ระหว่างพลิกหน้ากระดาษอยู่นั้น เฉียวสือเนี่ยนก็ไปเห็นภาพที่ตัวเธอกับโม่ซิวหย่วนกำลังหยอกล้อกันในสวนสัตว์เข้า ซึ่งมันถูกฮั่วอวี่ซานวาดเอาไว้อย่างสมจริงทีเดียว“พี่ เป็นเพราะว่าพี่ชายฉันไม่ดีกับพี่ พี่ก็เลยคิดจะไปคบหากับพี่ชายคนนี้เหรอคะ?” ฮั่วอวี่ซานถามเสียงเบาเฉียวสือเนี่ยนมองฮั่วอวี่ซาน “อวี่ซาน ทำ
เฉียวสือเนี่ยนคิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ คุณนายฮั่วจะมาพูดเรื่องนี้กับเธอ เธอจึงพูดปลอบโยนว่า “คุณป้าอย่าเสียใจไปเลยค่ะ ตอนนี้อวี่ซานได้รับการดูแลจากคุณป้าเป็นอย่างดีแล้ว”คุณนายฮั่วส่ายหน้า ภายในน้ำเสียงอันแหบพร่าเจือด้วยความรู้สึกผิดหลายส่วน “ถ้าไม่ใช่เพราะเกิดอุบัติเหตุจนต้องคลอดก่อนกำหนด อวี่ซานก็คงจะมีส
เมื่อได้ยินดังนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะเย้ยหยันตัวเอง “ขอบคุณ แต่ฉันไม่ต้องการการชดใช้จากคุณ”ภายในสีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือแฝงด้วยความล่องลอยหลายส่วน “เนี่ยนเนี่ยน ฉันต้องทำยังไงเธอถึงจะยอมยกโทษให้ฉัน?”เขาพยายามไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าเฉียวสือเนี่ยน ก็เพราะเขากลัวว่ามันจะทำให้เธอร
เขาไม่ยอมให้เวลาเฉียวสือเนี่ยนได้ปฏิเสธ ฮั่วเยี่ยนฉือสาวเท้าเข้ามาช้อนร่างเธอขึ้น แล้วเดินเข้าไปที่ตึกแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลระหว่างทางมีคนตกตะลึงในรูปลักษณ์และส่วนสูงอันโดดเด่นของฮั่วเยี่ยนฉือไม่น้อย และเห็นว่าเขาอุ้มผู้หญิงหน้าตาสวยสดงดงามคนหนึ่งมาในท่าอุ้มเจ้าหญิงด้วย ผู้คนจึงพากันหันเหสายตามายั
ที่ใต้อาคาร คนขับรถได้ลงมาเปิดประตูรถรอพวกเขาแล้วพวกเขาขึ้นนั่งบนรถ จากนั้นฮั่วเยี่ยนฉือก็ยกขาของเฉียวสือเนี่ยนขึ้นมาวางไว้บนตักตัวเองด้วยท่วงท่าที่ดูเป็นธรรมชาติ “คุณหมอบอกว่าวางไว้สูง ๆ แบบนี้ จะได้ฟื้นฟูเร็วขึ้น”“…” เมื่อเป็นเช่นนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ต้องนั่งอยู่ในท่าที่หันหน้าเข้าหาฮั่วเยี่ยนฉือ
ฮั่วเยี่ยนฉือในปีนั้นอายุยี่สิบสอง เขาได้เข้ามาช่วยเหลือเฉียวสือเนี่ยนจากภาวะหวาดกลัวอย่างสุดขีดอย่างทันท่วงทีเฉียวสือเนี่ยนในวัยสิบแปดปีมองเขาเป็นวีรบุรุษและอัศวิน และตกหลุมรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น…“เนี่ยนเนี่ยน?”เสียงอันทุ้มต่ำของผู้ชายคนหนึ่งดึงเฉียวสือเนี่ยนออกจากโลกแห่งความทรงจำของเธอ“ไม่ต้
[แม้ที่งานเลี้ยงวันนั้น เธอต้องลำบากไม่น้อยที่ต้องวางแผนเรียกคะแนนความสงสารแบบนั้น แต่เธอก็ทำให้คนแซ่ฮั่วเข้ามาช่วยเธอด้วยการทำตัวเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามได้ แค่นี้มันก็คุ้มแล้ว!][คนแซ่ฮั่วนั่นหน้าตาหล่อเหลามากจริง ๆ ท่าทางก็ดูดีระดับท็อปทีเดียว เมื่อกี้ตอนเขาปรากฏตัวที่โรงเรียน มีผู้หญิงแอบมองเขาเยอ
ถนนฝั่งตรงข้ามมีรถแล่นผ่าน ไฟหน้ารถสาดส่องบนใบหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือ ในก้นบึ้งดวงตาของเขาเห็นได้ถึงความคลุมเครือ เมื่อแสงจากรถผ่านไป เฉียวสือเนี่ยนก็เบนสายตาไปทางอื่นเช่นกัน“ฮั่วเยี่ยนฉือ เรื่องในอดีตฉันสามารถปล่อยวางไม่โกรธแค้นได้ แต่บาดแผลที่เกิดขึ้นไม่อาจลบเลือนได้ ฉันจะไม่เริ่มต้นใหม่กับคุณอีกครั