น้ำเสียงของฮั่วเยี่ยนฉือเรียบนิ่งและแข็งกร้าว ทำให้คนที่ฟังรู้สึกหวาดกลัวในใจป๋ายอีอีข่มความหวาดกลัวที่แผ่ซ่านบนหลังของเธอเอาไว้ เธอพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ“เยี่ยนฉือ คุณอาจไม่เชื่อคำพูดของฉัน แต่เพราะฉันคิดถึงคุณฉันถึงได้พูดแบบนี้”ป๋ายอีอีเงยหน้าขึ้นมามองฮั่วเยี่ยนฉือ ก่อนจะพูดอย่างเสียใจ “ฉันคิดว่า
เฉียวสือเนี่ยนโยนเอกสารที่ฮั่วเยี่ยนฉือสืบมาไปให้ซ่งชิงชวน “พวกคุณมาดูสิ”ซ่งชิงชวนเปิดแฟ้มเอกสาร ซ่งม่านเองก็ยื่นหน้าเข้ามาดูด้วยเช่นกันเมื่อเห็นรูปภาพที่เธออยู่กับผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่ง และหลักฐานการโอนเงินของแม่บ้านที่คอยดูแลเรื่องชีวิตประจำวันของเธอไปให้บัญชีของใครบางคน ทำให้ซ่งม่านรู้สึกงุนงงเ
“ที่คลับเฮ้าส์ในคืนนั้น แววตาที่เขามองฉันมีความตื่นตระหนก ราวกับรู้จักฉันมานานแล้ว อีกอย่างเขาโผล่มาวันที่ฉันเกิดเรื่องพอดี มันบังเอิญขนาดนั้นเชียวหรือ”“และยังมีตาแก่นั้นอีก ได้ยินโม่ซิวหย่วนเล่าว่าเขาอาจหนีออกนอกประเทศไปแล้ว ใครกันจะสามารถหลบหนีจากสายตาของโม่ซิวหย่วนและฮั่วเยี่ยนฉือไปได้?”ฟู่เถีย
สิ่งที่ฟู่เถียนเถียนกังวลก็มีเหตุผลอยู่บ้างตั้งแต่ที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดว่า “จะไม่ให้เธอสมปรารถนา” เขาก็คัดค้านเรื่อการหย่าหัวชนฝามาโดยตลอดต่อให้เธอจะท้อง “ลูกของโม่ซิวหย่วน” ต่อให้เธอจะยั่วโมโหเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ถึงขั้นเคยบังคับให้เธอเอาเด็กออกและกลับไปยังวิลล่าหลงเถิงตอ
เสียงของฮั่วเยี่ยนฉือดังขนาดนั้น และเขาก็ตั้งใจพูดให้เธอได้ยิน แน่นอนว่าเฉียวสือเนี่ยนได้ยินชัดเจนทุกคำ“เป็นเหมือนที่ฉันกังวลก่อนหน้านี้จริง ๆ ด้วย ฮั่วเยี่ยนฉือเดาออกอย่างรวดเร็วว่าเป็นฝีมือของเธอ อีกอย่างท่าทีของเขาก็ดูไม่ยอมด้วย”ฟู่เถียนเถียน “ถ้าเขาเข้ามาจัดการ กระแสจะต้องตกอย่างรวดเร็วแน่ ๆ ”
ฟู่เถียนเถียนรีบกดหมายเลขเฉียวสือเนี่ยนอย่างรวดเร็ว“ฮั่วเยี่ยนฉือขึ้นไปหาเธออีกแล้ว ฉันอยากห้ามก็ห้ามไม่อยู่!”ฟู่เถียนเถียนรู้สึกพะว้าพะวงในใจ “เฉียวสือเนี่ยน สีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือแย่มาก เธออย่าดื้อรั้นนักเลย และอย่าไปเป็นปฏิปักษ์ต่อเขาด้วย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”พอวางสายโทรศัพท์แล้ว ฟู่เถียนเถียนก็ไ
เฉียวสือเนี่ยนกัดกรามแน่น “ฮั่วเยี่ยนฉือ คุณคิดจะกักขังหน่วงเหนี่ยวฉันเหรอ?”ได้ยินดังนั้น ฮั่วเยี่ยนฉือก็เอ่ยด้วยเสียงเย็นชาจากในลำคอ “ถ้าเธอจะคิดแบบนั้นก็ได้”“แบบนี้มันผิดกฎหมายนะ!”“ฉันให้ภรรยาตัวเองพักฟื้นที่บ้าน มันผิดกฎหมายตรงไหน?”“คุณ! สารเลว!” เฉียวสือเนี่ยนกัดฟันเค้นคำเหล่านี้“เฉียวสือเน
เฉียวสือเนี่ยนอดกลั้นไม่ไหวแล้วจริง ๆ เธอโยนโทรศัพท์ไปทางฮั่วเยี่ยนฉือ “ฉันจะโทรหาใครก็เรื่องของฉัน เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมานะ!”โทรศัพท์กระแทกร่างของฮั่วเยี่ยนฉือ และร่วงลงบนพื้นฮั่วเยี่ยนฉือเหลือบมองโทรศัพท์ ก่อนก้มลงเก็บมาถือไว้ในมือ ใบหน้าหล่อเหลาของเขามองเฉียวสือเนี่ยนด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้ “อยาก