Share

บทที่ 38

last update Last Updated: 2025-03-25 20:35:50

ตลอดเวลาหกวันหลินไป่หลันพาพี่ชายขึ้นเขาหาของป่าและทำเนื้อหมูแดดเดียวหมูรมควันปลาตากแห้งกระต่ายและไก่ป่า มีทั้งแห่งทั้งย่างหน่อไม้แห้งและดองและเห็ดป่ามากมายให้พี่ชายของเธอขนกลับไปกินที่ค่ายทหารที่ชายแดนหลายสิบคันรถม้าเลยที่เดียว จึงเหมือนคณะพ่อค้าที่เดินทางไปค้าขายยังต่างเมืองมีทหารเป็นร้อยที่ตามท่านแม่ทัพกลับมาเยี่ยมบ้านและกลับไปพร้อมกัน

ท่านราชครูออกมาส่งบุตรชายที่จวนของลูกสาวเพราะฝูทรงมาพักกับน้องสาวได้หลายวันแล้วเพื่อหาเสบียงกลับไปกินที่ค่ายทหารด้วย

"เดินทางปลอดภัยนะลูก" ท่านราชครูอวยพรแม่ทัพใหญ่หลินฝูทรง

"ขอให้พี่ชายเดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ" ไป่หลันก็อวยพรพี่ชายเหมือนกันและกอดเอวหอมแก้มทั้งซ้ายขวาจนฝูทรงหน้าแดงไปหมดน้องชอบออดอ้อนเป็นเด็ก

"ท่านอ๋องฝากกระหม่อมดูแลน้องสาวของกระหม่อมให้ดีๆถ้าวันไหนที่ท่านทำให้น้องกระหม่อมเสียใจวันนั้นท่านได้เจอดีแน่"

"ได้ข้าให้สัญญาจะดูแลน้องหญิงเท่าชีวิตของข้าเอง" อ๋องโท้เทียนหลงให้สัญญาต่อพี่ชายของพระชายา

"รักษาตัวด้วยไป่หลัน ท่านพ่อด้วยนะขอรับลูกลาเดี๋ยวจะมืดค่ำก่อนจะถึงที่พักค้างคืนถ้าอยากไปหาลูกก็ให้ไปพร้อมน้องสาวนะขอรับ" พูดจบก็กระโดนขึ้นหลังม้าทัน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 39

    หลังจากที่เอาของป่าลงมาแจกจ่ายให้กับหัวหน้าหมู่บ้านในแต่ละหมู่บ้านเรียบร้อยแล้ว แม่ทัพฝูทรงก็พาน้องสาวไปแม่น้ำสายหลักต่อ ไป่หลันมองดูแม่น้ำและบ้านเรือนของชาวบ้านว่าไกลกับแม่น้ำเท่าไรจะได้หาวิธีช่วยเหลือ ไป่หลันเดินสำรวจจนทั่วและกะระยะทางแล้วก็กลับมากินมื้อเที่ยงข้างแม่น้ำใหญ่ที่มีองครักษ์ย่างไก่รออยู่ หลังจากอิ่มมื้อเที่ยงก็พักผ่อนกันตามร่มไม้ ไป่หลันแกล้งหยิบเอากาแฟในมิติที่ใส่ไว้ในกระบอกไม้ไผ่แจกจ่ายให้กับทุกคน ส่วนตัวเธอก็นั่งวาดแบบกังหันน้ำเหมือนในไร่ของเธอในมิติที่จริงก็วาดเสร็จแล้วแหละเธอแกล้งวาดเพิ่มและยื่นให้กับพี่ชายดูและบอกวิธีการทำให้พี่ชาย"ท่านพี่ไปหาช่างมาสามารถทำได้เลยเจ้าค่ะและทำหลายเครื่องหน่อย มีกี่หมู่บ้านก็ทำเลยและเผื่อให้ของใช้ในค่ายของพี่ชายสักสามเครื่องเลยเจ้าค่ะ"หลังจากพูดคุยกันเรียบร้อยแล้ว ฝูทรงให้ลูกน้องไปตามช่างมาที่ค่ายในเย็นนี้จะได้ให้ร่วมกับช่างในค่ายเพื่อทำกังหันน้ำที่น้องสาวให้แบบวาดมาแล้ว"ท่านพ่อเหนื่อยไหมเจ้าค่ะถ้าเหนื่อยกลับไปรอลูกที่จวนก่อนนะเจ้าคะ ลูกจะไปที่หมู่เพื่อบอกหัวหน้าของแต่ละหมู่บ้านเรียกลูกบ้านของพวกเขามาประชุมกันในวันนี้ให้เสร็จจะได้เ

    Last Updated : 2025-03-25
  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 40

    และในที่สุดขบวนเดินทางของท่านอ๋องโม้เทียนกับพระชายาหลินไป่หลันก็เดินทางมาถึงชายแดนที่พี่ชายของเธอใช้เดินทางเป็นเวลา20วันเลยทีเดียวท่านแม่ทัพใหญ่ฝูทรงออกมาต้อนรับและเชิญท่านอ๋องน้องสาวและบิดาเข้าพักในจวนของแม่ทัพเองที่อยู่ใกล้กับค่ายทหาร ไป่หลันให้ทุกคนเก็บของและพักผ่อนก่อนเพราะเดินทางมานานทุกคนก็เหน็ดเหนื่อยกันมาไม่น้อย"ท่านพ่อก็ไปพักก่อนนะขอรับ ตอนเย็นพวกเรามาเจอกันมื้อค่ำเชิญท่านอ๋องและพระชายาด้วยพะย่ะค่ะ""ได้ลูกพ่อจะพักก่อนเจอกันตอนค่ำ" ท่านราชครูบอกลูกชาย"เจ้าค่ะพี่ชายเจอกันตอนมื้อค่ำเจ้าค่ะ" ไป่หลันบอกพี่ชายเช่นกันจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน พอถึงมื้อค่ำหลังจากอิ่มอาหารแล้วทุกคนก็ออกมานั่งห้องโถงคุยกันและถามว่าการช่วยชาวบ้านไปถึงไหนแล้ว แม่ทัพฝูทรงก็รายงานทุกอย่างที่ได้ทำให้กับน้องสาวกับบิดาและท่านอ๋องฟัง ทุกหมู่บ้านได้ทำตามที่น้องบอกทุกอย่างทหารและชาวบ้านในทุกหมู่บ้านต่างก็ร่วมมือกันเป็นอย่างดี ทุกคนดีใจมากที่มีวิธีแก้ปัญหามาให้เพราะพวกเขาก็ไม่อยากย้ายถิ่นฐานไปที่ไหนเหมือนกัน"ดีเจ้าค่ะท่านพี่น้องะลงพื้นที่ในวันพรุ่งนี้เลยสำหรับคนที่อยู่ไกลจากแม่น้ำว่าพอจะมีวิธีไหนฝัน

    Last Updated : 2025-03-25
  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 41

    วันเวลาหมุนผ่านมาเกือบเดือนจดหมายจากพี่ชายส่งมาจากชายแดนว่าได้ทำการทำตามที่น้องสาวบอกซึ่งชาวบ้านก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีและฝากขอบใจน้องสาวและมีของฝากอีกหลายกระบุงอ๋องหนุ่มกลายเป็นคนงานในฟาร์มในมิติอย่างเต็มตัวสำหรับไป่หลันและต้องแลกกับความหื่นของท่านอ๋องทุกคืน"น้องหญิงเมื่อไรเจ้าจะตั้งครรภ์สักทีนี้พี่ยังขยันไม่พออีกหรือ"ไป่หลันไม่รู้จะร้องให้หรือหัวเราะดีนี้ยังคิดว่าตัวเองขยันไม่พออีกไอ้อ๋องบ้าหาเรื่องเอาเปรียบตลอดเวลาขอให้มีโอกาส"ท่านอ๋องอีกสิบวันหม่อมฉันจะไปหาพี่ชายที่ชายแดนนะเพคะท่านก็อยู่ดูแลจวนให้ดี" ไป่หลันแกล้งเย้าสวามีดูเล่นๆ"เจ้าว่าอะไรนะน้องหญิง! พี่ไม่ยอมหรอกพี่จะไปด้วยทุกที่ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ไหนพี่ก็จะไปที่นั้นอย่าพูดอีกนะพี่ไม่ยอมจริงๆด้วย" ไป่หลันหัวเราะอย่างชอบใจ"จะไปด้วยจริงๆหรือสามี" ไป่หลันหยอกอ๋องหนุ่มและบีบแก้มท่านอ๋องที่ทำท่างอนเหมือนเด็กอ๋องโม้เทียนรวบตัวชายาสาวมากอด"อย่าพูดอีกนะพี่น้อยใจมาให้พี่ทำโทษเลยนะที่ทำให้พี่เสียใจ" บ้าเอ๊ยท่านอ๋องนี้หลังจากนั้นก็ลงมือลงโทษพระชายา"ท่านพี่น้องไม่ไหวแล้ว" เสียงพระชายาบอกก่อนจะครางเสียงหวานด้วยความเสียวอ๋องหนุ่มได

    Last Updated : 2025-03-25
  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 42

    หลังจากกลับมาจากที่หมู่บ้านไป่หลันก็คุยกับนายช่างที่ทหารพามารอในจวนของท่านแม่ทัพพอดีรวมทั้งนายช่างในค่ายทหารด้วย เธอจึงอธิบายวิธีทำให้ละเอียดทุกขั้นตอน ทุกคนตื่นเต้นดีใจที่จะเห็นกังหันน้ำที่จะทำและพระชายายังบอกว่ามันใช้งานได้จริงๆ อ๋องโม้เทียนหลงก็เห็นทุกวันในมิติของพระชายาก็บอกบอกวิธีทำไปด้วยสองคนผัวเมียสลับกันบอกลายละเอียดกับนายช่างจนทุกคนเข้าใจและจะกลับไปหาของที่จะทำให้ได้เร็วที่สุดและนัดรวมกันในค่ายทหารคืออีกหนึ่งวันที่ทำกังหันน้ำ ไป่หลันจึงขอตัวกลับ "ท่านพี่น้องไปพักแล้วตอนค่ำเจอกันใหม่นะเจ้าคะ" ไป่หลันพาท่านอ๋องเข้าไปในมิติและไปดูกังหันน้ำเดินดูผักผลไม้ของเธอและทำงานในไร่ อ๋องโม้เทียนหลงดูวิธีทำจนเข้าใจและจดทุกอย่างลงในกระดาษอย่างละเอียด เดินดูผลไม้ในสวนและเก็บลูกที่สุกใส่ในตระกร้าไป่หลันก็เดินไปพร้อมสวามีช่วยกันเก็บและช่วยกันปลูกผลไม้เพิ่มอีกหลายอย่าง "น้องหญิงวันนี้เจ้าเหนื่อยมาทั้งวันกลับไปพักผ่อนสักหน่อยเถิดก่อนจะถึงมื้อค่ำ" อ๋องโม้เทียนเดินมาจับมือชายาและจูงกลับเข้าบ้านถ้าไม่ทำอย่างนี้ชายาก็จะไม่ยอมพักและจะทำงานทั้งวันในมิติ โม้เทียนพาชายาเข้าบ้านนอนพักในห้องอย่างสบายใ

    Last Updated : 2025-03-25
  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 43

    เช้าที่สดใสในหนึ่งวันหลังจากอิ่มมื้อเช้า วันนี้หลินไป่หลันพาทหารไปที่จะขุดคลองให้เชื่อมไปในหมู่บ้าน เสร็จก็เดินทางไปดูที่รกร้างของค่ายทหารต่อหลังจากปรึกษากันกับพี่ชายว่าเธอจะช่วยพลิกคืนความแห้งแล้งของชายแดน แล้ววันนี้ไป่หลันก็ขอแรงงานของทหารเพื่อดายหญ้าพลิกหน้าดินเพื่อทำการปลูกผักไว้ป็นสเบียงในค่ายต่อไป วันนี้แม่ทัพฝูทรงให้ทหารมาช่วยน้องสาวอีกสามร้อยคน ไป่หลันแบ่งออกเป็นสามกลุ่มเพื่อดายหญ้าขุดบ่อน้ำสองบ่อและพลิกหน้าดินขุดร่องน้ำรอบที่ดินเกือบสองร้อยหมู่ เธอจะแบ่งที่ดินออกเป็นสัดส่วนเพื่อจะทำให้ได้เป็นเกษตรพอเพียงเหมือนในมิติของเธอและเหมือนในท้ายจวนของท่านอ๋อง ใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์ที่พลิกหน้าดินไว้แล้วเสร็จแบ่งเป็นที่ปลูกผักผลไม้ผักสวนครัวทุกอย่างเป็นส่วนๆไป วันนี้จะทดลองกังหันน้ำตัวสองตัวในค่ายทหารก่อน ไป่หลันให้ทหารไปตัดไม้ไผ่มาต่อกันไว้รอบไร่ให้น้ำไหลลงในแปลงที่เตรียมไว้เพื่อให้ทั่วถึงเพื่อเวลาปั่นน้ำขึ้นมาน้ำจะได้ไหลใส่ไม้ไผ่และไหลไปในบ่อน้ำและตามแปลงผักที่เธอขึ้นแปลงไว้รอแล้ว หลังจากที่ทหารช่วยกันเอากังหันลงแม่น้ำที่ตอกไม้เตรียมไว้เรียบร้อย ตรวจดูความปลอดภัยทุกอย่างก็ลองหมุนกัง

    Last Updated : 2025-03-25
  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 44

    ในเช้าวันต่อมาทุกคนรีบกินมื้อเช้าเสร็จรีบไปดูน้ำที่ค่ายทหารพร้อมกัน หลังจากเมื่อคืนให้ทหารเปลี่ยนกันเฝ้ายามกลัวเครื่องจะมีปัญหาในที่สุดก็ผ่านไปด้วยดี ไป่หลันนำเมล็ดพันธุ์ผักทุกชนิดแช่น้ำในถังทิ้งไว้และไม่ลืมหยดน้ำในมิติลงไปด้วย พอมาถึงในค่ายก็ตรงไปที่กังหันน้ำทันทีและเป็นที่ดีใจที่น้ำก็ยังไหลอย่างเสม่ำเสมอดีไม่มีปัญหาอะไร น้ำในบ่อก็ขึ้นมาเยอะแล้วหลังจากที่ดินอิ่มน้ำได้เกือบเลยไม้ที่ไป่หลันปักไว้ เธอเอาตารางเมตรของภพเดิมปักไว้ไป่หลันเอาไม้ยาวป็นสิบเมตรไปปักไว้ในบ่อน้ำเพื่อจะได้รู้ระดับน้ำว่าขึ้นในระดับที่วางไว้ "ได้เยอะเหมือนกันนะเจ้าคะท่านพี่ต่อไปก็ไม่ต้องห่วงเรื่องน้ำแล้ว ท่านพี่ก็ให้ทหารเอาไม้ไผ่มาต่อกันไปใช้ในค่ายได้เจ้าค่ะ วันนี้น้องจะพาทหารปลูกผักให้หมดเลยเจ้าค่ะ ลอบดักปลาที่ให้มาตั้งแต่พี่ชายส่งคนไปเรียนที่ท้ายจวนก็ดักปลาได้เยอะทุกวันทหารของพี่ชายก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีเนื้อกินได้กินปลาทุกวันก็ดีแล้วเจ้าค่ะ" "ใช่แล้วละเนื้อแห้งที่พี่เอากลับมาในเดือนที่แล้วก็ช่วยให้พวกเขามีกินได้นานมาจนถึงตอนนี้และมีปลามาเพิ่มอีกจึงไม่ขัดสนเรื่องอาหารขอบใจน้องมาก" "น้องยินดีช่วย มาทุกคนม

    Last Updated : 2025-03-25
  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 45

    วันต่อมาหลินไป่หลันก็พาทหารปลูกเถามันเทศที่ขนลงจากบนเขาเมื่อวานและปลูกผลไม้สมุนไพรที่ขุดลงมาจากเขาด้วยให้เสร็จพร้อมกันทีเดียว และพาทหารที่มาปลูกเถามันเทศด้วยกันวันนี้ไปวางที่ดักปลาเพื่อจะนำมาใส่บ่อน้ำไว้เลี้ยงในบ่อที่กำลังปั่นน้ำเข้าใส่ให้เต็ม "เอาละทุกคนก็เอาลอบไปวางในน้ำเถอะ ทำตามที่ทหารรุ่นพี่ที่ทำให้ดูเป็นตัวอย่างได้เลย และคนที่เหลือก็ไปตัดไม้ไผ่ลงมาหัดทำลอบดักปลาเพิ่มอีกเยอะๆหน่อยไปได้แบ่งไปให้ชาวบ้านและออกไปช่วยสอนชาวบ้านต่อไปด้วย" "ท่านพี่วันนี้เราขึ้นเขากันอีกวันดีไหมเพคะ" ไป่หลันหันมาชวนสวามี "อือพี่ก็ว่าดีนะงานอะไรก็สั่งให้พวกเขาทำหมดแล้วและยังมีหลายอย่างให้พวกเราต้องจัดการอีกเยอะ เหนื่อยมากไหมน้องหญิง" อ๋องโม้เทียนถามชายารักอย่างเป็นห่วง "ไม่เป็นไรเพคะเหนื่อยแต่สนุกได้บุญด้วยที่ได้ช่วยเหลือคนก็นี้น้องก็หายเหนื่อยแล้วละเพคะท่านพี่" ไป่หลันยิ้มให้สวามี อ๋องโม้เทียนเอามือลูบหัวพระชายาด้วยความเอ็นดู "จากนั้นก็พากันขึ้นเขาไปหาดูว่ามีอะไรพอจะหาลงมาปลูกได้บ้างและดักสัตว์เอาไว้มาแจกจ่ายให้ชาวบ้านด้วยท่านพี่เราลองขุดหลุ่มดักหมูหน่อยก็ดีนะเจ้าคะ ขนาดในป่าที่พวกเราไปดูต้นน้ำย

    Last Updated : 2025-03-25
  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 46

    หลังกินมื้อค่ำอิ่มแล้วครอบครัวของหลินไป่หลันก็มานั่งรับลมและปรึกษาเรื่องงานกันต่อ "มีอะไรให้ทำในพรุ่งนี้บ้างท่านพี่ข้าว่าจะเข้าหมู่บ้านในวันพรุ่งนี้เจ้าค่ะ" ไป่หลันบอกกับพี่ชาย "ได้มีอะไรให้พี่บอกชาวบ้านก่อนไหม" ฝูทรงถามน้องสาว "ท่านพี่ช่วยแจ้งให้พวกแม่บ้านว่าใครสนใจที่จะเรียนปักผ้าขายไหมเจ้าคะ ข้าจะเข้าไปสอนในวันพรุ่งนี้ให้ท่านพี่เอารถม้าไปรับผู้หญิงที่สนใจจะเรียนปักผ้าในทุกหมู่บ้านมาเรียนที่เดียวกันเลยเจ้าค่ะ ส่วนอุปกรณ์น้องจะหาเข้าไปให้เองและจะรับซื้องานปักที่น้องสอนของทุกคนขอให้งานออกมาดีและทำตามที่น้องสอนจะรับซื้อตามฝีมือของแต่ละคนและไม่ต้องกลัวว่าจะขายไม่ได้" ไป่หลันบอกกับพี่ชายของเธอ "และสำหรับคนที่ไม่ชอบงานปักผ้าน้องจะให้พี่สาวลู่ซิงสอนทำอาหารให้และสามารถออกไปทำขายได้เลย น้องจะสอนให้ปลูกผักและปลูกข้าวในทุกครัวเรือนในเมื่อช่วยแล้วก็ช่วยให้พวกเขามั่นใจว่าผลผลิตทุกอย่างที่ออกมาสามารถขายได้หลังจากเหลือกินในครัวเรือน" "ส่วนท่านอ๋องกับทหารส่วนหนึ่งก็ให้ขึ้นเขาไปวางกับดักไก่ป่ากระต่ายป่ามาให้พวกเขาเลี้ยงกินไข่และขยายพันธุ์และขายต่อไป ไม่ต้องกลัวว่าจะขายไม่ได้เพราะคนในเมืองเข

    Last Updated : 2025-03-25

Latest chapter

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 63

    วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกในวันนี้หลินไป่หลันกลับมาจากชายแดนได้เกือบปี มาถึงเมืองหลวงไป่หลันตั้งครรภ์ได้สามเดือนแล้วสร้างความดีใจให้กับสามีจนร้องให้ด้วยความดีใจในที่สุดเขาก็ปั้นก้อนแป้งสำเร็จ ท้องของเธอใหญ่โตจนคิดว่าในท้องของเธอมีเด็กอยู่หลายคนตามที่หมอหลวงมาตรวจ"เส้นมงคลของพระชายาหลายสายมากพระย่ะค่ะท่านอ๋อง" เธอจึงไม่ต้องทำอะไรนอกจากกินและนอนและเดินออกกำลังกาย งานการก็ยกให้สวามีกับพี่สาวทั้งสองดูแลไปส่วนแม่นมอยู่ข้างกายไม่ห่างกายต่อจากสามีผู้หน้ารัก หลังออกไปดูแลงานก็จะเป็นแม่นมดูแลต่อไม่ห่างส่วนพี่ทั้งสองก็แต่งให้กับองครักษ์คนสนิทของท่านอ๋องทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังจากกลับมาถึงเมืองหลวงได้หนึ่งเดือนส่วนตอนนี้ทางท่านพ่อก็ส่งจดหมายมาเป็นประจำพร้อมของท่านแม่และพี่ชายและเพื่อนสาวว่าตอนนี้ทั้งสองสาวได้ตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว สร้างดีใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมากท่านพ่อก็น้ำยาดีใช่ย่อยแฮะทำน้องได้สำเร็จจนได้พี่ชายก็เก่งเหมือนกัน ทั้งสี่คนจะขึ้นมาในอีกหนึ่งเดือนมาดูแลลูกสาวที่จะคลอดในอีกเดือนกว่าๆเท่านั้นไป่หลันนั่งอ่านจดหมายในห้องนอนให้สามีฟังด้วยที่ห้องนอนตอนนี้เธอเดินลำบากเพราะท

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 62

    และแล้ววันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของท่านพ่อกับพี่ชายก็มาถึง ไป่หลันนำเห็ดหลินจือที่เก็บไว้ในมิติออกมายี่สิบดอกโสมคนอีกยี่สิบหัวไข่มุกในหอยน้ำจืดที่เก็บไว้ในมิติอีกคนละห้าสิบเม็ดเงินตำลึงทองสองแสนตำลึงทองทองคำอีกสิบหีบและแหวนเพรชสองวงให้องค์หญิงทั้งสอง และเครื่องเพรชครบชุดอีกสองชุดแลชุดเครื่องทองอีกสองชุดและสร้อยทองที่สลักรูปของท่านพ่อและพี่ชายสองเส้นใหญ่สวมใส่ที่คอให้ทั้งสองสาวรวมทั้งผลไม้ในมิติทุกอย่างขนมาเป็นสินสอดให้ท่านพ่อกับพี่ชายสร้างความฮือฮาให้กับขุนนางเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เห็นเห็ดและโสมคนทั้งที่บ้านเมืองแห้งแล้งแต่พระชายากับมีของล้ำค่าไว้ในครอบครองอย่างมากมายฮ้องเต้ทรงพอพระทัยเป็นอย่างมากจะให้กลับไปเอาของที่จวนของท่านพ่อก็อยู่ไกลเกินไปจึงขนเอาของในมิตินี้ละง่ายดีไป่หลันคิดเราเป็นคนแต่งงานให้ท่านพ่อกับพี่ชายนะนี้ไม่เป็นไรวันหน้าจะขอคืนมาใช้ก็ได้ถ้าเธอจนขึ้นมาหึๆส่วนแม่ทัพก็ขนสินสอดในค่ายมาเติมจนเต็มเหมือนกันไม่น้อยหน้าน้องสาว"ขอบใจมากลูกกลับเมืองหลวงไปลูกก็ไปขนในคลังของพ่อคืนนะ" ท่านราชครูบอกลูกสาวเขาไม่คิดว่าการชายแดนพร้อมกันกับลูกสาวครั้งนี้ทำให้ได้เมียรักกลับไปด้วยจึงไม่ได้เอ

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 61

    และแล้วกองทัพของอ๋องอี้ถูก็มาประชิดเมืองกำลังทหารนับแสนจากที่มันบังคับลูกผัวใครไม่สนขอแค่บังคับให้รบเพื่อตัวเองก็พอ ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดแม้แต่คนในแคว้นของตัวเองมันยังไม่ละเว้นเพราะว่าอยากจะเป็นฮ้องเต้ซะเองแต่ชอบใช้กำลังข่มเหงประชาชนตาตาดำๆกองทัพตั้งท่ารอคำสั่งแม่ทัพใหญ่อี้ถูว่าจะให้ลงมือยามใด หลินไป่หลันอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูทรงใช้ปืนไรเฟิลเล็งหัวแม่ทัพอี้ถูและกุนชือและรองแม่ทัพมันคนละกระบอกเตรียมยิงทันทีจะไม่มีการให้เสียเลือดเนื้อชาวบ้านและทหารที่โดนบังคับมาเด็ดขาดทุกคนเล็งหัวของพวกมันได้แล้วรอให้มันยกมือส่งสัญญาญก็จะยิงพร้อมกันทันทีฟากฝั่งชายแดนของค่ายทหารใหญ่แม่ทัพฝูทรงรองแม่ทัพใหญ่เฟยหลงก็เอาปืนเล็งหัวแม่ทัพของฝ่ายตรงข้ามเหมือนกันรวมทั้งกุนชือใหญ่ด้วย ส่วนทหารทั้งหลายก็เตรียมธนูที่ใส่ระเบิดขี้ค้างคาวเรียงหน้ากระดานบนกำแพงค่ายทหารรอแค่คำสั่งรองแม่ทัพเท่านั้นการรบเหมือนกับที่วางแผนเอาไว้กับท่านแม่ทัพฝูทรงทุกอย่างและไม่ประมาทอย่างเด็ดขาดไป่หลันส่งสัณญาณมือยกขึ้นและบอกให้ยิงทันทีพร้อมกันที่เห็นมือของท่านอ๋องยกขึ้น ให้บุกเข้ากำแพงเมือง ลูกปืนยิงแสกหน้าผากของอ๋องอี้ถูและคนสนิททั้ง

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 60

    ในเวลาสองอาทิตย์ที่ข้าศึกจะมาถึงเมืองหลวงฮ้องเต้ได้เกณฑ์ชาวบ้านที่อยู่ทางที่ข้าศึกจะผ่านให้ไปหลบภัยบนภูเขาที่สร้างเป็นที่หลบภัยชั่วคราวทุกหมู่บ้านและเตรียมรับมืออย่างแข็งแกร่งในทุกวันหลินไป่หลันก็ออกไปช่วยหารทำระเบิดและแปรรูปอาหารแห้งให้เพียงพอและยังมีสัตว์ที่ดักได้ขนลงมาเลี้ยงขยายพันธุ์อีก ส่วนปลานำมาตากแดดทำปลาร้าปลาส้มกุ้งจ๋อมปลาจ๋อมไว้กินกับข้าวสวยร้อนๆและรมควันปลาย่างไว้อีกเยอะแยะส่วนท่านแม่ของเธอก็ไปช่วยลูกสะใภ้ปรุงยาทุกวันเหมือนกันแต่ทุกเย็นต้องกลับมาเสวยมื้อเย็นที่เรือนรับรองจนดึกทุกคืนจึงจะกลับไปตำหนักของตัวเอง ส่วนกลางวันก็กลับไปเสวยกับบิดาและมารดาเพื่อที่พวกท่านจะวางใจไม่เป็นห่วงเวลาไปช่วยงานพระชายาและไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงส่วนบิดาของเธอที่เดินทางมาถึงแคว้นเว่ยตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ในวันที่ท่านแม่วิ่งเข้ากอดท่านพ่อคนหล่อในตอนค่ำที่มาถึงและเรียกท่านพ่อว่าท่านพี่ ไป่หลันอยากหัวเราะดังๆท่านพ่อตกใจจนหน้าซีดที่องค์หญิงลี่อิงฮวากอดและเรียกท่านว่าท่านพี่ ทั้งยังกอดเขาร้องให้และเล่าเรื่องราวที่อยู่ด้วยกันและตั้งชื้อลูกก่อนจะเกิดว่าให้ชื่ออะไรบ้าง บิดาตกใจและเรียกองค์หญิงว่าเป็นน้

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 59

    หลินไป่หลันตั้งสติและจับมือองค์หญิงลี่อิงและตบหลังมือเบาๆ"ใจเย็นก่อนเพคะองค์หญิงลี่อิงฮวาค่อยๆเล่าเพคะหม่อมฉันรับฟังทุกอย่างที่องค์หญิงจะเล่าให้ฟังเพคะ"หลังจากสงบใจอยู่พักหนึ่งองค์หญิงลี่อิงก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอกับหลินไป่หลันหลินฟางเซียนคือชื่อของเธออดีตคือภรรยาของท่านราชครูหลินตรงให่และเสียชีวิตตอนลูกสาวได้10ขวบ"วันนั้นแม่เข้าวังไปงานเลี้ยงกับบิดาของเจ้าโดนวางยาพิษโดยไม่รู้ตัวจึงล้มป่วยและเสียชีวิตในที่สุด คนที่วางยาพิษคือคนที่หลงรักบิดาของเจ้าแต่บิดาเจ้าไม่รักตอบกลับมาแต่งงานกับแม่ทำให้นางเสียใจและอาฆาตแค้นโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่านางเข้ามาแก้แค้นและวางยา คิดว่าแม่ตายไปบิดาของลูกจะรับนางมาเป็นเมียอีกคนแต่ดีที่บิดาของลูกมั่นคงในความรักกับแม่จึงไม่รับรักนางตอบ นางจึงโกรธมากพูดเหมือนคนเสียสติบิดาถึงรู้ว่าแม่โดนวางยามันไม่ออกฤทธิ์ทันทีมันค่อยๆกัดกินที่ละน้อยกว่าจะรู้ก็สายแม่จึงเสียชีวิตจากลูกทั้งสอง" องค์หญิงเล่าไปน้ำตาก็ไหลไปและเอามือลูบแก้มไป่หลันไปด้วยความรัก"แล้วคนที่วางยาท่านแม่ละเจ้าค่ะท่านพ่อทำอย่างไร" กับนางไป่หลันถามมารดาต่อด้วยความอยากรู้"บิดาของเจ้าก็จับนางกรอกยาพิษแบบเดี

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 58

    หลินไป่หลันสอนทหารที่ขึ้นเขาให้รู้จักผักป่าที่กินได้เห็ดป่าเถามันเทศมันฝรั่งและสอนทำที่ดักปลาอยู่หนึ่งอาทิตย์ ส่วนหลุมดักสัตว์เป็นคนสนิทของท่านอ๋องที่สอนทั้งทำที่ดักและบอกวิธีดักสัตว์ใส่รอบดักปลาพาเก็บผักบุ้งมาผัดกินกันอย่างอร่อยส่วนแม่ทัพฝูทรงก็ขึ้นเขาไปช่วยองค์หญิงลี่จูไปเก็บสมุนไพรเหมือนเดิมอยู่หนึ่งอาทิตย์เหมือนกันและพากันไปปรุงยาที่โรงหมอหลวงหนักเข้าไม่กลับมากินข้าวกับน้องสาวเลย ขลุกอยู่กับองค์หญิงทั้งคืนเพื่อเร่งปรุงยาให้ได้เยอะที่สุด กลับมาก็นั่งยิ้มตาหวานในตอนเช้ากับน้องสาวไป่หลันบอกเย้ายอกพี่ชายเหม็นกลิ่นความรักจึงได้เจอแจกค้อนจากพี่ชายในวันนั้นมาส่วนวันนี้ทุกคนหยุดเพื่อจะวางแผนรบและฟังสายข่าวที่ไปสืบความว่าอ๋องอี้ถูนำทหารมาถึงไหนแล้วจะได้เตรียมรับมือถูก"ไม่เกินสองอาทิตย์ขบวนทหารจะถึงชายแดนฝั่งแม่ที่แม่ทัพฝูทรงดูแลขบวนหนึ่งและขบวนที่ท่านอ๋องนำมาเองคือมุ่งสู่วังหลวงพะย่ะค่ะฝ่าบาท" ม้าเร็วเข้ามารายงานในท้องพระโรงฮ้องเต้จึงปรึกษาแม่ทัพใหญ่ของพระองค์เองพร้อมทั้งอ๋องโม้เทียนหลงและแม่ทัพใหญ่ฝูทรงต่อในห้องส่วน"พระองค์หม่อมฉันวางแผนเอาไว้กับแม่ทัพของพระองค์แล้วพ่ะย่ะค่ะ" แม่ทัพฝ

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 57

    ไป่หลันเปิดประตูออกมาจากในห้อง หน้าห้องมีสามีและพี่ชายยืนอยู่แต่สีหน้าเคร่งเครียดกังวล พอเห็นหน้าเมียรักเปิดประตูท่านอ๋องรีบถามทันที"น้องหญิงมีเรื่องอะไรกันบอกพี่ได้หรือไม่" น้ำเสียงร้อนรนของสวามีไป่หลันจับแขนสวามีและตบหลังมือเบาๆ"ไม่มีอะไรเพคะท่านพี่เดี๋ยวน้องจะเล่าให้ฟังเพคะ" จากนั้นทุกคนจึงออกมาพูดกันต่อที่ห้องรับแขกและไม่ใครเข้าใกล้ได้องครักษ์คำอย่างเข้มแข็ง ไป่หลันจึงเล่าเรื่องที่เธอเคยบอกกับพี่ชาย"จำได้ไหมที่น้องเคยเล่าให้ฟังว่าน้องเคยตายและท่านเทพพาไปภพอื่นมาและน้องก็ได้พบเจอกับดวงจิตขององค์หญิงเหมือนกันและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆด้วยกันแต่เพื่อนของน้องเธอเรียกเรียนหมอทุกอย่างจนชำนาญและรวมทั้งอาหารเจ้าค่ะท่านพี่" ไป่หลันเลือกที่จะโกหกเพราะไม่อยากให้พี่ชายของไป่หลันร่างเดิมเสียใจรวมทั้งท่านราชครูด้วยจึงบอกและอ้างท่านเทพแทนแม่ทัพฝูทรงพยักหน้าว่าเข้าใจและมองหน้าองค์หญิงใหญ่ตรงหน้านิ่งๆ ศรุตาก็มองหน้าพี่ชายของเพื่อนตาใสและพยักหน้า"เรื่องจริงที่น้องสาวท่านบอกทุกอย่างเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ" องค์หญิงลี่จูตอบ แม่ทัพหนุ่มมองหน้าองค์หญิงรู้สึกคันยุบยิบในใจและตอบ"พี่เชื่อแล้ว" ตอนนี้เขาจะลองเชื่

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 56

    ผ่านมาอีกเดือนชาวบ้านก็เก็บเกี่ยวข้าวเสร็จ เก็บใส่ยุ้งฉางด้วยความดีใจที่มีข้าวกินโดยไม่ต้องซื้อหาอีกต่อไปเมื่อก่อนพวกเขากินเพียงโจ๊กใสๆต้มผักกินประทังชีวิตเพราะความแห้งแล้งและไม่มีเงินจะซื้อข้าวกินแต่ตอนนี้ทุกครอบครัวชาวบ้านที่อยู่ติดชายแดนมีข้าวกิน มีพืชผักที่ปลูกกินเองในครัวเรือนมีหมูป่าเลี้ยงไก่ป่าให้เลี้ยงทุกครอบครัว ตั้งแต่ท่านแม่ทัพใหญ่ฝูทรงท่านอ๋องโม้เทียนหลงและพระชายาหลินไป่หลันรวมถึงท่านราชครูที่สอนหนังสือให้กับเด็กทุกหมู่บ้านที่ติดชายแดนรวมทั้งทหารที่ให้การช่วยเหลือทุกอย่าง ในวันนี้พวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว แต่สิ่งที่น่ากลัวตอนนี้คือข่าวที่ทางทหารให้ชาวบ้านทุกหมู่บ้านทำที่หลบภัยบนภูเขาของทุกหมู่บ้าน หากว่ามีเหตุจะได้นำเด็กๆและคนแก่ขึ้นไปหลบบนเขาเพราะข่าวว่าอ๋องเมืองเว่ยกระหายสงครามอยากแย่งชิงเมืองหลวงและอยากขึ้นเป็นฮ้องเต้เอง ทหารจึงให้ผู้นำหมู่บ้านทุกหลังให้พวกผู้ชายฝึกฝีมือไว้ป้องกันหมู่บ้านของตัวเองและครอบครัวและช่วยกันสอดส่องดูคนแปลกหน้าที่เข้ามาในหมู่บ้านต้องแจ้งหัวหน้าหมู่บ้านทันทีห้ามประมาทโดยเด็ดขาด วันนี้ท่านอ๋องโม้เทียนหลงแม่ทัพฝูท

  • เกิดใหม่ทั้งทีเป็นฮูหยินท้ายจวนอ๋อง   บทที่ 55

    ผ่านไปอีกสี่เดือนทุกอย่างก็เริ่มลงตัวไป่หลันวางแผนเอาไว้ว่าอีกสองเดือนจะเดินทางกลับเมืองหลวงถ้าไม่มีปัญหาอะไรเร่งด่วนเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้ข้าวให้แปลงนาในค่ายทหารเริ่มแก่อีกไม่นานก็จะเก็บเกี่ยวข้าวได้แล้วก่อนที่จะเข้าหน้าหนาวรวมทั้งชาวบ้านที่ว่านข้าวในไร่นาของพวกเขาก็จะได้เก็บเกี่ยวหลังข้าวของทหารไม่นานเพราะว่าว่านข้าวห่างกันเดือนหนึ่ง"หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จพวกเราก็เดินทางกลับได้แล้วละ ท่านพี่คิดเช่นไร" ไป่หลันถามความคิดเห็นของท่านอ๋อง"พี่ก็ว่าอย่างนั้นถ้าไม่มีอะไรมาขัดขวาง ตอนนี้ได้ข่าวว่าฝั่งเมืองหลวงแคว้นเว่ยมีอ๋ององค์หนึ่งคิดจะกบฏยึดบัลลังก์พี่ชาย คนของพี่สืบข่าวว่าอีกไม่นานชายแดนต้องเกินสงครามแน่นอนตอนนี้ที่สงบสุขเพราะฮ้องเต้องค์ที่อยู่ไม่ชอบสงครามจึงทำสัญญาสงบศึกมาหลายปีและติดที่มีภัยแล้งเข้ามาในชายแดนที่ติดกับพวกเราชาวบ้านก็ลำบากไม่ต่างกันหรอกตอนนี้ เพราะไม่มีลูกชายมีองค์หญิงฝาแฝดสองคนทำให้ตอนนี้อ๋องผู้เป็นน้องชายที่ไปดูแลอีกเมืองคิดจะครองบัลลังก์เอง ตอนนี้อ๋องคนนี้กระหายสงครามตีเมืองที่ปกครองที่พี่ชายให้ไปดูแลเข้ามาเรื่อยๆใกล้จะถึงเมืองหลวงอีกไม่นาน ตอนนี้ชาวบ้านเริ่มหนี

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status