ฮั่วเยี่ยนฉือปรายตามองหลีซูเหยียนแล้วพูดออกไปอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน “ความหมายตามคำเลย”หลีซูเหยียนยังคงสนุกสนานกับการพูดคุย เธอแย้มยิ้มอ่อนหวานพลางเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง “หรือว่าข่าวลือตามอินเทอร์เน็ตพวกนี้จะเป็นเรื่องจริง ประธานฮั่วเจอคนรู้ใจที่ถูกใจแล้วเหรอคะ?”ฮั่วเยี่ยนฉือเคยนัดเจอกับหลีซูเหยียนมาก่อ
ทว่า“เธอคิดจะเข้าไปพบคุณพ่อคุณแม่ของลู่เฉินหนานเมื่อไรล่ะ?”เฉียวสือเนี่ยนคิดว่าฟู่เถียนเถียนใช้เวลาคิดเรื่องนี้ค่อนข้างนานเกินไป “เธอเคยเจอคุณนายลู่มาครั้งหนึ่งแล้วนี่ ทั้งยังบอกว่าคุณนายลู่เป็นกันเองสุด ๆ ไม่ใช่เหรอ?”“ใช่ ทั้งอบอุ่นทั้งเป็นกันเอง” ฟู่เถียนเถียนนั่งลงบนโซฟา แล้วพรั่งพรูความในใจออ
เมื่อมองตามสายตาของซ่งม่านไป เฉียวสือเนี่ยนก็ได้เห็นซ่งชิงชวนเขาที่ใส่แว่นตากรอบทองนั้นมาในชุดสูทสีเทาควันบุหรี่ ผูกเนกไทสีเดียวกันกับชุด รูปร่างสูงยาวเข่าดี บุคลิกเก็บเนื้อเก็บตัวไม่ข้องเกี่ยวกับใคร ราวกับว่าเป็นสุภาพบุรุษจากตระกูลผู้ดี ในท่าทางที่ดูเป็นผู้ใหญ่ก็ขับความสง่างามออกมาหลายส่วน“พี่ก็ไ
เห็นเฉียวสือเนี่ยนมองมาทางพวกตนแล้ว ดวงตาของฮั่วเยี่ยนฉือก็แสนเย็นชาไร้กระแสความรู้สึกใด ๆ ใบหน้าหล่อเหลาก็คงไว้ซึ่งสีหน้าเรียบนิ่งไร้คลื่นอารมณ์ ส่วนหลีซูเหยียนก็โบกมือทักทายให้เธอเล็กน้อยเฉียวสือเนี่ยนแย้มยิ้มออกมาเล็กน้อยทางฝ่ายเจ้าภาพการจัดงานได้ส่งคนมาต้อนรับพวกเขา ผู้คนในแวดวงธุรกิจหลายคนเอง
ได้ยินแบบนั้น ซ่งม่านก็เกิดไม่แน่ใจขึ้นมา “สเปกของพี่เขาเหรอ... เฉียวสือเนี่ยน นี่เธอคงจะไม่ได้เกิดชอบพี่ชายฉันขึ้นมาหรอกนะ!”สีหน้าของซ่งม่านเปลี่ยนจากตกใจเป็นตื่นเต้นดีใจในชั่วพริบตา “ถ้าเป็นงั้นจริง งั้นก็ดีเลยน่ะสิ! เธอไม่รู้หรอกว่าพ่อแม่ฉันน่ะเป็นห่วงเรื่องแต่งงานของพี่ชายฉันมากแค่ไหน! พวกเขาอย
ตอนนั้น เฉียวสือเนี่ยนทั้งริษยาทั้งปวดแปลบ เธอหวังไว้มากมายเหลือเกินว่าตัวเธอของจะได้มายืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับฮั่วเยี่ยนฉือแบบนั้นบ้างเธอเลยเข้าไปขอร้องคุณย่าฮั่ว ว่าอยากเข้าไปทำงานที่ฮั่ว กรุ๊ป เธอเองก็อยากสร้างธุรกิจออกมาให้ได้เหมือนกัน ทว่าคำขอนี้กลับถูกฮั่วเยี่ยนฉือนำมาใช้เป็นเครื่องมือชวนทะเลา
เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธหลี่ซูเหยียนอย่างสุภาพ บอกว่าตนเองต้องทำงานล่วงเวลาช่วงสุดสัปดาห์หลีซูเหยียนเองก็ไม่ได้ดึงดัน พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่าไว้ค่อยนัดกันวันอื่นพอดีกับที่คนขับรถมาถึง เฉียวสือเนี่ยนจึงกล่าวลากับหลีซูเหยียน“คุณซ่งคะ รบกวนคุณไปส่งซ่งม่านกลับบ้านด้วยนะคะ”เฉียวสือเนี่ยนคืนเสื้อค
ลู่เฉินหนานนั่งลงข้าง ๆ โต๊ะทำงาน แล้วยื่นมือออกไปบังหน้าจอไว้ “พี่ฉือ นี่ผมกำลังพูดกับพี่อยู่นะ ไม่ได้ยินเหรอ?”ดวงตาดำขลับของฮั่วเยี่ยนฉือปรายตามองเขาอย่างไม่แยแส “ถ้านายว่านักก็ไปหาคุณฟู่ซะ วิ่งโร่มาเรียกร้องความสนใจจากฉันเพื่ออะไร?”“มาเพราะเป็นห่วงเป็นใยพี่น้องไม่ได้หรือไงเล่า”ลู่เฉินหนานกล่าว