“พิมพ์เธอต้องการอะไร!”
“พิมพ์ก็แค่...”
“เธอน่าจะรู้สันดานมันดีนะ” กองทัพเอ่ยขึ้นมาเมื่อบรรยากาศเริ่มอึดอัด ไต้ฝุ่นเวลามันเด้าใครมันจำชื่อเขาได้ก็บุญแล้ว
“ฝากพวกมึงด้วยกูไปละ”
“ไต้ฝุ่นอาจารย์ยังไม่มาเลยจะไปไหน” พิมพ์พลอยตะโกนเรียก เพราะใกล้ถึงเวลาเรียน
ไต้ฝุ่นเดินออกมาจากห้องเรียน เมื่อไม่รู้ว่าจะไปไหนจึงคิดว่าจะไปรอไลลาริณที่โรงอาหาร แต่ขาทั้งสองข้างของเขามาหยุดที่หน้าห้องเรียนของเธอแล้ว
“ไอ้เหี้*ฝุ่นมึงมาทำอะไรวะ”
เขากำลังจะหันหลังกลับแต่ไม่ทันเมื่อประตูห้องเรียนนั้นถูกเปิดออก ตามด้วยกลุ่มนักศึกษาหลายคนเดินออกมา ทั้งหมดต่างพากันยกมือไหว้เขา
“อ้าวพี่ไต้ฝุ่นมาหาใครคะ?” เนยหวานรีบเสนอหน้าเข้ามาใกล้เขา เพื่อหวังว่าเขาจะได้สนใจเธอมากกว่าคนอื่น
“เรียนเสร็จแล้วเหรอ?”
“อาจารย์ยกคลาสค่ะ เสียเวลามากเลย” เธอต้องรีบตื่นเช้าเพื่อให้ทันเช็คชื่อ แต่พอมาถึงอาจารย์กลับมาสอนไม่ได้
“เสียเวลาก็ไม่ควรมาเรียนนะ พ่อแม่ส่งมาเรียนไม่อยากเรียนก็ลาออกไปนอน”
คนที่อยู่บริเวณนั้นได้ยินถึงกับหัวเราะออกมา ทำให้เนยหวานรู้สึกอายที่ถูกรุ่นพี่ต่อว่า จึงรีบออกไปจากตรงนั้นแต่พอหันมามองเห็นไต้ฝุ่นกำลังยืนรอไลลาริณ
“แรงมากผู้ชายอะไรปากหมามาก”
“โดนว่าแบบนี้เราคงอายไปถึงชาติหน้า” ไลลาริณหัวเราะออกมา ไม่คิดว่าจะเจอคนแบบเธอที่คิดอะไรก็พูดออกมา
“ผู้ชายแบบนี้ทำไมสาวๆ ถึงชอบกันก็ไม่รู้”
“คว.-ย ใหญ่ไง” ริสาพูดออกมาอย่างไม่อายและลืมตัวไปว่าน่านฟ้าคงจะตกใจ
“ไลลาไปกินข้าวเช้ากันไหม”
“ชวนแค่ไลลาเหรอนายไม่เห็นฉันเหรอ”
“ก็ชวนกันไปหมดนี่แหละ” น่านฟ้าหาข้อแก้ตัวเพราะไม่อยากให้ไลลาริณอึดอัดที่รู้ว่าเขากำลังตามจีบ
“จะไปไหนกันเหรอ”
“พี่ถามใครคะ? ยืนกันอยู่ตั้งหลายคนระบุชื่อได้ไหม” ไลลาริณรู้ว่าเขาต้องการจะถามใคร แต่เธอไม่อยากให้คนอื่นมองว่าให้ท่ารุ่นพี่
“ถามน้องไลลาครับยังเช้าอยู่เลยจะไปไหนต่อ”
“หนูกับเพื่อนจะไปกินข้าวเช้ากันค่ะ ไปด้วยกันไหมคะ” เขาไม่มีวันไปกับเธอแน่ แค่ชวนตามมารยาทเท่านั้นขออย่าตอบตกลงเลย
ไต้ฝุ่นจ้องเข้าไปในดวงตาของเธอ ปากน้อยๆ ที่พูดออกมาทำให้เขาอยากลองชิมดูสักครั้งว่าลีลาจะเหมือนปากหรือไม่
“ไปสิครับพี่ว่างพอดี”
“พี่ไม่มีเรียนเหรอคะ” เธอหุบยิ้มทันทีหากเขาไม่มีเรียนเช้าแล้วมาทำอะไรที่มหาลัย ไหนจะตื่นเช้าไปรับเธออีก
“ไม่มีครับ”
ก็กูยกคลาสเองใครจะทำไมวะ เขาตอบตัวเองในใจและเดินตามหลังเธอไปติดๆ เหมือนว่าทั้งสองมาด้วยกันพอถึงโรงอาหารยังดีที่เช้าอยู่จึงไม่ค่อยมีนักศึกษามาใช้บริการ
เขานั่งข้างๆ ไลลาริณปล่อยให้เพื่อนของเธอหาที่นั่งกันเอง แต่เหมือนว่าจะมีมารมาผจญเสียอย่างนั้น
“พี่ไต้ฝุ่นทำไมไม่เข้าเรียนครับ”
เคล้ง!
ไอ้ฉิบหายกูอุตส่าห์หนีอาจารย์ออกมา ยังมีคนมาตามเจออีกไต้ฝุ่นหันใบหน้าหนี มีแม็กนัสคนเดียวเขาปวดหัวจะแย่ต้องมาเจอกับน้องชายของมันอีก
“มองหน้าผมทำไมกินแรงเพื่อนใช่มั้ยหรือหนีมาเฝ้าใคร?” เรียวตะหันมามองสาวข้างกาย ช่วงนี้เป็นช่วงรับน้องปีหนึ่งเห็นสาวสวยไม่ได้เลย
“...”
“เห็นสาวสวยไม่ได้เลยนะจ้องจะล่ออย่างเดียว”
“มึงมีอะไรเรียวตะ” มันต้องการอะไรก่อนเขากำลังทำคะแนน แต่มันดันเสือกพูดจาหมาไม่รับประทานเสียอย่างนั้น
“ผมก็มากินข้าวไงครับอาจารย์เขารู้ไหมว่าพี่หนีเรียนมานั่งหม้อสาว”
“มึงหยุดพูดเลยนะ”
“อย่าไปไว้ใจพี่เขานะครับ พี่ไต้ฝุ่นมันเหี้* โอ๊ยยย” เรียวตะถูกไต้ฝุ่นลากออกไปจากโรงอาหาร เขาพูดความจริงถึงกับรับไม่ได้ ปกติพูดเรื่องแบบนี้ไม่เห็นโกรธกันเลย
“มึงหุบปากเดี๋ยวนี่ไอ้เวร!”
“สรุปคือพี่จะล่อเขา?”
“กูให้มึง 1 หมื่นหุบปากและเลิกถาม” ไต้ฝุ่นรีบโอนเงินให้เรียวตะทันที ตอนนี้ไลลาริณคงไม่ชอบขี้หน้ามากขึ้นแน่ๆ ช่วงนี้เหมือนสวรรค์ไม่ค่อยเข้าข้างคนจัญไรแบบเขา
“ถ้าพี่จีบสาวผมมีวิธีนะ”
“มึงเอาตัวเองให้มันรอดก่อนสาระแนเหมือนพี่มึงจริงๆ”
“แต่น้องไลลาเขาเหมือนไม่ชอบผู้ชายเลยนะพี่ อยากเปลี่ยนทอมให้เป็นเธอเหรอ” เรื่องสาวสวยเรียวตะไม่ปล่อยให้พลาดไปหรอก
“มึงรู้ได้ยังไง?”
“ผมขี้เสือกเหมือนพี่แหละครับ”
.
ไลลาริณเห็นว่ารุ่นพี่หายไปนานคิดว่าเขาคงจะกลับแล้ว แต่ไม่เลยสักพักเขาก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำในมือและยื่นมาให้เธอ
“พี่ซื้อน้ำมาให้”
“ไอ้น่านฉันจะไปซื้อของนายไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย”
“ฉันไม่ไป!”
น่านฟ้าปฏิเสธแต่ถูกเพื่อนสาวลากออกไปจากโรงอาหาร ทิ้งไลลาริณให้อยู่กับไต้ฝุ่นตามลำพัง
“เย็นนี้ไปไหนไหมครับ”
“เย็นนี้มีกิจกรรมค่ะ” เป็นรุ่นพี่อะไรทำไมถึงไม่รู้เรื่องกิจกรรมอะไรเลย เสือร้ายอย่างเขาคงไม่ได้มาดีแน่
“พี่ลืมไปเลยครับ” กูไม่เห็นรู้เลยว่ามีกิจกรรม มาเรียนทุกวันแต่ไม่ทราบอะไรเลย
“เย็นนี้พี่รอรับกลับนะ”
“พี่ไต้ฝุ่นต้องการอะไรคะ? ถึงต้องทำแบบนี้” เธอบอกตามตรงว่าไม่ใจเขา ชื่อเสียงของไต้ฝุ่นนั้นไม่ธรรมดาแถมเธอก็ยังอ่อนหัดเกินไป
“พี่บอกไปแล้วว่ากำลังจีบน้องอยู่ ถึงพี่จะไม่เอาไหนแต่ถึงเวลาพี่รักใครพี่รักจริงนะ” เขาพยายามส่งสายตาออดอ้อนไปให้หญิงสาวอย่างเต็มที่
“...”
“ให้พี่จีบได้ไหมพี่ขอเวลาแค่ไม่กี่วันถึงวันนั้นน้องไม่ชอบพี่ พี่ยินดีปล่อยน้องไป”
“พี่ไต้ฝุ่นอย่ามาล้อเล่นกับหนูนะ” หัวใจดวงน้อยๆ เต้นรัวแทบจะทะลุออก ไหนจะใบหน้าของเขาที่ยื่นเข้ามาใกล้เธอ
Rrrrrrrrrrrrrr
‘Kongthap’ ไอ้เพื่อนเวรทำไมมึงชอบขัดจังหวะอยู่เรื่อยเลยวะ
“เพื่อนหนูตามแล้วเชิญพี่ตามสบายเลยนะคะ” เธอรีบออกไปจากโรงอาหารเพราะนักศึกษาเริ่มทยอยกันเข้ามาทานข้าว ต้องจัดการริสาที่กล้าทิ้งเธอไว้กับไต้ฝุ่นเพียงลำพัง
ไลลาริณได้ยินเสียงหัวเราะของริสาจึงรู้ว่าเพื่อนไม่ได้ไปซื้อของตามที่ปากพูดจริงๆ “ริสา!”
“ไลลามาแล้วเหรอ”
“แกตั้งใจทิ้งฉันไว้กับรุ่นพี่ใช่มั้ย”
“ก็เห็นว่าเขาอยากจีบแกฉันเลยหลีกทางให้” ทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าเธอกับไลลาริณเป็นคู่หญิงรักหญิงกัน แรดขนาดนี้ริสาต้องได้ผู้สิ
“ถ้าไลลาไม่ชอบเขาวันหลังเดี๋ยวน่านอยู่เป็นเพื่อน” น่านฟ้าอาสาเป็นไม้กันหมาให้เพื่อน เพราะเห็นว่าเพื่อนไม่ค่อยชอบหน้าหนุ่มรุ่นพี่
“ขอบใจมากนะ”
“ทำตัวอย่างกับหวงไลลา” ริสารู้ว่าน่านฟ้าคิดอย่างไรกับไลลาริณ แต่เพื่อนคนนี้ไม่เหมาะกับไลลาริณคนที่เหมาะสมต้องไต้ฝุ่น เสือร้ายแบบเขาต้องเจอลูกแกะแบบเพื่อนของเธอ
“ปะ...เปล่าน่านแค่เป็นห่วง”
“ทำไงกันดีดูเหมือนว่าเขาจะไม่หยุดแค่นั้น”
“เขาจะจีบก็ปล่อยให้เขาจีบไป ไม่ลองดูหน่อยเพื่อนจะเปลี่ยนสันดานพี่เขาได้”
“สันดานผู้ชายเจ้าชู้เปลี่ยนไม่ได้หรอก” น่านฟ้าขัดขึ้นมาเสียเวลาเปล่าๆ หากผู้ชายจะหยุดไม่ต้องมีใครมาหยุด
“แกเคยเจ้าชู้หรือไงถึงรู้”
“เอาใจลงไปเล่นสุดท้ายก็เจ็บอยู่ดี”
“พอๆ ทั้งสองคนนั้นแหละไม่ต้องเถียงกันแล้ว” ไลลาริณคิดแบบเดียวกับน่านฟ้า เรื่องความรักปล่อยให้มันเป็นไปตามฟ้าลิขิต ส่วนเรื่องของไต้ฝุ่นเขาเหนื่อยก็คงหยุดไปเอง
“พี่โทรมาหาพี่จะบอกฝันดี ไลลาถ้าเปิดใจให้นึกถึงพี่คนแรกนะ อาจจะเร็วไปแต่พี่อยากบอกว่าน้องคือผู้หญิงคนแรกที่พี่อยากอยู่ด้วย และพูดได้เต็มปากว่าพี่ชอบน้อง” ประโยคยาวเหยียดถูกพูดออกมาจากปากของไต้ฝุ่นหลังจากที่เลิกกิจกรรมช่วงเย็น เขาไม่ได้ไปรอรับไลลาริณเพราะถูกเพื่อนกักตัวไว้ ตกดึกเขาจึงแสร้งทำเป็นโทรหาเธอเพื่อทำคะแนน ยอมออกมาโทรหาไลลาริณ ใครเห็นเข้าคงจะคิดว่าเขาเป็นบ้าที่มาแอบคุยโทรศัพท์อยู่ข้างถนนคนเดียว“ตามไปทำคะแนนได้อะไรบ้างวะ?”“ผู้หญิงน่าเบื่อวะ” เขาลงทุนขนาดนี้แล้วแต่ไลลาริณยังไม่ยอมเปิดใจให้เลย เขาจำประโยคที่เรียวตะสอนมาเอามาใช้ก็แล้ว“ยังไม่ทันปิดจ๊อบเลยเบื่อเร็วจัง”“เล่นตัววะเกิดมายังไม่เคยจีบใครยากขนาดนี้”“มึงเตรียมเงิน 1 ล้านให้กูเลย” กองทัพมั่นใจว่าเขาต้องชนะไต้ฝุ่นแน่ และประเมินจากสถานการณ์แล้วดูเหมือนจะมีคนตกหลุมที่ตัวเองขุดขึ้นมา“เกมยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารโว๊ย”ไต้ฝุ่นยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มคิดหาทางสารพัดวิธีเพื่อพิชิตใจสาวเพราะเวลาอีกแค่ห้าวันเท่านั้น ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเขาไม่คืบหน้าไปไหน“มึงชวนพิมพ์มาเหรอ”“พิมพ์ตามเองแหละ” เธอได้ยิน
ไลลาริณนอนกระสับกระส่ายรู้สึกหงุดหงิด พยายามจะข่มตาให้หลับแต่ต้องลุกขึ้นมานั่ง แค่เห็นภาพของเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นทำไมเธอถึงไม่ชอบนัก “มันเป็นสิทธิ์ของเขาไลลา” ตอนนี้เขายังโสดก็มีสิทธิ์ที่จะจีบใครก็ได้ คนแบบเขาคงไม่จีบเธอแค่คนเดียวหรอก เลิกหวังอะไรลมๆ แล้งๆ เสียที แค่ลมปากผู้ชายตอนอยากได้อะไรก็พูดดีไปหมด ติ้ง ติ้ง ติ้ง Typhoon : พี่อยู่ด้านล่างมองลงมาสิ Typhoon : รับสายพี่หน่อยนะครับ เธอตกใจและรีบกระโดดลงจากเตียงค่อยๆ ใช้มือเปิดผ้าม่าน และเห็นรถหรูของไต้ฝุ่นจริงๆ ไม่ใช่แค่รถแต่เป็นตัวเขาที่ออกมายืนพิงอยู่หน้ารถและโบกมือทักทายเธอ Typhoon : ถ้าไม่ลงมาก็รับสายพี่ อย่าให้พี่ต้องขึ้นไปหา เมื่อเห็นว่ามีสายจากไต้ฝุ่นไลลาริณจึงรีบกดรับสายเพราะกลัวว่าเขาจะขึ้นมาจริงๆ “ถ้าพี่เมาก็กลับไปดีกว่าค่ะ” “พี่จะกลับไปได้ยังไงในเมื่อมีคนเข้าใจพี่ผิด” น้ำเสียงของเขาเหมือนไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แค่นี้ก็ทำให้เธอใจอ่อนได้แล้ว “รูปที่น้องเห็น พี่กับพิมพ์เราเป็นเพื่อนกันในห้องนั้นก็มีเพื่อนๆ อยู่กันตั้งหลายคน”
“เดี๋ยว! ใครเมีย” ไต้ฝุ่นงุนงงไปหมดแล้วเมื่อเช้าก็ยังดีๆ อยู่พอมาตอนสายทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้ หรือมีใครไปพูดอะไรให้หญิงสาวฟัง“พี่ไต้ฝุ่นมารับพี่พิมพ์เหรอคะ”“พูดอะไร”“เมื้อกี้พี่พิมพ์มาโวยวายด่าทอน้องไลลาว่าไปยุ่งกับ...กับผัวของพี่เขา” แป้งหอมได้ทีจึงใส่ไฟพิมพ์พลอยเข้าไปใหญ่“จะจีบไลลาพี่ควรเคลียร์คนของตัวเองก่อนนะคะ” อินทิราแบะปากไต้ฝุ่นสับรางกันอย่างไรให้รถไปไม่ชนกัน บริหารเอวบ่อยๆ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง“พี่กลับก่อนและเข้าใจไว้ด้วย...ว่าพี่ไม่มีเมีย!”ไต้ฝุ่นเดินออกมาอย่างหัวเสียเรื่องกำลังจะดีอยู่แล้วเชียว ในเมื่อคิดแผนการอะไรออกจึงโทรเรียกกำลังเสริมทันทีเขายืนรอลูกน้องไม่นานก็เห็นเรียวตะวิ่งตรงดิ่งมาทางเขา เรื่องนี้ต้องเป็นความลับไอ้กองทัพและแม็กนัสต้องไม่รู้เด็ดขนาดว่าเขากำลังจะทำอะไร“พี่เรียกผมมาทำอะไรหลังตึก” หลังตึกวิศวะส่วนมากจะไม่ค่อยมีใครผ่าน บางครั้งก็มีนักศึกษาเสพยาเสพติด“กระทืบคน”“ห๊ะ กระทืบใคร!”“มึงจำไว้ว่าเรื่องวันนี้จะต้องไม่มีใครรู้ โดยเฉพาะไอ้พวกเวรสองตัวนั่น”“แล้วผมจะได้อะไร” เสียอนาคตไม่ว่าขอได้ค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อก็พอ“5 หมื่น!”“ขอรถสักคันได้ไหมพี่งา
“อื้อ...อ๊ะ...พี่ไต้ฝุ่นขา” นานิครางออกมาเมื่อถูกของใหญ่เล่นจนแทบจะไม่อยากลงจากเตียง เธอเพิ่งเคยขึ้นเตียงกับรุ่นพี่ครั้งแรก ก็เล่นเอาติดใจจนไม่อยากลงจากเตียง ร่างใหญ่กระแทกสะโพกด้วยความหนักหน่วงโดยไม่กลัวว่าคนใต้ร่างจะเจ็บ เขาแค่ต้องการระบายเท่านั้นหลังจากที่หงุดหงิดมานานหลายวัน เขาต้องได้ปลดปล่อยไม่อย่างนั้นคงได้ตายกันพอดี “อ๊ะ!!” “อ่าส์” ครั้งสุดท้ายเขากระแทกเข้าไปจนสุดลำและพ่นน้ำกามใส่เครื่องป้องกัน กันจะดันตัวเองลุกขึ้นโดยไม่สนใจคนใต้ร่างว่าจะเป็นเช่นไร “ไม่ต่อเหรอคะ?” “ไม่มีถุง นี่เงิน” เขาวางเงินจำนวนหนึ่งให้นานิ ที่เขาไม่ไปรับไลลาริณเพราะเรื่องนี้ ไม่ได้โกหกแต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องบอก “มาทำแบบนี้กับนานิไม่กลัวแฟนพี่รู้เหรอคะ?” “ถ้าเธอไม่พูดใครจะรู้ นอกจากอยากจับฉันจนตัวสั่น” เขาบอกกฎของเขาทุกครั้งเวลาจะมีอะไรกับใคร แต่ส่วนมากก็ไม่เห็นมีใครทำตามที่ตกลงกันได้ “แล้วถ้าเธอรู้เอง...” “เธอจะโดนฉันกระทืบคนแรก” “ขะ...เข้าใจแล้วค่ะ” คนหล่ออะไรใจร้ายจังเลย แต่นานิชอบและถูกใจมาก เม
ไต้ฝุ่นเดินนำไลลาริณจนมาถึงห้องพักของหญิงสาว เมื่อมาถึงเขากลับทิ้งตัวลงนอนอย่างสบายใจปกติเขาไม่เคยหลับนอนกับใครจนถึงเช้ายกเว้นคนตัวเล็กตรงหน้า “พี่ไต้ฝุ่นถอดเสื้อทำไมคะ?” เธอตกใจเพราะเห็นเขากำลังถอดเสื้อผ้า จนเห็นแผงอกและกล้ามเนื้อหน้าท้องที่น่าลูบไล้ไม่น้อย “พี่จะไปอาบน้ำ?” “เอ่อ...ค่ะ” “หาชุดให้พี่ใส่ด้วยนะ” เขาสั่งเสร็จจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ ไต้ฝุ่นจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองและพึมพำออกมา “กูจะรักเด็กนี่ไม่ได้เด็ดขาด มึงเคยรู้จักความรักรึไงวะ!” อาจจะแค่หลงความสดใหม่ก็เท่านั้น พอได้เธอเมื่อไรเขาจะเฉดหัวทิ้งอย่างไม่ไยดีเลย เวลาต่อมาไต้ฝุ่นนั่งหน้าตึงอยู่บนเตียงเพราะชุดที่หญิงสาวเขาใส่นั้นแทบอยากทำให้เขามุดดินหนี เสื้อยืดสีเหลืองลายเป็ดและกางเกงขาสั้นของเธอ ใส่ไปแล้วคิดว่าตัวเองเป็นแหนมตุ้ม “หัวเราะอะไร” “พี่ไต้ฝุ่นใส่แบบนี้ก็น่ารักดีนะคะ” เธอหัวเราะชอบใจคนหน้าโหดๆ มาชุดสีหวานดูแล้วไม่เข้ากันเท่าไร “แล้วเมื่อไรจะรักพี่ละ” “ไม่คุยด้วยแล้ว” ไต้ฝุ่นร้องหึ ในลำคอเล่นตัวเข้าไปเถอะอีกไ
“ไปอาบน้ำสิหรือจะให้พี่อาบให้” “ไปแล้วค่ะขอเสื้อผ้าหนูด้วยนะคะ” “หึ!” คิดว่าจะได้ใส่หรือไงกว่าเขาจะพาไลลาริณ กลับเพ้นต์เฮาส์ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย หญิงสาวถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ จนเขาต้องทำทุกวิถีทาง (KONGTHAP : อีกชั่วโมงกว่าเที่ยงคืน มึงเล่นหายเงียบไปเลย @Typhoon) (Maxnus : มันหายไปไหนของมันหรือมันยอมแพ้?) ไต้ฝุ่นเปิดอ่านแชทของเพื่อนและยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขาจะพิมพ์ข้อความตอบกลับ (Typhoon : มึงเตรียมรถไว้รอกูเลยเอาที่เทาควันบุหรี่นะโว้ย)(KONGTHAP : เออ!! หลักฐานด้วย) กองทัพยังไม่ยอมแพ้ต้องรอดูหลักฐานไต้ฝุ่นมันเจ้าเล่ห์จะตาย รถแค่คันเดียวขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกไลลาริณอาบน้ำเสร็จจึงเดินออกมาเธอเดินเซเล็กน้อยเพราะเริ่มมึนหัว ไลลาริณสวมแค่เสื้อคลุมตัวเดียวเพราะรอเขาหาเสื้อผ้าให้ใส่“ไหวไหมไปนั่งรอพี่เตียงก่อนก็ได้พี่ขอเวลาอาบน้ำก่อน”“อื้ออ”ไต้ฝุ่นยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่ากวางน้อยของเขากำลังหมดฤทธิ์เขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำอย่างรวดเร็วเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีไต้ฝุ่นก็อาบน้ำเสร็จทั้งตัวเขามีเพียงผ้าผืนเดียวพันที่เอวสอบ หยดน้ำยังเกาะตามหน้าอก
“ไว้เจอกันครั้งต่อไปครับนักศึกษา” สิ้นเสียงของอาจารย์ ไลลาริน ริสา และ น่านฟ้า พวกเขาซึ่งเรียนสาขาเดียวกันก็รีบรวบของทุกอย่างบนโต๊ะลงในกระเป๋าสะพาย แล้วเร่งฝีเท้าเดินเร็วสลับวิ่งไปยังโรงยิม ที่รุ่นพี่นัดซ้อมเชียร์เพื่องานรับน้องที่จะมาถึงอีกสองสัปดาห์ไลลารินจูงกึ่งลากริสาที่ทำท่าจะวิ่งต่อไม่ไหว พร้อมกับเอ่ยปากเร่ง“สาเร็วหน่อย อีกแค่นิดเดียวก็ถึงแล้ว” ริสาโบกมือเป็นสัญญาณบอกให้ไลลารินไปก่อน“ไม่ ไปพร้อมกัน ถ้าจะโดนลงโทษก็โดนด้วยกันนี่แหละ” น่านฟ้าที่ไม่ได้สนิทกับสองสาวเขาก็แค่ปรายตามองนิดๆ แล้วรีบเดินจ้ำอ้าวต่อ1 2 3 4 5 6….ด้านขวาวิ่งกระหืดกระหอบมาถึงโรงยิมก่อนที่พี่ว้ากจะนับถึง 10 น่านฟ้านั่งท้ายแถว พลางเหลือบตามองประตูโรงยิม ดูว่าสองสาวร่วมสาขาจะมาถึงหรือยัง 7 8 9 10สิ้นเสียงนับ 10 ไลลาริณกับริสาและเพื่อนคณะอื่นอีก 2-3 คนก็วิ่งมาถึงประตูโรงยิมแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ทั้งหมดถูกเรียกไปยืนด้านหน้าแถวแล้วสั่งให้รายงานตัวด้วยเสียงที่ดังฟังชัดให้รุ่นพี่พอใจ กว่าที่ทั้งหมดจะถูกปล่อยตัวมานั่งรวมกับเพื่อนๆ ก็ตะโกนรายงานตัวจนเสียงแหบแห้งไปหมดแล้ว“วิ่งมาก็เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้ว ยังต้องมาตะโกน
“เกือบได้ไปเป็นผีเฝ้าสนามแล้วมั้ยละ” ริสาบ่นเพื่อน เธอรู้ดีว่าเพื่อนร่างกายไม่แข็งแรงตั้งแต่เด็ก เพราะเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาล“ไลลาก็ไม่น่าไปพูดแบบนั้น” แบบนี้ก็เท่ากับว่าเธอจะเป็นแกะดำที่รุ่นพี่หมายหัว แค่คิดก็ขนลุกคณะวิศวกรรมส่วนมากก็มีแต่ผู้ชาย ในอนาคตอาจจะอยู่ลำบาก“เรามาเรียนไม่ได้มาตะโกนร้องเพลง” ไลลาริณแค่อยากให้รุ่นพี่เข้าใจ ว่าเหนื่อยก็ต้องพักไม่ใช่บังคับให้ทำอะไรแบบนั้น“เลิกพูดได้แล้วๆ ดีนะพี่ไต้ฝุ่นมาช่วยไว้ทัน”“ใครเหรอ?” เธอไม่รู้จักรุ่นพี่หรือเพื่อนๆ คนไหนเลยเพราะไม่ชอบทำความรู้จักกับใคร“ไม่มีใครไม่รู้จักเขานะแก๊งเพลย์บอยประจำคณะวิศวะ หล่อรวยใหญ่ยาว”ริสาทำหน้าแบบเพ้อฝัน ไม่มีใครไม่รู้จักพวกเขาโดยเฉพาะไต้ฝุ่นที่ถูกเล่าลือว่าเป็นผู้ชายที่น่ามาทำสามีมากที่สุด ถึงแม้จะเจ้าชู้แต่ก็เป็นสเปคของใครหลายๆ คน“ทำไมผู้หญิงถึงชอบผู้ชายเลวๆ ก็ไม่รู้”“นี่ไอ้น่านเขาเรียกว่ายังไม่เจอเนื้อคู่”“ก็ควงผู้หญิงได้แล้วทิ้งก็เลวมั้ยอ่ะ” ไม่เห็นจะน่าเอาตรงไหนเลย พอเจอผู้ชายเลวๆ ก็มักด่าว่าผู้ชายแม่งเลวเหมือนกันหมด“ไลลาอย่าไปตกหลุมรักเขานะ เสียใจไปจนวันตาย”“ดูจากสภาพเราตอนนี้คงจะรักได้ล
“ไปอาบน้ำสิหรือจะให้พี่อาบให้” “ไปแล้วค่ะขอเสื้อผ้าหนูด้วยนะคะ” “หึ!” คิดว่าจะได้ใส่หรือไงกว่าเขาจะพาไลลาริณ กลับเพ้นต์เฮาส์ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย หญิงสาวถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ จนเขาต้องทำทุกวิถีทาง (KONGTHAP : อีกชั่วโมงกว่าเที่ยงคืน มึงเล่นหายเงียบไปเลย @Typhoon) (Maxnus : มันหายไปไหนของมันหรือมันยอมแพ้?) ไต้ฝุ่นเปิดอ่านแชทของเพื่อนและยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขาจะพิมพ์ข้อความตอบกลับ (Typhoon : มึงเตรียมรถไว้รอกูเลยเอาที่เทาควันบุหรี่นะโว้ย)(KONGTHAP : เออ!! หลักฐานด้วย) กองทัพยังไม่ยอมแพ้ต้องรอดูหลักฐานไต้ฝุ่นมันเจ้าเล่ห์จะตาย รถแค่คันเดียวขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกไลลาริณอาบน้ำเสร็จจึงเดินออกมาเธอเดินเซเล็กน้อยเพราะเริ่มมึนหัว ไลลาริณสวมแค่เสื้อคลุมตัวเดียวเพราะรอเขาหาเสื้อผ้าให้ใส่“ไหวไหมไปนั่งรอพี่เตียงก่อนก็ได้พี่ขอเวลาอาบน้ำก่อน”“อื้ออ”ไต้ฝุ่นยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่ากวางน้อยของเขากำลังหมดฤทธิ์เขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำอย่างรวดเร็วเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีไต้ฝุ่นก็อาบน้ำเสร็จทั้งตัวเขามีเพียงผ้าผืนเดียวพันที่เอวสอบ หยดน้ำยังเกาะตามหน้าอก
ไต้ฝุ่นเดินนำไลลาริณจนมาถึงห้องพักของหญิงสาว เมื่อมาถึงเขากลับทิ้งตัวลงนอนอย่างสบายใจปกติเขาไม่เคยหลับนอนกับใครจนถึงเช้ายกเว้นคนตัวเล็กตรงหน้า “พี่ไต้ฝุ่นถอดเสื้อทำไมคะ?” เธอตกใจเพราะเห็นเขากำลังถอดเสื้อผ้า จนเห็นแผงอกและกล้ามเนื้อหน้าท้องที่น่าลูบไล้ไม่น้อย “พี่จะไปอาบน้ำ?” “เอ่อ...ค่ะ” “หาชุดให้พี่ใส่ด้วยนะ” เขาสั่งเสร็จจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ ไต้ฝุ่นจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองและพึมพำออกมา “กูจะรักเด็กนี่ไม่ได้เด็ดขาด มึงเคยรู้จักความรักรึไงวะ!” อาจจะแค่หลงความสดใหม่ก็เท่านั้น พอได้เธอเมื่อไรเขาจะเฉดหัวทิ้งอย่างไม่ไยดีเลย เวลาต่อมาไต้ฝุ่นนั่งหน้าตึงอยู่บนเตียงเพราะชุดที่หญิงสาวเขาใส่นั้นแทบอยากทำให้เขามุดดินหนี เสื้อยืดสีเหลืองลายเป็ดและกางเกงขาสั้นของเธอ ใส่ไปแล้วคิดว่าตัวเองเป็นแหนมตุ้ม “หัวเราะอะไร” “พี่ไต้ฝุ่นใส่แบบนี้ก็น่ารักดีนะคะ” เธอหัวเราะชอบใจคนหน้าโหดๆ มาชุดสีหวานดูแล้วไม่เข้ากันเท่าไร “แล้วเมื่อไรจะรักพี่ละ” “ไม่คุยด้วยแล้ว” ไต้ฝุ่นร้องหึ ในลำคอเล่นตัวเข้าไปเถอะอีกไ
“อื้อ...อ๊ะ...พี่ไต้ฝุ่นขา” นานิครางออกมาเมื่อถูกของใหญ่เล่นจนแทบจะไม่อยากลงจากเตียง เธอเพิ่งเคยขึ้นเตียงกับรุ่นพี่ครั้งแรก ก็เล่นเอาติดใจจนไม่อยากลงจากเตียง ร่างใหญ่กระแทกสะโพกด้วยความหนักหน่วงโดยไม่กลัวว่าคนใต้ร่างจะเจ็บ เขาแค่ต้องการระบายเท่านั้นหลังจากที่หงุดหงิดมานานหลายวัน เขาต้องได้ปลดปล่อยไม่อย่างนั้นคงได้ตายกันพอดี “อ๊ะ!!” “อ่าส์” ครั้งสุดท้ายเขากระแทกเข้าไปจนสุดลำและพ่นน้ำกามใส่เครื่องป้องกัน กันจะดันตัวเองลุกขึ้นโดยไม่สนใจคนใต้ร่างว่าจะเป็นเช่นไร “ไม่ต่อเหรอคะ?” “ไม่มีถุง นี่เงิน” เขาวางเงินจำนวนหนึ่งให้นานิ ที่เขาไม่ไปรับไลลาริณเพราะเรื่องนี้ ไม่ได้โกหกแต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องบอก “มาทำแบบนี้กับนานิไม่กลัวแฟนพี่รู้เหรอคะ?” “ถ้าเธอไม่พูดใครจะรู้ นอกจากอยากจับฉันจนตัวสั่น” เขาบอกกฎของเขาทุกครั้งเวลาจะมีอะไรกับใคร แต่ส่วนมากก็ไม่เห็นมีใครทำตามที่ตกลงกันได้ “แล้วถ้าเธอรู้เอง...” “เธอจะโดนฉันกระทืบคนแรก” “ขะ...เข้าใจแล้วค่ะ” คนหล่ออะไรใจร้ายจังเลย แต่นานิชอบและถูกใจมาก เม
“เดี๋ยว! ใครเมีย” ไต้ฝุ่นงุนงงไปหมดแล้วเมื่อเช้าก็ยังดีๆ อยู่พอมาตอนสายทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้ หรือมีใครไปพูดอะไรให้หญิงสาวฟัง“พี่ไต้ฝุ่นมารับพี่พิมพ์เหรอคะ”“พูดอะไร”“เมื้อกี้พี่พิมพ์มาโวยวายด่าทอน้องไลลาว่าไปยุ่งกับ...กับผัวของพี่เขา” แป้งหอมได้ทีจึงใส่ไฟพิมพ์พลอยเข้าไปใหญ่“จะจีบไลลาพี่ควรเคลียร์คนของตัวเองก่อนนะคะ” อินทิราแบะปากไต้ฝุ่นสับรางกันอย่างไรให้รถไปไม่ชนกัน บริหารเอวบ่อยๆ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง“พี่กลับก่อนและเข้าใจไว้ด้วย...ว่าพี่ไม่มีเมีย!”ไต้ฝุ่นเดินออกมาอย่างหัวเสียเรื่องกำลังจะดีอยู่แล้วเชียว ในเมื่อคิดแผนการอะไรออกจึงโทรเรียกกำลังเสริมทันทีเขายืนรอลูกน้องไม่นานก็เห็นเรียวตะวิ่งตรงดิ่งมาทางเขา เรื่องนี้ต้องเป็นความลับไอ้กองทัพและแม็กนัสต้องไม่รู้เด็ดขนาดว่าเขากำลังจะทำอะไร“พี่เรียกผมมาทำอะไรหลังตึก” หลังตึกวิศวะส่วนมากจะไม่ค่อยมีใครผ่าน บางครั้งก็มีนักศึกษาเสพยาเสพติด“กระทืบคน”“ห๊ะ กระทืบใคร!”“มึงจำไว้ว่าเรื่องวันนี้จะต้องไม่มีใครรู้ โดยเฉพาะไอ้พวกเวรสองตัวนั่น”“แล้วผมจะได้อะไร” เสียอนาคตไม่ว่าขอได้ค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อก็พอ“5 หมื่น!”“ขอรถสักคันได้ไหมพี่งา
ไลลาริณนอนกระสับกระส่ายรู้สึกหงุดหงิด พยายามจะข่มตาให้หลับแต่ต้องลุกขึ้นมานั่ง แค่เห็นภาพของเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นทำไมเธอถึงไม่ชอบนัก “มันเป็นสิทธิ์ของเขาไลลา” ตอนนี้เขายังโสดก็มีสิทธิ์ที่จะจีบใครก็ได้ คนแบบเขาคงไม่จีบเธอแค่คนเดียวหรอก เลิกหวังอะไรลมๆ แล้งๆ เสียที แค่ลมปากผู้ชายตอนอยากได้อะไรก็พูดดีไปหมด ติ้ง ติ้ง ติ้ง Typhoon : พี่อยู่ด้านล่างมองลงมาสิ Typhoon : รับสายพี่หน่อยนะครับ เธอตกใจและรีบกระโดดลงจากเตียงค่อยๆ ใช้มือเปิดผ้าม่าน และเห็นรถหรูของไต้ฝุ่นจริงๆ ไม่ใช่แค่รถแต่เป็นตัวเขาที่ออกมายืนพิงอยู่หน้ารถและโบกมือทักทายเธอ Typhoon : ถ้าไม่ลงมาก็รับสายพี่ อย่าให้พี่ต้องขึ้นไปหา เมื่อเห็นว่ามีสายจากไต้ฝุ่นไลลาริณจึงรีบกดรับสายเพราะกลัวว่าเขาจะขึ้นมาจริงๆ “ถ้าพี่เมาก็กลับไปดีกว่าค่ะ” “พี่จะกลับไปได้ยังไงในเมื่อมีคนเข้าใจพี่ผิด” น้ำเสียงของเขาเหมือนไม่สบายใจเป็นอย่างมาก แค่นี้ก็ทำให้เธอใจอ่อนได้แล้ว “รูปที่น้องเห็น พี่กับพิมพ์เราเป็นเพื่อนกันในห้องนั้นก็มีเพื่อนๆ อยู่กันตั้งหลายคน”
“พี่โทรมาหาพี่จะบอกฝันดี ไลลาถ้าเปิดใจให้นึกถึงพี่คนแรกนะ อาจจะเร็วไปแต่พี่อยากบอกว่าน้องคือผู้หญิงคนแรกที่พี่อยากอยู่ด้วย และพูดได้เต็มปากว่าพี่ชอบน้อง” ประโยคยาวเหยียดถูกพูดออกมาจากปากของไต้ฝุ่นหลังจากที่เลิกกิจกรรมช่วงเย็น เขาไม่ได้ไปรอรับไลลาริณเพราะถูกเพื่อนกักตัวไว้ ตกดึกเขาจึงแสร้งทำเป็นโทรหาเธอเพื่อทำคะแนน ยอมออกมาโทรหาไลลาริณ ใครเห็นเข้าคงจะคิดว่าเขาเป็นบ้าที่มาแอบคุยโทรศัพท์อยู่ข้างถนนคนเดียว“ตามไปทำคะแนนได้อะไรบ้างวะ?”“ผู้หญิงน่าเบื่อวะ” เขาลงทุนขนาดนี้แล้วแต่ไลลาริณยังไม่ยอมเปิดใจให้เลย เขาจำประโยคที่เรียวตะสอนมาเอามาใช้ก็แล้ว“ยังไม่ทันปิดจ๊อบเลยเบื่อเร็วจัง”“เล่นตัววะเกิดมายังไม่เคยจีบใครยากขนาดนี้”“มึงเตรียมเงิน 1 ล้านให้กูเลย” กองทัพมั่นใจว่าเขาต้องชนะไต้ฝุ่นแน่ และประเมินจากสถานการณ์แล้วดูเหมือนจะมีคนตกหลุมที่ตัวเองขุดขึ้นมา“เกมยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารโว๊ย”ไต้ฝุ่นยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มคิดหาทางสารพัดวิธีเพื่อพิชิตใจสาวเพราะเวลาอีกแค่ห้าวันเท่านั้น ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเขาไม่คืบหน้าไปไหน“มึงชวนพิมพ์มาเหรอ”“พิมพ์ตามเองแหละ” เธอได้ยิน
“พิมพ์เธอต้องการอะไร!” “พิมพ์ก็แค่...” “เธอน่าจะรู้สันดานมันดีนะ” กองทัพเอ่ยขึ้นมาเมื่อบรรยากาศเริ่มอึดอัด ไต้ฝุ่นเวลามันเด้าใครมันจำชื่อเขาได้ก็บุญแล้ว “ฝากพวกมึงด้วยกูไปละ” “ไต้ฝุ่นอาจารย์ยังไม่มาเลยจะไปไหน” พิมพ์พลอยตะโกนเรียก เพราะใกล้ถึงเวลาเรียน ไต้ฝุ่นเดินออกมาจากห้องเรียน เมื่อไม่รู้ว่าจะไปไหนจึงคิดว่าจะไปรอไลลาริณที่โรงอาหาร แต่ขาทั้งสองข้างของเขามาหยุดที่หน้าห้องเรียนของเธอแล้ว “ไอ้เหี้*ฝุ่นมึงมาทำอะไรวะ” เขากำลังจะหันหลังกลับแต่ไม่ทันเมื่อประตูห้องเรียนนั้นถูกเปิดออก ตามด้วยกลุ่มนักศึกษาหลายคนเดินออกมา ทั้งหมดต่างพากันยกมือไหว้เขา “อ้าวพี่ไต้ฝุ่นมาหาใครคะ?” เนยหวานรีบเสนอหน้าเข้ามาใกล้เขา เพื่อหวังว่าเขาจะได้สนใจเธอมากกว่าคนอื่น “เรียนเสร็จแล้วเหรอ?” “อาจารย์ยกคลาสค่ะ เสียเวลามากเลย” เธอต้องรีบตื่นเช้าเพื่อให้ทันเช็คชื่อ แต่พอมาถึงอาจารย์กลับมาสอนไม่ได้ “เสียเวลาก็ไม่ควรมาเรียนนะ พ่อแม่ส่งมาเรียนไม่อยากเรียนก็ลาออกไปนอน” คนที่อยู่บริเวณนั้นได้ยินถึงกับหัวเราะออกมา ทำให้เน
ไลลาริณมองข้อความที่ไต้ฝุ่นเป็นคนส่งมา หญิงสาวที่ไม่เคยโดนจีบแบบตรงๆ ถึงกับเขินอายกับข้อความที่เขาส่งมาในตอนเช้า (Typhoon : มอนิ่งครับคนสวยตื่นมาแล้วอย่าลืมคิดถึงพี่นะครับ) (Typhoon : เที่ยงนี้พี่ไปกินข้าวด้วยนะครับ) (Typhoon : ทำไมเงียบ? หรือไม่อยากคุยกับพี่) ไต้ฝุ่นเริ่มหัวเสียเพราะการจีบไลลาริฯไม่ใช่เรื่องง่าย หญิงสาวทำท่าทีเหมือนว่าจะไม่ชอบผู้ชาย “หรือว่าน้องเขาไม่ชอบผู้ชายวะ” กองทัพเอ่ยขึ้นมาดูเหมือนว่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ไต้ฝุ่นหัวเสียได้ เหลือเวลาอีแค่หกวันเท่านั้น “นั้นสิตัวติดกันกับน้องคนนั้นอย่างกับตังเม” “จะชอบอะไรก็ช่างยังไงกูต้องชนะ!” เขาไม่ยอมเสียหน้ากับเรื่องแค่นี้หรอก “มั่นใจเสียเหลือเกินนะ” แม็กนัสหัวเราะออกมา ดูเหมือนไอ้เสือร้ายมันจะหัวเสียไม่น้อยที่หญิงสาวรุ่นน้องไม่ยอมเล่นด้วย ในเมื่อส่งข้อความไปไม่ยอมตอบไต้ฝุ่นจึงขับรถไปรอรับไลลาริณที่หน้าหอพักเลย เขาทั้งหล่อทั้งรวยจะทนได้นานอีกสักแค่ไหน สองสาวเดินลงมาจากหอพักริสาต้องเพ็งมองรถหรูเพราะแถวนี้คงไม่มีใครขับรถหรูราคาแพงขนาดนี้ และเธอไม่
ไต้ฝุ่นเริ่มแผนการของตัวเองทันที เรื่องแบบนี้เสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้ เสือแบบเขาตามจีบแค่สามวันผู้หญิงก็ใจอ่อนยอมสยบแทบเท้าแล้ว ไต้ฝุ่นมองไปยังเป้าหมายที่นั่งอยู่ใต้ร่มไม้คนเดียว ไม่รู้ว่าเพื่อนของเธอไปไหนกันหมดเขาไม่รอ ที่จะเดินเข้าไปทักทาย “พี่ขอโทษนะครับไม่รู้ว่าน้องมีโรคประจำตัว” “คะ?” “พี่ซื้อมาฝากแทนคำขอโทษ” ไลลาริณมองแก้วน้ำในมือของรุ่นพี่ที่ยื่นมาให้เธอด้วยความสงสัย ว่าวันนี้เขาเป็นอะไรทำไมถึงได้ทำตัวแปลกไป ด้วยความที่ไม่อยากปฏิเสธจึงยอมรับน้ำมาถือไว้ “ขอบคุณนะคะ” “เย็นนี้มีซ้อมเชียร์อีกน่าจะเลิกดึก เราไปหาอะไรกินกันมั้ยครับ ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่” อ่อยขนาดนี้แล้วต้องมีหวั่นไหวบ้าง “เย็นนี้เหรอคะคงไม่...” “พาเพื่อนน้องไปด้วยก็ได้ครับพี่เลี้ยงเอง” ขั้นตอนแรกคือทำให้เธอไว้ใจและมองเห็นว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษ ถึงแม้จะไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษก็ตาม “ไลลา! ขอโทษที่มาช้า” ริสาเห็นว่ารุ่นพี่ปีสี่ยืนคุยกับเพื่อนจึงรีบวิ่งเข้ามา กลัวว่าเพื่อนจะถูกรังแกอีก “เย็นนี้เจอกันนะคร