MasukShare
บทที่ 15
Terakhir Diperbarui:
2025-03-25 20:24:08ยามซื่อไป่หลันตื่นนอนด้วยอาการปวดหัวปวดเมื่อยตามร่างกายยังกับไปออกรบเลยเราเธอจึงเอาน้ำในมิติออกมากินแก้เมาค้าง เมาเหล้าเฉยๆทำถึงเมื่อยเอวกับน้องสาวขนาดนี้วะไป่หลันคิด อ้อเมื่อคืนฝันว่าได้เด็กหนุ่มมาอุ่นเตียงด้วยละคิกๆนี้ขนาดฝันยังเมื่อยขนาดนี้เลยเรา
ไป่หลันลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก้มลงมองตัวเอง เฮ้ย!? ทำเราไม่ใส่ชุดนอนวะอย่าบอกนะว่าเมื่อคืนเราพาใครมาด้วยวะ ตายๆไอ้อ๋องมันไม่ฆ่าเราตายหรือสวมหมวกเขียวแล้วหรือเราไป่หลันคิด "พี่ลู่ซิงเร็วเข้ามาหาข้าหน่อย" ไป่หลันตะโกนถามหาพี่ลู่ซิง "พระชายาตื่นแล้วหรือเพคะ" เสียงพี่สาวลู่ซิงถามกลับมา พอเห็นหน้าพี่สาวที่เดินเข้ามาก็ถามทันทีพี่สาว "เมื่อคืนข้าเมามากเลยละพี่รู้ไหมว่าข้าพาหนุ่มที่ไหนมาขึ้นเตียงด้วย" ไป่หลันถามพี่ลู่ซิงด้วยความร้อนใจด้วยเพราะกลัวโดนอาญาข้อหาสวมหมวกเขียว "ทำไมพูดอย่างนั้นละเพคะ" พี่ลู่ซิงถามด้วยควมงง "ข้าจำได้แต่ว่าข้าพาหนุ่มเข้าห้องพี่ไม่ห้ามข้าเลยหรือเจ้าคะที่ข้าทำเรื่องไม่ดีและยังสวมหมวกเขียวให้ท่านอ๋องนั้นด้วยตายๆพี่ลูซิงเราจะทำยังไงกันดีละทีนี้" ไป่หลันพูดกับพี่สาว "พี่ทำไมถึงปล่อยให้ข้าทำเรื่องหน้าอายเราไม่ตายยกครัวหรือพี่ถ้าท่านอ๋องรู้เรื่อง" ไปหลันถามพี่สาวด้วยใบหน้าวิตกกังวลขั้นสุดตายแน่เธอไม่รอดแน่ๆ "พระชายาไม่รู้จริงๆหรือเพคะว่าเมื่อคืนท่านอ๋องเป็นคนอุ้มพระชายากลับมาที่ตำหนักเอง" พี่สาวลู่ซิงตอบ "ห๊า!?พี่ว่าอะไรนะแล้วเมื่อคืนที่ข้าเห็นและทำเรื่องหน้าอายคือท่านอ๋องงั้นรึ ตายๆจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนวะนี้เรา" โอ้ยให้ตายสินี้เขาเสียตัวให้ท่านอ๋องว้านั้นอีกแล้วเนี้ยนะ! ก่อนจะปลงลงด้วยความห่อเหี่ยวใจก็ยังดีกว่าโดนประหารละวะไป่หลัน "พี่ให้คนเตรียมน้ำให้ข้าอาบด้วยละ พี่รีบไปขอยาห้ามครรภ์กับฮองเฮามาให้ข้าดื่มด้วยเร็วๆด้วยนะเจ้าคะข้ายังไม่อยากท้อง เดี๋ยวข้าอาบน้ำเองและให้เขาตั้งโต๊ะเลยด้วยข้าหิวข้าวมากเลยกินช้างได้ทั้งตัวได้เลยละ ข้าเข็ดแล้วละเหล้าโบราณนี้แรงจริงๆ" ไป่หลันโอดครวญสุราโบราณเล่นเขาแรงจริงๆ อ๋องหนุ่มกลับถึงหน้าห้องยืมฟังเสียงชายาคุยกับสาวใช้ได้ยินชายาสั่งว่าให้สาวใช้ไปขอยาห้ามครรภ์กับฮองเฮาเขาแววตาก็มืดลงทันที พระชายาของเขาไม่ต้องการมีลูกกับเขางั้นรึ จึงผลักประตูเข้าไปในห้องทันที "เจ้าจะไปทำอะไรก็ไปทำข้าจะดูแลชายาของข้าเอง" ท่านอ๋องพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ไป่หลันสดุ้งสุดตัวหันหน้าไปมองทางท่านอ๋องตาโตมาได้ไงนี้ ลู่ซิงรีบออกประตูแล้วปิดอย่างเร็วพอท่านอ๋องพูดจบ "ว่าอย่างไรพระชายาเมื่อคืนเจ้าจับข้าอุ่นเตียงทั้งคืนมีอะไรแก้ตัวหรือไม่" ไอ้คนบ้ากล้าถามมาได้ใครจะไม่อาย "เอ่อคือหม่อมฉันจำไม่ได้เพคะ" ไปหลันตอบแล้วก็วิ่งไปหลังฉากที่อาบน้ำทันที แว่วไป่หลันได้ยินเสียงหัวเราะไล่ตามหลังมาถึงที่อาบน้ำ คนเมาย่อมไม่ผิดไป่หลันคิดและรีบอาบน้ำให้เสร็จโดยเร็ว อ๋องหนุ่มมองดูชายาวิ่งไปหลบในที่อาบน้ำจึงพูดขึ้น "ถ้าเจ้าจำไม่ได้ข้าจะเข้าเตือนความจำเรื่องเมื่อคืนนี้ให้ที่อ่างอาบน้ำเองพระชายา" เสียงอ๋องหนุ่มพูดอย่างเจ้าเล่ห์ "ไม่ต้องเข้ามาเพคะข้าจะอาบน้ำและหิวข้าวมากด้วย" ไป่หลันตะโกนตอบออกมา "ได้ข้าจะรอที่โต๊ะเสวยถ้านานข้าจะเข้าไปอาบน้ำให้พระชายาเอง และจะช่วยพระชายาแต่งตัวด้วยดีหรือไม่" เสียงท่านอ๋องหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ไป่หลันรีบอาบน้ำแต่งตัวอย่างเร็วอยู่ในตำหนักจะให้แต่งให้ใครดูเพราะตอนนี้หิวมากไม่สนใจอะไรแล้ว พอแต่งตัวเสร็จไป่หลันก็รีบไปกินข้าวเลยไป่หลันแค่รวบผมง่ายๆเอาปิ่นปักไว้เฉยๆหน้าก็ไม่ทาอะไรเลยปล่อยแบบธรรมชาติ อ๋องหนุ่มมองดูชายาด้วยความสนใจเธอไม่สนใจด้านการแต่งตัวแต่แบบนี้ เขาชอบเขาสังเกตุดูว่าชายาชอบทานอะไรบ้าง เธอกินได้ทุกอย่างและไม่เรื่องมากตั้งใจกินอย่างเดียวคีบเข้าปากอย่างรวดเร็วเสียจนเขากลัวสำลัก "ท่านอ๋องไม่เสวยหรือเพคะ" ไป่หลันถามดวงตากลมโตใสซื่อมองหน้าเขาเวลามองไม่หลบตาและรอคำตอบ "ข้าทานเรียบร้อยแล้วพระชายาเชิญเจ้าตามสบาย" "หม่อมฉันไม่เกรงใจแล้วนะเพคะหิวมาก" ผ่านไป่3เค่ออาหารบนโต๊ะก็เกลี้ยงไม่เหลือสักอย่างอ๋องโม้เทียนหลงมองด้วยความตกตะลึงนี้ไม่ใช่ว่าผู้หญิงต้องไว้หุ่นให้สวยหรือ ลู่ซิงจึงเดินเข้ามาพวกนางกำนันพากันเก็บโต๊ะออกไปหมดแล้ว "พระชายาเพคะฮองเฮาบอกให้ไปเสวยมื้อเที่ยงที่ตำหนักด้วยเพคะ" "พอดีข้ากินรวบสองมื้อแล้วละ แต่ข้าจะไปคุยเล่นเป็นเพื่อนเสด็จพี่หญิงอยู่ก่อนจะกลับจวนท่านพ่อ ท่านอ๋องจะกลับเลยหรือไม่เพคะไม่ต้องรอหม่อมฉันจะกลับเองเชิญท่านอ๋องตามสบายเลยเพคะ" "ยังข้ายังมีเรื่องคุยกับท่านพี่อยู่เจ้าจะกลับตอนใหนก็บอกแล้วกัน" "หม่อมฉันจะไปจวนท่านพ่อและจะค้างคืนสัก4-5วันเพคะท่านอ่องกลับได้เลยไม่ต้องรอ" "ข้าจะไปด้วยตั้งแต่แต่งพระชายายังไม่ได้ไปเยี่ยมพ่อตาเลย" "ไม่ต้องเพคะเพราะยังไงพวกเราก็จะหย่ากันอยู่แล้วท่านอ๋องไม่ไปก็ได้ ท่านรอไปหาพ่อตาของท่านจริงๆเถอะเพคะ" "ตอนนี้พระชายาข้ามีเจ้าเป็นชายาแค่คนเดียวแล้วเจ้าจะให้ข้าไปหาใครอีกหรือลองบอกข้ามา" ท่านอ๋องถามเสียงแข็ง "เอ้าก็คนรักของท่านไงเพคะแม่นางโจเหลียนสวี่ไงทำเป็นลืม ไหนท่านบอกจะแต่งเข้าตำหนักรอหม่อมฉันหย่าให้ถึงจะยกขึ้นเป็นพระชายาเอกทีหลังก็ได้ แค่ปีเดียวเองไม่นานหรอกเพคะท่านอ๋องข้าขอโทษที่ตัดด้ายแดงพวกท่าน" "พระชายาแล้วที่เจ้าจับข้าอุ่นเตียงทั้งคืนนี้คืออะไรเจ้าช่างไร้ยางอายจะจับข้าให้คนอื่นพึ่งจะรู้ว่าชายาข้าใจกว้างจริงๆ" "อ้อเรื่องเมื่อคืนหม่อมฉันเมาและจำไม่ได้ถือซะว่าคือกำไรของท่านอ๋องก็แล้วกันยังไงก็อยู่ในช่วงโปรของสามีภรรยาปลอมๆหม่อมฉันไม่คิดมากเพคะ" ไป่หลันตอบหน้าตายและไม่แคร์ถือว่าวันไนท์แสตน "งั้นข้าคงต้องทบทวนเรื่องผัวเมียกับเจ้าใหม่แล้วละพระชายาว่าอย่าริอาจว่าจะมีชายบำเรอได้อีกเลย" จากนั้นท่านอ๋องก็ตรงเข้าอุ้มพระชายาสาวเข้าห้องไป่หลันตกใจเราพูดอะไรผิดวะเนี้ยเฮ้ยท่านอ๋องบ้าไปแล้ว "เฮ้ยท่านอ๋องท่านบ้าไปแล้วรึ" ไป่หลันโวยวายเสียงดังแต่อ๋องโม้เทียนหลงหาได้สนใจใจลงมือทำโทษพระชายาจนมืดค่ำยามอิ๋น(03.00)จนไป่หลันหลับคาอกท่านอ๋อง ท่างอ๋องนอนมองชายาตนในอ้อมกอดเอามือลูบหน้าของนางด้วยดวงตาที่อ่อนโยน "ในเมื่อข้าหลงเจ้าแล้วข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าไปไหนหรอกหลินไป่หลันเจ้าต้องเป็นชายาคนเดียวของข้าเท่านั้น" พูดจบก็หอมแก้มชายาสาวกระชับอ้อมกอดและหลับไปด้วยกัน โปรดติดตามตอนต่อไป
Bab terkait
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 16
ยามซือหลินไป่หลันตื่นมาก็ไม่พบอ๋องหนุ่มแล้วพี่ลู่ซิงไป่หลันเรียกหาพี่สาว ลู่ซิงพอได้ยินเสียงเรียกในห้องก็รีบเปิดประตูวิ่งไปหาน้องสาวอย่างเร็ว"พระยาชาเป็นอย่างไรบ้างเพคะ""ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าค่ะข้าอยากอาบน้ำ" ไป่หลันบอกลู่ซิงจึงประคองเธอไปอาบน้ำแต่งตัวให้"พี่ได้ไปบอกฮองเฮาไหมเมื่อวานนี้" ไป่หลันถามถึงฮองเฮา"ไปบอกเจ้าค่ะว่าพระชายาไปไม่ได้ท่านอ๋องให้ช่วยงาน" "แล้วยาละได้มาหรือไม่เจ้าคะ" หลันถามพี่สาวลู่ซิงถึงเรื่องสำคัญ"ได้มาเจ้าค่ะพี่ต้มเรียบร้อยดื่มเลยไหมเจ้าคะพระชายา""อือเอามาเลยพี่ดื่มตอนนี้แหละดี" ไป่หลันบอกลู่ซิงจากนั้นไป่หลันก็รีบดื่มยาทันทีเพราะตอนที่เข้าหอที่ในตำหนักท่านอ๋องไปหลันได้ยาคุมในมิติที่ลูกน้องฝากไว้แผงหนึ่ง เห็นลูกน้องบอกกินได้หลังมีอะไรกับแฟนถ้าลืมป้องกันไป่หลันจึงโล่งใจไปในรอบแรกคิดไม่ถึงว่าจะมามีอะไรกับท่านอ๋องอีกเหนือความคาดหมายจริงๆ เดี๋ยวจะเข้าไปในมิติหายาสักหน่อยสิว่ามีอีกไหมไป่หลันคิดในใจ"ข้าหิวข้าวแล้วพี่ลู่ซิงแล้วท่านอ๋องไปนานหรือยัง" ไป่หลันถามถึงตัวต้นเหตุ"พึ่งไปตอนยามเฉินเจ้าค่ะสั่งไม่ให้ใครรบกวนพระชายาให้ทรงตื่นเองเพคะ"ไป่หลันคิดเมื่อคืนนี้ไอ้อ๋
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 17
หลังจากที่หลินไป่หลันบอกองครักษ์ของอ๋องโม้เทียนว่าเธอจะไปจวนของท่านราชครู โดยรถม้าตำหนักของฮองเฮาไปส่งเธอได้อาหารจากการไปสอนฮองเฮาตอนเที่ยงไปกินที่จวนของท่านพ่ออีกหลายอย่างเลยทีเดียวยามเซินหลินไป่หลันไปถึงจวนของบิดา ท่านราชครูออกมารอรับบุตรสาวหน้าเรือนใหญ่ได้ยินพ่อบ้านวิ่งมาบอกว่าพระชายาหลินไป่หลันมาถึงแล้วหลินไป่หลันลงรถม้าแล้วก็ทำความเคารพบิดาด้วยความงดงามและเดินเข้าไปกอดท่านพ่อเดินเข้าบ้านด้วยกัน พ่อบ้านตกใจที่พระชายาเปลี่ยนไปมากถึงขนาดกอดแขนของท่านราชครูเข้าบ้านไปแล้ว หายตกใจแล้วเขาก็รีบวิ่งตามเข้าไปในบ้านทันที"ลำบากพ่อบ้านแล้วที่ข้าปล่อยให้ท่านดูแลท่านพ่อคนเดียว" ไป่หลันพูดกับพ่อบ้านชรา"มิกล้าพะยะค่ะพระชายากระหม่อมเต็มใจรับใช้ท่านราชครูด้วยความซื่อสัตย์พะยะค่ะ""ไม่ต้องเรียกข้าว่าพระชายาแล้วนะถ้าอยู่ในบ้านของท่านพ่อแต่ให้เรียกคุณหนูเหมือนเดิมเถอะพ่อบ้าน นอกจากท่านอ๋องมาด้วยเท่านั้นค่อยเรียกว่าพระชายาเดี๋ยวเขาจะว่าเราได้" ไป่หลันบอกทุกคนในห้องโถงทุกคนมองหน้ากันท่านราชครูจึงพยักหน้าใหพ่อบ้านทุกคนจึงตอบ "เจ้าค่ะ/ขอรับคุณหนู""ท่านพ่อเจ้าคะลูกทำเป็ดย่างไฟแดงมาจากตำหนักฮองเฮา5ตัว
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 18
หลังจากหลินไป่หลันเดินับเรือนนอนของเธอ เธอเดินเล่นย่อยอาหารในส่วนกับพี่ลู่ซิงพูดคุยเล่นกันจนถึงเวลานอนเธอก็เข้าเรือนและอาบน้ำอีกรอบก่อนเข้านอนมันคือความเคยชินจากชาติที่แล้วต้องอาบน้ำก่อนถึงจะนอนหลับไป่หลันกำลังเคลิ้มจะหลับได้ยินเสียงประตูเปิดและปิด อ๋องโม้เทียนเดินเข้ามาในห้องและบอกสาวใช้เตรียมน้ำให้อาบ วันนี้เขาไปธุระนอกเมืองให้ฮ้องเต้มาทั้งวันว่าจะกลับมารับพระชายามาจวนของท่านราชครูพร้อมกันแต่องครักษ์ของเขาบอกว่าพระชายากลับจวนท่านราชครูมาก่อนแล้วเขาจึงเดิมทางมาเสวยมื้อเย็นพร้อมพ่อตากับพระชายา ตอนนี้เขาพึ่งออกมาจากห้องหนังสือท่านพ่อตามาที่เรือนนอนของพระชายาเพื่อจะนอนพักผ่อน"ท่านอ๋องไม่กลับไปที่จวนหรือเพคะหม่อมฉันจะนอนที่จวนท่านพ่อ3-4วันถึงจะกลับที่จวนเพคะ" ไป่หลันบอกพระสวามี"ข้าก็จะอยู่กับพระชายาเหมือนกันข้าต้องเข้าวังทำงานทุกวันอยู่แล้ว" ท่านอ๋องตอบพระชายาหน้าตาย"แล้วทำไมพระองค์ไม่พักที่ตำหนักในวังละเพคะจะได้ไม่ต้องเดินทางไกล" ไป่หลันเอียงคอมองและถามท่านอ๋องอย่างุนงง ท่านอ๋องมองพระชายาด้วยแววตาล้ำลึก"ข้าจะพักกับพระชายาทุกวันต่อจากนี้ไปไม่ว่าจะอยู่ที่นี้หรือที่จวนท้ายวังข้าก็จะไป
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 19
หลินไป่หลันพักอยู่ที่จวนของบิดา5วันท่านอ๋องหนุ่มไม่ยอมกลับไปที่จวนของตัวเองเลยและวันนี้ไป่หลันก็ทำหมูกระทะเพื่อเลี้ยงส่งตัวเองก่อนจะกลับไปที่จวนของเธออ๋องหนุ่มยังติดใจหมูกะทะตั้งแต่วันที่สองที่เขามาเสวยอาหารกับพระชายาของตัวเองทุกวันและรู้ว่าวันนี้พระชายาจะเลี้ยงหมูกระทะรอบเย็นของบิดาเธออีกเขาจึงรีบทำธุระให้ฮ้องเต้ให้เสร็จเร็วๆ ฮ้องเต้ถามน้องชาย "วันนี้จะเสวยอาหารกับพี่หรือไม่จะได้สั่งขันทีเป็นพิเศษไปบอกพ่อครัว""ไม่พะยะค่ะเสด็จพี่น้องจะกลับไปเสวยกับพระชายาอาหารที่นางทำแปลกมากและอร่อยมากด้วยละเสด็จพี่" อ๋องโม้เทียนตอบพี่ชาย"จริงหรือพี่ชักอยากจะลองเสวยดูแล้วสิว่าจะอร่อยอย่างที่เจ้าว่าไหม" ฮ้องเต้บอก"อ้อวันนี้ได้ยินว่าพี่สะใภ้ก็ไปที่จวนท่านราชครูนะพะยะค่ะเห็นว่าไปหัดทำอาหารกับพระยาชาของน้องมาสามวันแล้วองครักษ์ของน้องบอกพะยะค่ะเสด็จพี่""มิน่าละอาหารของพี่สะใภ้ของเจ้าที่ทำให้พี่เสวยถึงได้แปลกใหม่และอร่อยด้วย" ฮ้องเต้หนุ่มคุยกับน้องชายไปเรื่อยๆ พลันมีเสียงของขันทีเข้ามาบอก"ฮ้องเต้ว่าวันนี้ฮองเฮาจะทรงอยู่ที่จวนท่านราชครูเพื่อจะเลี้ยงส่งพระชายาหลินไป่หลันพะยะค่ะ" ขันทีรายงาน"ถ้าอย่างงั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 20
ยามซือหลินไป่หลันก็ตื่นมาด้วยความอ่อนเพลียอีกตามเคย เมื่อคืนเธอก็ดื่มกับฮองเฮาเยอะเหมือนกันรู้แต่ว่าสนุกมากและรู้ตัวอีกทีพระสวามีประคองกลับมาที่เรือนนอนและจับเธออาบน้ำก่อนจะรังแกเธอทั้งคืนตอนแรกท่านอ๋องบอกว่าให้ชายาตั้งครรภ์ได้เลยเพราะว่าอ๋องหนุ่มต้องการให้ชายาตั้งครรภ์ได้แล้ว ไป่หลันเถียงว่าเธอจะไม่ยอมมีลูกกับคนที่เกลียดตัวเองแน่นอนไป่หลันบอกท่านอ๋องว่าลูกของเธอต้องเกิดมาจากความรักเท่านั้น ไป่หลันบอกว่าจะไม่ยอมให้ลูกเกิดมาเพราะว่าบิดารังเกียจมารดาแน่นอนลูกจะต้องไม่เกิดมารับกรรมในสิ่งที่พวกเขาไม่รับรู้ในสิ่งที่บิดามารดาทำท่านอ๋องโกรธมากและถามชายารู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่รักเจ้าไม่ฟังเหตุผลของข้าเลยท่านอ๋องบอกไม่ยอมและลงมือจับพระชายาลงโทษทั้งคืน"ข้าจะมีโอรสกับธิดากับเจ้าอีกหลายคนหลันเอ๋อร์"หลินไป่หลันได้ยินก่อนจะหลับไป "ข้ารักเจ้านะหลันเอ๋อร์"หลังจากตื่นอาบน้ำกินข้าวอิ่มหลินไปหลันก็ไปลาบิดาในห้องหนังสือ"ลูกจะกลับไปที่จวนแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อ" ท่านราชครูบอกกับบุตรสาว"มีอะไรก็ให้ส่งข่าวมาบอกพ่อต้องการอะไรที่จะให้พ่อช่วยก็ขอให้บอกพ่อรักลูกทุกคนและพี่ชายของลูกเขาห่วงเจ้ามาก" บิดาบอกกับไป่ห
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 21
ยามเหมาไป่หลันขยับตัวจะลุกจากที่นอนสลึมสลือเหมือนฝันว่างูตัวใหญ่รัดเธอแน่นดิ้นอย่างไรก็ไม่ปล่อยจนปล่อยให้มันรัดก่อนเพราะเธอเหนื่อยแต่งูตัวนี้มันเอาหัวซุกเข้าหน้าอกของเธออ้าปากงับซาลาเปาลูกใหญ่เข้าอย่างจัง ไป่หลันร้องลั้นงูบ้าอะไรจะกินนมคนเธอพยามผลักหัวงูออกจากหน้าอกเพราะกลัวงูจะกัดหน้าอกของเธอขาดซะก่อน หางของมันก็รัดเธอแน่นไม่ยอมปล่อยปากใหญ่ก็ดูดนมของเธออย่างกับเด็กทารกไป่หลันดิ้นรนให้หลุดจากงูตัวใหญ่"ปล่อยนะเจ้างูลามกมาดูดนมข้าทำไมไม่ใช่ลูกของข้าสักหน่อย" ไป่หลันโวยวายและสดุ้งตื่นเอามือผลักหัวงูพัลลวันแต่ตายังลืมไม่หมด งูบ้าอะไรดูดได้เสียวเหมือนคนเลยไป่หลันคิดและผลักหัวงูออก ข้างนอกยังไม่สว่างดีอากาศเย็นสบายในตอนเช้าใกล้จะสว่าง ไป่หลันยิ่งผลักงูก็ยิ่งดูดจนเธอครางออกมาด้วยความเสียวซ่านจะมีผัวเป็นงูหรือวะเราไป่หาหลันคิด งูบ้าขยับข้างดูดและอีกข้างก็ขยำซาลาเปาอีกข้างอย่างเมามันไป่หลันลืมตาตื่นเต็มตาก้มลงมองดูงูลามกหน้าตามันเป็นยังไงเพราะมือเธอก็จับที่หัวงูเอาไว้และผลักออก"เอ้ยท่านอ๋องไปหลันเรียกมาได้ไงนี้ปล่อยนะเพคะ" ไป่หลันโว้ยวายทันทีตกใจหมดนึกว่าจะมีผัวเป็นงูแล้วเราที่ไหนได้ท่านอ๋อ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 22
หลินไป่หลันมาถึงท้ายจวนโดยมีท่านอ๋องโม้เทียนหลงเดินตามพระชายามาด้วย เขาอยากเห็นว่าพระชายาจะมาทำอะไรในแต่ละวัน พอมาถึงทุกคนต่างก็ดีใจที่เห็นนายหญิงกลับมาจากเมืองหลวงแล้ว "นายหญิงท่านกับมาแล้วหรือขอรับ" พ่อบ้านเดินมาต้อนรับ ไป่หลันตอบด้วยรอยยิ้ม"จ้ะข้ากลับมาแล้วมีเรื่องอะไรติดขัดไหมพ่อบ้านทุกคนสบายดีไหมเจ้าคะ""สบายดีขอรับนายหญิงทุกคนรอนายหญิงกลับมาทุกวันและอยากให้นายหญิงมาดูสัตว์ที่ดักได้เยอะมาจนจะล้นคอกแล้วขอรับ ไก่ป่ากระต่ายและหมูป่าขอรับนายหญิง"พ่อบ้านมองคนที่ยืนเคืองข้างนายหญิงแต่ไม่กล้าถามเพราะหน้าตาช่างเย็นชาเหลือเกิน"อ้อพ่อบ้านนี้คือท่านอ๋องโม้เทียนหลงเป็น" ยังไม่ทันจะพูดจบก็มีเสียงแทรกขึ้นมาก่อน"ข้าคือสวามีของพระชายาหลินไป่หลันเจ้าจงบอกทุกคนว่านายหญิงของเจ้าคือพระชายาหาใช่หญิงหม้ายตามที่ได้ยินมา" อ๋องโม้เทียนหลงประกาศเสียงดังพ่อบ้านเข่าอ่อนได้ยินว่านายหญิงคือพระชายาของท่านอ๋องเขาสั่นและตอบว่ารับด้วยความกริ่งเกรง"พะยะค่ะท่านอ๋อง"ไป่หลันหันมามองท่านอ๋อง "ท่านเป็นบ้าอะไรตะโกนเสียงดังคนงานข้าตกใจหมดเลย" ไป่หลันตำหนิสวามี"พระชายาจะได้บอกคนของเจ้าว่าพระชายาไม่ใช่หญิงหม้ายอย
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 23
จากวันนั้นที่ท่านอ๋องโท้เทียนหลงมาอยู่ท้ายจวนกับพระชายา เขาให้พ่อบ้านเอาโฉดที่ดินทั้งหมดที่ติดกันยกให้ชายาใช้พื้นที่ได้เลยอยากทำอะไรก็ได้ยกให้เป็นชื่อของพระชายาเลย สมบัติก็ขนมาให้เป็นร้อยหีบตั่วเงินอีกหลายแสนตำลึงทองหลินไป่หลันไม่ขัดขนมาเท่าไรเธอรับเอาหมด ในเมื่อยังอ้างว่าไม่ยอมหย่าใช้คำว่าสวามีและร่วมทำเรื่องของผัวเมียในทุกค่ำคืน ไป่หลันถามว่าท่านอ๋องอย่างสงสัย"นี้ท่านลืมอย่างไรว่าจะไม่ยอมรับเอาหม่อมฉันว่าเป็นเมียแล้วจะมานอนด้วยอีกทำไมเพคะ ปล่อยได้แล้วท่านจะหน้าหนาไปถึงไหนขึ้นเขาก็ตามไปทุกที่เดินไปไหนก็ยังจะตามอีกจะเอาอย่างไรว่ามาอยากเอาชนะมากหรือเพคะ""ไม่เลยข้าไม่ต้องการเอาชนะชายารักเสียหน่อยข้าต้องการอยู่กับเจ้าให้มากก่อนจะไปปราบเผ่าลู่หูไปครั้งนี้ไม่รู้ว่าข้าจะรอดกลับมาหรือไม่ ข้าจึงอยากอยู่กับชายารักและเร่งมีโอรสไว้สืบต่อไปเราบอกเจ้าทุกคืนว่าข้าขอโทษเมื่อไรพระชายาจะยกโทษให้สวามีละ" ท่านอ๋องถาม"หม่อมฉันไม่รับปากและก็ต้องดูไปนานๆหน่อยเพราะไม่รู้ว่าที่พระองค์พูดมาเพราะกำลังหลงหรือยากเอาชนะกันแน่ คนที่เกลียดกันขนาดนี้มาบอกรักแค่สองสามเดือนยอมรับว่าหม่อมฉันยังไม่ยอมรับได้เร็วเหมือน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-25
Bab terbaru
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 63
วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกในวันนี้หลินไป่หลันกลับมาจากชายแดนได้เกือบปี มาถึงเมืองหลวงไป่หลันตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วสร้างความดีใจให้กับสามีจนร้องให้ด้วยความดีใจในที่สุดเขาก็ปั้นก้อนแป้งสำเร็จ ท้องของเธอใหญ่โตจนคิดว่าในท้องของเธอมีเด็กอยู่หลายคนตามที่หมอหลวงมาตรวจ"เส้นมงคลของพระชายาหลายสายมากพระย่ะค่ะท่านอ๋อง" เธอจึงไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนและเดินออกกำลังกาย งานการก็ยกให้สวามีกับพี่สาวทั้งสองดูแลไปส่วนแม่นมอยู่ข้างกายไม่ห่างกายต่อจากสามีผู้หน้ารัก หลังออกไปดูแลงานก็จะเป็นแม่นมดูแลต่อไม่ห่างส่วนพี่ทั้งสองก็แต่งให้กับองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากกลับมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งเดือนส่วนตอนนี้ทางท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาเป็นประจำพร้อมของท่านแม่และพี่ชายและเพื่อนสาวว่าตอนนี้ทั้งสองสาวได้ตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว สร้างดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากท่านพ่อก็น้ำยาดีใช่ย่อยแฮะทำน้องได้สำเร็จจนได้พี่ชายก็เก่งเหมือนกัน ทั้งสี่คนจะขึ้นมาในอีกหนึ่งเดือนมาดูแลลูกสาวที่จะคลอดในอีกเดือนกว่าๆเท่านั้นไป่หลันนั่งอ่านจดหมายในห้องนอนให้สามีฟังด้วยที่ห้องนอนตอนนี้เธอเดินลำบากเพราะท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 62
และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของท่านพ่อกับพี่ชายก็มาถึง ไป่หลันนำเห็ดหลินจือที่เก็บไว้ในมิติออกมายี่สิบดอกโสมคนอีกยี่สิบหัวไข่มุกในหอยน้ำจืดที่เก็บไว้ในมิติอีกคนละห้าสิบเม็ดเงินตำลึงทองสองแสนตำลึงทองทองคำอีกสิบหีบและแหวนเพรชสองวงให้องค์หญิงทั้งสอง และเครื่องเพรชครบชุดอีกสองชุดแลชุดเครื่องทองอีกสองชุดและสร้อยทองที่สลักรูปของท่านพ่อและพี่ชายสองเส้นใหญ่สวมใส่ที่คอให้ทั้งสองสาวรวมทั้งผลไม้ในมิติทุกอย่างขนมาเป็นสินสอดให้ท่านพ่อกับพี่ชายสร้างความฮือฮาให้กับขุนนางเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เห็นเห็ดและโสมคนทั้งที่บ้านเมืองแห้งแล้งแต่พระชายากับมีของล้ำค่าไว้ในครอบครองอย่างมากมายฮ้องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากจะให้กลับไปเอาของที่จวนของท่านพ่อก็อยู่ไกลเกินไปจึงขนเอาของในมิตินี้ละง่ายดีไป่หลันคิดเราเป็นคนแต่งงานให้ท่านพ่อกับพี่ชายนะนี้ไม่เป็นไรวันหน้าจะขอคืนมาใช้ก็ได้ถ้าเธอจนขึ้นมาหึๆส่วนแม่ทัพก็ขนสินสอดในค่ายมาเติมจนเต็มเหมือนกันไม่น้อยหน้าน้องสาว"ขอบใจมากลูกกลับเมืองหลวงไปลูกก็ไปขนในคลังของพ่อคืนนะ" ท่านราชครูบอกลูกสาวเขาไม่คิดว่าการชายแดนพร้อมกันกับลูกสาวครั้งนี้ทำให้ได้เมียรักกลับไปด้วยจึงไม่ได้เอ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 61
และแล้วกองทัพของอ๋องอี้ถูก็มาประชิดเมืองกำลังทหารนับแสนจากที่มันบังคับลูกผัวใครไม่สนขอแค่บังคับให้รบเพื่อตัวเองก็พอ ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่คนในแคว้นของตัวเองมันยังไม่ละเว้นเพราะว่าอยากจะเป็นฮ้องเต้ซะเองแต่ชอบใช้กำลังข่มเหงประชาชนตาตาดำๆกองทัพตั้งท่ารอคำสั่งแม่ทัพใหญ่อี้ถูว่าจะให้ลงมือยามใด หลินไป่หลันอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูทรงใช้ปืนไรเฟิลเล็งหัวแม่ทัพอี้ถูและกุนชือและรองแม่ทัพมันคนละกระบอกเตรียมยิงทันทีจะไม่มีการให้เสียเลือดเนื้อชาวบ้านและทหารที่โดนบังคับมาเด็ดขาดทุกคนเล็งหัวของพวกมันได้แล้วรอให้มันยกมือส่งสัญญาญก็จะยิงพร้อมกันทันทีฟากฝั่งชายแดนของค่ายทหารใหญ่แม่ทัพฝูทรงรองแม่ทัพใหญ่เฟยหลงก็เอาปืนเล็งหัวแม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันรวมทั้งกุนชือใหญ่ด้วย ส่วนทหารทั้งหลายก็เตรียมธนูที่ใส่ระเบิดขี้ค้างคาวเรียงหน้ากระดานบนกำแพงค่ายทหารรอแค่คำสั่งรองแม่ทัพเท่านั้นการรบเหมือนกับที่วางแผนเอาไว้กับท่านแม่ทัพฝูทรงทุกอย่างและไม่ประมาทอย่างเด็ดขาดไป่หลันส่งสัณญาณมือยกขึ้นและบอกให้ยิงทันทีพร้อมกันที่เห็นมือของท่านอ๋องยกขึ้น ให้บุกเข้ากำแพงเมือง ลูกปืนยิงแสกหน้าผากของอ๋องอี้ถูและคนสนิททั้ง
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 60
ในเวลาสองอาทิตย์ที่ข้าศึกจะมาถึงเมืองหลวงฮ้องเต้ได้เกณฑ์ชาวบ้านที่อยู่ทางที่ข้าศึกจะผ่านให้ไปหลบภัยบนภูเขาที่สร้างเป็นที่หลบภัยชั่วคราวทุกหมู่บ้านและเตรียมรับมืออย่างแข็งแกร่งในทุกวันหลินไป่หลันก็ออกไปช่วยหารทำระเบิดและแปรรูปอาหารแห้งให้เพียงพอและยังมีสัตว์ที่ดักได้ขนลงมาเลี้ยงขยายพันธุ์อีก ส่วนปลานำมาตากแดดทำปลาร้าปลาส้มกุ้งจ๋อมปลาจ๋อมไว้กินกับข้าวสวยร้อนๆและรมควันปลาย่างไว้อีกเยอะแยะส่วนท่านแม่ของเธอก็ไปช่วยลูกสะใภ้ปรุงยาทุกวันเหมือนกันแต่ทุกเย็นต้องกลับมาเสวยมื้อเย็นที่เรือนรับรองจนดึกทุกคืนจึงจะกลับไปตำหนักของตัวเอง ส่วนกลางวันก็กลับไปเสวยกับบิดาและมารดาเพื่อที่พวกท่านจะวางใจไม่เป็นห่วงเวลาไปช่วยงานพระชายาและไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงส่วนบิดาของเธอที่เดินทางมาถึงแคว้นเว่ยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ในวันที่ท่านแม่วิ่งเข้ากอดท่านพ่อคนหล่อในตอนค่ำที่มาถึงและเรียกท่านพ่อว่าท่านพี่ ไป่หลันอยากหัวเราะดังๆท่านพ่อตกใจจนหน้าซีดที่องค์หญิงลี่อิงฮวากอดและเรียกท่านว่าท่านพี่ ทั้งยังกอดเขาร้องให้และเล่าเรื่องราวที่อยู่ด้วยกันและตั้งชื้อลูกก่อนจะเกิดว่าให้ชื่ออะไรบ้าง บิดาตกใจและเรียกองค์หญิงว่าเป็นน้
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 59
หลินไป่หลันตั้งสติและจับมือองค์หญิงลี่อิงและตบหลังมือเบาๆ"ใจเย็นก่อนเพคะองค์หญิงลี่อิงฮวาค่อยๆเล่าเพคะหม่อมฉันรับฟังทุกอย่างที่องค์หญิงจะเล่าให้ฟังเพคะ"หลังจากสงบใจอยู่พักหนึ่งองค์หญิงลี่อิงก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอกับหลินไป่หลันหลินฟางเซียนคือชื่อของเธออดีตคือภรรยาของท่านราชครูหลินตรงให่และเสียชีวิตตอนลูกสาวได้10ขวบ"วันนั้นแม่เข้าวังไปงานเลี้ยงกับบิดาของเจ้าโดนวางยาพิษโดยไม่รู้ตัวจึงล้มป่วยและเสียชีวิตในที่สุด คนที่วางยาพิษคือคนที่หลงรักบิดาของเจ้าแต่บิดาเจ้าไม่รักตอบกลับมาแต่งงานกับแม่ทำให้นางเสียใจและอาฆาตแค้นโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่านางเข้ามาแก้แค้นและวางยา คิดว่าแม่ตายไปบิดาของลูกจะรับนางมาเป็นเมียอีกคนแต่ดีที่บิดาของลูกมั่นคงในความรักกับแม่จึงไม่รับรักนางตอบ นางจึงโกรธมากพูดเหมือนคนเสียสติบิดาถึงรู้ว่าแม่โดนวางยามันไม่ออกฤทธิ์ทันทีมันค่อยๆกัดกินที่ละน้อยกว่าจะรู้ก็สายแม่จึงเสียชีวิตจากลูกทั้งสอง" องค์หญิงเล่าไปน้ำตาก็ไหลไปและเอามือลูบแก้มไป่หลันไปด้วยความรัก"แล้วคนที่วางยาท่านแม่ละเจ้าค่ะท่านพ่อทำอย่างไร" กับนางไป่หลันถามมารดาต่อด้วยความอยากรู้"บิดาของเจ้าก็จับนางกรอกยาพิษแบบเดี
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 58
หลินไป่หลันสอนทหารที่ขึ้นเขาให้รู้จักผักป่าที่กินได้เห็ดป่าเถามันเทศมันฝรั่งและสอนทำที่ดักปลาอยู่หนึ่งอาทิตย์ ส่วนหลุมดักสัตว์เป็นคนสนิทของท่านอ๋องที่สอนทั้งทำที่ดักและบอกวิธีดักสัตว์ใส่รอบดักปลาพาเก็บผักบุ้งมาผัดกินกันอย่างอร่อยส่วนแม่ทัพฝูทรงก็ขึ้นเขาไปช่วยองค์หญิงลี่จูไปเก็บสมุนไพรเหมือนเดิมอยู่หนึ่งอาทิตย์เหมือนกันและพากันไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงหนักเข้าไม่กลับมากินข้าวกับน้องสาวเลย ขลุกอยู่กับองค์หญิงทั้งคืนเพื่อเร่งปรุงยาให้ได้เยอะที่สุด กลับมาก็นั่งยิ้มตาหวานในตอนเช้ากับน้องสาวไป่หลันบอกเย้ายอกพี่ชายเหม็นกลิ่นความรักจึงได้เจอแจกค้อนจากพี่ชายในวันนั้นมาส่วนวันนี้ทุกคนหยุดเพื่อจะวางแผนรบและฟังสายข่าวที่ไปสืบความว่าอ๋องอี้ถูนำทหารมาถึงไหนแล้วจะได้เตรียมรับมือถูก"ไม่เกินสองอาทิตย์ขบวนทหารจะถึงชายแดนฝั่งแม่ที่แม่ทัพฝูทรงดูแลขบวนหนึ่งและขบวนที่ท่านอ๋องนำมาเองคือมุ่งสู่วังหลวงพะย่ะค่ะฝ่าบาท" ม้าเร็วเข้ามารายงานในท้องพระโรงฮ้องเต้จึงปรึกษาแม่ทัพใหญ่ของพระองค์เองพร้อมทั้งอ๋องโม้เทียนหลงและแม่ทัพใหญ่ฝูทรงต่อในห้องส่วน"พระองค์หม่อมฉันวางแผนเอาไว้กับแม่ทัพของพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ" แม่ทัพฝ
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 57
ไป่หลันเปิดประตูออกมาจากในห้อง หน้าห้องมีสามีและพี่ชายยืนอยู่แต่สีหน้าเคร่งเครียดกังวล พอเห็นหน้าเมียรักเปิดประตูท่านอ๋องรีบถามทันที"น้องหญิงมีเรื่องอะไรกันบอกพี่ได้หรือไม่" น้ำเสียงร้อนรนของสวามีไป่หลันจับแขนสวามีและตบหลังมือเบาๆ"ไม่มีอะไรเพคะท่านพี่เดี๋ยวน้องจะเล่าให้ฟังเพคะ" จากนั้นทุกคนจึงออกมาพูดกันต่อที่ห้องรับแขกและไม่ใครเข้าใกล้ได้องครักษ์คำอย่างเข้มแข็ง ไป่หลันจึงเล่าเรื่องที่เธอเคยบอกกับพี่ชาย"จำได้ไหมที่น้องเคยเล่าให้ฟังว่าน้องเคยตายและท่านเทพพาไปภพอื่นมาและน้องก็ได้พบเจอกับดวงจิตขององค์หญิงเหมือนกันและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆด้วยกันแต่เพื่อนของน้องเธอเรียกเรียนหมอทุกอย่างจนชำนาญและรวมทั้งอาหารเจ้าค่ะท่านพี่" ไป่หลันเลือกที่จะโกหกเพราะไม่อยากให้พี่ชายของไป่หลันร่างเดิมเสียใจรวมทั้งท่านราชครูด้วยจึงบอกและอ้างท่านเทพแทนแม่ทัพฝูทรงพยักหน้าว่าเข้าใจและมองหน้าองค์หญิงใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ศรุตาก็มองหน้าพี่ชายของเพื่อนตาใสและพยักหน้า"เรื่องจริงที่น้องสาวท่านบอกทุกอย่างเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ" องค์หญิงลี่จูตอบ แม่ทัพหนุ่มมองหน้าองค์หญิงรู้สึกคันยุบยิบในใจและตอบ"พี่เชื่อแล้ว" ตอนนี้เขาจะลองเชื่
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 56
ผ่านมาอีกเดือนชาวบ้านก็เก็บเกี่ยวข้าวเสร็จ เก็บใส่ยุ้งฉางด้วยความดีใจที่มีข้าวกินโดยไม่ต้องซื้อหาอีกต่อไปเมื่อก่อนพวกเขากินเพียงโจ๊กใสๆต้มผักกินประทังชีวิตเพราะความแห้งแล้งและไม่มีเงินจะซื้อข้าวกินแต่ตอนนี้ทุกครอบครัวชาวบ้านที่อยู่ติดชายแดนมีข้าวกิน มีพืชผักที่ปลูกกินเองในครัวเรือนมีหมูป่าเลี้ยงไก่ป่าให้เลี้ยงทุกครอบครัว ตั้งแต่ท่านแม่ทัพใหญ่ฝูทรงท่านอ๋องโม้เทียนหลงและพระชายาหลินไป่หลันรวมถึงท่านราชครูที่สอนหนังสือให้กับเด็กทุกหมู่บ้านที่ติดชายแดนรวมทั้งทหารที่ให้การช่วยเหลือทุกอย่าง ในวันนี้พวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งที่น่ากลัวตอนนี้คือข่าวที่ทางทหารให้ชาวบ้านทุกหมู่บ้านทำที่หลบภัยบนภูเขาของทุกหมู่บ้าน หากว่ามีเหตุจะได้นำเด็กๆและคนแก่ขึ้นไปหลบบนเขาเพราะข่าวว่าอ๋องเมืองเว่ยกระหายสงครามอยากแย่งชิงเมืองหลวงและอยากขึ้นเป็นฮ้องเต้เอง ทหารจึงให้ผู้นำหมู่บ้านทุกหลังให้พวกผู้ชายฝึกฝีมือไว้ป้องกันหมู่บ้านของตัวเองและครอบครัวและช่วยกันสอดส่องดูคนแปลกหน้าที่เข้ามาในหมู่บ้านต้องแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านทันทีห้ามประมาทโดยเด็ดขาด วันนี้ท่านอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูท
เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง บทที่ 55
ผ่านไปอีกสี่เดือนทุกอย่างก็เริ่มลงตัวไป่หลันวางแผนเอาไว้ว่าอีกสองเดือนจะเดินทางกลับเมืองหลวงถ้าไม่มีปัญหาอะไรเร่งด่วนเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้ข้าวให้แปลงนาในค่ายทหารเริ่มแก่อีกไม่นานก็จะเก็บเกี่ยวข้าวได้แล้วก่อนที่จะเข้าหน้าหนาวรวมทั้งชาวบ้านที่ว่านข้าวในไร่นาของพวกเขาก็จะได้เก็บเกี่ยวหลังข้าวของทหารไม่นานเพราะว่าว่านข้าวห่างกันเดือนหนึ่ง"หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จพวกเราก็เดินทางกลับได้แล้วละ ท่านพี่คิดเช่นไร" ไป่หลันถามความคิดเห็นของท่านอ๋อง"พี่ก็ว่าอย่างนั้นถ้าไม่มีอะไรมาขัดขวาง ตอนนี้ได้ข่าวว่าฝั่งเมืองหลวงแคว้นเว่ยมีอ๋ององค์หนึ่งคิดจะกบฏยึดบัลลังก์พี่ชาย คนของพี่สืบข่าวว่าอีกไม่นานชายแดนต้องเกินสงครามแน่นอนตอนนี้ที่สงบสุขเพราะฮ้องเต้องค์ที่อยู่ไม่ชอบสงครามจึงทำสัญญาสงบศึกมาหลายปีและติดที่มีภัยแล้งเข้ามาในชายแดนที่ติดกับพวกเราชาวบ้านก็ลำบากไม่ต่างกันหรอกตอนนี้ เพราะไม่มีลูกชายมีองค์หญิงฝาแฝดสองคนทำให้ตอนนี้อ๋องผู้เป็นน้องชายที่ไปดูแลอีกเมืองคิดจะครองบัลลังก์เอง ตอนนี้อ๋องคนนี้กระหายสงครามตีเมืองที่ปกครองที่พี่ชายให้ไปดูแลเข้ามาเรื่อยๆใกล้จะถึงเมืองหลวงอีกไม่นาน ตอนนี้ชาวบ้านเริ่มหนี
