เธอยังคงสดใสเหมือนเดิม เธอเปี่ยมด้วยความมีชีวิตชีวา ดวงตาก็ประกายแสงระยิบระยับเฉกเช่นเดียวกับในร้านกาแฟวันนั้นที่พวกเขาได้เจอกันครั้งแรกตอนแรกเวินจิ๋งหลี่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับการหย่าครั้งนี้เลย เขาถึงขั้นไม่เคยปล่อยให้เรื่องนี้กระทบกับงานเลยแม้ครึ่งชั่วขณะไม่ว่าจะเป็นการตื่นนอน พักผ่อน เข้างานและ
ฟู่เถียนเถียนเงยหน้าขึ้นมองเขา “หมอเวินยังมีธุระอะไรอีกเหรอคะ?”ท่าทีของฟู่เถียนเถียนเฉยชาเป็นอย่างมาก ราวกับกำลังมองคนแปลกหน้า ในดวงตาไม่มีความตื่นเต้นดีใจและความเปล่งประกายเหมือนเวลามองเขาในเมื่อก่อนแม้แต่น้อยในอกเวินจิ๋งหลี่รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา “สองสามวันนี้ฉันลาพักเพราะมือบาดเจ็บ ถ้ามีเวลาว่างไป
ฟู่เถียนเถียนสรุป “มนุษย์ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่แสวงหาสิ่งที่เป็นประโยชน์ และหลีกเลี่ยงอันตราย ในเมื่อออกมาจากบ่อโคลนได้แล้ว ก็จะไม่ตกลงไปในบ่อโคลนอีก ฉันไม่อยากใช้ชีวิตที่รู้สึกเหมือนกับจะหายใจไม่ออกอีกแล้ว”ก่อนหน้านี้เฉียวสือเนี่ยนกังวลมาตลอดว่าฟู่เถียนเถียนจะแสร้งทำเหมือนว่าไม่เป็นไรแค่ภายนอก แต่
เฉียวสือเนี่ยนขมวดคิ้วแน่น และกำลังคิดจะเอ่ยปากฮั่วเยี่ยนฉือกลับพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ตอนที่ฉันอายุสิบขวบ เคยถูกคนรับใช้ที่มีความแค้นวางยาก่อนจะผลักตกน้ำ แต่ได้ป๋ายอีอีเข้ามาช่วยไว้”“ฉันรู้ ถึงยังไงก็ตามตอแยคุณมาหลายปี เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เคยได้ยินเรื่องพวกนี้ผ่านหู”เฉียวสือเนี่ยนพูด “ก็อย่างที่ฉั
เธอปฏิเสธ “ช่างเถอะ ฉันก็ไม่ได้อยากฟังขนาดนั้นหรอก”“เฉียวสือเนี่ยน ครั้งนี้เกรงว่ามีแต่ต้องไปเท่านั้นแล้ว”โม่ซิวหย่วนพูด “ซ่งม่านน่าจะบอกเธอแล้ว ตอนนี้พ่อฉันไม่เชื่อว่าฉันมีคนที่ชอบ แถมยังส่งพี่ฉันให้มาเจอเธอด้วย”“ถ้าฉันไม่ไปล่ะ?”“ผู้ชายตระกูลโม่ล้วนมีจุดอ่อนเป็นความหัวรั้น” โม่ซิวหย่วนพูดทีเล่น
โม่ซิวหย่วนกลับไปนั่งพาดขาอีกครั้ง “มีความเป็นไปได้สูงที่จะรู้”“แต่จะรู้หรือไม่รู้ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่เธอตาบอดเอง เธอขาดทุนในฐานะนักลงทุน ก็ถือว่าผิดพลาดครั้งใหญ่เอง!”“...” เฉียวสือเนี่ยน“เธอให้คนแซ่หยวนคนนั้นเข้าไปในบริษัทตระกูลป๋าย สองวันมานี้เขายังได้คำสั่งซื้อครั้งใหญ่ด้วย เป็นความคิดของเธอเ
เมื่อเฉียวสือเนี่ยนและซ่งม่านกลับมาที่ห้องทำงานหลังไปพบลูกค้า โม่ซิวหย่วนก็มารอเธออยู่ก่อนแล้ว“ต้องกินข้าวมื้อนี้จริงเหรอ?” เฉียวสือเนี่ยนถามโม่ซิวหย่วน “ต้องกิน”“...”ทั้งสองคนนั่งรถไปที่ร้านอาหารจีนร้านหนึ่งที่มีประวัติมาอย่างยาวนานของเมืองไห่เฉิง ซึ่งต้องจองล่วงหน้า และหากไม่ใช่สมาชิกก็เข้าไม่
เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้เลือกกินอาหารที่พวกเขาคีบให้ และคีบอาหารจานผักด้วยตัวเอง “ไม่รบกวนพวกคุณดีกว่า ฉันอยากกินอะไรก็จะคีบเอง”โม่ซิวหย่วนไม่พอใจอยู่บ้าง “เฉียวสือเนี่ยน นี่เป็นครั้งแรกที่คุณชายอย่างฉันเอาใจใส่ผู้หญิงขนาดนี้ เธอจะไม่ให้แม้แต่โอกาสกันเลยเหรอ?”เฉียวสือเนี่ยนโกรธจนถลึงตาใส่เขาโม่ซิวหย่