ไต้ฝุ่นเดินนำไลลาริณจนมาถึงห้องพักของหญิงสาว เมื่อมาถึงเขากลับทิ้งตัวลงนอนอย่างสบายใจปกติเขาไม่เคยหลับนอนกับใครจนถึงเช้ายกเว้นคนตัวเล็กตรงหน้า “พี่ไต้ฝุ่นถอดเสื้อทำไมคะ?” เธอตกใจเพราะเห็นเขากำลังถอดเสื้อผ้า จนเห็นแผงอกและกล้ามเนื้อหน้าท้องที่น่าลูบไล้ไม่น้อย “พี่จะไปอาบน้ำ?” “เอ่อ...ค่ะ” “หาชุดให้พี่ใส่ด้วยนะ” เขาสั่งเสร็จจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์ ไต้ฝุ่นจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเองและพึมพำออกมา “กูจะรักเด็กนี่ไม่ได้เด็ดขาด มึงเคยรู้จักความรักรึไงวะ!” อาจจะแค่หลงความสดใหม่ก็เท่านั้น พอได้เธอเมื่อไรเขาจะเฉดหัวทิ้งอย่างไม่ไยดีเลย เวลาต่อมาไต้ฝุ่นนั่งหน้าตึงอยู่บนเตียงเพราะชุดที่หญิงสาวเขาใส่นั้นแทบอยากทำให้เขามุดดินหนี เสื้อยืดสีเหลืองลายเป็ดและกางเกงขาสั้นของเธอ ใส่ไปแล้วคิดว่าตัวเองเป็นแหนมตุ้ม “หัวเราะอะไร” “พี่ไต้ฝุ่นใส่แบบนี้ก็น่ารักดีนะคะ” เธอหัวเราะชอบใจคนหน้าโหดๆ มาชุดสีหวานดูแล้วไม่เข้ากันเท่าไร “แล้วเมื่อไรจะรักพี่ละ” “ไม่คุยด้วยแล้ว” ไต้ฝุ่นร้องหึ ในลำคอเล่นตัวเข้าไปเถอะอีกไ
“ไปอาบน้ำสิหรือจะให้พี่อาบให้” “ไปแล้วค่ะขอเสื้อผ้าหนูด้วยนะคะ” “หึ!” คิดว่าจะได้ใส่หรือไงกว่าเขาจะพาไลลาริณ กลับเพ้นต์เฮาส์ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย หญิงสาวถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ จนเขาต้องทำทุกวิถีทาง (KONGTHAP : อีกชั่วโมงกว่าเที่ยงคืน มึงเล่นหายเงียบไปเลย @Typhoon) (Maxnus : มันหายไปไหนของมันหรือมันยอมแพ้?) ไต้ฝุ่นเปิดอ่านแชทของเพื่อนและยิ้มมุมปาก ก่อนที่เขาจะพิมพ์ข้อความตอบกลับ (Typhoon : มึงเตรียมรถไว้รอกูเลยเอาที่เทาควันบุหรี่นะโว้ย)(KONGTHAP : เออ!! หลักฐานด้วย) กองทัพยังไม่ยอมแพ้ต้องรอดูหลักฐานไต้ฝุ่นมันเจ้าเล่ห์จะตาย รถแค่คันเดียวขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกไลลาริณอาบน้ำเสร็จจึงเดินออกมาเธอเดินเซเล็กน้อยเพราะเริ่มมึนหัว ไลลาริณสวมแค่เสื้อคลุมตัวเดียวเพราะรอเขาหาเสื้อผ้าให้ใส่“ไหวไหมไปนั่งรอพี่เตียงก่อนก็ได้พี่ขอเวลาอาบน้ำก่อน”“อื้ออ”ไต้ฝุ่นยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่ากวางน้อยของเขากำลังหมดฤทธิ์เขารีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาบน้ำอย่างรวดเร็วเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาทีไต้ฝุ่นก็อาบน้ำเสร็จทั้งตัวเขามีเพียงผ้าผืนเดียวพันที่เอวสอบ หยดน้ำยังเกาะตามหน้าอก
ไลลาริณไล้ลิ้นไปตามแท่งเนื้อของเขาอย่างช้าๆ เธอตวัดลิ้นเลียหัวเขื่องของเขาอย่างรวดเร็ว จนเขาครางเสียงกระเส่า “อ่า...เก่งมาก” ไต้ฝุ่นเงยหน้าขึ้นมองโคมไฟและครางอย่างมีความสุข ไลลาริณเก่งมากที่เรียนรู้ได้ไวเขาสอนแค่ครั้งเดียวเท่านั้น “อมมันเข้าไปลึกๆ แบบนั้นแหละ...ซี๊ดดด” “อึก” เขามองการกระทำของเธอที่ริมฝีปากของไลลาริณกำลังกลืนกินหัวแดงของเขา อย่างเอร็ดอร่อยจนทั้งสองสบตากัน ‘แม่งโคตรอ่อยกูเลยเวลาเลียแล้วมองหน้า’ ไต้ฝุ่นทนไม่ไหวอีกต่อไปเขาจับท้ายทอยของเธอไว้แน่น และกระแทกเอวเข้าไปอย่างแรง เขาทำแบบนั้นอยู่หลายครั้งจนน้ำกามฉีดพ่นเข้าไปในปากของเธอ “ลองกลืนมันดู” “อึก แค่กๆๆๆ” เธอไอออกมาเมื่อกลืนน้ำคาวลงคอไปทั้งเหนียวและฝืดคอ เธออยากรู้ว่าใครบอกว่าน้ำอสุจิมันกินได้ “เป็นไงครับไอติมรสโปรดอร่อยมั้ย?” “หนูไม่คุยด้วยแล้ว” “ไม่คุยนั้นก็นอนคุย แต่พี่ขอ...” เขาก้มลงไปกระซิบบอกความต้องการของเขาให้เธอได้ยิน “มะ...ไม่ได้ค่ะ” ไลลาริณไม่ยอมหากเขาจะทำแบบนั้น เธอยังเรียนไม่จบและยังไม่พร้อมในหลายๆ เรื่อง
ไลลาริณยืนมองตัวเองที่หน้ากระจกบานใหญ่ ไม่อยากจะเชื่อว่าช่างแต่งหน้าจะเก่งกันมากสามารถแต่งหน้าให้กลายเป็นอีกคนได้ “สวยมากเลยค่ะน้องไลลา” “ขอบคุณมากนะคะพวกพี่เก่งมากเลย” “คุณน้องสวยมากกว่าค่ะพี่อิจฉามากหน้าอกก็ไม่ต้องทำ ไหนจะหน้าที่ฟ้าประทานมาให้” “ชมกันเกินไปแล้วค่ะ” วันนี้เธอใส่ชุดสายเดี่ยวสีดำโชว์แผ่นหลังขาวเนียนตัดกับสีชุดและปล่อยผมยาวสลวย กับกระโปรงทรงเอแต่งโบว์น่ารักที่ไม่สั้นมากเท่าไร แต่สำหรับเธอก็สั้นอยู่ดี ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มไม่หนามาก แม้จะแต่งหน้าอ่อนแต่ความสวยนั้นออร่ามาเลยทีเดียว ไลลาริณลงจากรถมาและเดินตามคนของไต้ฝุ่นมายังห้องพักในสนามแข่งรถ เธอใช้กระเป๋าปิดบังหน้าอกไว้เพราะเธอไม่มั่นใจเท่าไร “น้องคนสวยจะไปไหนครับ” “คุณคือ?” “เรียวตะโยธาปี 2” เป็นครั้งแรกที่เรียวตะเจอหน้าคนสวยแบบจังๆ บอกเลยว่าสวยละน่ารักมากมองเท่าไรก็ไม่รู้สึกเบื่อ “ไลลาค่ะพี่เรียวตะ” “พี่ไต้ฝุ่นกับเพื่อนๆ คงเตรียมตัวลงแข่งแล้ว” “เดี๋ยวไลลาขอออกไปเดินเล่นแถวนี้นะคะ” “ตามสบายเลยครับนี่เบอร์พี่
Rrrrrrrrrrrr เสียงเรียกเข้าในตอนเช้าตรู่ทำให้ไต้ฝุ่นต้องคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ เขาเพิ่งจะได้นอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาเห็นว่าคนข้างกายขยับตัวจึงลุกออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกห้องนอน “ว่า” “เมื่อคืนมึงทำอะไรของกำนัลวะ” แม็กนัสโทรมาถามแต่เช้า เห็นว่าฝ่ายนั้นถูกตำรวจรวบตัวไปเรียบร้อย คงเป็นฝีมือเพื่อนเขาแน่ “เห็นร่านมากเลยส่งเข้าไปข้างในจะได้หายคัน” “ไอ้เหี้* มึงนี่ใจถึงเพิ่งได้จริงๆ” “โทรมาแค่นี้ใช่ไหม” เขาอยากกลับไปนอนต่อเต็มทนแล้ว “เออ ได้รถไปแล้วก็เลิกกันได้แล้ว” ไต้ฝุ่นมองโทรศัพท์ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เขาจะต้องทำอย่างไรกับไลลาริณดี เธอก็แค่สดใหม่เขาแค่ยังไม่เบื่อแค่นั้นเอง เมื่อคืนเขาก็ว่าจะลองเอากับคนอื่นดูแต่ทำไม่ลง เหตุการณ์เมื่อคืนที่สนามแข่งรถ “อุ้ย มิกิช่วยไหมคะ?” มิกิเดินตามเขามาจนถึงลานจอดรถ ไม่คิดว่าเขาจะใจร้อนกับเธอเสียขนาดนี้ “ไอ้พันไมล์มันคิดจะทำอะไร!” มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นไม่อย่างนั้นมันไม่ยอมมาเจอหน้าเขาเด็ดขาด “เปล่านี่คะ?” “เธออยากมากขนาดเลยเหรอ”
ไลลาริณลุกมาตั้งแต่เช้าเรียกว่าเธอไม่ได้นอนเลยทีเดียวเพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องราวของไต้ฝุ่น ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาตั้งใจเข้าหาเธอ แอด เธอไม่ยอมหันกลับไปมองเพราะรู้ว่าอย่างไรแล้วต้องเป็นไต้ฝุ่นที่เข้ามา เธอยืนตักข้าวและหันหลังให้ประตูขอบตาบวมช้ำหลังจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก “น่ากินจังเลยครับ” ไต้ฝุ่นนั่งลงที่โต๊ะอาหารตั้งแต่เธอมาอยู่ด้วยเหมือนว่าเขาจะกินข้าวได้ตรงเวลามากขึ้น ไม่ค่อยดูดบุหรี่และดื่มเหล้าหนักๆ เหมือนแต่ก่อน ปึก! ไต้ฝุ่นถึงกับสะดุ้งเพราะไลลาริณวางจานข้าวกระแทกกับโต๊ะจนเกิดเสียงดัง เหมือนว่าไม่พอใจอะไรเขาสักอย่าง “พี่กินเลยค่ะหนูจะไปแต่งตัวมีเรียนเช้า” “ดะ…” เธอไปแล้ว โกรธอะไรกูเปล่าวะ เขานั่งคิดอยู่ตั้งนานสองนานเมื่อคืนไม่ได้มารับหรือจะโกรธตรงนี้ เช้านี้ไปส่งไลลาริณดีกว่า “พี่ไปส่งนะ” ไลลาริณไม่ตอบแต่พยักหน้าเดินผ่านหน้าเขาไป จนมาถึงลานจอดรถเธอเห็นว่าเขาเปลี่ยนรถคันใหม่อีกแล้ว แต่ไม่สนใจ “รถใหม่ของพี่สวยไหม” “สวยค่ะ” “รุ่นใหม่ล่าสุดเลยราคาเอาเรื่องอยู่” super ca
บ้านของกองทัพ กองทัพถูกเรียกตัวให้กลับบ้านด่วนเขาจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง และคนที่อยู่ตรงหน้าเขาร้อยวันพันปีไม่เคยอยากเจอหน้าเขาเท่าไร “อารันพูดความจริงใช่มั้ย?” “อาจะโกหกเราไปทำไม” พารัน อธิการบดีคนล่าสุดของมหาลัยซึ่งเป็นญาติกับกองทัพเล่าสิ่งที่รู้มาให้หลานชายฟัง เขานั่งทำงานอยู่ในห้องและเลขามารายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับคณะวิศวกรรมจนเด็กปีหนึ่งถูกพักการเรียน เขานั่งอ่านรายงานไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เตชนิธิ สุรบดินทร์ นักศึกษาสาขาเครื่องกลก็พรวดพราดเข้ามา เขาจำได้ว่าคนนี้คือไต้ฝุ่นเพื่อนรักของหลานชาย “สวัสดีครับ” “มีอะไรไต้ฝุ่น” “ผมเข้าเรื่องเลยนะครับและผมมาในฐานะที่เรารู้จักกันไม่ใช่ฐานะนักศึกษา ผมขอร้องให้อารันช่วยเหลือผมสักครั้งได้ไหมครับ” “เรื่องอะไรไต้ฝุ่นปกติเราไม่เคยมาหาอานะ” และใบหน้าที่ดูเหมือนเครียดจนกุลธวัชแปลกใจ เขานั่งตำแหน่งนี้มานานแต่ไม่เคยได้เจอหน้าหลานๆ ที่มหาลัยเลย “เรื่องของนักศึกษาที่ถูกพักการเรียนอาช่วยไปคุยกับอาจารย์สาขาอย่าพักการเรียนน้องเขาเลยนะครับ” “เราจะ
ผับ M ไต้ฝุ่นนั่งดื่มเหล้าไม่พูดจากับใครเขาออกมานั่งที่ชั้นสอง เป็นโซนรวมกับลูกค้าคนอื่น ไต้ฝุ่นนั่งมองผู้คนที่เดินผ่านไปมา บางคนส่งสายตาเชื้อเชิญแต่เขาไม่สนใจใคร “ไหนว่าไม่รักทำไมมานั่งเป็นหมาหงอยคนเดียว” กองทัพตามมาทันที เขาว่าแล้วว่ามันต้องอยู่ผับ ปากบอกจะยกให้คนอื่น แต่การกระทำของมันสวนทางกัน “มึงมาทำไม!” “มึงทำให้พวกกูโดนพักการเรียนไปด้วย นึกอะไรถึงไปขอร้องให้อากูช่วย” “ตอนเหี้* ก็เหี้* ด้วยกันตอนนี้ก็ช่วยกันรับผิดชอบดิวะ” ไต้ฝุ่นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยานแววตาฉ่ำเยิ้มเพราะน้ำเมาที่เขาดื่มเข้าไป “บอกว่ารักน้องเขากูจะไปช่วยง้อเลย” “กูไม่มีทางรักเด็กนั่น!!” เขาตอบกลับไปด้วยความมั่นใจ ของแบบนี้ใครเขาเอาหัวใจลงไปเล่นกัน “แล้วที่ไปขอร้องอากูละหมายความว่า” “ก็แค่สงสารอนาคตของเด็กมัน” เขาไม่รู้ว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นแบบนี้ ไลลาริณไม่ได้ผิดอะไรที่จะต้องโดนพักการเรียนเพาะเขา “ก็ยังมีความเป็นคนอยู่หนิ” กองทัพหัวเราะออกมาคิดว่าเพื่อนจะไม่สนใจเสียแล้ว แต่มันลงทุกไปขอร้องอาเขาให้ช่วยเหลือ “เลือก!”
“ป๊าฝุ่นขา” น้องลิสาวิ่งมาเกาะขาไต้ฝุ่นเมื่อเห็นว่าเขาเดินเข้ามาในบ้าน น้องลิสาลูกสาวของกองทัพตอนนี้อายุได้สามขวบแล้ว เขาเห็นทีไรอยากขับฟัดตลอดแถมมันกำลังจะกลายเป็นคุณพ่อลูกสอง เพราะเมียกำลังตั้งท้อง “มาหาป๊าแม็กมา” แม็กนัสยกแขนขึ้นเด็กน้อยเห็นแบบนั้นจึงวิ่งเข้าหาและชูมือขึ้นทั้งสองข้าง ให้คนตัวโตกว่าอุ้ม “มึงจะมาทำไมก็ไม่รู้” กองทัพนั้นหวงลูกสาวมากจนพาลกับทุกคนที่เข้าใกล้ลูก “กูเอาการ์ดมาแจก” “กูก็เหมือนกัน” ทั้งแม็กนัสและไต้ฝุ่นไม่มีใครยอมใครเพราะพวกเขารอคนรักเรียนจบ กว่าจะมาถึงวันนี้แทบขาดใจ “แต่งพร้อมกัน?” “ก็ใช่นะสิแถมเมียกูยังมีลูกอยู่ในท้องต้องรีบ” ไต้ฝุ่นต้องรีบโอ้อวด ไลลาริณเพิ่งเรียนจบได้ไม่ถึงสองเดือนก็พบว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ เพราะเขาแอบแกะยาคุมของเธอทิ้งบางเม็ด “มึงไม่ค่อยจะอิฉากูเลย” “ต้องรีบสิครับเดี๋ยวลูกโตไม่ทันเพื่อน” แม็กนัสเงียบเพราะคนรักของตัวเองนั้นไม่ยอมมีเบบี๋ให้สักที เพราะอยากทำงานซึ่งเขานั้นก็ไม่ขัดเขาคนรักรอได้เสมอ “แล้วสาวๆ เขาไปไหน” ภรรยาของเขาก็ออกไปพบกับคนรักของเพื่อ
ไต้ฝุ่นกำลังเข้าสู่วัยทำงานอย่างเต็มตัว หลังจากที่เขาเรียนจบงานหมั้นของเขากับไลลาริณก็ถูกจัดขึ้นที่บ้านของไลลาริณ อีกหนึ่งอย่างที่เขาไม่เคยรู้เลยคือพ่อกับแม่ของเขาเตรียมงานหมั้นไว้รอเขาแล้ว ไลลาริณก็รู้ดี เขาเพิ่งมาทราบว่าช่วงที่เขากำลังตามง้อหญิงสาว แม่ของเขาได้สู่ขอไลลาริณอย่างไม่เป็นทางการในใจอยากจะแต่งแต่ต้องรออีกสามปี เมียของเขายังเรียนไม่จบ “เหนื่อยไหมคะเดินทางมาไกลเลย” บ้านของเธออยู่ต่างจังหวัดซึ่งใช้เวลาขับรถมากกว่าแปดชั่วโมง หากช่วงเทศกาลรถจะติดหนักบางครั้งก็ใช้เวลาเดินทางมากกว่าสิบสองชั่วโมง “คิดถึงเมียจังเลย” เขากับหญิงสาวต้องห่างกันเกือบสองเดือนเพราะเขาต้องเรียนรู้งานจากพ่อของเขา ไลลาริณขอกลับมาดูแลพ่อแม่ที่บ้านในช่วงปิดเทอม วันนี้เขาจึงลางานเพื่อมารับหญิงสาวกลับกรุงเทพด้วยกัน “อุ้ยยย คนอื่น” “คืนนี้พี่ขอหลายๆ ยกได้ไหม” “เกรงใจคนที่บ้านบ้างนะคะ” “พ่อกับแม่บอกจะนอนที่โรงงาน” ก่อนจะมาถึงเขาโทรบอกพ่อกับแม่ของไลลาริณแล้ว ซึ่งพวกท่านมีงานด่วนช่วงนี้ใกล้ถึงฤดูปลูกผักทำการเกษตรออร์เดอร์ปุ๋ยจึงมากกว่าทุกครั้ง
“ไลลา” “มีอะไรเหรอ” “เมื่อคืนนะสิเราเจอพี่ไต้ฝุ่นเมามากจนพูดไม่รู้เรื่อง เขาพร่ำเพ้อหาแต่ไลลา ขอโทษไลลาตลอดเลย” ประโยคหลังคือเขาเพิ่มเสริมไปเองจะได้ดูน่าสงสาร ช่วยขนาดนี้แล้วหากยังทำตัวแบบเดิม เขาหมดคำจะพูด “เห็นแล้วน่าสมเพชอ่ะ” “...” ณภัทรเอาเหตุการณ์ของเมื่อคืนมาเล่าให้ไลลาริณฟัง และเขายังบอกว่า เขาเล่นดนตรีที่ร้านนั้นได้เห็นสภาพเมาเป็นหมาของรุ่นพี่ทุกคืน เขานั่งสังเกตปฏิกิริยาของเธอตลอดที่พูดถึงไต้ฝุ่น“มาเล่าให้ฉันฟังทำไม”ณภัทรยิ้มๆ เพราะแววตาของไลลาริณนั้นสั่นระริกเหมือนจะเป็นห่วงไต้ฝุ่น ปากแข็งกันทั้งคู่เลยอีกคนกว่าจะรู้ใจตัวเอง อีกคนทำเป็นเก่ง“แค่บอกในฐานะเพื่อนสนิท ที่อยากจะเห็นเพื่อนมีความสุข”ไลลาริณขมวดคิ้ว เธอไม่เข้าใจในคำพูดของเพื่อน ทำไมถึงอยากให้เธอกลับไปคืนดีกับคนเลวแบบนั้น“ไลลาคนเราก็มีผิดพลาดกันบ้าง กว่าจะรู้ใจตัวเองบางคนถึงกับต้องตายจากกันไปเลยนะ ตอนนี้เรายังมีชีวิตอยู่อย่าผลักไสกันเลย”ไลลาริณไม่ได้โกรธเพื่อนที่พูดกับเธอแบบนั้น แต่เธอกำลังคิดตามคำพูดของณภัทร หากเธอมัวแต่โกรธเขาอยู่แบบนั้นเมื่อไรเธอจะมีความสุข22.00
ไต้ฝุ่นเดินหน้าแสดงความจริงใจกับไลลาริณต่อ เขาทำกับหญิงสาวไว้เยอะโดนแค่นี้ถ้าอดทนไม่ได้ผู้หญิงที่ไหนเขาจะให้อภัย และเชื่อว่าสำนึกผิดตัวแล้วจริงๆ “มาทำอะไร!” “พี่ซื้อข้าวมาให้ไลลาเห็นว่าเที่ยงแล้วไม่ยอมลงไปกิน” เขานั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่หน้าห้องพักอยู่นานสองนาน ก็ไม่เห็นว่าหญิงสาวจะลงมา เขาเลยซื้อมาฝาก “ไม่ต้อง!” “รับไปสิเดี๋ยวพี่จะกลับแล้ว” ไลลาริณมองข้าวกล่องในมือของไต้ฝุ่นจะโยนทิ้งก็เสียดายไม่น้อย เลยรับมาและสะบัดหน้าหนี เธอเดินขึ้นห้องมาและยังคงยืมมองว่าไต้ฝุ่นจะกลับตอนไหน ไม่นานรถหรูก็ขับออกไปพ้นรั้วหอพัก เขาทำแบบนี้อยู่สามวันตามมาเฝ้าเธอที่หอพัก วันไหนมีเรียนเขาก็ตามไปเฝ้าเธอที่หน้าตึก จนบางครั้งก็ถูกเพื่อนแซว ไลลาริณยังไม่ยอมคุยกับไต้ฝุ่น เธอเจ็บแล้วจำ “หนูใช่ไหมชื่อไลลาริณ” “ค่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ” “ฉันวรินยุพาเป็นแม่ของไต้ฝุ่นเราไปนั่งดื่มกาแฟกันไหม?” “ค่ะ” ไลลาริณมือชื้นเหงื่อเพราะตื่นเต้นที่ได้เจอหน้าแม่ของไต้ฝุ่น และกลัวเพราะท่านต้องมีเหตุผลที่มาพบเธอต้องมีอะไรที่เกี่ยวกับไต้ฝุ่น .
ไต้ฝุ่นไม่ละความพยายามที่จะตามง้อไลลาริณไม่ว่าหญิงสาวจะไล่เขาแบบไหนเขาก็ยังหน้าด้านตามง้อ ครั้งหนึ่งเขาเสียน้ำตาให้หญิงสาวต่อหน้ารุ่นพี่ของไลลาริณ “เลิกยุ่งกับไลลาซะ! กูมองออกว่ามึงไม่ได้รักไลลา” “ขอร้องผมสิครับ” เตชินหัวเราะอย่างขบขันถือว่าไต้ฝุ่นมีความพยายามมากทีเดียว แต่เขาอยากมั่นใจอีกนิดว่าไต้ฝุ่นจะสามารถดูแลไลลาริณได้ดี “คุกเข่าสิรุ่นพี่ผู้ทระนงตัวจะทำได้ไหม” ไต้ฝุ่นลังเลไม่ใช่ว่าไม่ได้รักไลลาริณ แต่เขาไม่ไว้ใจมันแต่ตอนนี้เขาต้องทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อหญิงสาวคนเดียว ไต้ฝุ่นยอมแพ้แล้ว ขอแค่ได้หญิงสาวคืนมาอะไรเขาก็ยอม “เลิกยุ่งกับไลลา” ไต้ฝุ่นคุกเข่าลงต่อหน้าเตชิน น้ำเสียงของเขาสั่นเครือแต่บางครั้งก็แฝงไปด้วยคำสั่ง “พี่คิดยังไงกับไลลตอบมาจากความรู้สึก” เตชินไม่คิดว่าเขาจะยอมทำถึงขนาดนี้ “ฉันรักไลลาตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรกตรงนี้มันก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ปากเก่งคิดว่าจะทิ้งเขาได้แต่เอาเข้าจริงมันทรมานมาก เจ็บเกือบตายที่ไลลาไม่สนใจ” ไม่ว่าจะหลับตาก็จะมีใบหน้าของไลลาริณลอยมา ช่วงที่เกิดเรื่องแรกๆ เขากินไม่ได้นอนไม่หลับเอาแต่โทษตัวเ
“พี่ชินหนูว่าเราเลิกเล่นละครกันดีกว่า” “รออีกนิดนะ” เขาดูออกว่าไต้ฝุ่นนั้นรักไลลาริณจริง แต่แค่แสดงออกไม่เป็นเลือกจะใช้คำพูดไม่ดี เพราะทั้งชีวิตไม่เคยรักใคร “พี่เชื่อว่าพี่ไต้ฝุ่นเขารักไลลาให้โอกาสเขาพิสูจน์ตัวเองสักนิด ไม่ได้เพื่อใครแต่เพื่อความสุขของไลลา” “มันทุกข์มากกว่ามั้งคะ” ที่ผ่านมาไต้ฝุ่นไม่เคยจิงใจกับเธอเลย มีเรื่องไหนบ้างที่เป็นความจริง เขาสร้างเรื่องโกหกขึ้นมาทั้งนั้น “นั่นไงมาแล้วมานั่งใกล้ๆ พี่ไม่ต้องกลัว” เตชินมองคนที่เดินมาทางที่พวกเขานั่งอยู่ ไต้ฝุ่นถือช่อดอกไม้เดินมุ่งหน้าตรงมาหาไลลาริณ “พี่ให้” “ให้ผมเหรอครับขอบคุณ” เตชินเห็นใบหน้าของไต้ฝุ่นแล้วอยากจะหัวเราะ อาการไม่พอใจแสดงออกมาอย่างชัดเจน “เสือก!” “แล้วให้ดอกไม้แฟนผมทำไม?” “แฟนมึงแต่เมียกู!” ไต้ฝุ่นไม่พอใจเขาโกรธที่เธอนั่งอยู่กับผู้ชายคนอื่น ตัวแทบจะนั่งตักกันได้อยู่แล้ว “พี่ไต้ฝุ่น! ต้องการอะไร” เธอที่เงียบมานานจึงพูดขึ้นมา กลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกันและลงไม้ลงมือเธอไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้น “พี่ให้ไลลาครับ” “ฉ
“ไลลาไม่ได้เจอกันตั้งนานขอคุยด้วยได้ไหม” “พี่ชินสวัสดีค่ะ” ริสาเห็นว่ารุ่นพี่มีเรื่องอยากคุยกับเพื่อนสาวจึงหลีกทางให้ทั้งสองคน และคนที่น่าส่งสารที่สุดก็คงจะเป็นนภัทร “ณภัทรเย็นนี้เดี๋ยวเราพาไปทานข้าว” ไลลาริณหันมาส่งยิ้มให้เพื่อน เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับณภัทร “พี่ชินมีเรื่องอะไรคะ” “พี่ได้ยินข่าวของไลลามา คือ...” “พี่ชินอยากจะสมน้ำหน้าหนูอีกคนเหรอคะ” ไลลาริณพูดติดตลก ตัวเองโง่เองที่ลงไปเล่นกับไฟโดนไฟแผดเผาก็ต้องโทษตัวเอง “เปล่าพี่ไม่ได้คิดแบบนั้นเรามาลองเล่นเกมกันดูไหม เผื่อว่าจะมีคนอกแตกตาย” “ยังไงคะ?” “เอาหูมาใกล้ๆ” เตชินเล่าแผนการของตัวเองให้รุ่นน้องได้รู้ ทีแรกไลลาริณเหมือนจะไม่เห็นด้วยแต่ก็อยากลองดูเหมือนกันว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป . ตอนเย็นหลังจากเรียนเสร็จไลลาริณพาเจอณภัทรที่เธอนัดไว้ เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับณภัทรแต่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร “เราชอบไลลานะชอบมาตั้งแต่รับน้อง ขอโอกาสให้เราได้ดูแลไลลาได้ไหม” สิ่งที่เก็บไว้มานานวันนี้ก็ได้พูดออกมาเธอนิ่งพร้อมกับคิดถึงเหตุการณ์ว่าเธอผ่
ตอนเช้าไลลาริณตื่นขึ้นมาเธอจะลงจากที่เตียงแต่เห็นไต้ฝุ่นกำลังหลับอยู่ ตอนที่เขานั้นเหมือนคนไม่มีพิษมีภัยแต่พอเขาตื่นกลายร่างเป็นหมาบ้า เธอเลือกที่จะไม่ปลุกเขาแต่ลงมาเตรียมข้าวเช้าไว้รอไต้ฝุ่น มีแต่อาหารกระป๋องถึงจะไม่ค่อยถูกปากแต่ก็กินเพื่อประทังชีวิต “ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุก” “พี่มาก็ดีแล้วค่ะ” ไต้ฝุ่นตื่นมาไม่เห็นหญิงสาวอยู่ข้างกายจึงรีบตามลงมากลัวว่าไลลาริณจะหนีเขา “เรากินข้าวกันก่อนดีกว่าพี่หิวแล้ว” ไต้ฝุ่นไม่ยอมเปิดโอกาสให้เธอพูดเมื่อทานข้าวกันเสร็จ เขาจึงพาไปไลลาริณเดินเล่นตามชายหาด นานแล้วที่เขาไม่ได้กลับมาที่นี่ “แม่พี่เป็นคนที่นี่คุณตามีฟาร์มหอยมุก พอท่านเสียคุณแม่ก็ให้น้องชายขึ้นมาทำแทน” เขาเล่าเรื่องของครอบครัวเขาให้ไลลาริณฟัง “แล้วคุณพ่อของพี่...” “เราไม่ค่อยถูกกันเพราะพี่เป็นลูกชายคนเดียว คุณพ่อจะบังคับพี่ตลอดแต่พี่ไม่เคยทำตาม พี่อยากเลือกเส้นทางของตัวเอง” พอโตขึ้นพ่อของเขาก็ไม่มาวุ่นวายกับเขาอีกเลย แต่ท่านก็ยังมีบ่นบ้างเพราะความเป็นห่วง “ไลลาเล่าเรื่องครอบครัวให้พี่ฟังบ้างสิ” “หนู
“อื้อ อ๊ะ” ไลลาริณดิ้นไปมาเมื่อเธอฝันว่ากำลังถูกครอบครองเต้าคู่งาม ฝันที่เหมือนจริงมากแต่เธอกลับรู้สึกดีจนไม่ต่อต้านเขา และเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเธอรู้สึกเจ็บแสบที่ใจกลางสาวนี่ไม่ใช่ความฝันแล้ว “กรี๊ดดด ไอ้ไต้ฝุ่นทำอะไรห๊ะ!” “ตื่นมาก็โวยวายเลยผัวก็กำลังจะเอาเมียไง ซี๊ดด” เขาครางเสียงกระเส่าเมื่อท่อนเอ็นได้เข้าไปข้างในรูร่องที่อุ่นร้อน มันเสียวจนเขาแทบจะระเบิดออกมา เขากดกายแช่ไว้แบบนั้น “อ๊ะ..เอาออกไป” “เอาเสร็จเราค่อยเคลียร์กัน” เขาไม่ฟังเสียงห้ามอะไรของเธอทั้งนั้น รู้ว่าเธอรู้สึกดีไม่น้อยที่เขาทำแบบนั้นไม่อย่างนั้นคงไม่ครางจนเสียงดังขนาดนั้น “อื้ออ...เสียว” “เสียวก็ร้องดังๆ เลยพี่ชอบ” เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่วห้องเมื่อไต้ฝุ่นกำลังมอบบทรักที่ร้อนแรงให้ไลลาริณ มือหนาจับร่างบางให้พลิกตัวนอนคว่ำและชันเข่าขึ้นมา เขาดันท่อนเอ็นเข้าไปจากทางด้านหลังของเธอ และกระแทกเข้าออกอย่างไม่ออมแรง เต้าคู่งามกระพือไปตามแรงกระแทกของเขา ไลลาริณกำผ้าห่มไว้แน่นเพื่อระบายความเสียวซ่าน เธอกัดปากตัวเองไว้แน่นเพื่อไม่อย