คาดไม่ถึงว่าคนที่ปรากฏตัวจะเป็นซ่งม่าน!เฉียวสือเนี่ยนคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าซ่งม่านจะมาที่โรงแรมนึกถึงเรื่องที่ซ่งม่านถูกโม่ซิวหย่วนและเธอทำให้โกรธแทบตาย เมื่อสองวันก่อนที่ลานจอดรถของสนามบิน บางทีซ่งม่านอาจจะยังคับแค้นใจจึงอยากมาสร้างปัญหาให้เธอ?“คุณเฉียวช่วยเปิดประตูหน่อย ฉันมีเรื่องต้องถามคุณ”บางทีอาจเป็นเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอ ซ่งม่านจึงพูดผ่านตาแมวด้วยความจริงจังเป็นอย่างมากสุดท้ายเฉียวสือเนี่ยนก็เปิดประตูที่นี่คือโรงแรมดังนั้นจึงรับประกันด้านความปลอดภัยได้หากซ่งม่านมาหาเรื่องจริงๆ ครั้งแรกอาจหนีได้แต่ครั้งที่สิบห้าย่อมหนีไม่พ้น[footnoteRef:1] ยิ่งไปกว่านั้นพวกเธอก็ร่วมมือกันแล้ว [1: หมายถึง หนีได้เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งแต่สุดท้ายย่อมหนีไม่พ้น] ประตูห้องถูกเปิดออก ก่อนซ่งม่านจะเข้าไปในห้องเฉียวสือเนี่ยนใจดีหยิบขวดน้ำส่งให้เธอ“ฉันไม่ดื่ม!” ซ่งม่านปฏิเสธหน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลง ดวงตาแดงก่ำราวกับกำลังเผชิญกับเรื่องสิ้นหวังบางอย่าง ท่าทีเหมือนทั้งกำลังอิจฉาทั้งกำลังโกรธ“คุณซ่ง เกิดอะไรขึ้นกับคุณ มีใครรังแกคุณเหรอคะ?” เฉียวสือเนี่ยนถามอย่างไม่เข้าใจซ่งม่านได้ยินก็ยิ่งมีโ
เฉียวสือเนี่ยนยังคิดจะโน้มน้าวเธอ “คู่หมั้นไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น ไม่ใช่ว่าคุณควรรีบตีตัวออกห่าง และอยู่ให้ไกลจากผู้ชายแบบนี้เหรอ?”“ถึงคุณไม่อยากปล่อยมือ แต่คุณก็ควรจะให้โม่ซิวหย่วนมาให้คำอธิบายกับคุณ ไม่ใช่มาแก้ปัญหาด้วยตัวเองแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?”เมื่อซ่งม่านได้ยินคำพูดนี้ ความน้อยเนื้อต่ำใจและความโกรธแค้นก็ยิ่งรุนแรงขึ้น “ถ้าฉันไม่มาจัดการด้วยตัวเอง แล้วพี่ซิวหย่วนจะกล้าแตะต้องเธอได้ยังไงล่ะ!”“เฉียวสือเนี่ยน เธอคงรู้ว่าต้องไปจัดการเรื่องลูกยังไง ถ้าต้องการเงินเท่าไรก็บอกฉันได้! ไม่อย่างนั้นถ้าพลาดโอกาสนี้ไป ครั้งหน้าฉันจะไม่พูดด้วยดี ๆ แบบนี้แน่!”เฉียวสือเนี่ยนรู้ว่าซ่งม่านคงไม่ถูกโน้มน้าวง่าย ๆ ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของตัวเองการตอบสนองของซ่งม่านพิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งว่า ใครที่เป็นฝ่ายหวั่นไหวก่อนในความสัมพันธ์ ย่อมเป็นฝ่ายดูต่ำต้อยเธอรู้สึกเห็นใจซ่งม่านก็เรื่องหนึ่ง แต่ก็ไม่อาจปล่อยให้ซ่งม่านมารังแกกันได้ใบหน้าเล็กของเฉียวสือเนี่ยนเย็นชาขึ้น “คุณซ่ง ถ้าวันนี้คุณจะมาเพื่อข่มขู่ฉัน ก็ต้องขอโทษด้วยที่คุณคงต้องผิดหวังแล้ว เรื่องของฉัน ฉันจัดการเองได้ จะเก็บเด็กไว้ไหมก็เป็นเรื่อ
ได้ยินแบบนั้น เฉียวสือเนี่ยนก็หยุดต่อปากต่อคำกับโม่ซิวหย่วน“ฉันไม่คิดจะบอกเรื่องที่ท้องให้ฮั่วเยี่ยนฉือรู้ เด็กคนนี้ฉันก็ไม่ได้คิดจะเก็บไว้เหมือนกัน แต่การผ่าตัดต้องใช้เวลาสักระยะ หากฮั่วเยี่ยนฉือรู้เรื่องนี้เข้า ฉันหวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม”ถ้าฮั่วเยี่ยนฉือรู้เรื่องเด็กเข้า ไม่ว่
ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วเยี่ยนฉือเผยความไม่พอใจออกมาบางส่วน “ของอะไร ไม่ต้องเอาไปให้วันนี้ก็ได้นี่?”โจวเทียนเฉิงพูด “ดูจากบรรจุภัณฑ์แล้วน่าจะเป็นอุปกรณ์ล้างหน้าหรืออุปกรณ์เสริมความงาม ผู้หญิงต่างก็รักสวยรักงาม ในเมื่อซื้อมาแล้วก็น่าจะรีบใช้เลย เอาไปให้วันนี้เลยน่าจะดีกว่าครับ”ฮั่วเยี่ยนฉือกล่าวอย่างเ
เฉียวสือเนี่ยนสาวเท้าเดินไปเบื้องหน้าฮั่วเยี่ยนฉืออย่างรวดเร็ว และดึงกระดาษออกมาจากมือของเขา“ทำไมคุณถึงมาดูของฉันตามใจชอบแบบนี้! คุณมีสิทธิ์อะไร!”เมื่อเผชิญหน้ากับเฉียวสือเนี่ยนที่มีท่าทีเกรี้ยวกราดและความระแวดระวัง ทำให้ในดวงตาของฮั่วเยี่ยนฉือเต็มไปด้วยความสับสน “ก็แค่ใบปลิวโฆษณาทำไมจะดูไม่ได้?”
เฉียวสือเนี่ยนปฏิเสธกลับไปตรง ๆเธอต่างหากที่ควรจะอารมณ์ไม่ดี ยังไม่ได้เซ็นชื่อในหนังสือสัญญาหย่าก็แล้วไปเถอะ ทว่าห้องที่โครงการจวินหลินหัวฝู่ก็หลุดลอยไปด้วยยิ่งไปกว่านั้นในท้องยังมีระเบิดเวลาที่ต้องจัดการอีกในวันจันทร์เฉียวสือเนี่ยนได้ผ่านขั้นตอนการเข้ารับตำแหน่งที่หย่วนเจิง กรุ๊ปแล้วโม่ซิวหย่วน
ซ่งชิงชวนกล่าวปฏิเสธ “ไม่ดีกว่า ฉันยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการอยู่”โม่ซิวหย่วนพูดอย่างไม่ยี่หระ “ถ้าอย่างนั้นไว้ค่อยนัดกันคราวหน้าก็ได้”ซ่งชิงชวนมองไปทางเฉียวสือเนี่ยน ก่อนจะถามโม่ซิวหย่วน “อาหย่วน ม่านม่านเล่าให้ฉันฟังหลายครั้งว่านายตกหลุมรักผู้หญิงคนอื่น เป็นคุณเฉียวคนนี้เหรอ?”เห็นได้ชัดว่าซ่งชิ
“ประธานฮั่ว คุณพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ” คำพูดของโม่ซิวหย่วนแฝงความยั่วยุ “วันนี้แผนกของพวกเรามาสังสรรค์กัน ผู้จัดการเฉียวในฐานะพนักงานคนหนึ่งของหย่วนเจิง จะเป็นคนแปลกหน้าได้ยังไง?”“แต่ถ้าประธานฮั่วเป็นห่วงภรรยาจะมาร่วมสังสรรค์กับพวกเราก็ได้ ถ้าต้องดื่มตามมารยาท คุณก็ดื่มแทนเธอเป็นยังไงล่ะ?”โม่ซิวหย่วน
เท่าที่เฉียวสือเนี่ยนจำความได้ แม่เป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและใช้ความรู้สึกร่วมกับเหตุผล ต่อให้ในตอนนั้นแม่จะโกรธมากแค่ไหน หลังจากนั้นก็ต้องไปถามหลีพัวถิงให้ชัดเจนดังนั้น เรื่องนี้สาเหตุหลักไม่ได้มาจากการที่แม่ขอเลิกแน่ ๆอีกอย่างการที่แม่หา “คนรักเก่า” มาเป็นข้ออ้างเพื่อขอเลิก ต้องเป็นเพราะมีเหตุผลส
ผลตรวจดีเอ็นเอไม่พลิกผัน หลีซูเหยียนกับหลีพัวไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดตั้งแต่นั้นมา หลีพัวถิงก็เก็บซ่อนเรื่องนี้ไว้ในเบื้องลึกของหัวใจ ป่าวประกาศกับคนภายนอกว่าหลีซูเหยียนคือลูกสาวของเขา และเลี้ยงดูเสมือนเป็นลูกแท้ ๆ “ในเมื่อคุณเชื่อว่าแม่ฉันโกหก เด็กก็ไม่ใช่ลูกของคุณ แล้วทำไมคุณยังต้องเลี้
หลีพัวถิงพยักหน้าเล็กน้อยและจมอยู่ในความทรงจำต่อไปหนุ่มสาวมากความสามารถที่อายุน้อย แถมอยู่ต่างบ้านต่างเมืองอีก หัวใจทั้งสองดวงจึงใกล้ชิดกันอย่างรวดเร็วหลังรู้จักกันได้ไม่นาน ในวันที่แสงแดดเจิดจ้าเช่นเดียวกัน หลีพัวถิงสารภาพรักกับเมิ่งจินเหยียนท่ามกลางทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม และทั้งสองก็กลายเป็นคู่รักอ
แม้หลีซูเหยียนจะพูดอย่างจริงใจ แต่หลีพัวถิงก็ยังคงปฏิเสธ “ซูเหยียน ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว และทำตามที่พ่อบอก ลูกไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศซะ”เดิมทีหลีซูเหยียนคิดว่าตัวเองมั่นใจต่อข้อเสนอนี้มาก ถึงอย่างไรทางด้านคุณลุงก็พร้อมจะลงมือ แถมครั้งนี้ยังเกิดเหตุการณ์เลวร้ายถึงขั้นลักพาตัวอีก เธอยินยอมกลายเป็นเป้
พอเฉียวสือเนี่ยนได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งสับสนมึนงงเข้าไปใหญ่ สิ่งที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดมามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ?ไม่เคยมีคุณแม่แท้ ๆ ของหลีซูเหยียนอยู่ทั้งนั้น หลีซูเหยียนเข้าใจผิดไปเองว่ามารดาที่ให้กำเนิดตัวเองมีความรักลึกซึ้งกับหลีพัวถิง?คนที่หลีพัวถิงรักมาตลอดชั่วชีวิตมีเพียงคุณแม่ของเฉียวสือเนี
หลีซูเหยียนกับตระกูลรองของตระกูลหลีนั้นถือว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามกันในเรื่องของผลประโยชน์ พวกเขาจะไปร่วมมือกันได้อย่างไร?บางทีฮั่วเยี่ยนฉือก็อาจจะคิดถึงจุดนี้เหมือนกันเลยไม่ได้พูดอะไรแต่พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวสือเนี่ยนก็ฉุกคิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดรูปถ่ายของคุณแม่กับคุณผู้หญิง
พูดจบ หนิงเสี่ยวเยว่ก็ตัดสายวิดีโอคอลเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกว่าหนิงเสี่ยวเยว่ดูแปลก ๆ อยู่บ้าง แต่พอคิด ๆ ดูแล้ว น่าจะเป็นเพราะหล่อนใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศมานาน เลยค่อนข้างเปิดเผยความรู้สึกไปบ้างสินะเวลาล่วงเลยไปอีกสองวันวิดีโอและรูปภาพเกี่ยวกับเฉียวสือเนี่ยนและซ่งชิงชวนทั้งหลายบนอินเทอร์เน็ตนั้นค้
เฉียวสือเนี่ยนยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้รบกวน ทั้งยังถามหนิงเสี่ยวเยว่ว่าโทรมาหาเธอมีธุระอะไรหรือเปล่าหนิงเสี่ยวเยว่ชี้แจงแถลงไขให้ฟังอย่างเก้อเขินเล็กน้อยว่า วันนี้เธอไปช็อปปิ้งที่ร้านน้ำหอมของ M•Q แล้วชอบน้ำหอมรุ่นลิมิเต็ดนั่นมาก แต่ก็ได้รับแจ้งว่าสินค้าหมดเสียแล้ว“ฉันได้ยินว่าคุณเป็นคำปรุงน้ำหอมรุ่นน
ซ่งชิงชวนแกะมือมารดาออกด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วหมุนตัวจากไป คล้อยหลังเขา หลีซูเหยียนก็กอบกุมลำคอที่เจ็บระบมของตนเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางกล่าว “ป้าเซิ่ง เมื่อกี้นี้ป้าเซิ่งไม่เห็นสายตาของประธานซ่งเหรอคะ? เขาคิดจะบีบคอหนูให้ตายจริง ๆ นะคะ เขาน่ะเกลียดที่หนูลงมือกับเฉียวสือเนี่ยนชัด ๆ !”เซิ่งจวงฮุ่ยหั