Share

บทที่ 27 วิธีขอบคุณ

last update Last Updated: 2025-01-03 17:05:51

ไม่นึกเลยว่าในยามที่เขาเจ็บป่วยนอนซมจะมีโอกาสเห็นอีกมุมของเธอ บุคคลที่เขาเลือกจะมีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้านด้วย

และผู้หญิงคนนี้เหมาะสมที่สุดที่เขาจะฝากชีวิตที่เหลือไว้ ซึ่งเขาเองก็พร้อมที่จะปกป้องดูแลเธอเช่นเดียวกัน

หน้าเตาผิงไฟส่องสว่าง แสงสีส้มของมันตกกระทบพอที่จะทำให้งานสำคัญในมือของดารินธิราเสร็จสิ้นลง นิ้วมือสวยตวัดปลายดินสอรอบสุดท้ายลงบนกระดาษแผ่นใหญ่ ในที่สุดเธอก็สามารถปิดจ๊อบงานร่างแผนที่ฉบับใหม่ให้นายจ้างหัวสีเงินได้สำเร็จ

สาวผมยาวสีดำขลับลุกขึ้นจากเก้าอี้บิดขี้เกียจไปมา เดินตรงไปหาผู้ป่วยไข้หวัดที่นอนหลับเงียบเชียบอยู่บนเตียงนอน

หลังมือของพยาบาลพิเศษยื่นลงไปทาบหน้าผากตรวจดูว่าไข้ทุเลาเบาบางลงบ้างหรือยัง โชคดีที่ตัวของเขาเริ่มเย็นขึ้นมาหน่อย ดังนั้นการอดหลับอดนอนของเธอก็ถือว่าคุ้มค่า

"ตัวเหนียวจัง อาบน้ำหน่อยดีกว่า"

ศิลปินสาวขอใช้เวลาส่วนตัวแช่น้ำอุ่น ๆ ในถังไม้อาบน้ำใบใหญ่เพื่อผ่อนคลายระหว่างที่คนป่วยนอนหลับ

หญิงสาวฮัมเพลงแช่น้ำในถังไม้สบายใจ ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมงจึงตัดสินใจขึ้นจากน้ำ "อ้าวตายแล้ว ลืมผ้าเช็ดตัวเฉยเลย ทำไงดีล่ะเนี่ย"

คนตัวชื้นมองหาบางสิ่งที่จะห่อหุ้มร่างกายอ
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 28 สัญญา

    แม็กนัสยืนตัวแข็งค้างเพราะใบหน้าด้านหลังถูไถเสียดสีไม่หยุด ต้องใช่แน่ ๆ ไอ้ปาตาโกไททันมันต้องถ่ายทอดดีเอ็นเอแมวให้เดมี่ไปเรียบร้อย"หอมจัง อุ่นด้วย""ปล่อยได้หรือยัง""ปล่อยก็ได้ค่ะ"พอสองมือของดารินธิราปล่อยออกเท่านั้น ทาสหนุ่มผู้เจ้าเล่ห์ก็หันหลังดึงแมวน้อยเข้ามาสู่อ้อมอกอย่างว่องไวจนใบหน้าจมมิดหายลงไปในอ้อมกอด"ฉันปล่อยแล้วนะคะ คุณมากอดทำไมอีกอ่ะ ขี้โกงเห็น ๆ""คุณอ่อยผู้ชายไม่ได้เรื่องเลย ทำตัวเหมือนแมวกำลังขอปลาทู" เขาแซวจนอีกฝ่ายร้อนผะผ่าวไปทั้งหน้า"อ่อยเหมือนแมวขอปลาทูเหรอคะ....คุณดูถูกฉันมาก" จะว่าไปเธอก็เพิ่งอ่อยผู้ชายเป็นครั้งแรก แล้วใครมันจะไปรู้เล่าว่าต้องทำท่าทางยังไงหนุ่มผมเงินก้มหน้าลงมองแก้มก้อนที่แสนน่ารัก ที่ตอนนี้กำลังบู้บี้เกยอยู่กับแผงอกของเขาช่างน่าเอ็นดูและน่าจับฟัดในเวลาเดียวกัน"คุณกำลังจะทำให้ผมคลั่งตาย รู้ตัวไหม"หญิงสาวส่ายหน้าและกระพริบตาเป็นเชิงขอคำตอบจากอัจฉริยะหนุ่ม เขาทำท่านึกสักพักและฝังจมูกโด่งลงมาบนหน้าสูดดมความหอมจากพวงแก้มขาวอมชมพูฟอด!!!!"อื้อ..หอมแรงไปแล้ว เดี๋ยวแก้มมี่พังหมด" หญิงสาวเผลอแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นสั้น ๆ ที่ฟังแล้วโคตรน่ารัก"มี่เห

    Last Updated : 2025-01-04
  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 29 จากยุโรปสู่แอฟริกา

    ช่วงเวลาที่หนุ่มสาวคลอเคลียกันอยู่ริมทะเลสาบ ไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ เป็นโทรศัพท์ฉุกเฉินจากฮัลค์ แม้จะไม่กดรับก็รู้ว่าอันตรายคืนคลานเข้ามาใกล้เขาทุกทีแม็กนัสอ่านข้อความที่คนสนิทของเขาส่งมา บอกว่ากลุ่มเฮริฟ์เดินทางมาถึงเดนมาร์กเพื่อตามล่าแผนที่ฉบับนั้น ให้เจ้านายของเขารีบไปจากที่นี่โดยด่วน"เราต้องไปกันแล้ว มีคนตามล่าแผนที่ฉบับนั้นที่ผมให้คุณร่างขึ้นมาใหม่ ตอนนี้ฮัลค์คงเก็บแผนที่นั่นไปไว้กับตัวเป็นอย่างดี แต่พวกเราต้องไปจากเดนมาร์กเดี๋ยวนี้เลย เพื่อให้คนของผมไล่ล่าจับพวกมันสะดวกขึ้น""สรุปแล้วคุณทำงานอะไรกันแน่""ผมจะบอกคุณทุกเรื่องเดมี่ ผมสัญญา แต่ตอนนี้รีบไปกันก่อน"หญิงสาวรีบพยักหน้ารับและคร่อมขึ้นรถสโนว์โมบิลที่มีเขาเป็นผู้ขับอย่างไม่โต้เถียงใด ๆ แม็กนัสขับไปจนถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง และเห็นกลุ่มชายชุดดำสามคนที่ยืนรอรับเขาขึ้นรถโฟล์วิลล์คันใหญ่"เจ้านายเครื่องบินส่วนตัวที่โคเปนเฮเกนพร้อมบินไปแอฟริกาใต้แล้วครับ""อืม ขอบใจพวกนายมาก.....เดมี่ขึ้นรถเถอะ"เขาหันไปบอกแล้วเปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปก่อน ขณะที่สายตาคอยมองรอบข้างอย่างระมัดระวังเผื่อว่าจะมีมือปืนของกลุ่ม เฮริฟ์ซุ่

    Last Updated : 2025-01-05
  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 30 เดตด่วน

    การสนทนาระหว่างแม็กนัสและอิศณะเป็นไปอย่างเคร่งเครียดและจริงจังทำให้โมนาถือโอกาสคุยกับหญิงสาวผู้ที่เธอเคยใฝ่ฝันถึงว่าสักวันจะนำน้องสาวคนนี้มาเป็นนางแบบฉลองครบรอบนิตยสารโมนาลิซ่าเข้าสู่ปีที่ 9 ไหน ๆ ตอนนี้โชคก็เข้าข้างเธอแล้ว เธอไม่ยอมพลาดการเจรจาครั้งนี้เด็ดขาด"พี่ตามข่าวเราอยู่บ้างก็เลยรู้ว่าเราเผชิญปัญหาอะไร พี่เคยบอกเดมี่แล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าเราเดือดร้อนเมื่อไร ขอแค่เราเอ่ยปากบอก พี่ก็พร้อมจะช่วยเราทุกเรื่อง""หนูขอโทษค่ะ ก็หนูเกรงใจนี่นา" ดารินธิราก้มหน้าคอตก"พี่เข้าใจว่าเราชอบที่จะยืนหยัดด้วยลำแข้งตัวเอง พี่ชื่นชมในส่วนนี้นะ แต่เรื่องสปอนเซอร์นั่นพี่ขอเถอะ พี่อยากช่วยจริง ๆ พี่เคยเจอฟีโอน่าปลานกแก้วนั่นพูดจ้อกับพี่ราวกับสนิทกันมาพันปีได้ ตอนนั้นนางเสนอตัวจะขึ้นปกถ่ายแบบด้วยนะ ช่างมั่นหน้าซะเหลือเกิน แต่พี่ปฏิเสธไป เพราะลุคนางไม่แมสกับโมนาลิซ่า" โมนา ผู้บริหารนิตยสารคนดังจีบปากจีบคอเบะปากพูดถึงฟีโอน่าด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์"ฮ่า ๆ แต่เธอก็ไฮโซดูโก้หรูดีออกนะคะ ส่วนเรื่องสปอนเซอร์ ความจริงถ้าหนูได้พี่โมนามาเป็นสปอนเซอร์รายใหม่ทุกคนที่สถาบันคงดีใจกันมากแน่ ๆ เลยค่ะ""งั้นถือว่าเราตกลง

    Last Updated : 2025-01-06
  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 31 รู้สึกแย่

    ยามที่ดวงตาเรียวจ้องมองสัดส่วนที่เยื้องกรายอย่างไร้เดียงสานั้น วิญญาณของเขาคล้ายกับจะหลุดออกมาอยู่มะลอมมะล่อพระเจ้า เรือนร่างของเธอนี้ช่างสร้างความระทึกต่อใจของเขาเหลือเกินวันนี้เขาเข้าใจหัวอกพี่รองอย่างอิศณะอย่างกระจ่างแจ้งถึงแก่นแท้แล้วว่า ความหึงหวงคืออะไร ความไม่อยากให้ใครหน้าไหนได้มีโอกาสใช้สายตากวาดมองเรือนร่างคนรักเป็นอย่างไรวินาทีนี้เขากำลังตกอยู่ภวังค์นั้น เขากำลังตกหลุมความเร่าร้อนและเย้ายวนของเดมี่"คุณแน่ใจนะว่าจะใส่ชุดนี้""แน่ใจสิคะ" น้ำเสียงสดใสหันหน้ามาตอบต้นเสียงที่ยืนประชิดอยู่ด้านหลัง แต่ใบหน้ากลับชนกับแผ่นหลังสูงเข้าเต็ม ๆ "คุณไม่ชอบเลยอยากให้มี่เปลี่ยนกลับใช่ไหม" ย่นคิ้วถามอย่างรู้ทัน ใช้น้ำเสียงหวานจนหัวใจแม็กนัสแทบละลายทว่าเขากลับยืนนิ่ง ก้มหน้าล้วงกระเป๋ากางเกงไม่ยอมพูดยอมจา ดารินธิราจึงลองยื่นนิ้วไปจิ้มแก้มของพ่อคนหน้าขรึมเล่น "ดูทำหน้าบูดเชียว เดี๋ยวมี่เปลี่ยนใส่ชุดอื่นก็ได้ค่ะ" หมับ!นิ้วชี้ของเธอถูกเขาจับไว้ มือใหญ่อีกข้างรวบเอวสวยเข้ามากดหนัก ๆ ให้แนบชิดกับบริเวณหน้าท้องแกร่ง สองมือน้อย ๆ ถูกรวบยกขึ้นให้วางลงบนหัวไหล่หนา"ผมเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าผมม

    Last Updated : 2025-01-07
  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 32 น้ำปั่นสูตรพิเศษ

    ขณะที่ฮัลค์เตรียมเครื่องดื่มสูตรเฉพาะมาวางไว้ให้ที่โต๊ะระหว่างเจ้านายเล่นน้ำกับผู้หญิงของเขาฝ่ามือเล็กวักน้ำทะเลใส่ชายหนุ่มจนเปียกชุ่ม เขาก็ไม่ยอมแพ้ตะกุยน้ำกลับใส่เธอบ้าง ทั้งสองต่างหยอกล้อไล่กันอย่างกับหนุ่มสาวรุ่นราวคราวสิบแปดก็ไม่ปานกระทั่งชายหนุ่มวิ่งจับเอวคอดกิ่วนั่นทันแล้วยกทีเดียวลอยคว้าง"จับเด็กดื้อได้ละ""คุณนั่นแหละเด็กดื้อ ฮ่าฮ่าปล่อยนะคะมันจั๊กจี้""ได้"แม็กนัสยิ้มแล้วแบกร่างบางไปที่โขดหินใหญ่ เพื่อหลบสายตาบอดี้การ์ดของเขาที่เฝ้ามองอยู่ เขาปล่อยให้สองขาของเธอยืนอยู่ใต้น้ำ คลื่นที่ซัดสาดกระทบกับตัวของหญิงสาวทำให้เธอต้องโผเข้าจับท่อนแขนขาวจั๊วะเพื่อพยุงตัว"ผมมีอะไรจะสารภาพ""อะไรคะ""เมื่อครั้งที่ผมโดนคนของพ่อบังคับให้ไปเจรจากับฟีโอน่า แล้วผมก็ถูกวางยา หลังจากนั้นฟีโอน่าก็เข้ามายั่วยวนผม วินาทีนั้นผมไม่ได้เห็นฟีโอน่า แต่ผมเห็นคุณ ผมก็เลย....เกือบทำอะไรเกินเลยกับเธอไป ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่น่าเป็นคนฉลาดได้เลย น่าจะเป็นคนงี่เง่ามากกว่า""ที่แท้สิ่งที่อยู่ในใจคุณก็คือความรู้สึกผิดนี่เอง""ผมทำผิดต่อคุณจริง ๆ คุณโกรธผมหรือเปล่าเดมี่""ไม่เลยค่ะ เพราะมันไม่ใช่ความผิดของคุณ ดั

    Last Updated : 2025-01-08
  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 33 กรงเล็บพิฆาต

    ตอนนั้นเขาจำได้ว่ามีรูป ๆ หนึ่งถูกม้วนเก็บแยกไว้บนชั้นวางของ ซึ่งเขาคิดว่ารูปนี้ต้องเป็นรูปที่สำคัญมากแต่เขาก็ไม่เคยเปิดม้วนกระดาษนั่นออกมา และตัดสินใจเผาทิ้งจนเป็นขี้เถ้าภายในพริบตาเดียว แสดงว่ารูปนั้นอาจจะเป็นรูปภาพของเขาจากฝีมือการวาดของเธอ"คุณรักผมใช่ไหมเดมี่" เสียงทุ้มกระซิบถามอย่างนุ่มนวลแล้วใช้นิ้วเรียวสวยเกลี่ยลงบนแก้มอมชมพูจากพิษแอลกฮอลล์ดวงตากลมโตปรือมองอีกครั้งทาบมือลงแผงอกของเขา "รัก" พูดเสียงแผ่วเบาแล้วขยับตัวลุก คร่อมลงมาบนตัวเขาอย่างไม่นัดแนะ เรียวขาเล็กขนาบอยู่ระหว่างเอว"คุณจะทำอะไรเดมี่""มี่จะแก้แค้นคุณป๋าแม็ก" สิ้นเสียงแม่แมวน้อยก็ก้มลงมาบดจูบซะดื้อ ๆ แถมยึดข้อมือของเขาจนแน่น หรือนี่แม่คุณกำลังคิดจะเอาคืนกับสิ่งที่ฟีโอน่า พาร์สันเคยทำกับเขา จะยังไงตอนนี้เขาก็ไม่อยากคิดให้ปวดหัวแล้ว เพราะตอนนี้เขาอยากจูบตอบเธอให้ขาดใจไปเลย ถ้าอยากแก้แค้น เขาก็จะพลีกายให้เธอเดี๋ยวนี้แม้จะปฏิญาณกับตนเองว่าขอเธอแต่งงานเมื่อไร เขาถึงจะยอมหลับนอนให้เป็นไปตามธรรมนองคลองธรรมแต่ตอนนี้ บนเตียงนี้ ช่างยากเหลือเกินที่จะระงับความปรารถนากับเรือนร่างเร่าร้อนและอาการโต้ตอบอันรุนแรงของแม่แมวเ

    Last Updated : 2025-01-09
  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 34 ช่วยด้วย

    ร้านอาหารบรรยากาศเย็นสบายติดเแหลมกู๊ดโฮป ชวนให้ร่างกายที่เพิ่งสร่างเมารู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย แต่ก็ยังอายอยู่ดีเพราะเมื่อเช้าตอนส่องกระจกและเห็นว่าที่ต้นคอของตัวเองก็มีรอยจ้ำแดง ๆ สองสามจุดเหมือนกับของอีกคน แสดงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเขาก็ตอบสนองต่อเธออยู่ไม่น้อย ทำให้เสื้อผ้าของเขาและเธอที่ใส่มารับประทานอาหารเช้านี้เป็นเสื้อคู่คอเต่าเหมือนกันโดยบังเอิญ "อ่ะ..กินเยอะ ๆ"เสียงเข้มบอกและส่งเนื้อกุ้งลอบสเตอร์ที่แกะแล้ววางลงในจานของหญิงสาว"ขอบคุณค่ะ.....คุณเองก็กินเยอะ ๆ แล้วยังเจ็บแผลที่โดนปาตาโกตบอยู่ไหมคะ""เบาแล้วล่ะ ผมว่ามันต้องหวงคุณแน่ ๆ เลย นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมโดนแมวตัวเองตบ""แมวคุณก็นิสัยเหมือนคุณนั่นแหละ ขี้หวง ขี้โมโห ขี้หงุดหงิด ขี้หึง""เดี๋ยวตอนเราแต่งงานกัน คุณจะพบว่าผมมีอีกขี้นึงด้วย""ขี้อะไรเหรอคะ""ขี้เอา"ดารินธิราถึงกับหน้าร้อนผ่าว คิดไม่ออกว่าจะต่อบทสนทนายังไงดีพลันใดนั้นเสียงเอะอะโวยวายก็ดังแล่บเข้ามาขัดจังหวะอาหารเช้าของทั้งสอง"ถอยไปฮัลค์!""ผมบอกว่าคุณแม็กไม่ว่างไงครับคุณซุน!""ที่แท้ก็เดทอยู่กับแฟน ความรับผิดชอบไม่เคยมี อย่านึกว่ารวยอัจฉริยะแล้ว

    Last Updated : 2025-01-11
  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 35 ห้ามแสดงว่าอ่อนแอ

    จังหวะเดียวกับที่ฮัลค์เดินตามหลังมาแฟนสาวของเจ้านายมา ชายหนุ่มเห็นร่างของดารินธิราถูกหอบหิ้วขึ้นรถตู้คันหนึ่งดวงตาของเขาเบิกกว้างตกใจ เพราะชายฉกรรจ์หนึ่งในนั้นเป็นคนของกลุ่มเฮิรฟ์ เขาจึงเร่งรีบโทรออกหาผู้บังคับบัญชาของตนด้วยความร้อนรน"คุณแม็ก.....พวกเฮิรฟ์จับตัวคุณเดมี่ไปแล้วครับ!"ทันทีที่ได้ยินแบบนัันร่างกายก็คล้ายกับถูกกระแสไฟหลายแสนโวลต์ช็อตลงมาที่กลางใจนี่เขาตกหล่นตรงไหน ถึงได้พลาดพลั้งทำคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตหลุดไปอยู่ในมือของอาชญากรตัวเป้งคู่อริของสมาคมได้โถ่เว้ย!....ทำไมเขาสัพเพร่าแบบนี้ ทั้งที่ผ่านมาฉลาดเป็นกรดมาตลอดแท้ ๆ เป็นอย่างที่พี่อิศกับพี่เซทปรามาสกับเขาไว้ว่า 'ต่อให้เก่งกาจขนาดไหน เมื่อตกอยู่ในห้วงรัก ทุกคนก็มักจะมืดบอดกันทั้งสิ้น'ชายหนุ่มผมเงินประคองสตินึกถึงสิ่งที่จะทำให้เขาตาสว่าง และนึกเรื่องหนึ่งได้ว่า เขามอบแหวนหัวน็อตให้ดารินธิราเอาไว้ เผื่อว่าเกิดเหตุอะไรขึ้นกับเธอ...โชคดีที่แหวนหัวน็อตของเขาฝัง GPS เพื่อใช้สำหรับค้นหาพิกัดเวลาสถานการณ์คับขันแม็กนัสจึงรีบเปิดหาสัญญาณติดตามและเปิดดูพิกัดผ่านโปรแกรมที่เขาเขียนขึ้น ซึ่งสามารถดูผ่านโทรศัพท์ได้อย่างสะดวกรวด

    Last Updated : 2025-01-12

Latest chapter

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 44 ป๋าไม่ใช่แฟน ป๋าเป็นสามี

    หลังจากที่เมื่อวานเขามาส่งเธอที่บ้าน และพูดกับเธอว่า "ดูแลตัวเองให้ดี เพราะอาทิตย์นี้เขาอาจจะไม่มีเวลามาหา" พอได้ยินแบบนั้นใจมันก็แป้วจนบอกไม่ถูก เหมือนมีลางว่าจะเกิดเรื่องโกลาหลอะไรขึ้นทั้งที่เกือบหนึ่่งเดือนมานี้ตอนที่อยู่แอฟริกาใต้เธอตัวติดกับเขาตลอดเวลา ถึงแม้จะมีเรื่องวุ่นวายทั้งหลายเข้ามาแทรกกลางบ้าง แต่เขาก็ตามไปช่วยเธอกลับมาได้ทุกครั้งทว่าเวลานี้.....เธอทำได้แค่ยืนมองดูเขา อยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกผ่านหน้าจอทีวีเท่านั้นน่ะเหรอ เธอไม่สามารถที่จะช่วยอะไรเขาได้เลยพลันใดคำพูดของพี่โมนา ก็สะท้อนดังขึ้นมา ที่บอกว่า "การช่วยใครสักคนไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องจับปืนถือมีด แต่หมายถึงทำในสิ่งที่เราสามารถทำได้ เพื่อเขา""หนูจะไปทำธุระสักหน่อย ฝากทางนี้ด้วยนะคะคุณเบ็ค"บอกกับพนักงานอาวุโสที่สุดของสถาบันและเดินตรงออกไปจากสถาบันทันที"ได้จ้ะ"รถมินิคูปเปอร์ของหญิงสาวแล่นฉิวออกจากลานจอดรถด้วยความร้อนใจไม่นานนักก็ถึงตึกรูปตัวเอ็มสูงใหญ่ที่มองเห็นไกล ๆ ว่ามีคนหัวดำหัวสีหลายคนยืนมุงอยู่หน้าบริษัทจนมองไม่เห็นชายหนุ่มที่เธอเป็นห่วงไมค์หลายตัวยื่นจ่อปาก บางตัวก็เกือบเขกโดนหัวของเจ้

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 43 ออร่าของปาตาโก

    ไม่นานนักความกระจ่างก็มาตั้งอยู่ตรงหน้าของเธอ หน้าจอทีวีขนาด 24 นิ้วลิงค์เชื่อมต่อกับแท็บเล็ตของเขาทันทีที่ปลายนิ้วสวยจิ้มตรงนั้นทีตรงนี้ที พลันนั้นสรีระโครงสร้างร่างกายของปาตาโกไททันมาโยรัมก็ปรากฏขึ้นในรูปแบบกราฟฟิก พร้อมกับตำแหน่งที่ขึ้นเป็นจุดสีแดง และเส้นกราฟแสดงผลบอกระดับของอารมณ์ ระดับพลังงานของร่างกาย ความเครียดและความผ่อนคลายแม้กระทั่งตำแหน่งแสดงภาพรวมว่าผลของร่างกายเป็นบวกหรือลบ สุดท้ายคือพีระมิดที่แสดงขึ้นด้านข้างเหมือนกับสีออร่า"คุณเขียนโปรแกรมนี้เองเหรอคะ ดูเทพทรูมากเลยอ่ะ"จ๊วบ!เรียวปากกระจับของเขาฝังลงบนแก้มนุ่มออกแรงบดด้วยความหมั่นเขี้ยวจนเจ้าของพวงแก้มถึงกับจิกตาเขียวปัด"เอ๊ะคุณนี่! เสียงดังไปแล้วนะคะ""ในห้องมีแต่เรากับแมวหนึ่งตัวที่ป่วยอยู่ จะอายอะไร" "คุณไม่อายแต่ฉันอาย คุณดูหน้ามันสิ มันดูตะลึงมากเลย" หญิงสาวบอกแล้วชี้ไปที่หน้าของปาตาโกไททันที่นั่งจ้องเขม็งมาที่มนุษย์อย่างไม่สบอารมณ์นัก "แกป่วยก็นอนพักไปสิ มานั่งจ้องจับผิดอะไรอยู่ได้" เขาตวาดใส่มันแล้วก็กลับไปดูที่หน้าจอทีวีเช่นเดิม"คุณยังจะไปดุมันอีก สรุปแล้วเจ้าเหมียวเป็นอะไรคะ" ดารินธิราสงสารเจ้าเหมียวท

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 42 จอมเหวี่ยงป่วย

    แม็กนัส ทำท่าทีเป็นรีบทำเป็นดำน้ำนอนอยู่ใต้อ่างจากุชชี่เพื่อแกล้งแหย่เดมี่หลังจากที่เธอบรรจงถอดเสื้อผ้าที่ทั้งเปียกทั้งหนักออกอย่างทุลักทุเล เหลือเพียงแต่ปราการสองชิ้นน้อย ๆ ที่ปกปิดเรือนร่างบางเย้ายวนเอาไว้หญิงสาวค่อย ๆ หันกลับมาเผชิญกับชายหนุ่มในอ่างเก้ ๆกัง ๆ ทว่าพ่อคนเมายากลับไม่ได้นั่งหัวโด่อยู่ตรงนั้นแต่เขากลับนอนอยู่ใต้ผิวน้ำใสของอ่างน้ำร้อนนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง "แกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหมคะ เชิญนอนใต้น้ำนั่นไปเลย ฉันไม่สนใจคุณหรอก" เธอยืนจ้องดูเขาเท้าสะเอวรอคอยว่าเขาจะหมดลมหายใจใต้น้ำเมื่อไหร่ แต่เวลาก็ผ่านไปพักใหญ่แล้วน่าจะเกือบสองนาทีทำไมเขายังไม่ขยับเขยื้อนตัวอีก หรือว่าเขาจะเป็นลมใจใต้น้ำจริง ๆด้วยความตื่นตระหนกตกใจหญิงสาวจึงพุ่งพรวดลงไปในอ่าง งัดล่างของเขาขึ้นมา พอดึงร่างของเขาขึ้นมาพิงกับขอบอ่างได้ ฝ่ามือก็รีบตบ ๆ เรียกสติของเขาให้ตื่นขึ้น "นี่คุณอย่ามาล้อเล่นนะ....เย่ซี! คุณตื่นสิ ไม่งั้นฉันจะโกรธคุณจริง ๆ แล้วนะคะ" ประชดประชันใส่และเตรียมลุกออกจากอ่างสวบ!ทันใดนั้นร่างบางถูกรวบเข้าไปกอดอย่างรวดเร็วทำให้เซถลาล้มลงบนหน้าขาแกร่ง"อย่าโกรธผมนะ....ขอร้อง"คนคนเจ้าเล่ห์พูด

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 41 หลอนติดลบ

    ร่างกายของซุนย่าฉงที่กอดก่ายชายหนุ่มในสระว่ายน้ำอยู่นั้นพยายามจะยั่วยวนให้แม็กนัสตบะแตกสายลับแสนเจ้าเล่ห์จึงได้แต่เล่นไปตามบทบาทเพื่อรอจังหวะเหยื่อตายใจ"เวลาคุณเปียกแล้วเซ็กซี่น่าฟัดไปหมด คุณรู้ไหม..เย่ซี" นางนกต่อพร่ำบอกพลางยกฝ่ามือลูบไล้กล้ามหน้าท้องขาวจั๊วะมือหนาจึงรีบเอื้อมมือคว้าแก้วที่มียาหลอนติดลบ 18+ ยาสูตรพิเศษของสมาคมใช้เพื่อทำให้เหยื่อคิดว่าตนกำลังทำกิจกรรมบนเตียงกับคนที่ตนปรารถนา "ดื่มนี่ก่อนสิ"เขายื่นขอบแก้วแตะลงบนริมฝีปากสีเลือดนกของซุนย่าฉง หญิงสาวเหลือบมองอย่างลังเลแต่ก็ยอมรับแก้วดังกล่าวมาดื่มโดยไม่ปฏิเสธ"ก็ได้ค่ะ"ริมฝีปากบางจิบแต่พองาม พลางส่งกลับไปให้แม็กนัสดื่มสายลับหนุ่มจึงต้องจำใจดื่มพราะซุนย่าถิงกำลังคลางแคลงใจในพฤติกรรมของเขาอยู่เช่นเดียวกัน"ครับดื่มก็ได้ คุณว่าไงผมว่าตาม"เหล้าสีใสถูกกรอกผ่านลำคอลงไป ภายในเสี้ยววินาทีความหนาวสะท้านก็แผ่ซ่านเข้ามาปกคลุมผิวกายอย่างเฉียบพลันแม้ยานี้จะแตกต่างกับยาจำพวกเสียสาวตรงที่ให้ความรู้สึกหนาวสั่น แต่สองสามนาทีถัดมายาหลอนติดลบจะสำแดงฤทธิ์ให้เห็นภาพที่เปี่ยมด้วยกิเลสตัณหาภายในจิตใจและตอนนี้มันก็เกิดขึ้นกับเขาจนไม่อา

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 40 เป็นเอามาก

    รถติดฟิลม์อำพรางไม่ให้คนข้างนอกเห็นมาจอดยังชายหาดแซนดี้ใจกลางเมืองเคปทาวน์ตามนัดของซีอีโอผู้ก่อตั้งนิตยสารโมนาลิซ่าชายหาดแห่งนี้ห่างไกลผู้คนเต็มด้วยคลื่นสีครามน้ำใสอันสุขสงบ และโอบล้อมด้วยทิวเขาเขียวขจีเหมาะแก่การใช้เป็นสถานที่ถ่ายแบบมากที่สุด"สวัดสีค่ะพี่โมนา""มาแล้วเหรอจ๊ะ งั้นมาแต่งหน้าทำผมกันเลย เอ้....ปกติเราแต่งตัวแบบนี้เหรอมันดูจะสุภาพไปหน่อยนะพี่ว่า"เจ้าของนิตยสารสาวเอ่ยถามพลางดึงแขนของดารินธิราให้นั่งลงบนเก้าอี้แต่งตัว"คนโน้นค่ะที่อุตริจัดแจงเสื้อผ้าพวกนี้ให้หนูใส่"โมนาเอี้ยวตัวหันไปมองชายหนุ่มด้านหลังที่พกพาบอดี้การ์ดมาคุมกองถ่ายแบบจำนวนหนึ่งคล้ายกับกำลังคุมนักโทษ"โหว.....นี่เป็นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย""ค่ะ......เป็นเอามาก""โถ ๆ เดมี่ หนูอิศของพี่ก็พอกัน หมอนั่นนะถึงกับประสาทเสียเลยแหละ คิดแล้วก็ขำ เฮ้อ....แล้วถ้าพ่อแฟนอัจฉริยะของเราเห็นชุดถ่ายแบบแต่ละชุดแล้ว จะไม่องค์ลงแย่เลยเหรอ""ช่างเขาเถอะค่ะ จะได้รู้จักมีขันติซะบ้าง แบ่งแยกว่าอะไรคืองานอะไรคือเรื่องส่วนตัว"ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงดารินธิราก็ก้าวออกมาจากห้องแต่งตัวเคลื่อนที่ในชุดบีชแวร์สวยสง่าดั่งนางฟ้าที่เดินกรุยกรายอย

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 39 คนเพี้ยน

    ขายาวในเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้วาดรูป หลังจากตื่นนอนภาพเมื่อคืนก็ผุดพรายขึ้นราวกับสตอรี่ที่แสนร้อนรุ่ม ทำให้ต้องควานหากิจกรรมอย่างอื่นทำเพื่อกลบภาพอันซาบซ่านดารินธิรารีบไปบอกฮัลค์ให้จัดหาอุปกรณ์วาดรูปให้เธอ ไม่น่าเชื่อว่าภายในกี่นาทีเขาก็กลับมาพร้อมกับสิ่งที่เธอต้องการ ศิลปินสาวจดจ้องใบหน้าสว่างที่คว่ำแนบอยู่กับหมอนอิงใบใหญ่ "น่ารักน่าหยิกเหลือเกิน"กรอบหน้านวลสว่างงดงามกว่าผู้หญิงดึงดูดใจให้เธออยากตวัดปลายดินสอเพื่อสเก็ตรูปของเขายามหลับใหลอีกครั้งรูปเมื่อห้าปีก่อนของเธอถูกเขาทำลาย เป็นรูปที่เธอแอบวาดเขาตอนกำลังป่วยอยู่ในคฤหาสน์อาเวนชี่ จำได้ว่าตอนนั้นแม็กนัสมีไข้สูง หน้าขาว ๆ ของเขาก็กลายเป็นสีแดงจัด วันนั้นน้าสาวของเธอไปงานเลี้ยงกับพ่อของเขา ทำให้น้ากำชับว่าให้เธออยู่คฤหาสน์อาเวนชี่คอยช่วยแม่บ้านใหญ่คอยดูแลคุณหนูแถมคุณหนูที่ว่าก็คือเด็กหนุ่มอายุ 18 ที่ป่วยนอนซมอยู่ ตอนนั้นเธอที่อายุ 21 ปีก็เป็นเหมือนพี่เลี้ยงเด็กไปอีกคนโดยปริยาย ช่วงนั้นเธอกำลังส่งรูปภาพเข้าประกวดเพื่อชิงรางวัลศิลปินแห่งซิลิคอนวัลเล่ย์ รวมทั้งต้องเฝ้าเด็กหนุ่มที่ย้อมผมสีเทาเงินประชดชีวิต

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 38 หยุดที่รัก

    ยามที่เรียวปากกระจับลากไล้ต่ำลงมายังชายโครง ระดมจูบที่กล้ามเนื้อแน่นตึงแข็งแรง และดูเร่าร้อนช่วงเวลาที่ใบหน้าอิ่มสุขร่ายมนต์อยู่บนเวทีที่ลินคอร์นเซ็นเตอร์เมื่อห้าปีก่อนก็ผุดพรายขึ้นมาในความทรงจำของแม็กนัส"ผมเป็นสาเหตุทำให้คุณเลิกเต้นหรือเปล่า" คำถามถูกพ่นออกมารดลงมายังหน้าท้องแบนราบ ดวงตาเรียวคมเหลือบมองใบหน้าที่แหงนหงายมองเพดานห้อง นัยน์ตากลมโตหลุบมองสบตาพลางผลักตัวของชายหนุ่มออกเบา ๆ ค่อย ๆ หยัดตัวลุกขึ้น ประคองเต้าเปลือยเปล่าอย่างกระดากอาย เรียวขายาวพับเพียบเบียดเข้าหากันเพราะสายตาร้อนที่สำรวจมองอยู่นั้น มันชวนให้กระอักกระอ่วนและเย็นยะเยือก"ไม่ใช่เพราะคุณ แต่....เพราะฉันในเวลานั้นแค่ไม่อยากเป็นเงาของน้า และไม่อยากให้คุณรังเกียจกันไปมากกว่านี้" "โธ่!...เดมี่"ร่างบางสั่นเทาขณะบอกเล่าเรื่องราวเก็บกดมาทั้งชีวิตถูกรวบเข้าไปโอบกอด ฝ่ามือที่ประคองทรวงอกอยู่นั้นเคลื่อนขยับมาโอบกอดแผ่นหลังกว้างนั้นกลับ "คนที่ผมรังเกียจไม่ใช่คุณ แต่เป็นพ่อผมกับน้าของคุณ"พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ดันตัวคนที่กำลังสั่นเทาออก ปลายจมูกโด่งฝังลงบนหัวไหล่มนสูดดมความหอมจากเรือนร่าง เคลื่อนมายังไหปลาร้าคู่สวยพ

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 37 ผมมัดมือคุณคนเดียว

    ใบหน้าซีดนั่งเงียบมาตลอดทางที่นั่งรถกลับมากับเขา ตอนนี้เธอไม่อาจให้เขาแตะเนื้อต้องตัวเพราะกลัวว่าจะดูเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายในสายตาของเขากระทั่งเสื้อที่เขาถอดคลุมผิวกายที่สั่นระริกของเธอก็ยังไม่สมควรจะอยู่บนเรือนร่างนี้ด้วยซ้ำ ถ้าเกิดว่าเขามาไม่ทัน หรือตัดใจทิ้งเธอไป วินาทีนั้นเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงของเขาอีกต่อไปแล้ว "ทำไมคุณต้องนั่งห่างผมขนาดนั้นเดมี่""มี่รู้สึกตัวเอง.....สกปรก"ช่างเป็นคำพูดที่ทำให้คนฟังอย่างเขาหดหู่ใจขึ้นมา ทำไมเธอต้องพูดดูแคลนตัวเองขนาดนี้ เขาไม่เคยมองว่าเธอสกปรกเลยสักนิดหรือเธอเห็นว่าเขาเป็นคนที่รักความสมบูรณ์แบบจึงกลัวว่าตนจะไม่สมบูรณ์แบบสำหรับเขาแม็กนัสพาดารินธิรามาที่พักแห่งใหม่ซึ่งอยู่บนยอดเขาห่างไกลจากอันตราย ซึ่งบนนี้มีกำแพงเขื่อนสูงใหญ่และประตูเหล็กนิรภัยอีกสองชั้นสถานที่แห่งนี้จะใช้เป็นเซฟเฮาส์ทุกครั้งเมื่อมาปฏิบัติภารกิจที่แอฟริกาใต้แต่ด้วยสถานการณ์คับขัน เพราะผู้หญิงของเขาตกเป็นเป้าหมายของพวกกลุ่มเฮริฟ์อย่างไม่ทันตั้งตัว เขาจำเป็นต้องพาเธอมาซ่อนตัวสักพักร่างบางที่กอดก่ายเสื้อสูทตัวนอกที่เขาใช้คลุมปกปิดความล่อแหลมบนเรือนร่าง ค่อย ๆ ปลดอ

  • เกลียดที่สุด หยุดที่รัก    บทที่ 36 ทวงหัวใจคืนมา

    ปลายหมึกปากกาสีดำที่ลากเส้นบนพื้นผิวกระดาษอยู่นั้นผงะเล็กน้อย เมื่อมีบางอย่างถูกโยนลงมาบนโต๊ะที่เธอบรรจงวาดรูปอยู่ดารินธิรามองชุดตรงหน้าเอื้อมหยิบมากางดูอย่างข้องใจ "คุณลูคัสสั่งให้คุณใส่ชุดนี้แล้วลงไปร่วมงานเลี้ยงของโรงแรมกับเขา" "แต่ชุดนี้มันค่อนข้างจะเซ็กซี่เกินไปหน่อยมั้ยคะ""คุณมีหน้าที่ใส่ก็ใส่ไป" ชายชุดดำกำชับแล้วเดินจากไป "เฮ้อ" ดารินธิราถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่นึกถึงคำพูดที่เคยให้สัญญากับเขาไว้ว่าเธอจะใส่ชุดโชว์เนื้อหนังมังสาแบบนี้ให้เขาดูแค่คนเดียวแต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป ถ้าเธอเกิดหยิ่งยโสอยู่ ไม่รู้ว่าจะโดนกระสุนปืนเจาะหัวเมื่อไรถ้าต้องผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ก็คงต้องปล่อยไป เพราะเธอทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากยอมรับชะตากรรมงานเลี้ยงหรูที่ทุกคนมาในธีม 'Midnight' แถมบางคนก็ใส่หน้ากากปิดซะเหลือแต่คอบางคนก็แต่งชุดดำตั้งแต่หัวจรดเท้า สรุปแล้วนี่มันงานอะไรกันแน่ดู ๆ ไปก็คล้ายกับงานรวมตัวของเหล่าวายร้ายยังไงยังงั้น"คุณสวยมาก" "ขอบคุณ" หญิงสาวตอบอย่างกล้ำกลืนทว่ายิ่งเธอทำจองหองใส่เขา มือใหญ่ก็รั้งเอวคอดเข้ามาแนบชิดใบหน้าจิ้มลิ้มจึงสะบัดมองมือที่ทาบกดอยู่บนเอวเปลือยเปล่าของเธออ

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status