“เลิกมาพูดจาไร้สาระอยู่ตรงนี้ได้แล้ว เฉียวสือเนี่ยนไม่มีทางยอมรับนาย!”แววตาของฮั่วเยี่ยนฉือเปลี่ยนไปเป็นเย็นชา “โม่ซิวหย่วน นายก็แค่อาศัยการที่ได้รับบาดเจ็บเพราะเฉียวสือเนี่ยน มาเรียกร้องความเห็นใจต่อหน้าเธอ เป็นการกระทำที่ต่ำช้ามาก!”“ใครกันแน่ที่ต่ำช้า?”โม่ซิวหย่วนพูดอย่างเย็นชา “ตอนอยู่ที่ประเท
หลังจากลู่เฉินหนานถามเสร็จก็เตรียมตัวจะถูกฮั่วเยี่ยนฉือกวาดสายตาที่เย็นชาใส่สุดท้ายฮั่วเยี่ยนฉือกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย ยังคงทำหน้าดำทะมึนและไม่พูดจาเหมือนเดิมดูออกว่า เขาได้รับการโจมตีอย่างรุนแรงลู่เฉินหนานอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “พี่ฉือ ครั้งนี้พี่ไม่ส่งป๋ายอีอีเข้าคุก พี่สะใภ้จะต้องเจ็บปวดด้วย
แม้จะเป็นการแทรกแซงของคุณท่านฮั่วกับคุณท่านป๋าย ด้วยความสามารถของพี่ฉือ ก็ไม่ถึงกับเป็นฝ่ายถูกกระทำจนกลายเป็นแบบนี้จึงจะถูกเมื่อได้ยิน ฮั่วเยี่ยนฉือก็ไม่ตั้งใจที่จะบอก“ครั้งก่อนพี่บอกว่าสงสัยจะมีคนอื่นอยู่เบื้องหลังป๋ายอีอี พี่มีเบาะแสแล้วใช่ไหม?”ลู่เฉินหนานเดาขึ้นมาเอง “พี่ค้นพบอะไรเหรอ หรือจะต้
เฉียวสือเนี่ยนพยักหน้า “คุณป้ามีอะไรคะ”คุณนายฮั่วเอ่ย “สถานการณ์ของอวี่ซานเธอก็น่าจะได้ยินแล้ว ตอนนี้ฉันจำเป็นต้องตามหากลิ่นที่เธอชอบ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ของเธอให้สงบลง”“ฉันเคยได้ยินคุณย่าฮั่วบอกว่า เธอปรุงน้ำหอมได้เก่งมาก ดังนั้นเลยอยากจะถามเธอ ว่าจะสามารถช่วยปรุงน้ำหอมแบบนี้ออกมาให้อวี่ซานได้ไหม?
ไม่มีใครคาดคิดเลยว่าหมอเวินจะตอบตกลงถึงอย่างไรคนทั่วไปถ้าเจอกับโอกาสทางสังคมที่ไม่ใช่ของตัวเองอย่างนี้ ต่างก็จะปฏิเสธกันทั้งนั้นแต่จะเรียกก็เรียกแล้ว และอีกฝ่ายยังเห็นด้วยอีก จึงไม่มีเหตุผลต้องเปลี่ยนคำพูดอีกดังนั้นทั้งกลุ่มถึงได้มาที่ร้านอาหารริมทางแห่งนี้ทุกคนล้วนดื่มเหล้าและเล่มเกมส์กันเป็นกล
หลังจากที่ทุกคนตกใจ ต่างก็มาช่วยดึงเวินจิ๋งหลี่ออกไป“เถียนเถียน เมียจ๋า กลับบ้านกับฉัน...”เวินจิ๋งหลี่จับแขนของหมอผู้ชายที่อยู่ด้านข้างไว้ และเอ่ยอย่างตาปรือ “เธออย่าเมินฉันเลยนะ...”พอเขาเคลื่อนไหวแบบนี้ออกไป ทุกคนต่างก็รู้ว่าหมอเวินดื่มจนแยกใครไม่ออกแล้ว“ผู้อำนายการสนิทกับเขา ติดต่อผู้อำนายการข
ไม่นาน ฟู่เถียนเถียนก็เดินมาตรงหน้าของเวินจิ๋งหลี่เขาถูกหมอผู้ชายคนหนึ่งพยุงไว้ ดวงตาที่อยู่หลังแว่นกรอบเงินเผยให้เห็นว่าตาปรือเล็กน้อยโครงหน้าที่เหนือกว่า และมุมโค้งอย่างชัดเจนของหมอเวิน แม้จะเมาแล้ว รอบกายก็ยังคงปรากฏรังสีความเย็นชาและระยะห่างที่ยากจะเข้าใกล้ออกมาทันใดนั้นฟู่เถียนเถียนก็นึกถึงค
เมื่อฟู่เถียนเถียนเงยหน้าขึ้น ก็เหลือบไปเห็นฮั่วเยี่ยนฉือเฉียวสือเนี่ยนก็ย่อมเห็นด้วยเช่นกันฮั่วเยี่ยนฉือสวมชุดสูทสีดำที่ทำสั่งตัด ด้านในสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มที่สวมใส่สบาย ๆ แม้จะเป็นการแต่งกายตามปกติ แต่ก็เหมือนคนที่เดินออกมาจากโปสเตอร์ภาพยนตร์ ดูหล่อและมีสไตล์เขาน่าจะได้ยินคำพูดของฟู่เถีย