เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0046
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-20 01:30:57บทที่เกี่ยวข้อง
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0047
"เป็นของราคาแพงซะด้วย ไม่ได้หรอกนางหนู ลุงรับเงินค่าแรงมาแล้ว ไหนเจ้าจะซื้อทั้งเหล้า ทั้งอาหาร และขนมให้ลุงอีกตั้งเยอะแยะ เจ้าเก็บเอาไว้ให้นางเมิงกินเสียเถอะ นี้มันมากเกินไปสำหรับลุง..." ท่านลุงจางรู้สึกได้รับของมาเยอะแล้ว เขาจึงรู้สึกละอายใจไม่อยากรับของเอาไว้อีก "ส่วนของท่านแม่ข้าเก็บเอาไว้ให้นา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0048
"เจ้าคะ เจ้าคะ คิก...คิก..." หรงหรงแค่แกล้งพูดไปเพื่อฆ่าเวลา ไม่นึกเลยว่าท่านลุงจางจะคิดว่านี้เป็นเรื่องจริง ยามซวี(19.00-21.00)...... เกวียนได้ขับเคลื่อนมาจอดเทียบที่หน้าเรือนของนางเมิงอย่างช้าๆ เมื่อโม่เฉินเหลือบไปเห็นถึงความเคลื่อนไหว เขาจึงมองเห็นว่าเกวียนกำลังจอดเทียบอยู่ทางเข้าด้านหน้าเรือ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-20เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0049
"ท่านแม่ ว่าแต่เหตุใดลูกถึงไม่เห็นหน้าอาเฉินเลยละเจ้าคะ....? "อ้าว...เมื่อครู่แม่ยังเห็นเขาอยู่ตรงนี้อยู่เลย..." หญิงชราชี้นิ้วหันไปมอง เห็นเพียงความว่างเปล่า "ถ้าเช่นนั้น เดี๋ยวลูกออกไปดูเขาเองเจ้าคะ..." หรงหรงเตรียมตั้งท่าจะลุกออกไป "หรงเอ๋อร์.....? "ว่าอย่างไรเจ้าคะท่านแม่....? พอได้ยินเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0050
"ไม่มีนี้ เจ้ารีบกินข้าวต่อเถอะ.." โม่เฉินรีบกล่าวตัดบทสนทนา "ต้องมีแน่ๆ บอกมา....ข้าไปทำสิ่งใดผิดต่อท่าน ท่าทีของท่านเช่นนี้ ข้ามิชอบใจเลยสักนิด.." หรงหรงปัดมือที่เปรอะเปื้อนด้วยอาภรณ์ที่นางสวมาใส่ ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วหันไปจับแก้มทั้งสองข้างของโม่เฉิน ราวกับกำลังซักถามนักโทษ ด้วยน้ำเสียงที่แข็งก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0051
"อาเฉิน...ข้าจะช่วยท่านเปลี่ยนอาภรณ์ดีหรือไม่....? หรงหรงไม่รอช้า นางรีบเข็นรถเข็นเข้าไปในเพิงพักอีกหลัง ที่ได้ช่างไม้ฉู่เป็นคนปลูกสร้างเอาไว้พักชั่วคราว หรงหรงรีบอุ้มโม่เฉินไปวางลงที่เตียงนอนอย่างทะนุถนอม จากนั้นก็ช่วยเขาผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ออกอย่างชำนาญ และคล่องแคล่วว่องไว ตั้งแต่โม่เฉินบาดเจ็บ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0052
หญิงชราเห็นว่าบุตรสาวเหนื่อยจากการเดินทางเมื่อวานนี้ วันนี้นางจึงปล่อยให้บุตรสาวตื่นสายเป็นกรณีพิเศษ เมื่อถึงเวลางาน ช่างไม้ฉู่กับลูกมือทั้งสี่ก็ไม่รอช้า เมื่อวานพวกเขาได้รื้อเรือนออกจนแล้วเสร็จ และเริ่มขุดหลุมลงเสาเรือนเป็นที่เรียบร้อย วันนี้ทุกคนจึงเริ่มขึ้นโครงสร้างเรือน เพื่อทำตามแบบร่างที่หรง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0053
หรงหรงเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจังขึ้นมา มีเพียงโม่เฉินเท่านั้น ที่ทำให้หรงหรงกลับไปเป็นเด็กได้อีกครั้ง ตลอดชีวิตที่ผ่านมา หรงหรงจะต้องเข้มขรึมอยู่ตลอดเวลา เพราะด้วยตำแหน่งหน้าที่ที่ต้องแบกรับ กับภาระอันหนักอึ้ง นางจึงไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว หรงหรงหันกลับมาขยิบตาให้โม่เฉินเป็นครั้งคราว ก่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0054
ลูกธนูไม้ไผ่ในมือโม่เฉิน พุ่งปักไปที่หัวเข่าของหัวโจกอันธพาลผู้นั้นอย่างรวดเร็ว ตามไปด้วยก้อนหินอีกสี่ก้อน ล้วนถูกดีดไปตามจุดสำคัญต่างๆ อย่างหนักหน่วง ทำให้หัวโจกอันธพาลมีสภาพที่ยับเยินย่ำแย่ อย่างมิมีชิ้นดี "หึ....ว่าอย่างไร ยังจะจัดการกับข้าอีกหรือไม่.....? โม่เฉินมองไปที่หัวโจกอันธพาลอย่างเย็นช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-22
บทล่าสุด
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0094
"เชิญท่านหมอและน้องชายทั้งสามตามสบาย...อาหารทุกอย่างถูกจัดวางเอาไว้เรียบร้อย ประเดี๋ยวข้าจะกลับมาใหม่ในภายหลัง.." กล่าวจบอู่ถงก็ขอตัวลาอย่างรู้หน้าที่ และยังกำชับสาวใช้ให้คอยบริการพวกเขา อย่างได้ขาดตกบกพร่อง หรงหรงไม่ได้ตอบกลับ นางเพียงเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ พร้อมกับจิบน้ำชาที่สาวใช้พึ่งจะเทให้นาง
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0093
ยังไม่ทันที่พวกเขาสี่คนจะเก็บสัมภาระเสร็จ กลับมีบุรุษสูงวัยคนหนึ่งแต่งตัวดูมีภูมิฐาน กำลังยืนประจันหน้ากับพวกเขาทั้งสี่คนอยู่ ด้านหลังบุรุษสูงวัยยังมีข้ารับใช้อีกสามคนร่างกายกำยำยืนประกบอยู่ด้วย "พวกเจ้าในที่นี้.....ใครที่คือท่านหมอ...? เสียงบุรุษสูงวัยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพ หรงหรงฟังจากน
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0092
"ขอบคุณท่านหมอกับพ่อหนุ่มทั้งสามมากเจ้าคะ.." ยายเฒ่ารีบขอบคุณอย่างจริงใจ ก่อนจะเดินจากไป "คนต่อไป..." น้ำเสียงเจ้าหนึ่งดูกระตือรือร้นดูตั้งอกตั้งใจทำหน้าที่เป็นอย่างมาก นี้เป็นครั้งแรกที่เขาถือว่าตัวเองทำตัวมีประโยชน์ขึ้นมา "เสียงไอสั่นและมีกลิ่นสาบ เสมหะข้นมาก น่าจะเป็นไข้หวัดร้อนชื้น เอายากลับไ
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0091
หรงหรงเริ่มจัดเเจงกับห่อยาสมุนไพร แยกออกเป็นหมวดหมู่ เพื่อให้หยิบจับได้ง่ายเวลาแจกจ่ายยา นี้ถือว่าเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของนาง ตั้งแต่ได้ข้ามภพมา ลุงหมิ่งพึ่งจะกลับมาจากจ่ายตลาด เขาเดินถือของพะรุงพะรังเข้ามาในเรือน เมื่อสายตาพลันเหลือบไปเห็นหรงหรงกำลังจัดเตรียมสิ่งของอยู่ เขาจึงรีบเอ่ยถามอย่างดีใจ
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0090
"เจ้าหนึ่ง...เจ้าน่าจะอายุมากสุด ต่อไปเรื่องการซื้อจ่ายอาหารการกิน รวมถึงสิ่งของทุกอย่างต้องผ่านมือเจ้าเป็นคนแรก และรวมไปถึงค่าใช้จ่ายทุกอย่างภายในเรือน เจ้าต้องเป็นคนดูแลเองทั้งหมด" หรงหรงเอ่ยออกไปเมื่อคิดขึ้นมาได้ "แต่....ข้า.....ไม่รู้หนังสือ..." เจ้าหนึ่งพูดจาตะกุกตะกักขึ้น "เรื่องนั่นมิใช่ป
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0089
แสงแดดเริ่มสาดส่องในยามสาย บรรยากาศยังคงเย็นอยู่ไม่จางหาย ไม่นานเกวียนรถก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูเมืองอีกครั้ง "นางหนู....ตื่นได้แล้ว พวกเรามาถึงหน้าประตูแล้ว" ลุงจางตะโกนปลุกหรงหรงทันที่เมื่อจอดเทียบเกวียน "หือ.....ฮ้าววว.....ถึงแล้วรึเจ้าค่ะท่านลุง...? หรงหรงตื่นขึ้นมานั่งก่อน นางหาวออกมาสองสาม
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0088
"โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง" เสี่ยวเพ้ารีบเห่าขึ้นมา ท่าทีมันเหมือนกำลังตอบโต้กลับ ยิงทำให้หรงหรงรู้สึกขบขัน "พวกท่านทำราวกับเป็นคู่กัดกันมาแต่ชาติปางก่อน.." "เจ้าไม่เห็นมันทำท่าขู่ข้าหรอกหรือ ข้าก็เป็นเจ้านายมันครึ่งหนึ่งเหมือนกัน แต่ดูมันทำกับข้าสิ ทำราวกับข้าเป็นโจรผู้ร้าย ที่กำลังจะมาลักพาตัวเจ้าไป..."
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0087
เมื่อได้ยินบุตรสาวเอ่ยคำขอร้อง มารดาจึงยอมรับปากแต่โดยดี ก่อนจะเอ่ยบอกกับบุตรสาวขึ้นต่อ "หรงเอ๋อร์....ลูกนำเอาบุรุษที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าที่ไหนก็ไม่รู้ เข้ามาอยู่ในเรือนของเรา แม่ก็ว่าแย่แล้ว แต่นี้ยังจะเอาตัวอันตรายเข้ามาอยู่ในเรือนเพิ่ม เจ้าอยากจะเห็นแม่ตายก่อนวัยอันควรไปก่อนอย่างนั้นหรือ...
เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน บทที่ 0086
"เจ้าจะเอานมวัวไปทำอะไร...? ลุงเหย้ามองมาที่นาง ด้วยแววตาที่สงสัย "ข้าจะเอาไปให้ลูกแมวป่าที่พึ่งเกิดใหม่นะเจ้าคะ พอดีว่าแม่มันพึ่งจะตายจากไป จึงไม่มีนมให้ลูกแมวป่ากิน... " หรงหรงพูดออกไปด้วยท่าทีที่น่าสงสาร "ถ้าเช่นนั้น เจ้ารอลุงสักประเดี๋ยว" ลุงเหย้ารีบเดินหายไปจากทางหลังบ้าน ไม่นานเขาเดินกลับม
