ทั้งคู่ประจัญหน้ากันอยู่พักใหญ่ แล้วในที่สุดซ่งชิงชวนก็เก็บมือที่วางอยู่บนกล่องผ้าแพรกลับมาซ่งชิงชวนเผยรอยยิ้มอันจืดจางแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “สือเนี่ยน นี่คุณไม่เชื่อเลยเหรอว่าผมแค่อยากกินข้าวกับคุณสักมื้อเท่านั้น จะต้องให้ผมพูดเหตุผลที่คุณไม่ชอบออกมาให้ได้เลยหรือไง?”เฉียวสือเนี่ยนพูดอย่างตรงไปตรงมา “
ตระกูลเฉียวเป็นจุดอ่อนของเธอจริง ๆ โดยเฉพาะคุณตา เฉียวสือเนี่ยนไม่มีทางยอมให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นกับเขาได้เลย“ซ่งชิงชวน เป้าหมายที่คุณจะแต่งงานกับฉันคืออะไรกันแน่?” เฉียวสือเนี่ยนถามครั้งก่อนซ่งชิงชวนไปที่บ้านคุณตา เฉียวสือเนี่ยนก็เคยถามเขาด้วยคำถามนี้ แต่ซ่งชิงชวนบอกว่าเป็นเพราะชอบเธอ แล้วยังบ
เมื่อได้ยินคำถามของซ่งชิงชวน เฉียวสือเนี่ยนก็มองไปที่ประตูด้วยจิตใต้สำนึก ด้านนอกไม่มีร่างเงาของคุณหนิงแต่อย่างใดหรือว่าโม่ซิวหย่วนกำลังโกหก?เฉียวสือเนี่ยนนึกถึงบางอย่าง หัวใจพลันเต้นเร็วขึ้นอย่างกะทันหัน เธอจ้องไปที่โม่ซิวหย่วน!โม่ซิวหย่วนไม่ได้มองเธอ ยังคงมองซ่งชิงชวนด้วยสีหน้ากึ่ง ๆ จริงจังแต่
พอฟังจบแล้ว โม่ซิวหย่วนก็มองไปที่ซ่งชิงชวนด้วยท่าทางอืดอาดยืดยาด “คุณชายใหญ่ซ่ง ได้ยินแล้วใช่ไหม? ฉันรู้ดีว่าตัวเองชอบอะไร ต่อให้ฉันจะเหลวแหลกแค่ไหนก็ไม่ข้องแวะกับคนของฮั่วเยี่ยนฉือหรอก”“นายมีรสนิยมประหลาด แล้วทำไมต้องลากฉันลงน้ำไปด้วยเล่า?” โม่ซิวหย่วนถาม“นั่นสิ!” หนิงเสี่ยวเยว่พูดคล้อยตามอย่างไม
“ประธานซ่งไม่ต้องกังวล ฉันแค่อยากมาเจอด้วยตัวเอง และยืนยันเสียหน่อย”หนิงเสี่ยวเยว่กล่าวเสริมอย่างลำบากใจเล็กน้อย “ฉันทำแบบนี้เพื่อหลีกเลี่ยงปัจจัยไม่แน่นอนใด ๆ ของอาหย่วนในอนาคต ประธานซ่ง คุณน่าจะเข้าใจได้นะ?”ซ่งชิงชวนยิ้ม “เข้าใจได้ครั้บ แต่ช่วงนี้ม่านม่านโกรธผมอยู่ ผมคงรับประกันไม่ได้ว่าเธอจะรับ
เฉียวสือเนี่ยนก็รู้สึกว่าช่วงเวลาที่โม่ซิวหย่วนเข้ามาค่อนข้างบังเอิญเกินไปหน่อยขณะที่เธอถูกซ่งชิงชวนทำให้ลำบากใจ เขาก็ได้เข้ามาบางทีซ่งชิงชวนอาจจะเพราะความสงสัย จึงหยั่งเชิงโม่ซิวหย่วนหลายครั้งเขาจงใจพูดเรื่องที่โม่ซิวหย่วนเคยมีความรู้สึกต่อเธออย่างลึกซึ้ง ทั้งยังจงใจพูดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาก
ความสงสัยของเฉียวสือเนี่ยน เฉียวตงไห่ก็ไม่อาจวิเคราะห์สาเหตุได้เช่นกัน“เนี่ยนเนี่ยนวางใจเถอะ ถ้าหลานไม่อยากแต่งงาน ก็ไม่มีใครมาบังคับหลานได้”เฉียวตงไห่พูดอย่างหนักแน่น “ตาจะไม่ให้ใครมารังแกหลานแบบนี้”หลังจากนั้นสามชั่วโมง ฮั่วเยี่ยนฉือก็มาถึงตระกูลเฉียวแล้วเฉียวสือเนี่ยนเห็นเขาเหน็ดเหนื่อยจากการ
เมื่อเผชิญเข้ากับดวงตากลมโตซึ่งมีแต่ความงงงวยของเฉียวสือเนี่ยนแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือจึงกระแอมไอออกมา “ก็แค่ถามไปงั้น”จากท่าทางแบบนี้ของฮั่วเยี่ยนฉือ เฉียวสือเนี่ยนก็พอจะเดาออกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ “อีกไม่นานโม่ซิวหย่วนกับคุณหนิงก็จะหมั้นกันแล้ว ที่เขาไปห้องส่วนตัวก็เป็นแค่เรื่องบังเอิญ ไม่ได้ตั้งใจ