จนกระทั่งฮั่วเยี่ยนฉือถามเขาว่า “ถ้าคุณถูกขวดเหล้าฟาดหัวสักครั้งจะเป็นยังไง?”เขาตอบกลับไปอย่างงุนงง “ก็คงจะ...เจ็บ?”“งั้นคนมารับแรงกระแทกจากขวดเหล้าแทนคุณก็คงจะเจ็บใช่ไหม?” ฮั่วเยี่ยนฉือมีสายตาไม่เป็นมิตรเขางุนงงเป็นอย่างมาก ก่อนจะรวบรวมความกล้าถามกลับไป “ใครมาขวางขวดเหล้าให้คุณเหรอครับ?”ฮั่วเยี
“ทำไมไม่มองทาง?” ฮั่วเยี่ยนฉือไม่พอใจเมื่อครู่เธอเกือบจะโดนรถชนแล้วเฉียวสือเนี่ยนตกใจและกลับมามีสติอีกครั้งเธอทำอะไรงั้นเหรอ ทำไมจู่ ๆ ฮั่วเยี่ยนฉือถึงโกรธขนาดนี้แถมยังพูดจาเป็นห่วงเป็นใยแบบนั้นดูแล้วเธอคงจะถูกฟู่เถียนเถียนล้างสมองมาแน่ ๆ ที่คิดว่าฮั่วเยี่ยนฉือทำดีต่อเธอ เพราะไม่อยากหย่า จนทำให
เดิมทีอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาได้ ฮั่วเยี่ยนฉือเม้มริมฝีปากแน่นและไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาหยิบกุญแจรถและเสื้อคลุมออกจากห้องไปเฉียวสือเนี่ยนขี้เกียจเดาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เรื่องงานเธอก็ช่วยจัดการไม่ได้ เรื่องส่วนตัวเธอก็ไม่อยากยุ่งหลังจากที่เป่าผมแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็ขึ้นมา
ป๋ายซื่ออวี้ยังไม่ทันจะพูดจบ จู่ ๆ เขาก็เห็นว่าฮั่วเยี่ยนฉือกำลังคุยโทรศัพท์และเดินออกมาจากทางออกฉุกเฉินเขารีบพูดขึ้นทันที “เยี่ยนฉือ อีอีถูกทำร้ายขนาดนี้ คุณต้องทวงความยุติธรรมให้เธอ!”ฮั่วเยี่ยนฮือเหลือบมองเฉียวสือเนี่ยนเฉียวสือเนี่ยนเองก็มองหน้าเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ด้วยเช่นกันเมื่อได้ยินจากปา
“พ่อ ไม่ต้องพูดแล้วค่ะ” ป๋ายอีอีเสียงแหบพร่า “ตอนนี้หนูไม่เป็นอะไรแล้วไม่ใช่เหรอ?”“เพราะลูกยังโชคดีไงล่ะ! พ่อก็ยังบอกเลยว่าถ้าช่วยไม่ทันลูกคงไม่มีลมหายใจแล้ว!”ป๋ายฉื่อหยูยิ่งพูดยิ่งใจหาย เขาเดินเข้าไปเอาเรื่องเฉียวสือเนี่ยนอีกครั้ง “เธอมีอะไรไม่พอใจก็มาลงกับฉัน อย่าทำร้ายลูกสาวฉันอีก!”“พ่ออย่าทำแ
เฉียวสือเนี่ยนได้แต่ยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา“ควรเมินเขาไปซะ เมียตัวเองได้รับบาดเจ็บแท้ ๆ แต่ไม่อยู่เป็นเพื่อน กลับไปอยู่กับคนอื่น!”คุณหมอทายาให้เฉียวสือเนี่ยน ก่อนจะใช้ผ้ากอซพันมือเธอเอาไว้“ระวังอย่าให้โดนน้ำนะคะ และทายาอย่างสม่ำเสมอ ไม่อย่างนั้นจะเป็นแผลเป็นที่ไม่สวย”“ขอบคุณค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”ใ
นอกจากนี้ยังช่วยให้เธอไม่ต้องฝืนใจอยู่กับฮั่วเยี่ยนฉือ ต่างฝ่ายต่างเกลียดขี้หน้ากันอีกลุงอู๋เถียงเธอไม่ได้ “งั้นก็ได้ ลุงจะไปบอกคุณท่านเฉียวให้ก็แล้วกัน”เมื่อวางสายแล้ว ฟู่เถียนเถียนก็โทรศัพท์มาหาเธอเฉียวสือเนี่ยนกดรับสาย ก่อนจะเล่าเรื่องซึ่งราวกับละครเรื่องหนึ่งให้ฟู่เถียนเถียนฟังด้วยน้ำเสียงเรี
กลับมา?พูดเหมือนกับวิลล่าหลงเถิงเป็นบ้านของเธอจริง ๆ อย่างนั้นแหละเมื่อได้ยินคำถามไร้สาระของฮั่วเยี่ยนฉือแล้ว เฉียวสือเนี่ยนก็ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไปป้าหวังซึ่งรีบร้อนออกมาจากห้องครัว เรียกเธอเอาไว้ก่อน “คุณผู้หญิงจะไปไหนคะ ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าเลย!”“ฉันรีบค่ะ ไม่ทานแล้ว”พูดจบ