ฟู่เถียนเถียนคิดไม่ถึงเลยว่าเวินจิ๋งหลี่จะถามคำถามแบบนี้ออกมา ทั้งที่คราวก่อนเธอก็พูดกับเขาไว้ชัดเจนแล้ว“อย่าพูดอะไรที่มันไม่เข้าท่าแบบนี้เลย” ฟู่เถียนเถียนกล่าวออกไปตามตรง “เวินจิ๋งหลี่ พวกเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะ”“ที่คุณทำใจปล่อยมือไปไม่ได้ นอกจากที่คุณบอกว่าชอบแล้ว เหตุผลสำคัญมากกว่านั้นก็เพร
“ฉันจะไม่มารบกวนเธออีก”สุดท้าย เวินจิ๋งหลี่ก็ให้คำมั่นแบบนั้นออกไปเห็นเวินจิ๋งหลี่มีสีหน้าหงอยเหงาและเสียใจแล้ว ในใจของฟู่เถียนเถียนเลยรู้สึกปวดใจเล็ก ๆ ขึ้นมาใช้ชีวิตอยู่กินกับเขามาสองปี รักเขามาสองปี สุดท้ายแล้วก็กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน“ขอบคุณค่ะ คุณหมอเวิน”......วันต่อมา เฉียวสือเนี่ยนเดิน
โม่ซิวหลินชงชาให้ตัวเอง“อาหย่วนเป็นลูกคนสุดท้อง ตอนที่แม่ฉันยังอยู่ เขาถูกตามใจเป็นพิเศษ จนทำให้เขามีนิสัยไม่เกรงกลัวใคร และไม่ชอบทำตามกฎระเบียบ”โม่ซิวหลินพูดอย่างเนิบ ๆ “ในสายตาของเขา เขาจะทำแค่สิ่งที่เขาพึงพอใจเท่านั้น ไม่ค่อยสนใจสายตาชาวบ้านเท่าไร”“เพราะงั้นต่อให้เขาจะรู้ว่าตอนนั้นคุณเฉียวยังไ
บริเวณไม่ไกลโม่ซิวหย่วนกำลังคุยธุรกิจอยู่กับคนรับผิดชอบของบริษัทยาเหรินจี้อย่างฉะฉาน ซ่งม่านอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมาว่า “เมื่อไม่กี่วันก่อนไม่เห็นแม้แต่เงา แต่วันนี้กลับดูมีชีวิตชีวาซะงั้น เรื่องไม่กี่วันก่อนเธอให้อภัยเขาแล้วเหรอ?”เฉียวสือเนี่ยน “จะพูดว่าให้อภัยไม่ได้สิ ก็ในเมื่อโม่ซิวหย่วนถูกใส่ร้าย
เฉียวสือเนี่ยนหัวเราะ ไม่ตอบแต่ย้อนถามว่า “คุณคิดว่าฉันจะปิดบังคุณเรื่องอะไร?”โม่ซิวหย่วนส่งเสียงหึ “เธอกำลังคิดว่าทำไมฮั่วเยี่ยนฉือไม่มาเซ็นสัญญาใช่ไหม?”การที่ป๋อโจวยื่นมือเข้ามาในครั้งนี้ ใคร ๆ ต่างก็ดูออกว่าฮั่วเยี่ยนฉือจงใจ ซึ่งโม่ซิวหย่วนเก็บมาใส่ใจตลอดเฉียวสือเนี่ยนรู้ทันทีว่าโม่ซิวหย่วนอยา
เฉียวสือเนี่ยนรู้สึกหวั่นไหวเธอพูดมาถึงขั้นนี้แล้ว แต่โม่ซิวหย่วนก็ยังไม่คิดที่จะยอมแพ้โม่ซิวหย่วนเป็นคนให้ความสำคัญกับความรู้สึก การจากไปของคุณนายโม่ทำให้เขาเสียใจอย่างมาก เธอไม่อยากให้โม่ซิวหย่วนทะเลาะกับคนในครอบครัวเพราะเธออีกถ้าโม่ซิวหย่วนรู้ว่าโม่ซิวหลินมาหาเธอ สองพี่น้องก็คงทะเลาะกันอย่างเล
เมื่อได้ยินชื่อเรียกนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็เงยหน้าขึ้นทันทีบริเวณนอกห้อง ชายหนุ่มแต่งตัวเหมือนหัวหน้ากำลังเดินนำทางฮั่วเยี่ยนฉือมาอย่างสุภาพฮั่วเยี่ยนฉืออยู่ในชุดสูทสีดำสั่งตัดโดยเฉพาะ ข้างในใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบ ๆ ดูสง่างาม หล่อเหลาเอาการอาจเป็นเพราะสังเกตเห็นสายตาของเฉียวสือเนี่ยน นัยน์ตาดำขลับข
เฉียวตงไห่ดูออกว่าเฉียวสือเนี่ยนกำลังไม่พอใจ เขาจึงเคาะหัวเธอเบา ๆ “เยี่ยนฉือนัดตาไว้ตั้งนานแล้ว วันนี้จะมาเล่นหมากรุกกับตา”เฉียวสือเนี่ยนเบ้ปาก “เขามาที่นี่บ่อยเหรอคะ?”ทีเมื่อก่อนฮั่วเยี่ยนฉือไม่เห็นจะมีเวลาว่างขนาดนี้เฉียวตงไห่ตอบ “อาทิตย์หนึ่งมาสองหน ตาบอกเขาแล้วว่าให้เขาทำงานของตัวเอง ไม่ต้อง