“แล้วคุณหมอเวินว่ายังไง?”ฟู่เถียนเถียนไม่แสดงสีหน้าอะไรทั้งสิ้น “เขาบอกว่าเรื่องมันผ่านไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดขึ้นมาอีก”“ไม่จำเป็นอะไรกัน เขาไม่อยากพูดต่างหาก!”เฉียวสือเนี่ยนโมโห “งั้นแล้วทำไมมือเธอถึงโดนลวกแบบนี้ เธอก็ทำกับข้าวออกบ่อย จะไปเกิดอุบัติเหตุแบบนี้ได้ยังไง?”“ฉันโดนลวกที่บ้านแม่สามีต่
เรื่องที่เธอกังวลยังคงเกิดขึ้น!ฟู่เถียนเถียนคืนโทรศัพท์ให้เฉียวสือเนี่ยน “ฉันขอคุณกับหมอเวินก่อน”“ยังมีอะไรต้องคุยกันอีก” เฉียวสือเนี่ยนเอ่ย “เถียนเถียน ผู้ชายมันไม่สนใจคนหรือของที่ได้มาง่าย ๆ เหมือนปอกกล้วยเข้าปากหรอก ถ้าเธอให้อภัยเขาง่าย ๆ แบบนี้ ต่อไปเขาก็จะยิ่งไม่เห็นเธออยู่ในสายตาเข้าไปใหญ่!”
โจวเทียนเฉิงรู้ว่าหลายวันมานี้ฮั่วเยี่ยนฉืออารมณ์ไม่ดีเท่าไร แต่ก็ยังถือว่าพอจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อยู่เพราะไม่ได้พาลเอาความโกรธมาลงกับผู้ใช้แรงงานที่น่าสงสารอย่างพวกเขาฮั่วเยี่ยนฉือที่เดิมทีพอร่วมทานมื้อกลางวันส่วนตัวเรียบร้อยแล้วจะต้องไปประชุมอีก แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้เกิดเปลี่ยนตารางงานไปตรวจด
หงจื้อ แกรีบพูดไปสิ ทำไมแกถึงได้ไปติดต่อกับยายคนแซ่เฉียวอะไรนั่น?” ฟ่านซู่ฉินเอ่ยเร่งหยวนหงจื้อโยนเอกสารไร้สาระในมือทิ้งไป “เฉียวสือเนี่ยนเป็นพี่สาวของเฉียวเล่อเยียน ถ้าผมจะติดต่อกับเฉียวสือเนี่ยนบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อจะได้จีบเฉียวเล่อเยียนติดได้อย่างราบรื่นแล้วทำไม มีอะไรผิดหรือไง?”ป๋ายอีอีหัวเร
“หยวนหงจื้อ อย่าลืมว่าใครเป็นคนที่ทำให้นายกับแม่นายมีชีวิตอย่างทุกวันนี้!”ป๋ายอีอีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ถ้าไม่ได้ฉัน คราวก่อนที่นายไม่มีเรื่องชกต่อกับคนอื่นจนเขาสะบักสะบอม ไหนเลยจะจัดการได้ง่าย ๆ แบบนั้น ไม่งั้นนะ นายได้เข้าไปอยู่ในซังเตตั้งนานแล้ว!”ฟ่านซู่ฉินได้ยินแบบนั้นแล้วก็ร้อนรนขึ้นมาท
“เนี่ยนเนี่ยน หนูจะอยู่แต่ในโรงแรมไม่ได้นะ ไปลองเลือกคอนโดแถว ๆ บริษัทหนูดู ตาจะซื้อให้” เฉียวตงไห่เอ่ยเฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธ “คุณตา ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูหาเงินเองได้แล้ว หนูจะซื้อเองค่ะ”“เนี่ยนเนี่ยนโตแล้วจริง ๆ สินะ หาเงินซื้อคอนโดด้วยตัวเองได้แล้ว!” เฉียวตงไห่สัพยอก “เมื่อก่อนใครนะที่บอกว่า ไม่ต้องซ
ได้ยินแบบนั้นแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย คุณพ่อฮั่วนับว่ามีไมตรีต่อคู่พ่อลูกป๋ายอีอีจริง ๆ“สุขภาพของพ่อคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”เฉียวสือเนี่ยนนึกถึงเรื่องที่พ่อของโม่ซิวหย่วนไม่สบายก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้ทันทีที่พูดเรื่องนี้ สีหน้าของโม่ซิวหย่วนก็หงุดหงิดทันที “หมอบอกอาการผิดปกติตามร่างกายมาแ
เฉียวสือเนี่ยน “ก็กลัวนะ กลัวจะตายอยู่แล้ว”“ปอด——”โม่ซิวหย่วนยังไม่ทันพูดจบ รถของลู่เฉินหนานก็ขับเลยรถของพวกเขาไปแล้วขณะที่รถแล่นผ่านพวกเขา เฉียวสือเนี่ยนก็หันไปมองตามสัญชาตญาณ ลู่เฉินหนานยิ้มแหย ๆ ให้เธออย่างระมัดระวัง ใบหน้าด้านข้างของฮั่วเยี่ยนฉือก็ยังคงเย็นชาไม่เปลี่ยน แม้กระทั่งหางตาก็ยังไม่