“งั้นเหรอ ได้ครับ”พูดจบ หลีพัวถิงก็วางสาย แล้วกดเปิดไลน์ขึ้นมาอ่านในนั้นมีคลิปเสียงสั้น ๆ ที่เฉียวสือเนี่ยนส่งมาให้เมื่อกดเล่น เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังออกมา[ฉันบอกแล้ว ฉันยอมบอกแล้ว... คนของหลีซูเหยียนให้ฉันมาเล่นงานเธอ... คนของหล่อนเป็นฝ่ายติดต่อฉันมา แล้วรับปากว่าจะให้เงิน
เมื่อก่อนถ้าหลีซูเหยียนน้อยใจและโกรธแบบนี้ หลีพัวถิงก็คงตามไปอย่างเป็นห่วง แล้วปลอบใจเธอดี ๆแต่ตอนนี้ หลีพัวถิงเหมือนถูกสูบพลังไปหมดร่างกาย เขานั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยใจแผลบนแขนเจ็บจนแทบทนไม่ไหว แต่หลีพัวถิงกลับนิ่งไม่ไหวติงภาพท่าทางเชื่อฟังอ่อนหวานของลูกสาวปรากฏตรงหน้าของตัวเองไม่หยุด ทั้ง ๆ ที่
เมื่อได้ยินข้อสงสัยของฮั่วเยี่ยนฉือ เฉียวสือเนี่ยนก็รู้สึกแปลกใจ“มันก็ดูไม่เข้ากับพฤติกรรมของหลีซูเหยียนจริง ๆ แต่บางทีอาจเป็นเพราะคุณท่านหลีมีท่าทีแข็งกร้าว หลีซูเหยียนก็เลยต้องมาหรือเปล่า?” เฉียวสือเนี่ยนวิเคราะห์เพราะถึงอย่างไรหลีพัวถิงก็เป็นที่พึ่งพิงอันยิ่งใหญ่ของหลีซูเหยียน ต่อให้หลีซูเหยียน
ซ่งชิงชวนดูออกว่าเฉียวสือเนี่ยนกำลังสงสัย จึงพูดขึ้น “จริง ๆ เรื่องความรู้สึกมันไม่มีเหตุผลมาอธิบายได้หรอกนะ”“ผมไม่รู้ว่าไปรู้สึกดีกับคุณตอนไหน ที่ผมพูดถึงเรื่องบาร์ ก็แค่อยากตอบคำถามที่คุณบอกว่าเราไม่ได้สนิทกันลึกซึ้งขนาดนั้น”เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งชิงชวน เฉียวสือเนี่ยนก็เอ่ยขึ้น “ซ่งชิงชวน ในสายต
พอชาร์จแบตเปิดเครื่อง เฉียวสือเนี่ยนก็เห็นว่าเบอร์ล่าสุดที่โทรเข้าเป็นเบอร์ของฮั่วเยี่ยนฉือซึ่งประวัติสนทนา…นานถึงหกชั่วโมง?เมื่อคืนเฉียวสือเนี่ยนนอนหลับสนิท เธอจึงจำไม่ได้ว่าตัวเองรับสายฮั่วเยี่ยนฉือคงเพราะมีสายโทรเข้า เธอจึงเผลอกดรับ จากนั้นฮั่วเยี่ยนฉือก็ลืมวางสายสินะ?เฉียวสือเนี่ยนขี้เกียจคิ
แสงไฟอันสุกสว่างสาดส่องไปทั่วลานโบว์ลิงที่โล่งกว้าง ฮั่วหย่วนเจ๋ออยู่ในชุดลำลองที่ตัดเย็บอย่างดี ในมือเขาถือลูกโบว์ลิงไว้ ร่างกายย่อลงเล็กน้อย จากนั้นก็โยนลูกโบว์ลิงนั้นให้ไถลไปตรงตามเลนโบว์ลิง“ตุบ!”เสียงชนกระแทกที่ชัดเจนดังสะท้อนไปมาภายในลานโบว์ลิง ตามมาด้วยเสียง “โครม ๆ” สองสามที แต่พินโบว์ลิงกล
“แล้วก็อย่าเพิ่งรีบร้อนอาละวาดไป” เฉียวสือเนี่ยนรีบเอ่ยตัดหน้าฮั่วหย่วนเจ๋อ “ฉันไม่ได้กำลังใส่ร้ายหลีซูเหยียนหรอกนะคะ เธอไม่ได้ควบคุมง่ายและไร้เดียงสาอย่างที่เห็นจากภายนอกจริง ๆ”พอเอ่ยจบ เฉียวสือเนี่ยนก็กดเปิดคลิปที่หลีซูเหยียนลากเธอตกน้ำ จากนั้นก็เปิดคลิปเสียงของอิ๋นเสี่ยวซือให้ฮั่วหย่วนเจ๋อฟังเม
ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้ปฏิเสธหรือยอมรับในคำพูดของบิดา“พ่อครับ ผมบรรลุนิติภาวะแล้ว ผมรู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ ต่อไปพ่อช่วยอย่ามาก้าวก่ายเรื่องของผมอีกนะครับ”ฮั่วหย่วนเจ๋อได้ฟังก็โมโหยิ่งกว่าเดิมเดิมทีเขานึกว่าตัวเองจะสามารถควบคุมฮั่วเยี่ยนฉือได้อย่างง่ายดาย แต่คิดไม่ถึงว่าฮั่วเยี่ยนฉือจะสามารถวางแผนจัด