บทที่ 13

หลินไป่หลันเค้นความทรงจำท่านพ่อหรือราชครูในร่างนี้ขึ้นมาเพื่อจะจำได้ปรากฏว่าพ่อของหลินไป่หลันหล่อมากจริงๆ!! ถึงแม้จะมีอายุเกือบห้าสิบปีแล้วแต่ท่านราชครูกับชอบออกกำลังกายดูแลตัวเองมาตลอดจึงทำให้มีร่างกายที่แข็งแรงมากและดูมีสง่าราศรีดูสมตำแหน่งท่านราชครูขององค์ฮ้องเต้สุดๆ อีกทั้งใบหน้าที่ดูเด็กกว่าอายุรูปร่างสูงใหญ่อกผายไหล่ผึ่งหน้าตาฟ้าประทาน ถึงแม้ตอนนี้จะมีริ้วรอยกาลเวลามาบ้างแต่ไม่อาจทำลายความหล่อเหลาลงได้แต่กับทรงเสริมให้ดูมีเสน่ห์ของผู้ใหญ่มากขึ้นเป็นที่หมายปองของแม่หม้ายสุดๆ บ้าเอ๊ยสโรชาพึ่งจะเข้าใจคำว่าทรงแด๊ดดี๊ก็วันนี้แหละพ่อของสโรชาดูดีมากจริงๆตอนหนุ่มๆท่านพ่อต้องฮ็อตปรอทแตกขนาดไหนถามจริง

หลินไป่หลันล็อคเป้าหมายกวาดสายตาหาท่านพ่อทันทีพอเห็นเดินไปหาบิดาและย่อตัวเคารพบิดา แล้วเธอกอดเอวบิดาเอาหัวซบไหล่ท่านราชครูหลินให่ตงอย่างออดอ้อน อืมแข็งแรงจริงๆหุ่นยังแน่นปึกเลยพ่อเธอคือที่สุดปัดอิตาอ๋องตกไปเลย

"ลูกคิดถึงท่านพ่อเจ้าค่ะ" ท่านราชครูตัวแข็งลูกสาวไม่เคยกอดและออดอ้อนเช่นนี้มาก่อนหรือเธอแต่งงานไปแล้วนิสัยจึงเปลี่ยนไป

"พระชายาอย่าทรงทำอย่างนี้พะยะค่ะมันไม่เหมาะสม" ราชครู(คนหล่อไป่หลันแอบสถาปนา)บอกบุตรสาวอย่างไม่สบายใจ

"อะไรคือไม่เหมาะเจ้าคะ ข้าคือลูกสาวของท่านจะมีผู้ใดกล้ามาว่าข้าถ้าไม่มีท่านพ่อก็ไม่มีลูกสาวคนนี้ พรุ่งนี้ลูกจะเข้าไปหาท่านพ่อนะเจ้าคะลูกจะไปค้างคืนที่จวนอีกหลายวันจนท่านพ่อเบื่อข้าโน้นแหละเจ้าค่ะ"

"ได้พ่อจะเตรียมห้องของลูกไว้รอ" ท่านราชครูบอกบุตรสาวดีใจที่บุตรสาวมาอยู่ด้วยหลายวัน

"ไว้เจอกันพรุ่งนี้เจ้าค่ะท่านพ่อลูกมีเรื่องมากมายอยากเล่าสู่ท่านพ่อฟังมากมาย" แล้วเธอหอมแก้มทั้งสองข้างของบิดา

"ลูกต้องไปตำหนักฮองเฮาแล้วเจ้าค่ะไว้เจอกันพรุ่งนี้เจ้าค่ะท่านพ่อ"

ท่านราชครูตัวแข็งที่ลูกสาวหอมแก้มทั้งสองข้างต่อหน้าคนมากมายเขามองตามหลังลูกสาวเปลี่ยนไปเยอะมากหลังจากแต่งงานออกไป

อ๋องโม้เทียนมองดูพระชายากอดบิดาของนางก็ตกใจทำไมนางไม่ทำกับเขาบ้างนะอ้อลืมไปนางยังโกรธเขาอยู่ จากนั้นหลินไปหาหลันก็ไปตำหนักของฮองเฮาพอไปถึงตำหนักนางกำนันก็พาเข้าไปในตำหนักหาฮองเฮา

"มาๆน้องไป่หลันวันนี้พวกเรามาฉลองกันสองคนให้สนุกไปเลย" ฮองเฮาให้ทุกคนออกไปจากห้องหมดจึงเหลือสองคนกับญาติผู้น้อง

ในความทรงจำของไป่หลันที่เธอพยายามค้นหาพบว่าญาติผู้พี่คนนี้ดีกับเธอมากเพราะว่าอายุไล่เรี่ยกันและไปมาหาสู่กันตลอดจนพี่สาวแต่งเข้ามาเป็นฮองเฮา

"พี่หญิงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจไหมเจ้าคะเล่าให้น้องสาวคนนี้รับฟังได้นะเจ้าคะ" ฮองเฮาหลินซูเฟยจับมือไป่หลัน

"พี่แค่อยากดื่มกับน้องสาวพวกเราไม่ได้เจอกันตั้งนานนะไป่หลัน มาชนแก้วแล้วค่อยคุยกันมีอะไรพี่จะบอกเจ้าทุกเรื่องเลยดีหรือไม่"

"ได้เจ้าค่ะ"

จากนั้นสองสาวก็ดวลเหล้ากันพอหมด3ใหก็เริ่มรำพึงรำพัน

"เป็นฮองเฮาเป็นตำแหน่งสูงสุดของวังหลังพระสวามีทรงให้อำนาจทุกอย่างแต่ไม่มีเวลามาหาพี่เท่าไรไหนต้องคอยระวังตัวจากสนมของฮองเต้ทั้งหลาย พี่แต่งมาสองปีแต่ยังไม่มีโอรสเลยขุนนางเริ่มกดดันให้รับสนมเพิ่มทั้งๆที่มีอยู่นี้ยังไม่พออีกหรือ อ้างว่าต้องให้มีโอรสสรรค์ให้ฮ้องเต้เวลาจะมีให้พี่ก็น้อยมากส่วนใหญ่จะทรงอยู่ที่ห้องหนังสือทรงงานจึงไม่ค่อยมีเวลาให้พี่เท่าไร ตอนแต่งเข้ามาใหม่ๆก็พยายามกันมาเป็นปีพี่ตรวจร่างกายคิดว่าพี่เป็นหมันฮ้องเต้ก็ทรงตรวจร่ายกายเหมือนกันก็ปกติทุกอย่าง ปีที่สองยิ่งแล้วใหญ่งานเยอะทุกวันจนมีเวลาแค่เดือนละไม่กี่ครั้งที่เจอกันก็มีแต่ปรึกษากันมากกว่าเรื่องที่ขุนนางกดดัน"

ฮองเฮาพูดไปก็ดื่มไปเหมือนต้องการระบายความในใจที่มีทั้งหมดให้น้องสาวฟัง หลินไป่หลันนั่งฟังพี่สาวระบายก็ได้เข้าใจทุกอย่างที่แท้พี่เราก็โดนกดดันมาเยอะขนาดว่าแต่งกับฮ้องเต้ด้วยความรักทั้งสองฝ่าย

เธอจึงจับมือพี่สาวดึงจอกเหล้าออกจากมือและบอกให้ฟังเธอจะสอนพี่สาวเอาใจสามี ฮองเฮาฟังไปหน้าแดงไปที่ได้ฟังน้องสาวสอนเรื่องมัดใจผู้ชายจากยุคสองพันไหนเลยฝ่าบาทจะไปไหนรอด

"เชื่อน้องผัวเมียคุยได้ทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องงานเรื่องบนเตียงการแสดงออกของคนรักคือยาวิเศษที่ช่วยคุ้มกันความรักจากคนจ้องทำลายเรา ให้พี่หญิงเริ่มคืนนี้และต่อๆไปเชื่อน้องว่าฮ้องเต้จะมาที่ตำหนักพี่หญิงทุกคืน" มายาหญิงร้อยเล่มเกวียนเธอสอนให้พี่สาวจนหมด

"ไม่เกินห้าเดือนพี่หญิงท้องแน่นอนนี้น้ำยาบำรุงที่น้องปรุงขึ้นมาเองพี่หญิงดื่มตอนนี้เลยและคืนนี้เธอบอกพี่สาวจัดการพี่เขยได้เลย"

หลินไป่หลันลงมือนวดให้พี่สาวดูสอนทุกย่างที่เธอดูในหนังสิบแปดบวก เธอบอกมันไม่ใช่เรื่องหน้าอายที่จะทำให้กับคนรักของเรามีแต่เขาจะพอใจที่พี่หญิงปรนนิบัติเขา เข้าใจเขาไม่ว่าเรื่องงานหรือเรื่องที่ทำไม่ได้สองหัวดีกว่าหัวเดียวไป่หลันบอกกับฮองเฮา

"ที่สอนพี่ทุกอย่างนี้ทำกับท่านอ๋องโม้เทียนมาหรือยังน้องหญิง" ฮองเฮาถามขึ้นอย่างสงสัย ไป่หลันสำลักน้ำชาหลังฟังจบเธอจึงบอกว่า

"ท่านอ๋องเกลียดน้องมากที่ได้สมรสราชทานหาว่าน้องใช้อำนาจของท่านพ่อบีบบังคับเขาและน้องคงไม่มีวันทำกับคนที่รังเกียจตัวเองแน่นอน น้องรอหย่าขาดกับท่านอ๋องก่อนค่อยจะมองหาคนที่รักน้องสักคนแต่งเข้าจวน" ฮองเฮาตั้งใจฟังมากหลินไป่หลันจึงระบายออกมาให้ฟังเสียจนหมด

ที่น้องเล่ามาขอให้เป็นความลับระหว่างเรา เขาไล่น้องออกจากจวนตั้งแต่วันแรกที่เข้าหอ มีคนวางยาปลุกกำหนัดน้องกับท่านอ๋องเขาก็หาว่าข้าเป็นคนทำและไอ้อ๋องบ้ามันก็รังแกน้องทั้งคืน พอเช้ามามันก็ไล่น้องออกจากวังให้ไปอยู่ที่ท้ายจวนน้องจึงเขียนหนังสือหย่าเพื่อรอให้ฮ้องเต้ประทับตราในการอย่าขาดก่อนในเวลา1ปีว่าจะออกงานแค่ในงานสำคัญเท่านั้นและน้องก็พึ่งจะมางานนี้เป็นแรกนี้และพี่หญิง"

ฮองเฮาตกใจมากได้ยินน้องสาวเล่าให้ฟังเขาจึงจะแก้ปัญหาให้

"ไม่ต้องห่วงพี่จะคุยกับฮ่องเต้เรื่องหย่าและเรื่องจวนให้"

"อ้อไม่ต้องหรอกพี่หญิงน้องให้พ่อบ้านยกที่ดินเป็นชื่อของน้องเรียบร้อยแล้ว ต่างคนต่างอยู่ไม่ยุ่งเกี่ยวกัน เรื่องของน้องเล็กน้อยพี่หญิงอย่าได้กังวนใจตอนนี้น้องมีความสุขมากกับแม่นมและพี่สาวที่ดูแลน้องมาตั้งแต่เด็กและน้องได้ซื้อที่ที่ติดกับจวนท่านอ๋อง100ไร่น้องไปซื้อทาสมา20ครอบครัวสอนให้พวกเขาปลูกผักหัวมันเทศและจะปลูกข้าวหลังจากหน้าหนาวนี้เจ้าค่ะ ถ้าพี่หญิงว่างก็ไปเยี่ยมน้องได้ที่ท้ายจวนท่านอ๋องนะเจ้าคะน้องจะทำอาหารอร่อยๆให้พี่หญิงทานรับลองว่าแซ่บเวอร์แน่นอน"

ฮองเฮาได้ฟังให้รู้สึกปวดหัวใจเรื่องของน้องสาวยังจะบอกว่าเรื่องเล็กอีกและมองดูว่าน้องสาวเปลี่ยนไปมากเลยทีเดียว จากนั้นก็นั่งดื่มกันต่อมีแต่เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของสองสาวพี่น้องที่ได้มาเจอกันในรอบหลายเดือน

โปรดติดตามตอนต่อไป