ยิ่งหลีซูเหยียนพูดเท่าไร ก็ยิ่งทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเธอถูกกลั่นแกล้งและพยายามหาทางทำให้เรื่องทุกอย่างคลี่คลายเฉียวสือเนี่ยนเองก็รู้ว่าถ้าวันนี้ไม่ได้ทำให้เรื่องนี้กระจ่าง เธออาจต้องตกอยู่ในฐานคนผิด“คุณหลี ฉันขอรบกวนให้คุณช่วยหน่อยได้ไหมคะ?” เฉียวสือเนี่ยนถามหลีพัวถิงด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง“ผมว่าเรื่อ
หลังจากที่หลีพัวถิงได้ทำการเค้นความจริงแล้ว หลีซูเหยียนก็เล่าเรื่องที่ไปกินข้าวกับเฉียวสือเนี่ยนและบังเอิญเจอฮั่วเยี่ยนฉือกับอิ๋นเสี่ยวซือ“ตอนนั้นมือหนูลื่น ก็เลยทำขนมหวานหกลวกคุณอิ๋นและสือเนี่ยนค่ะ” หลีซูเหยียนตำหนิตัวเอง “เพราะเรื่องนี้ ประธานฮั่วจึงสงสัยว่าหนูทำไปโดยเจตนา สือเนี่ยนเองก็เข้าใจหน
หลีซูเหยียนโกรธจนดวงตาแดงก่ำ “ถึงว่าทำไมพี่ถึงผลักเรื่องนี้ไปให้สือเนี่ยนอยู่เรื่อยเลย ที่แท้ก็เป็นเพราะต้องการปกปิดความผิดพลาดของตัวเองนี่เอง! เรื่องนี้ฉันไม่สามารถให้อภัยพี่ได้! พี่ถูกไล่ออกแล้ว!”เมื่อพี่หลิวได้ฟังก็ร้องไห้หนักกว่าเดิม เธอยังเป็นฝ่ายไปขอร้องต่อหลีพัวถิงด้วย โดยบอกว่าตัวเองไม่กล้า
ฮั่วเยี่ยนฉือสีหน้าราบเรียบ เขาไม่ได้พูดตอบแต่กลับเอ่ยว่า “คุณลุงหลี ป๋อโจวเป็นแค่หนึ่งในบริษัทเพื่อการลงทุนที่อยู่ภายใต้ฮั่ว กรุ๊ปเท่านั้น มีหน้าที่และความรับผิดชอบที่ค่อนข้างเรียบง่าย คุณหลีอยู่ที่นั่นก็เรียนรู้อะไรได้ไม่มากหรอกครับ หากลุงหลีอยากจะฝึกฝนคุณหลี ผมว่าให้เธอไปบริษัทที่เติบโตกว่าน่าจะเ
หลีพัวถิงเช็ดน้ำตาให้หลีซูเหยียนด้วยท่าทางปวดใจ ก่อนจะพยักหน้าพร้อมพูดอย่างรับประกันว่า “แน่นอน”เมื่อหลีซูเหยียนได้ยิน ก็โผเข้าสู่อ้อมกอดของหลีพัวถิงทันที ก่อนที่จะเริ่มร้องไห้ด้วยความน้อยใจปนซาบซึ้ง “คุณพ่อ หนูรู้ว่าคุณพ่อกำลังโกหกหนูอยู่ หนูไม่ได้มีความสามารถอะไรเลย หนูไม่เก่งเลยสักนิดเดียว”“หนู
เฉียวสือเนี่ยนกล่าว “ฉันนึกถึงเมื่อก่อน ขอเพียงเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับป๋ายอีอี คุณก็ตำหนิติเตียนฉันอย่างไม่สนความถูกต้อง โดยไม่ให้โอกาสฉันได้อธิบายเลยสักนิดเดียว และต่อให้ฉันอธิบายไปแล้ว คุณก็ไม่เชื่ออยู่ดี แถมยังหาว่าฉันเป็นคนชั่วร้าย และยังบอกว่าฉันเกินที่จะเยียวยาแล้วด้วย”สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉื
ฟู่เถียนเถียนรู้สึกไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก “ต่อให้ชอบฮั่วเยี่ยนฉือ แต่การเพ่งเล็งเธอแบบนี้มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลยนี่นา คิดว่าทำแบบนี้แล้วฮั่วเยี่ยนฉือจะชอบหล่อนหรือไง?”เฉียวสือเนี่ยนก็ไม่ค่อยเข้าใจความคิดของหลีซูเหยียนเหมือนกัน“บางทีอาจเป็นเพราะไม่ชอบหน้าฉันเท่านั้น จึงอยากจะระบายออกมามั้ง?”เฉียว
เฉียวสือเนี่ยนเอ่ยปลอบใจ “เรื่องแบบนี้เราควบคุมไม่ได้หรอก ต่อให้ไม่มีตระกูลหลีก็ยังมีตระกูลอื่น เราแค่ทำในส่วนของเราให้ดีก็พอ”ซ่งม่านพยักหน้าเบา ๆ “ที่เธอพูดมามันก็ถูกอยู่หรอก เพียงแต่หลีซูเหยียนมีธุรกิจใหญ่โตที่เมืองกั่งเฉิงแต่ไม่ยอมกลับไปรับช่วงต่อ หล่อนกลับมาเปิดบริษัทที่เมืองไห่เฉิงเสียอย่างนั้