆเลยนี้นารอดตายแล้วละคนงานของเธอไม่ต้องหาซื้อเดี๋ยวจะพาขึ้นมาเก็บเอาไว้ไปกินโอ้ะนี้มันดอกเก็กฮวยอย่างเยอะเดี๋ยวพาสาวๆมาเก็บไปทำชา ฟักทองแตงโมมีทุกอย่างเลยเก็บเอาไปสักหน่อยเหลือนั้นให้พวกหนุ่มๆมาขนละกัน ไป่หลันเดินไปเรื่อยๆไม่รีบร้อนในที่สุดก็เจอสักทีหัวมันเทศเป็นทุ่งเลยสบายละไม่ต้องหาพันธุ์ขุดเอาไปให้พวกเขาเผากินสัก10ชั่งก่อนไป่หลันหันหน้ามุ่งสู่น้ำตกต่อไปเดินมาเจอทุ่งคนละฝากฝั่งอีกฝั่งสีทองอีกฝั่งสีเขียวไป่หลันวิ่งไปดูฝั่งสีทองก่อนทันทีหวังว่าจะเป็นอย่างที่คิดนะโอ้ะพระเจ้าทุ่งข้าวสีทองเหลืองอร่ามเต็มทุ่งไม่ตำกว่า30หมู่ขอบคุนสวรรค์สำหรับเมล็ดพันธุ์ข้าวนะเจ้
최신 업데이트 : 2025-03-22เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 8
ตัดมาที่หลินไป่หลันที่อยู่ในเขา เธอวิ่งดูทุ่งสีเขียวของอีกฝั่งก็เป็นดังที่เธอร้องขอก็คือมันฝรั่งนั้นเองเธอยืนหัวเราะคนเดียวในป่าถ้ามีคนเห็นคงคิดว่าเธอเป็นบ้าแน่ๆเดินสำรวจจนพอใจแล้วเธอขุดกลับได้ด้วยสัก20ชั่งให้พวกเขาทำอาหารกินกันจากนั้นไปหลันก็เกินขึ้นไปทางน้ำตกไปหาสำรวจดูดีกว่าว่าจะมีเหมือนในนิยายไหมเห็ดหลินจือเอยโสมเอยรอเจ้ก่อนนะกำลังตามหาพวกเจ้าอยู่ เดินเล่นไปไป่หลันก็คิดอะไรในหัวไปเรื่อย คิดถึงที่ทะลุมิติมาสงสัยเธอจะทะลุมิติมาเป็นตัวร้ายเพราะอะไร เพราะเป็นนางร้ายไงล๊า! เท่าที่เธอคิดนะคุณหนูโจอะไรนั้นคงเป็นนางเอก เหอะมิหน้าละถึงเจออ๋องวายร้ายปากหมาเป็นตัวร้ายที่จับได้บทพระเอกแน่ๆ คิดถึงทีไรก็ให้แค้นใจทุกทีทำไมเรากลายเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นไปได้นะ เห้อปลงๆต่างคนต่างอยู่ดีละพอเดินตามเสียงน้ำมาเรื่อยๆ ก็เจอกับกวางป่าอีก3ตัวเอามันทั้งหมดนี้แหละยังต้องหาเสบียงอีกเยอะสำหรับทาสที่จะมาส่งในอีก3วัน ไป่หลันยิงทันทีไม่พลาดสักลูก เสร็จแล้วก็โยนกวางเข้ามิติเดินขึ้นน้ำตกต่อไป ข้างบนสวยมากป่าก็อุดมสมบูรณ์ดีไป่หลันแวะล้างหน้าล้างตา เจอกุ้งข้างบนกุ้งก็เยอะเหมือนกันแหล่งอาหารชั้นดีของเราชัดๆไป่หลัน
최신 업데이트 : 2025-03-22เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 9
หลังจากพาคนงานในจวนขึ้นเขามาสองวันแล้ววันนี้หลินไป่หลันจึงหยุด1วันเพื่อรับทาสที่จะมาส่งที่ในจวนวันนี้แต่ปลาก็ไปเก็บมาทำตากแดดเหมือนทุกวันตั้งแต่ตอนเช้าจนเสร็จและจะพากันปลูกเถามันเทศต่อยามซื่อ(09.00)รถม้าจากโรงค้าทาส10คันรถม้าก็มาถึงท้ายจวนอ๋อง พ่อบ้านเป็นคนเปิดประตูต้อนรับทุกคน "ยินดีต้อนรับทุกคนสู่ครอบครัว" พ่อบ้านกล่าว ทาสชายลงจากรถม้า5คันทาสหญิงก็ลงจากรถม้า5คันเหมือนกัน และยังมีอีกสองคันตามมาเป็นทาสเด็กผู้หญิงและทาสเด็กผู้ชายตามหลังมามีคนดูแลโรงค้าทาสตามหลังคุ้มกันมาด้วย ทาสลงรถม้าหมดแล้วพ่อบ้านจ่ายค่าเดินเดินให้คนดูแลทาสไป20ตำลึงเงิน คนดูแลก้มหัวขอบคุนและบอกว่า"ถ้าคุณชายหลินต้องการทาสอีกก็ขอให้บอกตนได้เลย" พ่อบ้านตอบ "ได้จะแจ้งคุนชายให้รับทราบ"จากนั้นก็ประกาศให้ทาสแยกหัวหน้าครอบครัวชายหญิงมาเข้าแถวเพื่อรอพบนายหญิง15ครอบครัวที่ตามมาจากโรงค้าทาส หลินไป่หลันยืนอยู่ข้างหน้าสุดมีแม่นมถงชือกับพี่สาวลู่ฟางลู่ซิงยืนขนาบข้างซ้ายขวาคนละข้าง พ่อบ้านประกาศ"นี้คือนายหญิงหลินไป่หลันคนที่ไปซื้อพวกเรามาจากโรงค้าทาส""ยินดีต้อนรับทุกคนสู่ครอบครัว ข้าหลินไป่หลันมีอะไรให้บอกกับพ่อบ้านได้เลยเพ
최신 업데이트 : 2025-03-22เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 10
ผ่านมาแล้วครึ่งเดือนที่หลินไป่หลันพาคนงานขึ้นเขาหาเสบียงสำหรับทุกคนให้ผ่านหน้าหนาวไปโดยที่ไม่ต้องหาซื้อ นอกจากข้าวสารและเครื่องปรุงเท่านั้น เธอแบ่งกลุ่มหัวหน้าครอบครัวและแม่บ้านของแต่ละครอบครัว คนแก่บางครอบครัวก็มีพ่อแม่ที่แก่ชราอายุ60ขึ้นไปมี12คนรวมผู้หญิงไป่หลันก็ให้สานกระจาดตากปลาที่ดักปลาสานและของใช้ในครัวเรือนทุกอย่างโดยมีแม่นมถงชือคอยดูแลเพราะวัยเดียวกันผู้ชาย6คนหญิง6คนรวมแม่นมก็13คนพอดี นั่งแคร่ไม้ไผ่คนละฝั่งชายหญิงแต่ก็อยู่ในบริเวณเดียวกันไป่หลันเป็นคนบอกเองอย่าแยกชายหญิงเวลาทำงาน มีอะไรสามารถปรึกษาหาลือกันได้ตลอดใครมีความรู้อะไรก็ให้ช่วยสอนกันไม่ต้องหวงวิชา เพราะสิ่งที่ทำอยู่นี้คือการช่วยเหลือกันทุกคนและให้มีความสามัคคีกันทุกคนนี้คือการช่วยเหลือซึ้งกันและกันไม่มีแบ่งแยกหัวหน้าครอบครัวทั้ง20สิบครอบครัวให้แบ่งออกสองกลุ่มกลุ่มละ10คนช่วยกันสร้างเก้าอี้ไม้ไผ่แคร่ไม้ไผ่เป็นโต๊ะตู้ชั้นวางของสำหรับคนที่มีฝือมือทางนี้ อีก10คนขึ้นเขาไปตัดไม้กับชายหนุ่มที่อายุ18-20ขึ้นไปก็ให้ไปช่วยกันตัดไม้และลากลงมาให้คนในจวนทำงานจักสานและก็สอนให้เผาถ่านไว้สำหรับหน้าหนาวที่จะถึงให้เพียงพอที่เผาถ่าน
최신 업데이트 : 2025-03-22เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 11
หลินไป่หลันสั่งงานกับพ่อบ้านว่าเธอจะเข้าในเมืองหลวงไปธุระ"พ่อบ้านดูแลจวนและคนงานด้วยเพราะว่าข้าอาจจะไปหลายวัน""ขอรับนายหญิงอย่าได้เป็นห่วงข้าจะทำตามที่นายหญิงสั่งทุกอย่าง""กับดักก็ให้ขึ้นไปดูทุกวันและไม่ต้องเข้าไปลึกมากให้ทำสัญลักษณ์เวลาขึ้นไป ถ้าไปนอกเส้นทางที่ข้าพาไปเอาคนที่ร่างกายแข็งแรงไปช่วยกันหลายๆคน และอย่าปล่อยให้พวกสาวๆอยู่ตามลำพังในป่าเด็ดขาดต้องมีผู้ชายคุ้มกันเผื่อมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น"ทุกคนรับทราบว่านายหญิงไม่อยู่จวนหลายวันก็บอกว่าจะตั้งใจทำหน้าของตัวเองอย่างดียามเซินรถม้าจากจวนอ๋องก็มารอที่ประตูจวน แม่นมถงชือเดินออกมาส่งคุณหนูของนางที่รถม้าให้พี่สาวลู่ซิงไปตามดูแลในวังด้วย"พี่ลูฟางฝากพี่ดูแลแม่นมด้วยนะเจ้าคะ""เจ้าค่ะพี่จะดูแลแม่นมอย่างดีคุณหนูอย่าได้เป็นห่วง"หลินไป่หลันขึ้นไปในรถรถม้าก็ตกใจ'เอ้ยตกใจหมดเลยขวัญเอ่ยขวัญมา' ไป่หลันตบหน้าอกตัวเองเบาๆ"ข้าไม่ไช่ผีสักหน่อยพระชายา" อ๋องโม้เทียนพูดและมองหน้าพระชายาของตัวเอง"ใครจะไปรู้ว่ามีคนอยู่ในรถม้าท่านอ๋องทำไมไม่ขี่ม้าไปละเพคะ หรือว่าจะให้หม่อมฉันไปเองก็ได้เพคะ" ไป่หลันถามอ๋องโม้เทียนหลงและแอบกรอกตามองบนที่จะต้งม
최신 업데이트 : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 12
เมื่อมาถึงในวังหลวงรถม้าก็หยุด อ๋องโม้เทียนลงไปก่อนเขายื่นมือให้ไป่หลันจับลงรถม้าไป่หลันก็ยื่นมือจับตามหน้าที่ลงมายืนได้มั่นคงแล้วก็เดินตามอ๋องเข้าไปในงานสายตาของพวกขุนนางทั้งหลายแหล่มองมาจ้องดูทั้งสองเดินเข้างานด้วยความสนใจ เพราะตั้งแต่แต่งเข้าจวนท่านอ๋อง นี้คืองานแรกที่หลินไป่หลันออกงานพร้อมกับอ๋องโม้เทียนหลง ชุดที่ใส่ก็พ่อบ้านกงกงหามาให้ไป่หลันไม่ใช่คนเรื่องมากใส่อะไรก็ได้ แต่ดูเหมือนชุดวันนี้จะเป็นชุดเข้าคู่กันทั้งสองคนเข้าไปถึงในงานก็เดินไปนั่งตามลำดับญาติของเชื้อพระวงศ์อ๋องโม้เทียนนั่งต่ำรองจากฮ้องเต้เพราะเป็นน้องชายคนเดียวขององค์ฮ้องเต้ ไป่หลันก็นั่งลงข้างกับท่านอ๋องและอีกฝั่งคือขุนนางทั้งหลายไป่หลันมองเห็นท่านราชครูหลินตงให่ก็ก้มหัวให้กับพ่อของเจ้าของร่างเดิมท่านราชครูมองดูบุตรสาวอยากเข้าไปหาและถามไถ่ว่าไม่เห็นลูกสาวเข้ามาเยี่ยมบ้านเก่าตั้งแต่แต่งออกไป เขาไม่ได้อยากให้หลินไป่หลันแต่งให้ท่านอ๋องโม้เทียนหลงเลยแต่เขารู้ว่าลูกสาวหลงรักท่านอ๋องมานานและเขาก็ขัดราชโองการของฮ้องเต้ไม่ได้ ที่อยากได้ลูกสาวคนเดียวของเขาไปเป็นน้องสะใภ้เขาจึงเหมือนคนน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้ แต่เขาก็เคยร้
최신 업데이트 : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 13
หลินไป่หลันเค้นความทรงจำท่านพ่อหรือราชครูในร่างนี้ขึ้นมาเพื่อจะจำได้ปรากฏว่าพ่อของหลินไป่หลันหล่อมากจริงๆ!! ถึงแม้จะมีอายุเกือบห้าสิบปีแล้วแต่ท่านราชครูกับชอบออกกำลังกายดูแลตัวเองมาตลอดจึงทำให้มีร่างกายที่แข็งแรงมากและดูมีสง่าราศรีดูสมตำแหน่งท่านราชครูขององค์ฮ้องเต้สุดๆ อีกทั้งใบหน้าที่ดูเด็กกว่าอายุรูปร่างสูงใหญ่อกผายไหล่ผึ่งหน้าตาฟ้าประทาน ถึงแม้ตอนนี้จะมีริ้วรอยกาลเวลามาบ้างแต่ไม่อาจทำลายความหล่อเหลาลงได้แต่กับทรงเสริมให้ดูมีเสน่ห์ของผู้ใหญ่มากขึ้นเป็นที่หมายปองของแม่หม้ายสุดๆ บ้าเอ๊ยสโรชาพึ่งจะเข้าใจคำว่าทรงแด๊ดดี๊ก็วันนี้แหละพ่อของสโรชาดูดีมากจริงๆตอนหนุ่มๆท่านพ่อต้องฮ็อตปรอทแตกขนาดไหนถามจริงหลินไป่หลันล็อคเป้าหมายกวาดสายตาหาท่านพ่อทันทีพอเห็นเดินไปหาบิดาและย่อตัวเคารพบิดา แล้วเธอกอดเอวบิดาเอาหัวซบไหล่ท่านราชครูหลินให่ตงอย่างออดอ้อน อืมแข็งแรงจริงๆหุ่นยังแน่นปึกเลยพ่อเธอคือที่สุดปัดอิตาอ๋องตกไปเลย"ลูกคิดถึงท่านพ่อเจ้าค่ะ" ท่านราชครูตัวแข็งลูกสาวไม่เคยกอดและออดอ้อนเช่นนี้มาก่อนหรือเธอแต่งงานไปแล้วนิสัยจึงเปลี่ยนไป"พระชายาอย่าทรงทำอย่างนี้พะยะค่ะมันไม่เหมาะสม" ราชครู(คนหล่อไป่หล
최신 업데이트 : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 14
ฮองเฮาได้ดื่มน้ำที่หลินไป่หลันให้มาดื่มแล้วหายเมาเป็นปลิดทิ้งแต่หลินไป่หลันไม่ดื่มเพราะอยากเมาเหล้าโบราณดู ทั้งสองดื่มหมดไป10ใหไป่หลันก็เมามากมองหน้าฮองเฮาเหมือนมีสองคน ฮองเฮาก็มีมึนๆเหมือนกันดีนะดื่มน้ำน้องสาวก่อนเสียงขันทีหน้าห้องบอกฮ้องเต้เสด็จ ได้ยินดังนั้นฮองเฮารีบไปเปิดประตู"น้องหญิงเมาแล้วหรือข้าว่าจะมาดื่มกับเจ้าสักหน่อย""ยังไม่เมาเพคะแต่น้องสะใภ้เมาแล้ว" ฮองเฮาบอกฮ่องเต้ ซึ่งฮ้องเต้เสด็จมากับอ๋องผู้เป็นน้องชาย"พี่ว่าพาชายาเจ้ากับตำหนักก่อนไหมเทียนหลง"ฮ้องเต้เอ่ยกับน้องชาย"ไม่เป็นไรเพคะ มีสาวใช้มาด้วยอยู่ลู่ซิงมาพาพระชายาไปพักที่ตำหนักได้แล้ว" ฮองเฮาบอกสาวใช้ของน้องสาว เขารู้สึกแอบไม่ชอบใจโม้เทียนหลงเล็กน้อยหลังจากที่น้องสาวเล่าให้ฟัง อ๋องโม้เทียนบอกสาวใช้ของชายาเสียงเรียบ "ไม่ต้องเดี๋ยวข้าจะพากลับตำหนักเอง"ฮองเฮาจึงไม่พูดขัดอะไรแม้จะไม่พอใจเรื่องที่น้องเล่าให้ฟังแต่เธอต้องบอกฮ้องเต้แน่นอนรอก่อนเถอะเธอคิดในใจ ฝั่งหลินไปหลันกำลังนอนหลับเพราะเมามากท่านอ๋องเดินเข้าไปและอุ้มพระชายาแล้วเดินกลับตำหนักไป ลู่ซิงวิ่งตามหลังไปติดๆด้วยความเป็นห่วงคุณหนูของตนที่กลัวท่านอ๋องลงโทษอี
최신 업데이트 : 2025-03-25
최신 챕터
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 63
วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกในวันนี้หลินไป่หลันกลับมาจากชายแดนได้เกือบปี มาถึงเมืองหลวงไป่หลันตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วสร้างความดีใจให้กับสามีจนร้องให้ด้วยความดีใจในที่สุดเขาก็ปั้นก้อนแป้งสำเร็จ ท้องของเธอใหญ่โตจนคิดว่าในท้องของเธอมีเด็กอยู่หลายคนตามที่หมอหลวงมาตรวจ"เส้นมงคลของพระชายาหลายสายมากพระย่ะค่ะท่านอ๋อง" เธอจึงไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนและเดินออกกำลังกาย งานการก็ยกให้สวามีกับพี่สาวทั้งสองดูแลไปส่วนแม่นมอยู่ข้างกายไม่ห่างกายต่อจากสามีผู้หน้ารัก หลังออกไปดูแลงานก็จะเป็นแม่นมดูแลต่อไม่ห่างส่วนพี่ทั้งสองก็แต่งให้กับองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากกลับมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งเดือนส่วนตอนนี้ทางท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาเป็นประจำพร้อมของท่านแม่และพี่ชายและเพื่อนสาวว่าตอนนี้ทั้งสองสาวได้ตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว สร้างดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากท่านพ่อก็น้ำยาดีใช่ย่อยแฮะทำน้องได้สำเร็จจนได้พี่ชายก็เก่งเหมือนกัน ทั้งสี่คนจะขึ้นมาในอีกหนึ่งเดือนมาดูแลลูกสาวที่จะคลอดในอีกเดือนกว่าๆเท่านั้นไป่หลันนั่งอ่านจดหมายในห้องนอนให้สามีฟังด้วยที่ห้องนอนตอนนี้เธอเดินลำบากเพราะท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 62
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของท่านพ่อกับพี่ชายก็มาถึง ไป่หลันนำเห็ดหลินจือที่เก็บไว้ในมิติออกมายี่สิบดอกโสมคนอีกยี่สิบหัวไข่มุกในหอยน้ำจืดที่เก็บไว้ในมิติอีกคนละห้าสิบเม็ดเงินตำลึงทองสองแสนตำลึงทองทองคำอีกสิบหีบและแหวนเพรชสองวงให้องค์หญิงทั้งสอง และเครื่องเพรชครบชุดอีกสองชุดแลชุดเครื่องทองอีกสองชุดและสร้อยทองที่สลักรูปของท่านพ่อและพี่ชายสองเส้นใหญ่สวมใส่ที่คอให้ทั้งสองสาวรวมทั้งผลไม้ในมิติทุกอย่างขนมาเป็นสินสอดให้ท่านพ่อกับพี่ชายสร้างความฮือฮาให้กับขุนนางเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เห็นเห็ดและโสมคนทั้งที่บ้านเมืองแห้งแล้งแต่พระชายากับมีของล้ำค่าไว้ในครอบครองอย่างมากมายฮ้องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากจะให้กลับไปเอาของที่จวนของท่านพ่อก็อยู่ไกลเกินไปจึงขนเอาของในมิตินี้ละง่ายดีไป่หลันคิดเราเป็นคนแต่งงานให้ท่านพ่อกับพี่ชายนะนี้ไม่เป็นไรวันหน้าจะขอคืนมาใช้ก็ได้ถ้าเธอจนขึ้นมาหึๆส่วนแม่ทัพก็ขนสินสอดในค่ายมาเติมจนเต็มเหมือนกันไม่น้อยหน้าน้องสาว"ขอบใจมากลูกกลับเมืองหลวงไปลูกก็ไปขนในคลังของพ่อคืนนะ" ท่านราชครูบอกลูกสาวเขาไม่คิดว่าการชายแดนพร้อมกันกับลูกสาวครั้งนี้ทำให้ได้เมียรักกลับไปด้วยจึงไม่ได้เอ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 61
และแล้วกองทัพของอ๋องอี้ถูก็มาประชิดเมืองกำลังทหารนับแสนจากที่มันบังคับลูกผัวใครไม่สนขอแค่บังคับให้รบเพื่อตัวเองก็พอ ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่คนในแคว้นของตัวเองมันยังไม่ละเว้นเพราะว่าอยากจะเป็นฮ้องเต้ซะเองแต่ชอบใช้กำลังข่มเหงประชาชนตาตาดำๆกองทัพตั้งท่ารอคำสั่งแม่ทัพใหญ่อี้ถูว่าจะให้ลงมือยามใด หลินไป่หลันอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูทรงใช้ปืนไรเฟิลเล็งหัวแม่ทัพอี้ถูและกุนชือและรองแม่ทัพมันคนละกระบอกเตรียมยิงทันทีจะไม่มีการให้เสียเลือดเนื้อชาวบ้านและทหารที่โดนบังคับมาเด็ดขาดทุกคนเล็งหัวของพวกมันได้แล้วรอให้มันยกมือส่งสัญญาญก็จะยิงพร้อมกันทันทีฟากฝั่งชายแดนของค่ายทหารใหญ่แม่ทัพฝูทรงรองแม่ทัพใหญ่เฟยหลงก็เอาปืนเล็งหัวแม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันรวมทั้งกุนชือใหญ่ด้วย ส่วนทหารทั้งหลายก็เตรียมธนูที่ใส่ระเบิดขี้ค้างคาวเรียงหน้ากระดานบนกำแพงค่ายทหารรอแค่คำสั่งรองแม่ทัพเท่านั้นการรบเหมือนกับที่วางแผนเอาไว้กับท่านแม่ทัพฝูทรงทุกอย่างและไม่ประมาทอย่างเด็ดขาดไป่หลันส่งสัณญาณมือยกขึ้นและบอกให้ยิงทันทีพร้อมกันที่เห็นมือของท่านอ๋องยกขึ้น ให้บุกเข้ากำแพงเมือง ลูกปืนยิงแสกหน้าผากของอ๋องอี้ถูและคนสนิททั้ง
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 60
ในเวลาสองอาทิตย์ที่ข้าศึกจะมาถึงเมืองหลวงฮ้องเต้ได้เกณฑ์ชาวบ้านที่อยู่ทางที่ข้าศึกจะผ่านให้ไปหลบภัยบนภูเขาที่สร้างเป็นที่หลบภัยชั่วคราวทุกหมู่บ้านและเตรียมรับมืออย่างแข็งแกร่งในทุกวันหลินไป่หลันก็ออกไปช่วยหารทำระเบิดและแปรรูปอาหารแห้งให้เพียงพอและยังมีสัตว์ที่ดักได้ขนลงมาเลี้ยงขยายพันธุ์อีก ส่วนปลานำมาตากแดดทำปลาร้าปลาส้มกุ้งจ๋อมปลาจ๋อมไว้กินกับข้าวสวยร้อนๆและรมควันปลาย่างไว้อีกเยอะแยะส่วนท่านแม่ของเธอก็ไปช่วยลูกสะใภ้ปรุงยาทุกวันเหมือนกันแต่ทุกเย็นต้องกลับมาเสวยมื้อเย็นที่เรือนรับรองจนดึกทุกคืนจึงจะกลับไปตำหนักของตัวเอง ส่วนกลางวันก็กลับไปเสวยกับบิดาและมารดาเพื่อที่พวกท่านจะวางใจไม่เป็นห่วงเวลาไปช่วยงานพระชายาและไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงส่วนบิดาของเธอที่เดินทางมาถึงแคว้นเว่ยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ในวันที่ท่านแม่วิ่งเข้ากอดท่านพ่อคนหล่อในตอนค่ำที่มาถึงและเรียกท่านพ่อว่าท่านพี่ ไป่หลันอยากหัวเราะดังๆท่านพ่อตกใจจนหน้าซีดที่องค์หญิงลี่อิงฮวากอดและเรียกท่านว่าท่านพี่ ทั้งยังกอดเขาร้องให้และเล่าเรื่องราวที่อยู่ด้วยกันและตั้งชื้อลูกก่อนจะเกิดว่าให้ชื่ออะไรบ้าง บิดาตกใจและเรียกองค์หญิงว่าเป็นน้
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 59
หลินไป่หลันตั้งสติและจับมือองค์หญิงลี่อิงและตบหลังมือเบาๆ"ใจเย็นก่อนเพคะองค์หญิงลี่อิงฮวาค่อยๆเล่าเพคะหม่อมฉันรับฟังทุกอย่างที่องค์หญิงจะเล่าให้ฟังเพคะ"หลังจากสงบใจอยู่พักหนึ่งองค์หญิงลี่อิงก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอกับหลินไป่หลันหลินฟางเซียนคือชื่อของเธออดีตคือภรรยาของท่านราชครูหลินตรงให่และเสียชีวิตตอนลูกสาวได้10ขวบ"วันนั้นแม่เข้าวังไปงานเลี้ยงกับบิดาของเจ้าโดนวางยาพิษโดยไม่รู้ตัวจึงล้มป่วยและเสียชีวิตในที่สุด คนที่วางยาพิษคือคนที่หลงรักบิดาของเจ้าแต่บิดาเจ้าไม่รักตอบกลับมาแต่งงานกับแม่ทำให้นางเสียใจและอาฆาตแค้นโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่านางเข้ามาแก้แค้นและวางยา คิดว่าแม่ตายไปบิดาของลูกจะรับนางมาเป็นเมียอีกคนแต่ดีที่บิดาของลูกมั่นคงในความรักกับแม่จึงไม่รับรักนางตอบ นางจึงโกรธมากพูดเหมือนคนเสียสติบิดาถึงรู้ว่าแม่โดนวางยามันไม่ออกฤทธิ์ทันทีมันค่อยๆกัดกินที่ละน้อยกว่าจะรู้ก็สายแม่จึงเสียชีวิตจากลูกทั้งสอง" องค์หญิงเล่าไปน้ำตาก็ไหลไปและเอามือลูบแก้มไป่หลันไปด้วยความรัก"แล้วคนที่วางยาท่านแม่ละเจ้าค่ะท่านพ่อทำอย่างไร" กับนางไป่หลันถามมารดาต่อด้วยความอยากรู้"บิดาของเจ้าก็จับนางกรอกยาพิษแบบเดี
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 58
หลินไป่หลันสอนทหารที่ขึ้นเขาให้รู้จักผักป่าที่กินได้เห็ดป่าเถามันเทศมันฝรั่งและสอนทำที่ดักปลาอยู่หนึ่งอาทิตย์ ส่วนหลุมดักสัตว์เป็นคนสนิทของท่านอ๋องที่สอนทั้งทำที่ดักและบอกวิธีดักสัตว์ใส่รอบดักปลาพาเก็บผักบุ้งมาผัดกินกันอย่างอร่อยส่วนแม่ทัพฝูทรงก็ขึ้นเขาไปช่วยองค์หญิงลี่จูไปเก็บสมุนไพรเหมือนเดิมอยู่หนึ่งอาทิตย์เหมือนกันและพากันไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงหนักเข้าไม่กลับมากินข้าวกับน้องสาวเลย ขลุกอยู่กับองค์หญิงทั้งคืนเพื่อเร่งปรุงยาให้ได้เยอะที่สุด กลับมาก็นั่งยิ้มตาหวานในตอนเช้ากับน้องสาวไป่หลันบอกเย้ายอกพี่ชายเหม็นกลิ่นความรักจึงได้เจอแจกค้อนจากพี่ชายในวันนั้นมาส่วนวันนี้ทุกคนหยุดเพื่อจะวางแผนรบและฟังสายข่าวที่ไปสืบความว่าอ๋องอี้ถูนำทหารมาถึงไหนแล้วจะได้เตรียมรับมือถูก"ไม่เกินสองอาทิตย์ขบวนทหารจะถึงชายแดนฝั่งแม่ที่แม่ทัพฝูทรงดูแลขบวนหนึ่งและขบวนที่ท่านอ๋องนำมาเองคือมุ่งสู่วังหลวงพะย่ะค่ะฝ่าบาท" ม้าเร็วเข้ามารายงานในท้องพระโรงฮ้องเต้จึงปรึกษาแม่ทัพใหญ่ของพระองค์เองพร้อมทั้งอ๋องโม้เทียนหลงและแม่ทัพใหญ่ฝูทรงต่อในห้องส่วน"พระองค์หม่อมฉันวางแผนเอาไว้กับแม่ทัพของพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ" แม่ทัพฝ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 57
ไป่หลันเปิดประตูออกมาจากในห้อง หน้าห้องมีสามีและพี่ชายยืนอยู่แต่สีหน้าเคร่งเครียดกังวล พอเห็นหน้าเมียรักเปิดประตูท่านอ๋องรีบถามทันที"น้องหญิงมีเรื่องอะไรกันบอกพี่ได้หรือไม่" น้ำเสียงร้อนรนของสวามีไป่หลันจับแขนสวามีและตบหลังมือเบาๆ"ไม่มีอะไรเพคะท่านพี่เดี๋ยวน้องจะเล่าให้ฟังเพคะ" จากนั้นทุกคนจึงออกมาพูดกันต่อที่ห้องรับแขกและไม่ใครเข้าใกล้ได้องครักษ์คำอย่างเข้มแข็ง ไป่หลันจึงเล่าเรื่องที่เธอเคยบอกกับพี่ชาย"จำได้ไหมที่น้องเคยเล่าให้ฟังว่าน้องเคยตายและท่านเทพพาไปภพอื่นมาและน้องก็ได้พบเจอกับดวงจิตขององค์หญิงเหมือนกันและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆด้วยกันแต่เพื่อนของน้องเธอเรียกเรียนหมอทุกอย่างจนชำนาญและรวมทั้งอาหารเจ้าค่ะท่านพี่" ไป่หลันเลือกที่จะโกหกเพราะไม่อยากให้พี่ชายของไป่หลันร่างเดิมเสียใจรวมทั้งท่านราชครูด้วยจึงบอกและอ้างท่านเทพแทนแม่ทัพฝูทรงพยักหน้าว่าเข้าใจและมองหน้าองค์หญิงใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ศรุตาก็มองหน้าพี่ชายของเพื่อนตาใสและพยักหน้า"เรื่องจริงที่น้องสาวท่านบอกทุกอย่างเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ" องค์หญิงลี่จูตอบ แม่ทัพหนุ่มมองหน้าองค์หญิงรู้สึกคันยุบยิบในใจและตอบ"พี่เชื่อแล้ว" ตอนนี้เขาจะลองเชื่
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 56
ผ่านมาอีกเดือนชาวบ้านก็เก็บเกี่ยวข้าวเสร็จ เก็บใส่ยุ้งฉางด้วยความดีใจที่มีข้าวกินโดยไม่ต้องซื้อหาอีกต่อไปเมื่อก่อนพวกเขากินเพียงโจ๊กใสๆต้มผักกินประทังชีวิตเพราะความแห้งแล้งและไม่มีเงินจะซื้อข้าวกินแต่ตอนนี้ทุกครอบครัวชาวบ้านที่อยู่ติดชายแดนมีข้าวกิน มีพืชผักที่ปลูกกินเองในครัวเรือนมีหมูป่าเลี้ยงไก่ป่าให้เลี้ยงทุกครอบครัว ตั้งแต่ท่านแม่ทัพใหญ่ฝูทรงท่านอ๋องโม้เทียนหลงและพระชายาหลินไป่หลันรวมถึงท่านราชครูที่สอนหนังสือให้กับเด็กทุกหมู่บ้านที่ติดชายแดนรวมทั้งทหารที่ให้การช่วยเหลือทุกอย่าง ในวันนี้พวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งที่น่ากลัวตอนนี้คือข่าวที่ทางทหารให้ชาวบ้านทุกหมู่บ้านทำที่หลบภัยบนภูเขาของทุกหมู่บ้าน หากว่ามีเหตุจะได้นำเด็กๆและคนแก่ขึ้นไปหลบบนเขาเพราะข่าวว่าอ๋องเมืองเว่ยกระหายสงครามอยากแย่งชิงเมืองหลวงและอยากขึ้นเป็นฮ้องเต้เอง ทหารจึงให้ผู้นำหมู่บ้านทุกหลังให้พวกผู้ชายฝึกฝีมือไว้ป้องกันหมู่บ้านของตัวเองและครอบครัวและช่วยกันสอดส่องดูคนแปลกหน้าที่เข้ามาในหมู่บ้านต้องแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านทันทีห้ามประมาทโดยเด็ดขาด วันนี้ท่านอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 55
ผ่านไปอีกสี่เดือนทุกอย่างก็เริ่มลงตัวไป่หลันวางแผนเอาไว้ว่าอีกสองเดือนจะเดินทางกลับเมืองหลวงถ้าไม่มีปัญหาอะไรเร่งด่วนเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้ข้าวให้แปลงนาในค่ายทหารเริ่มแก่อีกไม่นานก็จะเก็บเกี่ยวข้าวได้แล้วก่อนที่จะเข้าหน้าหนาวรวมทั้งชาวบ้านที่ว่านข้าวในไร่นาของพวกเขาก็จะได้เก็บเกี่ยวหลังข้าวของทหารไม่นานเพราะว่าว่านข้าวห่างกันเดือนหนึ่ง"หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จพวกเราก็เดินทางกลับได้แล้วละ ท่านพี่คิดเช่นไร" ไป่หลันถามความคิดเห็นของท่านอ๋อง"พี่ก็ว่าอย่างนั้นถ้าไม่มีอะไรมาขัดขวาง ตอนนี้ได้ข่าวว่าฝั่งเมืองหลวงแคว้นเว่ยมีอ๋ององค์หนึ่งคิดจะกบฏยึดบัลลังก์พี่ชาย คนของพี่สืบข่าวว่าอีกไม่นานชายแดนต้องเกินสงครามแน่นอนตอนนี้ที่สงบสุขเพราะฮ้องเต้องค์ที่อยู่ไม่ชอบสงครามจึงทำสัญญาสงบศึกมาหลายปีและติดที่มีภัยแล้งเข้ามาในชายแดนที่ติดกับพวกเราชาวบ้านก็ลำบากไม่ต่างกันหรอกตอนนี้ เพราะไม่มีลูกชายมีองค์หญิงฝาแฝดสองคนทำให้ตอนนี้อ๋องผู้เป็นน้องชายที่ไปดูแลอีกเมืองคิดจะครองบัลลังก์เอง ตอนนี้อ๋องคนนี้กระหายสงครามตีเมืองที่ปกครองที่พี่ชายให้ไปดูแลเข้ามาเรื่อยๆใกล้จะถึงเมืองหลวงอีกไม่นาน ตอนนี้ชาวบ้านเริ่มหนี
