แสงไฟอันสุกสว่างสาดส่องไปทั่วลานโบว์ลิงที่โล่งกว้าง ฮั่วหย่วนเจ๋ออยู่ในชุดลำลองที่ตัดเย็บอย่างดี ในมือเขาถือลูกโบว์ลิงไว้ ร่างกายย่อลงเล็กน้อย จากนั้นก็โยนลูกโบว์ลิงนั้นให้ไถลไปตรงตามเลนโบว์ลิง“ตุบ!”เสียงชนกระแทกที่ชัดเจนดังสะท้อนไปมาภายในลานโบว์ลิง ตามมาด้วยเสียง “โครม ๆ” สองสามที แต่พินโบว์ลิงกล
“แล้วก็อย่าเพิ่งรีบร้อนอาละวาดไป” เฉียวสือเนี่ยนรีบเอ่ยตัดหน้าฮั่วหย่วนเจ๋อ “ฉันไม่ได้กำลังใส่ร้ายหลีซูเหยียนหรอกนะคะ เธอไม่ได้ควบคุมง่ายและไร้เดียงสาอย่างที่เห็นจากภายนอกจริง ๆ”พอเอ่ยจบ เฉียวสือเนี่ยนก็กดเปิดคลิปที่หลีซูเหยียนลากเธอตกน้ำ จากนั้นก็เปิดคลิปเสียงของอิ๋นเสี่ยวซือให้ฮั่วหย่วนเจ๋อฟังเม
ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้ปฏิเสธหรือยอมรับในคำพูดของบิดา“พ่อครับ ผมบรรลุนิติภาวะแล้ว ผมรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ ต่อไปพ่อช่วยอย่ามาก้าวก่ายเรื่องของผมอีกนะครับ”ฮั่วหย่วนเจ๋อได้ฟังก็โมโหยิ่งกว่าเดิมเดิมทีเขานึกว่าตัวเองจะสามารถควบคุมฮั่วเยี่ยนฉือได้อย่างง่ายดาย แต่คิดไม่ถึงว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะสามารถวางแผนจัด
หลังจากถูกฮั่วหย่วนเจ๋อ “เชิญ” ไปถึงสองครั้งแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็รู้ดีว่าถ้าไม่อยากให้ตระกูลเฉียวถูกคนอื่นควบคุมอย่างง่ายดาย ก็จะต้องทำให้ M•Q แข็งแกร่งขึ้นถ้าไม่อย่างนั้นพวกเขาก็อาจจะต้องเดินไปในเส้นทางเดิมเหมือนกับเมื่อชาติที่แล้วอีกหลังจากมาถึง M•Q แล้ว และคุณลุงยังไม่มา เฉียวสือเนี่ยนจึงไปที่ห
เฉียวสือเนี่ยนคิดไม่ถึงว่าคุณลุงจะยังจำเรื่องนี้ได้ ตอนนั้นคุณตาได้เปรยเรื่องนี้ต่อหน้าเขา แต่คุณลุงก็ไม่เชื่อเลยว่าเธอจะมีความสามารถนั้นจริง ๆ เขาเพียงแค่รู้สึกว่าคุณตาลำเอียงอยู่เท่านั้นแต่ตอนนี้คุณลุงกลับเป็นฝ่ายเอ่ยถึงมันเองเสียอย่างนั้น?“เมื่อก่อนนอกจากตามติดฮั่วเยี่ยนฉือแล้ว ก็ไม่เห็นว่าเธอจ
อาจเป็นเพราะดูแลตัวเองดี คุณนายซ่งจึงดูเหมือนว่าจะอายุน้อยกว่าคุณท่านซ่งอยู่บ้าง ทั้งสองกำลังนั่งจิบน้ำชากัน พร้อมกับพูดคุยและหัวเราะด้วยเสียงเบา ส่วนซ่งชิงชวนก็นั่งอยู่ที่ด้านข้างของพวกเขา และพยักหน้าบ้างเป็นครั้งคราวโดยรวมแล้วดูเหมือนเป็นคุณพ่อผู้มีเมตตา คุณแม่ผู้อ่อนโยนและลูกผู้กตัญญู ช่างเป็นฉา
เฉียวสือเนี่ยนคิดว่าคนที่เอาใจใส่และละเอียดอ่อนอย่างซ่งชิงชวน หากเขาคิดที่จะจีบผู้หญิงคนไหนจริง ๆ ก็คงยากที่จะมีใครปฏิเสธได้แต่แน่นอนว่า เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้มีความรู้สึกเชิงนั้นกับซ่งชิงชวนเฉียวสือเนี่ยนยิ้มอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะตอบกลับ “ขอบคุณคุณลุงคุณป้าที่เป็นห่วงนะคะ อาหารพวกนี้ฉันชอบมากเลย งั
ฮั่วเยี่ยนฉือสวมเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแล็คตามปกติ ในมือของเขากำลังถือโทรศัพท์ ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างเมื่อได้ยินเสียงเธอเปิดประตู เขาจึงเงยหน้าขึ้น“คุณมาที่นี่ทำไม?” เฉียวสือเนี่ยนถามด้วยความสงสัยเพราะปกติแล้ว ฮั่วเยี่ยนฉือมักจะระวังตัวกับเธอเป็นอย่างมาก หากเธอไม่ได้เชิญ เขาก็แทบจะไม่มาเอง
เท่าที่เฉียวสือเนี่ยนจำความได้ แม่เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและใช้ความรู้สึกร่วมกับเหตุผล ต่อให้ในตอนนั้นแม่จะโกรธมากแค่ไหน หลังจากนั้นก็ต้องไปถามหลีพัวถิงให้ชัดเจนดังนั้น เรื่องนี้สาเหตุหลักไม่ได้มาจากการที่แม่ขอเลิกแน่ ๆอีกอย่างการที่แม่หา “คนรักเก่า” มาเป็นข้ออ้างเพื่อขอเลิก ต้องเป็นเพราะมีเหตุผลส
ผลตรวจดีเอ็นเอไม่พลิกผัน หลีซูเหยียนกับหลีพัวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดตั้งแต่นั้นมา หลีพัวถิงก็เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ ป่าวประกาศกับคนภายนอกว่าหลีซูเหยียนคือลูกสาวของเขา และเลี้ยงดูเสมือนเป็นลูกแท้ ๆ “ในเมื่อคุณเชื่อว่าแม่ฉันโกหก เด็กก็ไม่ใช่ลูกของคุณ แล้วทำไมคุณยังต้องเลี้
หลีพัวถิงพยักหน้าเล็กน้อยและจมอยู่ในความทรงจำต่อไปหนุ่มสาวมากความสามารถที่อายุน้อย แถมอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก หัวใจทั้งสองดวงจึงใกล้ชิดกันอย่างรวดเร็วหลังรู้จักกันได้ไม่นาน ในวันที่แสงแดดเจิดจ้าเช่นเดียวกัน หลีพัวถิงสารภาพรักกับเมิ่งจินเหยียนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม และทั้งสองก็กลายเป็นคู่รักอ
แม้หลีซูเหยียนจะพูดอย่างจริงใจ แต่หลีพัวถิงก็ยังคงปฏิเสธ “ซูเหยียน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว และทำตามที่พ่อบอก ลูกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศซะ”เดิมทีหลีซูเหยียนคิดว่าตัวเองมั่นใจต่อข้อเสนอนี้มาก ถึงอย่างไรทางด้านคุณลุงก็พร้อมจะลงมือ แถมครั้งนี้ยังเกิดเหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นลักพาตัวอีก เธอยินยอมกลายเป็นเป้
พอเฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสับสนมึนงงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดมามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?ไม่เคยมีคุณแม่แท้ ๆ ของหลีซูเหยียนอยู่ทั้งนั้น หลีซูเหยียนเข้าใจผิดไปเองว่ามารดาที่ให้กำเนิดตัวเองมีความรักลึกซึ้งกับหลีพัวถิง?คนที่หลีพัวถิงรักมาตลอดชั่วชีวิตมีเพียงคุณแม่ของเฉียวสือเนี
หลีซูเหยียนกับตระกูลรองของตระกูลหลีนั้นถือว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกันในเรื่องของผลประโยชน์ พวกเขาจะไปร่วมมือกันได้อย่างไร?บางทีฮั่วเยี่ยนฉือก็อาจจะคิดถึงจุดนี้เหมือนกันเลยไม่ได้พูดอะไรแต่พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ฉุกคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปถ่ายของคุณแม่กับคุณผู้หญิง
พูดจบ หนิงเสี่ยวเยว่ก็ตัดสายวิดีโอคอลเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าหนิงเสี่ยวเยว่ดูแปลก ๆ อยู่บ้าง แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว น่าจะเป็นเพราะหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานาน เลยค่อนข้างเปิดเผยความรู้สึกไปบ้างสินะเวลาล่วงเลยไปอีกสองวันวิดีโอและรูปภาพเกี่ยวกับเฉียวสือเนี่ยนและซ่งชิงชวนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตนั้นค้
เฉียวสือเนี่ยนยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้รบกวน ทั้งยังถามหนิงเสี่ยวเยว่ว่าโทรมาหาเธอมีธุระอะไรหรือเปล่าหนิงเสี่ยวเยว่ชี้แจงแถลงไขให้ฟังอย่างเก้อเขินเล็กน้อยว่า วันนี้เธอไปช็อปปิ้งที่ร้านน้ำหอมของ M•Q แล้วชอบน้ำหอมรุ่นลิมิเต็ดนั่นมาก แต่ก็ได้รับแจ้งว่าสินค้าหมดเสียแล้ว“ฉันได้ยินว่าคุณเป็นคำปรุงน้ำหอมรุ่นน
ซ่งชิงชวนแกะมือมารดาออกด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวจากไป คล้อยหลังเขา หลีซูเหยียนก็กอบกุมลำคอที่เจ็บระบมของตนเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางกล่าว “ป้าเซิ่ง เมื่อกี้นี้ป้าเซิ่งไม่เห็นสายตาของประธานซ่งเหรอคะ? เขาคิดจะบีบคอหนูให้ตายจริง ๆ นะคะ เขาน่ะเกลียดที่หนูลงมือกับเฉียวสือเนี่ยนชัด ๆ !”เซิ่งจวงฮุ่ยหั